. DZIEJE FUNDACJI KS. LUDWIKI RADZIWIŁŁOWE.T

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1930 R.8 Nr1

staraniem powstały łub ożyły klasztory Benedyktynek w Nieświeżu, Lwowie, Toruniu, Sandomierzu, Radomiu, Sierpcu, Żarnowcu, wreszcie w Poznaniulo,). Magdalena Mortęska umarła w r. 1631 w 63 roku życia. Ciało jej złożono w katakombach klasztoru chełmińskiego i uczczono nagrobkiem 108). Klasztor Benedyktynek w Poznaniu był więc filją klasztoru Benedyktynek chełmińskich.

Ksieni Mortęska zdecydowała się stworzyć nową tę siedzibę Benedyktynek w Poznaniu za namową bogatej mieszczki poznańskiej, Anny Petrusównej. Petrasówna też ułatwiła akcję kupna z pomocą swego szwagra, natenczas burmistrza poznańskiego, i z poparciem biskupa poznańskiego Andrzeja Opalińskiego. Trzy warunki postawili mieszczanie przy sprzedaży pałacu Górków: "aby ich córki, - jak pisze Kronika, - miały ćwiczenie w naszem klasztorze, któreby dawali na to, aby je i do zakonu przez trudności przyjmowano, które się do tego sposobne zejdą, aby się za to miasto w klasztorze modlitwa odprawowała, także za zmarłe fundatory" . Na wszystkie te warunki zgodziła się ksieni. Istotnie stał się klasztor niebawem zakładem wychowawczym dla panien.

1 07) Szkice z Ziemi i Historji Prus Królewskich. - Listy z podróży odbytej przez Czesława Lubińskiego. (X. Damrot) Gdańsk 1886. str. 288/97. 108) Przy renowacji klasztoru w r. 1850 otworzono trumnę, i znaleziono ciało błogosławionej ksieni nienaruszone . W r. 1881 ponownie otworzono trumnę i znaleziono ciało nienaruszone. Życiorys jej napisany zaraz po śmierci przez O. Jezuitę Stan. Brzechwę, oddruk w Pielgrzymie r. 1888 w Pelplinie: "Żywot świętobliwej Magdaleny Mortęskiej "; wyszedł jako odbitka w księgarni Michałowskiego w Pelplinie. Dzieje zreformowanego klasztoru Benedyktynek od r. 1579-1624 przedstawia Kronika Benedyktynek chełmińskich. Znalazł ją w II -giej połowie XIX. w. w pewnej plebanji w Kaszubach X. Damrot, potem była w ręku Gustawa Pobłockiego, po którego śmierci otrzymały ją S. S. Miłosierdzia w Chełmnie, które po kasacie klasztoru w r. 1824 stały się spadkobierczyniami Benedyktynek chełmińskich. Dokładny opis kroniki jako źródła historycznego dał X. dr Tadeusz Glemma w Zapiskach Tow. N auk. w Toruniu, t. VI. 1925. nr. 12.