JU 306w Czwart

Gazeta Wielkiego Xięstwa Poznańskiego 1852.12.30 Nr306

5ro. Grudnia 1862

Drukiem i nakładem Drukarni Nadwornej W. Deckera i Spółki w Poznaniu. - Redaktor odpowiedzialny: N. Kamieński w Poznaniu.

Telegraficzne wiadomości.

Paryż, d. 26. Grudnia. - Bu Maza otrzymał wolność, pod warunkiem jednak, aby Francyi nieopuszczał . Paryż, d. 27. Grudnia. - Dzisiajszy Monitor ogłasza konstylulucyą zmienioną przez uchwałę senatu, a przez cesarza potwierdzoną. Hang un, d. 18. Listopada. - Cztery statki parowe udają się z wielu inneini mniejszemi łodziami do Pegu, które było wzięte szturmem 30. Maja, i znów opuszczone później. Statki te zabieraj.) 1200 żołnierza pod dowództwem jenerała Godwin. Inne oddziały przeznaczone do Prome. Birmanowie w tych dniach ponieśli znów klęskę.

Bombaj, d. 3. Grudnia - Podobno jenerał Godwin będzie odwołany, z powodu małej gorliwości wojennej.

Berlin, d. 29. Grudnia. - Naj. Pan raczył nadać dyrektorowi Tejencyi badeńskićj w Konstanz, Frotnherzowi order orła czerwonego 2giej klasy; ces. austr. pułkownikowi hr. Vetler Y. der Lilie i ces. ros.

lekarzowi sztabowemu Drowi Bosse w Petersburgu, order orła-czerwonego 3 klasy; ces. anslr. kapitanowi w 16 pułku piechoty, księciu Emilowi heskiemu, kawalerowi Kamienieckiemu, profesorowi hisloryi Scheubie, ces. ros. radzcy tylular. i aptekarzowi Ruinier w Petersburgu, order orła czerwonego 4 klasy.

(Kor. Cs.) - Oprócz cesarza rosyjskiego, żaden monarcha obcy nie był tu nigdy z lakierni honorami i z taką uprzejmością przyjmowany, jak cesarz austryacki. U dwom, że tak rzekę, noszono go na ręku, a króla tutejszego, jak mówią powszechnie, nio widziano nigdy więcej zadowolonym. Czterodniowa pobyt cesarza był cięgiem samych uroczystości, parad, festynów, zabaw, to w Charlottenburgu, lo w Berlinie, to w Potsdamie. Najwięcej, zdaje się, zajmowało cesarza wojsko; kazał sobie przedstawić wszystkich obecnych jenerałów, cały sztab i korpus oficerów, niuslrował żołnierzy, rozmawiał z nimi, zwiedzał koszary instyluta wojskowe, korpus kadetów, gdzie był przyjmowany przez jen. Radowitza, jako głównego inspektora wychowania militarnego. Towarzyszył cesarzowi częścią książę pruski, który tu umyślnie przybył z nad Renu, częścią N. Pan sam. Do korpusu oficerów zebranych na wielką galę w zamku w zeszłą niedzielę (19.) przemówił cesarz w tym samym duchu, w którym przed kilku miesiącami do oficerów garnizonu potsdamskiego odezwał się był cesarz rosyjski: »Duch honoru i wierności, rzekł, łączy «rniią moje z pruską, i dla tego mogę i ja na tein miejscu wyrzec to mocne przekonanie, że obie armie, jakiekolwiekby wypadki zajść miały, Y» wiernem towarzystwie broni silnie stać będą jedna obok drugiej « W koszarach gwardyi ułanów na przedmieściu mohabickićm, do których cesarzowi król towarzyszył, bardzo cesarz był zdziwiony, a raczej uradowany, gdy wszedłszy do jadalnej sali oficerskiej, znalazł w niej swój obraz, oraz portret bana Kroacyi Jelaczyca, z własnym tegoż podpisem: »Mu Gatt, , ««/gut Soldatengluck,<, który tenże w'r. 1848 przysłał tutejszym oficerom jako odpowiedź na wystosowany przez nich do siebie adres Tegoż dnia, to jest, w niedzielę, kiedy'cesarz z królem jechać mieli do Potsdamu, powilali ich na dworcu kolei król hanowerski i książę brunświcki, którzy dopiero co byli przybyli z krajów swoich, ab} I złożyć osobisty bold cesarskiemu gościowi bawiącemu na północy. Wszyscy pojechali razem do Pctsdanni, dokąd i innych kilku książąt panujących przybyć miało. W poniedziałek było polowanie w bliskości Potsdamu, wieczorem balet »»Satanella« w "Berlinie. Dziś w połuduie cesarz opuścić miał Potsdam, i dotykając Drezna, chciał w środę, jutro, być z powrotem w Wiedniu. Cesarz odjeżdżając, prosił tutejs z o króla, aby go wkrótce odwiedził, i otrzymał od niego przyrzeczenie. Potwierdza się także wiadomość, że zaraz po świętach ruskich obaj monarchowie udadzą się do Warszawy dla widzenia się z cesarzem Mi kolajem. U znanie cesarza Francuzów nie będzie jednak aż do tego czasu przewleczone - mj \ e c c j li £ w Przj szłyin tygodniu ma, jak słyszę, nastąpić, i to równocześnie i w tej samej formie przez wszystkich trzech monarchów, 'lakim obrotem rzeczy politycy tutejsi bardzo są zadowoleni, i nieinożna się temu dziwić, zważywszy, że w skutku przybycia cesarza Austryi do Berlina, Prusy wyszły od razu z położenia* ilozowanego, kture w kwestyach polityki zagranicznej nie mogło być dla nich pożądanem Zadowolenie lo przeszło i do większej publiczności i jemu tez szczególnie przypisać należy, że cesarza wszędzie, gdzie się pokazał, głośueon okrzykami witano.

Dziś sejm odroczył swoje czynności; posłowie rozjechali się powię

kszej części do domu. Gdyby nie zmiana ministerstwa w Anglii, politykę możnaby na tydzień świąteczny powiesić na kołek. Depesza telegraficzna donosi, że. lord Aberdeen został ministrem prezydentem i ministrem spraw zagranicznych; obok niego figurują Russe!, Gladstone i Herbert; a więc wigowie i peeliści składają nowe ininistcryum Ta konibinacya zaspakaja trwożliwych. Korespoudeucye tutejsze z Francyi donoszą, ze przewłoka w uznaniu nowego cesarza ze strony dworów północnych, bardzo podrażniła cesarski gabinet, który z tego powodu wszystkie mi siłami starać się chce podobno o to, aby wejść w przyjaźniejsze stosunki z Anglią, okupić zaś ma mieć zamiar przyjaźń tę zawarciem traktatu handlowego na bardzo wolnych zasadach. Ńie powtarzam wam wszystkich pogłosek, które tu ciągle krążą o różnych projektach państw północnych w wyższej polityce europejskiej. Z tych jedne ściągają się do Francyi, drugie do Turcyi. Inna wieść niesie, że Prusy i Austrya zawrzeć mają z sobą traktat zaczepny i odporny na wszelkie wypadki, czyliby niebezpieczeństwo z Francyi groziło, czy gdyby Rosya chciała wziąść Konstantynopol. Ruch obecny w południowych plemionach słowiańskich obudzą tu dla tego wielką ciekawość, i powszechnie więcej do niego przywięzują znaczenia, aniżeli do wypadków, któreby zajść mogły w Hiszpanii. Powodem do zmiany gabinetu był tam podobno odkryty ślad zamachu stronnictwa liberalnego, które księcia Monlpensier chefało zrobić regentem Hiszpanii. Królowa Chrystyna podobny plan mieć miała ku wyniesieniu swego męża. W następnym 1853. roku 29. Maja będzie 4UOlelnia rocznica wzięcia Konstantynopola przez Turków.

Królestwo iio/stile.

Warszawa, 24. Gruduia. - Uzupełniając wzmiankę naszą o wodotryskach dokonanych w rozkosznem ustroniu wycieczek zamiejskich Warszawian, w Willanowie, dodajemy jeszcze niektóre o nich szczegóły.

Obecnie znajduje się tamie 8 fontan, 2 których największa jest położona w dziedzińcu zamkowym; iedna mieści się w stronic południowej, trzy na tarasie ze wschodniej strony pałacu, i trzy pomniejsze w oranżeryi Wszystkie te fontanny są w ruch wprawiane za pomocą maszyny parowej o sile 8 koni. Słupy wody wytryskującej są różnej wysokości, a to stosownie i odpowiednio do swego położenia; najwyższy bije na 40 stóp w górę bez pośrednictwa rezerwoaru; ten bowiem choć się znajduje w południowej wieżycy zamkowe'j, służy jednak wtedy tylko za aequilibrium fontannom, gdy machina parowa pracować przesianie; prócz tego dostarcza on wody do kąpieli urządzonej w jednym z pokojów zamkowych, do kuchni, stajni i oranzeryi. Bezpośrednio za pomocą pomp, gdy machina jest w ruchu lub leżza pomocą rezerwoaru, woda wpuszcza się do bassenu zajmowanego przez tyle razy przez nas opisywaną olbrzymią roślinę Victoria regia. (Liście jej są do siedmiu stóp długie, a kwiat sam ma I ] stopy średnicy.) Fontanny i bassen są pomiędzy sobą połączone za pomocą rur; łączą się one prócz tego z tak nazwanym chaleau d'ean; w tym ostatnim woda odpływowa z fontau, może być rozprowadzona rurami po ogrodzie angielskim i służyć do zraszania tegoż. Roboty przy przyrządach pompowych i fontannach są już w zupełności ukończone; w konlynuacyi znajdują się obenie roboty mające na celu uwodnianie ogrodu. Plan wszystkich tych robót wodnych podany został przez inżeniera Schramke, który osobiście niemi kieruje; machina parowa pochodzi z słynnego zakładu w Berlinie Sussche i Reich; inne przyrządy żelazne pochodzą z naszej tyle pożytecznej dla kraju fabryki machin banku polskiego na Solcu. - Bawiący w mieście tutejszern znakomity artysta, malarz Juliusz Kossak, wkrótce przedsięweźmie jedne z najciekawszych podróży, to jest do ziemi ślej. Artysta ten połączy się z towarzystwem pp. hr. Kazimierza Potulickiego, Maurycego Manna, (zdaje się że współpracownika redakcyi gazety Krakowskiej C z a s,) Fr. T ępy i lekarza Greka Mikeli, którzy udają się naprzód do Aleksandry i, skąd INilem popłyną do Kairu, zwiedzić katarakty; następnie do Palestyny, S yryi, Arabii, Natolii i Carogrodu. Podróż la potrwa kilka miesięcy, a przy znanych i niepospolity cli usposobieniach naszego artysty p. Kossaka, przyniesie bezwątpienia znakomite dla sztuki i samego artysty korzyści. (K. w.) JFrancya.

Paryż, 24. Grudnia. - Monitor ogłasza dziś dekret cesarski, powołujący rodzinę Hieronima do następstwa tronu. Dekret jest osnowy następującej: Zważywszy na artykuł 4. senaluskonsultu z 7. Listopada potwierdzony plebiscitem z 21. i 22. tegoż miesiąca, według którego do nas należy stanowić następstwo tronu w rodzinie Bonapartych na mocy śmy niemieli pozostawić" spadkobiercy w prostej linii, prawnego lub przysposobionego; lubo mamy nadzieję, że dancm nam będzie, życzeliioui kraju zadość uczynić i pod opieką Boga węże) zawiązać, który pozwoli nam pozostawić spadkobiercę w prostej linii, gdy tymczasem uiechcemy, aby tron znów przywrócony przez łaskę Boga i wolę narodu, r powodu niedostatku następcy przez nas wyznaczonego, nie pozostał obsadzonym, postanowiliśmy i stanowimy, co następuje: artykuł 1. Na przypadek, gdybyśmy niemieli pozostawić spadkobiercy w prostej linii, prawnego lub przysposobionego, powołuje się do następstwa nasz ukochany stryj Hieronim N apoleon Bonaparte i jego prawne i w prostej linii potomstwo, pochodzące z jego małżeństwa z księżniczką Katarzyną wirtembergską, w męskiej linii, według porządku pierworodztwa, z wyła czenicm bezwarunkowem płci żeńskiej. Art. 2. Dekret ten, opatrzony w pieczęć państwa, ma być przez uaszego ministra stanu senatowi doręczony, celem złożenia go w jego archiwach. M o n i t o r ogłasza projekt do zmiany konstytucyi: 1) cesarz ma mieć bezwarunkowe prawo udzielania amnestyi, przewodniczenia w senacie, bezwarunkowe prawo zawierania z zagranicą traktatów pokoju, przymierzy i handlu, bezwarunkowe prawo rozkazywać dekretami przedsięwzięcia wielkich robót publicznego pożytku lub dawać do nich upoważnienia, nakoniec odmieniać dekretami alrybucyc, stosunki między wielkiemi władzami państwa, między sobą i wstosunku do władzy wykonawczej; 2) dla cesarskiej rodziny ma służyć tytuł: książęta francuzcy, a dla następcy tronu: cesarski książę, domniemani następcy tronu z 18 roku mają prawo zasiadania w senacie i w radzie stanu; 3) liczba senatorów ma być ograniczona przez cesarza do 150., którzy pobierać będą 30000 fr. rocznej pensyi. 4) Ciało prawodawcze rozbiera budżet lylko ryciałtoweuii działami ministeryaluemi i pobiera pensye, jak za pierwszego cesarstwa. Projekt ten zmiany konstytucyi przyjął senat na wczorajszem posiedzeniu glosami 64 przeciw 7. P a ryż, dn. 25. Grudnia. - Każdy naocznie teraz widzi, co senat przyznał cesarzowi. Prawda, że mało byłodododania wszechwładzlwu rządowemu, ale pod innym rządem, i w innych czasach byłaby to silna broń przeciw cesarzowi, gyby seuat zostawił ciału prawodawczemu stanowienie budżetu szczególowego, kontrolę traktatów handlowych i koncesyi na budowle publiczne. Broń tę senat teraz zdrzuzgolał. Cesarz odtąd nie tylko faktycznie, ale nawet z ramienia prawa stał się nieograniczonym panem, w wypowiadaniu wojny celnej, w zasypywaniu giełd noweini papierami przemysłowemi, w zmienianiu budżetów ininiste ryalnych, w mieszaniu władz tak, że może dokonywać największych zmian we Francyi, bez żadnej kontroli. Księżna Matylda dowcipną jest kobietą. Powtarzają jej rozmowę, jaką prowadziła z cesarzem, który namawiał ją, aby pensją wypłacaną przez jej męża iieuiidowa, nieżyjącego z nią w małżeńskich stosunkach, odrzuciła, a natomiast przyjęła 400,000 fr. którą z nensvi cesarskiej przyrzekł )6) kazać wypłacać. iSa tę propozycyą odpowiedziała: wolę trzykroć sto tysięcy franków zahipotekowanych na minach Uralu, aniżeli 400,000 fr. zahipotekowanych na cesarstwie francuskićm.

(Kor. Cs.) - Komisya senatowa ukończyła rozprawy nad projektem do senatuskonsultu, modyfikującym koustytucyą. W materyi samowładnego prawa zawierania traktatów handlowych, komisya oświadczyła się przeciw; zrazu 7 głosów przeciw 2; potem 5 przeciw 4, a nakoniec 4 przeciw 4. W ostatnim głosowaniu, głos prezesa komisy i dany za, przemógł opozycyą i dał zwycięztwo rządowi. Opozycya senatowa zmniejszała się stopniowo, w marę jak rząd tłumaczył jej potrzebę, jaką widzi utrzymania prawa zawierania traktatów handlowych. Potrzeba ta wychodziła z polityki zbliżenia Francyi do Anglii za pomocą zniżenia taryf celnych. Należy przyznać, że senatorowie w obawie, aby nie byli uwazanfjak ich poprzednicy za sprzedanych (yendus), mocno się opierali wznowieniu, ale racya stanu, poparła zerwaniem małżeństwa z księżną Wazą, przemogła. Senatorowie chcąc dać znak niepodległości, odmówili jednak cesarzowi prawa dekretowania robót i przedsiębierstw publicznych, do czego cesarz przychylił się. Decyzya komisyi będzie niebawem przedstawiona całemu senatowi, który jej nada sankcyą legalną. Ukończenie rozpraw komisyi nad projektem do senatuskonsultu, pozwoli cesarzowi udać się dziś na polowanie do Compiegne. Cesarz zaprosił do Compiegne ambasadorów mocarstw, którego uznały, i znaczną liczbę dygnitarzów i prywatnych, między innymi Rotszylda i panią Montijos z córką, Compiegne przyjmie cesarza jak Fontainebleau, według przepisanego programu, t. j. z duchowieństwem, z gwardyą narodową, z towarzystwami cechowemi i t. d. Batalion piechoty, który ma stać załogą w Compiegne, wyruszył onegdaj z Paryża drogą żelazną. Zerwanie małżeństwa z księżniczką Wazą, zrobiło tu wiele balata.

Każdy widzi, że mocarstwa postępują z cesarzem jak dawniej z księciem orleańskim, tj., że starają się przeszkodzić jego ożenieniu się, a przezto ustaleniu dynastyi napoleońskiej. Cesarz miał uczuć moczno zawiedzenie swoich nadziei, powiększone nagłą oziębłością dworów północnych, których ambasadorowie uznać cesarstwa zwlekają się. Ambasadorowie, o których mowa, mają złożyć swe wierzytelno listy dopiero później, mają je złożyć razem i zredagowane wydług jednego szematu, co przesądza jedność polityki dworów północnych z powyższych powodów. Wyjazd cesarza austryackiego do Berlina, nabrał IT Paryżu niemałego znaczenia. Do omylenia nariziei na północy, dołączyło się omylenie nadziei w Hiszpanii. Opozycya liberalna, pokazawszy sią umiarkowanie, lecz godnie i energicznie, wprowadziła królowę w ambaras. Wydalony { enerał Narvaez czeka w Bajonnic dalszego obrotu wypadków. Królowa »ędzie musiała zmienić ministeryuin na korzyść partyi liberalnej i poświęcić p. Brayo Murillo, który stał się narzędziem ambasady francuzkiej. Publiczność paryzka, lak rojalislowska jak republikańska, 'jest rada z obydwóch wypadków. Jedni widzą upadek Napoleona III. i powrót hr. Chambord lub lir. Paryża, drudzy widzą możebność rozwinięcia przez N apoleona III. polityki rewolucyjnej. W Paryżu znajdowało się wielu takich, którzy byli przekonani, że prędzej czy "później Napoleon III. rzuci się na tę drogę, i ci mu byli życzliwi a nawet wyJ ani; dziś liczba takiego rodzaju stronników powiększa się i powiększy się może jeszcze bardziej, .lak na teraz to jest pewna, że cesarz stara się zbliżyć do Anglii. Zbliżenie może być łatwe, bo imię Napoleona 111. rzuciło na Anglią wielki strach i obawę napadu, bo zresztą N apoleon III. umiał sobie zjednać w Londynie dość poważną liczbę stronników, za pomocą sweg,o przyjaciela lorda Malmesbury , za pomocą wpływów lir. Flahaut i za pomocą życia wystawnego hr. Walewskiego. Spodziewany upadek ministeryuin torysowskiego, z powodu ouegdajszego odrzucenia taksy od domów, nie zmieni wiele wzajemnego położenia Anglii do Francyi. Mówiono, że dla zrównoważenia ważnych następstw rozkazu ministerstwa angielskiego, aby wszystkie parostatki »atlantyckie przybijały do portu Southampton, cesarz Napoleon III. miał dać rozkaz parostatkom francuzkim przybijania nie do Hawru, lecz do Cherbourga, ale pogłoska tajest błędna, z przyczyny, że Cherbourg nie jest dotąd połączony z Paryżem drogą żelazną. Będzie to mogło nastąpić dopiero później, kiedy rzeczona droga będzie zrobioną, i wtedy Francya będzie mogła w razie danym skupić w przystani cherbourgskiej, naprzeciw Southamptonu i Portsmoulh swe zasoby morskie, tak rządowe jak prywatne W tych dniach wyszła broszura pod napisem: «Des limites de l'Einpire«, której autorstwo przypisują pewnej wysokości położonej osobie. Mówiono, że jenerałowie Magnan i St. Arnaud obsypani godnościami i majątkiem, nie wzbudzają zupełnego zaufania, i że miała nastąpić zmiana ministeryuin, ale Monitor temu zaprzeczył. - Według jednego dziennika angielskiego, Anglia nie chce wydać głównego autora machiny piekielnej marsylijskiej, który się schronił na wyspę Maltę. - Reklamacya dziennika A s s a m b l e e N a t i o n a l e o emigrantów; zrobiła swój skutek. M o n i t o r ogłosił, że rząd nie uwalnia ich od przesłania aktu posłuszeństwa, lecz, że nie narzuca im jego redakcyi. Familia orleańska wyprzedała się już zupełnie, nawet z lasów, i lo przed upłynieniem naznaczonego jej terminu. Malarz Vemel, został poświęcony jako orleanisla i nieprzyjaciel hr. de N ewkerke. Książe Hieronim ma niechcieć opuścić hotelu inwalidów i zakończyć w nim swą karyerę. Palais-Royal ma się dostać księciu Muratowi. Książe Murat jest ceniony w Tuileryach dlatego, że ojciec jego niepodpisal adbykacyi. Jenerał Magnan przeniesie swój sztab z Tuilerów nie na plac Vendoine jakby należało, lecz tuż pod bokiem cesarskim na ulicę Bivoli Nr. 16. Ministrowie i dygnitarze dają z kolei obiady, wieczory i recepcye, dla ożywienia zimy. Tealra dają co sobota bale maskowe. Dla lepszego zabawienia Paryża i ściągnięcia doń cudzoziemców, mają być otwarte na nowo w eleganckich salonach gry publiczne, ale żeby oddalić od nich ludzi biednych, stawki nie będą mniejsze nad sto fr. - Dzienniki są zawsze puste; obszerniejsze dzieła są rzadkie. Brak wolności zabił taleiita pisarskie i drukarskie. Tylko dzienniki religijne prowadzą polemikę i lo o list pasterski biskupa Dupanloup. L'Ami de la Religion, organ Montalemberla, chwali biskupa, l'Univcrs przeciwnie; TUnivers ogłosił korespondencie o kaiolieyxmio )J;» Pa U ce. Ostatni nr R e v u e des Deux Mondes ogłosił pracę p. Prospera Merimee pod tytułem: Le faux Dc metr ins i p. Cypryana Roberta, pod tytułem: Les quat r e l i l t ć r a t u r e s S l a v e s. Powrócenie szanownego pana Cypryana Roberta do Revue des Deux Mondes, jest arcy pożądane.

Druk wybornej jeoinetryi Henryka Niewęgłowskiego, został już ukończony w większej połowie. Anglia.

L o n d y n, 23. Grudnia. - Lord Abcrdeen pojechał wczoraj do królowej do Windsor, ale niemógł jej jeszcze zupełnego spisu ministerstwa do potwierdzenia przedłożyć. Według wszystkiego, co do uszu naszych dochodzi, lord szanowny do dziś wieczora nie zdoła jeszcze parlamentowi doniesień pewnych oj utworzeniu gabinetu swego przedłożyć. - Powtórną odpowiedź odmowną otrzymał nowy prezes gabinetu od dolyczasowego kanclerza S. Leonard. Tenże niechce się od derbitńw odłączyć i spodziewa się, że znów do urzędu pod chorągwią Derbego powróci. Odstępuje posadę swoje z widokiem na pensyą 4000 funt. szterl. koledze swojemu, lordowi Cranwoith. Dwór wczoraj przed południem Osborne opuścił i około godziny 1 do zamku Windor przybył. - Księżna orleańska, która w Kitley pod Plymouth żyje, odwiedziła przed kilku dniami port wojenny, gdzie j4 oiicerowie od marynarki z uniesieniem nadzwycj.ajuem powitali. Obejrzała warsztat okrętowy i chciała też udać się na pokład okrętu »Irapregnable,« ale zpowodu powietrza burzliwego od zamiaru tego odstąpiła. Zadziwia to powszechnie, że od czasu ogłoszenia cesarstwa francuskiego odwiedziny familii orleańskiej w Windsor lub Osborne z bulotynów dworskich znikły. Hiszpania.

Madryt, 18. Grudnia.- Nakoniec ministerstwo program sWOJ wydało. Ministrowi spra«* wewnętrznyC, 11> L- lorenle, koledzy jego polecili, aby takowy ułożył, i przez niego leż gubernatorowie cywilni kraju go odebrali. O ozem wspomina, naprzód już wiedziano: nie zbacza ani na włos od postępowania ministerstwa dawniejszego. Chce świetność tronu podnieść, i zgadza się leż na lo, że koustytucyą w punktach niektórych przejść i zmienić trzeba. Program ów wzburzenie wielkie wywołał. Ponieważ powietrze jest nadto zimowe i niepogodne, aby zgromadzenia na Puerta dei Sol odbywać się mogły, przeto kawiarnie służą za miejsce schadzek dla ludzi Trudniących się polityką. Minister marynarki, hrabia Mirasol, nie zgadza się podobno z programem, i zamierza obydwie powierzone mu teki ministeryalne jeszcze przed Bożem narodzeniem na nowo złożyć. Mąż len jest leź ministrem jedynym do konslylucyi wiernie przywiązanym, który już za panowania Ferdynanda VII. będąc kapitanem w gwardyi, jako zwolennik konstytucyi wolnej był znany i z powodu tego prześladowany. Co się lyczy ministra Roncali, nigdy on nie dał dowodów silnego przekonania politycznego, ale zawsze płaszcz ua dwóch ramionach nosił. Człowiekowi temu też udało się, przekonać królową o potrzebie zatrzymania na teraz jeszcze jenerała N arvaeza w oddaleniu od Madrytu, a zpowodu lego polecono już telegrafem jenerałowi, aby dalej do Francyi jechał i w Bajonnie rozkazów dalszych oczekiwał." Byli ministrowie Bravo M urillo i Bordiu wyjechali także do Francyi w towarzystwie jednego sekretarza poselstwa francuskiego, panów o tern niewicdziały. Gubernator Madrytu, Diaz, który zabranie manifestu wyborczego stronnictwa umiarkowanego rozporządził, sekretarz spraw wewnętrznych Almagro, i gubernator Biskai, Viranco, z posad swoich ustąpili " Włochy.

U n i v e r r s podaje do wiadomości publicznej list papleza pisany do króla sardyńskiego z Castel Gandolfo dnia 19. Września, a rozbierający rozmaite kwestye sporne pomiędzy Rzymem a Sardynią. Z dokumentu tego pokazuje się, że król sardy iiski pod dniem 25. Lipca listownie papieża o objaśnienia we względzie prawa ślubów cywilnych prosił. p a p i e ż w odpowiedzi swojej potępia takowe. Wszelki związek małżeński bez ślubu kościelnego jest konkubinatem; prawo, które u katolików błogosławieństwo kościelne od kontraktu obywatelskiego oddziela, jest doktrynom kościoła przeciwne, przywłaszcza sobie jego prawa, a w zastosowaniu jego stawia konkubinat i sakrament małżeństwa na równym stopniu. Jego święlobliwośd oświadcza dalej, że owe dwa przez ministerstwo położone warunki, według których państwo uznaje ślub uroczyście w kościele zawarty i osobom, które według ustawy cywilnej w związek małżeński wstąpiły, wolno jest, później raz jeszcze wedle przzepisow kościoła katolickiego małżeństwo swoje kazać potwierdzid, praw kościoła pewnemi nieczynią. 1'0 tym wywodzie oświadcza papież dalej, że ustąpień żadnych niezrobi. Kościół niezrzecze się nigdy prawa wyrokowania we względzie ważkości ślubu: państwu służy wtedy dopiero prawo wkroczenia, kiedy o następstwo ślubu w kościele zawartego chodzi. Godnem uwagi jest w piśmie papieża miejsce o krajach, w których już śluby cywilne istnieją. Król saidyński bowiem w liście swoim wskazał na Francyą, z którą kuiya rzymska w stosunkach jaknaj - lepszych zostaje. »Na to odpowiadamy - stoi w odpowiedzi owej - że stolica apostolska nigdy na rzeczy te obojętnie niepatrzała, i zawsze, skoro tylko prawo to do wiadomości jej doszło, reklamowała. Dokumente z proleslacyami takowe mi znajdują się w archiwach naszych zachowane. To jednakowoż niestaje nam na pizeszkodzie do okazywania miłości katolikom krajów owych, którzy prawom tym poddad się byli przymuszeni. Ale z powodu tego niepodobna uain jest, nieuzuawać obowiązku zapobiegania złemu temu, ile w mocy naszej leży, i oświadczamy j. k. mci, że, jeżeli stolica apostolska już po kilka krod przeciw ustawom podobnego rodzaju reklamowała, wobec l'iemoulu z całą mocą to czynid i reklamacyi swojej uroczystośd jaknaiwiększą nadać powinna. a mianowicie dla lego, że ministerstwo j k. m. na przykład pożałowania godny państw innych się odwołuje, i ponieważ we względzie reszty kwestyi spornych mniemać by można, że stolica apostolska jest współwinną. Z R z y m u, d. 15. Grudnia. - W towarzystwach naszych słyszed można oficerów załogi francuskiej mówiących: ruchu koniecznie potrzebujemy; i jenerał Geuicau w rzeczy samej wszystko, ile możności, czyni, aby potrzebę tę czuć się dającą na placu ćwiczeń zaspokoić, lubo tak dla niea<>- \»V JIl" ii»>-v< 1» wiiajęnie się owe ma znaczenie wyłącznie polityczne. I. istotnie widać wiele ruchliwości więcej w każdym razie aniżeli dawniej pomiędzy francuskiem wojskiem okupacyjnem, którego liczba teraz raczej powiększoną auiżeli zmniejszoną została, chociażby ułuda redukcyi wojska we Francyi samej jaknajdalej sięgała. Byli oficerowie jej są bez wyjątku przychylnymi do cesarza; dwuznacznych zaś, których liczba wcale małą niebyła, wysłano przed głosowauiem jednego za drugim do Algieru lub do Francyi. Przed kilku dniami podał poseł austryacki do Watykanu projekta, które także do wzmocnienia cesarskiego korpusu okupacyjnego w Rouianii zmierzają. Jakiekolwiek oddziały posiłkowe bylyb*y wtedy z skarbu cesarskiego a nie przez rząd papieski utrzymywane, gdyż ten już po kilka kroć oświadczy), że utrzymywanie stojących teraz tamże 12,000 Austryaków jest ciężarem finausowym, jakiego już dłużej znieść niepodobna. Ks. Hohenlohe powrócił tu przed kilku dniami 2 Raciborza, i przywiózł podobno wiadomości, że sprawa katolicka w Prusiech dobrze stoi. Pomiędzy innemi miał mu pewien dyplomata godność wysoką piastujący w Berlinie powiedzieć, że misja jezuicka więcej przyczynić się zdoła do poparcia monarchii w Prusiech pi zez rozpowszechnienie prawowitości, aniżeli biorokracya i wojsko, Chociaż to brzmi niebardzo prawdopo dobnie, to jednakowoż wiemy z źródła pewnego, że wyrażenie się owo po wszystkich wyższych kolach duchownych obiega, mile bywa słuchane i dalej opowiadane.

W i e d e ń, 19. Grudnia. - Między nowo ogłoszonemi prawami, znajduje się patent cesarski z d. 4. Września r. b. zaprowadzający nowe urządzenie pod względem kramarslwa obnośnego Ha usi rh an d e 1. Takowy zawiera wyliczenie towarów handlu obnośnego, które muszą być krajowego wyrobu, opatrzone stemplem i dowodem pochodzenia. Z towarów krajowych wyłączone są w tym handlu: towary korzenne i apte karskie, oleje pędzone, wszelkie napoje, cukier, czókolada i w ogóle wszelkie łakocie, lekarstwa, trucizny, żywe srebro i siarczyk antymonu, wszystkie wyro by nierkuryalne, anlynionialne i ołowiane, wszystkie preparala strzelające, kwasy mineralne, kamienie drogie, złoto, srebro, moneta zdawkowa, naczynia i ozdoby kościelne, części umundurowania woj skowego, broń, losy na loteryą, dzieła literackie i artystyczne, jako ksią żki, obrazy, posągi i t. d i przedmioty monopolu skarbowego. l'ozwo lenie do prowadzenia handlu obnośnego wydają władze polityczne obwodowe mieszkańcom krajowym mającym skończonych Ia{ 30. nieposzlako wanym i używającym w pełni praw cywilnych. Pozwolenie wydawanćm bywa na rok jeden, po upływie którego może być przedłużone lub cof nięte, i ogranicza się ono na jeden kraj koronny. Kramarz przechodzący do sąsiedniego kraju winien dad wizowad swoje pozwolenie, kramarz musi nosić ze sobą towary, wozid IIIII ich niewolno. Przekroczenia oprócz zwykłych kar za przekroczenie przepisów skarbowych przypadających, karane być mogą odebraniem kousensu i karą pieniężną aż do 100 złr. Śledztwa prowadzoue są przez władze kameralne.

Tak nazwani kramarze wstążek z Waidhofen, kramarze koronek B gór kruszczowych, słowaccy plóciennicy i dróciarze, tudzież wędrowni Tyrole z kilimkami i innemi wyrobami, mogą otrzymad pozwolenia na całą monarchię i bez względu na wiek. -" Wedle nowego prawa o stowarzyszeniach potrzebne jest pozwolenie władz na stowarzyszenia, które mają pewne swoje statuta naprzód umówione, a każdy przystępujący trzyrnad się ich musi, na wszystkie stowarzyszenia akcyjne, stowarzyszenia podlegające szczególnym przepisom wymagającym przyzwolenia władz, jakiemi są: towarzystwa naukowe i artystyczne, gospodarcze, górnicze, leśne, przemysłowe, handlowe, mające na celu komunikacyę lądową i wodną, mianowicie przedsiębiorstwa żeglugi parowej, stowarzyszenia do budo# wy kolei, mostów, dróg bitych, kanałów, przedsiębiorstwa kopalniane, towarzystwa koloni« zaryjue, kredytowe, asekuracyjne, zabezpieczeń życia i renty kasy oszczędności, zastawne, wreszcie wszystkie filie istniejących stowarzyszeń. Zakazanćm jest tworzenie towarzystw mających na celu przedmioty wkraczające w granice prawodawstwa lub adminislracyi publicznej. Pozwolenia na powyższe stowarzyszenia udzielane będą jedne przez sa mego cesarza, inne przez uiinisteryum spraw n e n n, za porozumieniem się z naczelną władzą policyjną i władzami krajowemi. Pozwolenie na stowarzyszenia tutaj nie wymienione zależeć będzie od prezydium krajów koronnych. Dawne przepisy ustają po zaprowadzeniu nowego prawa, a istniejące już stowarzyszenia winny w ciągu trzech miesięcy otrzymad nowe przyzwolenie. Podania o założenie stowarzyszenia jakowego mają być uczynione do prezydium krajowego wraz z dołączeniem szczegółowego planu przedsiębiorstwa z motywami. W towarzystwach akcyjnych, nie można wprzód pobierad zaliczki, dopóki towarzystwo nie zostanie przez rząd potwierdzone. Akcye wydane byd muszą nie na okaziciela ale na osobę; a w razie ich sprzedaży przepisane na nowego posiadacza. Sąd doraźny w Keczkemet skazał byłego honweda Franciszka Kouiaroni za gwałt i noszenie broni, na karę śmierci i wyrok ten wykonanym został w d. 13 b. m. tm ulicy a. L w ów, d. 14. Grudnia. Redakcya wychodzącego we Lwowie czasopisma T e l e g r a f otrzymała stosownie do . 22. ustawy o prasie, pisemne napomnienie od namiestnika za umieszczony w Nrze 82 nieprzyzwoity pod względem moralnym artykuł, zaczynający się od słów: »Czy słyszeliście co o czarnobrewie Stefci« i t. d. « « « A A H « « « « « }) Ił H B « « « « - 51 « )J; « - - A « « _ « « « « 51 « ID I 51 }) A II 51 51 A II A }) « « *

Kronika miejscowa.

P o z n ań, 29, Grudnia. - Dnia 28. Grudnia liczne grono przyjaciół i znajomych odprowadziło na cmentarz śto-jański zwłoki zmarłego Adolfa Zalewskiego, znanego w kraju i w emigracyi uczestnika wyprawy Zaliwskiego. Śmierć nastąpiła w skutek rozprzężenia nerwowego. Wczora wieczorem między 6 a 7. godziną mieliśmy tu pożar na półwsiu, niewielki wprawdzie, nie grożący niebezpieczeństwem, gdyby się do domów sąsiednych rozszerzył. Szczęściem, że się ograniczył na domu jednym w podwórzu cłyslylalora pana Langi. Mówią, że ogień wyszedł od stolarza. Straż na"sza ogniowa, jak zawsze, tak i teraz okazała się nader czynną i przyłożyła się wkrótce do utlumienia pożaru.

Kilka szczegółów z życia ks. Karola Antoniewicza.

Na wstępie oświadczam, że zamiarem moim nie jest bynajmniej opisywać życia tego znakomitego męża, lecz wychodząc jedynie z zasady, że w życiu sławniejszych ludzi, każdy, choćby drobiazgowy szczegół, nic jest dla narodu obojętnym, umyśliłem niektóre, może mniej znane okoliczności przed zapomnieniem zasłonić. Karol Boi o z An toniewicz, Ormianin, były właściciel dóbr Skwarzawy w obwodzie żółkiewskim, urodzony 6. Listopada 1807 roku, pobierał naukowe wykształcenie na wszechnicy lwowskiej. Przechadzając się raz po wysokim zamku w zimie, nadybał w jamie kilkuletniego chłopca sierotę, który na pół nagi i wygłodniały oczekiwał śmierci - okrył go własnym płaszczem i wziął ze sobą do domu. U siebie dawał mu utrzymanie i naukę i obudził w nim tak niesłychane przywiązanie i wierność, że sierota ten ani na krok nieodstępy wał go nigdy, a gdzie niemógł być razem, tam stawał u drzwi nieruchorną strażą. W r. 1831 Kar o l An t o n i e w i c z w towarzystwie swego wychowarica udał się do o bozu polskiego i służył pod Dwernickim przy konnicy - tam zginął wierny sługa, ks Karol zawsze z rozrzewnieniem go wspominał. Lecz i sam winien ocalenie swoje w czasie polskiej kampanii jedynie dziwnemu zrządzeniu Opatrzności: gdy bowiem podcza-; obozowania korpusu na Podolu z czterema jeźdzami wracał nocą do obozu, dowódzca zbłądził i przytrzymanym dwom chłopom kazał się prowadzić - przewodnicy poprowadzili ich do obozu rossyjskiego, gdzie obskoczeni wszyscy śmierć znaleźli Antoniewicz znużony niewczasem, zdrzymał się był na koniu i pozostał znacznie w tyle, koń postępując noga za nogą, własnem przeczuciem zwrócił na drogę uboczną i trafił szczęśliwie do swoich. Wróciwszy Antoniewicz do kraju, powziął myśl napisania historyi narodu ormiańskiego. W tym celu podróżował po Wschodzie. We Lwowie swą cioteczną siostrę Zofię N i kor o w i c z dla rzadkich przymiotów umysłu i serca ukochał cała duszą, i po uzyskane m pozwoleniu z Rzymu pojął w małżeństwo. Ale inne były zamysły Opatrzności: Antoniewicz miał zostać apostołem krzyża, i usposabiać się do tego zawodu przez liczny szereg cierpień Pięcioro miał dzieci, wszystkie śmierd mu wydarła - nieubłagana, wkrótce siągnęła i po to, co miał najdroższego na ziemi. Zofia Antonie wieżowa zapada na nerwówkę, - napróżno sili się pieczołowitośd męża i dowcip lekarzy, aby ją ocalid, wszelkie zabiegi nadaremne. R Fryderyk Rinn z towarz J ez. spowiednik chorej, radzi kołatać jeszcze do nieba o pomoc nadprzyrodzoną - oboje małżonkowie czynią śluby: ona, że wstąpi do panien miłosierdzia jeżeli wyzdrowieje; on, że zostanie towarzyszem Jezusowym. Zofia umarła, była ona wzniosłym wzorem cnót kobiecych, kochaną od wszystkich, którzy ją otaczali. Po takiej stracie Antoniewicz niemógł dłużej pozostać na świecie pełnym burz, zawodu i niestałości, duch jego zatęsknił za inuym, najnowszego kroju paryskiego są zawsze zapase:tTl li III. Graune A Marchand Tailleur pour le Civil & Militaire w rynku Nr. 79. Skrzydło o 6. oktawach, bardzo dobrze zachowane, jest natyrhmiast do sprzedania wraz z pudłem pod Nr 12. na Młyńskiej ulicy na dole. &f ?££%a£3M£wyższym, nie ziemskim światem, gdzie była i czekała Zofia, z którą miał się znowu kiedyś połączyć. Przyjęty od ks. Rafała Markijanowicza do zakonu ks. Jezuitów, rozpoczął w Starejwsi dnia 11. Września 1839. r. nowy swój zawód. Miłość dla Zofii dochował niezwiędłą, niewspominał o niej jak tylko z zachwyceniem i uwielbieniem; dziennik, który ona własną ręką pisała nosił zawsze przy sobie. Karol Antoniewicz był wieszczem, literatem, mówcą, muzykiem - posiadał język angielski, wioski, francuzki, a przy tein znajomość 1 wielkiego świata - jednak mimo tylu zalet, lokujących najpiękniejsze dla T ow. J ez. nadzieje, był sam d,la i bie surowym, nieubłaganym - nieprzyjmował żadnych odszczegolnlen, niewymagał niczego - swoją pokorą, posłuszeństwem, miłością i poświę ceniem bez granic przewyższył wszelkie oczekiwania, stał się chlubą, ozdobą i podziwieniem zakonu. ISiemam zamiaru opisywać jego prac apostolskich i cnót zakonnych, któremi zajaśniał, bo te są powszechnie znane i znajdą niezawodnie godniejsze pióro w kręgu jego najbliższych przyjaciół; wspomnę tylko jeszcze o kilku płodach jego pióra z tej poki życia, kiedy w ciehem ustroniu starowiejskich murów usposabiał SIę do pracy około niwy pańskiej. N owiciat u księży Jezuitów trwa lat dwa - ks. Antoniewicz zaraz w czwartym dniu przyodziany został suknią zakonu i wprowadzony przez i s . Józefa Morclowskicgo zarządcę domu i mistrza nowicyuszów do asceterium, w kilka tygodni obrany został manuduktorem czyli przewódzcą nowicyuszów, którzy go szanowali jak ojca i na których w obcowaniu swą łagodnością, przykładem i wykształceniem bardzo zbawień nie wpływał. J)la urozmaicenia wolnych od zatrudnień nowiryackich chwil, K. Karol sprowadził fortepian, składał pieśni pełne czucia", dorabiał do nich arye, i wprowadził wspólny śpiew przy towarzyszeniu fortepianu. W dniach uroczystych zakonu, spraszano ojców i przyjaciół, wtedy w rzęsisto oświetlonej i bogato przyozdobionej kaplicy - czasem ubranej w przezrocza - śpiewacy występowali z popisem. Do pamięt niejszych wystąpień należy ś. Józef w roku 1840. jako dzień imienin K. Morelowskiego i dwa uroczyste przyjęcia: K. Samuela Stefanowicza arcybiskupa ormiańskiego w 1840. i K. biskuba Franc. Zachariasiewicza w 1841. r , na których ułożone przez K. Karola, z powodu tychże uroczystości wiersze, odśpiewane zostały. Godne są także wspomnienia wiersze, które ułożył z powodu imienin K. Macieja Czychira, rządcy domu w 1811 i które wygłoszone były na scenie, po odegranej, przez uczącą się młodzież starowiejską trngedyi: Senaherib w języku łacińskim, w któ rej ksiądz Karol wyslępywał w roli króla assyryjskiego, w międzyaktach zaś przegrywał na fortepianie. Pieśni nabożne układane przez niego na uroczystość Bożego narodzenia i Trzech króli, śpiewane pierwiastkowo przez nowicyuszów w kaplicy przy wysławionej szopce, należą do najlepszych utworów tego rodzaju niektóre zaczynają się juź powoli upowszechniać. Przytaczam tu tylkd początkową zwrotkę z trzech pieśni na Boże narodzenie' i z 2ch na Trzech króli: l. Do Betlchemii - pełni radości

Klóry dziś dla nas - o cudo miłości i Zsląjpit na ziemię z Nieba wysokiego.

2. W szopce przy żłobku siedzi Maryja I Jezusowi piosenkę śpiewa I ciałko jego w pieluszki obwija... 3. Usnąłeś Jezu na Maryi łonie, I my Cię także juz pożegnamy, Twojej się wszyscy oddając obronie Do pracy naszej wesoło wracamy.

4. N a betlehemskini dziś tłumno gościńcu Pochodnie nocy rozwidniają cienie Tętnią wielbłądy, na szopki dziedzińcu Błyszczy się złoto i drogie kamienie...

OBWIESZCZENIE.

Wilhelmina H iuc urodzona wTrzciance r. 1813., później zamężna za falbierza M i s z k e , i siostra tejże Ewa Rena ta Hinc urodzona d. 7. Października 1817. roku, obydwie córki tu zmarłego na dniu 26. Marca 1821. r Daniela H i n c postrzygacza, przeniesły się z T r z c i a n ki do I z b i c w królestwie Polskie'm w roku 1826. niedawszy od czasu tego nic o sobie słyszeć. Zapozywamy więc takowe niniejszem lub jakichkolwiek po sobie pozostałych sukcessorów i spadkobieców na termin dnia 31. Marca 1853. o godzinie lisiej zrana w miejscu tutejszych posiedzeń sądowych przed Wnyin Wied emanu Radzcą Sądu powiatowego wyznaczony, z tym nakazem, iżby się przed terminem piśmiennie albo w takowym osobiście zgłosili, gdyż w ra zie przeciwnym powyżej nazwane obydwie siostry Hin c za zmarłe* uważane będą "i majątek tychże najbliższym dostatecznie legitymowanym ich sukcessorom przysądzony zostanie. Trzcianka, dnia 20. Kwietnia 1852.

Król. Sąd powiatowy; Wydiial I.

)/(»

5. Gwiazdo Maryjo! niebios poslannico, Tyś przewodniczką Trzech Króli ze wschodu, Zejdź że nam dzisiaj nad tą okolicą Uądź przewodniczką ludzkiego narodu... Dla ludu starowiejskiego ułożył ks. Antoniewicz osobną pieśń, która SIę zaczyna od słów: N a Starowiejskiej dzwon zadzwonił wieiy I wszystkich wiernych wzywa do pacierzy, Przed Matki Boskiej obrazem klękają... Do improwizacyi szczególny posiadał talent, zawezwany, do każdej rzeczy i przy każdej sposobności, bez namysłu odpowiadał wierszami. Proszony raz od swoich współtowarzyszy, aby napisał anakreonlyk do stolika, podyktował dwa arkusze. Zaczyna od sceny w lesie, . gdzie jasion pada pod toporami siekier chłopskich, przerobiony na stol1k dodostnje się na skład mebli do Lwowa, ztainląd przenosi się do modnisia i jest świadkiem rozmaitych przygód, sprzedany za długi na licytacyi (żywo opisanej) dostaje się w ręce aptekarza, zkąd po wielu doświadczeniach, za starzyznę sprzedany, idzie na służbę do antykwarza żyda, tam doszedłszy do najsędziwszyrh lat i potraciwszy wszystkie nogi zostaje wreszcie na ulicy porąbany i spalony. Na szczególną wzmiankę zasługuje improwizacya pod napisem: Majówka w Orzechówce, napisana przez ks. Karola 15. Lipca 1841., w 6c u ustępach, charakteryzuje ona naj dobitniej pożycie i domowe zwyczaje księży Jezuitów, jako i sposób zapatrywania się na świat i na przyrodę samego autora. Majówka w Orzechówce znajduje się tylko w dwóch odpisach, jeden wziął ze sobą ks. Jan Menet missyonarz J. J do Ameryki, drugi z wyjaśniającemi dopisami znajduje się w zbiorze rękopisów śp. Gwalberta Pawlikowskiego Po upływie dwóch lat nowieyatu nadeszła chwila złożenia ślubów zakonnych, i wtedy ks. Antoniewicz rozrządzając swoim majątkiem przyczynił się znacznie do sprowadzenia z Francyi Sakrekierek (Souers de la coeur Jesus) do Lwowa. Starowiejski księgozbiór ubogacił kilkuset nowemi dziełami - wyjątek, jako osobliwość stanowił rękopis arabski w szesnastce, były to poezye dziada Antoniewicza, pisane w języku tureckim. Autor był za Stanisława Po.niatowskiego wysłany do Stambułu, gdzie tak znaczne poczynił w pIśmiennictwie wschodniem postępy, że i sam został wschodnim wieszczeni. Rękopis ten widziałem w r. 1840. w księgozbiorze starowiejskim i miałem w ręku, dopytywałem się o niego (po rozproszeniu ks. Jezuitów) w r. 1851., i dowiedziałem się od ks. Wincentego Gruczyńskiego proboszcza z Jasienicy , że rękopis len oraz z wielu inne mi książkami złożony był u niego, podczas przechodu wojsk rosyjskich zwrócił na się uwagę C erkiesa, trzymany od posiadacza mylnie za Koran, został mu na uSIlną prośbę odstąpiony; w zamian położył Czerkies na miejscu rękopisu swój kindżał. X. H. F.

P r z y b Y li AJl P o z fi a fi i a Ania ' 2 O . G r u J fi i a .

IIAZAH: Ade.nop z Kościnniu; Hndzim uski z P ryża t. ks. Kuczyński z Trzemeszna; Zółtowski z Myszkowa; NIegolewskl z NIegolewa. BUSCIIA HOTEL RZYMSKI: Raszke" z Gdańska; Reichel z Łobżenicy; Kruslowski z Wiślonka.

HOTEL BAWARSKI: Szam. Haza Radlilz z Lewic; Topoliński z Lwowa, Koczorowska z W Koślawią; Skartyński z Spławia; Krasicki z Mąkownicy. hI. Miączyński z Pawiowa; Swięcicki z Szreni u; Kierski z Gąsawy. POD CZARNYM ORŁEM: Szulczewski z Boguuiewa.

HOTEL DREZDEŃSKI: Objezier.ski z Ruska; Styrie z Szreinu.

HOTEL PARYSKI: Kompf z Dębnicy; Radnński z Bieganowa; Cegielsk z Wódek. Binkowski z Wydzierzewic; Szełiski z Orzeszkowa; Przy łuskI z Storkow'ca: Szrader z Jelitowa; Daszkiewicz i Rost z Wrześni; Kowalewski z Stanisławowa; Cbclmieki z Kleparza. POO ZŁOTĄ GĘSIĄ: Zaremba z Baranowa.

HOTEL BERLINSKI: Rańkowski z Katarzynowa; Mrozińska z Chwalkowa; Zieliński z Hiałężyna.

Kurs giełdy Berlińskiej Sio- l N« pr. 1 1'« jO) 10tt Iz na.

Dnia 28. Grudnia 1852.

ILVlfHlfAJI Pożyczka rządowa dobrowolna . . . .. H dito ». roi"! '850. . . . .. li, dito z roku lb51\. . . . .. II Obligi długu skarbowego. . . . . . . . .. 3\ dito premiów handlu morskirgo . . . dito Marchii Elektoralnej i N owej .. dito miasta Berlina . . . . . . . . . . . . Listy zastawne Marchii Elekt, i Nowej dito Prus Wschodnich . . . dito Pomorskie. . . . . . . . . dito W. X. Poznańskiego.. dito W.X. Pozn., nowe.. dito Szląskie. . . . . . . . . . . dito Prus Zachodnich . . . . Bilety rentowe Poznańskie. . . . . . . . .

Louiśdory. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Akcie kolei żelaznej Starog. Poznańsko

IOIJ.

103.

mz 94f 92i 103*

100» 1044 97$ f Chłopca uczciwego zstosowne'm przy)K gotowaniem szkólnem p o s z li k li j e na )K & o ucznia do handlu swego. JI» II{ )K. «#. liamhitsiii. m III Skład Płócien i Bielizny w Bazarze.

Powinszowanie nowegu roku jest to chwalebny zwyczaj chrześcian, lecz pomimo tego zakazałem takowe zupełnie moim ludziom, aby zapobiedz nadużyciom, przelo nikt z mojego Państwa uiebędzie inkomodowanym Gdyby się więc jaki gratulant kominiarski miał pokazać, upraszam, aby go oddalić, nadmieniając, iż nic przeciwko temu niebędę miał, gdy się przy pierwsze«) wymiataniu moim ludziom w mojej przytomności jaki bądź dar udzieli. Wincenty Hosentreter, majster kominiarski, teraz na St. Marcinie 63. zamieszkały.

Swieze pasztety z wątrórek gęsjch i zwierzyny otrzymał znowu Jakób Appel, Wilhelmowska ulica Nr. 9. po stronie poczty.

MMotśz/yńskie deszły,

ostrzyyi cotylko naS. Dartsch w Bazarze.

fi hi 4

CENY TARGOWE w mieście Poznaniu.

96} i7i{ 92* Dnia 29 Grudnia, 1852. r.

od I <b bl. sVr.! fu.! tal- IŚ2:rlflt

.4

Pszenicy, szefel . . . . . . . . .

Zyta, szefel . . . . . . . . . . .

Jęczmienia, sj.efi 1. . . . . . . .l Owsa, szefel . . . . . . . . . . .

Tatarki, szefel . . . . . . . . .

Grochu, szef el . . . . . . . . ., Ziemniaków, szefel . . . .

Siana, centnar. . . . . . . . . .

Słomy, kopa . . . . . . . . . .

Masła, garniec. . . . . . . . . .

Spiritusu (heczka 120 kw. )80 £Tr31

8 10 2 15 li 21 2 l 25 (i 23 4 l 25 6 S 6 l U 2 ra 2 l 16 8 2 2 2 4 6 ra fi 15 - 26 - 28 - - 8 - '27 6 2 2 6 7 6 17 15 -