JI/. 287 w Wiórekdnia 7. Grudnia 1852

Gazeta Wielkiego Xięstwa Poznańskiego 1852.12.07 Nr287

Drukiem i nakładem Drukarni Nadwornej W. Deckera i Spółki w Poznaniu. - Redaktor odpowiedzialny: N. Kamieński w Poznaniu.

Telegraficzne wiadomości.

Paryż, 3. Grudnia. - Ciało prawodawcze na dziś zwołano, w celu udzielenia mu rozporządzeń niektórych rządu. Le Pays przybrał od wczora tytuł: Journal del'empire.

Cesarz, minister spraw wewnętrznych i minister wojny odwiedzali dziś szpitale, przynosząc chorym pocieszenie i jałmużnę.

Berlin, 5. Grudnia. - Naj. Pan raczył nadać: byłemuradzcyprzy sądzie powiatowym Janowi Albinus w Sprottau, order orła czerwonego czwartej klassy, tudzież exekutorowi przy izbie handlowej w Gdańsku Pawalcigowi powszechną oznakę honorową.

Berlin, 4. Grudnia. - Z dobrego źródła, mówi Kreuzzeitung, dowiadujemy się, że z powodu proklamacyi mera w la Guillotiere, przedmieściu jediiem liońskim, w klore'j groził zagranicy odwetem za klęskę pod Waterloo, zląd poszła dyplomalyczua reklamacja do rządu francuskiego. - Uziwnyin jest skład teraźniejszej izby I, uważany pod względem swej legalności koustytucyej. Dotknąłem już był dawniej tego przedduiiotu. Nadmieniam dla pamięci, że wedle kunstytucyi izba 1. powinna się składać z parów, 1) przez koronę dziedziczuie lub dożywotnie, 2) przez wyborców najwyżej opodatkowanych, 3) przez rady gminne wic kszych miast wybierauycłr Tymczasem teraźniejsza izba pierwsza skła dać się tylko będzie z dwóch ostatnich kategoryi, z 90 posłów ziemskich i z 20 miejskich, w ogóle 120 posłów wybieralnych. Korona dotąd nikogo nie mianowała, nie mówię juz dziedziczne lub dożywotnie, lecz ani czasowo, na rok jeden, przez który publikowane przed kilku miesiącami prawo wyborcze dla pierwszej izby ma obowięzywać. Stało się to z powodu, ze jak wiadomo pierwsza izba ma uledz zupełnej reformie, i dotyczący projekt prawa, zostawiającego tworzenie się izby pierwszej woli królewskiej, będzie jednym z pierwszjch, które rząd sejmowi do przjjęcia przedłożj Wszakże przepis konstjtucyjny wyżej wspomnia ny ma dotąd moc obowięzującą; ogłoszone prawo wjborcze ściąga się tylko do posłów wybieralnych; skład zatem obecny pierwszej izby nie jest zgodnym z literą prawa, i z stanowiska konstytucyjnego może być słuszuie przez drugą izbę zaczepiony w razie, jeżeli pomiędzy izbami w kwestyach prawodawstwa nastąpi jakowe nieporozumienie. Z drugiej stronj jakże korona ma powoływać parów dziedzicznych i dożywotnych, skoro izba pierwsza teraźniejsza rok tylko jeden ma egzystować? Jakże powoływać ma parów czasowych, na rok jeden, skoro o takich nie masz mowy w konstytucji? Mc pozostało nic inuego do zrobienia, jak nie mianować żadnych, chociaż i to nie zgadza się z konstytucyą. Wszakże koronie woluo było przepisu tego nie dopełnić, i samym deputowanym wybieralnjm zostawić reprezentacją w izbie pierwszej. Bjła to jeszcze najmniejsza sprzeczność; uniknąć jej zupełnie, musi być zawsze trudno tam, gdzie przepisy prawne nie trwały, lecz tymczasowy mają charakter,które są filarami gmachu całego: "Cz. .....R --Ostatnie wjrazj mowy o niedopuszczaniu podziału władzy królewskiej, obudzają mniemauie, że przyjdzie do przedłożenia obszernych zmian pod względem form reprezentacyjnych. Właśnie leż zajmuje powszechuie uwagę artykuł Gaz. lipskiej w tym przedmiocie skreślony, który tein większego nabiera znaczenia, iż go zaleca pół urzędowy organ pruski die Zeit. Artykuł ten zamieszcza program stronnictwa izb przyszłych, które liczyć będzie na wsparcie całej większości minbteryalnej. Głównemi tego programu są punkta następujące: Zjednoczenie władzy w koronie, uchylenie form parlamentarisch, reprezentacja kraju w formie dwóch ciał, z których pierwsze z nominacji królewskiej nibj to izba pierwsza l" b rada państwa, drugie z reprezentacji prowincyalnjch, które zawierać w sobie mają żywioły miejskie, wiejskie i korporacyjne Inicjatywa praw należałabj do pierwszej izby, do drugiej tylko głosowanie nad takowe mi i przyzwalanie podatków, bez szczegółowego rozbioru za każdym razem pozycyi budżetowjch, bez rozbierania mianowicie budżetu wojennego. - Również coroczne zgromadzenie izb, należy do części »stawy zmianie podlegać mającej. Już Cor. Bur. zwraca uwagę na kosztowność takowego zgromadzenia corocznie, tudzież, iż urzędnicy wybierani, muszą znaczną część roku poświęcić pracom prawodawczym, z opuszczeniem czynności administracyjnych.

Dzienniki berlińskie piszą pod względem obsadzania duchownych posad w Szlqsku pruskim: «Wedle mniemania, które się powszechnie w katolickich klerykaluych kołach naszej prowincyi rozpowszechniło, rząd zrzekł się w . 18. konstytucyi prawa przedstawiania wyboru, potwierdzania i obsadzania posad kościelnych, co dawnie'j mu służyło. W tej mierze 'kardynał książę arcybiskup bar Diepenbrock, wszystkie w obrębie jego dyecezji wakujące posadj duchowne, które dawniej obsadzane były wspólnie przez rząd i kościół rozdał wedle własnej woli. Odnosiło się fo najbardziej do benctieyów, które przed zniesieniem kia sztorów z posadami teini były związane, i względem którjch patronat należał właśnie dawniejszemi czasj do tj chźe klasztorów. Po zniesieniu klasztorów duchowieństwo mniemało, że patronat tjch posad należałby się z prawa kościołowi to jest reprezentantowi, właściwemu bistupowi dyecezyi. Takie zrozumienie co się tyczy Szląska nie mogło uzyskać w rządzie przyzwolenia, gdy owszem rząd również w naszej prowincyi rości sobie prawo do patronatu. Z tego niezgodnego wytłumaczenia kweslyi ze strony władz świeckich, otworzyła się jak mówią organa duchowne, korespondencja, przyczem minister Raumer zagroził biskupowi procesem, jeżeli tenże nadal tak jak od chwili zaprowadzenia kousty tucyi powyższe benefieya własnowolnie rozdawać będzie. Rezultatu tej sprawy czekają z ciekawością.« - W Kassel popełniono znamienitą kradzież. W kilka dni dopiero spostrzeżono, że z muzeum wykradziono cały gabinet medalów, który wartał na wagę kruszcu J8 do 20,000 talarów. Niemasz żadnych śladów, aby kradzież ta z zewnątrz mogła być dokonana, wszakże nie poda na nikogo podejrzenie. Rosy a.

Z n a d granicy ro syj ski ej, 24. Listopada. - Raudons Krotinus, którego już dawno za umarłego miano, żyje dotąd i siedzi w więzieniu w Kownie, gdzie mury i łańcuchy kilkokroIno już zamiary ucieczki jego zniweczyły. W dniach ostatnich miesiąca tego batalion wojsfea rosyjskiego spełni wyrok przeciw niemu zapadły na polu pomiędzy Tauroggen a cranicą, glówuem miejscem czynów jego. Wyrok ten brzmi na 9000 pałek, egzekucya, jaką w tjgodniach ostatnich w pobliżu granicj po czterjkroć spełniono na osobach, które za kradzież i rozbój na 4-6000 kijów skazane zostałj, a większą część karj tej, ponieważ wjrok w zupełności dokonanym być musi, na trupach spełniono, gdyż przestępcy już w czasie egzekucyi ducha wyzionęli. Raudons Krotinus zatem, wielki, silny mężczyzna w najlepszych latach, również życie skończy na wózku o dwóch kolach, na który zazwyczaj delinkwenta pod razami upadają cego wkładają i pomiędzy szeregami wojska ciągną, dopóki kara w zu pełności wymierzoną niezosIanie. Nabór wojska w Rosji był w tym roku o wiele znaczniejszy aniżeli lat poprzednich. Wszystkie pułki skompletowano, co nie małe ma zuaczenie, skoro weźmiemy na uwagę, że stau istotny pułków po prowincyach, których utrzymywanie dochód najznaczniejszy dowódzców stanowiło, dotąd zazwyczaj tylko połowę ludzi i koni zawierał. Zmienianie garnizonów jest niesłychane. Zaden pułk niepozostaje w jednej i tej samej okolicj czterj miesiące, do przewozu wszelkich przjborów wieśuiacj podwodj bezpłatnie dawać muszą. LI oj d pisze z Kalisza 24. Listopada. Obwieszczeniem jeneralnego intendenta czjnnej armii jenerał porucznika Tjchanowskiego w Warszawie, dzień 22. b. m. był ostatnim terminem do zawarcia umów o dostawę wszystkich prowiantów do magazynów królestwa polskiego, a lo na czas od dnia 13. Stycznia do 13. Października 1853 Kontrakta te wpłynęły na warszawskie i inne targi i podniosły ceny zbóż, co wszakże nie długo potrwa, bo w ogóle kupcy i spekulanci nic uganiają się za zakupuem. Jeżeli dzienniki niemieckie mówią o sile wojska związkowego, to nie obojętną będzie czytelnikom, którzy zapatrują się na wojenną potęgę Rosji w miarę dawnego systemu i dawnych opinii, kiedy musiano w tero. państwie ściągać wojska w dalekich pochodach ze wschodu, dowiedzieć się, że Rosja jest obecnie w stanie w ciągu kilka tygodni stawić na granicy na wszelki wypadek zupełnie uzbrojoną i zaopatrzoną armię z 240,000 ludzi. Są to cztery pierwsze korpusa piechoty ze swoją jazdą i arlyleryą stojące w królestwie polskiem i Litwie to jest w dawnyrh posiadłościach koronj i w. ks. litewskiego. Dowódzcami tych korpusów sąjenerałowie: Sievers, Paniulyn, Offenberg i Osten Sacken, a na ich czele marszałek książę Paskiewicz. Dwa inne korpusa piechoty, tudzież korpusa gwardyi i grenadyerów prawic tyle liczące co pomienione -1 korpusa, gotowe są do wymarszu nieco później z powodu ich oddalenia, a mocna rezerwa z liczną kawaleryą może w krótkim czasie zebrać się w Polsce i tylną straż stanowić. Organizacya wojska rosyjskiego jest zatem w laki uizą dzona sposób, że na każdy wypadek państwo to golowem być mole ze silami swojemi wystąpić i nic można mu dziś zarzucić powolnego uzbra. . .

janIa SIę. - Czytamy w piśmie Austria: Z wiarogodnego dowiadujemy się źródła, że cesarz rosyjski potwierdził projekt poprowadzenia kolei żela znaj z Charkowa do Teodozyi na koszt prywatnego towarzystwa. Zara zem dozwolono budować kolej z Odessy do Kreinenczuka nad Dnieprem pod waruukicm przedłużenia jej do Charkowa, skąd równocześnie rozpoczętą ma być kolej do Moskwy. Przystań Teodozji przy ujściu morza azowskiego w morze Czarne, jest bardzo bezpieczną i nie zamarza. Cały handel z głębi Rosyi ściągnąłby się w te strony, a traciłaby na lem znacznie Odessa przez niewątpliwy wzrost Teodozyi. Bogate pokłady węgla kamiennego w gubernii ekaterynosławskiej i nad Donem nietylko wystarczyłyby na potrzeby kolei w owych okolicach zupełnie w drzewo ubogich, ale przy niewątpliwej swojej dobroci stałyby się niezawodnie przedmiotem znacznego handlu wywozowego. - Pod dniem 15. Listopada cesarz zamianował w. ks. Maryę Mikołajewnę prezydentem cesarskiej akademii sztuk pięknych. Posadę tę piastował jak wiadomo mąż jej książę Leuchtenbergski. - Tajny radzca poseł w Paryżu pan Kisielew otrzymał order śgo Włodzimierza 2. klasy w dowód odznaczających się zasług położonych w urzędowaniu. Wraneya.

Paryż, 2. (irudnia. Ogłoszenie cesarstwa. Drugie publiczne posiedzenie ciała prawodawczego, w którem miano ogłosić wypadek powszechnego głosowania na cesarstwo, odbyło się wczora wieczorem o godzinie 7mej. Deputowani przybyli w wielkich mundurach, na trybunach pełno dam. Ogłoszenie liczby głosów przyjęto okrzykiem: niech żyje cesarz! Potem udało się ciało prawodawcze do St. Cioud. Droga od mostu Jena do zamku była wojskiem obsadzona. Deputowani przybywszy do pałacu stanęli w wielkiej galeryi po prawej strony, po lewej senatorowie, w środku na wyniesieniu rada stanu. Na wyniesieniu na przodzie stało krzesło i dwa taburety. W kilka minut potem zapowiedziano przybycie księcia; wielka cisza panowała w sali. Ludwik Napoleon, którego poprzedzała wielka świta dworu wojskowego, szedł w towarzystwie stryja Hieronima i syna jego, w czarnym fraku, śród okrzyków: niech żyje Napoleon III. i zasiadł na krześle uslawiouem na wyniesieniu przed radą stanu. Po prawej stronie siada były król Hieronim, z lewej jego syn. Pan Billault odczytał następnie w imieniu ciała prawodawczego mowę, w której powiedziano, że zgromadzenie przynosi Na}. Panu wyraz uroczysty woli narodowej. Głosowanie wolę 8 milionów osób przedstawiające, było wolne, władza nowego cesarza spoczywa na szerszych podstawach, aniicli }»Uiec,okolwiolk rz.e,du w świecie. Oto s ludu od jednego do drugiego końca kraju oświadczył się zgodnie za L. Napoleonem, które o o imię łączy się z nieśiniertelnemi zasadami roku 17S9, które będą podstawą niewzruszoną społeczności francuskie} silnie zorganizowanej przez cesarza (stryja). W końcu rzekł Billalt: mimo wspaniałych przypomnień wielkich "czynów wojennych, są przecie nadzieje w lobie przez naród położone, tchnące pokojem. Naród będąc świadkiem twoich czynności, spodziewa się po tobie, silnego, przyspieszającego rządu. Chcąc wspierać ciebie, oddaje ci wszystkie sympatie i siebie. Przyjm Naj. Panie z rąk Francy i sławną koronę, którą ci ofiaruje: nigdy czoło monarsze niebyło ozdobioue prawniejszą i popularniejszą koroną! Mowę lę przerywały aklamacie niech żyje cesarz! niech żyje N apoleon III. P. Billault podał Naj. Panu oświadczenie ciała prawodawczego względem powszechnego głosowania, i przyjęcie plebiscitu przedłożonego ludowi w dniach 21. i 22. Listopada. Po przymówieniu się jeszcze p. Mcsnard w imieniu senatu odpowiedział cesarz w te słowa: Moi panowie! Nowy rząd, który dziś poświęcacie, nie ma, jak wiele innych w dziejach, początku w przemocy, zdobyczy lub podstępie. Jest on, jak oświadczyliście, wypadkiem prawnym woli całego ludu, klóry śród pokoju to wzmacnia, co się ustaliło śród ruchu. Jestem przepełniony wdzięcznością dla narodu, który mnie po trzykroć w przeciągu czterech lat sam swe ni głosowaniem utrzymał i powiększał je za każdym razem, aby podnieść moją władzę Im władza zyskuje więcej na obszerności i żywotności, tym bardziej potrzebuje mężów oświeconych, jakiemi są, którzy mnie co dzień ola czają, mężów niepodległych, jakiemi są, do których się zwracam, aby mnie radami swojemi wspierali, celem utrzymania władzy moje} w słusznych granicach, jeżeliby kiedykolwiek poza nie wystąpić miała. Biorę od dzisiaj z koroną imię Napoleona III., ponieważ loika ludu mi je nadała przez aklamacyą, ponieważ senat prawnie je zaprojektował i ponieważ }e cały naród potwierdził. Czyli wpadnę przyjmując len lytul w błąd ów, który zarzucono monarsze, który wracając z wygnania, uznał wrzystko za niebyłe, co się działo podczas jego nieobecności? Dalekim niechaj będzie błąd taki odemnie! Nietylko te rządy uznaję, które mnie poprzedziły, ale jeszcze pod pewnym względem biorę w spadku wszystko, co dobre lub złe do konały, bo rządy, które po sobie następują, są mimo różnego początku z poprzedzającemi solidarne. Ale im skwapliwiej przyjmuję wszystko, co nam dzieje swą powagą nieugiętą nałożyły, tem mniej wolno było mi pominąć milczeniem sławny rząd głowy naszej rodziny, tudzież prawny, lubo krótko-trwały tytuł jego syna, jaki izby ogłosiły w ostatnim połysku zwyciężonego patryotyzmu. Według lego więc tytuł Napoleona Il.I,. li; e j es t owq dynastyczną i przestarzałą pretensyą, która się zdaje obrazą zdrowego rozumu i prawdy, jest lo hołd oddany rządowi, który był prawnym i któremu zawdzięczamy najpiękniejsze stronnice w naszych nowszych dziejach. Moje panowanie nie datuje się z roku 1815., ale od tej chwili, w której uwiadomiliście mnie o głosowaniu narodu.

Przyjmijcie przeto, moi panowie deputowani moje podziękowanie, za świetność, którąście nadali uianifestacyi woli narodowej, którą tem wspanialszą uczyniliście przez waszą kontrolę i wasze oświadczenie. Dziękuję i wam panowie senatorowie, boście chcieli być pierwszymi, w złożeniu waszego powinszowania, jakoście byli pierwszymi, aby nadać życzeniu ludu właściwy wyraz. Dopomagajcie mi wszyscy do założenia na tak podminowanym przez rewolucye gruncie trwałego rządu, którego podstawami są religia, sprawiedliwość, rzetelność, miłość ku klasom cieipiącym. Przyjmijcie tu przysięgę, że niczego nie zaniecham, ażeby zabezpieczyć pomyślność ojczyzny i jakokolwiek utrzymywać będę pokój, nie opuszczę niczego, coby dotykać mogło honoru i godności Francyi. P a t r i e powiada, że mowa ta cesarska wielkie uczyniła wrażenie na obecnych, którzy ją przyjęli okrzykami: niech żyje Napoleon III. Po tej mowie cesarz powrócił do komnat swoich, a o godzinie 10.

wrócili członkowie senatu i ciała prawodawczego do Paryża. Paryż, d. 2. Grudnia. - Paryż dziś o godz 6i. przebudził się hukiem armat. Arlylerya z hotelu inwalidów dała salwę ze 101 armat, na znak inauguracyi cesarstwa Ludność wysypała się na ulice. O godzinie 10. wyszedł prefekt Sekwany, otoczony radą gminną, merami i t. d. na wyniesienie przed ratuszem. Na pokazanie się tego orszaku, wojsko ustawione na placu przed ratuszem zaprezentowało broń śród bicia w bębny. Szczątki starej armii i robotnicy z 7. okręgu wydali grzmiący okrzyk niech żyje sesarz Napoleon MI. Na znak dany baterye w trzech miejscach ustawione przezt huk armat zwiastowały Paryżowi, źc ogłoszenie cesarstwa w te} chwili się odbywa. Prefekt na wyniesieniu odczytał donośnym głosem ogłoszenie cesarstwa. Po dokonaniu tego, rozległ się rozgłos: niech żyje cesarz Napoleon III. ! Woj sko przedefilowało przed prefektem Sekwany, a muzyki grały ulubiony marsz Hortenzyi. Po defiladzie wojska, defilował lud przed prefektem i wydawał okrzyki cesarskie. W sali tronowej dany był wielki obiad na 200 osób dla władz miasta i okolicy. W St. Cloud o godzinie 10. stanął na placu pułk 49. piechoty i cztery pułki kawaleryi z Wersalu przybyłe. O godzinie 12. opuścił cesarz po jenerałsku ubrany pałac i siadł na koń i ruszył z orszakiem swoim wojskowym konno do Paryża. Tysiączne okrzyki napełniały miasto St. Cioud. Wojsko poprzedzało cesarza; orszak napoleoński tak był uporządkowany: naczelny dowódzca gwardyi narodowej, markiz Lawoestine, ze sztabem; 6 szwadronów gwardyi narodowej; muzyka 7.

pułku ułanów; szwadron dragonów; dwór wojskowy cesarza; cesarz sam jechał o 15 kroków oddalony od osób poprzedzających go i następujących. Miał na sobie wielką wstęgę legii honorowej. Tłumy krzyczały po drodze: niech żyje cesarz! Cesarz był uradowany takiem powitaniem w Paryżu. Za cesarzem jechał sztab główny, zawierający najsławniejszych wojskowych różnej broni, a kończyły cały pochód pułki jazdy, trzy baterye arlyleryi i kawaleryą gwardyi narodowej. Cesarz przybył liakoniec do Tuileriów ozdobionych kobiercami, na których trójkolorowi« chorągiew powiewała. Rodzina cesarza witała go z odkrytemi głowami, a damy powiewały chustkami śród okrzyków cesarskich i huku armat. Abd el Kader także znakami po arabsku okazywał swą wdzięczność cesarzowi. Na dziedzińcu i na placu karuselowym odbył cesarz przegląd wojska i wszedł nakoniec do sali w Tuileriach gdzie powitany przez wszystkich udał się z rodziną swoją na balkon, aby się pokazać ludowi, klóry na nowo wydał okrzyk grzmiący: niech żyje cesarz. - Matactwu cesarskiemu dobrze się powodzi, ale bardzo wiele kosztuje. Zkąd atoli brać owe miliony, któremi mają się zboga9ić ubodzy, których kieszenie mają być kosztem państwa napełnione. Ow szlachetny St. Arnaud, jakże był nieszczęśliwy w duiu zamachu politycznego! Półiniliona fr. w wekslach zaprotestowanych groziły mu turnią, jemu, który tak wielkie położył zasługi! Takich mężów przecie potrzeba wynagrodzić, - a jeżeli minister wojny St. Arnaud dziś wyposaża swą córkę i daje jej kilka milionów pod poduszkę, to rzecz bardze naturalna. Ależ zkąd głowa państwa ma tyle pieniędzy? Pożyczka to zły interes, więc rzucono się na giełdę. Nowe towarzystwo kredytu ruchomego, przy kapitale 80 milionów i rządowych zaso'bach byłoby niewyczerpanem źródłem pomylności finansowej dla tuileriów, gdyby nie - Rothschild. Ale serce króla żydów i giełd europejskich oburzyło się aż do najskrytszych głębin na spekulacyc Foulda i tak nagle giełdę zarzucił swemi papierami, że likwidacya podwakroć przyprawiła kursą o znaczne zniżenia. Wypadek teu znaczne uczynił wrażenie w St. Cloud, bo nietylko podnoszenie się renty, ale jeszcze własna spekulacya na wielkie narażoną została niebezpieczeństwo. Zaproszono więc pana barona Rothschiłda do St. Cloud i przedstawiono go - cesarzowi. Minister skarbu wręcz wystąpił z zapylaniem pana barona, co ma znaczyć jego spekulacya na zniżenie kursów w chwili, kiedy rząd dokłada wszelkiego starania, aby papiery poszły w górę. Pau Rothschild spokojnie odpowiedział, że spekulacyc jego niedolyczą polityki, że życzy szczęścia silnemu rządowi Jfg O cesarskiej Mości, ale przedewszystkicm sam pamięta, że jest człowiekiem finansów. Jako taki przymuszonym jcsl wyznać, że stan teraźniejszy giełdy poprowadzić musi do przesilenia finansowego, tyle bowiem niezapewniouych papierów obiega po giełdach, tyloma akcyami, obligacyami i t. d. Francya jest zalana, a tak wielka różnica zachodzi pomiędzy wartościami raprezentowanemi a rzeczy" istemi, ic postanowił swoje fundusze wycofać i radzi rządowi, aby oszczędniej wydawał koncesye na wypuszczanie papierów i nie starał się kredytu centralizować, który od obrotów giełdowych wolnym być powinien. Zrozumiano pana barona, bo zapytał minister skarbu, jakie ma na to przesilenie lekarstwo. Czyli odpowiedział wręcz na to, tego niewierny, tyle atoli jest pewna, że dowodził, iż potrzeba założyć drugi bank kredytu, do któregoby wchodzili on i jego przyjaciele Odier i Hottinger, a wtenczas kredyt by się ustalił a giełda wyszła z fluktacyi niebezpiecznych, bo równowagę stalą utrzymywałyby dwa banki kredytu ruchomego. Czyli Rothschildowi otworzoneni będzie tak obszerne pole do zysków i wpływu na giełdę, to zawisło od ugody, jaka ma stanąć między nowym cesarzem Francuzów a królem żydów. Gazeta magdeburgska. w i e d e ń, 29. Listopada. - Przez powstanie nowego zakładu kredytowego w Wiedniu pisze O s t d e u t s c h e P o s t, rozdzielone będą atrybucye które nigdy się ze sobą połączyć nie dały, tj. ułatwienie kredytu publicznego i kredytu prywatnego. Bank nieochybnie będzie dążył do celu swego jakim jest przywrócenie dawnego zaufania biletom swoim; a wśród dążenia ku temu celowi będzie mógł rozprzestrzenić swoje czynności eskoraplowe. Ale nie można się tu spodziewać ograniczenia rękojmi jakich się od banku wymaga, coby właśnie stało na przeszkodzie do dopięcia powyższego celu. Tymczasem nowa instytucya bierze na siebie wspieranie kredytu prywatnego w sposób jaki bankowi nie służy i dozwolonym mu być nie może. Tak jak w naszym przemyśle mało zwracają nwagi na podział pracy, tak również w przedmiocie kredytu nie rozróżniono dążeń. Bank może i powinien wprawdzie nie bez pomocy zarządu skarbowego, pieniądz swój który stracił na wartości, przyprowadzić do wartości monety brzęczącej jak to dawniej miejsce miało. N owy zaś zakład kredytowy powinien wprowadzić w cyrkulacyę zamarły ruch wekslowy i postawić go na dawnym stopniu ulatwiciela interesów, to jest aby stał się uzupełnieniem obiegu pieniężnego. - Rządy namiestnicze zawezwały władze okręgowe, aby im doniosły o stanie zapasów zboża. Ze sprawozdań tych miało się okazać, okazać, iż zbiory ostatnich żniw są wystarcające na ogólne potrze by. - Ponieważ zdarzało się, że niektórzy właściciele ziemscy w W ęgrzech od czasu udzielenia im zalicaek wypływaj ących z uwolnienia gruntowego, pozbywali część gruntów swoich, lub je zamieniali, przeto nakazano, aby przy wypłacaniu trzeciej raty teraz przynajmniej, każdy z właścicieli ziemskich składa! świadectwo, iż posiadłość jego nie zmienioną została. - Od niejakiego już czasu ukazywały się w obiegu dokładnie naśladowane fałszywe banknoty najnowszej (5.) formy na 10 złr.; teraz zdybano fałszerzy w Peszcie i Czegled i znaleziono formy, prasy, papier ze znakami wodnemi i schwytano 6 osób mających w tej fabrykacyi udział. Włochy, Z Florency i pisze korrespondent jeden pod dniem 17. Listopada, co następuje. Z żalem wyznać mi przychodzi, że nadzieje powzięte o wypuszczeniu na wolność Madiajów były jedynie czczeni marzeniem. Franciszka Madiai wyłączono z pod władzy kapelana więźniów i oddano go pod dozór zakonu kapucynów, którym zalecono, aby wszelkich środków kościelnych i dyscyplinarnych użyli celem jego nawrócenia. Aby zakonnicy owi w pracy swej przeszkody żadnej niedoznawali, ograniczono pozwolenie odwiedzania go przez przyjaciół na jeden tylko raz w ciągu miesiąca; a wiele miesięcy pewnie upłynie, nim kapucyni poselstwo swoje spełnią, albo je jako uierokujące żadnej nadziei porzucą. Różę Madiai odwiedziły niedawno dwie znakomite osoby w więzieniu: wielka księżna Maria Ferdynanda, macocha księcia panującego, i arcybiskup z Lukki, Padre Giulio Arrigoni, najczynniejszy reakcyouisla w kraju, i obiedwic obiecywały jej wolność pod warunkiem, jeżeli się kacerstwa swego odprzysieze. Bezowocowność zabiegów tych nabawia dwór nasz wielkiego kłopotu. Małżonkowie Madiai mają sympatie Enropy protestanckiej za sobą, ale położenie ich obawę słuszną wzbudzać może. Stan zdrowia obydwojga jest zatrważającym; a to, co pod dyscypliną rozumieją, nieprzyczyni się zapewne do ich wyzdrowienia. Pamiętamy jeszcze, jakich środków używano przed rokiem, aby biednego Raphaello, leżącego na łożu śmierlelncm, do skruchy zniewolić. Słusznie spodziewać się możua, że środki podobne, wpływające na ciało i ducha, także do Madiajów zastosowane będą. - (Gazeta Spenera spodziewać się kazała, źe małżonkowie Madiai w przeciągu czterech tygodni wolność odzyskają.) Turcya.

Konstantynopol, d. 15. Listopada. - Palryarcha grecki Anthirnos został z powodu brania się swego w kwestyi iniejsc grobu świętego z posady swojej oddalonym. Dnia 13go zgromadziły się osoby znaczniejsze gminy greckiej, celem przystąpienia do wyboru nowego, który się w obecności Saida Effendego, 'sekretarza w ministerstwie spraw zagranicznych, jako komisarza porty, odbył i który padł na poprzeduiego patryarchę Germanosa.- Wybór ten przedłożono już do potwierdzenia sułtanowi. - Według listów z Aleppo, spisek rewolucyjny w Ajutab w zarodku przytłun1joriO. A ,ua,AAran.'c.y Czarnogóry. Mówią tu. że po ogłoszeniu niepodległości księcia Czarnogóry, granice kraju także rozprzestrzenione być mają. Spodziewamy się, fe książę dawne granice przywróci, i obszary owe odzyska, które Turcy przed 500 laty serbskim kniaziom i wojewodom wydarli, a przez to chrześcianom prześladowanym dopomoże. Mamy nadzieje, że czego poprzednik jego dokazać niezdolał, to Daniel uskuteczni Ma on wielkie zadanie, a życzenie tu jest powszechnie, aby się mu zamiary jego szczęśliwie powiodły. N ad granicą Czarnogóry mieszkaj;) sami chrześcianie. Niemal w całej Hercogowinie jest ludność chrzesciańska. Zupliancy starali się już w roku 1847. o opiekę władyki w Ccttinie. Teraz upowszechniła się pogłoska, że mieszkańcy Banjani i Drobni)! połączyli się, daninę zebrali i księciu Danielowi do Cettinje przesiali, który ich ież pod opiekę swoje przyjął. Senator Perowicz i brat księcia Mirka udali się do Drobnijaków , aby tam i w Banjani porządek i sądy jak w całym kraju zaprowadzić. Turcy więc podobno zamierzają, szczepy owe wojskiem zaczepić. Książe jednak bez opieki ich niepozostawi, ile tylko będzie można. Czarnogórcy zapuszczają co dzień zagony swoje po Hercogowinie, Turkowi żadnemu nieprzebaczają, i łupy znaczne i! tamtąd uprowadzają. Niedawno przywieźli do Cettinje 16 IW llrKOIlI odciętych. Z liczby glow ,ycl, domyślić się można, żei-l' · I. n«_ -«-a się, VŁW>-" ..»..,.... ...*,i4,iŁn, lepszego w>ri leżeli, jak się spodziewają, przyjść ma kiedyś do większej wojny. * . .1 ... Ameryha.

]l Ameryki północnej, d. 12. Listopada. - Coraz więcej czuć się daje troska wielka, z jaką t"iaj stronnictwa obydwa polityczne na wzmiankowane powielekroć nabycie wyspy Kuby spoglądają. Ze wyspata w czasie niezbyt odległym do Stanów Zjednoczonych przypasc musi, nicjest już tylko czystą spekulacyą lub mniemaniem polilycznem, ale we wszystkich umysłach stało się czyslem przekonaniem. Trudności, jakie się prawemu nabyciu lej perły oceanu atlantyckiego nasuwają, leżą częścią w stosunkach amerykańskich, częścią w osobliwem położeniu Hiszpanii, której Kuba jest własnoścrą. Stanowisko stronnictw panujących w unii północnoamerykańskiej względem lej ważnej i jak sądzą, dla pokoju ludów krytycznej kwestyi niejest bez interesu. Wigowie, wierni podstawie konserwatywnej swych zasad i sposobu postępowania, widzą w przyłączeniu Kuby, w jakibądź sposób by to uskutecznionem zostało, niebezpieczeńsiwo podwójne. Powiadają, że obszar Stanów Zjednoczonych jest już prawie za wielkim, aby mógł dawać gwarancyą jedności interesów i silnego dzierżenia ndininislracyi ogólnej, bez których spokojnego i błogiego nadal bytu unii spodziewać się niernożna. T eraz już Kalifornia, olśniona bogactwem niesłychanem i w zaufaniu ugrunlowancm na własnej sile i środkach obfitych, zarzyna gadać o założeniu niezawisłej pobratymczej rzeczypospolilcj nad morzem spokojnem, a miliony, na które kongres ostatni dla urządzenia komor celnych, mennic i zakładów portowych nad dalekiemi brzegami ztotemi ręką szczodrobliwą przyzwolił, były właśnie tylko podarunkami, aby wdzięczność i przychylność tego odległego kraju dla rządu centralnego pozyskać i umocnić. Kalifornia ma przynajmniej tę korzyść, że ją obywatele amerykańscy zaludniają i nią rządzą, którzy z niepodobną prawie do wiary siłą amalgamacyjuą charakteru anglosaskiego Europejczyków, mieszkańców wysp sandwichskich i Chińczyków pod zwykłe formy samorządu podporządkują i dawne obyczaje i zwyczaje niezmiennie dalej utrzymują. Kuba liczy małą tylko ilość Amerykanów pomiędzy plantatorami swoimi; Hiszpan dumny, którego loyalność w przysłowie weszła, niebardzo lubi rzplitą Jankesów, Kreolczyk nieoświecony otrząsłby się chętnie z jarzma uciążliwego Kastylijczyka, ale nieśmie kroku pierwszego uczynić, i zarówno mało umie wolne formy i surowe prawa cenić. Nabycie tak znacznej wyspy zagrażałoby więc bytowi unii samej, wymagałoby powiększenia armii, wytężyłoby wpływ rządu przez licznych urzędników i nastręczyło by punkta nowe na zaczepki nieprzyjaciół wystawione. Lecz nie obawy polityczne tak ogólnego rodzaju powodują wigów, do sprzeciwiania się przyłączeniu Kuby. Nieszczęsna kwestya niewolnictwa jest wiele bliższą, i niebezpieczeństwami daleko większemi zagraża. Tutaj zuajduje się, dziwnie dosyć, stronnictwo wigów z lckce przez nie wazonem stronnictwem wolnej ziemi, po tej samej stronie. Kuba może jedynie jako państwo niewolnicze wnijść do unii, to nadałoby prowincyom południowym smaczna, pizewagę, i pónoc cala zatem sprzeciwia się takiemu wzrostowi wpływu państw niewolniczych. Tymczasem politycy na północy wymyślili środek zaradczy, do przywrócenia i w tym przypadku równowagi pomiędzy jedynie prawdziwemi wielkiemi stronnictwami kraju, t. j. państwami wolncmi a niewoluiczemi Tym jest przyłączenie Kanady, które, jak mówią, daleko łatwiej da się uskutecznić, aniżeli wcielenie Kuby. Demokraci do zdania tego, przynajmniej później, możeby się przychylili. Wierni swym dążnościom powszechnym, zawsze baczni na wszystko, co zewnętrzną wielkość kraju podnieść i ogółowi ludu pochlebiać może, i mocno przekonani, że Opatrzność unią przeznaczyła do lego, aby cały stały ląd Ameryki posiadała, uważają nabycie Kuby za rzecz nieodzowną. Prezydent nowy, przez demokratów wybrany, jenerał Pierce, jest moralnie obowiązany, stronnictwu swemu tryumf teu zgotować, na drodze spokojnej, jeżeli to być może, przemocą, jeżeli to być musi. Kupno byłoby naturalnie jedyną drogą spokojną, do dopięcia celu owego. Ułożono więc plan, aby wszechstronnie wielce uzdatnionego senatora z Luizyany, Soule, jako posła do Madrytu wysłać, dla rozpoczęcia układów. Francuz rodem i ognisty duszą i ciałem jak mieszkaniec południa, utalentowany, zręczny i wymowny, będzie się osobiście Hiszpanom podobał. Teżsame talenta świetne, które mu z ogrodowego jenerała Jackson na senatora Stanów Zjednoczonych drogę utorowały, powinnyby mu także na tern wzniosłem stanowisku skutek niejaki zapewnić, kiedy w Hiszpauii, występując przed ojców kraju, ofiaruje im w imieniu wielkiej rzeczypospolilcj zachodu złoto i pokój w prawej ręce, a wojnę i zniszczenie w lewej. Jednakowoż z mężów doświadczeńszych kraju mato który oddaje się nadziei spokojnego załatwienia. Wiedzą oni bardzo dobrze, że duma tysiącletnia Kastylii nad tą piękną, bogatą kolonią okiem zasdrosnem czuwa. Jest to ostatni kamień drogi w korouie hiszpańskiej. - Honor narodu tego jest na niebezpieczeństwo narażony. Nietylko bowiem dochody Kubj- dane są za rękojmię wierzycielom angielskim, ale jeszcze Hiszpania bez milionów z Hawanny w wielkie kłopoty finansowe by popadła, - unia ma milionów dosyć, aby trudności te z drogi uprzątnąć; lecz względy wyższe na przeszkodzie stają. Gdyby nawet biedna już tak dalece upokorzoira Hiszpania zniewolona na sprzedaż przystać miała, trudno temu dać wiarę, aby Anglia i Fraucya na przejście wyspy owej w ręce Amerykanów pozwolić miały. Obydwa te mocarstwa morskie mają powodów dosyć, aby się zmianie lak ważnej stosunków na oceanie atlantyckim sprzeciwić. Ze prolestacya ta w formie wojny nastąpić nie może, jesl zdanie niemal powszechne w Ameryce. Wielkie mocarstwa europejskie mają wszystkie zanadto do czynienia z swe mi własnemi sprawami domowemi i utrzymaniem równowagi politycznej, aby się w kosztowną i przynajmniej wątpliwą wojnę wdawać mogły. Ale równie mało wierzą tu w bliską możność zdobycia Kuby. Brzęczyć niernożna, że zawsze znajduje się mnóstwo młodzieży bez zatrudnienia, która gotową jest każdej chwili zamach śmiały wykonać. Okolice południowe i południowo zachodnie unii tysiącami ich liczą. Lecz smutny koniec biednego Lopeza i towarzyszów jego na najśmielszych nawet wrażenie pewne sprawił, a piękna łagodność rządu hiszpańskiego zapobiega pewnie ciszej, ale dobitniej nowemu przedsięwzięciu tego rodzaju, aniżeli zagrożona ale jeszcze niedoświadczona surowość władz amerykańskich. - Wieści o niezadowoleniu, jakie na Kubie ma panować, są nie zupełnie uzasadnione. Mieszkańcy hiszpańscy przyznają wprawdzie, żebyt dobry na wyspie, wartość posiadłości gruntowych i czynność gałęzi przemysłowych pod rządem amerykańskim dziesięćkroć by się powiększyły; ale wniosek bardzo loiczny wyprowadzają: ze to ani im samym, ani ich dzieciom tylko Jankesom korzyść przynieśćby mogło, którzy w przeciągu lat nie wielu posicdliby wszystko, co ma wartość znaczniejszą. Krcolowie, na których w przypadku powstania lub napadu najwięcej liczą, są niezdecydowani, do posłuszeństwa i zawisłości przywykli, bez energii i wytrwałości, a osobliwie wcale niezdolni do rządzenia sami sobą. Cóżby im więc zmiana formy rządowej pomogła? Niema nikt wątpliwości, iż oni byliby wielką pomocą dla armii już samej przez się się zwycięzkiej; ale żeby sami powstać mieli, hasło do powstania dali i wolność własną wywalczyć mogli, nikt temu niewierzy. Przy tern obecnie wyspa Kuba zaopatrzoną jest dostatecznie w środki obronne; załoga wojskowa liczy 25,000 ludzi doborowych. Tym sposobem los Kuby zawisł groźnie nad obiema częściami świata: Europa przywięzuje do tego stratę szczątku ostatniego dawnej świetności Hiszpanii i skutki niebezpieczne dla pokoju świata; Ameryka trwoży się, że niezakłócony dotąd byt rzeczypospolile'j tułaj naprzód i nieuchronnie przerwanym by został.

dam katolickich, majojce na celu nadzór nad szkołą przemysłową i zbieranie składek na przyodziewek dla biednych uczni szkolnych katolickiego wyznania. Gorliwość tych dam, oparta na prawdziwej miłości chrześciańskiej, piękne poczyna wydawać owoce. Z loteryi urządzonej na fanty, które parafianie dobrowolnie poskładali i z innych składek od obywateli ziemskich i kapłanów w powiecie, wpłynęło dotąd 145 Tal., z tego funduszu dostało 26 dziewcząt i 22 chłopców całe zimowe przyodzienie, i 2 uczennice pół odzienia, zostało jeszcze 48 Tal. zabytku na różne potrzeby dla szkoły przemysłowej. Cześć tym paniom, które się tak gorliwie zajmują losem ubogiej młodzi szkolnej; podziękowania obywatelom, a mianowicie p. sz. A. Taczanowskiemu, p. Pruskiej z Pieruszyc i X. Siwickiemu z Brzezia, którzy swemi hojnemi darami tak znacznie wsparli zasoby towarzystwa. X. B.

Przybyli do Poznania dnia 5. Grudnia.

BAZAR: Hr. Dąbsbi z Kołaczkowa.

BUSCHA HOTEL BZYMSKI: Wcideman z Szczecina; Noldcn z Barmen; Koch z Międzychoda; Aderholz z Wrocławia; Rechniiz i Łinksureu z Raciborza; Sprenger z Łiebeu; Livjns z Turon a, Hollcnliurg z Łussonka; Busse z Rogalina: Dietrich z Sudolsa.

POD CZARNYM OńbEM: Tomicki i Stock z Wielkiego; Milkowski z Szczodro» n. HOTEL DREZDEŃSKI: Gr. Potulicki i Moszczeński z Wielko Jezior; Bojanowski z Malpina; Otfroth z Brandenburga; Baaschc i N adołf z Berlina; L e w z Lipska.

HOTEL PARYSKI: Clielkimski i Kraszewski z Kościana.

POD WIELKIM DĘBEM: Matuszewska z niezdrowa.

POD ZŁOTĄ GĘSIĄ: Meissner 2 Warszawy.

HOTEL BERLINSKI: «ogolewski z Słupcy; Woliński z Bydgoszczy; Newieki z Benda; Schieincr z Owiznik: N obeski z Pleszewa. POD TRZEMA LILIAMI- Chmara z Rogoźna; Berger z Niesławie.

W mieszkaniu prywatnem: Zech z Opola, w Rynku Nr. 51: Purkiewicz z Kościana; ul. Dominikańska Nr. I ; Mittelstadt z Kurczą i Wierzchlejski z Polski, ul. Młyńska Nr. 21.

Kronika miejscowa.

Poznań, d. 6. Grudnia.- Na cmentarzu za kościołem św. marcińskim znaleziono wczoraj z rana dziecię nieżywe płci mezkiej jeszcze nieczasowco Władza policyjna miejsce obejrzała i niektóre poszlaki zabra Ja z sobą.

- W C h o m c c i c a c h pod Poznaniem umarło do wczoraj osób 12, nie licząc w to dzieci. Jeszcze i u nas w Poznaniu trzeba się wystrzegać zaziębień lub pokarmów niestrawnych. Ksiądz proboszcz przy kościele ś. Marcina dostał choleryny w nocy z niedzieli na poniedziałek, ale dzięki rychłej pomocy, epidemia (a wkrótce uśmierzoną została, lubo wszystkie oznaki dosyć gwałtowne się pokazały. Pleszew , 3. Grudnia. - Po rozłączeniu u nas szkoły spólnej na katolicką i ewanielicką po wielka-nocy r. b. utworzyło się towarzystwo

Teatr miejski w Poznaniu.

Dzisiaj we wtorek dnia 7. Grudnia: Władzca od przypadku.

Żartobliwa scena czarnoksięzka w 2ch aktach.

Potem: nowy balet i przemiany; w końcu: salonowy ogień sztuczny. Bilet do loży pierwszego rzędu i krzesła 10 sgr., drugiego rzędu i parter 5sgr., galerya 2sgr. Dzieci niżej lat 12 w towarzystwie dorosłych płacą prócz galeryi na wszystkich miejscach połowę. Kassa otwarta o 6. Początek o 7. Od dnia dzisiejszego teatr ogrzany.

Sch wie g er ling i KI einseht) eck.

PRZYPOZWANIE PUBLICZNE.

Niewiadomi sukcessorowie i tychże spadkobiercy po zmarłym w Bydgoszczy na dniu 26. Września 1849. r. czeladniku mielcarskim Walentym Blaszaku nazywanym Blaszy liski, synu wDembrowie zmarłego ŁUK as z a i w Miłosławiu zmarłej Katarzyny Blaszakowej, który pozostawił po sobie majątku circa 3000 Tal., a mianowicie siostra jego J ó z e fa ta Bąpecka zrodzona Blaszak i syn jej Stanis ł a w R ąp e c ki, obojga sukcessorowie i tychże spadkobiercy, zostają tćmże zapozwani, ażeby się w przeciągu 9 miesięcy, a najpóźniej w termInIe na dzień 29. Września 1853. r. przed południem o 10. godzinie przed deputowanym Sędzią powia(owfm Ur. Lachem w miejscu sądowym naszym wyprawnym, do wyprowadzenia swej legitymacji i uzasadnienia swych pretensyj zgłosili, gdyż w przeciwnym razie massa spadkowa sukcessorom wylegitymowanym wyręczoną zostanie, a ten zaś sukcessor, bliższy lub równobliski, któryby się miał dopiero po nastąpionej prekluzyi zgłosić, jest winien wszystkie' czynności i rozporządzenia tam łych potwierdzić i przyjąć, i niema prawa złożenia rachunków ani wynadgrodzenia za podniesione użytki, tylko obowiązanym jest, tern się kontentować, coby jeszcze z tej sukcessyi było. Bydgoszcz, dnia 16. Września 1852. r.

Król. Sąd powiatowy. Wydz. I.

SPI(ZEDAZ KONIECZNA.

Sąd powiatowy w Międzychodzie.

Oddział pierwszy.

Młyn pod Nr. 15. w Mościejewie położony, a Fryderykowi Kord u an należący, oszacowany na 6273 Tal. 14 sgr. 2 fen. wedle taxy, mogącej być przejrzanej wraz z wykazem hypotecznym i warunkami w Regislraturze, ma być dnia 10. S tycznia 1853. przed południem o godzinie lIstej w miejscu zwykłem posiedzeń sądowych sprzedany. Niewiadomi z pobytu wierzyciele G o t (hilf Ernst, Anna Eleonora Julianna Beata i Fryderyk Gustaw rodzeństwo Mathai, zapozywają się uiniejszeui na pomieniony termin publicznie.

SPRZEDAŻ KONIECZNA końcem podziału. Sąd powiatowy w Ostrowie.

Wydział I.

Dobra szlacheckie M i e d z i a n ó w w powiecie Odolan owskim położone, należące się sukcessorom po Anastazym Pruskim, oszacowane przez Landszaftę na 32,783 Tal. I sgr. 8fen. włącznie boru na 1386 Tal. 5 sgr. 7 fen. otaxowanego, wedle taxy, mogącej być przejrzanej wraz z wykazem hypotecznym i warunkami w Registralurze, mąją być dnia 17. Czerwca 1853. przed południem o godzinio IOtćj w uiiejscu zwykłem posiedzeń sądowych sprzedane końcem podziału. Wszyscy niewiadomi preteudenci realni wzywają się, aby się pod uniknieniem prekluzyi zgłosili najpóźniej w terminie oznaczonym. Ostrów, dnia 26 Listopada 1852.

OBWIESZCZENIE.

Opłata serwisu za wojsko, które w mIeSIącu Listop. r. bież. wmieście tutejszem na kwaterach pomieszczone było, nastąpi dnia 9, i 10. t. m Poznań, dnia 6. Grudnia 1852.

Magistrat.

Browar wraz z lokalem do szynku i mieszka nie pod Nr. 21. Młyńskiej ulicy jest od p i e r ws z ego Stycznia na lat kilka do wypuszczenia. - Tamże są też mieszkania z dwóch izb i jednej izby złożone, natychmiast do wynajęcia. Bliższa wiadomość u T. Bischoffa Nr. 13. Szeroka ulica.

II Sokolnikach małych 1Xrl Sza motulami są barany na sprzedaż.

Dla gospodarzy.

Zawiadomiamy pubhczność trudniącą się rolnictwem, iż w skutek danego nam polecenia zamówiliśmy K u ku rydze w Ameryce, i prócz tego-zapisaliśmy jeszcze małą ilość na nasz własny rachunek; przezco będziemy w stanic wykonać o b s t a l u n k i naszych przyjaciół, którzy z jakich bądź powodów niemogli nam takowych wcześniej przesłać. JPł». bracia Auerbach w Poznaniu przy ulicy Wrocławs kiej Nr. 12. przyjmować będą więc i nadal dla nas zamówienia na kukurydzę. Berlin, dnia 1. Grudnia 1852.

j \L.figJe & QJnp. CYGARA odleżałe Hawańskie, Hamburgskic i Bremeńskic w znacznym wyborze po różnych cenach, także C y C 1 B Y " tańszych gatunkach sztukę p o 2., 3., 4. i 5 fenigów ( a stami j e s z c z e t a n i ej) , odebrałem i polecam lubowuikom ttoltre a tanie cygara. J. N. Leitgeber.

Szanownej Publiczności poleca niżej podpisany skład materyalny, zaopatrzony w najlepsze gatunki towary kolonialne, wina, Araki prawdziwe, wódki Włoskie i Francuskie, jakoteż wybór prawdziwych Bremeńskich i Hamburskich cygar niemałej wszelkie gatunki tytoniu i tabaki. Żerków, dnia 4. Grudnia 1852.

Bentkowski.

Dobrze urządzona dcstylacya w Poznaniu jest do wydzierżawienia. Bliższych wiadomości udzieli Pan MJewandOWiCZ za St. Wojciechem Nr. 45.

Angielskie ostrzygi codziennie świeże, 100 sztuk za 15 Złt. u Md. MŁaatza.

Peklowane mięso na kształt Hambnrskiego, jest ciągle w starym rynku pod Nr. 85. u F i l i p a W e i t z jun.

Kurs giełdy Berlińskiej.

sto- Na pr. kurant Dnift 4. Grudnia 1852. pi papie- (rotopCt. ra uH. wizna. Pożyczka rządowa dobrowolna . . . . . *. I Oli J , dito l roku 1850. . . . . . Ir 103j dito c roku \hhI. . . . . . ft 1031 Obligi długu skarbowego .h . . . . . . . 93J dito premiów handlu morskiego. . . 148* dito Marchii Elektoralnej i N owej .. m dito miasta Berlina . . . . . . . . . . l{ 103.1. Listy zastawne Marchii Elekt, i Nowej IOOi dito Prus Wschodnich .. . Ir dito Pomorskie. . . . . . . . . 3 991 dito W. X. Poznańskiego.. 4 dito W.X. Pozn., nowe.. ell. 971 dito Szląskie. . . . . . . . . . . e II. dito Prus Zachodnich 961 Bilety rentowe Poznańskie. . . . . . . . . i 1014 Louisdory. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . I i i i Akcie kolei żelaznej Starog. Poznańsko Ir 92cm TARGOWE

Dnia 6. Grudnia.

1852. r.

tal. : . I tal. :2rlw mieście Poznaniu.

Pszenicy, szefel . .

Żyta, szef el . . . .

Jęczmienia, szefel .

Owsa, szef el . . . . . .

Tatarki, szefel . . . . . . .

Grochu, szefel . . . . . . . .

Ziemniaków, szefel . . . . .

Siana, centnar. . . . . . . . . .

Słomy, kopa . . . . . . . . . .

Masła, garniec. . . . . . . .

Spiritusu (beczka 120 kw. )80 J Trał 2 10 2