ZBIGNIEW GŁOWACKI

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania 1976.10/12 R.44 Nr4

POLITECHNIKA POZNAŃSKA GOSPODARCE NARODOWEJ W LATACH 1971 1975

UCHWAŁY VI Zjazdu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wytyczając główne kierunki rozwoju społeczno-gospodarczego kraju na lata 1971 - 1975 określiły również zadania dla nauki. Dokonana w ich rezultacie zmiana strategii nauki polegała przede wszystkim na preferowaniu praktyczności i efektywności prac badawczych. Głównym zadaniem było uczynienie z nauki polskiej instrumentu rozwoju kraju.

Tak też zostały zrozumiane uchwały Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Politechnice Poznańskiej, w której dynamiczny rozwój badań i ciągle rozszerzaną współpracę z jednostkami gospodarki narodowej poprzedziła reorganizacja uczelni przeprowadzona w roku 1970. Jej istota polegała na utworzeniu w miejsce pięćdziesięciu siedmiu katedr i zakładów, szesnastu instytutów naukowo-dydaktycznych (aktualnie osiemnaście instytutów i osiem jednostek międzywydziałowych), które skupiły znaczny potencjał kadrowy, skoncentrowały dotychczas mocno rozdrobnioną bazę techniczną i, co najważniejsze, określiły profil badawczy swojej działalności. Równolegle, w oparciu o perspektywiczne plany rozwoju, ustalone zostały główne kierunki działalności naukowo-badawczej, stanowiące o specjalizacji Politechniki Poznańskiej, a mianowicie: cybernetyka stosowana (automatyka, elektronika i informatyka) -oraz inżynieria materiałowa. Te podstawowe kierunki działalności naukowo-badawczej oraz rozwijane specjalności dydaktyczne wpłynęły na ukształtowanie specjalizacji jej instytutów. Realizację tego procesu zapewniały podstawowe zasady polityki uczelni w dziedzinie badań naukowych, które miały na celu: 1. Zapewnienie dużego udziału prac o charakterze podstawowym, w granicach połowy potencjału badawczego uczelni; 2. Wzrost udziału w realizacji problemów węzłowych, resortowych i branżowych; 3.

Zapewnienie tematyki badawczej wynikającej z własnych potrzeb rozwojowych; 4. Podejmowanie prac kompleksowych, długoterminowych, stanowiących pełny cykl rozwojowy, od badań podstawowych do wdrożenia wyników. Dla wypełnienia tych celów zastosowano następujące instrumenty polityki w zakresie badań: ustalono tematykę preferowaną w uczelni; stworzono odpowiednie warunki dla podejmowania prac badawczych w ramach programów rządowych, problemów węzłowych i podstawowych; określono zasady przyjmowania przez Zespół Opiniodawczy prac zleconych biorąc pod uwagę specjalizację instytutów i wartość naukową przyjmowanych prac; skoncentrowano tematykę badawczą; położono nacisk na rozwój kadry naukowej; ukształtowano kompleks bodźców materialnych (nagrody, stypendia naukowe, limity, środki finansowe); związano prace dyplomowe i przejściowe studentów z tematyką badawczą instytutów; ustalono właściwe ramy organizacyjne uczelni.