Laureaci nagród

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania 1979.04/06 R.47 Nr2

.:'"AGRODY WOJEWODZTW A POZNAŃSKIEGO ZA ROK 1977

(C z ę Ś Ć p i e r w s z a)

Na podstawie przedstawionych przez Komisję Nagród wniosków i kandydatur do Nagród Województwa Poznańskiego w dziedzinie nauki, przemysłu i techniki, budc.vnictwa i architektury za rok 1977, Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej i wo"ewoda poznański postanowieniem z dnia 19 lipca 1978 r. przyznali:

Nagrody Naukowe

Prof. dr hab. Zbyszkowi T u c h o ł c e, za całokształt działalności naukowo-badawczeJ w dziedzinie intensyfikacji nawożenia roślin uprawnych Prof. dr hab. Witoldowi S e ń c z u k o w i, za całokształt działalności badawczej w d:z.Jedzinie toksykologii przemysłowej oraz badań toksyczności nowych związków ehermcznych wprowadzanych do życia codziennego i przemysłu Prof. dr hab. Jerzemu K m i c i e, za całokształt badań naukowych w dziedzinie fi]oz(Jfii i metodologii nauk Doc. dr hab. Michałowi Z u r a w s k i e m u, za monograficzne opracowanie kompIekf-l w zakresie hydrogeologii regionalnej, dotyczącej aglomeracji poznańskiej i Jej ;:zeroko pojętego zaplecza geograficznego Prof. dr hab. Jerzemu L u t o m s k i e m u, za wybitne osiągnięcia badawcze na rzecz przemysłu zielarskiego Dm,. dr hab. Leszkowi B e r g e r o w i, za wykrycie nowych typów dziedziczenia cech oraz za wyniki badań nad mięczakami czwartorzędu Doc. dr Stanisławowi W i e r z c h o s ł a w s k i e m u, za badania statystyczno-ekonomlczne i prace wydawnicze na temat Poznania i Wielkopolski.

Zespołowe Nagrody Naukowe

Ze polowi w składzie: prof. dr Bogusław B o r k o w s k i, dr Krystyna B a ń c z y k dr A]eksandra B o r k o w s k a, dr Barbara Mąk o w s k a, dr Janina L e ż u c h o wg k a - B a r a n o w s k a z Instytutu Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza - z" osiągnięcia w sposobie otrzymywania czystego tlenku itru i metody otrzymywanie. czystego tlenku europu

Laureaci Nagród

Zespołowi w składzie: prof. dr hab. Alfons S e n g e r, doc. dr Janina T o m aszewska, doc. dr hab. Hieronim Strzyżewski, doc. dr hab. Janina Prze dp e l s k a, dr med, Zbigniew N a d o l s k i z Instytutu Ortopedii i Rehabilitacji Akademii Mcdycznej - za wkład naukowy i organizacyjny do rozwoju i postępu w dzied:z.inie ortopedii i rehabilitacji w regionie

Nagroda Budownictwa i Architektury

Inż. Edwardowi P i n d u r o w i, za wybitne osiągnięcia w rozwoju gospodarki województwa poznańskiego oraz za reprezentowanie polskiej myśli technicznej zagranicą

Zespołowe Nagrody Budownictwa

Architektury

Zespołowi w składzie: mgr inż. Jerzy B u s z k i e w i c z., inż. Tadeusz H e n s K i, mgr Alfrcd H o f m a n, inż. Czesław Jar y s z, mgr inż. Eugemusz K o m o r o w s ki, Edward K o wal i k, Bogdan L e h m a n, mgr arch. wnętrz Janusz L e n a r t o w i c z, mgr inż. arch. Jerzy L i ś n i e w i c z, mgr inż. arch. Józef M a c i e j e w s k i, inż. Maria N a j e w s k a, mgr inż. Czesław N a w r o c k i, mgr inż. Józef R o s i a k, inż. Wojciech S i wa, dr Wiesław S l e b i o d a, mgr inż. Bronisław S z y m a n i a k, inż. Henryk W l a ż - za projekt i realizację hotelu "PoznaI'l" w termilJe skróconym Zespolowi w składzie: inż. Eugeniusz K w i a t k o w s k i, mgr inż. Romuald M ac i e j o w s k i, mgr inż. Kazimierz B a ł ę c z n y, mgr inż. Danuta L i s i 1'1 ska. Tadeusz S t e l m a s z y k, Róża K r z y ż a n i a k, Janusz S w i e t l i k z DyrekJci Okręgowej Dróg Publicznych - za osiągnięcia w opracowaniu i wdrażaniu nowoczesnych metod technologicznych w budownictwie drogowym

Zespołowe Nagrody Techniki

Przemysłu

Zespołowi w składzie: doc. dr hab. Władysław Rek ś ć, dr Tadeusz S t e f a n 0w i c z, mgr inż. Bcrnard H o j a z Instytutu Chemii Podstawowej Politechniki Poznańskiej oraz mgr inż. Tadeusz B o r o yv i c z z Przedsiębiorstwa Projektowania i Realizacji Inwestycji Przemysłu Maszyn Rolniczych "Agromet-Projekt"' za rozwiązanie problemów technologicznych, aktywną współpracę z przemysłem i opracowanie szeregu oryginalnych rozwiązań o dużym znaczeniu gospodarczym dla kraju Zespołowi w składzie: doc. dr inż. Kazimierz M i e l e c, mgr inż. Mieczysław B ał o n i a k, mgr inż. Leonard F r ą c k o w i a k, technicy: Gerard H e l w i g i Henrvk F r ą c k o w i a k z Przemysłowego Instytutu Maszyn Rolniczych - za pracę naukowobadawczą i doświadczalno-konstrukcyjną nad zestawem maszyn i urządzeń rolniczych do mechanicznej pielęgnacji międzyrzędowej roślin okopowych i warzyw ZespolowI w skladzie: mgr inż. Henryk Ł a p 11'1 s k i, mgr inż. Marian P i o't r o ws k i, doc. Maria C y r a n k o w s k a, mgr Jerzy K wa ś n i k, mgr inż. Henryk G óre ck i, inż. Edward Fedder, mgr Janina Paprzycka, mgr Stanisław Foć. mgr Włodzimierz Kał e k, mgr inż. Edward O l e c h, mgr inż. Ryszard K a n i e ws k i, mgr Zdzisław B r u d k a, mgr Halina G ó l s k a, mgr Jadwiga S o b k o w i a k, mgr Tomasz S z ł a p k a, inż. Zbigniew U r b a n i a k, mgr Jerzy D o b r y s z y C i.

Aleksandcr S t a n i s ł a w s k i, Eugeniusz W o ż n i a k, Marian K a s p r z a k z Centralnego Laboratorium Akumulatorów i Ogniw - za opracowanie i praktyczne zastosowanie w produkcji wyników badań dotyczących miniaturowej baterii srebrowo-cynkowcj do zasilania sprzętu elektronicznego

NAGRODY MŁODYCH

Nagrody Naukowe

Dr Wacławowi Jar m o l o w i c z o w i, za osiągnięcia naukowe uzyskane w badaniach nad kształtowaniem się wydajności i stosunku pracy młodego pokolcnia 1'0::Jotników w wielkoprzemysłowym środowisku Poznania Dr med. Jcrzemu W i t k o w s k i e m u, za prace nad rozwojem nowych m "ad badawczych w dziedzinie rozpoznawania, leczenia i monitorowania chorych z nowotworami ukladu pokarmowego

Nagroda Techniki

Przemysłu

Mgr inż. Brunonowi K i o n i e, za całokształt prac w dziedzinie rozwoju prog:'a-nów tcchnicznego wychowania młodzieży oraz działalność racjonalizatorsko-wynalazczą

Nagroda Wojewody Poznańskiego

IgnacLmu M o s i o w i - za wkład w upowszechnianie kultury zeum Sienkll:wiczd w Poznaniu

pow-;tanic Mu

N a g l' o d a L i t e l' a c k a i m. J a n a K a s p r o w i c z a

Feliksowi F o l' n a l c z y k o w i

N a g r o d y D z i e n n i kar s k i e i m. M a r c i n a K a s p r z a k a

RomaI1owi C z a m a ń s k i e m u ("Gazeta Zachodnia") w i c z o VI: i ("Express Poznanski")

Januszowi O r z a l k l e

Nagroda Dziennikarska Młodych

Rady WOjewódzkiej Fedcracji Socjalistycznych Związków Młodzieży Polskiej Przemysławowi Rej e r o w i C.Sztandar Młodych").

Laureaci Nagród

Nagroda Naukowa .:a wykrycze nowych typów dziedziczenia cech oraz za wyniki badań nad mięczakami c.:wart(JTzędu

DOC. DR HAB. LESZEK BERGER

-_.:_-- ,....-:I__ =._._.

'<:.. .::1:"

I¥'" '<""

"I

".--:

"" . '

,... ,;,

.f.

"-\ .

: "

"Y:

Urodził się dnia 10 lutego 1925 r. w Pabianicach w rodzinie robotnika rOlnego Mikołaja Bergera i jego żony Marianny z Gałkiewiczów. Do trzynastego roku życia mieszka! z rodzicami w Lewkowcu k. Ostrowa Wlkp. gdzie pracował ojciec. Tam też uczęszcza! do szkoły. W 1938 r. Bergerowie przeprowadzili się do Ostrowa Wlkp. i tam Leszek zacząl uczyć się w gimnazjum. W latach okupacji hitlerowskiej (1939 - 1945) pracowa! w miejscowym zakładzie ogrodniczym jako robotnik. Po wyzwoleniu miasta w lM5 r. ukończył ostrowskie Gimnazjum Liceum Ogólnokształcące otrzymując w 1947 r. świadectwo dOJrzałości. W tym samym roku został przyjęty na studia na Wy'dziale Matematyczno-Przyrodniczym (Sekcja Biologii) Uniwersytetu Poznańskiego, które ukończy! w 1951 r. ze stopniem magistra filozofii w zakresie biologii.

> t

Jako student IV roku biologii zaczął z dniem 1 września 1950 r. pracować w Muzeum Przyrodniczym w charakterze asystenta, W placówce tej, która w 1953 r. została włączona do Instytutu Zoologii polskiej Akademii Nauk, a po połączeniu w 1975 r. z Zakładem Agroekologii w Turwi k. Kościana otrzymała nazwę Zakładu Biologii Rolnej Instytutu Ekologii Polskiej Akademii Nauk, Leszek Berger pracuje do dzisiaj.

W dniu 20 kwietnia 1961 r. uzyskał tytuł doktora nauk przyrodniczych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza za pracę Mięczaki pogranicza Wielkopolski, Slqska i Jury Krakowsko-Wieluńskiej, napisanej pod kierunkiem prof. dra Jarosława Urbańskiego. W dniu 19 czerwca 1969 r. otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk przyrodniczych w zakresie zoologii w Instytucie Biologii stosowanej Akademii Rolniczej za pracę Systematyka żab zielonych. Z dniem 1 stycznia 1973 r. został mianowany samodzielnym pracownikiem naukowo-badawczym, a z dniem 1 stycznia 1974 r. otrzymał tytuł docenta w Instytucie Zoologii poznańskiego oddziału polskiej Akademii Nauk. pracę naukową Leszka Bergera można podzielić na dwa okresy. W pierwszym - zwracał większą uwagę na mięczaki; w drugim na płazy, a szczególnie na systematykę żab zielonych, Na podstawie badań muszli mięczaków zebranych w glebach osadowych w różnych częściach polski, wspólnie z doc. Alojzym Kowalkowskim napisał w latach 1965_ 1972 szereg prac, w których określił pochodzenie i historię tych gleb. Prace te stworzyły podstawę do prowadzenia badań nad pochodzeniem gleb holoceńskich metodami biologicznymi. Leszek Berger rozpoczął badania nad systematyką żab zielonyCh w 1963 1', NajwybitniejsI herpetolodzy europejscy w latach sześćdziesiątych w swoich pracach o żabach zielonych zgodnie twierdzili, że tylko Rana esculenta jest gatunkiem. Nazwa tj żaby weszła do wielu podręczników zoologii jako typowy przedstawiciel płazów bezogonowych. a w pracowniach żaby te były i są nadal typowymi zwierzętami laboratoryjnymi. Tylko w polsce w latach 1945 - 1965 napisano w oparciu o tzw. Rana esculenta ponad sześćdzie:" siąt prac z zakresu embriologii, histologii,fiz;c.Jogii, anatomii i in. dziedzin nauki. Co roku ukazują się w czasopismach europejskich dZlHiątki prac, których autorzy prowadzili bac;..nia, jak twierdzą, na tym gatunku żab. Wyniki badań nad systematyką żab zielonycr. upoważniły doc. dra Leszka Bergera już w 1!t67 r. do stwierdzenia, iż z trzech różnych forrr, morfologicznych, żaba Jeziorkowa (Rana leSSGnae)' i żaba śmieszka (Rana ridibunda) są gat>. -,kami, natomiast forma trzecia - żaba wor.".a (Rana esculenta) jest ich mieszańcem. Pogjąd ten spotkał Się z powszeChnym sprzeci",.m zarówno w kraju jak i zagranicą. PowaZ-'e potraktowano badania Leszka Bergera po 'stach 1970 - 1971, kiedy to wyniki jego prac zostały potwierdzone prawie równOcześnie przez zoologów w Berlinie, Wiedniu i Zurych", Uniwersytety w Zurychu i Wiedniu wystały w 1971 r. swoich pracowników naukow ch na konsultacje do Poznania. Mimo potwierdzenia wyników badań Leszka Bergera wiele zagadnień dotyczących żab ziel£.nych, a przede wszystkim mechnizm dzJt'cziczenia cech nie został do końca wyjaśniony. Wyniki badań doc. dra Leszka Bergera wzbudziły powszechne zainteresowanie wśród blOl{,gów różnych speCjalności, co w dużym stop,iu przyczyniło się do poszerzenia zakresu bad;;.n. W 1968 r. Leszek Berger nawiązał "'spółpracę z drem Rainerem GUntherem z U'1iwersytetu Humboldta w Berlinie, a w 197] . z drem Heinzem G. Tunnerem z Umwerytetu w Wiedniu, Hansjurgiem Hotzem z Umwersytetu w Zurychu i drem Henrykiem Rogukim z Zakładu Zoologii Systematycznej i Doswladczalnej Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. W 1973 r. Leszek Berger rozpoczął współpracę nad populacjami żab zielony<,ł z prof. drem Thomasem Uzzellem z The Acac!emy Of Natural Sciences w Filadelfii (St«ry ZJednoczone Ameryki Płn.).

VIi;; niki prac badawczych przeprowadzOnyCh w t,' m okresie (lata 1971 - 1977) przeszły oczekiwa:1ia. Okazało się, iż skład genetyczny różmich populacji żab jest różny, różny jest rówmeż sposob przekazywania cech. Wśrod mi"2ańców fenotypu esculenta stwierdzono wyst£:powanie trzech systemów genetycznych i pr2ynajmniej cztery typy ploidalne (dwa diplcoldalne i dwa tripoidalne). Wykrycie tych zjawisk, które stwierdzono dotąd jedynie żab zielonych. stwarza wyjątkowe możliw(Jci badawcze zarówno z teoretycznego jak . praktycznego punktu widzenia. p{ wszechne zainteresowanie żabami ziel,,nym. Jest spowodowane ich niezwykłymi własClwociami, a przede wszystkim tym, że dziedziczenie cech nie wykazuje u nich zgodnoi'c z prawami Mendla Odnosi się to zwłaSZC2" do mieszańców fenotypu esculenta, u

których w okresie mejozy nie przebiega zJawisko niezależnej segregacji chromosonów. Wykrycia tego zjawiska dokonał wspomniany dr Heinz G. Tunner z uniwersytetu w Wiedniu, który w 1971 r. specjalnie przyjechał do Poznania po materiały dotyczące żab różnych pokoleń. Z jego hipotezy, która została oparta na wynikach badań Bergera wynika, że w populacjach z okolic Poznania u mieszańców podczas mejozy powstają gamety, które zawierają genom tylko po rodzicach Rana ridibunda, natomiast genom po rodzicach Rana lessonae do gamet nie jest przekazywany, jednak nie wiadomo, co się z nim dzieje. Hipoteza Tunnera została powszechnie przyjęta, a ostatnio znacznie rozbudowana. W związku ze swymi badaniami doc. dr hab. Leszek Berger został zaproszony w 1971 r. do Uniwersytetu w Zurychu (Szwajcaria), a w 1976 r. do The ACademy of Natura; Sciences w Filadelfii. Wygłaszał również referaty o wynikach własnych badań na Międzynarodowym Zjeżdzie Herpetologów w Oxfordzie (1976). na Konferencji Herpetologów Radzieckich w Leningradzie (1977), a w 1978 r. na Międzynarodowym Sympozjum poświęconym genetyce i ekologii żab zielonych z udziałem biologów z Europy, Azji i Ameryki w Berlinie (Niemiecka Republika Demokratyczna) i na Zjeżdzie Herpetologów Niemieckich we Frankfurcie (Republika Federana Niemiec). Wyniki badań Leszka Bergera nad systematyką żab zielonych mają znaczenie nie tylko naukowe, lecz również gospodarcze. Badania te, a przede wszystkim hodowla mieszańców przy Zakładzie Biologii ROlnej Instytutu Ekologii Polskiej Akademii Nauk v. Poznaniu dały naukowe podstawy do założenia hodowli żab na skalę przemysłową. HOdowla taka powstała w Zakładzie Doświadczalnym Zakładów Przetwórstwa Leśnego "Las" wSkolimowie k. Warszawy. 2aby te, zwane w handlu żabami jadalnymi, eksportowane są do Europy Zachodniej, gdzie są poszukiwanym towarem konsumpcyjnym. W roku rozpoczęcia pracy (1950) Leszek Berger został wybrany mężem zaufania grupy związkowej Związku Nauczycielstwa Polskiego. Od tego czasu był wybierany do różnych władz instancji związkowych. W 1963 I' został przyjęty do szeregów Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1969- 1977 był sekretarzem oddziałowej organizacji partyjnej przy poznańskich placówkach Polkiej Akademii Nauk. Za wyniki badań nad systematyką żab zielonych otrzymał w 1973 r. nagrodę Wydziału Nauk Biologicznych Polskiej Akademii Nauk. Za działalność społeczną został wyróżniony Medalem XXX-lecia Polski Ludowej.

Laureaci Nagród

Nagroda Naukowa :::a caloks:::talt badan naukowych w dzżedzznże fżlozofii

-/metodologii nauk

PROF. DR HAB. JERZY KMITAjl."

: ...

. .:..:,

., ...

"I..:

::.:.

. ."". . . -:.

:1!"

Urodził 5ię dnia 26 grudnia 193] r. w Rajsku k, Kalisza. w rodzinie Stani5ława Kmity i jego żony Janiny z Chrzanowskich. W Kaliszu Ukończył liceum. W latach 195] - ]955 odbył tudia polonistyczne na Uniwersytecie Poznańskim. Od dnia 1 pażdziernika 1957 r.

Jest pracownikiem naukowym Uniwersytetu Im. Adama Mickiewicza. asystentem, a naHępnie adiunktem Katedry Logiki Wydziału Filozoficzno-Historycznego.

W 1968 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego oraz obJął - już jako docent - kierownictwo Katedry Logiki. zaś z dniem 1 pażdziernika 1969 r. został dyrektorem powstałego własnie Instytutu Filozofii Uniwersy'etu im. Adama Mickiewicza.

W 1977 r. objął kierownictwo Zakładu Metodologii i Historii Nauk o Kulturze w Instytucie Kulturoznawstwa, a także - kierownictwo studium doktoraI)ckiego z historii i teorIi kultury przy Wydziale Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Pełni też

funkcję przewodniczącego Rady Naukowej instytutu Kulturoznawstwa. Pro!. dr hab. Jerzy Kmita nalezy do naj wybitniejszych pOlskich uczonych podeJmujących z pozycji marksistowskiej problematykę filozofii i metodologii nauk. Stale uprawianą przezeń dziedziną pracy naukowo-dydaktycznej jest zawsze metodologIa humanistyki; do tego zakresu należy jego praca doktorska Znaczenie jako wykładnik sPosobu rozumtenia wyrużen. obroniona w 1962 r. oraz rozprawa habilitacYJna Problematyka terminów teoretycznych w odniesieniu do pojęć U:eraturoznawstwa - wydana w 1967 r.

Dorobek naukowy prof. dra Jerzego Kmity liczy ponad sto pięćdziesiąt opublikowanych monografii i artykułów naukowych oraz podręczników. Głowne kierunki badań prowadzonych przez Jerzego Kmitę skupiają się na dwóch podstawowych problemach: statusu teorIi poznania naukowego oraz odniesienIa uzyskanych na tym gruncie rozstrzygnięc do praktyki badawczej, zwłaszcza zaś do pozrania humanistyczn"go. Jego myśl naukowa (dzięki l1cznym publikaCjom tak;:e drukowanym zagranicą) spotkała się z duzym zai:J.teresowaniem, uzyskując powiązanie z aktualną problematyką innych dyscyplin szczegółowych. Jest autorem najszerzej dZIŚ stosowanego w Polsce wśród studentów humanistyki podI ęcznika z logiki (ostatnio ukazało się czwarte jego wydanie); prowadzi zajęcia z tego przedmiotu oraz wykłady, konwersatoria i seminaria poświęcone zagadnieniom ogólnej teorii poznania, bądż - teorii poznania humanistycznego. Pod jego kierunkiem obroniono siedem doktoratów (sześć dalszych w przygotowaniu). Brał udział - jako recenzent lub superrecenzent - w ponad dwudziestu przyradkach postępowania o awans profesorski lub postępowania habilitacyjnego. Był też recenzentem kilkunastu prac doktorskich. Od ponad siedmi'.l lat prowadzi seminarium doktoranckie. Wychował sporą młodą kadrę naukową - tworzącą obecnie prowadzony przez niego zespół badawczy. Jego zasługą est powstanie ośrodka badań metodologicznych zWanego także "poznańską szkołą metodologiczną". Jest zastępc<! redaktora naczelnego opracowywanej aktualnie kilkunastotomowej en.:yklopedii filozoficznej. Koordynował z ,ramienia Komitetu Nauk Filozoficznych polskiej

Akademii Nauk badania metodologiczne w PC':sce. organizując kilka ogólnokrajoWyCh konferencji oraz redagując szereg prac zbiorowych. Pragnąc W wyższym stopniu skon. cł:'ntro\\"ać się na badaniach naukowych bezporednio związanych z praktyką humanistycznych nauk o kulturze, złożył W 1977 r. rezygnację z, funkcji dyrektora Instytutu Filozofii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza i przeszedł do Instytutu Kulturoznawstwa jako kierownik Zakładu Metodologii i Historii Nauk o Kulturze, przewodniczący Rady Naukowej ln5tytutu. a także kierownik doktoranckiego "tudium przy Wydziale Historycznym, Równolegle do swej działalności naUkowo-dydaktycznej W uczelni zajmuje się publicystyką popularnonaukową, głównie na łamach miesięcznika "Nurt", a także bierze udzial w organizacji życia naukowego i kulturainego - m. in. jako członek Prezydium Komitetu

Nauk Filozoficznych i członek Komitetu Naukoznawstwa Polskiej Akademii Nauk. członek Międzynarodowej Unii Historii i Filozotii Nauki, członek zespołów redakcyjnych kilku czasopism naukowych; przewodniczący Komisji Metodologii Nauk poznanskiego oddzialu Polskiej Akademii Nauk oraz przewodniczący poznańskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Filozoficznego. Jest ponadto prze""odniczącym Komisji Swiatopoglądowej Zarządu Głównego Towarzystwa Krzewienia Kultury Swieckiej. Otrzymał trzykrotnie Nagrodę Naukową Ministra Nauki. Szkolnictwa Wyższego i Techniki, nagrodę dydaktyczną tego Ministerstwa. nagrodę naukową Sekretarza l Wydziału poiskiej Akademii Nauk. posiada Odznakę Honorową miasta Poznania oraz Odznakę Zasłużonego Działacza Kultury.

Nagroda Naukowa" ::a wybitne osiągnięcia badawcze na rzecz przemysłu ::ielarskiego

PROF. DR HAB. JERZY LUTOMSKI

Urodził się dnia 12 kwietnia 1931 r. w Swarzędzu. w rodzinie wykwalifikowanego robotnika Stanisława Lutomskiego i jego żony, .'\.nieli z domu Szafrańskiej. W 1938 r. rozpoczął naukę w szkole powszechnej, którą przerwała II wojna światowa. Lata okupacji hitlerowskiej spędził przy rodzicach, pracująC od dwunastego roku życia jako pracownik fizyczny. Po wyzwoleniu kraju ukończył w 1950 r.

szkołę srednią i rozpoczął studia na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej. W okresie studiów rozpoczął pracę dydaktyczną jako nauczyciel chemii w szkole średniej. We wrześniu 1955 r. uzyskał dyplom magistra farmacji. Z dniem 1 czerwca 1955 r. Jerzy Lutomski rozpocząl pracę w Instytucie Przemysłu ZieJarskiego (dawniej Instytut Naukowy Leczniczych Surowców Roślinnych), w którym pod koniec 1956 r. rozpoczął naukowe badania eksperymentalne. Z dniem 1 stycznia 1959 r. mianowany został kierownikiem Działu Metodyczno-Organizacyjnego przekształconego pózniej w Zakład Ekonomiki. W dniu 5 pażdziernika 1960 r. na podstawie przedstawionej rozprawy Alkaloidy ziela pasyflory cieltstej - Rada Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej nadała mu stopień doktora nauk farmaceutycznych. Z dnieml"

..

..

_>ii -'.;

:.... :te

.:";:"

..

';,....-:

Ol