POCZĄTKI PUŁKU JAZDY POZNAŃSKIEJ 1831 R

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1930 R.8 Nr4

Pyzdr wyruszył Marcinkowski 10 ) i przedkładał, aby ten ostatni zaniechał swej formacji i nie tamował w ten sposób organizacji warszawskiej. Sczaniecki, aczkolwiek niezbyt chętnie ustąpił "nie chcąc być powodem do rozdwojenia", bardzo przecież niekontent był z tego i z goryczą odzywa się o tern przedsięwzięciu: ..Dozwolenie nie było wyraźne dla Poznańczyków, lecz na imię pana Działyńskiego, który, obrawszy sobie oficera rozpoczął organizację szwadronu dodatkowego do pułku 2 strzelców, gdzie krocie składkowe z Poznańskiego strwonione zostały, a za te pieniądze dwa pułki mogłyby być uformowane". Głos Sczanieckiego musiał nie być odosobnionym. Przeciwnie, zaczęto widocznie szemrać przeciw poczynaniom Działyńskiego, skoro ten przygotował list otwarty w którym głosił "): "Niektóre osoby ubliżając szwadronowi ułanów przyłączonemu do 2 pułku strzelców konnych zowią go pułkiem Działyńskiego. Mara honor oświadczyć, iż nie przyszliśmy pod prywatną firmą, uiścić się za zgwałcenie praw narodowych, iż pan Brzeżański jest dowódcą szwadronu uformowanego spólnym kosztem obywateli prowincji oderwanej. W tym szwadronie jestem prostym żołnierzem. Nie mamy nad sobą przełożonego, któryby na polu bitwy na ten zaszczyt nie był sobie zasłużył, a zresztą równi sobie wszyscy z wdzięcznością wyznajemy, iż do świetności szwadronu naszego najhojniejszą ofiarą przyczyniła się wielkopolanka panna Emilja Sczaniecka". Mimo tedy rozbieżnych zdań tworzył się oddział poznański, reprezentacja tego prastarego grodu piastowskiego i naj starszej dzielnicy polskiej.

Wszyscy pełnili zgodnie służbę prostych szeregowców, dziedzic obok fornala. Kilkumiesięczna służba w szwadronach poznańskich była tedy doskonałą szkołą demokracji i solidarności, obejmującej wszystkie warstwy społeczne", por. Kronika m. Poznania, 1923, z. 2. str. 23-5 10) Dziennik Ludwika Sczanieckiego. pułkownika wojsk polskich, Warszawa 1904, str. 191 i nast. 11) Bibljoteka Kórnicka, rkp. 1553, nr. 8, autograf Klaudyny Potockiej.