Laureaci Nagród

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania 1986.10/12 R.54 Nr4

"Ku naturze zwraca się również dypityk Zycie i Śmierć, potwierdzając zasadę występującego w niej dualizmu. Życiu przeciwstawia się śmierć, jasności - ciemność, ładowi - chaos. Switka doprowadza tu do zrównoważenia tych przeciwstawnych wartości, tak jak to się dzieje zazwyczaj w naturze. Jest to przykład swoistej dialektyki, gdzie ścieranie się przeciwieństw stanowi istotę 'wszelkich procesów przemian [. ..] CiągI łość, powtarzalność ogniw składających się na drogę konsekwentnej kreacji artystycznej Jana Switki prowadzi do rozszerzenia pola dociekań. W ten sposób r dzi się cykl obrazów Życie albo Smierć rozbudowany pracami: Pewnego dnia któregoś roku. Brzmienie tego cyk'u spotęgowane jest możliwością dwuznacznej ich interpretacji. Sytuacje przeas'awione są przypadkowe, czas został zagubiony i poszatkowaoy, fakty mogą sobie przeczyć. Człowiek, wrzucony w ten świat w przypadkowym miejscu i przypadkowym czasie jest usuwany również z niego w sposób przypadkowy. Obrazowi tym towarzyszy reileksia nad bezsiłą i ograniczeniem swo;ego istnienia, nad zawieszeniem między tym, co dane «tu i teraz» a tym, co mogło się zdarzyć i 40 lat temu, lub zdarzy się jutro. Podobnie działają wszystkie malarskie środki wyrazu. Budowa obrazów z drobnych p'amek jest tyk- konstrukcją, co i destrukcją, promieniowaniem i zanikiem zarazem.

"Sfera zagadnień przedstawiona na powierzchni płócien rozszerza się o serię rysunków ołówkiem i tuszem, tworzących Teatr ulicy. Przed naszymi oczyma przesuwa się, jak w kalejdoskopie, galera postaci z ulicy, ukazująca bogactwo natur ludzkich, różnorodność form istnienia. Dosadnie określone gesty sylwetek, zanik cech fizjonomicznych powoduje, że za każdym razem są to postacie inne, ale jednak wciąż typowe,» typowe dla gatunku, dla ulicy współczesnej aglomeracji. I jest to teatr - nie brakuje w nim ironii, dramatu, farsy, a także bohaterów: tych z pierwszego planu i tych, którzy są tylko statystami" . "Co oznacza to studium zbiorowości ludzkiej, które Jan Switka kontynuuje od szeregu lat?" - stawiał pytanie Marek Rostworowski w katalogu wystawy w Krakowie (" Galeria Desy", 1984). "Switka daje odpowiedź w obrazach - kontynuował Rostworowski - które są chyba przeznaczone nie tylko do oglądania. "Zastanawiałem się nad nimi w roku 1978, szukając portretu własnego Polaków, a później przy każdej okazji, ostatnio w roku 1983;- każda przynosiła coś nowego. Czy to punkt widzenia artysty się zmienia, czy samo nasze zbiorowe oblicze? Nie umiem i nie chcę rozgraniczać znaku od treści. Tak · czy inaczej, patrząc na obecną wystawę trudno nie myśleć o wcześniejszych i późniejszych pracach, mimo że obejmuje ona tylko dorobek lat 1980 - 1981. Wcześniejsze Tłum-klasyfikacja, Tłum sytuacje (1974 -1975) - to obraz zurbanizowanej masy ludzkiej; człowieka jako elementu zbioru. Do każdego obrazu posłużyła pewna ilość ujęć fotograficznych przetłumaczonych na praskie plamy czerwieni w pięciu walorach. Te plamy, różnie kształtowane, ale w istocie jednakowe, mówią wyraźnie, że ludzie, których widzimy, zbudowani są z tego samego materiału choć nie zupełnie tak samo, i na tym kończy się ich osobowość , - horyzont tej osobowości wydeptany wokół tych samych spraw. W układach p A m odnajdujemy indywidualne rysy, ale zredukowane, zobojętniałe, w zaniku, który jest tylko kwestią dalszych kroków na tej drodze. Switka z całą konsekwencją s'awia te kroki, i w obrazach dziś wystawionych atomizacja indywiduów jest już faktem. Fotograficzne wzory zostały daleko poza nami, i mamy do czynienia z figurami o strukturze jednolitej, których przynależność do zbioru nie nasuwa już żadnych problemów. Można by więc zapytać, czy to nie koniec - czy istnieją jeszcze powody, by dalej zmieniać język,

Laureaci Nagród

np. przeznakowując to na wzory matematyczne. Ale pytanie takie nie dotyczyłoby już człowieka, czy ludzi, ale samego języka artystycznego? [...] "Nie piszę o rysunku, plamie, formie, kompozycji dtp. (niech mi tu będzie wolno wspomnieć Baudelaire'a), bo zastanawia mnie sprawa, dla której Jan Switka użył tego wszystkiego, a nawet można powiedzieć, że jej to poświęcił, rozważnie przymierzając język do treści, którą chciał wyrazić. Zdaję sobie sprawę, że czytanie myśli artysty bywa zawodne, ale... jeżeli jego dzieło pobudza myśl patrzącego, to on ma chyba prawo dopisać tę swoją myśl, w nadziei, że spotkanie jest możliwe". Twórczość Jana Switki była wielokrotnie nagradzana. Ważniejsze nagrody: za malarstwo na Ogólnopolskiej Wystawie

Młodego Malarstwa, Rzeźby i Grafiki - Sopot (1968); na Festiwalach Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (1966, 1970) - nagro da ministra kultury i sztuki (1972); I nagroda ministra kultury i sztuki na wystawie Sztuka faktu 75 w Bydgoszczy (1975); nagrody ministra kultury i sztuki: II stopnia za osiągnięcia w dziedzinie artystycznej i dydaktyczno-wychowawczej (1976) i I stopnia za szczególne osiągnięcia w dzie A dżinie dydaktyczno-wychowawczej (1981). Za zasługi w pracy zawodowej i art y - stycznej Jan Switka udekorowany został Złotym Krzyżem Zasługi. Posiada Odznakę Honorową Miasta Poznania.

W 1968 r. zawarł związek małżeński z artystką malarką i graficzką Dobrochną Jurczak,

WAŻNIEJSZE WYSTAWY ZBIOROWE W LATACH 1965 - 1985

1965: Sopot - Ogólnopolska Wystawa Młodego Malarstwa; Zielona Góra Złote Grono; Wrocław - I Ogólnopolska Wystawa Rysunku; Paryż (Francja) IV Biennale Młodych.

1966: Szczecin: - III Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego.

1968: Sopot - Ogólnopolska Wystawa Młodego Malarstwa; Szczecin - IV Festiwal Malarstwa Współczesnego: Wrocław - II Ogólnopolskie Triennale Rysunku; Warszawa - II Festiwal Sztuk Pięknych; Zakopane · - II Salon Lutowy.

1969: Rzeszów - Ogólnopolska Wystawa Młodego Malarstwa; Zielona Góra - Złote Grono; Stoke Prior (Wielka Brytania) - Wystawa sztuki polskiej.

1970: Szczecin - V Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego.

1971: Wrocław - III Ogólnopolskie Triennale Rysunku; Szczecin - IV Prezentacja Ma'Iarzy Krajów Socjalistycznych; Barcelona (Hiszpania) III Międzynarodowe Biennale "Sport w sztuce"; Poznań - Malarstwo polskie XXV-lecia; Paryż (Francja) - Wystawa prac stypendystów rządu francuskiego.

1972: Szczecin - VI Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego; Kraków - 20-tu z Poznania; Bukareszt (Rumunia) i Budapeszt (Węgry) - Polska Sztuka Współczesna; Cagnes sur Mer (Francja) - Międzynarodowy Festiwal Malarstwa; Barcelona (Hiszpania) - XI Premi International Dibuix J oan Miro.

1973: Zielona Góra - Złote Grono; Kraków - V Spotkania Krakowskie; Rostock (Niemiecka Republika Demokratyczna) - Biennale Sztuki Krajów N adbałtyckich; Kopenhaga, Aalborg (Dania) - Polska Sztuka Współczesna - malarstwo, rzeźba, tkanina. 1974; Szczecin - VI Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego; Wrocław IV Ogólnopolskie Triennale Rysunku oraz Nowa Generacja; Wiedeń (Austria) - Malarstwo i Grafika Współczesna Z okazji XXX lecia PRL; Essen (Republika Federalna Niemiec) - Wystawa Sztuki Polskiej "Polska 1974"; Baltimore (Stany Zjednoczone Ameryki Płn.) - Wystawa sztuki polskiej.

1975: Łódź - Ogólnopolska Wystawa Malarstwa i Grafiki "Pokolenie 30/40";

73*

Warszawa Plastyka poznańska aktualne tendencje; Mexico City (Meksyk).

- Polskie Malarstwo Współczesne; Katowice - Ogólnopolska wystawa 30 lat malarstwa w PRL; Bydgoszcz - "Sztuka Faktu 75". 1976; Szczecin VII Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego; Getynga (Republika Federalna Niemiec) - Współczesna sztuka Z Polski - region Poznań - Kalisz.

1977: Zielona Góra - Złote Grono.

1978: Wrocław - Międzynarodowe Triennale Rysunku; Warszawa - VII Festiwal Sztuk Pięknych; Bydgoszcz - "Sztuka Faktu"; Wrocław - Prawda Człowieka, Prawda Artysty. 1979: Wrocław - Prawda Człowieka, Prawda Artysty oraz "Foto-Art" w galerii "Foto-Medium Art"; Radom - Z radomskich wystaw artystycznych 1945 - 1979; Warszawa (Muzeum Narodowe) Dokumenty rzeczywistości rysunek, grafika, fotografia; Kraków (Muzeum Narodowe) - Polaków Portret Własny; Poznań (Muzeum Narodowe) - 35 lat malarstwa w Polsce Ludowej; Wiedeń (Austria) - Poznańskie malarstwo. 1980: Warszawa ("Zachęta") - 35 lat malarstwa w Polsce Ludowej; Poznań (Muzeum Narodowe) Pedagodzy PWSSP w Poznaniu w latach 1970 - 1980; Radom, Koszalin, Szczecin - Rysunki i komentarze; Kraków, Łódź - Rysunek i obraz; Bazylea (Szwajcaria) - Targi Sztuki; Genk (Belgia) - Polscy artyści Z Poznania; Sofia (Bułgaria) TrzY generacje w malarstwie poznańskim. 1981: Poznań - Tadeusz Brzozowski - przyjaciele - uczniowie; Wrocław - II Międzynarodowe Triennale Rysunku; Hanower (Republika Federalna Niemiec) 23 malarzy Z Poznania.

1983: Kraków - Myśl Artysty - w setną rocznicę śmierci Cypriana Norwida.

1984: Warszawa (Muzeum Narodowe) - Pokolenia Polski Ludowej; BydgoszczGrafika polska 1944-1984; Ankara, Istambuł (Turcja) Współczesne malarstwo polskie. 1985: Zielona Góra - Malarstwo polskie 1945 -1985 w zbiorach Muzeum Ziemi Lubuskiej; Ottawa (Kanada) Poland: Modern Art in Perspective.

WYSTAWY INDYWIDUALNE

1965: Poznań; 1966: Warszawa; 1968: Poznań, Kielce, Radom, Łódź; 1969: Warszawa, Gdańsk; 1971: Poznań, Warszawa; 1973: Poznań, Lublin; 1975: Poznań, Białystok; 1976: Poznań, Rzeszów;

1977: Chełm; 1978: Łódź; 1979: Zakopane, Kraków; 1980: Warszawa; 1981: Bnno (Czechosłowacja); 1983: Poznań; 1984: Warszawa, Kraków.

v

PRACE W ZBIORACH

Muzeów Narodowych w: Gdańsku, Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie; Muzeum Sztuki w Łodzi; Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku; Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze; Muzeów Okręgowych w: Bydgoszczy, Chełmie, Radomiu? Toruniu; Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie; Ministerstwa Kultury i Sztuki;- Urzędów Miejskich; Galerii "Studio" w Warszawie oraz Muzeum Sztuki Współczesnej w Skopje (Jugosławia) i zbiorach Międzynarodowego Muzeum im.. Salvadora Allende.

Laureaci Nagród

Zdarzenia Relacje Komplikacje Gonitwy Epizody

Ślusarska 15 h 15 Tlum - Ulica Pojęcie implikowane przez pojęcie Istnienia Zwiastowanie wg Mistrza Z FlemaUe Teatr ulicy Pewnego dnia któregoś roku

Pasma i Pasma-kumuldcje

JANUSZ

CYKLE 1964 - 1966

1966 - 1968 1971 - 1972 1974 - 1975 1976 - 1977 1980-1981 1984 - 1985 1981 - 1982 od 1983

WIŚNIEWSKIrysunek malarstwo i rysunek malarstwo

>t malarstwo i grafika rysunek malarstwo

J>rysunek i grafika malarstwo

Marzec 1982 r. przyniósł w Teatrze Nowym prapremIerę pIerwszego autorskiego przedstawienia Janusza Wiśniewskiego "Panopticum a 'la Madame Tussaud. Wielkie umizranie, czYli czarna śmierć. Paris 1680' entuzjastycznie przyjętego przez publiczność i krytykę, W niespełna rok później zrealizowane zostało drugie autorskie ważne dzieło "Koniec Europy". Przedstawienie to zdobyło ria XVII Belgradzkim MiędzYnarodowym Festiwalu Teatralnym BITEF "Grand Prix' a także nagrody krytyki i publiczności. W czerwcu 1984 r. Wiśniewski sięgnął po największą teatralną nagrodę - "Grand Prix" Teatru Narodów - Nancy 84, za "indywidualny wkład w rozwój współczesnego światowego teatru przedstawieniami "Panopticum ..." oraz "Koniec Europy".

U rodził się dnia 1 lipca 1949 r. w Świdwinie na Ziemi Koszalińskiej, w rodzinie dyrektora fabryki Eugeniusza Wiśniewskiego i jego żony Ludmiły z Bodarewskich. Po rocznym pobycie na Ziemiach Zachodnich, rodzina Wiśniewskich powróciła do Warszawy. Janusz uczęszczał do Szkół Podstawowych Nr 34 i 27, a w latach 1963 - 1967 był uczniem XXVII Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Czackiego w

Warszawie. vW 1967 r. uzyskał świadectwo dojrzałości i rozpoczął studia na Wydziale Filologii Polskiej U niwersytetu Warszawskiego. Wszechstronnie uzdolniony, już w ok* resie studiów polonistycznych występował w teatrach studenckich, m. in. grał rolę Hamma w Końcówce Samuela Becketta; zaczynał też pisać, m. in. dla teatru telewizji. Jego sztuka Wieczerza wystawiona została w ramach konkursudramaturgicznego przez grupę studen - tów na Malej Scenie Teatru "Ateneum". Jako grafik zadebiutował w "Szpilkach" - a współpracował z tym tygodnikiem do końca lat siedemdziesiątych, ilustrując teksty i uczestnicząc w wystawach oraz aukcjach organizowanych przez redakcję. Grafiki Janusza Wiśniewskiego ukazywały się także w "Kulturze" , "Literaturze", "Jazzie", "Radarze", "ITD".

Prezentowane były na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju (Warszawa, Poznań, Łódź, Kraków, Wrocław) i zagranicą (Republika Federalna Niemiec, Wielka Brytania, Dania, Szwecja, Francja). Ilustrował książki i projektował plakaty teatralne. Na podstawie weryfikacji prac graficznych, przyjęty został w 1975 r. w poczet członków Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1975 r. rozpoczął studia na Wydziale Reżyserii Teatralnej warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej.

Gdy był na III roku studiów, Zygmunt Hiibner powierzył mu reżyserię dramatu Domu Bernardy Alba Frederico G. Lorki, wystawionego w marcu 1978 r. w warszawskim Teatrze Powszechnym. Do współpracy jako scenografa zaprosił Henryka Wańka. Praca ta uwieńczona została sukcesem. W następnym sezonie teatralnym Janusz Wiśniewski zrealizował (reżyseria i scenografia) w Teatrze Muzycznym w Słupsku operę Josepha Haydna Aptekarz (w marcu 1979). W 1979 r. rozpoczął współpracę z Izabelą Cywińską w poznańskim Teatrze Nowym wystawieniem Balladyny Juliusza Słowackiego (31 XII 1979). Reżyserię i scenografię tego przedstawienia potraktowano jako dyplom reżyserski. Wiosną 1980 r. reżyserował w Słupsku Świadków, według scenariusza Wiesława Łuki, ponadto w latach 1980-1981 opracował scenografię i inscenizację (wraz z reżyserem Krzysztofem Zaleskim»> Smoka Eugeniusza Szwarca w Teatrze Współczesnym w Warszawie. Powróci do tego Teatru w 1984 r., by reżyserować oraz przygotować scenograficznie Walkę karnawału Z postem. Dla opery wrocławskiej przygotował inscenizacyjnie i scenograficznie (reżyseria Marka Grzesińskiego) operę kameralną Zbign;ewa Rudzińskiego Manekiny (1981), według libretta kompozytora opartego na prozie Brunona Schultza. Początków zjawiska uznawanego umownie za teatr autorski Wiśniewskiego można by doszukiwać się już w Balladynie, Smoku i Manekinach. Swój teatr autorski Wiśniewski przedstawił w dwóch premierowych widowiskach w Teatrze Nowym: Panopticum a 'la Madame Tussaud. . . i Koniec Europy.

"Teatr Janusza Wiśniewskiego - pisała Elżbieta Wysińska w programie do Belgradzkiego Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego (1983) - ćaie się rozpoznać po paru założeniach, a najprościej opisać go od strony cech zewnętrznych. Szczególnie wdzięcznego materiału do opisu dostarczyły Manekiny, kameralny spektakl operowy [...] Wiśniewski -reżyser każe aktorom ogrywać łóżka, stoły, krzesła, szafy. Szafy pozostają jednak czymś więcej: przytłaczającymi ludzi elementami dekoracji, częścią nieznanego, znakami taj emnicy ukrytej w podświadomości [.. .] .

Laureaci Naffród

"Inny problem autorskich spektakli Janusza Wiśniewskiego, od strony ich plastycznego kształtu, to postacie. Tworzą pewien zbiór istot niekoniecznie żywych, obdarzonych imionami bądź funkcjami. Trudno je zidentyfikować na scenie, a gdy się nie zna aktorów - jest to prawie niemożliwe. Te postacie poruszają się, mówią, wykonują różne czynności, czasem udają manekiny. Dano im wyrazisty wygląd, ale równocześnie pozbawiono osobowości [...] . Podstawową funkcję informacyjną w stosunku do postaci spełniają kostiumy, one też w dużej mierze decydują o stylistyce poszczególnych scenicznych kadrów. Dochodzi tu jeszcze, należąca do podstawowych założeń inscenizacyjnych, zasada deformacji. Deformacja, to malowane grubo twarze, zamazywane lub podkreślane rysy, autentyczne odchylenia od normy, demonstrowane przez kobiety olbrzymki i karłowatego mężczyznę, oraz odchylenia od normy preparowane technicznie, np. przy pomocy szczudeł" .

"Działania postaci - pisze dalej Elżbieta Wysińska - sytuacje, w jakich się znajdują są podporządkowane konwencjom wziętym z .różnych rodzajów widowisk. Lub inaczej: są organizowane przez różne współistniejące w spektaklu konwencje. Reżyser wprowadza je - jak można się już domyślać - także na zasadzie pastiszu i parodii. N ajbardziej wymowny przykład stanowi pod tym względem Panopticum a'la Madame Tussaud Punktem wyjścia jest kabaret i finał zostaje skomentowany w kabarecie, ale ipo drodze natykamy się na cyrk, rewię, grand guignol, surrealizm, ekspresjonizm - wszystko w doskonałej symbiozie, nie ma więc mowy o rozsadzaniu przedstawienia od środka [...] Wiśniewski kojarzy różne konwencje [...] Patrząc na Koniec Europy krócej ma się złudzenia co do rozrywkowego charakteru spektaklu. Może na to wpływać już barwa - Panopticum było kolorowe, w porównanlu z nim Koniec Europy to prawie szarzyzna. Ale nawet sceny grane»z cyrkiem i fajerwerkami wykazują niejednoznaczność tonu zabawy. Sam kontrast rozsypujących się ze starości, bezpań - skich kuzynek z małpą Kiki realizującą efekty pirotechniczne tylną częścią ciała i puszczającą wodę uszami, wystarczy jako prezentacja środków [...] "O ile Panopticum ... pokazuje umieranie w perspektywie egzystencjalnej, chciałoby się powiedzieć biologicznej, w perspektywie losu osobistego, o tyle Koniec Europy pokazuje ten temat w perspektywie społecznej, mówi o poczuciu zagrożenia zbiorowości. Fakt, że chodzi o zbiorowość znajduje odbicie w samej konstrukcji przedstawienia [..."]. "Tak wyglądałoby w skrócie, to znaczy z pominięciem szeregu sekwencji, około godzinne przedstawienie Końca Europy. Nie ma w nim dydaktyki, nie ujawnia ono do końca, na ile jest wyobrażeniem katastrofy, a na ile ostrzeżeniem przed katastroficzną interpretacją rzeczywistości. W każdym razie stwierdzenie, że ludzie reagują na nieznaną groźbę, która wisi w powietrzu, trafnie określa szczególny stan zbiorowej świadomości w dzisiejszych m. in. czasach. Ani Panopticum . . . , ani Koniec Europy nie są przy tym spektaklami, które należy odbierać w kategoriach odkryć filozoficznych, ale towarzyszących nam, widzom, nastrojów [...] Wiśniewski ma świetną wyobraźnię p'astyczną i silne poczucie formy teatralnej.. Wykorzystuj e jedno i drugie. Jego spektakle są nie tylko cytatami w sensie teatralnym i nie tylko własnymi kompozycjami plastyczno-ruchowymi, są próbą połączenia ogólnego i indywidualnego" .

Zresztą, na pytanie Włodzimierza Bran;eckiego ("Głos Wielkopolski" 12 XII 1983): - Czym dla pana jest teatr? Janusz Wiśniewski odpowiada: - To jest sprawa wartości. Każdy z nas ma obowiązek ustawicznie o nią pytać, w kółko, do znudzenia. Zadaniemteatru jest pytać o rzeczy najwazniej - sze. I próbować znaleźć odpowiedź. To co mnie dręczyło, co dla mnie samego jest ważne, ku mojej radości okazało się też ważne dla innych. Prezentacja Końca Europy przez zespół Teatru Nowego w Belgradzie we wrześniu 1983 r-, na międzynarodowym festiwalu teatralnym (BITEF), przyniosła Januszowi Wiśniewskiemu "Grand Prix", nagrodę krytyki oraz nagrodę publiczności. Manekiny natomiast prezentowane były w ramach Teatru Narodów w Sofii oraz w Paryżu i Reims (Francja V Rok 1984 oznaczał dla Janusza Wiśniewskiego prezentację Panopticum i Końca Europy w Teatrze Narodów w N ancy (Francja), gdzie Panopticum zdobyło "Grand Prix"; oba widowiska wystawiane były też na Holland Festival, a oddzielnie: Koniec Europy na festiwalu teatralnym w Grazu (Austria), zaś Panopticum ... w Hanowerze (Republika Federalna Niemiec). Janusz Wiśniewski otrzymał nagrodę ministra spraw zagranicznych za upowszechnianie kultury polskiej zagranicą oraz Nagrodę im. Konrada Swinarskiego za twórczość teatralną, przyznawaną przez dwutygodnik "T ea tr" . W 1985 r. Koniec Europy prezentowany był na festiwalu w Aarchus i Kopenhadze (Dania) oraz w Londynie i Edynburgu (Wielka Brytania), gdzie przedstawienie otrzymało nagrodę specjalną Prince Award. W 1974 r. zawarł związek małżeński z Ewą Ćwiek, dziennikarką, redaktorką Młodzieżowej Agencji Wydawniczej w Warszawie. Z małżeństwa tego urodził się syn Łukasz (1977).

Zebrał: Tadeusz Orlik

WĘZŁOWE PROBLEMY OCHRONY ŚRODOWISKA NA X SESJI MIEJSKIEJ RADY NARODOWEJ

W dniu 28 listopada 1985 r. w sali Wojewódzkiej Rady Narodowej odbyła się X sesja Miejskiej Rady Narodowej, poświęcona w głównym punkcie porządku dziennego węzłowym problemom ochrony środowiska w Poznaniu. W sesji uczestniczyło 89 radnych oraz: prezydent miasta Andrzej Wituski, wiceprezydenci Łucjan Majewski, Mirosław Kopiński, Zbigniew Habel i Bogdan Zastawny" członek Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej Ryszard Witkowski, wiceprezes Wojewódzkiego Komitetu Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego Andrzej Malinowski, I sekretarz Komitetu Dzielnicowego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Nowe Miasto Edmund Bruch, wiceprzewodniczący Miejskiego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego Wojciech Rybarczyk, dyrektor Wydziału Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Geologii Urzędu Wojewódzkiego Jan Lemański, dyrektorzy innych jednostek i przedsiębiorstw, naczelnicy dzielnic, kierownicy jednostek Urzędu A Miejskiego.

Otwarcia sesji dokonał i obradom przewodniczył radny Antoni Pietrzykowski. W przeprowadzonym głosowaniu Rada jednomyślnie przyjęła porządek obrad, obejmujący m. in.: Interpelacje i wnioski; Węzłowe problemy ochrony środowiska w mieście; Informację prezydenta miasta o realizacji zadań

Planu Społeczno-Gospodarczego Poznania za trzy kwartały 1985 r.; Informację o realizacji programu zamierzeń oszczędnościowych Urzędu Miejskiego za trzy kwartały 1985 r.; Projekty uchwał Rady w sprawach: 1. Uzupełnienia składu osobowego Rady; 2. Zmiany uchwały w sprawie powołania do stałych komisji członków spoza Rady; 3. Wykorzystania nadwyżki budżetowej; 4. Zwiększenia kredytów w ramach ponadplanowych dochodów w budżecie miasta na 1985 r.; 5. Wysokości s>tawek świadczenia na fundusz miejski; 6. Przyznania środków z terenowego funduszu zasobowego; 7. Przeniesienia kredytów w budżecie miasta na rok 1985; 8 Obniżenia stawek podatków od nieruchomości; 9. Opłat za miejsca grzebalne na cmentarzach komunalnych; 10. Wystąpienia do Wojewódzkiej Rady N arodowej o podjęcie kroków w kierunku zapewnienia prezydentowi miasta oraz kierownikom wydziałów Urzędu Miejskiego nadzoru nad organami dzielnicowymi; 11. Opinii o lokalizacji inwestycji; 12. Zatwierdzenia statutów Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Edwarda Raczyńskiego i Pałacu Kultury; 14. Miejscowych planów szczegółowych zagospodarowania przestrzennego. Po przyjęciu protokołu z obrad IX Secji Rady, interpelacje i wnioski zgłosili:. Radny Edward Grabowski - w imię

Sprawozdania

niu Zespołu Radnych Stronnictwa Demokratycznego - w sprawie wystąpienia do wojewody poznańskiego o cofnięcie Komitetowi do spraw Radia i Telewizji zezwolenia na przebudowę budynku przy ul. Stalingradzkiej 30 i przekazania go na inne cele, z uwagi na to, że oa 1979 r. nic w tym obiekcie się nie robi, co doprowadza do jego dalszej · dewastacji. Uzasadniając wniosek, xadny Edward Grabowski przypomniał, iż decyzją Urzędu Wojewódzkiego z dnia 13 stycznia 1979 r. budynek po byłym Urzędzie Powiatowym przekazano Komitetowi do spraw Radia i Telewizji w Poznaniu. Biuro Planowania Przestrzennego decyzją z dnia 29 sierpnia 1979 r. wydało pozwolenie na przebudowę tego budynku na Wytwórnię Filmów Animowanych. To samo Biuro dnia 14 kwietnia 1981 r. wydało również decyzję o jego rozbudowie wzdłuż ul. Solnej. W obiekcie przeprowadzano dwukrotnie kontrole (10 VII i 5 X 1985 r.). Z protokołów pokontrolnych wynika, że przebudowa budynku została przerwana. Bezpowrotnie zniszczono drugą kondygnację oraz stolarkę okienną. Ponadto stwierdzono, iż nowym inwestorem tego obiektu jest niedawno powstały Samodzielny Zakład Techniki Telewizyjnej, tym samym pozwolenia na budowę wydane w 1979 i 1981 r. utraciły swoją ważność. Radny Stefan Ratajczak - w imieniu Komiltetu Osiedlowego "Śródmieście I I" - przedstawił wniosek o pozostawienie w budynku przy ul. Północnej Szkoły Podstawowej Nr 13 oraz pilne wyprowadzenie Liceum Ogólnokształcącego Nr XII z budynku przy ul. Stalingradzkiej.

Radny Kazimierz Bulczyński - zapytał, kiedy ostatecznie zostanie wprowadzony całonocny dyżur apteki na Dworcu Głównym oraz o celowość zlokalizowania sklepu "Pewex" w pawilonie handlowym na Osiedlu Marysieńki w Piątkowie .

Radny Seweryn Majchrzak - przedstawił wniosek w sprawie przeniesienia

ósmych klas z budynków szkół podstawowych do nie wykorzystanych#w pełni pomieszczeń przyzakładowych szkół zawodowych. Radny Andrzej Baraniecki dlaczego sprzedano część skrzyżowaniu ulic Lazurowej skiej bez zasięgnięcia opinii mieszkańców? Radna Danuta Żywiecka - przedłożyła wniosek, aby władze medyczne ustaliły sposób ciągłości zaopatrzenia w leki dzieci chorujących na zespół alergii układu oddechowego. Radny Tadeusz Czajkowski - nawiązując do złej jakości pieczywa w mieście wnioskował, aby Komisja Zaopatrzenia Ludności i Usług rozpatrywała sprawę pieczywa w dwóch aspektach: czy nie. należałoby zwiększyć przydziałów mąki dla piekarnictwa prywatnego, gdzie jakość pieczywa jest bardzo dobra lecz jego rozmiary og/aniczcne są przydziałami mąki, oraz - w jaki sposób doprowadzić do poprawy jakości pieczywa w przemysłowych piekarniach państwowych? Radny Kazimierz Nowicki - zapytał: dlaczego Rada nie jest informowana o rozbiórkach domów w mieście (aktualnie wyburzane są domy przy ul. Szymańskiego i ul. Grunwaldzkiej)? Jakie będzie zaopatrzenie na święta i czy cena karpia zostanie obniżona? Jak jest przygotowane miasto do tegorocznej zimy, czy faktycznie odstąpiono od sypania soli? Czy nie można usprawnić ruchu na ul. Strzeleckiej poprzez wprowadzenie w godzinach szczytu regulacji przez funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej, bowiem przejazd tramwajem od pi. Wiosny Ludów do ul. Marchlewskiego w godzinach szczytu. trwa od 15 do 25 minut?

- zapytał, działki na i Szydłowsamorządu

Obok radnych, dwa wnioski przedstawił także ob. Zygmunt Sokołowski: aby władze komunikacyjne rozważyły możliwość wprowadzenia znaków drogowych ograniczających szybkość pojazdów na ulicach, przy których zlokalizowane są szpitale; aby rozważyć możliwość oddania budynku przy ul. Stalingradzkiej 30 na cele szpitalnictwa położniczego. Materiały do zasadniczego punktu porządku obrad - stwierdził radny Antoni Pietrzykowski - były analizowane na posiedzeniach Komisji Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz Komisji Gospodarki Komunalnej, Komunikacji i Łączności, a także Prezydium Rady. Wzbudziły one żywą dyskusję nad zadaniami, jakie należy podjąć dla ochrony środowiska w Poznaniu. Przed przystąpieniem do dyskusji, Rada powołała Komisję Redakcyjną Projektu Uchwały. Funkcję jej przewodniczącego powierzono radnemu Maciejowi Mockowi, przewodniczącemu Komisji Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Wprowadzenia do dyskusji dokonał prezydent miasta Andrzej Wituski. "Węzłowe problemy ochrony środowiska - powiedział na wstępie Andrzej Wituski - rozpatrywane na sesji w latach osiemdziesiątych pozostaną niezmienione nie tylko do roku 1990, ale zapewne i poza rok 2000. Należą do nich: poprawa czystości wód powierzchniowych; oszczędne gospodarowanie komponentami środowiska; ograniczenie emisji zanieczyszczeń do atmosfery; poprawa klimatu akustycznego miasta: likwidacja odpadów komunalnych i przemysłowych; poprawa stanu sanitarnego miasta; rozwój i ochrona zieleni. "Niezmieninbść tych. problemów jest wynikiem zarówno intensywnego rozwoju 'miasta w Polsce Ludowej, jak i - z drugiej strony - nie dostatecznego inwestowania. Takie są bow:em realia degradacji elementów środowiska naturalnego, że skutki zanieczyszczenia mogą być odczuwane setki kilometrów od lokalizacji źródeł zanieczyszczenia. W latach siedemdziesiątych nakłady na ochronę środowiska w Polsce kształtowały się w wysokości 3,5% wszystkich nakładów inwestycyjnych · - obecnie wynoszą one 8%. W skali wojewódzk;ej na lata 1986 - 1990 przyjęto wariant założeń do planu pięcioletniego, który zapewnia

8 Kronika... 4/88

nakłady na ochronę środowiska w wysokości 8 mld zł, m. in. na budowę oczyszczalni ścieków i urządzeń służących ochronie powietrza. "Mamy już dziś świadomość, że stan środowiska jest rezultatem niedoskonałości w przewidywaniu skutków oraz zaniedbań, do których dopuszczono w przeszłości. Usunięcie tych skutków wymaga zarówno czasu, jak i ogromnych środków. Żadnego budżetu nie stać jednak na natychmiastową i wszechstronną poprawę stanu środowiska. Musimy przestrzegać hierarchii potrzeb, zdając sobie sprawę, że nie sprosltamy społecznym oczekiwaniom na pożądany stan środowiska" . Podkreślając, iż hierarchia potrzeb proponowana do realizacji ma charak - ter kierunkowy, a nie -zadaniowy prezydent miasta mówił dalej: "U stalenie tych kierunków jest zdaniem Urzędu Miejskiego - celem "nadrzędnym dzisiejszej sesji. Zadania wynikające z kierunków będą Wysokiej Radzie przedłożone w odpowiednim czasie w projekcie planu pięcioletniego i uściślone w planach roboczych. Oczywiście, już dziś musimy wpisać do zadań, które z całą pewnością będą realizowane; kontynuację budowy Centralnej Oczyszczalni Ścieków wraz z układem sieci kolektorów; budowę modelowej osiedlowej oczyszczalni ścieków jako alternatywy dla niezwykle drogich kolektorów o dużych przekrojach; biologiczną odnowę wód Cybiny, w ceTu zapewnienia czystej wody w Jeziorze Maltańskim, którego remont obeimuje wybudowanie po stron:e ul. Warszawskiej i Majakowskiego dwóch kąpielisk miejskich; zadania objęte uchwałą Rady z dnia IX) czerwca 1985 r. w sprawie zieleni miejskiej. "Nakłady i inwestycje · - to nie jedyna sfera oddziaływania na stan obecny i przyszły środowiska naturalnego. Są jeszcze dwie dziedziny, które winny przyczynić się do stworzenia mieszkańcom Poznania godziwych warunków bytowania w możliwie najmniej skażonym

-x

Sprawozdaniaśrodowisku przyrodniczym: oświata i propaganda oraz nadzór i kontrola. "Zjawiskiem znamiennym jest powszechne dyskutowane nad ochroną środowiska na spotkaniach obywatelskich, a jednocześnie smutne przykłady zanieczyszczania wód (mycie samochodów w rzekach i jeziorach), niszczenia terenów zieleni ("dzikie" wysypiska, wycinanie iglaków na choinki, parkowanie na trawnikach), skażenia powietrza atmosferycznego (np. spalanie opon w kotłowniach szklarni). Często się zdarza, że dyskutujący o ochronie środowiska są pracownikami zakładów pracy, które zanieczyszczają to środowisko. " Urząd Miejski zwrOCl szczególną uwagę na realizację programów oświatowych służących wychowaniu dzieci i młodzieży w szacunku do przyrody i ochrony środowiska człowieka. Wyrażam przekonanie, że do edukacji w zakresie ochrony środowiska włączą się również środki masowego przekazu, organizacje sportowe i turystyczne oraz samorząd mieszkańców. Ochronę środowiska zapewnić można bowiem tylko poprzez połączenie technicznych środków przeciwdziałania zanieczyszczeniom z prawidłowymi postawami obywateli. "W celu wzmożenia nadzoru, powołaliśmy z dniem 1 lipca 1984 r. Wydział Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, aktualnie posiadający dziewięć etatów. Liczba zatrudnionych - mimo dużego stopnia ich fachowości i stażu pracy - nie pozwala niestety na skuteczną walkę ze wszystkimi źródłami i przyczynami zanieczyszczeń. Będziemy dążyć do zwiększenia rangi Wydziału i stopnia jego oddziaływania na politykę ochrony środowiska w mieście. "Drugim kierunkiem ć.ziałania tych służb jest przygotowanie i prowadzenie polityki odnowy i kształtowania środowiska. W tym zakresie do ewidentnych osiągnięć zaliczyć można: podjęcie systemowego nadzoru gospodarki ściekowej nad Jeziorem Kierskim, co wpłynęło na zahamowanie procesu jego degradacji oraz biologiczną odnowę

wód Cybiny i odbudowę Jeziora Maltańskiego. Prowadzona ona jest nie tylko dla sportów wodnych. Głównym ce A lem jest udostępnienie czystych wód jeziora mieszkańcom Poznania. Po zaproszeniu do współpracy Instytutu Kształtowania Środowiska oraz Stowarzyszenia Architektów Polskich powstał projekt techniczny takiej renowacji rzeki, która zapewni Jezioru Maltańskiemu II klasę czystości wód". Andrzej Wituski zapowiedział także opracowanie koncepcji osiedlowej oczyszczalni ścieków, jako alternatywy dla budownictwa jednorodzinnego w rejonach, gdzie doprowadzenie kolektorów ściekowych nie będzie łatwe. Pierwszy tego typu obiekt będzie zbudowany w 1986 r .w rejonie Strzeszyna. Po dokonaniu oceny techniczno-ekonomicznej, U rząd Miejski przedstawi Radzie koncepcję pokonania bariery ściekowej w rozwoju budownictwa na obszarach peryferyjnych miasta. W imieniu Komisji Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej głos zabrał radny Maciej Mocek. "Komisja · - powiedział mówca na wstępie - szczegółowo analizowała materiały przygotowane na sesję i wyraża uznanie autorom opracowania zarówno za przedstawienie stanu obecnego, jak i za przemyślane wnioski, które są jednocześnie propozycją programu działania w tej ważnej dla nas dziedzinie. Komisja w pełni akceptuje te wnioski, niemniej jednak widzi konieczność zwrócenia uwagi na pewne dodatkowe aspekty tematu. "Jak wykazuje praktyka, służby nadzoru budowlanego nie dokonują uzgodnień lokalizacyjnych i rozwiązań projektowych inwestycji z organami administracyjnymi do spraw ochrony środowiska, a z kolei inne organa administracji, udzielające zezwoleń na prowadzenie działalności rzemieślniczej, nie żądają, aby właściciele warsztatów uzgadniali z organami do spraw ochrony środowiska i Państwową Inspekcją Sanitarną warunki ochrony środowiska.

Z takiego postępowania wynika wiele szkód, często trudnych do odrobienia. "W postulatach wyborców powtarzały się żądania wysokich kar za zanieczyszczanie środowiska, bowiem kary nakładane są w odczuciu społecznym stanowczo za niskie. Zakładom emitującym zanieczyszczenia do atmosfery bardziej opłaca się zanieczyszczać środowisko niż je chronić. Organa ochrony środowiska wobec rozmiarów zadań okazują się stanowczo za szczupłe. Pozwala to na dużą bezkarność zakładów przemysłowych, warsztatów rzemieślniczych i osób fizycznych. Zdaniem Komisji - istnieje konieczność tworzenia społecznych organów ochrony środowiska, które mogłyby uzupełniać działalność specjalistycznych organów administracji". Po omówieniu skutliów zanieczyszczenia środowiska przez kotłownie centralnego ogrzewania, radny Mocek powiedział: "W zakresie ścieków miejskich - jak wynika z przedstawionych Wysokiej Radzie materiałów - sytuacja jest zła. Zanieczyszczenia Warty przekraczają wszelkie dopuszczalne normy, a pomniejsze cieki wodne już dawno zamieniły się w kanały ściekowe. Również niedobrze wyglądają w naszym mieście otwarte wody powierzchniowe, zwłaszcza mniejsze, jak np.: stawy w Parku Sołackim. Niekorzystna jest zabudowa wokół jezior. Do czasu wybudowania kanalizacji z oczyszczalnią ścieków, należy bezwzględnie respektować zakaz budowy i rozbudowy obiektów rekreacyjnych. Należy też podjąć kroki w celu rewindykacji pasa przybrzeżnego nad J eziorem Kierskim. Terminy zakończenia głównych inwestycji mających poprawić ten stan - takich jak: Centralna Oczyszczalnia Ścieków, a także oczyszczalnia ścieków z kanalizacją dla rejonu Jeziora Kierskiego i związane z tą inwestycją kolektory sanitarne są trudne do określenia. Dalsze tolerowanie takiego stanu rzeczy pozbawia mieszkańców miasta możliwości rekreacji -

jak też pogarsza sytuację epidemiologiczną. "Jednym z problemów wpływających na prawidłową ochronę środowiska jest deficyt wody. Wiąże on się z wysokimi koszt o mi' budowy ujęć wody. Ich lokalizacja daleko od miasta pociąga za sobą konieczność budowy magistrali przesyłowych, zaś chroniczny brak środków finansowych i mocy przerobowych stwarza istotną barierę w rozwoju miasta, głównie dla budownictwa mieszkaniowego. Wynika stąd konieczność kompleksowego podejścia do tego zagadnienia i szukania rozwiązań głównie w zakresie podejmowania wszystkich możliwych kroków oszczędnościowych i ograniczeń w korzystaniu z wody miejskiej przez zakłady przemysłowe. "Pragniemy zwrócić uwagę Wysokiej Rady na jeszcze inny aspekt ochrony środowiska, o którym często się zapomina. Jest to sprawa niewłaściwego lub niekontrolowanego stosowania nawozów sztucznych ł środków ochrony roślin w ogrodnictwie. Chodzi o skażenie warzyw i owoców pestycydami oraz pozostałościami azotanów i azotynów. Dane centralnych władz sanitarnych wskazują na przekroczenie związków azotanów i azotynów w żywności, a fragmentaryczne dane dotyczące naszego miasta w tym zakresie - są też niepo- ( kojące. "Komisja uważa, że w dużym stopniu w prawidłowym działaniu na rzecz środowiska Poznania pomogłoby zwiększenie kompetencji Urzędu Miejskiego, szczególnie w zakresie: całokształtu zadań objętych prawem wodnym; nadzoru ł kontroli ochrony powietrza atmosferycznego przed zanieczyszczeniem i hałasem, łącznie z egzekwowaniem decyzji podjętych w wyniku kontroli; karania sprawców zniszczenia zieleni miejskiej. Uważamy również, że konsekwencją Uchwały Wojewódzkiej Rady N arodowej z dnia 27 lipca 1984 r. w sprawie "przekazania niektórych kompetencji Miejskiej Radzie Narodowej" winno być również przekazanie do dyspozycji Miej

Sprawozdania

skiej Rady Narodowej i Urzędu Miejskiego środków tworzących fundusz ochrony środowiska i gospodarki wodnej" . Na zakończenie radny Maciej. Mocek przedstawił następujące wnioski: 1. Wprowadzić obowiązek opInIowania przez Komisję Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lokalizacji osiedli mieszkaniowych i infrastruktury komunalnej oraz lokalizacji wszelkich zakładów przemysłowych, a także ośrodków sportowo-rekreacyjnych; 2. Zobowiązać służby nadzoru budowlanego do bezwzględnego przestrzegania prawa budowlanego; 3. Rozważyć, czy projektowane i powstające osiedla domów jednorodzinnych nie powinny mieć własnych lokalnych oczyszczalni ścieków i kotłowni osiedlowych z własnymi urządzeniami zabezpieczającymi przed degradacją środowiska; 4. Podjąć starania o powołanie przedsiębiorstw produkujących urządzenia służące do ochrony środowiska; 5. Podjąć starania o podniesienie skali kar za wprowadzenie do środowiska ponadnormatywnych zanieczyszczeń; 6. Komisja do spraw Samorządu Mieszkańców winna podjąć starania, by organy samorządów podjęły się furkcji społecznych organów ochrony środowiska; 7. W możliwie naj szybszym terminie ograniczyć, a .następnie wyeliminować źródła emisji pyłów i gazów w zabytkowej części Starefo Miasta; 8. Wrócić do tematu trolejbusów jako środków komunikacji masowej w mieście i przedstawić odpowiednie propozycje; 9. W trybie pilnym uregulować organizację ruc AU miejskiego pod kątem synchronizacji świetlnej ("zielona fala"); 10. Przyjąć, że budowa Centralnej Oczyszczalni Ścieków jest budową priorytetową i zobowiązać organa administracji do zakończenia inwestycii przed terminem; 11. Pilineeo rozwiązam-a wymaga zagospodarowywanie i składowanie odpadów przemysłowych; 12. Sprawą wymagającą możliwie szybkiego rozwiązania jest problem "dzikich" wysypisk; 13. Pilnie zakończyć procedurę przeka

zania pod administrację prezydenta miasta Jeziora Kierskiego wraz z bezpośrednią zlewnią, w celu zapewnienia jednolitych kroków gwarantujących ochronę wód jeziora; 14. Zmierzać do ograniczenia limitów zużycia wody miejskiej przez zakłady przemysłowe, które winny wprowadzać zamknięte obiegi wody technologicznej; 15. Podjąć starania, by konsekwentnie wdrażać instalowanie liczników do wody w mieszkaniach; 16. Obok systemu pomiarów metali ciężkich i fluoru, podobnymi pomiarami należy objąć pozostałości pestycydów oraz azotanów i azotynów, węglowodorów i chlorowanych dwufenyli w środkach spożywczych pochodzenia roślinnego (głównie warzywa i owoce); 17. Podjąć badania mające na celu określenie stopnia skażenia wód powierzchniowych i ścieków drobnoustrojami chorobotwórczymi oraz formami inwazyjnymi chorób pasożytniczych, ważnymi z punktu widzenia epidemiologicznego. Dla realizacji dwóch ostatnich wniosków, U rząd Miejski winien przedstawić Radzie zapotrzebowanie na środki finansowe na realizację systemu pomiarowego, zaproponować źródła finansowania oraz wskazać wykonawców. I na zakończenie: sfinalizować należy proces przekazania kompetencji w zakresie ochrony środowiska z Urzędu Wojewódzkiego do Urzędu Miejskiego oraz rozważyć w przyszłości przeniesienie wybranych zadań do urzędów - dzielnicowych. Radny . Jacek Silski - zastępca przewodniczącego Komisji Gospodarki Komunalnej, Komunikacji i Łączności, przedstawiaiąc opinię Komisn, ziproponował, aby wnioski Urzędu Miejskiego uzupełnić następującymi tematami: 1. Utylizacja odpadów aglomeracji poznańskiej, w tym również odpadów przemysłowychA 2. Ocena kanalizacji miejskiej, z uwzględnieniem lokalnych oczyszczalni ścieków; 3. Zbadanie celowości (i możliwości) zbudowania na Warcie zbiorników retencyjnych na wodę dla Poznania; 4. Modernizacja ciągów ulicznych o największym natężeniu hałasu oraz upowszechnienie "zielonej fali"; 5. Eliminowanie z ruchu pojazdów samochodowych wydzielających nadmierne ilości spalin; 6. Możliwość wprowadzenia stref ograniczonego ruchu w rejonach o największym zanieczyszczeniu powietrza i nasileniu ruchu; 7. Możliwość zastępowania tras autobusowych liniami trolejbusowymi; 8. Obniżenie stosowania środków chemicznych w akcji zimowej; 9. Radykalne zwiększenie udziału przemysłowych zakładów pracy w inwestycjach z dziedziny ochrony środowiska. Prof. dr hab. Aleksander Łukasiewicz , członek Rady do spraw Zieleni, przedstawił problemy nienaruszalnych terenów zielonych w mieście i stwierdzi ł m. in., iż dla zachowania równowagi ekologicznej w środowisku miejskim niezbędne jest właściwie kształtowanie i ochrona środowiska przyrodniczego. W konkluzji przedstawił następujące wnioski: 1. W celu zahamowania degradacji i zwiększenia terenów .środowiska przyrodniczego w obrębie miasta, należy uznać miejskie tereny zieleni za nienaruszalne; 2. Za tereny nienaruszalne uznać trzeba powierzchnie leżące wewnątrz kręgu wyznaczonego przez dawne forty okalające Poznań, a mianowicie: parki, zieleńce, nie zagospodarowane dotąd tereny, których członem najważniejszym jest dolina Warty oraz jej dopływy, tereny poforteczne i po ogrodach działkowych w przypadku znr'any ich dotychczasowych funkcji; 3. Dla racjonalnego kształtowania środowiska uznać należy za nienaruszalne również tereny najbardziej śr"'dowiskotwórcze leżące poza śródmieściem, którymi są: dolina Warty i jej dopływów (Goślinka, Cybina, Głuszyrka, Kopia, Bo?da"ka, Wirinka, Strumień JunikowSki, Samica i Miejski Potok) oraz naturalny ciąg kraiobrazowy biegnący w kształcie pierścienia wzdłuż dużych kompleksów leśnych i łąk poza obrębem miejskim w województwie poznańskim; 4. Za tereny nienaruszalne uznać

trzeba wszysltkie drobniejsze cieki i oczka wodne, które stanowią ważny element środowiska naturalnego, a obecnie są niszczone poprzez ich kanalizowanie i zasypywanie; 5. Ewentualna zmiana przeznaczenia części terenów nienaruszalnych na inne cele może nastąpić wyłącznie po zasięgnięciu opinii Wydziału Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Urzędu Miejskiego. Dr Maria Handl - dyrektor Terenowej Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej, przedstawiając sprawy ochrony powietrza atmosferycznego i warunków sanitarno- higienicznych kąpielisk publicznych, poinformowała, iż Stacja - nadzorując trzy kąpieliska, tj. Jeziora Rusałkę, Kierskie i Strzeszyńskie - przeprowadza badania wody trzykrotnie przed sezonem oraz co miesiąc w sezonie. Z badań tych wynika, iż najlepszym jeziorem pod względem samitarno- higienicznym jest Jezioro Strzeszyńskie, posiadające w niektórych okresach I klasę wody. Pozostałe są jeziorami II klasy. Przedstawiła również groźne w skutkach zapylenie powietrza atmosferycznego tlenkami siarki, drobnymi pyłami i fluorem. Wskazała, iż w niektórych sejonach miasta, m. in. przy al. Stalingradzkiej, zanieczyszczenie powietrza amosferycznego przekracza dopuszczalne normy. Stąd cała profilaktyka w tym zakresie winna iść w kierunku wyeliminowania źródeł zanieczyszczenia przez zmianę technologii produkcji i procesów spalania oraz poprawę jakości opału. Doc. dr hab. Marian Błażejewski - dyrektor Instytutu Kształtowania Środowiska, omawiając problemy ochrony wód pow'erzchniowych na przykładzie rzeki Cybiny, zapoznał Radę z opracowaną przez Instytut koncepcią b;ó!ogicznego oczyszczania "wód Cybiny na odcinku od Jeziora Swarzędzk"'ego do Jeziora Maltańskiego. Metoda ta sprowadza się do oczyszczania wody w kaskadowo połączonych czterech zbiornikach.

Mgr Waldemar Kolaskizastępca

Sprawozdaniadyrektora Ośrodka Badań 1 Kontroli Środowiska, referując sprawy ochrony środowiska człowieka przed hałasem, przedstawił następujące wnioski: 1. Poprawa warunków akustycznych w strukturach już istniejących nastąpić może "m. in. poprzez: poprawę nawierzchni jezdni i torowisk tramwajowych, zapewnienie płynności ruchu i odpowiedniej jego organizacji, budowę ekianów akustycznych; 2. W przypadku obiektów nowo powstających zobowiązać należy inwestora i projektanta do przedstawienia opracowania poprawnej lokalizacji obiektu pod względem akustycznym, a w przypadku obiektu uciążliwego - metod zabezpieczenia przed hałasem terenów sąsiadujących. Jan Lemański - dyrektor Wydziału Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Geologii Urzędu Wojewódzk:ego, przedstawił sprawy: 1. Podwyższenia cen za 1 m 3 wody w celu ekonomicznego wymuszenia poszanowania wody - tego "surowca. deficytowego"; 2. Wystąpienia wojewody poznańskiego (30 XII 1984 r.) do ministra ochrony środowiska i gospodarki wodnej o drastyczne, dziesięciokrotne podwyższenie kar i op'at za lekceważenie i dewastowanie środow:ska naturalnego; 3. Wpływu aglomeracji miejskiej Łodzi ra zanieczyszczenie Warty oraz postępu prac przy budowie oczyszczalni ścieków w Łodzi; 4. Zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego; 5. Zbyt dużego zużycia wody na jednego mieszkańca Poznania na dobę (600 m 3 ) oraz podjęcia kroków w kierunku prawidłowej ekspAatacji wewnętrznej instancji wodnei w budynkach; 6. Prawidłowego wykorzystania środków z Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz Funduszu Rozwoju Wodociągów i Kanalizacii; 7. Podziału kompetencii między Urzędem Wojewódzkim a Urzędpm Miejskim w zakresie ochrony środowiska; 8. Koncepcji opracowanej przez Instytut Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej w zakresie usuwania i unieszkodliwiania odpadów komunal

nych z obszaru miasta; 9. Stanu sanitarno-epidemiologicznego jezior ,i porządkowania zewni Cybiny oraz pilnej potrzeby opracowania projektu szaletów publicznych w mieście. Radny Andrzej Baraniecki - zgłosił następujące wnioski: 1. Uregulować strumień Wierzbak, którego bardzo zanieczyszczone wody wpływają do Bogdanki, pogarszając stan jej wód: 2. Przystąpić do wymiany niektórych odcinków kanalizacji miejskiej i kolektorów sprzed I wojny światowej; 3. Przeprowadzić szko'enie służb serwisowych, naprawczych i komunalnych w zakresie piawidłowej regulacji silników samochodowych, szczególnie wysokoprężnych, w celu zmniejszenia liczby pojazdów zanieczyszczających w mieście powietrze atmosferyczne. Radny Tomasz Baszkowski - prezentując stanowisko Zespołu Raa Aych S tronnictwa Demokratycznego, stwierdził: 1. Zespół akceptuje przedstawione materiały dotyczące węzłowych problemów ochrony środowiska w Poznaniu, traktując wnioski w nich zawarte jako propozycje do programu działania w tym zakresie; 2. Wnioski opracowane przez Komisje Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej należy uwzględnić jako element programu, który opracowany zostanie przez specjalistów Urzędu Miejskiego; 3. W programie tym na A ży także uwzględnić wnioski, które można zrealizować doraźnie, w sposób bezinwestycyjny, a które zmierzają do zapewnienia bezpośredniej ochrony zdrowia człowieka. Radny Andrzej Byrt - zwrócił uwagę na dwoistość w zachowaniu się społeczeństwa wobec ochrony środowiska: z jednej strony udziela się w tej sprawie dekiaratvwnego poparcia, z drugiej zaś - odstępuj e od zasad na swój prvwa*"nv użytek. Podstawą takiej dwoistości jest brak właściwej oceny często degradujących się nieodwracalnie zasobów środowiskowych. Z praktyki wiemy o korzystnych zmianach zachodzących wówczas, kiedy wyceny ta

kie zaczynają funkcjonować. Przykładem może być zmiana cen skupu makulatury, która przyczyniła się do jej dużych odzysków. Radny Byrt zaproponował, aby: 1. Komunalne Przedsiębiorstwo Techniki Sanitarnej "Sanitech" rozważyło możliwość wprowadzenia (najpierw w jednej dzielnicy) selektywnej zbiórki różnego rodzaju szkła przez ustawienie odpowiednich pojemników na narożnikach ulic; 2. Wystosować apel do mieszkańców miasta o podjęcie poważnych działań na rzecz ochrony środowiska; 3. Opracować posłanie do Sejmu o inicjatywę legis"'cyjną służącą ochronie środowiska. Pierwszą rzeczą byłoby podniesienie opłat za korzystanie z wody do poziomu uznanego za właściwy, które doprowadzi do oszczędności wody, a także szybkie opracowanie i wdrożenie do produkcji wodomierzy. lB=diny Bogdm Bainaiaik - zaproponował, aby posłanie do Se'mu poszerzyć o wniosek w sprawie podziału kompetencji między Wydziałem Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Geologii Urzędu Wojewódzkiego a Wydziałem Ochrony Środowiska Urzędu Miejski«?« w taikli sposób, by rraiasito nie było tylko czynnikiem dokonującym pomiarów i kontroli, bez możliwości wpływania na gospodarowanie środkami przeznaczonymi na ochronę środowiska. Radny Tadeusz Pawłowski - przedstawił wniosek w sprawie prawidłowego zagospodarowania na cele rekreacyjne dwunastu hektarów po'any w Lasku Marcelińskim.

Na tym dyskusja nad głównym punktem porządku dziennego sesji została wyczerpana. N astępnie prezydent m; asta Andrzej Wdtustó przed sławli! Inforrriacię o realizacji zadań Planu Społecznn-Gospodarcze"'o miasta za trzy kwartały 1985 r. Rada przyjęła do wiążącei w ' adomosci tę informację, podkreślając, iż kroki podejnfowane przez prezydenta służą pełneif.u wykonaniu Planu i budżetu miasta w 1985 r.

Informację o realizacji programu zag7

mierzeń oszczędnościowych Urzędu Miejskiego za trzy kwartały 1985 r. przedstawił wiceprezydent Łucjan Majewski. Rada przyjęła Informację do aprobującej wiadomości. Przewodniczący obrad, radny Antoni Pietrzykowski przypomniał, iż w Okręgach Wyborczych Nr II ii Nir XVIII wygasły dwa mandaty radnych i zgodnie z art. 105 Ordynacji Wyborczej przedstawił projekt uchwały o przekazaniu tych mandatów kandydatom z tych samych okręgów. Jednakże kandydat z Okręgu Nr I Zenon Drzewiecki odmówił wejścia w skład Rady. Wyraził natomiast taką gotowość Jerzy Stefański z Okręgu Nr XVIII, z jednoczesną deklaracją pracy w Komisji Rozwoju Gospodarczego i Zagospodarowania Przestrzennego. W przeprowadzonym głosowaniu, Rada podjęła Uchwałę Nr X/54/85 w sprawie uzupełnienia składu osobowego Miejskiej Rady Narodowej, przy jednym głosie wstrzymującym się. Z wnioskiem o powołanie Jerzego Królikowskiego na członka spora Rady wystąpiła Komisja Zaopatrzem;a Ludności i Usług. Rada jedromyślnie podjęła Uchwałę Nr X/55/85 w sprawie zmiany poprzedniej Uchwały Ridy. Rada podjęła jednomyślnie Uchwałę Nr X/56/85 w sprawie wykorzystania nadwyżki budżetowej w wysokości ponad 113 miln zł. "Z nadwyżki budżetowej z roku 1984 - czytamy w uzasadnieniu - przeznacza się kwotę 60 min zł dla Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego na podstawową działalność eksploatacyjną. Kwota ta 'niezbędna jest dla wykorania podstawowych zadań Przedsiębiorstwa. Trudna sytuacja finansowa Przedsiębiorstwa by'a przedmiotem kontroli Izby Skarbowej, która potwierdziła konieczność udzie'enia dotacji. Również wicewojewoda poznański pismem z dnia 25 maja 1985 r. potwierdzi ł fakt, iż przeznaczenie części nadwyżki budżetowej na pokrycie niedoboru dotacji Miejskiemu Przedsiębiorstwu Komunikacyjnemu w 1985 r. jest niezbędne.

Sprawozdania

W ramach pozostałej kwoty 53 505 500 zł przypada: na zadania związane z akcją oczyszczania zimowego - 13 min zł; na konserwację i utrzymanie zieleni - 25 505 500 zł; na kontynuację prac remontowych Ośrodka Sportów Wodnych «Rataje» - 15 min zł".

Przewodniczący obrad, radny Antoni Pietrzykowski poinformował, iż projekt uchwały w sprawie zwiększenia kredytów w ramach ponadplanowych dochoQOW w budżecie miasta na rok 1985 został przygotowany ra podstawie przeprowadzonej analizy wykonania budżetu za trzy kwartały, która wykazała, że dochody osiągnęły korzystny wskaźnik wykonania 79,3% w stosunku do planowanych. Projekt ten zyskał przychylną opinię resortowych komisji Rady oraz Prezydium. Rada w głosowaniu jawnym podjęła jednomyślnie Uchwałę Nr X/57/85 w sprawie zwiększenia kredytów w ramach ponadplanowych dochodów w budżecie m. 'asta ra rok 1985. Dalej radny Anltand Pi;efazyikowsiki! wyjaśnił, iż projekt uchwały w sprawie wysokości stawek świadczenia na fundusz miejski wzbudził kontrowersje tak na posiedzeniach komisji, klubów radnych jak i Prezydium. Stąd Prezydium Rady w dniu 13 listopada 1985 r. postanowiło przekazać projekt uchwały do ponownej konsultacji dzielnicowym radom narodowym, ponieważ dochody te dotyczą przede wszystkim dzielnic. Po uzyskaniu opinii z dzielnicowych rad, Prezydium ponownie na posiedzeniu w dniu 26 listopada rozpatrzyło projekt' uchwały, ustalając jej ostateczną wersję przez dodanie do 4 zwrotu następującej treści: "Zaleca się jednak organom podatkowym stosowanie wymienionych ulg i zwolnień w stosunku do tej grupy podatników w przypadkach ich trudnej sytuacji materialnej - zgodnie z przepisami o zobowiązaniach podatkowych". IRaidny Toimeisiz Basizteowsikd - przedstawiane stanowisko Zespołu Radnych Stronnictwa Demokratycznego, zaproponował wprowadzenie poważnych zmian

do projektu uchwały. Radny Bogdan Banaszak opowiedział się za 'utrzymaniem 4 w wersji przedstawionej przez radnego Pietrzykowskiego. Radny Pietrzykowski podkreślił, iż Rada musi mieć pełną świadomość, że podejmuje uchwałę, która dotyczy przede wszystkim rad dzielnicowych. Jednolite stanowiska przedstawione na piśmie przez te rady prowadzą do wniosku, iż zaproponowane relacje finansowe są słuszne i jedynie możliwe do przyjęcia. Jerzy Sierżant - kierownik Wydziału Finansowego poinformował, iż przyjęcie propozycji Zespołu Radnych Stronnictwa Demokratycznego doprowadzi do poważnego spadku wpływów do budżetów dzielnicowych w stosunku do uchwały podjętej w roku ubiegłym. W przeprowadzonym głosowaniu, Rada podjęła większością głosów (przy dziewiętnastu głosach przeciwnych i dwóch wstrzymujących się) U chwałę Nr X/58/85 w sprawie wysokości stawek śwadczenia na fundusz miejski" uwzględniającą wprowadzenie do 4 zwrotu, iż zaleca się organom podatkowym stosowanie ulg i zwolnień w stosunku do podatników w przypadkach ich trudnej sytuacji materialnej zgodnie z przepisami o zobowiązaniach podatkowych. Rada jednomyślnie podjęła Uchwałę Nr X/59/85 w sprawie przyznania środków z terenowego funduszu zasobowego oraiz Uchwałę Nr X/60/85 w sprawie przeniesienia kredytów między dz'atami, rozdziałami, paragrafami w budżecie miasta na rok 1985. Przewodniczący obrad, radny Antoni Pietrzykowski poinformował, iż projekt uchwały w sprawie obniżenia stawek pedatków cd nieruchomości był przedmiotem obrad komisji i Prezydium. Kontrowersje wzbudził załącznik do tej uchwały. Po szczegółowymi pirzeaneMziO" waniu projektu, Prezydium Rady postanowiło wykreślić z tego wykazu rzemiosła osiągające wysokie dochody i te, których braku nie odczuwa się 'na terenie miasta, a mianowicie: wytwarzania części zamiennych i akcesoriów do pojazdów mechanicznych, mechanikę pojazdową, blacharstwo pojazdowe, elektromechanikę pojazdową, lakiernictwo pojazdowe, tele- i radiomechanikę, wYtwarzanie listew i parkietów, stolarstwo, tapicerstwo, rzeźnictwo i wędliniarstwo, cukiernictwo. W przeprowadzonym głosowaniu, przy czterech głosach wszymiująeyeh się, Riaida podjęła U chwałę Nr X/61/85 w sprawie obniżenia stawek podatków od nieruchomości. Następnie radny Antoni Pietrzykowski poinformował, iż projekt uchwały w sprawie opłat za miejsca grzebalne na cmentarzach komunalnych został zaopiniowany oa posiedzeniu Koimisji Gospodarki Komunalnej, Komunikacji i Łąiciziności oraz Prezydium Rady. Zaproponował ponadto wprowadzenie zmiany terminu jej obowiązywania, Ij. od 1 lutego, a nie od i stycznia 1986 r.

Zmiana ta wiąże się m. in. z cyklem ogłasizamóa uchwał w "Daieminćikiu Urzędowym Województwa Poznańskiego". Rada większością głosów, przy czternastu przeciwnych i sześciu wstrzymujących się, podjęła Uchwałę Nr X/62/85 w sprawne opłat za miejsca grizebalne na cmentarzach komunalnych. Projekt uchwały w sprawie wniosku o podjęcie przez Wojewódzką Radę Narodową kroków w kierunku zapewnienia prezydentowi miasta oraz kierownikom wydziałów Urzędu Miejskiego nadzoru nad organami dzielnicowymi przedstawił przewodniczący Zespołu Radnych Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Bezpartyjnych, radny Andrzej Rakowski. Uzasadniając projekt, radiny Rakowski powiedział, iż Zespół dokonując w dniu 29 października 1 5 r. oceny prisicy 'Uirtzędów dzielnicowych zauważył występowanie podstawowej wady wprowadzonego od 1984 r. systemu funkcjonowania orfanów administracji państwowej w Poznaniu, którą Jest brak powiązania działań urzędów dzielnicowych i Urzędu Miejskiego. Dokonany rozdział zadań między organa dzielnicowe i miejskie, będące organami tego samego isizczehla, wzajemnie niezależnymi, wywołał trudności w realizacji jednolitej w skali miasta polityki w tych dziedzinach spraw, które powierzono urzędom dzielnicowym, m. in. w sprawach gospodarki lokalami mieszkalnymi, rozwoju prywatnego handlu, rzemiosła i usług, szkolnictwia podstawowego i przedszkoli, budownictwa jednorodzinnego. Zespół zwrócił uwagę także na to, iż obowiązujący system organizacyjny jest również niespójny w świetle powierzenia Miejskiej Radzie 'N arodowej nadzoru nad dzielnicowymi radiami narodowymi, przy równoczesnym braku takiego nadzoru ze strony prezydenta miasta Poznania w stosunku do naczelników dzielnic. "Istnieje - podkreślił radny Rakowski -. koinieozmcść wprowadzania niezbędnych korekt do obowiązujących przepisów, w celu stworzenia jednolitego systemu funkcjonalno-organizacyjnego administracji miejskiej". Rada jednogłośnie podjęła Uchwałę Nr X/63/85 w sprawie wystąpienia z wnioskiem o podjęcie przez Wojewódzką Radę Narodową kroków, w kierunku zapewnienia prezydentowi m'asta Poznania oraz kierownikom wydziałów U rzędu Miejsikieigo nadizoiru nad odpo<wiednimi organami dzielnicowymi. Przy jednym głosie przeciwnym i pięciu wstrzymujących się, Rada podjęła Uchwałę Nr X/64/85 w sprawie lokalizacji inwestycji pn. "Budowa wielofunkcyjnego pawilonu handlowego na Os. Marysieńki".

Przy pięciu głosach wstrzymujących się, Rada podjęła Uchwałę Nr X/65/85 w sprawie zlokalizowania inwestvc 4 i pn "Budowa Komisariatu III Milicji Obywatelskiej" pomiędzy ulicami Polanką i Katowicką. Przy jednym głosie wstrzymującym się w surawie modernizacji i rozbudowy Zakładu Mechanicznego Nr 3 Fabryki Samochodów Rotaiczyeh "Pulmo" przy ul. Sikorskiego 12/13. Jednocześnie podjęte zostały uchwały w sprawach zatwierdzenia statutów:

Sprawozdania

Miejskiej Biblioteki Publicznej im.

Edwarda Raczyńskiego i Pałacu Kultury. W przeprowadzonym głosowaniu podjęto też Uchwałę Nr X/69/85 w sprawie miejscowych planów szczegółowych zagospodarowania przestrzennego "Podolany-l" i "Smochowice-2". Podjęto też jednogłośnie, po wprowadzeniu poprawek do tekstu zaproponowanego przez przewodniczącego Komisji Redakcyjnej, uchwałę w sprawie kierunków dft1i&łama na rzeoz ochrony d kształtowania środowiska naturalnego Pozrania na lata 1986 - 1990.

N a zapytania i wnioski radnych odpowiadał prezydent m asta Andrzej Wituski: przygotowane zostanie wystąpienie w sprawie cofnięcia Telewizji Poznańskiej zgody ma przebudowę budynku przy ul. Stalingradzkiej 30; sprawa ograniczenia prędkości na ulicach, przy których są szpitale, zostacie przekazana inżynierii ruchu; wnioski w sprawie Szkoły Podstawowej Nr 13 i Liceum Ogólnokształcącego Nr XII zostaną przedstaw' one Radzie w najbliższym czasie - sprawą tą zaimuje się wiceprezydent miasta Miros'aw Kopiński; w obecnym pomieszczeniu Dworca Głównego nie można uiruiohoIWić apteki o całonocnym dyżurze, w związku z tym wystosowane zostanie pismo do dyrek

tora Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych o wyznaczenie innego, pomieszczenia na aptekę; z tytułu partycypacji "Pewexu" w budowie wielofunkcyjnego pawilonu handlowego na Os. Marysieńki -. zostanie tam zlokalizowany sklep tego przedsiębiorstwa; każdy projekt uchwały o lokalizacji inwestycji lub planu zagospodarowania przestrzennego będzie konsultowany z samorządem mieszkańców; działka przy ul. Lazurowej została oddana w dzierżawę na określony czas; wystosowane zostande pismo do Wojewódzkiego Nadzoru Farmaceutycznego w sprawie lekarstw dla dzieci chorujących na alergię układu oddechowego; decyzje w sprawach rozbiórki domów leżą w kompetencji władz dzielnicowych. Na pozostałe wnioski i interpelacje radni otrzymają odpowiedź na piśmie w stosownym terminie. Radny Antoni Pietrzykowski zwrócił się z prośbą do radnych o zgłaszanie w grudniu 1985 r. propozycji do programu drugiego seminarium, które Prezydium postanowiło zorganizować w lutym 1986 r., a także imiennych propozycji osób, z którymi iradini chcieliby się spotkać. Zamknięcie obrad nastąpiło o godz.

14.40.

Marian Genowejiak

Aneks

UCHWAŁA NR X/70/85 MIEJSKIEJ RADY NARODOWEJ W POZNANIU z dnia 28 listopada 1985 r. w sprawie kierunków działań na rzecz ochrony i kształtowania środowiska naturalnego w Poznaniu na Jata 1986 - 1990. Na podstawie art. 31 pkt 3 Ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego oraz art. 91 Ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska uchwala się co następuje:

1.

1. Przyjmuje się do akceptującej wiadomości materiały informacyjne Urzędu Miejskiego w Poznaniu pt. "Problemy ochrony środowiska miasta Poznania. Stan, potrzeby i kierunki działania na lata 1986- 1990". 2. Uchwala się kierunki działania na rzecz ochrony i kształtowania środowiska natura'nego w Poznaniu na lata 1986 -1990 zawarte w załączl1iku do niniejszej uchwały oraz we wnioskach w kotreferacie Komisji Ochrony Srodowiska i Gospodarki Wodnej.

3. Problemy ochrony środowiska z uwagi na swoje znaczenie winny być traktowane priorytetowo we wszystkich działaniach podejmowanych zarówno przez Miejską Radę Narodową jak i prezydenta miasta.

2.

Zobowiązuje się prezydenta miasta do przedłożenia Prezydium Miejskiej Rady N arodowej wykazu jednostek organizacyjnych odpowiedzialnych za realizację zadań, ujętych w, załączniku do niniejszej uchwały oraz wniosków z koreferatu Komisji Ochrony Srodowiska i Gospodarki Wodnej, zgłoszonych w trakcie sesji, w terminie do dnia 31 marca 1986 r.

3.

1. Zobowiązuje się jednostki organizacyjne prowadzące działalność gospodarczą na terenie miasta do działań w celu systematycznego ograniczenia wytwarzanych przez nie uciążliwości dla środowiska naturalnego. 2. Kierowników jednostek, o których mowa w ust. 1, zobowiązuje się do przedkładania prezydentowi m asta corocznej informacji o efektach podjętych dziaiań, każdorazowo do 31 marca.

4.

Zobowiązuje się prezydenta miasta do składania Miejsk-'ej Radzie Narodowej corocznych informacji o sltanie środowiska naturalnego w IV kwartale każdego roku.

5.

Miejska Rada Narodowa uznaje za celowe wystąpienie do mieszkańców miasta Poznania z apelem o podjęcie działań na rzecz ochrony środowiska.

6.

Traci moc uchwała Nr XIV/45/80 Miejskiej Rady Narodowej z dnia 20 czerwca 1980 r. w sprawie węzłowych problemów ochrony środowiska w latach 1981-1990.

7.

Wykonanie uchwały powierza się prezydentowi miasta.

8.

Uchwala wchodzi w życie po upływie czternastu dni od dnia ogłoszenia w "Dzienniku Urzędowym Województwa Poznańskiego".

KIERUNKI DZIAŁANIA I POSTULOWANE TERMINY REALIZACJI

I. W ZAKRESIE OCHRONY waD

Działania Kontynuacja budowy Centralnej Oczyszczalni Ścieków w Kozichgłowach do przepustowości ok. 250 tys. rn 3 /d, oczyszczania mechanicznego. Kontynuacja działań "czysta woda dla Jeziora Maltańskiego", w tym: a) biologiczna odnowa wód Cybiny; * b) przełożenie kolektora ,, iaśnica";c) przełożenie kolektora .. Swiętojańskiego" Kontynuacja budowy oczyszczalni osiedlowej w Strzeszyinde Sieć kanalizacyjna i oczyszczalnia ścieków dla rejonu Jeziora Kierskiego .

ZAŁĄCZNIK

Lata 1986 1988 1986 1987 1986 1987 1987 1988 1986 1986 - 1988

Sprawozdania

Powołanie obligatoryjnej spółki wodnej oraz prace projektowe.

Opracowanie operatu wodnego o rolnictwie ekologicznym w zlewni jeziora. Budowa oczyszczalni. U stalenie możliwości chłonnych potencjalnych odbiorników ścieków, potrzeb w zakresie budowy osiedlowych oczyszczalni ścieków oraz nadzór nad realizacją oczyszczalni ścieków w zakładach pracy. Przeprowadzenie badań i studiów nad możliwościami retencjonowania najlepszego jakościowo przepływu fal powodziowych rzeki Warty, dla poprawy zaopatrzenia w wodę pitną.

Biologiczna odnowa wód zlewni rzeki Bogdanki

11. W ZAKRESIE OCHRONY POWIETRZA ATMOSFERYCZNEGO

Działania Zwiększenie nadzoru i kontroli ze strony miejskich służb ochrony środowiska w celu ograniczenia emisji pyłów i gazów do atmosfery, najpoważniejszych źródeł zanieczyszczenia, w zakładach pracy. Podjęcie, w ramach okresowej kontroli technicznej pojazdów mechanicznych, w stacjach obsługi samochodów badań i oceny spalin emitowanych przez silniki, w celu wyeliminowania pojazdów o nadmiernej emisji. Opracowanie i wdrożenie pomiarów stężeń fluoru, w celu wyegzekwowania skutecznej ochrony południowych dzielnic Poznania i umożliwienia rozwoju tam budownictwa mieszkaniowegolIr. w ZAKRESIE ZIELENI

Działania

Opracowanie korekty planu ogólnego miast pod kątem wpisania "niei aruszalnych terenów zieleni". Opracowanie systemu dalszego ograniczania używania środków chemicznych w akcji zimowej, z jednoczesnym prowadzeniem intensywnej kampanii o zachowaniu się na ulicach i jezdniach nie sypanych solą. U sta' anie i obsadzenie ciągów ulicznych drzewami, w celu uzyskania alei gatunkowych.

IV. W ZAKRESIE HAŁASU

1986 - 1987

1988 - 1990

1986 - 1990

1986 - 1988 1988 - 1990

1986 - 1990

1986 - 1990

1986 - 1987

1986 - 1988 1986 1990

Działania Uwzględnianie w planach działania służb drogowych modernizacji ulic o największym natężeniu hałasu: a) nawierzchnie: 28 Czerwca 1956 r., Dąbrowskiego, Czerwonej Armii, Walki Młodych, Zielona, Dolna Wilda, Jarochowskiego, Grunwaldzka (od Matejki do Roosevelta), Gąsiorowskich oraz trasa Hetmańska - Jedności Słowiańskiej; b) ekrany przeciwdźwiękowe: N iestachowska, U rbanowska-Serirska, Kurpińskiego - Urbanowska, Hetmańska - Jedności Słowiańskiej, Lechicka - Kurpińskiego, Lechicka - Węzeł Obornicki oraz Trasa Katowicka; c) koordynacja sygnalizacji świetlnej: March'ewskiego, Zamenhofa, Serbska, Hetmańska oraz dokończenie ul. Przybyszewskiego. 1986 - 1990

V. W ZAKRESIE LIKWIDACJI ODPADÓW

Działania Kontynuowanie, wspólnie z Urzędem Wojewódzkim, prac nad przygotowaniem i wdrożeniem systemu utylizacji odpadów komunalnych i przemysłowych.

1986 - 1990