PRZEMYSŁ SKORZ. W STIEDNIOWIECZN. POZNANIU 309przypadkowe wzmianki. Kuśnierz Mikoła Bem ma dh'gie spory z rodziną starosty generalnego Stanisława Ciołka. Piotr Rewaker dostarcza w r. 1454 dwukrotn:e -. razem za 91 grz. - wino dla króla, za co mu rada pozostaje dłużna, tenże kuśnierz arenduje przez dłuższy czas ungelt, w r. 1456 bierze od rady w dzierża wę wieś miej'Ską Luboń. Wpływ kuśnrzy na zarząd miasta był pewnie większy _niż jakiegokolwiek innego rzemiosła. W okres' e przez nas badanym (t. j. w średniowieczu ale bez ,końca 15 w.) zasiado.ło w radzie wzgI. ławie miejski..j nie mniej jak 11 kuśnierzy i jed.en były kuśnierz (Wierzbięta, kuśnierz przed 1412, potem kupiec}; byli to mianowicie: Andrzej Poniecki, (Wierzbięta), Mikołaj .M.oldorf, Mikołaj Bem, Hanusz Cz.£ppel. Mikoł:>j (identyfii..ujemy go z Mikołajem '2zeplem). Hanko Slewcz, Stanisław H:.mermann, Maciej Walach, Piotr Rewaker, Jakub Cristek, Jan Węgrzyn, (w końcu wieku nadto Filcz). Z pośród nich tylko Molcorf sprawował urzędy magistrackie 2-krotnie, inni zasiddali w radzie i ławie długi szereg lat. Od r. 1407 do 1480 (z nicktóryc.h lat bn:k spisów) byli kuśnie'rze ławQikami 95 razy, raj,cami 50, wÓjtami 20 razy, burmistrzem 4 razy, razem 169 razy w czołowych magis.raturach. W okresie najściślej zbad,:,nym 1431-1460 byli ławmkami 40 razy, rajcami 30 razy, wÓjtami 5 razy, burmistrzem 4 razy, ogółem 79 kadencjo-mcgistr.ltur.

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1928 R.6 Nr4

W roku 1432 było 4!mśnierzy w ławie i jeden w radziz, w lata.;::h 1451, 1454 II, 1455, 1459, 1460, 1461, 1472 - 76 było 4 kuśnierzy równocześnie w obu urzędach miejskich, bard.zo często 3, rzadko mniej niż 2. Szczególnie mocno reprezentowani byli w ławi£ miejskiej, zajmując raz 4 miejsca a 9 razy 3 miejsca. W ławie miejskiej siły kuśnierzy równoważyły się boda.j z kupieckiemi. W urzędach mizjskich są kuśnierze już w wieku 14. Wierzbięta jest wójtem w r. 1387, Andrko Poni£c!d raicą w r. 1387, ławnikiem w r. 1397 19 ). Wójtem był Andrzej Ponie

19) W początkach 15. wieku zasiada często w urzędach miejskich Andrzej Srzemski; są pewne poszlaki ku temu, że mógł on być identyczny z Andrzejem Ponieckim, pomijamy go jednakże (Nb. Warschauer twierdził, że pierwszy raz był kuśnierz wójtem dopiero w roku 1442, wykazujemy wójta - kuśnierza już w r. 1387). - Być też może, że Jakub Krol- częsty w urzędach miejskich - był. kuśnierzem. - Czy Rewaker do końca życia był kuśnierzem, trudno orzec.

KRONIKA MIASTA POZNANIAcki 1409, 10, 13, 18, 20, 29, Hanusz Czeppel 1435, 45, Mikołaj kuśnierz 1442, Kristek 1454 II, 55, Stanisław Hunermann 1467, 70-76. Sądownictwo miejskie opanowane było niejako przez kuśnierzy, co dobrze świadczy o ich wykształceniu. Władza burmistrza rzadko spoczywała w ręku rzemieślnika. Z !wśn'erzy był bUnDistrzem jedynie pjQtr Rewaker 1451-54, później zaś Jan kuśnL£rz (Węgrzyn) w r. 1492. Bądź co bądź i to stanowisko nie było dla nich niedostępne. Burmistrz Rewaker posądzony był w r. 1454 (czasu wojny z krzyżakami) wraz z radą o zdradę; poręczenia obywatelstwa uwolniły ich od cięższych następstw, ale radę i ławę zmieniono na rozkaz królewski w ciągu h>goż roku. Stat1szymi cechu kuśnel!1S1kiego byli w r. 1425 Han11lsz Gzeppel i JaKub kuśnierz, w latach 1440-70; Gruneche, Jakoh Herman, Simon Tycze, Simon Zenffteleben, Martin Wke, Prokop, Hanko Sle\\"'Cz, BaJtazar, Mikołaj Czeppel, StanilsłalW Hunermann (bal!'d7.0 długa), StCl..nisław Ma'rIicza, Jan Osnarka (J.amek), Toma-sz (Tomek), Stani,sław Marlicza, Milkołaj, Ma:tys Walach, Wincenty, Ja,n W ęrZ'yn. W sa,dach ro-zjemczych i różnych urzędach honorowych w:.dka jest ilość' kuśnierzy. Najznaczniejsi byli: Andrzej Poniecki, Wie'l"Zrbięia, Hanusz i Mi;k,olaj Czepplowie, Piotr Rew,RJke1r, Jan Węgrzyn, ohoik nich zaś: Mikołaj Bem, Hanko Sledz, KryiS'tek, Balitazar, Stanisław HllInerman, Walach, Marlicza, Osnarka. Tomek, Parteczka, MiJkoła Sorle'crki, Piotr Czay;ke" Mi'koła:i (Micolay), Nikel Grnncche.

Imiennie znani są oprócz wymienionych co dopiero następujący kuśnierze poznańscy: Henryk ze Starołęki, Piotr Fio Iw. 14), Mikotaj MoMoTf, Gorer, Tomasz Gorlan, Jakub (1429), Stefan, Paweł, Polshi Jan (,dawn. slzewc), Albertus, Hanu/S,z AS1chner, J,m Puczersny, Ni-czko (dahzy), Mikołaj Jandra, Paweł (mło-dszy), l\Hk.)łaj Wloozybeor, Marcin, Piotr O rtil , Jan HeIssnar, Łuikr:Jsz, ADdlris (1464), Jerzy. Przy końcu wieku wystę- I pl1ją (po 1470): Georgins Fikz, Błażek (Bleschke), Piotr. Około lT'Oiku 1450 żyło imiennie znanych 32 kuśnierzy. Jest to liczha tn,k wielka (przecież iylko część ich znamy!), że w)'lS'llwa rzemiosło kuśnlCif,<;Ikie w Poznaniu do rzędu zjawisk bardzo ważnych. Przewaga kuśnierz\' była n\rodowości bezsprzecznie polskiej, aLe i Niemcy mieli wśród nich kilika osób znacznych; rzacItko które jec1na,k rzemiosło było tak mocno polskie w średniowieczu.