FAFIUIAKZ

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania 1989.10/12 R.57 Nr4

ru Odrodzenia Polski, Medalem XXX-lecia, Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury, Odznaką Honorową Miasta Poznania, Odznaką Honorową "Za zasługi w rozwoju województwa paznańskiego".

, Smierć Alfreda Labogi okryła wszystkich Jego przyjaciół, współpracowników szczerą, głęboką żałobą. Odszedł od nas człowiek wartościowy, powszechnie lubiany, człowiek, któremu kultura naszego miasta sporo zawdzięcza.

Janusz Dembski

ZOFIA PAWŁOWSKA

W dniu 26 lutego 1989 r. Zofia Pawłowska opuściła szeregi żyjących. Życie jej było bardzo aktywne, niezmiernie bogate, pełne sukcesów, ale trudne. Zajmowała różne stanowiska i pełniła różne funkcje, zwłaszcza w dziedzinie oświaty i kultury. W pamięci młodego pokolenia zapisała się jako troskliwy i opiekuńczy nauczyciel i wychowawca, oddany całym sercem swoim uczniom, z którymi do ostatnich chwil swego życia utrzymywała więź. N a kartach historii Armii Krajowej widnieje jej nazwisko jako dzielnej instruktorki, pełnej oddania sprawie Polski.

W Wydziale Oświaty Rolniczej była wizytatorem szkół rolniczych, podchodzącym do nauczycieli z dużym taktem i życzliwością. Pracując w Muzeum Archeologicznym jako kierownik Działu Naukowo-Oświatowego, rozwinęła bardzo szeroką działalność, dzięki czemu znana była jako tytan pracy. N astępnie pełniła funkcję referenta handlowego w Zarządzie Centrali Przemysłu Mleczarskiego, zostawiając po sobie opinię solidnego i sumiennego pracownika. W Towarzystwie Miłośników Miasta Poznania była kierownikiem Biura, w którym - podobnie jak uprzednio w placówkach oświatowych - kontynuowała wychowanie patriotyczne młodzieży. Zofia Pawłowska - wnuczka zesłańca - urodziła się dnia 28 sierpnia 1903 r. w Wołogdzie (Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich).

Początkowe nauki pobierała w szkołach rosyjskich. W. 1921 r. ukończyła gimnazjum polskie, zdając maturę w Poniewieżu na Litwie. Po maturze pracowała w polskiej szkole w Jeziorasach w charakterze nauczyciela, a później kierownika szkoły. Z Jeziorasów przeniosła się do Poznania i tu w 1925 r. otrzymała pracę w Szkole Podstawowej Nr 12, a następnie Nr 3. Równocześnie rozpoczęła studia na Uniwersytecie Poznańskim. Jednak przerwała je z uwagi na trudne warunki materialne, a dla uzyskania peł

M. \ I\V