Z POCZĄTKÓW KOLEGJUM JEZUICKIEGO W POZNANIU.

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania: Antologia 1990 R.58 [Nr3/4]

/ ale y Rzecźypospolitey to dobrodzieystwo pokazali / y owszem Panu swemu stworzycielowi służbę powinna y przystoyną uczynili. Bo cokolwiek Pan Bog wszechmogący / ku chwale swoiey świętey / przez nas na niegodnieysze y na nikczemnieysze kościoła swego sługi / sprawić będzie raczył / to przed oblicŹllośćią Pańską wam zasługę / u ludzi bacmych sławę dobrą / y błogosławieństwo iednać będzie czasy wiecznymi. My lepak y successorowie naszy Pana Boga za tę prowincyą wszytkę zś to Miasto prosić będziemy / aby we wszystkich ludziach wszelakie sprawy ku chwale iego były / y nad to do posług wszelakich powołania naszego niepochybnie gotowymi nas doznacie. Racźćiesz W. M. tedy te księgi / y to ofiarowanie łaskawie przyiąć / i za nas Pana Boga prosić / aby on sam pomnożył sprawy y postępki nasze / ku chwale swoiey świętey / a ku naszey duchowney pociesze. Datum w Collegium Societatis Jesu Posnańskim / 17. Augusti 1580.

W. M. wszystkich w Panu Jezusie sługa X. Jan Conarius z Pyzdr W Kollegium Poznańskim / Societatis Jesu Rector.

Burmistrzem miasta Poznania w roku 1580, któremu w dedykacji rektor Kolegjum jezuickiego Jan Konarski przypisał wtóra część Postyli Jakóba Wujka był dr Adam Paulini, jak to widoczna z wiadomości drukarskiej na ostatniej stronicy umieszczonej Postyli "Posnaniae, ex o:fficina Joannis Volrhaba Anno Domini 1580. Impensis Excellentiss: D. Adami Paulini Pobiedziscen: Doctoris Medici Posnanien".

Był więc Dr. Adam Paulini właściwym nakładcą wtórej części Postyli mniejszej i słusznie też zwraca się ksiądz rektor Konarski z taką ku niemu Wdzięcznością. Więcej o Drze Adamie Paulinim nie wiemy; Doktor Gąsiorowski w "Zbiorze wadomości do historyi sztuki lekarskiej w Polsce" pisze tylko na str. 238 tomu I., że był to mąż uczony, biegły lekarz miasta Poznania i że umarł r. 1580. Nie wiemy również, czy nazwisko jego Paulini było jego właściwem nazwiskiem rodowem, czy też czasem według owego zwyczaju nie zlatynizowanem. Pochodząc z Pobiedzisk przypuszczać należy, że z rodziców wziął nazwisko polskie i że zwał się po polsku może Pawelczyk lub podobnie.

[ KMP 1924, nr 2 J