PRZEMYSŁ SKORZ. W ŚREDNIOWIECZN. POZNANIU 311

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1928 R.6 Nr4

Sila kuśnierzy była wszeohst1'Onna; było to rzemiosło liczne, bogaŁe (niekiedy bardzo boga,te) i wpływowe omz po<;iadało szereg światłych mężów. Domy kuśnierzy !'Dzrzuc'one były po całem mieście, byli w rynku i innych ulicach, posiadal'i ogroy, winnice, folwarki, pewne jednak zgęszczenie obserwujemy przy ul. Wie>fkiej (pol,SJki Jan, Niczko, Śledź), a więc lekkie związki z dzielnicą skórników. Nie !{ażdemu kuśnierzowi wiod.ło się dobrze. Tak np. GoImn (1421) nIC mógJ płacić komornego, za co mu 7licytowano płaszcz niebieski. Niesz,ozęśde ścigał.o Polskiego Jana, pierwotnie slzcwca, później kuśnierza. Marcin (1462) był więziony z powodu n"lglej śmierci ż..:my wskutek oskarźenia przez rodzinę zmarłej. W r. 1465 mu.sieli niektórzy kuśniea-ze ręczyć za rzemieślników więzionych z powodu tumu}tów przeciw żydom. Nieaówne szczękie miał nawet boga-cz Rewaker, który w r. 1452 był za,dłl1żony u Iichw£arzv, dostawców i przyja.ciół. późnie' iednak wielki zdobył majątek; będąc burmistrzem, ściągnął na siebie z"rzut zÓrardy kra.)!1. K uśuierz Jan Hessnar przeszedł w roku 1464 ciężką pokutę za oszczerstwo rzucone na jednego z księży poznańskich. Podobnych dro.biazgów możnaby z życia kuśnierzy zebrać więcej. S.poradycznie napotykamy pewne inform:lcje o futrach: w r. 1435 patrV'cjus.z trosberg daie córce m. i. phlszcz !)opieI.icowy, g.dizieindziej zachodzi szuba z popiel'ic, inna wiIczur..)wa, dalsz!l kunia pods1zyta czamletem itd. Tu i owdzie pewnc dane o cenach w końcu XV. wieku. Kożuch prosty dla tręha('lza r3t1tlSZOWe-o kcs,zŁował 23 g'rO'sze. inne 30, 33 JJr. O całokształc:£ przemysłu skórzanego' stwierdzić można, żc z?,jął w Poznz.nin od nz.jdctwniejszych czasów stanowiko bardzo silnE:'. a zarazem wyjątkowe w porównaniu z cał-o€c;ą miast Pol!;,ki. zorg:miZ'Jwał się też bardzo wcześnie. Rozległa !pecjalizacja dokonana była głęboko w średniowieczu. Zesp6ł 1'zemieślników imiennie znanych Slkładał s,ię około rOiku 1450 z 32 kd.nierzy, 20 garba,rzy, 14 rymar.zy. 8 siodhrzy, 10 g3.'lanteryjników, razem 84 sanlOdzielnvcih rzemieś'lników przemysłu skórz?nego. Faktycznie było ich "bez watDi;nia w;ę-cej. w każdym razie n;e poniżej 100. Poza liczbą tą pozostawali jeszcze ('zpnicy i szewcy. Być może, że w średniowie,czu przemysł sk6rzCJny miał w Poznaniu relatywnie większą przewagę niż nawet w XVI wieku. kip.dy Po'znań był najwiękSizvm oŚI!'o,dlkiem handlu skórami i niemni p:olężnem gniazdem 'przemyisłu tej

::!'

KRONiKA IIIIASTA POZNANIAgałę'zi. R!zemtOtS'la skórnicze były donośne, najho.g!ltsze wśród ł1ich kuśni2rnkie. Wipływ kh w mieście był wielki. Trzy dziedziny pll"a-cy były motorem ro'zwoju miasta Poznania w średniowieczu: hmdeł, przem'Y'sl skórz<any i pa-zemysł włókienniczy, te bowiem cl!ziały WYCh0d 1 ziły ponad n3rmę przeciętna, a z ty<:h przemysł skórzany wybił się w największej' mierze 'W porównaniu z innemi mialsItami i najlba1"dziej w znaczeniu swem był bezkOfilkUlrency:ny.

5. H 2'. n d e l s k ó 'r a. m i.

D handlu skórami w Poznaniu posiadamy ściślejsze w!adomości dlopiwo z końca XV. wieku. Wówczas handell tern był " już ta.k wielki, że klsięgi miiS,kie pełne są sporów na tle tranf-akcy słkónmi. Pe'wną wydaie się rzeczą, ze handeł ten stotDie dawnie nie był tak znac'z,ny, jednakże był pokaźny, bo już :tłolsuniki kuśnicrzv wy,"'aźnip na to ws'kazuja. Pozn3.ń był naczelnym pośrednikiem w targu skórami midzy wschodem a zae--bodem. P'!"zy końcu wieku szereg kupców li<tewskich prowad'ził stałe interesy nC'.il1dlow<? w Po-znaniu, a i mieiscowych kupców był ZRI9tęp wie!lki. Na końc-u XV. wieku występu;ą w handlu <kÓirami jako kutp'cy l,ub pośredin1cy itp. z Pozrlania Ju..-ga Lod'Wi!-!. Hanusz PoIł. Ju v j1a Wylani'-t, Hanu7 PI'athnp'T. !f"nu."z Weyse, Piotr Folkner, Bry!{cjusz Baryczka, H1.ronim Hoffemann, Hanusz Walker, bracia de Promentorio, Seweryn, Hanusz Rurman, Jakub Krystek, Stenczel Krystek, Langehannus, AndrzeJ FilSlClher, Jan iPlod, Stenczel Boza'ta, HanuSIZ WytowElki, Paweł \'qałker, SteniCzel C.oiCzesC'na l , Sehołt Schulcze, Mat'ias Ende, Maciej BOiCk, a nadto żydzi Samuel] VUlnder i KoHm:mrn. W latach dawniejszych wybał się Piotr Rewalke;r. Z kUlpc6w litewskich d1ziałalją około roku 1500 w Poznaniu m. i. Dmszko, Toma\SlZ Gotc,a6zyn, HaTIiULS'Z Molygow, Woj:tek Litwin, WaiS1z'ko Chytry. Z za,g<mnicy handh1ią w PO'znaniu wiCl}cy kupcy TIiOTymbel11SlCY, l'ip:.cy, wrocławscy i i.: Jaikub., Hanusz He,sse, WoHf Sitcyer i C'llnoz S8uermann z Wrocławia, przedltem MdklOłai Jat1Y01" stamltąd, Hal11l1SiZ Belle- i Han'l1's'Z BUiChhołz kupcy z Marchji, SChosllCT'owie, CUln:c1Z Godlnmund z NO'1'ymbCTglji, Ki,lian Al1e[" cd Fugerów z AUSlbU'rg; w przew"dze ludlzic na największą miClxę, mająl'Y S'tolsumikl; na całym zachodzie i poludniu Europy. KUlpcy ówczc:snt handilowaH różnym towarem, skóiI"Y s1anowiły t)'ltk,o część ich Lntel1'eSów. Według decYZ9i KazimieT'Za Jagieł