VI MIĘDZYNARODOWY KONKURS SKRZYPCOWY (lI - 26 XI 1972) W OBIEKTYWIE JERZEGO UNIERZYSKIEGO

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania 1973.01/03 R.41 Nr1

Sąd Konkursowy VI Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im, Henryka Wieniawskiego w pierwszym dniu przesłuchań III etapu (21 XI 1972) Im

- ZYCIE

KULTURALNE

IV MIĘDZYNARODOWY KONKURS LUTNICZY IM. HENRYKA WIENIAWSKIEGO (4 - 14 V 1972)

W DNIACH od 4 do 14 maja 1972 r. odbywał sie. w Muzeum Instrumentów Muzycznych IV Międzynarodowy Konkurs Lutniczy im. Henryka Wieniawskiego, impreza o najwyższej randze światowej. Konkurs skupił, jak w soczewce, liczne problemy współczesnego lutnictwa, przyczynił się do rozpoznania aktualnego stanu twórczości lutniczej w świecie, podjął ambitną próbę jej prawidłowego ukierunkowania. Konkursom Lutniczym, powołanym do życia w 1957 r. z inicjatywy poznańskiego środowiska muzycznego i Stowarzyszenia Polskich Artystów Lutników, przypadła doniosła rola stworzenia szerokiej płaszczyzny konfrontacji i wymiany doświadczeń między lutnikami oraz pielęgnowania i odradzania najlepszych tradycji sztuki lutniczej. Wzięły one na siebie część odpowiedzialności za rozwój światowego lutnictwa; znaczenie ich jest tym większe, że konkursy poznańskie - obok konkursów w Liege w Belgii - są jedynymi tego rodzaju imprezami na świecie, przy czym ich program, zasięg i rozmiary są znacznie szersze. Na IV Konkursie znalazło się ogółem 158 instrumentów z dwudziestu państw: z Argentyny, Austrii, Belgii, Bułgarii, Czechosłowacji, Francji, Holandii, Japonii, Jugosławii, Niemieckiej Republiki Demokratycznej, N emieckiej Republiki Federalnej, Polski, Portugalii, Rumunii, Stanów Zjednoczonych Ameryki Płn., Szwajcarii, Turcji, Węgier, Włoch i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Po raz pierwszy uczestniczyli w Konkursie lutnicy: Austrii, Jugosławii i Szwajcarii, a po raz czwarty - Bułgarii, Czechosłowacji, Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Niemieckiej Republiki Federalnej, Polski, Stanów Zjednoczonych Ameryki Płn., Węgier, Włoch i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Przed rozpoczęciem prac jury wycofano cztery instrumenty; dwa nadeszły do Poznania uszkodzone, dwa inne - zgodnie z regulaminem - wycofał lutnik z Niemieckiej Republiki Demokratycznej, który po wysyłce instrumentów do Poznania został desygnowany na miejsce chorego jurora Helmutha Seidla. Kilka instrumentów nadeszło do Poznania po rozpoczęciu Konkursu. Ostatecznie do zasadniczej oceny konkursowej przedstawiono jurorom 154 instrumenty. W oparciu o doświadczenia trzech poprzednich konkursów, udoskonalono zasady ocen, zapewniające maksymalnie obiektywne kryteria. Jeszcze przed rozpoczęciem Konkursu zespół naukowców-akustyków pod kierownictwem dr Heleny Harajdowej poddał wszystkie instrumenty badaniom elektroakustycznym. Wyniki tych badań przekazano sądowi konkursowemu jako materiał pomocniczy do oceny dźwiękowej instrumentów w I etapie. Te wstępne zabiegi przeprowadzono w historii Konkursu po raz pierwszy; do

Edmund

Grabkowski

Uroczyste otwarcie IV Międzynarodowego Konkursu Lutniczego im. Henryka Wieniawskiego w Sali Renesansowej poznańskiego Ratusza (4 V 1972). Stoją od lewej: przewodniczący Pre· zydium Rady Narodowej m. Poizinanla dr Stanisław Cozaś, przewodniczący Komitetu Organizacyjnego mgr Jerzy Łangowski, dyrektor Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego im. Heniryka Wieniawskiego Edmund Grabkowski, przewodniczący Sądu Konkursowego dr Włodzimierz Kamiński

wodzą one preferowania dźwiękowych walorów instrumentów. Tendencja ta dominowała w pracach sądu konkursowego we wszystkich etapach Konkursu i znalazła wyraźne odbicie w jego końcowych wynikach. Uroczysta inauguracja Konkursu odbyła się dnia 4 maja 1972 r. w Sali Odrodzenia poznańskiego Ratusza w obecności przewodniczącego Prezydium Rady N arodowej Miasta Poznania Stanisława Cozasia, zastępcy kierownika Wydziału Propagandy i Kultury Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Jana Janasa, zastępcy dyrektora Zespołu do Spraw Teatru i Muzyki Ministerstwa Kultury i Sztuki Jerzego Gabrysia, przedstawicieli korpusu dyplomatycznego, jurorów, obserwatorów i dziennikarzy oraz reprezentantów środowiska muzycznego Poznania. Otwarcia konkursu dokonał przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowych Konkursów im. Henryka Wieniawskiego, zastępca przewodniczącego Prezydium Rady Narodowej m. Poznania, Jerzy Łangowski, który w swym przemówieniu podkreślił wysoką rangę konkursów, organizowanych w stolicy Wielkopolski. "Fakt, że jury oceniać będzie rekordową liczbę instrumentów nadesłanych z dwudziestu państw - stwierdził Jerzy Łangowski - świadczy o rosnącej popularności tej wielkiej imprezy". Mówca zapewnił, że miasto stworzy uczestnikom Konkursu najlepsze warunki pracy i pobytu w Poznaniu oraz życzył lutnikom sukcesów, jurorom owocnej pracy oraz miłego pobytu w Poznaniu, wszystkim gościom,

LutniczY

N astępnie przemawiał przewodniczący sądu konkursowego dr Włodzimierz Kamiński, który podziękował Ministerstwu Kultury i Sztuki oraz władzom miejskim za pomoc w przygotowaniach; podkreślił, że Konkurs stawia duże wymagania konstruktorom skrzypiec, żądając łączenia w ich dziełach walorów formalnych z dźwiękowymi. Podczas inauguracji przemówił także juror Walter Voigt (Niemiecka Republika Federalna), który przekazał Komitetowi Organizacyjnemu Złoty Medal Stowarzyszenia Lutników Niemieckich jako nagrodę dla jednego z laureatów Konkursu. Bezpośrednio po uroczystości otwarcia w Sali im. Marcina Groblicza Muzeum Instrumentów Muzycznych odbyło się inauguracyjne posiedzenie jury. Przybyłych powitał dyrektor Muzeum Narodowego prof. dr Kazimierz Malinowski, po czym

Wiceprzewodniczący Sądu Konkursowego, francuski lutnik Jean Bauer ocenia konkursowe sknzyipoe

Edmund

Grabkowski

Ostatnia próba skrzypiec konkursowych z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej w auli U niwersytetu im. Adama Mickiewicza. Fragmenty Koncertów Skrzypcowych d-moll Henryka Wieniawskiego i Jana Brahmsa wykonywała Wanda Wierabicka-Woźniak. Orkiestrą Filharmonii Poznańskiej dyrygował Ranajid Czajkowski (13 V 1972)

przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Jerzy Łangowski przekazał przewodnictwo jury Włodzimierzowi Kaminskiemu. Jury wybrało wiceprzewodniczącym Jeana Bauera (Francja) i sekretarzem -. doc. Zenona Płoszaja. Na sekretarza technicznego powołano Alfreda Labogę. Jury zatwierdziło regulamin pracy i akceptowało zgłoszone nagrody pozaregulaminowe. Program I etapu przewidywał pracę w dwóch fazach. W pierwszej jurorzy- lutnicy dokonali przeglądu nadesłanych instrumentów i wyeliminowali dwadzieścia jeden skrzypiec, które nie odpowiadały warunkom regulaminu i nie posiadały przekonywających cech artystycano-mistrzowskich. Natomiast jurorzy-skrzypkowie po sprawdzeniu walorów dźwiękowych wyeliminowanych skrzypiec jedne z nich przywrócili do udziału w Konkursie. Do drugiej fazy I etapu dopuszczono zatem 134 instrumenty. Przez następne dwa dni (5 - 6 maja) w Sali im. Marcina Groblicza wszystkie te skrzypce zostały poddane pierwszej próbie dźwiękowej. Na każdych laureat V Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego, Michał Grabarczyk, grał identyczny tekst: gamę w dwóch oktawach na każdej strunie, początek Sarabandy z Partity d-moll Jana S. Bacha oraz fragment pierwszej części Koncertu fis-moll Henryka Wieniawskiego.

Na posiedzeniu w niedzielę dnia 7 maja jury po dyskusji dopuściło 81 instrumentów do udziału w II etapie. Polegał on na indywidualnej pracy jurorów nad po

LutniczY

szczególnymi instrumentami, przy czym jurorzy-lutnicy oceniali ich wartości lutnicze, a skrzypkowie walory użytkowo-artystyczne. Po trzydniowej ocenie odbyło się kolejne posiedzenie jury, na którym zdecydowano dopuścić do ostatniego etapu szesnaście instrumentów, które otrzymały najwyższą liczbę punktów. Od początku Konkursu, dla zapewnienia pełnej anonimowości, instrumenty występowały pod godłami nadanymi im przez, twórców. W III etapie dla wykluczenia możliwości sugerowania się poznanymi w dotychczasowym przebiegu Konkursu walorami instrumentów, dokonano notarialnej zamiany godeł na liczby. Od tej chwili jurorzy zdani byli wyłącznie na słuch. W III etapie przewidziano dwie publiczne próby. Kameralna próba odbyła się w Sali im. Marcina Groblicza. Dla uniknięcia rozpoznania skrzypiec, skrzypaczka wykonująca test grała za parawanem. Grała ona solo fragment Kaprysu Nr 24 Niccoló Paganiniego, oraz Poloneza D-dur Henryka Wieniawskiego z towarzyszeniem fortepianu. N a finałowych skrzypcach grała Wanda Wierzbicka-Woźniak. Przy fortepianie towarzyszył jej Jan Jański. Wobec wysokiego poziomu dźwiękowego przegrywanych instrumentów jury uznało za konieczne przeprowadzenie dodatkowego przesłuchania w warunkach kameralnych. Odbyło się ono dnia 13 maja w godzinach przedpołudniowych

Jury IV Konkursu Lutniczego podczas przesłuchań III etapu w auli Uniwersytetu im. Adama Minkiewicza (13 V 1972). siedzą od lewej: Włodzimierz Kamiński, Jadwiga Kaliszewska, Jean Bauer, Wladimir Bystrożyński, Renato Scrollavema

8»

Edmund

Grabkowski

Przewodniczący Sądu Konkursowego dr Włodzimierz Kamiński ogłasza <w Sali im. Marcina Groblioza Muzeum Instrumentów Muzycznych wyniki IV Konkursu Lutniczego. Z lewej członek Sądu Irena Dubiska, z prawej Jadwiga Kaliszewska (14 V 1972)

i obejmowało solowe przegranie fragmentów II części Koncertu A-dur Mieczysława Karłowicza. Wieczorem dnia 13 maja w auli Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza odbyła się ostatnia próba, której celem było sprawdzenie brzmienia najlepszych skrzypiec w warunkach wielkiej sali koncertowej, z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej. Przy pulpicie dyrygenckim stanął kierownik artystyczny Filharmonii Poznańskiej Renard Czajkowski. Fragmenty Koncertów skrzypcowych d-moll Henryka Wieniawskiego oraz Jana Brahmsa wykonała Wanda Wierzbicka-Woźniak. W niedzielę dnia 14 maja, jury po przeanalizowaniu kart punktacyjnych rozdzieliło przy pełnej jednomyślności nagrody regulaminowe. Nienotowany w historii Konkursów sukces odnieśli lutnicy portugalscy. I i II nagrodę zdobył lutnik z Anta Espinho Domingos F. Capela, a III i jedną z dwóch IV nagród - jego syn - Antonio Capela, laureat III Konkursu Lutniczego. IV nagrodę przyznano lutnikowi z Niemieckiej Republiki Demokratycznej · - Kurtowi Giitterowi, a dwoma równorzędnymi V nagrodami podzielili się Anatolij Koczergin (Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich) i Mieczysław Bielański z Wrocławia. Pozostałe dziewięć instrumentów, które zn A azły się w III etapie, przyniosły ich budowniczym także zaszczytny tytuł laureata IV Konkursu. Znalazło się w tej grupie pięć instrumentów z Niemieckiej Republiki Demokratycznej i po jednym ze Szwajcarii, Niemieckiej Republiki Federalnej, Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i Polski. Siedem instrumentów wyróżnionych nagrodami regulaminowymi przeszło na własność kolekcji państwowej przy Ministerstwie Kultury i Sztuki.

Ogłoszenie wyników Konkursu odbyło się w niedzielę, dnia 14 maja w godzinach popołudniowych, na uroczystym posiedzeniu jury. Przewodniczący Włodzimierz Kamiński oraz obecny na uroczystości wiceminister Kultury i Sztuki Tadeusz Kaczmarek wręczyli dyplomy i medale obecnym w Poznaniu laureatom Konkursu: Antonio Capełi, Anatolij owi Koczerginowi, Mieczysławowi Bielańskiemu oraz Wilhelmowi Brucknerowi. Gratulacje laureatom i podziękowanie jurorom za ofiarną pracę składał przewodniczący Komitetu Organizacyjnego, Jerzy Łangowski. Uroczystość zakończyła się koncertem muzyki dawnej w wykonaniu zespołu Collegium Musicorum Posnaniensium. W godzinach wieczornych wiceminister Kultury i Sztuki Tadeusz Kaczmarek podejmował w Palmiarni w Parku im. Marcina Kasprzaka jurorów, obserwatorów, gości i organizatorów Konkursu. W przemówieniu podkreślił wysoką rangę Konkursu w światowym lutnictwie i złożył jurorom oraz organizatorom Konkursu podziękowanie za wkład w jego przygotowanie i przeprowadzenie. Wiceprzewodniczący sądu konkursowego Jean Bauer podziękował Ministerstwu Kultury i Sztuki oraz władzom miasta za poparcie okazywane lutnictwu, które "pozwoliło na urządzenie Konkursu, o poważnym światowym znaczeniu dla przyszłości lutnictwa". N a zakończenie Jean Bauer stwierdził: "Gorące przyjęcie, któregośmy tu doznali, pozostanie niezapomniane dla nas wszystkich. Poznań, podobnie jak inne duże miasta współczesne, zajęty problemami urbanizacji i uprze

Sala Im. Marcina Groblicza Muzeum Instrumentów Muzycznych. Uroczyste wręczenie nagród IV Konkursu Lutniczego. Z rąk przewodniczącego Sądu Konkursowego dr Włodzimierza Kamińskiego nagrodę otrzymuje lutnik portugalski Antonio Capela. W głębi od lewej: dyrektor Boznańskiego Towarzystwa Muzycznego Edmund Grabkowski i wiceminister Kultury i Sztuki Tadeusz Kaczmarek (14 V 1972)

Edmund

Grabkowski

Laureat V Nagrody w IV Konkursie, lutnik polski Mieczysław Bielański

mysłowienia, nie zaniedbuje spraw kultury. Odzwierciedla to Polskę pełną żywotności, wierną swojej przeszłości i zdecydowanie skierowaną ku przyszłości".

TV Konkurs otrzymał bogatą oprawę. Wśród imprez towarzyszących szczególne miejsce przypada międzynarodowemu sympozjum, poświęconemu sztuce lutniczej. Podczas sympozjum wygłoszono cztery referaty: dr Włodzimierz Kamiński mówił o sztuce lutniczej; dr Helena Harajdowa - o funkcji podstawka w kształtowaniu dźwięku skrzypiec; Denis Jarowoj przedstawił fizyczno-mechaniczne i akustyczne właściwości budowy skrzypiec, a Gunther Hellwig - problemy konserwacji i naprawy dawnych instrumentów smyczkowych. Referat pt. SkrzYpce i drogi ich poznania Nicolae Bazgana został - wobec opóźnionego przybycia autora do Poznania - przedstawiony na piśmie.

Dla gości Konkursu przygotowano także interesujący program imprez. Wysłuchali koncertu inauguracyjnego obrazującego "Cztery wieki polskiego lutnictwa", koncertu Chóru Chłopięcego i Męskiego Państwowej Filharmonii pod dyrekcją Stefana Stuligrosza, Poznańskiej Orkiestry Kameralnej, oglądali przedstawienie Strasznego dworu Stanisława Moniuszki i Jeziora Łabędziego Piotra Czajkowskiego oraz występ Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Z zainteresowaniem obejrzeli krótkometrażowe filmy o Międzynarodowych Konkursach im. Henryka Wieniawskiego, o krakowskim lutniku Piotrze Kubasie oraz o Poznaniu i okolicach. Zapoznano gości także z zabytkami historycznymi i walorami turystycznymi Poznania, Kórnika i Rogalina oraz leżącymi na szlaku piastowskim: osadą słowiańską w Biskupinie, zabytkami Strzelna i Gniezna.' N azajutrz po zakończeniu Konkursu liczna grupa jego uczestników wyjechała autokarem do Warszawy. Po drodze zatrzymano się w Żelazowej Woli. Pod tablicą pamiątkową w Dworku Chopinowskim złożono wiązankę kwiatów. Wizytę w Że!azowej Woli zakończył koncert chopinowski w wykonaniu pianistki Krystyny Niemotko-Brzezickiej. W Warszawie uczestnicy Konkursu udali się na cmentarz Po

LutniczYwązkowski: w ich imieniu laureaci: Antonio Capela, Anatolij Koczergin 1 Wilhelm Bruckner złożyli wieniec na grobie Henryka Wieniawskiego.

Na zakończenie kilka refleksji. Według oceny jurorów, przy wyrównanym, zbliżonym do wyników poprzedniego Konkursu poziomie czołowej grupy instrumentów, wyraźnie poprawiły się pod względem jakości instrumenty - nazwijmy je -. drugiego rzutu. Jest to zjawisko pozytywne, w którym upatrywać można również wpływ poznańskiego Konkursu na kształtowanie współczesnego lutnictwa. Zmalała natomiast grupa instrumentów o najniższej jakości. Druga wyraźnie zarysowana tendencja zauważona na IV Konkursie, to wyższy poziom dźwiękowy ocenianych instrumentów. Przedmiotem oceny były zarówno wartości dźwiękowe i użytkowe instrumentu, jak również walory lutnicze, a więc

Dekoracje przed Muzeum Instrumentów Muzycznych - siedzibą IV Międzynarodowego Konkunsu Lutniczego im. Henryka Wieniawskiego - wg proj ektu artysty plastyka J erzego Bąka

Edmund

Grabkowski

Tabela 1

UCZESTNICY IV MIĘDZYNARODOWEGO KONKURSU LUTNICZEGO

Liczba Liczba Lp. Państwo nadesłanych Lp. Państwo nadesłanych instrumen - instrumen - tów tów 1 Argentyna 2 12 Polska 43 2 Austria 1 13 Portugalia 4 3 Belgia 1 14 Rumunia 5 4 Bułgaria 10 15 Stany Zjednoczone 5 Czechosłowacja 8 Ameryki Płn. 2 6 Francja 1 16 Szwajcaria 3 7 Holandia 5 17 Turcja 4 8 Japonia 3 18 Węgry 8 9 Jugosławia 1 19 Włochy 8 10 Niemiecka Republika 20 Związek SocjalistyczDemokratyczna 18 nych Republik 11 Niemiecka Republika Radzieckich 19 Federalna 12 4koncepcja modelu, ukształtowane bryły, wykorzystanie walorów dekoracyjnych drewna, kolor i sposób nałożenia lakierów, precyzja wykonania poszczególnych detali itp. Ideałem byłaby pełna jedność wartości dźwiękowej i lutniczej. Równoczesne uzyskanie tych wartości jest bardzo trudne, m. in. dlatego, że szkoły lutnicze mają zróżnicowane poglądy na te sprawy. W wielu krajach zachodnich zwraca się większą uwagę na piękno formy instrumentu. W Polsce preferuje się walory dźwiękowe, zgodnie z założeniem, że podstawową funkcją skrzypiec jest przecież uprawianie muzyki. Kolejna sprawa, na którą warto zwrOClC uwagę przy omawianiu wyników Konkursu, to skuteczne zwalczanie metod niewielkiej grupy lutników, którzy w nadziei na wysokie wyróżnienia przygotowują niezbyt uczciwymi sposobami instrumenty pięknie brzmiące, ale nie na długi okres. Praktykom takim, znanym m. in. z poznańskiej konfrontacji, wydano zdecydowaną walkę na Konkursie. Poza imponującym sukcesem lutników z Portugalii, na uwagę zasługuje wyraźne wyrównanie do światowej czołówki lutnictwa m. in. Niemieckiej Republiki Demokra tycznej, Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, Polski i Bułgarii. Po raz pierwszy wśród laureatów nagród znalazł się lutnik radziecki (Anatolij Koczergin), a inny - Boris Gorszkow otrzymał dyplom honorowy III etapu. W finale Konkursu znalazło się aż sześć instrumentów z Niemieckiej Republiki Demokratycznej. W grupie najlepszych znalazły się obydwa instrumenty wrocławianina Mieczysława Bielańskiego, a Kazimierz Burek z Lublina, bliski tego wyróżnienia, otrzymał za wysokie walory dźwiękowe instrumentu zaszczytną wzmiankę w dyplomie uczestnictwa w II etapie. Nie jest przypadkiem, że uwagi te dotyczą tych grup lutników, którzy byli najczęstszymi obserwatorami poprzednich konkursów lutniczych. Konkurs poznański to znakomita szkoła dla lutników. Z każdą imprezą zwiększa się grono jego obserwatorów. N a IV Konkursie było ich sześćdziesięciu pięciu, dwukrotnie więcej niż w roku 1967. Reprezentowali oni środowiska lutnicze trzynastu

LutniczYpaństw: Bułgarii, Czechosłowacji, Francji, Holandii, Japonii, Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Niemieckiej Republiki Federalnej, Polski, Portugalii, Rumunii, Węgier, Wielkiej Brytanii i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Liczne grupy lutników, m. in. z Czechosłowacji, Jugosławii i Niemieckiej Republiki Demokratycznej, przyjechały do Poznania już po Konkursie w celu zapoznania się z wystawą instrumentów nagrodzonych oraz uczestniczących w II i III etapie, urządzoną w salach Muzeum Instrumentów Muzycznych. Zainteresowanie środowisk lutniczych poznańskim Konkursem szło w parze z zainteresowaniem krajowej i zagranicznej prasy kulturalnej i fachowej. Obszerna relacja z przebiegu Konkursu ukazała się; m. in. w czasopiśmie radzieckim "Sowieckaja Kultura" (13 VI 1972), ilustrowany reportaż zamieściło pismo fachowe, wychodzące we Frankfurcie nad Menem "Das Musikinstrument", ilustrowane sprawozdanie opublikował magazyn japoński "Resson no Tomo" .

Edmund

Grabkowski

ANEKS

SĄD KONKURSOWY IV MIĘDZYNARODOWEGO KONKURSU LUTNICZEGO

Przewodniczący: Dr Włodzimierz Kamiński (Polska) - kustosz Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu, przewodniczący Stowarzyszenia Polskich Artystów Lutników. Wiceprzewodniczący: Jean Bauer (Francja) - lutnik, przewodniczący Stowarzyszenia Lutników Francuskich. Sekretarz: doc. Zenon Płoszaj (Polska) - skrzypek, rektor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Lodzi.

Członkowie: Wladimir Bystrożyński (Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich) - lutnik, dyrektor Państwowej Kolekcji Unikalnych Instrumentów Muzycznych w Moskwie; prof. Irena Dubiska (Polska) - skrzypaczka, prof. Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, honorowy członek Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego; doc. Jadwiga Kaliszewska (Polska) - skrzypaczka, doc. Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu, laureatka IV Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego (1962); Vila Kuźel (Czechosłowacja) - lutnik, laureat wyróżnienia III Międzynarodowego Konkursu Lutniczego im. Henryka Wieniawskiego (1957); Eckhart Richter (Niemiecka Republika Demokratyczna) - lutnik; Renato Scrollavezza (Włochy) - lutnik, laureat II i III Międzynarodowego Konkursu Lutniczego im. Henryka Wieniawskiego (1962, 1967); Józef Swirek (Polska) - lutnik; Walter Voigt (Niemiecka Republika Federalna) - lutnik, przewodniczący Stowarzyszenia Lutników Niemieckich (Niemiecka Republika Federalna).

LAUREACI IV MIĘDZYNARODOWEGO KONKURSU LUTNICZEGO

NAGRODY REGULAMINOWEf Domingos F. Capela (Portugalia), godło "Camoes" (30 000 zł) II Domingos F. Capela (Portugalia), godło "Luis" (25 000 zł) III Antonio Capela (Portugalia), godło "Leandro" (20 000 zł)

Edmund

Grabkowski

IV Kurt Gutter (Niemiecka Republika Demokratyczna), godło "Mozart" (15 000 zł) Antonio Capela (Portugalia), godło "Gloria I I I" (15 000 zł) Anatolij Koczergin (Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich), godło "Okarina" (10 000 zł) Mieczysław Bielański (Polska), godło "Semper fidelis" (10 000 zł)

NAGRODY POZAREGULAMINOWE

Złoty medal Stowarzyszenia Polskich Artystów Lutników za najwyższe walory dźwiękowe otrzymał Domingos F. Capela (Portugalia), godło "Camoes"; Wilhelm Bruckner (Niemiecka Republika Demokratyczna), godło "Gloriosa" - Złoty medal Stowarzyszenia Polskich Artystów Lutników za najwyższe walory lutnicze; Antonio Capela (Portugalia), godło "Leandro" - Złoty medal Stowarzyszenia Lutników Niemieckich (Niemiecka Republika Federalna); Gio Batta Morassi (Włochy), godło "Fidelius" - Nagroda "Złotego Groblicza" fundacji Muzeum Narodowego w Poznaniu za największą indywidualność lutniczą.

DYPLOMY HONOROWE UDZIAŁU W III ETAPIE

Johann Scholtz (Szwajcaria), godło "Raif'; Kurt Z6phl (Niemiecka Republika Demokratyczna), godło "Anatol"; Walter Feiler (Niemiecka Republika Demokratyczna), godło "Tartini"; Mieczysław Bielański (Polska), godło "Nefretete"; Werner Barth (Niemiecka Republika Demokratyczna), godło "Rej cha" ; Anton Sander- Balzer (Niemiecka Republika Federalna), godło "Lalo"; Boris Gorszkow (Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich), godło "Warszawa"; Wilhelm Bruckner (Niemiecka Republika Demokratyczna), godło "Gloriosa"; Werner Voigt (Niemiecka Republika Federalna), godło "Joseph" . Dyplom udziału w II etapie, z zaszczytną wzmianką za walory dźwiękowe otrzymał Kazimierz Burek (Polska), godło "Minerva III".