J26żałobnej karty

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania 1985.04/06 R.53 Nr2

wane materiały, związane z poszczególnymi okresami życia i twórczości Poetki. Jedna z najwcześniejszych fotografii przedstawia kilkuletnią Kazimierę, z książką w ręku. Na podstawie tego właśnie zdjęcia, dziewczynka została przyjęta do domu Zofii Buyno z Zyberko-Platerów. Kazimiera bowiem i jej starsza siostra, Barbara, wcześnie osierocone przez oboje rodziców, zostały przekazane na wychowanie do domów ziemiańskich. Kazimiera odznaczała się żywością i niezwykłością usposobienia. W 1905 r. zadebiutowała wierszem Jabłonie na łamach" Tygodnika Illustrowanego". Kształciła się w domu, egzaminy zdawała w gimnazjum w Dźwińsku. Dwa lata spędziła na pensa i Platerówny w Warszawie. W latach 1908-1909 kształciła się w Oxfordzie, w Studium Języka Angielskiego Collegium dla Cudzoziemek. W roku 1909 opuśoiła Anglię i, po zdaniu dużej matury w Petersburgu, zapisała się jesienią 1910 r. na Uniwersytet J agielloński. W 1911 r. zadebiutowała książką poetycką Ikarowe loty. Zachowała się fotografia Ił łakowiczównyAstudentki o prześlicznych świetlistych oczach. W indeksie - autografy profesorów: Łosia, Dybowskiego, Windakiewicza i Chrzanowskiego, Oczywiście Ignacego siostrzeńca Henryka Sienkiewicza.

W 1914 r. Iłłakowiczówna uzyskała absolutorium na Wydziale filologii polskiej. W tym samym roku ukazały się drukiem Wici, a także wybuchła I wojna światowa. Iłłakowiczówna wyruszyła na front rosyjski, w ramach Czołówki Wszechrosyjskiego Związku Ziemskiego.

Pełniła służbę siostry miłosierdzia (w latach 1915-)1917). Zachowały się do chwili obecnej: koc - przestrzelany kulami - opaska na ramię, żabot z koronką, metalowa odznaka Czerwonego Krzyża oraz fotografia Poetki w stroju siostry miłosierdzia. W 1917 r. Iłła takiego używałaprzydomka - zapadła na dezynterię i musiała opuścić front. Została odznaczona Medalem Jerzego i Anny za odwagę. W Petersburgu pracowała jako korektorka w drukarni. W 1917 r. ukazały się jej Trzy struny i Kolędy polskiej biedy, i w tym samym roku Poetka na własne oczy przyglądała się wybuchowi Rewolucji Październikowej. Następnie, jeszcze za czasów Rady Regencyjnej, przyjechała do Warszawy. W listopadzie 1918 r. odrodziła się Polska. Od tej chwilii rozpoczął się dla Iłłakowiczówny okres intensywnej pracy zawodowej i - równolegle z nią - pracy twórczej. Nieprzeciętnie inteligentna, znająca języki, o nienagannej prezencji, wpierw była urzędniczką w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1918 - 10E6), następnie sekretarką osobistą Józefa Piłsudskiego w Ministerstwie Spraw Wojskowych (1926 - 1935), a po jego śmierci - na powrót urzędniczką w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1936 - 1939). W tym czasie została odznaczana Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta, Komandorią Korony Rumuńskiej i Francuską Legią Honorową.

Praca zawodowa i związane z nią podróże pomnażały kontakty oficjalne i towarzyskie, gromadziły w warszawskim salonie Poetki interesujące osoby i osobistości. Iłłakowiczówna podkreślała, iż uważa się za urzędnika, a poezji nie lubi, wręcz nie znosi. Było w tym sporo kokieterii, bo coraz to ukazywały się jej książki i ugruntowywały jej pezycję pisarską. Tak w oczach czytelników, jak i w świadomości równocześnie tworzących poetów grupy "Skamander". W okresie międzywojennym Iłłakowiczówna otrzymała Nagrodę Literacką Wilna (1930), nagrodę państwową za całokształt twórczości (11936), a także udekorowana została Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury. W tym okresie ukazały się jej książki: Bajeczna opourieść o królewicza La- Fi-Czaniu, żołnierzu Soju i dzieuKzynce

Kio (1928), Śmierć Feniksa (1922), Rymy dziecięce (19-23, z ilustracjami Zofii Stryjeńskiej), Obrazy imion wróżebne i Polów (1926), Płac2ący ptak i Zioty wianek (1927), Z głębi serca, Czarodziejskie zwieroiadełka, Zwierciadło nocy (1928), Popiół i perły (1930), Ballady bohaterskie i Wesołe wierszYki (11934), Słowik litewski (1936), Wiersze o Marszałku Piłsudskim 1912 -1935 (1936), Ścieżka obok drogi - proza (1939).

Po wybuchu II wojny światowej Iłłakowiczówna wraz z Ministerstwem Spraw Zagranicznych została ewakuowana do Rumunii. Początkowo pracowała jako nauczycielka języków w domu gubernatora Siedmiogrodu. Miejscami jej pobytu na obczyźnie stały się równolegle: węgierski Kolozsivar i rumuński Oluj. Zarabiała na życie udzielając lekcji języków rosyjskiego i angielskiego, zarówno osobom dorosłym jak i młodzieży (wśród jej uczniów znalazł się także syn premiera rumuńskiego Petru Grozy). Równocześnie sarna gorliwie uczyła się języków: rumuńskiego i węgierskiego. Na łamach "Kuriera Polskiego" w Bukareszcie zamieszczała tłumaczenia poezji rumuńskiej (1940), a wybór poezji Endre Ady*ago w jej tłumaczeniu został wydany nakładem Biblioteki Polskiej w Budapeszcie (1943). W tym czasie ukazały się jej Wiersze bezlistne (1942). Tłumaczyła także w ciągu trzech lat książkę Aarona Tamasiego Abel w puszczy, wspólnie ze Stanisławem Vincenzem i Janem Kotem. II wojna światowa zakończyła się w 1945 r., ale dla Iłłakowiczówny pobyt na obczyźnie przeciągnął się do roku 1947, wtedy bowiem uzyskała zezwolenie rządu rumuńskiego na powrót do Polski. "W pewnym stopniu przyczynił się do tego również Julian Tuwim, mający osobiste powody do wdzięczności dla * Iłłakowiczówny za jej postawę w okresie -międzywojennym. W powojennej Warszawie Iłłakowiczówna zastała ruiny i zburzone miesz

kanie, a uzyskanie innego locum i podjęcie pracy zawodowej okazały się niemożliwe. Przyjechała do Poznania. Pierwszy raz stanęła na progu domu przy ul. Gaj owej 4 w grudniu 1947 r. Dzięki życzliwości księgarza Bolesława Żyndy, otrzymała w jego mieszkaniu duży pokój, który przez trzydzieści sześć lat miał jej służyć za sypialnię, jadalnię, salon i pracownię pisarską. Poznań - miasto niepokorne jak i natura Poetki - miał stać się miejscem jej najdłuższego w życiu zamieszkania. Nie Wilno, Oxford, Kraków czy Warszawa, a właśnie Poznań. Zżywała się z jego społeczeństwem, ze współmieszkańcami domu przy ul. Gajowej, żywo reagując na sprawy pozornie drobne (Leciutkie abecadło dla wycieczek.. .), jak i na sprawy ważkie (Rozstrzelano moje serce...). W tym okresie wydała: Wiersze zebrane 1912 - 1947 (1-949), Poezje 1940-1954 (11955), Wybór wierszy (1956), Portrety imion (1957, 1968, 1974, 1983), Z rozbitego Jo top lastikon u szkice (1957), Bajeczna opowieść o królewiczu La- Fi- Czaniu... (1-968, 1973), Niewczesne wynurzenia - gawędy (1958), Lekkomyślne serce i Wiersze dziecięce (1959), Zwierzaki i zioła (1-960, 1967), Wiersze 1912 - 1959 (1964), Szeptem (1966), Ta jedna nlC (1967), Trazymeński zając Księga dygresji (1968, 1'975), Liście i posągi (1968», Poezje wybrane. Biblioteka Poetów (H963), Rzeczy sceniczne (z Ziemią rozdartą o biskupie Nankierze), Co dzieci wiedzą (1'970), Wybór poezji i Wiersze wybrane (1971), Rymy dziecięce (1972), Odejście w tło (1976, 1981), Sługi nieużyteczne (H977, 118(2).

Iłłakowiczówna zajmowała się także pracą translatorską (z konieczności w latach 1954 -1957). Tłumaczyła takich autorów jak: Goethe, Schiller, Heine, Buchner , Durren -matt, BolI, van Doderer (z niemieckiego), Tołstoj, Kryło w, Michałków (z rosyjskiego), Mirechuława, Tabidze, Czawczawadze (z gruzińskiego), Lestyan, Ady, Petofi, Aptflly (z węgier

Z żałobnej karty

skiego), Isanos, Bresiasu, Frunaa (z rumuńskiego), Dickinson (z angielskiego). Za twórczość przekładową otrzymała nagroda PEN Clubu (1954) i węgierskie odznaczenie dla tłumaczy. Książki Poetki zostały przetłumaczone na języki obce, m. in. na: angielski, bułgarski, czeski, francuski, niemiecki, rosyjski, rumuński, a jej wiersze znalazły się w zagranicznych antologiach i czasopismach. Warto wspomnieć, że Iłłakowiczówna miała zwyczaj wysyłania swych książek do Biblioteki Kró1ewskiej w Sztokholmie.

Kazimiera Iłłakowiczówna była nagradzana za twórczość oryginalną. M. in. otrzymała: (jako pierwsza) Nagrodę im. Jana Kasprowicza < 19712), Nagrodę Literacką Miasta Poznania (1967), nagrodę polonijną Fundacji Jurzykowskiego (1966), Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości, ze szczególnym uwzględnieniem tomu poezji Szeptem (1966) - co nie przeszkodziło młodemu poecie Stanisławowi Barańczakowi w zaatakowaniu tegoż właśnie tomu i zwróciło uwagę na jego nazwisko, N agrodę Państwową I stopnia za całokształt twórczości poetyckiej i przekładowej (1976), Nagrodę Brata Alberta (1981). Nadano jej też tytuł doktora honoris causa U niwersytetu im Adama Mickiewicza (1981). Została udekorowana Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą. Posiadała Odznakę Honorową Miasta Poznania.

Oprócz twórczości oryginalnej i przekładowej, Iłłakowiczówna przez całe życie prowadziła ożywioną korespondencję, której część jeszcze za życia powierzyła wspomnianym Bibliotekom. M. in. są tam listy do Jarosława Iwaszkiewicza - w sprawie sytuacji starych i młodych pisarzy, do Jeana F. Begerta, - naukowca szwajcarskiego - w sprawie pokoju oraz korespondencja pisana do siostry Barbary i siostrzenicy J ajiiny Czerwij owskich, a także do Aliny

Augustowskiej, wieloletniej przyjaciółki Poetki.

Kazimiera Iłłakowiczówna zawsze aktywnie uczestniczyła w życiu poznańskiego oddziału Związku Literatów Polskich, utrzymywała kontakt z literatami, niezależnie od miejsca ich zamieszkania i rangi ich dorobku. Brała czynny udział w dedykacjach na kiermaszach książek, spotkaniach autorskich, imprezach literackich i zjazdach. W początkach lat siedemdziesiątych (około 1971 r.) zaczęła tracić wzrok.

Od tego czasu funkcję oczu spełniały przy niej lektorki - osoby dobrej woli, o zróżnicowanych profesjach i zainteresowaniach. Dzięki temu Poetka była zawsze na bieżąco poinformowana o otaczającym ją świecie. Od tego też czasu listy jej, które dyktowała, pisane były obcą ręką i opatrywane pieczątką z faksymile. Jej niezwykła osobowość intrygowała zarówno krytykę literacką, jak i tych, którzy przeprowadzali z nią wywiady. Ambitny, pełen dyskretnej liryki film telewizyjny o niej zrealizował w latach siedemdziesiątych Maciej W ojtyszko. Szczególny dar nauczania języków dawał jej uczniom (a bywali nimi także i pisarze) nie tylko okazję do poznawania tajników obcojęzycznej składni, ale do dysput o twórczości i sztuce w ogóle. Kazimiera Iłłakowiczówna zgasła w dziewięćdziesiątym czwartym roku życia, 16 lutego 1983 r. Maskę pośmiertną zdjął z jaj twarzy artysta-plastyk Józef Petruk.

Zegnał Poetkę Poznań, nie szastający uczuciami, hołdem przed trumną wystawioną w hallu Muzeum Narodowego przy Al. Marcinkowskiego i biciem katedralnych dzwonów. Przemówieniami przedstawicieli władz administracyjnych i kościelnych, wieńcami, bukietami i drobnymi kwiatkami. Zgodnie ze swą wolą, wyrażaną w testamencie, spoczęła na warszawskich Powiązkach, obok siostry Barbary i

Prezydent Poznania Andrzej Wituski odsłania tablicę pamiątkową na ścianie domu przy ul. Gaj owej 4, w którym mieszkała Kazimiera Iłłakowiczówna (16 II 1984)siostrzenicy Krystyny Czerwijowskich (kwatera 81, rząd 3, grób 24, między czwartą a piątą bramą). Nad otwartą mogiłą mowy wygłosili: Egon Naganowski, Leszek Prorok i Jerzy Zagórski.

Muzeum-Pracownia Kazimiery Iłłakowiczówny w domu przy ul. Gaj owej 4 m. 8. Moment po otwarciu. W środku gruipy zwiedzających stoją od lewej: dyrektor Wydziału Kultury i Sztuki U rzędu Miejskiego Andrzej Gucwiński i prezydent Poznania Andrzej Wituski (16 II 1984)

9 Kronika ffi. Poznania 2/8S

Jedyna spadkobierczyni Kazimiery Iłłakowiczówny - Janina Czerwij o w,ska, wyraziła wolę przekazania spuścizny związanej z pokojem Poetki Bibliotece im. Edwarda Raczyńskiego, a tym samym społeczeństwu. Portret Poetki, pędzla Jadwigi Łubowskiej, namalowany za życia Iłłakowiczówny na zamówienie dyrektora Biblioteki im. Edwarda Raczyńskiego J anusza Dembskiego, znajduje się w Filii piątej Książnicy, przy ul. 28 czerwca 94.

Dla upamiętnienia związków Poetki z miastem, z inicjatywy Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Miejskiego, Wydawnictwa Poznańskiego i Redakcji "Głosu Wielkopolskiego" ustanowiona została coroczna nagroda imienia Kazimiery Iłłakowiczówny, przyznawana za najlepszy debiut poetycki. iW 1983 r. laureatem tej nagrody został Aleksander Rybczyński z Krakowa, za tom Jeszcze ŻYjemy, a w 1984 r. Marek Grala z Płocka, za tom Przegryźć kaganiec. Dzięki inicjatywie Przedsiębiostwa Upowszechniania Prasy i Książki "Ruch" w Poznaniu, w 1984 r. został wybity pierwszy w Polsce medal poświęcony Kazimierze Iłłakowiczównie. Odtąd corocznie przyznawany jest najlepszym recytatorom-interpretatorom poezji i prozy, działającym przy Klubach Prasy i Książki oraz bibliotekach Wielkopolski. Medal, upamiętający imię najwybitniejszej polskiej poetki XX wieku, wnuczki Tomasza Zana, słowika litewskiego, który naj trwalej uwił sobie gniazdo w Poznaniu.

Łucja

Danielewska

TADEUSZ HENRYK NOWAK (1908 - 1983)

Dnia 15 kwietnia 1983 r. zmarł nagle w Poznaniu trwale związany z naszym miastem dziennikarz, felietonista i satyryk - Tadeusz Henryk Nowak. Na miejsce wiecznego spoczynku na Cmentarzu Komunalnym na Junikowie odprowadziło go, oprócz rodziny, liczne grono kolegów - dziennikarzy, przyjaciół, przedstawiciele środowisk twórczych, z którymi był związany przez większą część swego życia. iTadeusz H. Nowak urodził się w Poznaniu w dniu 21 września lÓ)8 r. jako najmłodsze z siedmiorga dzieci kasjera firmy "Siemens" , Józefa N owaka i Katarzyny z domu Dudek. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do Gimnazjum im. Jana Kantego, maturę zdał jednak w Warszawie w Gimnazjum im, Wojciecha Górskiego. W stolicy zatrzymał się na dłużej, zapisał się bowiem do Wyższej Szkoły Dziennikarskiej. Studiów nie ukończył i powrócił do Poznania. Jako człowiek obdarzony dowcipem i dużym poczuciem humoru, chętnie pisał teksty satyryczne. Niebawem związał się z działającym w Poznaniu pod koniec lat dwudziestych i na początku trzydziestych studenckim kabartem literackim . "'Stratosfera", który miał swoją siedzibę w Domu Akademickim (dzisiaj im. Hanki Sawickiej). Jego założy

cielem, kierownikiem literackim i Konferansjerem był Tadeusz Hernes. Oprócz utalentowanych amatorów, w kabarecie występowali również zawodowi aktorzy scen poznańskich. Tadeusz H. Nowak był jednym z autorów programów. W tekstach przygotowywanych na przedstawienia kabaretu nie brakowało aluzji politycznych, często skreślanych przez cenzurę. Gdy po paru latach działalności

"Stratosfera" się rozpadła, Tadeusz nawiązał współpracę z innym kabaretem literackim, założonym przez Artura M. Swinarskiego - Klubem Szyderców "Pod Kaktusem" . Pisał dla niego fraszki, monologi i inne utwory satyryczne. W kwietniu 1934 r. zawarł związek małżeński z Izabelą ze Stamów. Ślub zbiegł się z dużą wygraną na loterii państwowej. Umożliwiła mu ona spełnienie największego marzenia, nieosiągalnego ze skromnych honorariów: odbycia podróży zagranicznej, w którą wybrał się wraz z małżonką. Był to rejs statkiem "Kościuszko" z Gdyni do wybrzeży Afryki. Na trasie podróży były: Holandia, Belgia, Portugalia, Wyspy Kanaryjskie, Maroko, Madera. W wyniku tego wojażu powstał cykl reportaży i felietonów, drukowanych na łamach "Kuriera Poznańskiego". Zapoczątkowały one okres ściślejszej współpracy z tym dziennikiem, mimo iż od połowy 1934 r. Tadeusz przeniósł się do Warszawy, gdzie podjął stałą pracę w Polskiej Agencji Reklamy " PAR" . Dalej współpracował jednak z prasą poznańską, ze stołecznym "Kurierem Warszawskim" , a także z tygodnikiem literackim "Zwierciadło". Znajdowały się również jego teksty w programach artystycznych warszawskiej kawiarni "Sim" .

Po trzech latach pobytu w stolicy, otrzymał propozycję stałego zatrudnienia w "Kurierze Poznańskim". Niezwłocznie zatem powrócił do rodzinnego miasta. Niedługo jednak trwała jego dziennikarska stabilizacja. Wybuchła wojna, a pod koniec 1939 r., w obawie przed represjami okupanta, uciekł z żoną do tzw. Generalnej Guberni i ponownie osiedlił się w Warszawie. Pracę znalazł w podwarszawskiej Fabryce Marmolady , Płudy". Coraz więcej wolnego czasu poświęcał działalności konspiracyjnej. Powstanie Warszawskie spędził na Powiślu, gdzie pełnił funkcję komendanta obrony przeciwlotniczej.

W początkowym okresie Powstani".

chwytał również za pióro, współpracując z powstańczą gazetką "Brygada Powiśla". W czasie jednego z ataków niemieckich na barykady powstańców został ranny w głowę, a skutki tego miały wpływ na dalsze losy jego życia. Po oswobodzeniu Poznania w 1945 r.

powrócił do rodzinnego miasta na stałe. Jego dotychczasowy dorobek pisarski kwalifikował go do członkostwa Związku Literatów Polskich. W poznańskim oddziale Związku pełnił funkcję skarbnika. W latach 1945-1946 ukazywało się w Poznaniu pismo o zasięgu ogólnopolskim - "Życie Literackie", którego redaktorem naczelnym był Jarosław Iwaszkiewicz. Przez krótki czas Tadeusz pełnił funkcję jednego z dwóch sekretarzy tego pisma. Później zaangażowany został do "Głosu Wielkopolskiego". N a jego łamach zamieszczał recenzje teatralne, muzyczne, sprawozdania z imprez sportowych, fraszki i felietony. Stałym jego kącikiem w tym piśmie były Douxipy na dzień dobry. W 1947 r. "Głos" zamieszczał na swoich łamach powieść rysunkową pt. Stach Z Błękitnej Piątki, do której teksty -. częściowo rymowane były jego autorstwa. Kontuzja odniesiona w Powstaniu Warszawskim zaczęła przypominać się po latach przykrymi, długotrwałymi bólami głowy, uniemożliwiając stałą, systematyczną pracę dziennikarską. Choć wyrok lekarzy przeniósł go na rentę, w okresach dobrego samopoczucia jego niespożyty dowcip i humor znajdowały ujście w nowych fraszkach, opowiadaniach satyrycznych, rymowankach. Współpracował z wieloma czasopismami, w tym ze wszystkimi wychodzącymi w Poznaniu dziennikami oraz z cygodnikaimi satyrycznymi. "Kaktus" - wychodzący w latach pięćdziesiątych jako dodatek do "Głosu Wielkopolskiego", a .później jako samodzielny tygodnik - drukował cykl jego opowiadań

A żałobnej karty

z życia środowisk twórczych pt. Żywoty panów swawolnych. Współpracował też z poznańskim ośrodkiem telewizyjnym, będąc wraz z Jerzym Młodziejowskim i Stanisławem Strugarkiem współautorem programu wspomnień, tzw. Kawiarni pod uśmiechem. W "Expressie Poznańskim" publikował cykl wspomnień z życia cyganerii poznańskiej, okraszonych zarówno nutą sentymentu, jak i zdrowego humoru. Ujawnił przy tym nie znany dotychczas swój talent pamiętnikarski. Wspomnienia te nosiły tytuł Ludzie moich dni. Wielu ludzi "swoich dni" przedstawił również na łamach "Expressu" w cyklu wywiadów Przy pól czarnej, prowadząc rozmowy m. in. z Władysławem Broniewskim, Janem Sztaudyngerem, Zenonem Kosidowskim, Ireną Eichlerówna, Barbarą Ludwiżanką. Tadeusz wszystkie drobniejsze publikacje sygnował trzema literami - thn. Ten skrót stał się jego pseudonimem.

Ludzie nie mówili o Nowaku ale o "tehaenie". Parę setek tych sygnatur ukazało się pod innym cyklem publikacji w "Expressie Poznańskim", gdzie thn

miał swoją cotygodniową rubrykę Poznań znany i nieznany. Od 1975 r. aż do śmierci wyszukiwał w swoim mlescie różne budowle o ciekawej architekturze, pokazywał ich piękno na fotografiach i opisywał, czasem opatrując notką historyczną. N a łamach miesięcznika społeezno- kulturalnego ,.Nurt" pisał w latach 1978-1981 o specyficznym nastroju starych przedwojennych knajpek i kafejek, a następnie - aż do swojej śmierci - również w tym miesięczniku zamieszczał gawędy pt. Gdy o zmierzchu z ram wychodzą, w których wspominał żyjących i nieżyjących popularnych plastyków poznańskich. Wspomnienia swojego bogatego życia, przez które przewijali się znani aktorzy, muzycy, plastycy, literaci zamierzał wydać w książce. Nie zdążył. Odszedł człowiek szlachetny, pełen pogody ducha, obdarzony wielkim poczuciem humoru i talentem gawędziarskim; życzliwy ludziom i cieszący się sympatią wszystkich, którzy go znali.

Zojia Dohnke

INAUGURACYJNE SESJE DZIELNICOWYCH RAD NARODOWYCH (26 - 28 czerwca 1984 r.)

W dniach od 26 do 28 czerwca 1984 r.

odbyły się w Poznaniu inauguracyjne sesje dzielnicowych rad narodowych, wybranych po dziewięciu latach nieobecności na politycznej mapie miasta, w wyborach w dniu 17 czerwca 1984 r. Z-godnie z ordynacją wyborczą, dzielnicowe rady narodowe składają się z: . Stare Miasto 100 radnych, N owe Miasto - 100 radnych, Wilda - 80 radnych, Grunwald -. 100 radnych i J eżyce - 80 radnych. Sesje inauguracyjne miały charakter uroczysty i jednakowy porządek dzienny, obejmujący: ślubowanie radnych; przyjęcie porządku obrad, wybór przewodniczącego rady; ustalenie liczby zastępców przewodniczącego oraz liczby i rodzajów stałych komisji rady; wybory zastępców przewodniczącego i przewodniczących stałych komisji; wystąpienie przedstawiciela terenowego organu administracji państwowej, omawiające zamierzenia programowe w zakresie zadań społeczno-gospodarczych dzielnicy oraz określające sposób realizacji postulatów i wniosków zgłoszonych przez wyborców w trakcie spotkań kandydatów na radnych; wystąpienie przewodniczącego dzielnicowej rady narodowej, określające kierunki pracy rady i jej organów na najbliższy okresiSTARE MIASTO

W sali sesyjnej Wojewódzkiej Rady N arodowej przy ul. Stalingradzkiej odbyła się w dniu &6 czerwca W84 r. inauguracyjna sesja Dzielnicowej Rady N arodowej S tare Miasto. Uczestniczyło w niej 94 radnych oraz: sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Stanisław Piotrowicz, prezydent Poznania Andrzej Wituski, I sekretarz Komitetu Dzielnicowego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Andrzej Rakowski, prezes

Dzielnicowego Komitetu Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego Stefan Ratajczak, sekretarz Miejskiego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego Ewa Nowak, przewodniczący Dzielnicowej Rady Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego Grzegorz Jaworowicz, przewodniczący Dzielnicowej Komisji Wyborczej Chlebosław Adamczyk. Rozległy się dźwięki hymnu państwowego, otwarcia sesji dokonał najstarszy wiekiem radny Władysław Miecznikow

Sprawozdaniaski. Przystąpiono do aktu ślubowania radnych, które jako pierwszy złożył radny Władysław Miecznikowski, mówiąc: "Ślubuję uroczyście jako radny pracować dla dobra narodu polskiego i jego jedności, stać na straży konstytucyjnego ustroju i praw Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, działać zgodnie z interesami socjalistycznego państwa, przyczynlac się do umacniania więzi władzy państwowej z ludem pracującym, godnie i rzetelnie reprezentować moich wyborców, troszczyć się o ich aprawy, nie szczędzić sił dla wykonania żądań Rady Narodowej". Z kolei dokonano wyboru przewodniczącego obrad sesji, którym został radny Henryk Kędziora. Po zatwierdzeniu porządku dziennego, Henryk Kędzio-ra zgłosił wniosek, aby liczbę kandydatów na przewodniczącego Rady ograniczyć do dwóch oraz powołać jedną Komisję Skrutacyjną dla wyboru władz Rady. Przy jednym głosie przeciwnym oraz dwóch wstrzymujących się, Rada przyjęła oba wnioski oraz powołała Komisję Skrutacyjną, powierzając funkcję przewodniczącego radnemu Witoldowi KnopDwi. Radny Maciej N olka, w imieniu Dzielnicowej Komisji Współdziałania Partii i Stronnictw Politycznych, przedstawił kandydatury radnych Adama Dunajewskiego i Bolesława Skalskiego na przewodniczącego Rady. IZ kolei Rada uchwaliła, iż funkcje zastępców przewodniczącego sprawować będzie trzech radnych oraz powołała siedem stałych Komisji: Rozwoju Dzielnicy, Gospodarki Komunalnej, Komunikacji i Łączności; Zaopatrzenia Ludności, Usług i Drobnej Wytwórczości; Zdrowia, Opieki Społecznej i Spraw Socjalnych; Wychowania, Oświaty i Kultury; Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego; Ochrony Środowiska i Rolnictwa; do spraw Samorządu. Radny Maciej Nolka zgłosił, z upoważnienia Dzielnicowej Komisji Współ

działania Partii i Stronnictw Politycznych, kandydatów na zastępców przewodniczącego i przewodniczących stałych komisji Rady. Przewodniczący Dzielnicowej Kdmisji Wyborczej Chlebosław Adamczyk przedstawił informację z przebiegu i wyniku wyborów do rad narodowych dzielnicy. Informację o zamierzeniach programowych dzielnicy przedstawił pełniący obowiązki naczelnika Mieczysław Tarzyński. "Długoletnie starania szerokiej rzeszy działaczy społecznych o podniesienie rangi i znaczenia miasta przyniosły pierwsze efekty - powiedział na wstępie Mieczysław Tarzyński. - Po dziewięcioletniej przerwie Stare Miasto stało się ponownie dzielnicą. 17 czerwca mieszkańcy dzielnicy dokonali wyboru gospodarza - Dzielnicowej Rady N arodowej, organu socjalistycznej władzy państwowej i samorządu terytorialnego. "Żywa więź z Wyborcami będzie rękojmią dobrej działalności Rady. Chciałbym jednocześnie przypomnieć, że Stare Miasto jest centralną dzielnicą Grodu Przemysława, stąd jego szczególna rola. N a obszarze dzielnicy, która zajmuje 11,2% powierzchni miasta, zamieszkuje około 132 tys. osób, czyli 23, l % mieszkańców Poznania. Specyficzny charakter i funkcje Starego Miasta wyznaczają działające tu urzędy i instytucje, placówki handlowe i kulturalne oraz szkoły wyższe". "Podczas spotkań przedwyborczych ukształtował się program na obecną kadencję. Program ten, prezentowany w różnych środowiskach, uzyskał poparcie, ale winien być on uzupełniony o wnioski wyborców. Zgłoszone na Starym Mieście wnioski dotyczyły głównie inwestycji, gospodarki komunalnej, zagospodarowania przestrzennego i ochrony środowiska. Mniejsza liczba dotyczyła ihandlu, kultury, oświaty, wychowania, komunikacji i kultury fizycznej . Wszystkie są ważne dla dzielnicy, jednak różna jest ich waga i do kolejności wykonania poszczególnych zadań" . Przedstawiając najważniejsze zadania planowane do wykonania w najbliższymi czasie, Mieczysław Tarzyński podkreślił, że na gospodarkę komunalną w 1984 r. przeznaczono 711,2 min zł. Rozpoczęta zostanie budowa odcinka magistrali wodociągowej Mosina- Poznań na odcinku od ul. Wrzesińskiej do N aramowickiej dla zapewnienia drugostronnego zasilania w wodę osiedli północnej części Starego 'Miasta. Dla osiedli Piątkowo- N aramowice zbudowany zostanie do końca 1384 r, wodociąg w ul. U multowskiej; kontynuowana będzie budowa kolektora sanitarnego i deszczowego w ul. Kurpińskiego. Z inwestycji ciepłowniczych przewiduje się zakończenie budowy ciepłociągu dla Naramowic. Dla bezawaryjnego zasilania w ciepło Winograd rozpoczęta zostanie budowa "spinki ciepłociągów" w rejonie ul. Wyżyny. Konieczne jest - co wynika z wniosków wyborców zbudowanie magistrali cieplnej do Kombinatu Ogrodniczego N aramowice w celu uniezależnienia ogrzewania osiedli winogradzkich i Piątkowskich od poboru ciepła przez Kombinat. IZ zakresie drogownictwa i komunikacji, w budowie znajduje się linia Poznańskiego Szybkiego Tramwaju do Piątkowa. Budowa ta, której pierwszy odcinek (do ul. Serbskiej) przekazany zostanie do użytku w I'9i87 r., pochłonęła dotychczas 0,5 rriłd zł. Pilne do wykonania są prace związane z przebudową Ronda Obornickiego oraz skrzyżowania ul. 'N aramowickiej z Lechiicką. Z innych prac w 1984 r. - to wykonanie nawierzchni ul. Pszczelnej, remont mostu Dworcowego, wykonanie nakładek asfaltowych na kilkunastu ulicach oraz A zainstalowanie sygnalizacji świetlnej na skrzyżowaniach. Punktem wyjścia dla poprawy warunków mieszkaniowych jest pełne wyzdania

J 35

konanie planów budownictwa mieszkaniowego w 1984 r., w wysokości 1461 mieszkań, w tym na osiedlach: Piątkowo - 470 mieszkań, N aramowice - 420, Winogrady 432, Serbska- Wilczak 139. W ramach budownictwa jednorodzinnego zbuduje się około 60 mieszkań. Około l tys. budynków oczekuje na remonty kapitalne. N a miasto spada przeciętnie 166 t/ha pyłów i zanieczyszczeń, a niektóre rejowy - jak centrum Starego Miasta i okolice głównych skrzyżowań - są szczególnie zagrożone tymi zanieczyszczeniami. Konieczne jest więc zlikwidowanie kotłowni w śródmieściu. W ostatnich latach w centrum następuje gwałtowna degradacja zieleni, zwłaszcza drzew i krzewów. Zahamowanie tego zjawiska i odbudowa zieleni miejskiej to pilne zadania, nie tylko z punktu widzenia estetyki, ale i ze względu na konieczność zapewnienia możliwości wypoczynku dla mieszkańców dzielnicy.

Adam Dunajewski przewodniczący Dzielnicowej Rady Narodowej Stare Miasto

N astępnie radny Witold Knopp przedstawił wyniki wyborów na przewodniczącego, jego zastępców i przewodni

Sprawozdania

czących komisji Rady. Przewodniczącym Rady został wybrany radny Adam Dunajewski, który uzyskał 66 na 93 ważnych głosów. Zastępcami przewodniczącego zostali wybrani radni: Juliusz Bloch, Tadeusz Pustkowiak, Jerzy Kunikowski, a przewodniczącymi stałych komisji radni: Antoni Radajewski (Komisja Rozwoju Dzielnicy, Gospodarki Komunalnej, Komunikacji i Łączności), Stanisław Okupniak (Komisja Zaopatrzenia Ludności, U sług i Drobnej Wytwórczości), Romualda Osińska (Komisja Zdrowia, Opieki Społecznej i Spraw Socjalnych), Barbara Kowalczyk (Komisja Wychowania, Oświaty i Kultury), Wiesław Wysocki (Komisja Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego), Gabriela Ho worka (Komisja Ochrony Środowiska i Rolnictwa) , Woj

ciech Florczyk (Komisja do spraw Samorządu). Przewodniczący obrad radny Henryk Kędziora złożył gratulacje nowo wybranemu przewodniczącemu i pozostałym członkom Prezydium. Wręczając insygnium władzy, poprosił o objęcie dalszego przewodnictwa obrad. Rada, w wyniku głosowania jawnego, podjęła uchwałę zatwierdzającą skład osobowy Prezydium Rady.

Radny Adam Dunajewski w swoim wystąpieniu zaproponował, aby zobowiązać Prezydium do opracowania ramowego programu działania Rady na okres kadencji, regulaminu i projektu planu pracy Rady do końca 1984 r. Zamknięcie obrad sesji nastąpiło o godz. 12.45.

NOWE MIASTO

Inauguracyjna sesja Dzielnicowej Rady Narodowej Nowe Miasto odbyła się w dniu 27 czerwca 1984 r. w sali Zakładów Piekarniczo - Ciastkarskich W 0jewódzkiej Spółdzielni Spożywców "Społem" przy ul. Obodrzyckiej 80. W sesji uczestniczyło 92 radnych.

U dział wzięli też: sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Jan Maćkowiak, I sekretarz Komitetu Dzielnicowego Edmund Bruch, sekretarz Miejskiego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego Ewa N owak, przewodniczący Rady Dzielnicowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego Wincenty Falkowski, pełniący obowiązki naczelnika Dzielnicy Teofil Grzelczak, przewodniczący komitetów osiedlowych i rad osiedlowych oraz przedstawiciele dyrekcji i samorządu pracowniczego Zakładów Piekarniczo - Ciastkarskich.

Po odegraniu hymnu państwowego, otwarcia sesji dokonał oraz obradom przewodniczył radny Henryk Puławski, który też jako pierwszy złożył ślubowanie. Następnie aktu tego dokonali wszyscy radni obecni w sali obrad.

Przed przystąpieniem do wyborów władz, w głosowaniu jawnym przyjęto regulamin wyborów oraz powołano Komisję Skrutacyjną, której przewodniczącym został radny Stanisław Fundament. Kandydaturę radnego Tadeusza Ratajczaka na przewodniczącego Rady przedstawił w imieniu Dziełlndeowej Komisji Współdziałania Partii i Stronnictw Politycznych radny Stefan Makne. Uchwałą Nr 1/1/84 ustalono, iż funkcje zastępców przewodniczącego sprawować będzie trzech radnych oraz powołano stałe Komisje: Rozwoju Dzielnicy, Gospodarki Komunalnej, Komunikacji i Łączności; Zaopatrzenia Ludności, Usług i Rolnictwa; Zdrowia, Spraw Socjalnych i Ochrony Środowiska; Wychowania, Oświaty i Kultury; Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego; do spraw Samorządu. N astępnie głos zabrał sekretarz Dzielnicowej Komisji Wyborczej Jan Więckowski, który przedstawił informację o przebiegu wyborów do Rady Narodowej i składzie socjalno-społecznym Rady. Przewodniczący Komisji Skrutacyjnej Stanisław Fundament przedstawił wyni

Tadeusz Ratajczak przewodniczący Dzielnicowej Rady Narodowej Nowe Miastoki tajnego głosowania. Przewodniczącym Rady wybrany został radny Tadeusz Ratajczak (8.9 głosów na 92 ważnych). Prowadzenie obrad przejął nowo wybrany przewodniczący, któremu insygnium wręczył radny-senior Henryk Puławski. Z kolei radny Stefan Makne przedstawił kandydatów na zastępców 'przewodniczącego i przewodniczących stałych komisji Rady. W czasie, gdy Komisja

WILDA

Dnia 27 czerwca 1984 r. w sali Klubu Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego przy ul. Roboczej 4 odbyła się pierwsza sesja Dzielnicowej Rady N arodowej Wilda. W sesji uczestniczyło 74 radnych. U dział też wzięli: I sekretarz Komitetu Dzielnicowego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Eugeniusz Łomiński, wiceprezydent Poznania Zbigniew Kmieciak, członek prezydium Miejskiego Komitetu Zjednoczonego Stronictwa Ludowego Mieczysław Bałoniak, sekretarz Miejskiego Komitetu Stron

Skrutacyjna obliczała wyniki głosowania, pełniący obowiązki naczelnika Dzielnicy Teofil Grzelczak omówił zgłoszone podczas kampanii wyborczej -wnioski i postulaty oraz najbliższe zamierzenia dzielnicowej administracji państwowej. Zastępcami przewodniczącego zostali radni: Lechosława Gaj ek - Kukorowska, Grzegorz Ziółkowski i Władysław Syguła. Przewodniczącymi komisji zostali radni: Andrzej Rozwadowski (Komisja Rozwoju Dzielnicy, Gospodarku Komunalnej, Komunikacji i Łączności), Józef Szewczyk (Komisja Zaopatrzenia Ludności, Usług i Rolnictwa), Zofia Sznajder (Komisja Zdrowia, Spraw Socjalnych i Ochrony Środowiska), Barbara Kajdasz (Komisja Wychowania, Oświaty i Kultury), Ryszard Tasiemski (Komisja Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego), Eugeniusz Stróżyk (Komisja do spraw Samorządu). Przewodniczący Rady Tadeusz Ratajczak zapoznał zebranych z planowanymi kierunkami pracy Rady i jej organów w najbliższym okresie. Na zakończenie sesji głos zabrał sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Jan Maćkowiak, który złożył gratulacje radnym i nowo wybranemu Prezydium Rady, życząc wszystkim pełnej realizacji programu rozwoju dzielnicynictwa Demokratycznego Ewa Nowak, zastępca przewodniczącego Bady Dzielnicowej Patniotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego Ryszard Mleczak, pełniący obowiązki naczelnika Dzielnicy Piotr Mecwaldowski, kierownicy jednostek organizacyjnych Urzędu Dzielnicowego. Otwarcia sesji dokonał najstarszy wiekiem radny Franciszek Głowacki, który też jako pierwszy złożył ślubowanie. N astępnie ślubowali radni, wywoływani w kolejności alfabetycznej przez radną Krystynę Czekalską.

Sprawozdania

Po jednomyślnie zatwierdzonym porządku obrad, radny Franciszek Głowacki zgłosił w imieniu Dzielnicowej Komisji Współdziałania 'Partii i Stronnictw Politycznych kandydatury radnych Leszka Wandela i Edmunda Piękniewskiego na stanowisko przewodniczącego Rady. Po akcie głosowania, wyniki odczytała przewodnicząca Komisji Skrutacyjnej radna Janina Miler. Rada wybrała w

'aigfg ft I fii

Leszek Wandel przewodniczący Dzielnicowej Rady Narodowej Wildagłosowaniu tajnym Leszka Wandela, który otrzymał 54 głosy na 74 ważnych. Po podjęciu uchwały i wręczeniu insygnium, przewodnictwo obrad przejął radny Leszek Wandel. Przy 6 głosach przeciwnych, Rada w głosowaniu jawnym podjęła uchwałę w sprawie ustalenia liczby zastępców przewodniczącego oraz liczby i rodzajów stałych komisji. Określono, iż funkcje zastępców pełnić będzie trzech radnych, a funkcjonować będzie sześć Komisji: Rozwoju Dzielnicy, Gospodarki Komunalnej, Komunikacji i Łączności; Zaopatrzenia Ludności, Rzemiosła i U sług; Zdrowia, Spraw Socjalnych i Ochrony Środowiska; Wychowania, Oświaty, Kul

tury i Kultury Fizycznej; Przestrzegania Prawa i- Porządku Publicznego; do spraw Samorządu. N astępnie radny Leszek Wandel zgłosił w imieniu Dzielnicowej Konfisji Współdziałania Partii i Stronnictw Politycznych po jednym kandydacie na zastępców przewodniczącego i przewodniczących stałych komisji Rady. Z sali obrad radni zgłosili również po jednym kandydacie na te same funkcje. W wyniku przeprowadzonego tajnego głosowania, przy 3 głosach wstrzymujących się, zastępcami przewodniczącego Rady wybrani zostali radni: Jan Wojciechowski, Paweł Grzech i Andrzej Sugiera. Przewodniczącymi komisji wybrano: Jacka Modrowskiego <Komisja Rozwoju Dzielnicy, Gospodarki Komunalnej, Komunikacji i Łączności), Eugenię Leszczyńską (Komisja Zaopatrzenia Ludności, Rzemiosła i Usług), Jerzego Ojdowskiego (Komisja Zdrowia, Spraw Socjalnych i Ochrony Środowiska), Wiesława Kowalskiego (Komisja Oświaty. Wychowania, Kultury i Kultury Fizycznej), Grzegorza N owaka (Komisja Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego), Czesława Czechowskiego {Komisja do spraw Samorządu). Pełniący obowiązki naczelnika Dzielnicy Piotr Mecwaildowski, stwierdził: "Nowa ustawa o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego stwarza poważne przesłanki do odbudowy zdecentralizowanego systemu zarządzania i administracji terenowej miasta i dzielnicy. Będzie to zależne m. in. od ostatecznie ukształtowanego statusu Miejskiej i Dzielnicowej Rad N arodowych i ich organów wykonawczych, tj. od struktury organizacyjnej i systemu funkcjonowania zarówno Urzędu Miejskiego, jak i Urzędu Dzielnicowego". "Terenowy organ administracji państwowej na Wildzie, jako organ wykonawczy i zarządzający Rady, musi przedsięwziąć w najbliższym okresie szereg czynności organizacyjnych i podjąć się wykonania wielu zadań próbie

mowychi, w celu zapewnienia (prawidłowego funkcjonowania administracji państwowej i zagwarantowania -wykonania wyznaczonych zadań społeczno-gospodarczych dzielnicy. Pierwsze zadanie to organizacja U rzędu Dzielnicowego w odparciu o przygotowane akty normatywne. Drugie - bieżąca analiza i ocena realizacji planu społeczno-gospodarczego, a w szczególności: budownictwa mieszkaniowego wielorodzinnego na Klinie Dębieckim; przebiegu remontów gruntownych starej substancji mieszkanio*wej w 60 obiektach mieszkalnych; modernizacji i przebudowy układu drogowego ul. Dolna "Wilda; prac remontowych w Miejskim Ośrodku Sportu przy ul. Chwiałkowskiego; prac przy budowie hali lekkoatletycznej dla Akademii Wychowania Fizycznego przy ul. Dolna Wilda; realizacji czynów społecznych o charakterze inwestycyjnym (sieć igazowa i trafostacja, urządzenia rekreacyjne na Osiedlu Świerczewo, remonty gruntowne i bieżące w placówkach oświatowych, wychowawczych i służby zdrowia, modernizacja i konserwacja dróg a terenów zielonych". "Poza tym zakłada się dokonanie wstępnej oceny funkcjonowania sieci handlowo-usługowej, gospodarki uspołecznionej i nieuspołecznionej oraz bazy

lokalowo-wyposażeniowej wildeckioh placówek oświatowo-wychowawczych. W zamierzeniach wildeckiego organu administracji państwowej leży sprawa powołania dzielnicowej rady upowszechniania kultury oraz komitetu kultury fizycznej, sportu i turystyki". "Trzecie zadanie przewidziane na 1985 r. obejmuje opracowanie Raportu o aktualnej sytuacji spoleczno-gospodarczej Wildy. Raport ten stanowić może m. in. podstawę do dalszych założeń rozwoju społeczno-gospodarczego dzielnicy, zarówno dla bieżącej kadencji Rady jak i dalszych. Jednak główne wytyczne i ukierunkowania dalszej 'pracy wildecki ej administracji państwowej stanowić będą programy wyborcze wojewódzki, miejski i dzielnicowy, zaprezentowane przez Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego i poddane pod publiczną dyskusję na zebraniach konsultacyjnych kandydatów na radnych z wyborcami. Programy te zostały uzupełnione przez mieszkańców dzielnicy nowymi postulatami i wnioskami". N a zakończenie głos zabrał przewodniczący Rady radny Leszek Wandel, który przedstawił kierunki pracy Rady i jej organów na najbliższy okres. (Zakończenie obrad nastąpiło o godz.

17.30.

GRUNWALD

Inauguracyjna sesja Dzielnicowej Rady Narodowej Grunwald odbyła się dnia 28 czerwca 1984 r. w sali konferencyjnej Wielkopolskich Zakładów Telekomunikacyjnych "Telkom- Te'letra" przy ul. Bułgarskiej 67/73. Uczestniczyło w niej 94 radnych. Udział wzięli także: sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Grzegorz Romanowski, I sekretarz Komitetu Dzielnicowego Kazimierz Jasiński, wiceprezydent Poznania Łucjan Majewski, przedstawiciel Miejskiego Komitetu Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego Ur

szula Kaczmarek, przewodniczący Miejskiego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego Jerzy Sabiniewicz, przewodniczący Rady Dzielnicowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego Włodzimierz Braniecki, pełniący obowiązki naczelnika Dzielnicy Jerzy Pluciński, przewodniczący Dzielnicowej Komisji Wyborczej Ryszard Łoński, kierownicy jednostek organizacyjnych Urzędu Dzielnicowego, przedstawiciele organizacji społecznych i młodzieżowych, przewodniczący komitetów osiedlowych z terenu

Sprawozdania

dzielnicy Grunwald, przedstawiciele redakcji prasy lokalnej. W imieniu Dzielnicowej Komisji Wyborczej głos zabrał Ryszard Łoński, który przedstawił wyniki wyborów oraz złożył gratulacje nowo wybranym radnym, życząc im owocnej pracy w kadencji 1984 - 1988. Otwarcia inauguracyjnej sesji dokonał oraz przewodniczył jej obradom radny Bolesław Wański, który jako pierwszy złożył ślubowanie. Po zatwierdzeniu porządku obrad, w ImIeniu Dzielnicowej Komisji Współdziałania Partii i Stronnictw Politycznych, radny Zbigniew Pempera zgłosił kandydaturę radnego Bogusława Grodzkiego na stanowisko przewodniczącego Rady oraz kandydatów na zastępców przewodniczącego i przewodniczących stałych komisji Rady. Rada postanowiła funkcje zastępców przewodniczącego powierzyć trzem radnym, przy czym jeden z nich miał pełnić jednocześnie funkcję przewodniczącego Komisji do spraw Samorządu oraz powołała siedem Komisji: Rozwoju Społeczno-Gospodarczego Dzielnicy; Gospodarki Komunalnej, Mieszkaniowej i Ochrony Środowiska; Zaopatrzenia Ludności, Drobnej Wytwórczości i Rzemiosła; Oświaty, Kultury i Kultury Fizycznej; Zdrowia i Spraw Socjalnych; Prawa i Porządku Publicznego; do spraw Samorządu.

Radny Czesław Adamski - przewodniczący Komisji Skrutacyjnej ogłaszając wyniki wyborów, przeprowadzonych w głosowaniu tajnym, stwierdził, iż przewodniczącym Rady został radny Bogusław Grodzki, który otrzymał 79 (na 93 ważne) głosów; natomiast jego zastępcami zostali wybrani radni: Achilles Bielawowski, Urszula Kaczmarek i Henryk Piosik. Przwodniczącymi komisji zostali radni: Edmund Borowicz (Komisja Rozwoju Społeczno- Gospodarczego Dzielnicy), Jerzy Radojewski (Komisja Gospodarki Komunalnej, Mieszkaniowej i Ochrony Środowiska), Wojciech Talar

Bogusław Grodzki przewodniczący Dzielnicowej Rady Narodowej Grunwaldczyk (Komisja Zaopatrzenia Ludności, Drobnej Wytwórczości i Rzemiosła), Jan Król (Komisja Oświaty, Kultury i Kultury Fizycznej), Anna Mierzyńska (Komisja Zdrowia i Spraw Socjalnych), Jerzy Zech (Komisja Prawa i Porządku Publicznego), Achilles Bielawowski (Komisja do spraw Samorządu). Rada w głosowaniu jawnym podjęła uchwały: w sprawie wyboru przewodniczącego Rady, w sprawie wyboru zastępców przewodniczącego, w sprawie wyboru przewodniczących stałych komisji, w sprawie ukonstytuowania się składu osobowego Prezydium Rady. N astępnie radny Bolesław Wański wręczył nowo wybranemu przewodniczącemu Rady insygnium władzy oraz złożył gratulacje wybranym członkowi Prezydium. Rady.

Z kolei zabrał głos pełniący obowiązki naczelnika Dzielnicy Jan Pluciński, który, przedstawiając informację o zakresie zadań społeczno-gospodarczych dzielnicy, poinformował, iż w czasie kampanii wyborczej zgłoszono 122 wnioski, które dotyczyły: gospodarki komunalnej, handlu i usług, ochrony środowiska i gospodarki terenami, oświaty i wycho

wania, zdrowia, inwestycji, spraw lokalowych, planowania przestrzennego oraz innych. Część zgłoszonych wniosków została już zrealizowana, część ma swoje odbicie w planie społeczno-igosipodarczym miasta Poznania, a pozostała część została włączona do programu przedwyborczego i od nowo wybranej Rady zależeć będzie, w jakim stopniu i terminie będą mogły być one zrealizowane. Na zakończenie obrad głos zabrał przewodniczący Rady, radny Bogusław Grodzki.

"Za dania postawione przed nowo wybranymi radnymi - powiedział - są trudne, ponieważ oczekiwania społeczne rozbudzone ustawą z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego nie zawsze będą mogły być realizowane natychmiast. Od organów władzy w obecnej sytuacji sipołeczno-ekonomicznej kraju wymagany jest realizm. Radni w kadencji 1964- 1908 mogą napotykać trudności wywołane ograniczonymi możliwościami, wynikającymi z ogólnej sytuacji ekonomicznej i zdolności finansowania dzielnicowych rad narodowych w Poznaniu, których działalność tak nierozważnie, mimo zwracania na to uwagi przez wielu ludzi, przerwano. Ta przerwa spowodowała nie tylko utratę wielu doświadczonych działaczy, ale i rozluźniła więzi rad z mieszkańcami, osłabiła sprawność administracji państwowej, pozbawiła dzielnicę samodzielnych przed

JEŻYCE

Dnia 28 czerwca 1984 r. w sali konferencyjnej Przedsiębiorstwa Budownictwa Hydrotechnicznego i Rurociągów Energetycznych "Energopol" przy ul. Sienkiewicza 22 odbyła się inauguracyjna sesja Dzielnicowej Rady Narodowej Jeżyce. W sesji uczestniczyło 74 radnych.

U dział też wzdęli: sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Stanisław Piotrowicz,siębiorstw komunalnych, zmniejszyła społeczną kontrolę harmonijnego rozwoju całej aglomeracja, co daje się zauważyć w wielu dziedzinach gospodarki miejskiej. Podstawą naszego działania powinien stać się program wyborczy wraz z postulatami i wnioskami mieszkańców zgłoszonymi w kampanii przedwyborczej" . "Podstawowymi zadaniami Rady do końca 1984 r. winny być: przywrócenie rangi dzielnicy, wynikającej ze społecznej akceptacji a nie formalnego jej powołania; umocnienie i usprawnienie dzielnicowej administracji państwowej; konsolidacja działań samorządu, w tym przede wszystkim samorządu mieszkańców, wokół realizacji programu Rady; aktywizacja mieszkańców, przedsiębiorstw i wszystkich organizacji oraz ich społeczne włączenie się w realizację zadań i bardziej gospodarskie spojrzenie na problemy zagospodarowania dzielnicy; prowadzenie społecznej kontroli piętnującej przejawy marnotrawstwa i niegospodarności we wszystkich istotnych dziedzinach gospodarki miejskiej i ochrony środowiska oraz spraw socjalnych". !Na zakończenie radny Bogusław Grodzki zaproponował podjęcie uchwały w sprawie przyjęcia programu wyborczego Dzielnicowej Rady Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. Rada podjęła uchwałę jednomyślnie.

Zamknięcie obrad sesji nastąpiło o godz. 14.30.

I sekretferz Komitetu Dzielnicowego Janusz Zwoździak, wiceprezydent Poznania Bogdan Zastawny, przewodniczący Rady Dzielnicowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego Tadeusz Mateiski, przewodniczący Dzielnicowej Komisji Wyborczej Edward Wylęgała, prezes Dzielnicowego Komitetu Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego Henryk Szczefanowicz, sekretarz Miejskiego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego

Sprawozdania

Ewa Nowak, pełniąca obowiązki naczelnika Dzielnicy Maria Prędka, przedstawiciele organizacji społecznych i młodzieżowych, samorządu mieszkańców, kierownicy wydziałów U rzędu Dzielnicowego, przedstawiciele redakcji prasy lokalnej. Otwarcia sesji dokonał oraz przewodniczył jej obradom radny-senior Bronisław Zaremba, który jako pierwszy złożył ślubowanie. W wyniku przeprowadzonego jawnego głosowania, Rada zatwierdziła porządek obrad, a przed przystąpieniem do wyborów przewodniczącego Rady uchwaliła (przy jednym głosie wstrzymującym się), iż wyboru dokona się z ograniczonej do dwóch liczby kandydatów oraz powołała Komisję Skrutacyjną, powierzając funkcję jej przewodniczącego radnemu Zdzisławowi Majchrowiczowi. N astępnie radny Bronisław Zaremba przedstawił, w imieniu Dzielnicowej Komisji Współdziałania Partii i Stronnictw Politycznych, kandydatów na przewodniczącego Rady: Witolda Pawłowskiego i Zbigniewa Szczota. Rada uchwaliła, iż funkcje zastępców przewodniczącego Rady sprawować będzie trzech radnych oraz powołała dziewięć Komisji; do spraw Samorządu; Rozwoju Dzielnicy; Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej; Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego; Zdrowia, Opieki Społecznej i Spraw Socjalnych; Wychowania, Oświaty i Kultury; Zaopatrzenia Ludności, Drobnej Wytwórczości, Usług i Rzemiosła; Sportu, Kultury Fizycznej i Rekreacji; Rolnictwa, Gospodarki Żywnościowej i Ochrony Środowiska.

Przewodniczący Dzielnicowej Komisji Wyborczej Edward Wylęgała podsumował przebieg wyborów i atmosferę, jaka panowała w okręgach wyborczych dzielnicy Jeżyce. Radny Zdzisław Majchrowicz ogłaszając wyniki wyborów poinformował, iż przewodniczącym Rady został wybrany radny Witold Pawłow

Witold Pawłowski przewodniczący Dzielnicowej Rady Narodowej Jeżyceski, który otrzymał SI głosów na 73 ważne. Fakt ten został potwierdzony uchwałą Rady. Radny Bronisław Zaremba, nakładając insygnium władzy nowo wybranemu przewodniczącemu, złożył mu serdeczne gratulacje. Następnie przewodniczący Rady zgłosił po dwóch kandydatów na zastępców przewodniczącego oraz przewodniczących stałych komisji Rady. iW wyniku przeprowadzonych wyborów, Rada wybrała na zastępców przewodniczącego radnych: Janusza Zwoździaka, Tadeusza Szeifoe, Józefa Bitnera, a na przewodniczących stałych komisji: Ireneusza Wapnera (Komisja do spraw Samorządu'" Andrzeja Jakubowskiego (Komisja Rozwoju Dzielnicy), Adama Itkowiaka (Komisja Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej), Bolesława Ryszka (Komisja Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego), Zofię Maćkowiak (Komisja Zdrowia, Opieki Społecznej i Spraw Socjalnych), Janinę J ahns (Komisja Wychowania, Oświaty i Kultury), Mariana Szmytkowskiego (Komisja Zaopatrzenia Ludności, Drobnej Wytwórczości, U sług i Rzemiosła), Ryszarda Szaja (Komisja Sportu, Kultury Fizycznej i Rekreacji), Stanisława Woźniaka (Komisja Rolnictwa, Gospodarki Żywnościowej i Ochrony Środowiska). N astępnie głos zabrała Maria Prędka - pełniąca obowiązki naczelnixa Dzielnicy, która powiedziała m. in.: "Dzisiejszy dzień jest dniem historycznym dla dzielnicy J eżyce - odbywamy bowiem po dziewięciu latach pierwszą sesję Dzielnicowej Rady Narodowej. W sposób demokratyczny 13 lutego 1984 r. uchwalona została nowa ordynacja wyborcza, która jest realizacją kierunkowych wskazań zawartych w uchwałach IX Zjazdu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz stanowiska sygnatariuszy Deklaracji w sprawie Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego z 20 lipca 1982 r". "Zgodnie z tymi ważnymi aktami, wybrani zostali spośród kandydatów na radnych najlepsi. Chciałabym więc złożyć Szanownym Radnym najszczersze życzenia, przede wszystkim dużo zadowolenia i satysfakcji osobistej z racji tak zaszczytnego wyboru, z uzyskania wysokiego kredytu zaufania mieszkańców Jeżyc. W trakcie przeprowadzonych przez Dzielnicowe Kolegium Wyborcze Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego 32 spotkań i zebrań dokonano społecznej konsultacji, szczerych bezpośrednich rozmów z wyborcami, w trakcie których zgłaszano wnioski i postulaty pod adresem programu wyborczego oraz władz administracyjnych miasta i województwa. Najczęściej podnoszonymi kwestiami były problemy gospodarki komunalnej i mieszkaniowej, dotyczące remontów budynków, dbałości o istniejącą substancję. Mówiono o kłopotach z wodą i cieplikiem (zwłaszcza na Podolanach) , o niewłaściwej pracy dozorców, remontach ulic, chodników, funkcjonowaniu komunikacji, połączeniach autobusowych, a także o utworzeniu "zielonej fali".

, ; Druga 'grupa wniosków odnosiła się do gospodarki terenowej, ochrony środowiska oraz handlu i usług. Sporo cierpkich słów padło na temat zanieczyszczenia Jeziora Kierskiego, Strzeszyna, Rusałki, ochrony Sołacza wraz z parkiem, budowy pływalni przy ul. Niestachow'skiej, zanieczyszczania atmosfery przez zakłady pracy oraz wysypisk śmieci. U zasadnione żale zgłaszali wyborcy z peryferyjnych części dzielnicy w sprawie sieci placówek handlowych - zwłaszcza na Podolanach - właściwego ich funkcjonowania, czasu pracy oraz zasad sprzedaży w handlu. 10,2*/» stanowiły wnioski dotyczące inwestycji w dzielnicy, a w szczególności rozbudowy Szkoły Podstawowej Nr 62 przy ul. Druskiennickiej, przyspieszenia budowy szkoły na Winiarach i przedszkola w Smochowicach" .

"Sporo krytycznych uwag padło pod adresem planowania przestrzennego. Postulowano kompleksowe przygotowanie planu zagospodarowania Podolan, Smochowic, rozważenia możliwości wykorzystania istniejących plomb itp. Znaczące były także postulaty dotyczące służby zdrowia, turystyki i kultury, powstawania filii bibliotecznych, czystości i porządku" . N a zakończenie obrad głos zabrał przewodniczący Rady, radny Witold Pawłowski, który przypomniał o obowiązkach, jakie czekają Radę w najbliższym okresie. Rada zobowiązała Prezydium do opracowania ramowego programu działania na okres kadencji, regulaminu i projektu planu pracy do końca roku oraz ustalenia składów osobowych stałych komisji Rady. N a tym porządek obrad sesji został wyczerpany. Zamknięcie obrad nastąpiło o godz. 13.00

B>milia Sauer

Sprawozdania

ANEKS

SPISY RADNYCH DZIELNICOWYCH RAD NARODOWYCH (na dzień 17 VI 19B4 r.)

Czesław Adamski Leonard Balicki Ireneusz Bartkowiak Marian Bączkiewicz Mirosława Bednarczyk Jakub Bernacki Jerzy Białożyński Teresa Biedna Tadeusz Biel Achilles Bielawowski Maria Bocheńska Józef Bogdański Edmund Borowicz Kazimierz Chudy Wanda Ciesielska Wiesława Czekaiska Marek Dański Aleksandra Delmanowska Paweł Dominiak Aleksander G lubiak Andrzej Górczak Irena Grochuiska Bogusław Grodzki Bogdan Grossy Edward Hałas Przemysław Jacek Wacław Janiak Jerzy Janicki Maria J ankowiak Benon J arzyński Eugenia J aśko Henryk Jędrzejczak Urszula Kaczmarek

Józef Biitner Krystyna Chałupka Włodzimierz Choryński J uli anna Ciszkowska Grażyna Czerwińska Kazimierz Czeszewski

Grunwald

Witold Kaczmarek Aleksander Karalus Andrzej Kasprzyk Bogdan Kendzia Janina Kiełbasiewicz Zygfryd Klaus Krzysztof Komodziński Jan Król Henryk Kubacki Bernard Kujanek Czesław Lala Robert Lubczak Janusz Lustyk Zbigniew Łapiński Piotr Łojewski Stanisław Majchrzycki Albin Majkowski Stanisław Melnik Bogdan Menke Stanisław Michalak Zdzisław Michalski Anna Mierzyńska Henryk Miroś Jolanta Misiewicz Jerzy N aj derek Bogumił N arożniak Marek Nowak Włodzimierz Nowotarski Bernard N owotny Mieczysław Oboda Przemysław Oczkowski Zbigniew Olędzki Bogdan Pantkowski Ewa Pawlik

Jeżyce Franciszek Ćwikliński Stefan Dłużewicz Wacław Dregier Zenon Fatoiś Jadwiga Franci. szkowska

Zbigniew Pempera Piotr Pera Aleksandra Pijanowska Henryk Piosik Halina Pochylska Stanisław Polcyn Krystyna Pospieszaiska Hubert Profaska Hanna Przestacka Jerzy Przybylski Zbigniew Przybyła Jerzy Radojewski Bolesław Rafałowicz Józef Ras.sek Włodzisława Rosikiewicz Kazimierz Roszak Janina Stachowska Włodzisław Stróżyk Ewa Suchocka Zdzisław Świątkowski Tomasz Talarczyk Wojciech Talarczyk Janusz Truszczyński Bolesław Wański Marian Waszkiewicz Krystyna Wiśniowska Irena Wojciechowska Stanisław Wolny Małgorzata VVydrnuch Florian Wysocki Jerzy Zac h Wincenty Ziomek Zelisław Żelisławski

Krzysztof Girsz Aleksy Giżycki Stanisław Grocholski Krystyna Grześkowiak Zenon Idziaszek Adam Itkowiak Andrzej Jakubowski Zdzisław J óźwiak Eugeniusz Kaczmarek Bogusław Kapczyński Danuta Kędziora Stanisław Klawiter Tadeusz Klotschke Tadeusz Kokociński Kazimierz Kruszona Halina Kucharsfca - Czorny Stanisław Lisiński Zofia Maćkowiak Zdzisław Majchrowicz Rafał Maj decki Bronisław Miłek Jarogniew Mizera Jan Nawrocki Roman N owak Bogdan Paluszkiewicz Zygmunt Pater

Antoni Augustyniak Edward Barłóg Zofia Bączkowska Mariusz Biskupski Bronisław Bobrowski Janusz Bogajski Kazimierz Brzozowski Bolesław Burzyński Barbara Czajka Wiktor Dudzik Mirosława Filipiak Stanisław Fundament Lechosława Gajek- Kukorowska Józef Gładkowski Henryk Górny Leszek Graibańsfci Czesław Grądecki Bogumiła Guza Henryk Guziałek Jadwiga Hayduk Zenon Jackowiak Ireneusz Jakubowski Bogumił Janicki Zdzisław Janusz

10 Kronika m. Poznania 2/85

Sprawozdania

Zygmunt Paulewicz Witold Pawłowski Jan Peda Donat Piechowiak Małgorzata Piechowiak Bolesław Pieczyński Barbara Plenoner Mieczysław Pluta Gabriela Pomykaj Mieczysław Pruski Tomasz Przybylski Eugeniusz Przybył Janina Przyczynek Edmund Raipior Urszula Rosenfeld Wojciech Ruszkiewicz Barbara Rybarczyk Bolesław Ryszka Bogusław Sarnecki Stanisław Skibiński Andrzej Skierski Tadeusz Smoliński

Nowe Miasto

Barbara Kajdasz Józef Kapustka Danuta Karpińska Jan Karzkowiak Barbara Kaźmierczak Kazimierz Kosiak Wiesław Kostecki Hieronim Kowalski Jerzy Kraj ewski Czesława Krakowska Stefan Krakowski Krzysztof Krawczyński Czesław Krobski Czesław Kubiak Urszula Kubiak Jan Laskowski Ryszard Leracz Adam Liwerski Henryk Loba Stefan Makne Zygmunt Marciniak Zbigniew Maruszczak Wojciech Menzel Andrzej Michalak Włodzimierz Michalak

Władysław Stopa Ryszard Szaj Henryk Szczefanowicz Zbigniew Szczot Tadeusz Szeib Marian Szmytkowski Marian Szukała Iwona Szydłowska Stanisław Szymaś Alicja Śliwa Ryszard U ta Ireneusz Wapner Elżbieta Warsza Helena Wiznerowicz Tadeusz Włodarczyk Halina Wojciechowicz Stanisław Woźniak Bronisław Zaremba Stefan Zielonka Janusz Zwoźniak

Eugeniusz Miłkowski Włodzimierz Mrowiński Ewa N owak Jerzy Nowicki Andrzej Olejniczak Czesław Padalewski Czesław Palmowski Teresa Pałubicka Halina Pell Sylwester Piekularz Barbara Piękniewska Feliks Pośko Janina Przewoźna Witold (Przybył Henryk Puławski Eugeniusz Ratajczak Tadeusz Ratajczak Kazimierz Roszak Andrzej Rozwadowski Bernard Rybak Marzena Schmidt Albert Scholz Roman Silski Teresa Skóra- U rbaniak

Arkadiusz Sobczak Leszek Sokolik Jerzy Sołtysik Henryk Standar Eugeniusz Stróżyk Urszula Stróżyk Władysław Syguła Józef Szewczyk Zofia Sznajder

Florian Antkowiak' Gertruda E. Bakalarska Janina Bas Janusz Benowski Juliusz Bloch Barbara Bocheńska Roman Cybulski Sławomir Czosnowski Bogdan Dolski Adam Dunajewski Zygmunt Dyderski Wojciech Florczyk Ryszard Frankowski Tadeusz Galica Marian Gąsior Stanisław Gelczak Danuta Górska Kazimierz Grochowski Włodzimierz Grządzielstki Władysława Hajt Jan Haake Remigiusz Henczel Gabriela Howorka Zbigniew Jankowski Leon Kalinowski Bogusław Kazimierski Henryk Kędziora Małgorzata Kędziora Witold Kijewski Antoni Klimecki Stanisław Kłys Witold Knoppek Stanisław Konieczny Zbigniew Kolbusz

Sprawozdania

Alfred Szymkowiak Dorota Szymoniak Ryszard Tasiemski Wojciech Tokłowicz Elżbieta Tomczak J anina Walorska Maria Wawrzyniak Stanisław Wawrzyniak Danuta Wesnerowicz

Stare

Miasto

Grażyna Kosiorek Barbara Kowalczyk Albert Króli Jerzy Kunikowski Zygmunt Kuźmiński Paweł Kwiatkowski Halina Langner Leszek Lapczak Tadeusz Lewicki Maria Lipka Wojciech Lądecki Henryk Ławniczak Cecylia Łęszczak Bogdan Majchrzak Mieczysław Makowski Zbigniew Maliszewski Krzysztof Małecki Zenon Manyś Mirosław Masłowski Stefan Mazurkiewicz Władysław Miecznikowski Waldemar Mierzejewski Andrzej Migdałek Łucja Morze Maciej N olka Krzysztof Nowacki Bogdan N owak Iwona Nowak Stanisław Okupniak Romualda Ogińska Sławomira Pióro Tadeusz Piwoński Wiktor Plenzler

Zdzisław Witkowski Tadeusz Wittke Mirosława W ojiasiak Danuta Woś Ligia Wróblewska Janusz Zagrodzka Danuta Zaworska Urszula Ziewert Grzegorz Ziółkowski

Wiesław Polulan Piotr Psuja Genowefa Ptak Andrzej Puk Tadeusz Pustkowi ak Antoni Radajewski Stanisław Radziszewski Józef Ratajczak Marek Rogoziński Olech Rosikiewicz Dariusz Siernieniak Bolesław Skalski Andrzej Skałecki Stanisław Skarłunski Jacek Skarżewski Urszula Smoczyńska Elżbieta Sosińska Jacek Streński U rszula Szymczyk Kazimierz Śmigiel Andrzej Tereba Zbigniew Theus Jerzy Tokłowicz Eugeniusz Tryba Jan Tschuschke Janusz Wasil Tadeusz Wasilewski Edward Weron Jan Wicorefc Krzysztof Wolski Wiesław Wysocki Michał Ziółkowski Wanda Zwierz- Boczkowiska Józef Balcerek Kazimierz Baranowski Aleksander Białkowski Daniela Biedrzycka Andrzej Breś Mieczysław Bulczyński Jerzy Cegielski Feliks Ciernaewski Czesław Czechowski Krystyna Czekaiska Janusz Czyńczyk Adam Dajewski Sylwester Derda Kazimierz Desperak Ryszard Dorosz Przemysław Dudziński Mieczysława Duszyńska Włodzimierz Dziadura Andrzej Ebert Czesława Eicke Piotr Fechner Wiktor Gałycz Kazimierz Gawron Bolesław Ginalski Franciszek Głowacki Hanna Gorczyńska

10«

Sprawozdania

Wilda

Paweł Grzech Roman Grześkowiak Jan Helak Henryk Kaczmarek Marian Kaczmarek Michał Kaczmarek Stefan Kaczmarek Kazimierz Kaczor Hieronim Kalina Stanisław Kędziora Zbigniew Kowalak Wiesław Kowalski Stanisław Kruk Janusz Kubiak Janina Kuczyńska Andrzej Kulczyk Wacław Kupryjańczyk Eugenia Leszczyńska Eugeniusz Łomiński Kazimierz Łukaszewicz Krystyna Mager Bożena Mateiska Teofil Messjasz Janina Miler Jacek Modrowski Dorota N adolna Zbigniew Nobik

Władysław Nowacki Grzegorz N owak Jerzy Ojdowski Waldemar Orłowski Jadwiga Pałka Ryszard Paprzyckd Edmund Piękniewski Bolesław Sierant Józef Sikorski Barbara Stachowiak Andrzej S ugiera Jan usz Szafran Irena Szczepańska Ryszard Szymanowski Andrzej Szymczak Teodozja Tokarek Stanisława Tworowska Jacek U rbanek Leszek Wandel Jerzy Wegwert Mieczysław Wesołek Stanisław Wiśniewski Bronisław Włodarczak Jan Wojciechowski Barbara Żaczek