KRONIKA MIASTA POZNANIA

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1930 R.8 Nr4

In cuius rei fide m praescntes manu nostra subscriptas sigillo Regni communiri jussimus. Datum Częstochoviae, die vigesima prima mensis Junii, anno Dominia millesimo sexcentesimo quinquagesimo septimo, regnorum nostrorum Poloniae nono, Sveciac vero decimo anno. Locus sigilli. J oannes Casimirus rex. Quas quidem literas idem offerens vicissim recepil ac do recepto offivcium quietavit.

Dziwną wydaje się ta szczególniejsza łaska królewska wobec Poncina, gdy zważymy, że wykazał on wielkie niedbalstwo przy budowie Fary i kościoła w Lądzie, za co był pirzez opata Zapołskiego w'ęziony w r, 1652, W roku 1657. pozwał go ponadto opat lądzki o zwrot strat wynikłych z jego niedbalstwa 8 ). Z udzielonej mi łaskawie do wglądu przez Dir, Witolda Dalbora monogratji o kościeli w Lądzie wynika, że starsza część kościoła (obecnie prebiterjalna) powstała w głównym swym zrębie w czasach opactwa Jana Zapołskiego, do roku 1689, W zupełności jednak wykończono ten kościół dopiero ok. r. 1711. za rządów opata Antoniego Mikołaja Łukomskiego; wtedy w szczególności wybudowano obydwie wysokie wieże, zdobiące dawny front kościoła. Kościół nowy z wielką kopułą (bez wież), o założeniu centralnem, zespolony ściśle z dawnym kościołem bazylikowym (z wieżami), w którym umieszczono piresbiterjum, wybudował z polecenia tegoż opata Łukomskiego znany architekt Pompeo Ferratri przed r, 1743; w tym bowiem roku konsekrował go uroczyście arcybiskup Szembek.

Działalność Tomasza Poncina w Lądzie była więc tylko krótkim, a w dodatku dla opatów przykrym epizodem. Zburzył on nieumiejętnie dawny kościół i rozpoczął niedbale stawiać nowe mury. Nie jemu zatem, ale jakiemuś nieznanemu architekcie przypada zasługa przebudowy dawnego bazylikowego kościoła klasztornego. W chwili wykończenia tej budowli Tomasz Poncino dawno już nie żył; umarł on przed

8) Archhum Państwowe w Poznaniu: Acta consularia Posnaniensia z lat 1657-59, fol. 5, v.