J16

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania 1983.04/06 R.51 Nr2

Sprawozdanianości ławników i prezydenta Poznania o działalności Kolegium do spraw Wykroczeń w okresie kadencji oraz wybory: ławników do Sądu Bekonowego i członków Kolegium do spraw Wykroczeń przy Prezydencie miasta Poznania; 4. Informację Komisji Zdrowia, Spraw Socjalnych i Ochrony Srodowiska o realizacji uchwały Miejskiej Rady N arodowej w sprawie węzłowych problemów ochrony środowiska w latach 1981 -1990. Protokół z obrad XXIV Sesji przyjęto bez zastrzeżeń. Interpelacje i wnioski zgłosili: Radna Maria Pastuszewska- Włoch przedłożyła dwa wnioski: 1. Aby rozważyć możliwość podwyższenia ceny skupu makulatury, bowiem najtańsza gazeta kosztuje 5 zł, a jeden kilogram makulatury - 4 zł; 2. Aby przyspieszyć wykwaterowanie byłego dozorcy z pomieszczenia funkcyjnego w siedzibie Ośrodka Zdrowia przy. ul. Kórnickiej. Radna zapytała też, kiedy ostatecznie zostanie załatwiona sprawa przychodni przy ul. Głównej 53. Sprawa ta załatwiana jest od 1953 r.. a przychodnia pracuje w skandalicznych warunkach, posiada np. wspólny korytarz z prywatnym mieszkaniem, a poradnia dziecięca ma tylko jeden gabinet dla dzieci zdrowych i chorych - wbrew obowiązującym przepisom sanitarnym. Wniosek w tej sprawie przedstawiany był dwukrotnie na sesji Rady. Wydział Gospodarki Komunalnej i Spraw Lokalowych Urzędu Wojewódzkiego przekazał negatywną odpowiedź na złożone odwołanie, stwierdzając, iż nie znalazł podstaw do uwzględnienia odwołania. Radny Zygmunt Sokołowski przedłożył dwa wnioski, dotyczące: 1. Podjęcia odpowiednich kroków zmierzających do likwidacji kolejek przed sklepami patronackimi, jak np. przed sklepem .. Goplany" przy ul. Kraszewskiego lub ,.Amino" przy pi. Młodej Gwardii: 2. Rozważenia możliwości zmiany zarządzenia, iż bilety do kina "Bałtyk" nabywać można jedynie na godzinę przed seansem.

Radna Danuta Antkowiak zgłosiła wniosek w sprawie wprowadzenia zasady sprzedaży reglamentowanego masła dla dzieci do lat siedmiu na już istniejące karty zaopatrzenia. Ponadto radna zwróciła się z zapytaniem, co mogą otrzymywać pracownicy zatrudnieni w zakładach przemysłowych, gdy np. pracownicy mleczarni otrzymują dodatkowe porcje masła? Przed przystąpieniem do rozpatrzenia informacji prezesa Sądu Rejonowego o działalności ławników i prezydenta Poznania o działalności Kolegium do spraw Wykroczeń, Rada jednomyślnie powołała Komisję Skrutacyjną do wyborów ławników do Sądu Rejonowego, w składzie: radni Teodor Łajp. Włodzimierz Olejnik, Hanna Skalisz, Jerzy Stefański i Ewa Zakrzewska - funkcję prze

wodniczącego Komisji powierzono Ewie Zakrzewskiej - oraz Komisję Skrutacyjną do wyborów przewodniczącego, zastępców przewodniczącego i członków Kolegium do »spraw Wykroczeń, w składzie: radni Monika Leonowicz, Ignacy Łyczyński, Seweryn Majchrzak, Alfons N otala i Bronisław W ochelski - funkcję przewodniczącego Komisji powierzono Bronisławowi Wochelskiemu. Jan Ruszyński - prezes Sądu Rejonowego przedstawiając informację o przebiegu sześcioletniej pracy ławników, zaznaczył, iż głęboki kryzys społeczny w kraju w istotny sposób wpłynął na postawy społeczeństwa, przejawił się w obniżeniu dyscypliny społecznej oraz we wzroście przestępczości. Skutki tego odczuwane były zwłaszcza w pierwszym półroczu 1982 r. W ramach spraw cywilnych orzekana jest duża liczba spraw rodzinnych, zwłaszcza w sprawach o alimenty i rozwody. Pozostała działalność Sądu Rejonowego to ochrona nieletnich. W rozpatrywaniu tych spraw biorą udział ławnicy, a wpływa ich rocznie JX) - 400. Natomiast spraw opiekuńczych, gdzie rodzice w sposób niewłaściwy wykonują władzę rodzicielską, jest znacznie więcej, bo IW - Hill. Orzecznictwo sędziów z pomocą ławników w Sądzie Rejonowym koncentruje się na sprawach karnych i rodzinnych oraz - w mniejszym zakresie na sprawach cywilnych. W orzecznictwie karnym odnotowano zwłaszcza w I półroczu 1982 r. dalszy wzrost przestępstw spekulacyjnych. W polityce karania tych przestępstw, resort kładzie szczególny nacisk na odpowiednią represję ekonomiczną. Do Sądu Rejonowego wpłynęły również i zostały rozpoznane sprawy tzw. prominentów. Resort dokonał wnikliwej ich oceny i doszedł do wniosku, że szereg spraw było kierowanych do Sądu bez należytego przygotowania dowodowego. Stąd nie zawsze odczucia społeczne pokrywają się z wyrokami ferowanymi w tych sprawach. Nową grupę stanowią sprawy o zakłócenia porządku publicznego, które występowały w pierwszym półroczu 1982 r. N a zakończenie Janusz Ruszyński stwierdził, że ławnicy uczestnicząc w rozstrzyganiu konkretnych spraw w postępowaniu karnym, cywilnym i rodzinnym spełniają dwie doniosłe funkcje: z jednej strony są reprezentantami społeczeństwa i jako tacy są rzecznikami sprawiedliwości społecznej przy orzekaniu, a z drugiej - są w społeczeństwie propagatorami idei praworządności socjalistycznej Dokonując wyboru ławników, należy pamiętać, aby były to osoby cieszące się ogólnym zaufaniem, które przez zalety osobiste, uczciwość oraz wyrobienie społeczno-polityczne przyczynią się do właściwego d7iałania wymiaru sprawiedliwości.

Informacj ę o działalności Kolegium do spraw Wykroczeń przedstawił prezydent Poznania na piśmie. "Wybory obecnego Kolegium do spraw Wykroczeń - czytamy w tej informacji miały miejsce w 1976 r" a więc kadencja obecna zamyka lata 1977 -1982. Była to najdłuższa kadencja w historii Kolegiów do spraw Wykroczeń, gdyż była dwukrotnie przedłużana: w 1980 i 1981 r. "Wymagania postawione na tę kadencj ę Kolegium do spraw Wykroczeń były duże.

Chodziło nie tylko o utrzymanie dotychczasowego dorobku, ale i o dalsze doskonalenie form pracy oraz podnoszenie poziomu orzecznictwa w sprawach o wykroczenia. Aby sprostać tym zadaniom, Kolegium w swej pracy starało się realizować wytyczne co do polityki orzecznictwa w sprawach o wykroczenia, a zwłaszcza zasady rozwarstwiania sprawców wykroczeń i stosowania wobec nich zindywidualizowanych środków oddziaływania. "W latach 1977 -1980 dał się zauwazyc systematyczny wzrost napływu spraw do Kolegium, a w szczególności spraw o zakłócenie porządku publicznego i o wykroczenie drogowe. Wydarzenia, jakie miały miejsce w drugiej połowie 1980 r. i w roku 1981, nie sprzyjały rozwijaniu przez Kolegium działalności profilaktyczno-wychowawczej. J ednak i w tych warunkach członkowie Kolegium swoim zaangażowaniem i aktywną postawą społeczną okazali zrozumienie dla nowych, specyficznych warunków pracy. "A oto jak przebiegała działalność Kolegium do spraw Wykroczeń od dnia l stycznia 1977 r. do 30 czerwca 1982 r. Kolegium wszczęło postępowania ogółem w 47 871 sprawach. W 1977 r. - w 6494, w 1978 r. - w 8123, W 1979 - w 8 , w 1980 - w 9433, w 1981 - w 7(J)7 i w pierwszym półroczu 1982 r.

- w 7820 sprawach.

"Wprowadzenie dekretem Rady Państwa z dnia 12 grudnia 1981 r. postępowania przyspieszonego na czas stanu wojennego spowodowało ogromny wzrost napływu spraw do rozpatrzenia przez Kolegium. "Popełnione wykroczenia obejmowały wszystkie dziedziny życia społecznego. Procentowo najwięcej czynów polegało na zakłóceniu spokoju publicznego oraz porządku i bezpieczeństwa na drogach. Większość sprawców znajdowała się w chwili popełnienia czynu pod wpływem alkoholu. Pozostałe wykroczenia dotyczyły: mienia, interesów konsumentów, dyscypliny meldunkowej, wojskowej, ochrony zdrowia, ochrony urządzeń użytku publicznego, bezpieczeństwa pożarowego, porządku na kolejach itp. Oprócz kar zasadniczych, Kolegium orzekło również kary dodatkowe w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz podania orzeczeń do publicznej wiadomości. "Stosowano także przepisy artykułu 41 Kodeksu Wykroczeń. Uznając, że jest to wystarczające i społecznie uzasadnione, Kolegium przekazało 741 spraw kierownikom zakładów pracy lub organizacjom społecznym z wnioskami o zastosowanie środków oddziaływania wychowawczego. "Kolegium do spraw Wykroczeń rozwijało różne formy działalności profilaktyczno-wychowawczej, jak: organizowanie rozpraw poza siedzibą Kolegium, spotkania członków Kolegium ze społeczeństwem, zapraszanie na rozprawy przedstawicieli organizacji społecznych, sygnalizowanie instytucjom państwowym i społecznym stwierdzonych w ich działalności uchybień sprzyjających naruszaniu prawa". Magdalena Leciejewska przewodnicząca Kolegium do spraw Wykroczeń przy Prezydencie Poznania - stwierdziła, że efektem działalności Kolegium winna być poprawa ładu i porządku publicznego, spokoju i czystości oraz dyscypliny we wszystkich dziedzinach życia społecznego. Liczba rozpatrzonych spraw w sześcioletniej kadencji Kolegium świadczy o tym, iż sprawy, które zaledwie zdarzały się przed kilkoma laty, dziś urosły do rangi problemów. Dotyczy to zwłaszcza demoralizacji młodzieży, alkoholizmu i braku dysycpliny. Problemy alkoholizmu nękają nasze miasto podobnie jak resztę kraju. Stąd tak szeroka dyskusja zakończona ustawą sejmową. Pijaństwo jest w dziedzinie wykroczeń elementem decydującym o ilości i jakości czynów karalnych. Już w 1978 r. Kolegium było inicjatorem ogólnomiejskiej narady, której patronowała Komisja Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego Miejskiej Rady Narodowej, na której wytyczono zadania do walki z tą plagą społeczną. N a podstawie analizy wniosków o ukaranie, można stwierdzić, że sytuacja nie uległa poprawie. Trwogą napawa zupełny brak odpowiedzialności beztroskich pijaków siadających za kierownicą samochodu. Tylko jednego dnia (27 X 1982 r.) stawało przed Kolegium w trybie przyspieszonym pięciu takich kierowców. Spośród wybranych członków Kolegium, w ciągu sześciu lat zmarło czternaście osób, siedemdziesiąt siedem - zrezygnowało z różnych przyczyn, pięć - ciężko choruje. Ogółem, z różnych względów, prawie sześćdziesiąt osób nie uczestniczyło w pracach Kolegium. Ostatnie trzy lata nie sprzyjały normalnej pracy, która uwarunkowana była sytuacją społeczno-polityczną. Bieżący rok pracy biegnie w warunkach stanu wojennego. Wprowadzone dekrety o stanie wojennym spowodowały znaczny wzrost ilości spraw.

Sprawozdania

Zmusiło to wszystkie zespoły orzekające i aparat obsługi do pracy bardziej wytężonej i wydajniejszej. Zdaniem przewodniczącej Kolegium, do dziś pracujący członkowie Kolegium dali z siebie wszystko, na co ich było stać, aby nałożone zadania zrealizować. Ich zaangażowanie i troska o trafne rozstrzygnięcia są ogromne. "Na tle aktualnych problemów - powiedziała na zakończenie Magdalena Leciejewska - wyraźnie widać, co musi być przedmiotem szczególnej uwagi Kolegium na najbliższy okres: stworzenie klimatu potępienia alkoholików, brak zdyscyplinowania i demoralizacja" . Radny Jerzy Bauma - przewodniczący Komisji Przetrzegania Prawa i Porządku Publicznego - przedstawił krótką charakterystykę kandydatów na ławników i członków Kolegium do spraw Wykroczeń oraz informację na temat ich wyborów we wrześniu 1982 r.

"Z dniem 31 grudnia 1982 r. - przypomniał Jerzy Bauma - upłynie kadencja ławników w Sądzie Rejonowym l członków Kolegium do spraw Wykroczeń przy Prezydencie Poznania. Komisja Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego Miejskiej Rady N arodowej na posiedzeniu w dniu 18 października zapoznała się z przebiegiem zebrań w zakładach pracy i organizacjach społecznych oraz z listą proponowanych kandydatów na ławników i członków Kolegium do spraw Wykroczeń. Komisja stwierdziła, że kampania wyborcza ławników l członków Kolegium miała w obecnych warunkach społecznych i politycznych szczególne znaczenie. Była ona nie tylko okazją do sondażu opinii publicznej w zakresie funkcjonowania sądownictwa w naszym kraju, ale również okazją do zapoznania poszczególnych środowisk z rolą czynnika społecznego w wymiarze sprawiedliwości. Należy jednak stwierdzić, że krótki termin zorganizowania kampanii był przyczyną pewnych organizacyjnych niedociągnięć. "Komisja, zapoznając się z przedstawioną charakterystyką proponowanych kandydatów, stwierdziła: wśród kandydatów na ławników do Sądu Rejonowego członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej stanowią 44%, Stronnictwa Demokratycznego - 2%, Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego - 0,6%, bezpartyjni - resztę. W gronie tym znalazło się 31% kobiet, a kandydaci w wieku do lat 40 stanowią 42,5%. Po raz drugi kandyduje 219 osób. Przekrój polityczny i społeczno-zawodowy kandydatów winien - zdaniem Komisji - zapewnić właściwą działalność Sądu j ak l Kolegium. Zgodnie z regulaminem wyboru ławników, na listach umieszczono 985 nazwisk kandydatów na ławników do Sądu Rejonowego i 212 nazwiskkandydatów na członków Kolegium, tj. o jedną czwartą więcej aniżeli miejsc. "Podczas dzisiejszej Sesji dokonać fnamy wyboru 764 ławników oraz 15) członków Kolegium. N a przedłożonych listach kandydatów dokonano podziału na miejsca mandatowe i pozamandatowe , by w ten sposób zapewnić właściwe proporcje składu politycznego i społeczno-zawodowego kandydatów. Przedstawione w ten sposób materiały zostały radnym doręczone przed obradami Sesji, co z pewnością pozwoliło na pełniejsze zapoznanie się z proponowanymi kandydaturami" .

Radna Marianna Kempara- Polcyn zwróciła się z zapytaniem, jakie przyjęto kryteria przy proponowaniu kandydatów na ławników. Przewodniczący obrad, radny S tanisław Antczak poinformował, iż wybory kandydatów na ławników i członków Kolegium do spraw Wykroczeń przeprowadza się w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy, tj. U stawę o ławnikach ludowych do sądów powszechnych i Ustawę o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń. Przepisy te w swojej treści nie podają szczegółowych zasad wyboru, lecz zobowiązują tylko organ władzy państwowej do przeprowdzenia wyborów. W związku z tym, Prezydium Rady zaproponowało przygotowanie kart do głosowania w układzie miejsc mandatowych i pozamandatowych. Motywacją takiego uporządkowania kart jest konieczność zapewnienia pełnej reprezentacji politycznej i przekroju społeczno-zawodowego kandydatów. Chodzi o to, aby nie pominąć udziału kobiet, ludzi młodych i osób o odpowiedniej wiedzy prawniczej. Drugim istotnym celem, dla którego przygotowano w takim układzie karty do głosowania, było usprawnienie przebiegu samego głosowania. Przygotowanie kart do głosowania bez zaznaczenia miejsc mandatowych utrudniłoby pracę Komisji Skrutacyjnej, a radni musieliby skreślać ha listach około dwustu nazwisk kandydatów. Radny Jerzy Bauma w swoim wystąpieniu poinformował, iż Komisja Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego, po szczegółowym przeanalizowaniu list proponowanych kandydatów na łowników i członków Kolegium do spraw Wykroczeń, zaaprobowała je oraz zaleciła przygotowanie kart do głosowania w takim układzie, w jakim proponuje Prezydium Rady. Tryb głosowania zaproponowany przez Komisję Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego jest trybem najbardziej właściwym. Te osoby, które proponowane są na miejsca mandatowe, są w opinii Komisji - po konsultacji z kierownictwem Sądu Rejonowego - kandydatami najbardziej odpowiednimi, bowiem cechować winno je ogromne poczucie odpowiedzialności za wydany wyrok.

Sprawozdania

U9

Radny Józef Kordys zapytał, kto ustalił listę kandydatów na ławników i członków Kolegium do spraw Wykroczeń na miejsca mandatowe i pozamandatowe , bowiem na posiedzeniu Prezydium Rady te sprawy nie były omawiane. Radna Maria Pastuszewska-Włoch zapytała o tryb i sposób wybierania kandydatów. Radny Stanisław Antczak w odpowiedzi poinformował, iż Komisja Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego zaproponowała przygotowanie kart do głosowania w układzie miejsc mandatowych i pozamandatowych z uwagi na to, że Komisja ta zajmowała się organizacją wyborów. Kandydaci wybierani byli na zebraniach organizowanych w zakładach pracy, organizacjach społecznych i samorządzie mieszkańców. Wyjaśnień udzielał również Janusz Ruszyński. Radny Bronisław Wochelski, przewodniczący Komisji Skrutacyjnej, przedstawił obowiązujące zasady głosowania w trybie tajnym. Następnie przeprowadzono wybory. W następnym punkcie porządku dziennego rozpatrywano informację Komisji Zdrowia, Spraw Socjalnych i Ochrony Środowiska o realizacji uchwały Rady z dnia 20 czerwca 19ffi r. w sprawie węzłowych problemów ochrony środowiska w latach 1981 -1990, doręczoną radnym przed Sesją. Radny J an Pluciński przedstawił w Imieniu Komisji Zdrowia, Spraw Socjalnych i Ochrony Środowiska ocenę realizacji uchwały. "Z materiałów przesłanych radnym przez Wydział Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska Urzędu Miejskiego - powiedział radny Jan Pluciński - wynika, że spośród zadań rzeczowych zaplanowanych na lata 19ffi - 1982 wykonano osiem pozycji. Natomiast dalsze przeszły na lata następne. Zrealizowane zostały w znacznym stopniu punkty l i 3 uchwały, dotyczące ochrony powietrza w południowych dzielnicach miasta przez ograniczenie emisji dwutlenku siarki, mgły kwasu siarkowego, związku fluoru oraz opadu pyłów przez Poznańskie Zakłady N awozów Fosforowych w Luboniu. Pozytywne wyniki uzyskano dzięki zainstalowaniu urządzeń ochrony atmosfery. Zakłady pracują nad dalszą poprawą czystości atmosfery, a ma to duże znaczenie dla miasta, ponieważ w tym rejonie zlokalizowane jest ujęcie wody pitnej, a po przeciwnej stronie Warty znajdują się tereny rolnicze. Natomiast w innych rejonach miasta nie nastąpiła poprawa w tym zakresie, zwłaszcza w rejonie Zakładów Metalurgicznych "Pomet". W materiałach na stronie 5 podaje się lokalne przekroczenia norm opadów pyłów w różnych punktach miasta. N ajwiększe przekroczenie występuj e przy ul. Północnej i ul. Przybyszewskiego. Sądzę, że nie bez winy jest kotłownia szpitala przy ul. Przybyszewskiego, która mimo

zainstalowania urządzeń odpylających wypuszcza do atmosfery nieczystości. W związku z tym, należy prowadzić kontrole ł lokalizować źródła zanieczyszczeń. "W większości przypadków, aby uzyskać efekty należy inwestować duże kwoty pieniędzy. Można również uzyskać poprawę w zakresie ochrony środowiska przy stosunkowo małych nakładach finansowych, a dotyczy to usprawnienia ruchu pojazdów mechanicznych na ciągach komunikacyjnych poprzez zainstalowanie zsynchronizowanej sygnalizacji świetlnej oraz przeprowadzenie przez Komendę Ruchu Milicji Obywatelskiej długotrwałej akcji mającej na celu spowodowanie szybszego ruszania pojazdów spod świateł. Gdyby udało się to usprawnić, a jest to z pewnością realne, wówczas zlikwiduje się lokalne stężenia spalin, którymi zmuszeni są oddychać mieszkańcy najbliższych domów oraz pacjenci takich szpitali, j ak: im. Franciszka Raszei, klinika przy ul. Polnej i wiele innych. "Poznań w granicach administracyjnych posiada cztery jeziora oraz rzekę Wartę, ale stan zanieczyszczeń wód w jeziorach i rzece budzi wielkie zaniepokojenie mieszkańców naszego grodu. Władze miasta winny dołożyć maksimum starań, by stan ten uległ radykalnej poprawie. Poznań posiada też dużo terenów zielonych w samym mieście oraz lasów komunalnych na obrzeżach. Odnośnie do parków miejskich obiektywnie trzeba przyznać, że są prawidłowo utrzymane, mimo kłopotów kadrowych Poznańskiego Przedsiębiorstwa Zieleni. Natomiast stan lasów komunalnych, które odgrywają niebagatelną rolę dla klimatu, jest fatalny z uwagi nie tyle na stan drzewostanu, ile na zanieczyszczenia. Wszystkie lasy sąsiadujące z osiedlami są praktycznie śmietnikami, można w nich znaleźć wszystko co przestało służyć człowiekowi - od materaców i foteli, po butelki i gruz. Aby to oczyścić, potrzeba armii pracowników, ale prace te trzeba będzie kiedyś wykonać. "N ależy rozważyć możliwość stworzenia mini-wysypisk na osiedlach domków jednorodzinnych i w wioskach przylegających do lasów komunalnych. Wysypiska te byłyby co najmniej raz w roku opróżniane przez wywóz nieczystości na wysypisko centralne. "Powracając do zieleni na terenie miasta, Komisja nasza zwraca uwagę, że zbyt często idą pod topór drzewa zdrowe. Jest to spowodowane brakiem koordynacji działań wydziałów i biur projektowych oraz fachowców z Poznańskiego Przedsiębiorstwa Zieleni. Dla ochrony środowiska należy zintegrować całe społeczeństwo, łącznie z młodzieżą, a szkoła winna organizować więcej pogadanek na temat ochrony środowiska. Wszyscy rozumiemy potrzebę ochrony i w pełni

Sprawozdania

doceniamy ją, zwłaszcza kiedy sami nie jesteśmy sprawcami degeneracji środowiska. N atomiast dla siebie znajdujemy wiele usprawiedliwień, które upoważniają nas do przekroczenia obowiązujących zasad. Nieraz spełnienie obowiązku wobec otaczającego nas naturalnego środowiska jest kłopotliwe i dlatego tak często go nie wykonujemy. "Do wniosków przedstawionych przez Wydział Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska, zgłoszonych na lata 1983 -1984, Komisja Zdrowia, Spraw Socjalnych i Ochrony Środowiska proponuje dodać dalsze następujące wnioski: 1. Należy przyspieszyć budowę centralnej oczyszczalni ścieków w Kozichgłowach; 2. Dla utrzymania stałej poprawy wskaźnika czystości powietrza atmosferycznego, należy systematycznie dokonywać pomiarów i ustalać źródła zanieczyszczeń. N ależy również prowadzić tzw. kontrolę nocną, bowiem o zanieczyszczeniu świadczą np. dachy samochodów stojących na ulicach; 3. Komisja nasza proponuje ze skutkiem natychmiastowym podnieść czterokrotnie wysokość kar za zanieczyszczanie środowiska. Kary winny obciążać nie tylko zakłady przemysłowe, ale również imiennie winnych sprawców zanieczyszczeń; 4. Pilnie należy podjąć starania o wyegzekwowanie wytłumienia hałasu w Zakładach Przemysłu Metalowego "H. Cegielski" i Zakładach N aprawczych Taboru Kolejowego (hamownia silników), np. przez założenie pasa zieleni. Dotyczy to również tras szybkiego ruchu (ul. Niestachowska); 5. Dla ratowania zieleni miasta, Komisja proponuje powrócić do dobrego zwyczaju podejmowania przez samorząd mieszkańców sprawdzonych czynów społecznych w miejscu zamieszkania; 6. Rozważyć możliwość lokalizacji, wspólnie z naczelnikami gmin przylegających bezpośrednio do miasta, mini-wysypisk; 7. Podjąć zbiorowy wysiłek mieszkańców nvasta i województwa dla ratowania palmiarni; 8. Przed przystąpieniem do tworzenia planów zabudowy lub przebudowy obszarów, na których znajduje się zieleń wysoka, uzgadniać z fachowcami od zieleni wszystkie przedsięwzięcia; 9. Uczulić samorządy mieszkańców, aby nie wyrażały zgody na stawianie garaży wśród zieleni na osiedlach; 10. Usprawnić płynność ruchu na ulicach, zwłaszcza ruszanie spod świateł; II. Zakładom, które w terminie realizują inwestycje w zakresie ochrony środowiska, udzielać ulg podatkowych; 12. Nałożyć obowiązek zakładania pasów zieleni wokół ośrodków wypoczynkowych".

Maria Handli - dyrektor Terenowej Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej przedstawiła zagadnienia ochrony środowiska pod kątem zdrowia człowieka. Najważniejszym zagadnieniem jest sprawa gospodarki wodno-ściekowej. Badania przeprowadzone przez Stacjęwykazały, że woda w Warcie na wysokości stacji pomp jest bakteriologicznie zanieczyszczona i nie odpowiada l klasie czystości wód. W Poznaniu w znikomym procencie oczyszczane są ścieki, bowiem cała prawobrzeżna strona miasta odprowadza ścieki nie oczyszczane. Najważniejszą więc sprawą jest, aby nie dopuścić do opóźnień w budowie centralnej oczyszczalni ścieków w Kozichgłowach. Z gospodarką ściekową łączy się również sprawa Jeziora Kierskiego i obecnie nie istniejącego Jeziora Maltańskiego. W zakresie ochrony powietrza atmosferycznego, Stacja posiada 102 punkty pomiarowe. Mimo że średnie zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego w Poznaniu jest poniżej normy (250), należy dążyć do tego, aby zakłady przemysłowe nie emitowały zanieczyszczeń. Inną sprawą jest zapylanie wtórne, które można zlikwidować bez większych nakładów inwestycyjnych przez prawidłowe utrzymanie placów budów i powiększenie obszaru zieleni miejskiej. Radny Stanisław Łosiewicz stwierdził, iż Warta jak była tak jest kanałem ściekowym.

Taka sytuacja występuje od roku 1972. W związku z tym ponowił następujące wnioski: 1. Zobowiązać zakłady produkcyjne, aby uruchomiły i utrzymywały w stanie sprawnym zakładowe oczyszczalnie ścieków oraz urządzenia odpylające; 2. Ponownie rozważyć możliwość skrócenia terminu zakończenia budowy centralnej oczyszczalni ścieków w Kozichgłowach oraz zobowiązania zakładów pracy do partycypowania w kosztach tej inwestycji. Celowe byłoby opublikowanie wykazu zakładów, które partycypują w tych kosztach; 3. Zobowiązać kadrę kierowniczą Urzędu Miejskiego do bezwzględnego przestrzegania tych przepisów prawa administracyjnego, które nadal utrzymały swoją moc obowiązującą i mają służyć do porządkowania życia społeczno-politycznego i gospodarczego miasta, jak np. prawo wodne z 196) r. Radny Stefan Ratajczak w imieniu Klubu Radnych Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego przedstawił wnioski: l. Zobowiązać zakłady produkcyjne szczególnie zanieczyszczające powietrze atmosferyczne, np. Fabrykę N awozów Fosforowych w Luboniu, do prawidłowej eksploatacji urządzeń odpylających, a ponadto wzmóc kontrole na tym odcinku Wydziału Gospodarki Przestrzennej i Ochrony Środowiska; 2. Zwrócić większą uwagę na ochronę terenów rolnych, aby nie dopuścić do takiej sytuacji, jaka wystąpiła we wsiach Wiórki i Czapury, gdzie w wyniku opadów tlenku siarki nastąpiły wyraźne zmiany w układzie kostnym inwentarza; 3. Ponownie rozważyć możliwość wykorzystania sieci energii cieplnej biegnącej w ul. Solnej do zastąpienia małych lokalnych kotłowni. Realizacja tego zadania dałaby mo

żliwość likwidacji trzydziestu sześciu kotłowni; 4. Wyciągnąć konsekwencje w stosunku do osób, które opracowały dokumentację przebudowy Trasy E-8. Dokumentacja ta nie przewiduje prawidłowego odprowadzenia wód deszczowych, co spowodowało zanieczyszczenie jeziora Rusałka i stawów solackich. -" Radna Ewa Zakrzewska przedstawiła protokół Komisji Skrutacyjnej wyborów ławników do Sądu Rejonowego oraz projekt uchwały. Rada, w głosowaniu jawnym, podjęła (przy dwóch głosach wstrzymujących się) uchwałę stwierdzającą, że w wyniku tajnego głosowania Rada wybrała 764 ławników do Sądu Rejonowego. Radny Bronisław Wochelski przedstawił protokół Komisji Skrutacyjnej wyborów przewodniczącego, zastępców przewodniczącego i członków Kolegium do spraw Wykroczeń przy Prezydencie Miasta Poznania oraz projekt uchwały. Rada w głosowaniu jawnym (przy dwóch głosach wstrzymujących się) podjęła uchwałę, w której stwierdza, że wybrano 150 członków Kolegium; przewodniczącą wybrana została ponownie Magdalena Leciejewska, a zastępcami - J erzy Ossowski i Stefania Szrajbrowska. Prezydent Poznania Andrzej Wituski, udzielając odpowiedzi na zgłoszone wnioski i interpelacje, wyjaśnił: sprawa podwyższenia ceny skupu makulatury jest zasadna i po wyeliminowaniu talonów zostanie nadany jej bieg; w sprawie sprzedaży masła i sera dla dzieci do lat siedmiu na kartki dodatkowe występowano dwukrotnie do wojewody poznańskiego. O ostatecznej decyzji radna Danuta Antkowiak zostanie powiadomiona; kolejki przed sklepami patronackimi trudno zlikwidować, ponieważ zakłady patronackie, korzystając z prerogatyw reformy gospodarczej, wolą sprzedawać towary w swoich sklepach, bo uzyskują dzięki temu wysoką marżę; przydział dodatkowego masła dla pracowników mleczarni jest zagwarantowany układem zbiorowym; w celu polepszenia warunków lokalowych przychodni przy ul. Głównej 53 zostaną wykwaterowane rodziny sąsiadujące z nią i być może sprawa ta zostanie załatwiona do końca bieżącego roku; przekwaterowanie byłego dozorcy z pomieszczenia funkcyjnego przy ul. Kórnickiej nastąpi także do końca roku. Powracając do sprawy wtórnego podziału działek na Winogradach Andrzej Wituski poinformował, iż w czerwcu zakończyły się prace nad ekspertyzą. W lipcu, na spotkaniu z Komitetem Osiedlowym "Winogrady" i wszystkimi zainteresowanymi, doc. Tadeusz Gałecki przedstawił ustalenia ekspertyzy.

Zgodnie z zaleceniami podjętymi na tej na

radzie, udostępniono Komitetowi Osiedlowemu i zainteresowanym mieszkańcom na okres jednego miesiąca ekspertyzę rzeczoznawców. W wyniku tego wpłynęły siedemdziesiąt trzy wnioski mieszkańców i j eden ogólny od Komitetu Osiedlowegp. Jednocześnie wpłynął wniosek Komitetu dotyczący przeznaczenia pod budownictwo jednorodzinne terenów przy ulicach Murawa i Gronowa. Wniosek ten przedłożono wojewodzie poznańskiemu z prośbą o przychylne rozpatrzenie jako alternatywną pomoc tym mieszkańcom, którzy zostali przy wtórnym podziale działek na Winogradach poszkodowani. Korektę planu przeprowadza Biuro Planowania Przestrzennego. Aktualizacja wszystkich planów ma nastąpić do dnia 31 grudnia 1982 r., a od dnia 15 stycznia 1983 r. plany te zostaną wyłożone do wglądu. W piśmie skierowanym do Biura Planowania Przestrzennego dodano, że Urząd Miejski proponuje, aby wszystkie możliwe korekty były czynione na korzyść mieszkańców.

Przedkładając informację o wykorzystaniu nic zagospodarowanych wieżowców w Poznaniu, Andrzej Wituski powiedział m. in., iż: l. Biurowiec "Ponar- Wiepofama" przy ul. Dąbrowskiego zostanie podzielony na dwie części. Drugą część ma odkupić kombinat "Polsre bro". Dotychczasowe nakłady na ten budynek wynoszą 58) min zł; 2. W sprawie budynku "Agrometu-Projektu" przy ul. Fortecznej. "Agromet" podpisał wstępną umowę z poznańską "Centrą" o odpłatnym przekazaniu tego budynku na cele produkcyjne ogniw i baterii. Od tego momentu wszelkie koszty budowy ponosi "Centra". "Agromet- Projekt" otrzymał tam jedno piętro na pomieszczenia biurowe, dzięki czemu zwolni pomieszczenia przy pi. Wolności; 3. Budynek Przemysłu Meblarskiego przy ulicach Grunwaldzkiej - Palacza ma osiem pięter, a trzy piętra miały być jeszcze dobudowane. W wyniku przeprowadzonej przez Urząd Miejski kontroli, wydano polecenie zabezpieczenia budynku dachem. Czekamy na stanowisko Ministerstwa Zdrowia; 4. Budynek Biblioteki Akademii Ekonomicznej zaliczono do inwestycji wstrzymanych. W sprawie przedsprzedaży biletów do kina "Bałtyk" wyjaśnienia składał radny Zbigniew Theus, dyrektor Zarządu Rozpowszechniania Filmów.

N a tym porządek obrad został wyczerpany.

Zamknięcie obrad XXV Sesji Rady nastąpiło o godz. 12.50.

Marian

Genowcliok

Sprawozdania

ANEKS WĘZŁOWE PROBLEMY OCHRONY ŚRODOWISKA » W LATACH 1981 - 1990

Sprawozdanie z wykonania uchwały Miejskiej Rady Narodowej z dnia 20 czerwca 1980 r. (fragmenty)

U chwała Miejskiej Rady Narodowej z dnia 20 czerwca 1980 r. w sprawie węzłowych problemów ochrony środowiska w Poznaniu w latach 1981 -1990 z jednej strony zamyka pewien okres od 1972 r., w którym temat ochrony środowiska był podjęty i realizowany, z drugiej - uwypuklając niedociągnięcia, otwiera nowy, dziesięcioletni okres i stawia przed swoim organem wykonawczym oraz jednostkami mającymi udział w zanieczyszczaniu środowiska nie tylko kierunki działania i problemy, ale i konkretne zadania. Głębokie zmiany społeczno-polityczne, a przede wszystkim gospodarcze, zbiegły się w okresie działań uchwały z wejściem w życie z dniem 30 września 1980 r. Ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska [.. .]

1. AKTUALNY STAN ŚRODOWISKA NATURALNEGO W POZNANIU, W ODNIESIENIU DO ROKU 1980

Oceny stanu środowiska w latach 11980-1982 dokonano opierając się na: protokółach kontroli jednostek gospodarczych, przeprowadzonej przez Wydział Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska Urzędu Miejskiego; badaniach Terenowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej dla miasta Poznania; pomiarach Ośrodka Badań i Kontroli Środowiska; materiałach informacyjnych składanych organowi administracji przez Jednostki gospodarcze. Rozpatrywano też główne komponenty środowiska, tj.: zanieczyszczenie wód powierzchniowych, zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego, klimat akustyczny miasta, stan zieleni.

STAN ZANIECZYSZCZEŃ WaD POWIERZCHNIOWYCH

Stan zanieczyszczenia wód powierzchniowych, omówiony w materiałach sesyjnych z 1980 r.

- tj. rzek: Warty, Cybiny, Głównej, Bogdanki, Strumienia Junikowskiego oraz Jezior Kiersklego, Strzeszyńskiego i Rusałki - nie uległ w ciągu minionych dwóch lat zasadniczym zmianom. Zaistniało wprawdzie odczuwalne, szczególnie w wodach Warty, zjawisko obniżenia stężeń poszczególnych wskaźników zanieczyszczenia, związane niewątpliwie ze zmniejszeniem produkcji w zakładach przemysłowych, jednakże bezwzględne wartości tych wskaźników kształtują się nadal powyżej dopuszczalnych norm państwowych. W omawianym okresie nie uległ bowiem zmianie stopień zainwestowania w oddane do eksploatacji urządzenia ochrony wód przed zanieczyszczeniem [...]. Mimo to eksploatacja posiadanych przez jednostki gospodarcze urządzeń oraz gospodarka ściekowa prowadzone były bez większych zakłóceń. W okresie dwóch lat wystąpiono do wojewódzkiego organu administracji o ukaranie trzynastu zakładów pracy, na łączną kwotę ok. 1,6 min zł. Wystąpiło jednorazowe zanieczyszczenie wód Warty mazutem, w wyniku zaniedbań w eksploatacji urządzeń przemysłowych w Elektrociepłowni "Karolin" (l IX 1982). Sprawa ta jest przedmiotem dochodzeń prokuratorskich. W zakresie ochrony wód przed zanieczyszczeniem, szczególną uwagę zwrócono na realizację najpoważniejszego zadania, tj. budowę centralnej oczyszczalni ścieków w Kozichgłowach. z ogólnej wartości kosztorysowej zadania - w kwocie 987,5 min zł (w cenach z 1982 r.), w tym w robotach budowlano-montażowych 623,7 min zł - do końca września 1982 r. poniesiono nakłady w wysokości 378,3 min zł (37,3%), w tym w robotach budowlano-montaźowych 298,9 min zł (47,9*). Plany na rok 1982 - w wysokości 172 min zł i 141,7 min zł (roboty budowlano-montażowe) - zostały wykonane za trzy kwartały w 56% (96,2 min zł) i 55% (78,5 min zł roboty budowlano-montażowe). Według oceny inwestora - Dyrekcji Rozbudowy Miasta Poznania - istnieją realne szanse planowego kontynuowania tej znaczącej dla ochrony wód Inwestycji i zakończenie budowy I etapu (oczyszczanie mechaniczne) w 1984 r. Problemem w zakresie ochrony czystości wód Jest powiększenie się stanu zanieczyszczeniaw jeziorach leżących w obszarze miasta. Najkorzystniejsza sytuacja panuje w odniesieniu do Jeziora Strzeszyńskiego, gdzie dla usuniącia potencjalnego zagrożenia czystości wód oraz poprawy krajobrazu rozważa się decyzją usunięcia pływającej kawiarni. Brak jest przesłanek do stwierdzenia innych uciążliwości w tym jeziorze, poza procesem naturalnego starzenia się wód, wywołującym okresowe pogarszanie się ich jakości. Stan czystości wód Jeziora Strzeszyńskiego odpowiada I klasie.

Wody jeziora Rusałka odpowiadają przeciętnie II klasie czystości. Wskutek wypłycenia zbiornika oraz dopływu ścieków deszczowych, szczególnie w okresie letnim, stan czystości jeziora pogarsza się do III klasy. Przewiduje się, w związku z planowanym ukończeniem kolektora deszczowego w ul. Wawrzyńca, odłączenie z początkiem 1983 r. wylotów ścieków deszczowych od wód jeziora. Stawy sołackie zasilane są wodami rzeki Bogdanki, uchodzącej do jeziora Rusałka. Jakość tych wód uległa znacznemu pogorszeniu wskutek włączenia do strumienia Bogdanki w ul. Niestachowskiej kolektorów deszczowych. W efekcie pierwszy ze stawów wypełniony jest niemal w całości osadami, a oba stawy okresowo są silnie zanieczyszczone. Aktualnie, poza wzmożonym nadzorem nad gospodarką ściekową zakładów pracy podłączonych do omawianych tu kolektorów deszczowych, brak jest możliwości przeciwdziałania zanieczyszczeniu wód. W celu kompleksowego załatwienia problemu, Poznańskie Przedsiębiorstwo Zieleni - gospodarz terenu - zleciło opracowanie Studium ochrony stawów solacklch, które stanowić będzie podstawę opracowania dokumentacji i decyzji inwestycyjnych. Stan zanieczyszczenia wód Jeziora Kierskiego był w okresie minionych dwóch lat powodem krytycznych uwag mieszkańców Poznania oraz przedmiotem zainteresowania Miejskiej Rady Narodowej i organów administracji, stwierdzić należy, że mimo wizualnych objawów pogorszenia się jakości wód, systematyczne badania fizykochemiczne i bakteriologiczne określają jakość wody w jeziorze w granicach I i II klasy, w zależności od miejsca próby i pory roku. Podkreśla się, że uchwała Miejskiej Rady Narodowej uznająca za szczególnie ważne zadanie ochronę wód Jeziora Kierskiego jest respektowana. W okresie jej działania nie wydano żadnych zezwoleń na budowę lub rozbudowę obiektów budowlanych oraz rozpoczęto prace przygotowawcze do instalacji oczyszczalni ścieków dla obrzeża Jeziora Kierskiego poprzez wyznaczenie inwestora - Dyrekcji Rozbudowy Miasta Poznania i przyszłego użytkownika - Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji. Aktualnie zlecono opracowanie założeń techniczno-ekonomicznych, wraz z projektami towarzyszącymi inwestycji, Biuru Projektów Budownictwa Komunalnego. Po zatwierdzeniu projektu i kosztorysów, zadanie będzie sukcesywnie wprowadzane do Planu Społeczno-Gospodarczego poznania. Tymczasem doraźnie prezydent Poznania wydał wszystkim użytkownikom obiektów decyzję określającą prawa i obowiązki w zakresie gospodarki wodnej i ściekowej.

STAN ZANIECZYSZCZENIA POWIETRZA ATMOSFERYCZNEGO

Wielkości średnich rocznych stężeń pyłu i dwutlenku siarki w powietrzu oraz maksymalnych - w poszczególnych rejonach miasta - przedstawiono w tabelach. Z zestawień wynika, że wartości te mieszczą się w granicach dopuszczalnych norm, a ściśle - są od tych norm znacznie niższe. Oznacza to, że w okresie działania uchwały nie nastąpiły poważniejsze zmiany w odniesieniu do stanu zanieczyszczeń w roku 1979. Średni roczny opad pyłu na obszarze całego miasta wynosi obecnie 150 -160 t/m*, przy normie 250 t/m*, a średnie roczne stężenie dwutlenku siarki 0,115 mg/m', przy normie 0,35 mg/m' [. . .] Zdecydowaną poprawę sytuacji stwierdzono w południowych dzielnicach miasta: Marlewie, Swierczewie i Dębcu. Wskutek zainstalowania urządzeń ochrony atmosfery oraz wyłączenia z ruchu przestarzałych instalacji, nastąpiło zmniejszenie emisji związków fluoru oraz mgły kwasu siarkowego, a także tlenków azotu z Poznańskich Zakładów Nawozów Fosforowych. Po rekonstrukcji oddziału kwasu siarkowego kontaktowego, emisja dwutlenku siarki z tej instalacji od października 1981 r. wynosi 55 kg/godz., a mgły kwasu siarkowego - 16 kg/ /godz. Przed modernizacją występowały emisje wielkości 472 kg/godz. dwutlenku siarki i 60 kg/godz. mgły kwasu siarkowego. Również od jesieni 1981 r. zmniejszyła się o 120 kg/ /godz. emisja tlenków azotu oraz o 45 kg/godz. mgły kwasu siarkowego, wskutek unieruchomienia l demontażu linii kwasu siarkowego nitrozowego. Aktualnie emisja związków fluoru wynosi 23 kg/godz. Mimo nieotrzymania środków z resortu oraz z Funduszu Ochrony Środowiska, Zakłady podjęły własnymi siłami budowę dwóch stopni absorpcji. Działalność Zakładów w zakresie ograniczenia własnej uciążliwości w ciągu minionych dwóch lat należy odnotować z uznaniem. Stworzyło to możliwość uruchomienia budownictwa jednorodzinnego w tych rejonach miasta [.. .]

Sprawozdania

Postępują prace przy budowie bloku węglowego w Elektrociepłowni "Karolin". Według aktualnego stanu zaawansowania, blok ten włączony zostanie do ruchu przed sezonem grzewczym 1983/1984. Włączenie bloku węglowego EC- II przyspieszy zapewne proces likwidacji mało wydajnych kotłowni lokalnych. W minionym okresie, wskutek deficytu mocy cieplnej, wyłączeniu z eksploatacji uległy jedynie trzy, a w latach 1980 -1981 wyłączono sześć kotłowni, o łącznej mocy 72 GcaL'godz. Zaprzestał ponadto działania kocioł parowozowy w Wytwórni Elementów Wielkopłytowych w Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej "Rataje", zastąpiony nowo wybudowaną kotłownią z urządzeniami ochrony atmosfery. Wyłączono z eksploatacji uciążliwą dla otoczenia kotłownię płomienicową Poznańskich Zakładów Opon Samochodowych "Stomil". Obiekt ten może być włączony tylko w razie awarii. Nie udało się dzięki temu uzyskać znaczącej poprawy stanu zanieczyszczenia powietrza na Starołęce, ponieważ nie uległy jeszcze likwidacji inne źródła zanieczyszczenia. Jednym z uciążliwszych źródeł zanieczyszczenia atmosfery - a ponadto źródłem zagrożenia wybuchowego - pozostaje nadal rozlewnia gazu płynnego przy ul. Ostrowskiej. Rozwiązanie problemu uciążliwości tego ogniska zanieczyszczania atmosfery będzie możliwe po oddaniu do eksploatacji Komunalnej Rozlewni Gazu Płynnego "Korgaz" w Jasieniu-Swarzędzu, co ma nastąpić do końca 1983 r.

KLIMAT AKUSTYCZNY MIASTA W latach 1980 -1982 nastąpił pewien regres w dokonywaniu systematycznych pomiarów hałasu. Badania te, prowadzone w mieście przez Terenową Stację Sanitarno- Epidemiologiczną i Ośrodek Badań i Kontroli Środowiska Urzędu Wojewódzkiego, zahamowały ubytki starej i brak nowej aparatury sanimetrycznej . Oceny klimatu akustycznego, a ściślej uciążliwości hałasów występujących w środowisku, dokpnano więc z konieczności w oparciu o badania sporadyczne [. . .] Do najuciążliwszych należą nadal główne skrzyżowania i ciągi komunikacyjne: Rondo Kopernika, Marchlewskiego - Niezłomnych, Czerwonej Armii, Lampego - 27 Grudnia, Garbary, Głogowska - Hetmańska, 28 Czerwca 1956 r. W godzinach maksymalnego ruchu pojazdów hałas wynosi 72-80 db(A). Mimo ograniczenia przyrostu liczby pojazdów mechanicznych i limitowania paliwa, nie nastąpiły więc żadne korzystne zmiany w stosunku do stanu nagłośnienia tych samych miejsc w 1980 r. W celu ograniczenia uciążliwości wynikających z komunikacji, wprowadzono sprawdzanie poziomu hałasu przy okresowych badaniach technicznych pojazdów samochodowych na dwóch stacjach obsługi. Stosuje się techniczne środki ochrony przed hałasem przy budowle tras komunikacyjnych, takie jak prowadzenie tras w wykopach, ekranowanie z drzew i krzewów. Tworzy się skoordynowane ciągi sygnalizacji ulicznej; obok istniejących już w ulicach: Warszawskiej, Czerwonej Armii, Solnej, Swierczewskiego i Przybyszewskiego, wprowadza się nowe - w ulicach: Ściegiennego - Arciszewskiego - Reymonta - Przybyszewskiego. Przygotowana jest dokumentacja dla ulic Marchlewskiego - Krzywoustego oraz Grunwaldzkiej.

HAŁASY W BUDOWNICTWIE

Hałasy te są przedmiotem skarg i wniosków obywateli. O skali problemu świadczy fakt, że skargi wnoszone do organu administracji dotyczące hałasu stanowiły w latach 119D -1982 zawsze 40% ogólnej ilości skarg na zanieczyszczanie środowiska. Przedmiotem skarg są uciążliwości hałasowe związane z działaniem urządzeń technicznych w budownictwie wielomieszkaniowym (windy, zsypy, przepompownie wody i węzły ciepłownicze), działalnością gospodarczo-produkcyjną (głównie rzemiosła w sąsiedztwie budynków jednorodzinnych), działalnością chałupniczą oraz hałasy komunikacyjne. Działania interwencyjne powodują, że znaczna część wniosków obywateli jest załatwiana, zwłaszcza w przypadkach, gdy źródłem hałasu są urządzenia techniczne wewnątrz domowe lub działalność gospodarcza osób fizycznych i jednostek gospodarki uspołecznionej.

STAN ZIELENI

W latach 1980 - 1982 poniesione zostały znaczne nakłady na remonty i konserwacje zieleni.

W wyniku tego oddano do użytkowania ok. 60 ha zieleni, głównie przy modernizowanych trasach komunikacyjnych, oraz blisko 90 ha ogrodów działkowych. Zagadnienie ogrodów działkowych było przedmiotem analizy Prezydium Rady w marcu 1982 r. Powiększenie areału komunalnych terenów zieleni oraz stan konserwacji zielem już istniejącej budzą poważne zastrzeżenia. Głównym powodem zaniedbań jest niedostateczna obsada pracowników produkcyjnych Poznańskiego Przedsiębiorstwa Zieleni i braki w specjalistycznym sprzęcie, w przeliczeniu, na jednego pracownika przypada w mieście 7,58 ha (6,7 ha w 1981 r.), wobec wskaźnika dyrektywnego 3-4 ha na pracownika. Aby nie dopuścić do sytuacji, w której przyrost terenów zieleni równoważony będzie ujemnie dewastacją terenów istniejących, podejmuje się działania zmierzające do poprawy stanu konserwacji zieleni poprzez: zwiększanie zatrudnienia w Poznańskim Przedsiębiorstwie Zieleni; przenoszenie zadań konserwacji zieleni przy ciągach komunikacyjnych na inne jednostki, na zlecenie ze środków budżetowych; angażowanie sił społecznych do prostych prac konserwacyjnych, w okresie spiętrzenia tych prac, na terenach znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie szkół i zakładów pracy. Realizacja tych zamierzeń pozwoli na skupienie sił i środków Poznańskiego Przedsiębiorstwa Zieleni na najważniejszych terenach zieleni, i przyczyni się do skuteczniejszej konserwacji istniejących parków i lasów komunalnych. W latach 1980 -1982 dokonywano średnio rocznie nowych zasadzeń 300 drzew liściastych, 15 (XX) krzewów liściastych i 1200 drzew i krzewów iglastych. Właśnie te nasadzenia wymagają najbardziej pracochłonnej, pieczołowitej opieki w okresie pierwszych trzech lat wegetacji. Jednocześnie, średnio w ciągu roku usuwano 300 - W drzew uschniętych - głównie w ciągach ulicznych - z powodu braku wody, uszkodzeń korzeni i stosowania soli w akcji zimowej. Ponadto, dla umożliwienia procesów inwestycyjnych, rocznie ubywa ok IW drzew i krzewów żywych, za które inwestorzy tylko w 1981 r. otrzymali decyzje o opłatach, na łączną kwotę ok. 42 min zł. Nie został wprowadzony do planu temat zagospodarowania starego koryta Warty, ze względu na nie zdefiniowanie przez Biuro Planowania Przestrzennego ostatecznych funkcji tego terenu. Przewiduje się opracowanie ostatecznej koncepcji w 1983 r. W tym samym czasie przedstawiona będzie też koncepcja zagospodarowania obszaru między Instytutem Obróbki Plastycznej a Rondem Środka [. . .] Pomimo postępującego procesu porządkowania miejskich terenów leśnych, istnieje szereg zjawisk, które niekorzystnie odbijają się na estetycznym wyglądzie lasów. Duże ilości śmieci, gruzu i wszelkich nieczystości na "dzikich" wysypiskach stwarzają nie tylko problem dla służb leśnych, ale i w znacznym stopniu obniżają walory wypoczynkowe, turystyczne tych terenów. Sytuacja ulegnie poprawie w 1983 r., bowiem aktualnie budowane jest nowe miejskie wysypisko śmieci w Biedrusku. Dokumentacja obiektu przewiduje na tym wysypisku wyznaczenie terenu na składowanie odpadów przemysłowych oraz szczególnie uciążliwych dla środowiska, co jest spełnieniem wymogu uchwały Miejskiej Rady Narodowej z 1980 r. Teren aktualnie eksploatowanego wysypiska w Umóltowie zostanie zrekultywowany pod przyszłe ogrody działkowe poprzez nawiezienie ok. 60 000 m' ziemi. Poprawie uległa sytuacja w zakresie wywozu nieczystości płynnych. Komunalne Przedsiębiorstwo Techniki Sanitarnej jest obecnie w stanie obsłużyć wszystkich zleceniodawców, przy czym okres wyczekiwania na obsługę skrócono z trzech do jednego miesiąca, a dąży się do skrócenia go do dwóch tygodni. Ten stan rzeczy sprzyjać będzie zmniejszeniu zanieczyszczeń terenów zieleni w mieście przez stosowane dotąd wylewanie nieczystości w miejscach do tego nie przeznaczonych.

2. INFORMACJA O REALIZACJI ZADAŃ NAŁOŻONYCH UCHWAŁĄ

Stan realizacji zadań, uznanych, w uchwale za szczególnie ważne dla ochrony środowiska, przedstawia się następująco; Wystąpienia prezydenta Poznania do naczelnika miasta Lubonia oraz dyrekcji Poznańskich Zakiadów Nawozów Fosforowych spotkały się z przychylnością Zakładów. Urząd Miejski będzie kontynuował nadzór nad dalszym zmniejszaniem emitowanych z Lubonia zanieczyszczeń, m. In. przez wprowadzenie stałych punktów pomiarowych tych zanieczyszczeń, które zlokalizowano w południowych dzielnicach miasta. Prowadzenie pomiarów, głównie opadu pyłu - w tym pyłów zawierających związki fluorowe - oraz stężeń dwutlenku siarki i fluoru w powietrzu atmosferycznym, zlecono zarówno Terenowej Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej, jak i Ośrodkowi Badań i Kontroli Środowiska. Jednocześnie przystępuje się do opracowania szczegółowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu Marlewa [. . .] Dokładnej obserwacji i nadzorowi analitycznemu poddawana jest również w tej części miasta rzeka Warta, w celu ochrony ujęcia wód powierzchniowych w Dębinie. Systematyczny nadzór prowadzony przez służby ochrony środowiska oraz Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji pozwolił na bezawaryjną pracę tego ujęcia przez kilkakrotne - *v omawianym okresie - czasowe wyłączenia zasilania wodą, w momentach, kiedy Wartą spływały silne zanieczyszczenia z obszaru spoza granic Poznania [. . .] Zadanie inwestycyjne "Centralna Oczyszczalnia Ścieków" jest kontynuowane według za

Sprawozdaniatwierdzonego harmonogramu, przewidującego oddanie oczyszczalni do eksploatacji do końca 1984 r. Realizacja harmonogramu prac podlega nadzorowi powołanej przez prezydenta Poznania Rady Budowy, oceniającej przebieg realizacji raz w miesiącu. Komunalne Przedsiębiorstwo Techniki Sanitarnej wywiozło w 1981 r. łącznie 230 000 fin nieczystości płynnych. Dysponując aktualnie trzydziestoma pojazdami asenizacyjnymi, o ładowności od 4,5 do 10,5 m', Przedsiębiorstwo obejmuje zasięgiem działania wszystkich zleceniodawców z obszaru miasta [. . .] Wyegzekwowano wytłumienie części hałasów przemysłowych w szeregu dużych zakładów pracy, m. in. w: Fabryce Obrabiarek Specjalnych, Zakładach Teleelektronicznych "Telkom- Teletra", Zakładach Przemysłu Metalowego "H. Cegielski", Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego.

Nie wykonano dotąd zaleceń uchwały dotyczących: ograniczenia emisji zanieczyszczeń z Zakładów Metalurgicznych "Pomet" . W dalszym ciągu zakłady te wydalają do powietrza atmosferycznego (za zgodą państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego i Wydziału Ochrony Środowiska . Urzędu Wojewódzkiego) zanieczyszczenia przekraczające dopuszczalne normy [. . .]; doprowadzenia do likwidacji uciążliwych odorów z Zakładu Nr l Okręgowego Przedsiębiorstwa Przemysłu Mięsnego. Likwidacja odorów nastąpić miała poprzez modernizację wydziału mączek, wydziału wędzarni i budowę wiat dla zwierząt. W związku ze zmianą sytuacji ekonomicznej przedsiębiorstw, zrealizowano dotąd jedynie remont wydziału mączek. Poprzez zastosowanie urządzeń technicznych, osiągnięto znaczne ograniczenie uciążliwości tego obiektu; likwidacji Zakładu Przedsiębiorstwa Produkcji Stolarki Budowlanej i Wyposażenia Wnętrz w Parku Gagarina [...]. W celu ograniczenia uciążliwości, w 1981 r. dokonano przeprofilowania i wycofano z produkcji płyty wiórowe laminatowe. Dokonano modernizacji kotłowni, przewiduje się posadzenie pasa ochronnego drzew. W porozumieniu z głównymi dystrybutorami opału, ustalono kierowanie do gęstej zabudowy śródmiejskiej opału lepszej jakości. Pełna realizacja zalecenia uchwały nastąpi dopiero po wybudowaniu bazy magazynowo-rozładowczej dla Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej, które do końca bieżącego roku opracuje jej plan realizacyjny. W ramach nadzoru jednostek gospodarczych prowadzony jest fachowy nadzór i instruktaż wobec zakładowych służb ochrony środowiska. W szczególności koordynuje się zakres działań tych służb, aby ich działalność mogła być efektywnie wykorzystywana, przez jednostki macierzyste. Podjęto współpracę z poznańskimi ośrodkami naukowobadawczymi. Podjęte będą tematy naukowobadawcze i wdrożeniowe, związane z odbudową Jeziora Maltańskiego i zapewnieniem mu (po remoncie) wody o możliwie najwyższych parametrach. Ośrodek Badań i Kontroli Środowiska, we współpracy z uniwersytetem im. Adama Mickiewicza, podejmuje się aktualizacji akustycznej mapy Poznania [...]