.'R

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania 1979.07/09 R.47 Nr3

Laureaci

Nagród

NAGRODY WOJEWODZTW A PONAŃSKIEGO ZA ROK 1977

(c z ę Ś ć d r u g a)

Zes,połowa Nagroda Techniki i Pifzemysłu przyznana zespołowi pracowników Centralnego Laboratorium Akumulatorów i Ogniw w składzie: mgr inż. Henryk Ł a p i ń s k i, mgr inż. Marian P i o t r o w s k i, doc. dr Maria Cyrankowska, mgr Jerzy Kwaśnik, mgr inż. Henryk Górecki, inż. Edward F e d d e r, mgr Janina P a p r z y c k a, mgr Stanisław F o ć, mgr Włodzimierz Kał e k, mgr inż. Edward O l e c h, mgr inż. Ryszard K a n i e w s k i, mgr Zdzisław B r u d k a, mgr Halina G ól s k a, mgr Jadwiga S o b k o w i a k, mgr Tomasz S z ł a p k a, inż. Zbigniew U r b a n i a k, mgr Jerzy D o b r y s z y c k i, Aleksander S t a n i s ł a w s k i, Eugeniusz W o ż n i a k, Marian K a s p r z a k - za Qpracowanie i praktyczne zastosowanie w produkcji wyników badań dotyczących miniaturowej baterii srebrowo-cynkowej do zasilania sprzętu elektronicznego. W wyniku prowadzonych w latach 1975 - 1977 prac badawczych, w Centralnym Laboratorium Akumulatorów i Ogniw opracowano i wdrożono do produkcji w zakładzie doświadczalnym oryginalną technologię oraz s,pecjalistyczne, zautomatyzowane urządzenia zapewniające masową produkcję baterii miniaturowych srebrowo-cynkowych, przeznaczonych do zasilania miniaturowego sprzętu elektronicznego, głównie do zegarków elektronicznych i kalkulatorów kieszonkowych. Do ważniejszych problemów technicznych rozwiązanych przez Zespół zaliczyć należy: przygotowanie mas czynnych; precyzyjne dozowanie mas czynnych i elektrolitu; głębokie tłoczenie części metalowych o bardzo dużej dokładności; metody kontroli półfabrykatów i gotowego wyrobu. Oryginalność rozwiązań konstrukcyjnych i technologicznych chroniona jest szeregiem patentów, a jedno z rozwiązań zakupił już producent w Szwajcarii. Produkowane w oparciu o ,poznańską technologię baterie odpowiadają parametrom techniczno-eksploatacyjnym analogicznych baterii produkowanych przez najlepszych producentów na świecie. Polska stała się jedynym ,producentem tych baterii w krajach Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej. Produkcja baterii została w wysokim stopniu zautomatyzowana. Praca została wysoko oceniona przez Ministerstwo Przemysłu MaslZynoweglo j,ako najlepsza praca badawczo-wdrożeniowa roku 1977. W 1979 r. na Targach Krajowych w Poznaniu miniaturowe baterie zdobyły Złoty Medal za wysoką jakość i estetykęf.

-=$.

:;.

Laureaci Nagród

MGR ZDZISŁAW BRUDKA

Urodził się dnia 21 maja 1937 r. w Złakowie Borowym k. Łowicza, w rodzinie rolnika .Jana Brudki i jego żony, Katarzyny z Białasów . W rodzinnej miejscowości ukończył w 1952 r. szkołę podstawową, a w 1958 r. Liceum Ogólnokształcące dia Pracujących we Wrocławiu. W 1958 r. dzisław Brudka rozpoczął studia na wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Wyższej Szkoły pedagogicznej w Gdańsku. Pracę magisterską na temat Wplyw stężenia dodawanego kwasu siarkowego na wydajność kwantowq fotoliZy p-bro

. N ¥ ...k ..

maaliny w etanolu napisał w Katedrze Chemii Fizycznej w 1963 r. Po ukończeniu studiów mgr Zdzisław Brudka podjął pracę w Technikum Chemicznym w Starogardzie Gdańskim jako nauczyciel. W 1965 r. przeniósł się do Zakładów Wytwórczych Ogniw i Baterii w Starogardzie Gdańskim, gdzie pracował początkowo na stanowisku kierownika laboratorium badawczO-kontrolnego. Od dnia 1 pażdziernika 1971 r.

pracował na stanowisku głównego konstruktora. oprócz prac w zakresie konstrukcji baterii, zajmował się przetwórstwem tworzyw i rozwojem konstrukcji latarek. Z dniem 6 sierpnia 1973 r. mgr Zdzisław Brudka przeniósł się do pracy w Centralnym Laboratorium Akumuiatorów i Ogniw w poznaniu na stanowisko starszego specjalisty w zakładzie elektrochemii. W czasie pracy w Zakładach Wytwórczych Ogniw i Baterii w starogardzie Gdańskim oraz w Centralnym Laboratorium Akumulatorów i Ogniw w poznaniu zdobył pięć nagród resortowych oraz trzy nagrody branżowe za osiągnięcia w konstrukcji nowych wyrobów. .Jest współautorem czterech zgłoszeń patentowych w zakresie nowych technik wytV} arzania. W 1963 r. .zawarł związek małżeński z Marią Kosznik. Z małżeństwa tego urodziło się dwoje dzieci: Eiżbieta (1964) i Krzysztof (1965). .Jest członkiem polskiej Zjednoczonej Partii RObotniczej od 1966 r. Pełnił szereg funkcji społecznych, m. in. w Klubie Techniki i Racjonalizacji.

DOC. DR MARIA CYRANKOWSKA

.-:*ł.

Urodziła się w poznaniu dnia 5 - października 1930 r. w rodzinie urzędnika państwowego Zakładu Ubezpieczeń Leona Kołodziejczaka i jego małźonki, Ireny z Bartzów. W iatach okupacji hitlerowskiej (1939 - 1945) rodzina KOłodziejczaków wysiedlona została do Warszawy, gdzie Maria ukończyła szkołę podstawową (1944). Po wyzwoleniu kraju uczęszczała do Gimnazjum i Liceum im. Królowej Wandy w Krakowie, gdzie w 1948 r. zdała maturę. W tym samym roku przyjęta została na sekcję chemii wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Poznańskiego. . pracę magisterską pt. Studia nad nitrowaniem hydrocynchoniny wykonała w Zakładzie Chemii organicznej pod kierunkiem prof. dra .Jerzego Suszki. Dypiom ukończenia studiów otrzymała w 1952 r. W 1965 r. Rada Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii uniwersytetu im. Adama Micki,",wicza otworzyła Ma

rii Cyrankowskiej przewód doktorski (promotor prOf. dr Anzelm Lewandowski), który zakończył się obroną pracy doktorskiej (1971) i uzyskaniem dyplomu doktora nauk chemicznych. Temat pracy dotyczył badań polarograficznych i spektrofotometrycznych kompieksów .ołowiu w układach Pb(II)-sole am011JOwe _ NH,-H',O. Z dniem 18 kwietnia 1973 r: została powołana na stanowisko docenta. Z dniem ] listopada 1952 r. Maria cyrankowska zaczęła pracować w Centralnym Laboratorium Akumulatorów i Ogniw jako chemik. Od dnia 1 maja 1967 r. zajmuje w Laooratonium stanowisko samodzielnego pracownika naukowo-badawczego. W latach 1952 - 1970 pracując w Zakładzie Analitycznym Centralnego Laboratorium, zajmowała się głównie opracowywaniem i wdrażaniem nowych metod badań czystości surowców i jakości półfabrykatów dla potrzeb przemysłu akumulatorów kwasowych, zasadowych, a także dla przemysłu bateryjkowego. Celem tych prac było zastąpienie pracochłonnych i mniej dokładnych metod kiasycznych szybkimi, nowoczesnymi metodami i technikami instrumentalnymi, o wymaganej aktualnie precyzji i oprącowywanie nowych metod zmierzających do unowocześnienia produkcji. W 1973 r. przebywała na stypendium w Instytucie Chemii Uniwersytetu w Strassburgu (Francja), prowadząc badania w zakresie elektrochemii chemicznych żródeł prądu pod kierunkiem prof. dra .Jeana Breneta. W latach 1971 - 1975 doc. dr Maria Cyrankowska blrała udział w opracowaniu konstrukcji i technologii baterii w nowym elektrochemicznym układzie prądotwórczym cynk-powietrze. Praca została nagrodzona przez

ministra przemysłu maszynowego (1975). W ramach Zespołu do spraw opracowania miniaturowej, srebrowej baterii zegarkowej doc. dr Maria Cyrankcwska kierowaia grupą probiemową zajmującą się opracowaniem konstrukcji i technologii tej baterii. Za jej opracowanie i wdrożenie do produkcji Zespół otrzymał Nagrodę Resortową Ministerstwa przemysłu Maszynowego (]978) oraz Nagrodę Zespołową Ministra Przemysłu Maszynowego I stopnia (1979).

.Jest autorem lub współautorem trzydziestu artykułów naukowych opublikowanych w czasopismach krajowych oraz zagranicznych, ośmiu patentów, dwóch zgłoszeń patentowych i dwóch wniosków racjonalizatorskich. Doc. dr Maria Cyrankowska jest członkiem .Rady Naukowej Centrainego Laboratorium Akumulatorów i Ogniw, członkiem Wspólnej Komisji Dyscyplinarnej w Instytucie Elektrotechniki w Międzylesiu, członkiem Sekcji Ogniw Eiektrycznych Komitetu Elektrotechniki polskiej Akademii Nauk oraz Komisji Nauk Chemicznych poznańskiego oddziału polskiej Akademii Nauk. W 1948 r. wstąpiła do Związku walki Młodych. W latach studiów była członkiem Związku Młodzieży polskiej i Zrzeszenia Studentów polskich. Od 1969 r. jest członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. przez kilka lat była członkiem Egzekutywy podstawowej organizacji partyjnej. Ip,osiada Srebr,ny Krzyż Zasługi, Odznakę Honorową Miasta iPoznania i .szereg ,innych odznaczeń branżowych i zakładowych. W 1956 r. wyszła za mąż za ekonomistę Stanisława Cyrankowskiego. Z małżeństwa tego urodził się syn Andrzej (1957).

MGR JERZY DOBRYSZYCKI

Urodził się 25 marca 1946 r. w poznaniu, w rodzinie lekarza Romana Dobryszyckiego i jego żony, biochemika Wandy z domu Kawa. po ukończeniu Szkoły pOdstawowej Nr 36 uczył się w latach 1959 - 1963 w I Liceum Ogólnokształcącym im. Karola Marcinkowskiego, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. W 1963 r. rozpoczął studia chemii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. W 1968 r. obronił pracę magisterską w dziedzinie węgli aktywowanych napisaną pod kierunkiem prof. dra Antoniego Andrzejaka. Studia pOdypiomowe ukończył w ]978 r. Z dniem 1 września 1968 podjął pracę w Centralnym Laboratorium Akumulatorów i Ogniw jako cheIn1k-stażysta, a od 1972 r. zajmuje stanowisko starszego asystenta. W pierwszym okresie pracy zawodowej mgr Jerzy Do

..

:: .

Ił

I-"'!P"" ':'":....:>=.'0<. "....::>.r?

Laureaci Nagród

bryszycki zajmował się możliwościami polepszenia parametrów baterii pierwotnych suchych. W 1975 r. w charakterze eksperta przebywał przez sześć tygodni w Libii, wsp6łuczestnicząc w opracowaniu raportu technicznego o stanie fabryki baterii w Trypolisie. Od 1976 r. uczestniczył w pracach zespołu, którego zadaniem było opracowanie konstrukcji i technologii miniaturowej baterii do zegarków oraz uruchomienie jej produkcji. Za prace 'wykonane w tym zespole dwukrotnie otrzymał wlatach 1977 i 1978 Nagrodę Zespołową Ministra przemysłu Maszynowego. Od 1978 r. mgr Jerzy Dobryszycki pracuje w zespole do spraw konstrukcji i technoiogii oraz uruchomienia produkcji baterii alk?liczno-braunsztynowych. W 1970 r. wstąpił w związek małżeński ze Stefanią Wróblewską, z zawodu psychologiem.

Z małżeństwa tego urodził sę syn Tomasz (1971).

INŻ. EDWARD FEDDER

""y.. .,

.:

.. ,

'::::..:.::,.:;':..

.1

Urodził się dnia 4 grudnia 1930 r. w poznaniu, w rodzinie robotnika Leona Feddera i jego żony Ludwiki z Pawlickich. Przed wybuchem II wojny światowej uczęszczał do Szkoły Powszechnej Nr 20. W latach okupacji od połowy 1944 r. pracował jako uczeń w warsztatach naprawczych "Auto-Union Werke". Po wyzwoleniu poznania ukończył w 1946 r.

szkołę podstawową, a w 1949 r. Srednią Szkołę Zawodową przy ul. Działyńskich. Od 1947 r. pracował w Zakładach Przemysłu Metalowego "H. Cegielski" jako uczeń, następnie jako ślusarz w Fabryce Parowozów. W listopadzie 1950 r. powołany został do obowiązkowej służby wojskowej, którą ukończył w 1952 r. W grudniu 1952 r. Edward Fedder rozpoczął pracę w Centralnym Laboratorium Akumulatorów i Ogniw jako kreślarz, potem jako młodszy konstruktor, skąd został skierowany na Studium Zerowe Szkoły Inżynierskiej. Studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Poznańskiej rozpoczął w 1955 r. Ponownie podjął je w 1962 r. i ukończył w 1967 r. uzyskując tytuł inżyniera-mechanika. Z dniem 1 stycznia 1969 r. lnZ. Edward Fedder przystąpił do pracy w Poznańskiej Fabryce Kosmetyków "Pollena-Lechia" na stanowisku zastępcy głównego mechanika, a z dniem 1 kwietnia 1972 r. powrócił do Centralnego Laboratorium na stanowisko starszego konstruktora, gdzie pracuje do chwili obecnej. W 1954 r. zawarł związek małżeński z Elżbietą Idaszak. Z małżeństwa tego urodziło się dwóch sy,nów: J,acek (1955) d Piotr (1956). .Jest członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej od 1954 r. Był dwukrotnie laureatem w konkursie "Gazety poznańskiej" o nagrodę "Złotego suwaka" oraz Nagrody I stopnia Ministra Przemysłu Maszynowego. Za zasługi w pracy zawodowej udekorowany został Srebrnym Krzyżem Zasługi. Posiada Srebrną Odznakę Racjonalizatora Produkcji i Złotą Odznakę Zasłużonego Pracownika Zjednoczonych Zakładów Elektrochemicznych "Centra".

MGR STANISŁAW FOC

Urodził się dnia 17 października 1944 r. w Poznaniu, w rodzinie :!!izewca Bronisława Focia i jego żony, Władysławy z Wlaźlaków. Uczęszczał w latach 1951 - 1958 do Szkoły Podstawowej Nr 72, a później do Technikum Chemicznego Nr 2 przy ul. Stalingradzkiej. W 1964 r. zapisał się na studia na Wydziale

Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. W 1969 r. obronił pracę magisterską pt. Otrzymywanie żólcieni chromowo-barowych na podstawie surowca kredowego w Katedrze Chemii Stosowanej, napisaną pod kierurikiem prof. dra Maksymiliana Kranza. Rozpoczął potem pracę

zawodową w Centralnym Laboratorium Akumulatorów i Ogniw., Po odbyciu stażu został z dniem 4 września 1970 r. zaangażowany na stanowisko młodszego asystenta naukowo-badawCzego w zakładzie elektrochemii. Po pewnym czasie awansował na stanowisko asystenta, a później starszego asystenta naukowo-badawczego. W latach 1971 - 1977 był współtwórcą pięciu patentów, m. in. Nr 94677 na sadzę nieacetylenową o dużej chłonności cieczy. Z dniem 13 marca 1978 r. mgr Stanisław Fot: mianowany został kierownikiem wydziału produkCji doświadCzalnej minibaterii. Był wyróżniony nagrodami: Dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Maszyn i Aparatów Elektrycznych EMA oraz Ministra Przemysłu Maszynowego. W 1971 r. zawarł związek małżeński z Anną Pogonowską. Z małżeństwa tego urodziło się dwoje dzieci: Agata (1974) i Grzegorz (1976).

III

'I;'.

. ,

MGR HALINA GOLSKA

Urodziła się dnia 4 stycznia 1941 r. w Warszawie, w rodzinie urzędnika Edwarda Elminowskiego i jego żony, Władysławy z Tomczyków. W 1945 r. rodzina Elminowskich przeniosła się do Poznania, gdzie Halina ukończyła Szkołę POdstawową Nr 30 (1954). W 1958 r. otrzymała świadectwo dojrzałości w V Liceum Ogólnokształcącym i w tym samym roku rozpoczęła studia chemii na Wydziale Matematyczno- Fizyczno-Chemicznym Uni wersy tetu im. Adama Mickiewicza. W 1963 r. obroniła pacę magisterską na temat Chemia kwasu dehydrooctowego ł karboksydehydrooctowego, pisaną pod kierunkiem prof. dra hab. Jerzego Suszki.

W latach 1963 - 1965 pracowała jako asystent w Zakładzie Gleboznawstwa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, a w latach 1966- 1968 jako kierownik pracowni analitycznej w laboratorium badawczym Wytwórni Płyt Pażdzierzowych w Witaszycach k. Jarocina.

Od dnia 13 listopada 1968 r. pracuje w Centralnym Laboratorium Akumulatorów i Ogniw, najpierw na stanowisku starszego asystenta, a od dnia l sierpnia 1976 r. jako technolog zajmujący się badaniami nad doborem materiałów na obudowy baterii alkalicznych i problemami szczelnośd baterii. Przyczyniło się to do uruchomienia produkcji nowych typów baterii. Otrzymała trzykrotnie Zespołową Nagrodę Ministra przemysłu Maszynowego (1975, 1977, 1978).

W 1978 r. ukończyła Podyplomowe Studium Elektrochemli organizowane przez Uniwersy

.:".'"

;.,:<

,:..

' ";y.

tet im. Adama Mickiewicza i CEntralne La::t;!'atorium Akumulatorów i Ogniw. Mgr Halina Gólska od 1971 r. należy do Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego, od 1976 r. do Stowarzyszenia Inżynierów Mechaników Polskich. Od 1975 11". pracuje jako tłumacz języka niemieckiego Q angielskdego w Zespole Usług Technicznych pa-zy NaczeLnej 0ig8lnizacjI Technicznej. W 1964 r. zawarła "wiązek małżeński z etnografem Andrze;em Gólskim. Z małżeństwa tego urodziły Eię dzieci: Ziemowit (1966), R&dosław (19€9), Ludordr (1971).