TADEUSZ

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania 1966.04/06 R.34 Nr2

SZANTRUCZEK

ZARYS DZIAŁALNOŚCI ZWIĄZKU KOMPOZYTORÓW POLSKICH W POZNANIU W LATACH 1945-1965

DEPARTAMENT Muzyki Ministerstwa Kultury i Sztuki w miarę wyzwalania Polski z niewoli hitlerowskiej (przystępował do organizowania życia muzycznego oraz rej estrowania strat i zniszczeń spowodowanych w tej dziedzinie przez pożogę wojenną. Jednym z pierwszych kroków organizacyjnych było powołanie do życia w większych ośrodkach kulturalnych Związku Kompozytorów Polskich. Oznaczało to wówczas przede wszystkim rejestrację żyjących kompozytorów oraz ludzi, którym wojna uniemożliwiła regularne studia, a którzy zamierzali poświęcić się twórczej pracy na polu muzyki *, Wkrótce po wyzwoleniu Poznania, Ministerstwo Kultury i Sztuki upoważniło Tadeusza Kasserna do zorganizowania Koła Poznańsko- Pomorskiego Związku Kompozytorów Polskich 2. Do grona członków-założycieli należeli ponadto: Feliks Nowowiejski, Stefan Bolesław Poradowski i Stanisław Wiechowicz. Komitet organizacyjny zwrócił się do władz miejskich, znajdując pełne poparcie, oraz do muzyków o wstępowanie do nowej organizacji. Ministerstwo Kultury i Sztuki zostało 1 IV 1945 r. oficjalnie zawiadomione o rozpoczęciu działalności Koła 3 . 17 VI 1945 r. odbyło się w mieszkaniu Tadeusza Kasserna przy ul. Poznańskiej nr 18 zebranie organizacyjne, na którym po wyborach ukonstytuował się tymczasowy zarząd Koła w następującym składzie: Tadeusz Kassern (przewodniczący), Stefan Bolesław Poradowski (wiceprzewodniczący), Jerzy Młodziejowski (sekretarz).

Na I Walny Zjazd Związku Kompozytorów Polskich do Krakowa wyjechali jako delegaci: Tadeusz Kassern i Stefan Bolesław Poradowski. Wkrótce po zjeździe, z kompozytorów przedwojennych pozostał w Poznaniu tylko Stefan Bolesław Poradowski. Stanisław Wiechowicz przeprowadził się w sierpniu 1946 r. do Krakowa, Tadeusz Kassern z końcem 1945 r. opuścił Poznań, aby objąć placówkę dyplomatyczną w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, Feliks Nowowiejski zmarł w styczniu 1946 r., Władysław Raczkowski pozostał w Łodzi,

1 W dniach 20-31 VIII 1945 r. w Krakowie odbył się I Walny zjazd związku Kompozytorów Polskich. Uczestniczyli w nim wszyscy delegaci zorganizowanych już Kół Terenowych. Od tej daty można mówić o Związku jako o organizacji jednolitej. Statut regulował wszelkie sprawy organizacyjno-administracyjne i personalne. Związek Kompozytorów Polskich otrzymał osobowość prawną, a jego teren działalności - obszar Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Stowarzyszenie Kompozytorów o takich prerogatywach nie miało dotąd w Polsce precedensu. 2 Pismo Ministerstwa Kultury i Sztuki z 28 III 1945 r. Lp. 149jM/45.

3 Pismo w aktach Koła Poznańskiego Związku Kompozytorów Polskich.

4*

Tadeusz

Szantruczek

Tabela 1

KOŁO POZNAŃSKIE ZWIĄZKU KOMPOZYTORÓW POLSKICH (na dzień 31 III 1950 r.) Miasto Kompozytorzy Muzykolodzy Razem Bydgoszcz l l Poznań 7 4 11 Toruń l l Włocławek l l Wrocław l 2 3 Razem: 10 7 17

zApolinarym Szelutą ze względu na stan zdrowia i zamieszkiwanie poza Poznaniem, ścisły kontakt był niemożliwy. Zdzisław J ahnke wycofał się, a przeszłość okupacyjna wykreśliła Łucjana Kamieńskiego. Wokół więc Stefana Bolesława Poradowskiego zaczęli się grupować nowi, młodzi kompozytorzy i starsi, którzy przybyli do Poznania. Bardzo wzmocnił autorytet Koła sprowadzając się w 1947 r. na stałe do Poznania Tadeusz Szeligowski. Proponowana lista członków Koła powiększała się. Zgodnie ze statutem przynależność do Związku wymagała zatwierdzenia przez Zarząd Główny. Spośród wielu-zapisanych, tylko część otrzymała później pozytywne opinie Komisji Kwalifikacyjnej i została zatwierdzona przez Zarząd Główny. Rejestr nazwisk związanych z Kołem Poznańskim był więc przez szereg lat bardzo nieustabilizowany . Było to wynikiem nie wprowadzonych konsekwentnie w życie założeń organizacyjnych Związku i rozległego obszaru działalności Koła, do którego prócz Pomorza dołączono także w 1948 r. województwo wrocławskie. Również w 1948 r. w statucie Związku pojawiła się poprawka, na mocy której w poczet członków mogli być wpisani pracujący naukowo muzykolodzy. Tym samym sprawy organizacyjne Koła Poznańskiego jeszcze bardziej się skomplikowały, a listy członków stały się jeszcze bardziej niedokładne. W tej sytuacji jako rzeczywistych ezłonków Koła można uznać tylko tych, których nazwiska pojawiają się często w aktach Koła. Pozostałych traktować należy jako sympatyków Związku. Po weryfikacji Koło posiadało na dzień 31 III 1950 r. siedemnastu członków (tabela 1). W efekcie do chwili usamodzielnienia się Koła Wrocławskiego w latach 19591960 i Koła Pomorskiego w latach 1962-1963 ściśle związani z Kołem Poznańskim byli nie mieszkający w Poznaniu kompozytorzy: Ryszard Bukowski, Tadeusz N atanson, Konrad Pałubicki, Janina Skowrońska, Jadwiga Szajna- Lewandowska, Stefan Śledziński, Władysław Walentynowicz. Przez szereg lat byli członkami Koła Poznańskiego, lecz z różnych powodów opuścili Poznań: Henryk Czyż, Henryk Klejne, Jan Krenz, Bogusław Madey, Władysław Słowiński, Jadwiga Sobieska, Marian Sobieski, Stanisław Wisłocki.

Osobne wzmianki należą się nieżyjącym już zasłużonym seniorom Poznańskiego Koła Związku Kompozytorów Polskich: Feliksowi N owowiejskiemu 4 , Jerzemu

, Jerzy M ł o d z i e j o w s ki, Feliks Nowowiejski. "Kronika Miasta Poznania" R. 1946 nr 1, s. 3.

Vietinghoff- Szeelowi 5 , Adolfowi Chybińskiemu 6 , Marii Szczepańskiej» i Tadeuszowi Szeligowskiemu 8 . Zmiany personalne w składzie Zarządu Koła były od 1 IV 1945 do 31 XII 1964 niewielkie. Po Tadeuszu Kassernie funkcję przewodniczącego objął Stefan Bolesław Poradowski i sprawował ją do połowy 1954 roku. Następnym przewódniczącym Zarządu Koła (1954-1959) był Jerzy Młodziejowski, w latach 19591963 - Tadeusz Szeligowski. W roku 1963 przewodniczącym wybrany został Florian Dąbrowski. Sekretarzami Zarządu byli kolejno: Jerzy Młodziejowski (1945-1948), Marian Sobieski (1948-1953), Andrzej Koszewski (1953-1961), Jerzy Młodziejowski (1961-1963), Włodzimierz Kamiński (od 1963). Nie każdy Zarząd posiadał wiceprzewodniczącego. Według zachowanych dokumentów funkcję tę pełnili wybrani w latach: Stefan Bolesław Poradowski 1954 i 1959, Jerzy Młodziejowski 1952, Florian Dąbrowski 1961, Władysław Słowiński 1963. Oprócz wymienionych, w pracach Zarządu udział brali: Adolf Chybiński i Bogusław Madey. Podczas ostatnich wyborów 8 ukonstytuował się Zarząd w następującym składzie: Florian Dąbrowski (przewodniczący), Stefan Bolesław Poradowski (wiceprzewodniczący), Włodzimierz Kamiński (sekretarz), Mieczysław Makowski (skarbnik). Rangę Koła Poznańskiego podniósł fakt, iż Jerzy Młodziejowski i Tadeusz Szeligowski pełnili przez szereg lat odpowiedzialne funkcje w Zarządzie Głównym Związku Kompozytorów Polskich. Tadeusz Szeligowski był w latach 1945-1948 i 1956-1959 wiceprezesem Zarządu Głównego, a w latach 1951-1954 - prezesem Zarządu Głównego. Jerzy Młodziejowski był członkiem Zarządu Głównego w latach 1959-1960, 1963-1964 i Przewodniczącym Komisji Rewizyjnej w latach 1961-1962.

»ASSTWOWA nuiARMONU * POZXAXM

'" . »y (f) f\h "j R I

1* , \ 1\ r 1'. N . \ L i 4_

* 'A"'"

W pierwszych latach po wyzwoleniu formy działalności Związku Kompozytorów Polskich polegały głównie na udzielaniu pomocy materialnej członkom (zapewnienie - kartek żywnościowych i stołówek, przydziały odzieży, mieszkań i instrumentów) oraz pomocy w sprawach zawodowych (zaopatrzenie w nuty, kontakt z wydawnictwami muzycznymi). Nie oznacza to, że wszystkie przejawy działalności

5 Jerzy Vietinghoff-Szeel przybył do Poznania po II wojnie światowej z terenów północno-wschodnich. Zmarł w Poznaniu w r. 1952.

· Adolf Eustachy Chybiński (29 IV 1880 w Krakowie - 31 X 1952 w Poznaniu).

'Czesław S i kor s ki, Doc. dr Maria Szczepańska. Wspomnienia pośmiertne. "Kronika Miasta Poznania" R. 1%3 nr 2, s. 56.

8 Bogdan C i s z e w s ki, Pro/. dr Tadeusz Szeligowski. "Kronika Miasta Poznania" R.

1%3 nr 3, s. 68.

> 10 I 1%5 r.

Tadeusz

Szantruczek

Związku UWlenczone były sukcesami. Trudności ekonomiczne owych czasów były często murem, o który rozbijały się najusilniejsze nawet starania. Przykładem mogą być zainicjowane już w imaju 1945 r. zabiegi Zarządu Koła o powołanie Poznańskiego Wydawnictwa Muzycznego, do którego Poznań miałby prawo, ponieważ ocalały -wyspecjalizowane oficyny drukarskie. Z biegiem czasu wraz z normalizacją życia punkt ciężkości działania Koła przesuwał się coraz bardziej na sprawy związane bezpośrednio z zawodem kompozytora, a później również muzykologa. Związek Kompozytorów Polskich stawał się pośrednikiem między twórcą a państwem, zamówieniem społecznym, publicznością. Pomagał w ten sposób kompozytorowi odnaleźć swoje miejsce w strukturze społecznej. Brak w Poznaniu drukarni muzycznej podkreślał jeszcze to znaczenie, bowiem Koło ułatwiało kontakt z Polskim Wydawnictwem Muzycznym w Krakowie. Podnoszeniu kwalifikacji artystycznych służyć miały spotkania, dyskusje i wspólne przesłuchania nowo napisanych utworów. Kilka takich przesłuchań o znaczeniu ogólnopolskim odbyło się w Poznaniu, na inne wyjeżdżali delegaci Koła do różnych ośrodków muzycznych kraju. Coraz dokładniej i wszechstronniej przestrzegany był też statut Związku. W roku 1952 na polecenie Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich Koło Poznańskie zorganizowało cykl konferencji i dyskusji nad rolą i zadaniem muzyki w nowej sytuacji społecznej. Obszernie poruszano również problemy licznie wówczas tworzonych pieśni masowych. Związek Kompozytorów Polskich umożliwiał kontakty z kompozytorami oraz środowiskami zagranicznymi. N a przykład w roku 1953 Koło Poznańskie gościło grupę kompozytorów ukraińskich, w następnym roku słynnego kompozytora czeskiego, Eugeniusza Suchona, a w 1957 r. kilku muzykologów i kompozytorów z Czechosłowacji. Rok później przyjmowano wybitnego dyrygenta radzieckiego, Mikołaja Anosowa. Ważnym wydarzeniem roku 1959 było spotkanie z awangardowym kompozytorem włoskim, Luigi N ono. Wymiana poglądów i doświadczeń rozszerzona była przez wyjazdy zagraniczne wielu członków Koła. Wyjazdy te umożliwiane przez Związek Kompozytorów Polskich w ramach wymiany międzyzwiązkowej praktykowane są z okazji wykonania utworów lub na konkursy i festiwale w charakterze jurorów i obserwatorów. Od początku istnienia Koło nawiązywało współpracę ze związkami śpiewaczymi i zespołami muzycznymi. Wynikiem tej współpracy było poszerzenie repertuaru chórów i zespołów amatorskich oraz z drugiej strony - liczne nagrody, które zdobywali członkowie Koła na różnych krajowych konkursach kompozytorskich. Istotnym faktem była również pomoc w ułożeniu repertuaru reprezentacyjnego Zespołu Pieśni i Tańca "Wielkopolska" oraz udział Zarządu Koła w pracach przygotowawczych do IV Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego.

W dziedzinie działalności konsultacyjnej na czołowe miejsce wysunęła się współpraca w sprawach kultury z władzami województwa i miasta Poznania. Zainicjowana w latach pięćdziesiątych nabrała właściwego znaczenia za kadencji Zarządu, na czele którego stał Tadeusz Szeligowsiki. Częsty udział członków Zarządu w posiedzeniach Komisji Kultury Wojewódzkiej Rady Narodowej i Rady Narodowej m. Poznania miał bez wątpienia wpływ na decyzje i kierunek polityki muzycznej Poznania i województwa.

15 VI 1960 r. Zarząd Koła złożył władzom partyjnym memoriał, w którym postulowano potrzeby muzyczne Poznania. Miał on na celu poprawę sytuacji kompozy torów , przerwanie stagnacji panującej w życiu muzycznym miasta - unie

I rw 1 ą 11 iii Nen»OIVItS#ff PłlSKltf - KitO P9INiINS<<I( PALIWOWI FlllAKPiOltilA W E»@I*AMfil

«RU»«.BS11nu (4*1* i«s» ROKU · oemiw LłI»,» 8 A I A <o> LI e SI" A SI n p Sl1 r DL A B N II CZ C RW O I KJ 81

Ałiitił II. gesitoatu )J(u;)JC hI $@t$kiei

KONCERT KOMPOZYTORSKI

PORABOWttMi » MEOBZIKIOWSKI * K o I I I W S K «

* .Oeccft > <?Jt-telasMsfta · >K: *sverc«ifa$ftt * 3: Uyrigfcoir«,fca · >K Żmijewsft*

»«-»«j-U. MMmożliwiającej osiąganie wyników, które by pozwoliły muzyce poznańskiej zając odpowiednie miejsce w skali krajowej oraz zatrzymanie odpływu wartościowych jednostek do stolicy i innych miast wojewódzkich. Rezultatem tych właśnie starań

S PAŁSIWOWA lUlUmlUmmmm w POLKłlAIIIB ZWIAZCM K O n p B r n w O SI «»»isttica - KeAe &&TMTK*W KXmJlUlJICUlU. w » m «««» ki * nas« 51 * M . 51 » ID j»AS

KONCERT KOMPOZYTORSKI

BUKOI\SKI * 6 M t f f n o A E W 5 K 1 - KURCZBI\SKI SZJUNALEWAITOOWSKI * MAOEJ · UJTTTTUJ PO RADOWS KI * WASI KOWSKI * WIECZOREK

,BllHTe« . JIC.mUJmM€UJ&UJbl& . UJ.UJmm3MJlCM &.€m@€m$JlCUJKUJA · , KIEIASBI!«uM - 9S.M@wmmmi€M IIImMmM . €!JIc.»MIIIIIIM. J.MfOOEI£I4»W(IKI ».BAUDK » S. Rf»« KW« SŚ I . »,)1(» * 1 *82C)I(łOM fr.wAs«8S««WSI*i. zmCSTfĘMm « A.>KOTMo«! moi» e)l( r» 0/,,> 1I1 mm*» Vi**r*łCE jtenr. it vmaa s* - '* -,« .. -. - -. j Vi i I --1

Tadeusz

Szantruczek

Tabela 2 KONCERTY KOMPOZYTORSKIE I OKOLICZNOŚCIOWE W LATACH 1951-1965

Rok 1951 1954 1955 1956 1957 1958 1959 i960 1963 1965 Razem Ilość 1 t 2 2 2 2 4 2 2 3 1* 21

* Koncert Kola Poznańskiego Z K P wykonany w Warszawie.

była inauguracja dorocznych festiwali pn. "Poznańska Wiosna Muzyczna" la. Dało to możność bardziej reprezentatywnego przedstawiania indywidualnej twórczości członków Związku Kompozytorów Polskich. Mniej efektowną, ale bardzo pożyteczną formą działalności imprezowej były urządzane przez Koło od 1951 r. "Koncerty Kompozytorskie". Częstotliwość ich była uzależniona od dotacji Zarządu Głównego. Chętnymi współpracownikami tej akcji były zespoły: Wielkopolska Symfoniczna Orkiestra Objazdowa, Państwowa Filharmonia, Poznański Kwartet Smyczkowy, Poznański Chór Chłopięcy oraz soliści. Koncerty te prezentowały przede wiszystkim współczesną twórczość kompozytorów poznańskich, ale również - na zasadzie wymiany - utwory kompozytorów obcych (także zagranicznych). Doceniając znaczenie takich imprez, Związek urządzał także koncerty okolicznościowe, np. ku czci Kurpińskiego i Moniuszki. W dokumentacji Koła Poznańskiego zachowały się wzmianki o 21 koncertach zorganizowanych w latach 1951-1965 (tabela 2). Jakkolwiek sekcja muzykologów w Kole Poznańskim Związku Kompozytorów Polskich jest mniej liczna, trzeba podkreślić, iż Zarząd Koła wykazywał jej działalnością duże zainteresowanie a w ostatnich latach także troskę o poprawę sytuacji muzykologii poznańskiej. Poważne ograniczenie po śmierci prof. dra Adolfa Chybińskiego działalności Katedry Muzykologii przy Uniwersytecie im.

Adama Mickiewicza pozbawiło bowiem muzykologów bazy naukowej. Zainteresowanie to znalazło także mocny wyraz we wspomnianym wyżej memoriale. Pierwszą próbą poprawy były sesje muzykologiczne włączone od 1964 r. do programów "Poznańskich Wiosen Muzycznych". Chcąc wzmocnić pozycję muzykologów w życiu muzycznym Poznania Zarząd Koła zainicjował jesienią 1963 r. zebranie muzykologów, proponując im jednocześnie aktywny udział we wiosennych festiwalach. Wyniki działalności Koła byłyby dużo większe, gdyby posiadało ono własne lokale. Dotychczas przeznacza się na działalność administracyjną i pomieszczenie dla archiwum część powierzchni mieszkaniowej każdorazowego sekretarza lub przewodniczącego Zarządu. Dla odbywania zebrań i spotkań korzystano zwykle z gościnności Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej a ostatnio Muzeum Instrumentów Muzycznych. Prace organizacyjno-administracyjne wykonywane są bezpłatnie. Twórczość muzyczna środowiska poznańskiego w latach 1945-1965 pozwala na wyciągnięcie kilku wniosków ogólnych. Procesy rozwojowe kultury muzycznej Polski znalazły wyraźne odbicie również w Poznaniu. Wyraźne, ale nie identyczne! Odrębność tę spowodowały m. in. cechy środowiska poznańskiego. Bez wątpienia czołowa pozycja Wielkopolski w amatorskim ruchu śpiewaczym kraju wpłynęła na silny rozwój twórczości chóralnej. Analogiczną rolę spełnił w swoim czasie jedyny

" Sprawozdania z przebiegu "Poznańskich Wiosen Muzycznych" zamieszczono w "Kronice Miasta Poznania" B. 1963 nr 4, s. 71-77; R. 1966 nr 1, s. 57-76.

57*w Polsce poznański ośrodek naukowy zbierania i badań folkloru muzycznego. Opracowywanie muzyki ludowej i czerpanie z niej - to cechy charakterystyczno twórczości wielu kompozytorów poznańskich. Specjalne znaczenie posiada twórczość Tadeusza Szeligowskiego - głównego reprezentanta polskiej opery współczesnej, oraz Stefana Bolesława Poradowskiego - jednego z czołowych polskich kontynuatorów form klasycznych.

W momencie radykalnej zmiany poglądów na twórczość muzyczną -w latach 1956-1957, środowisko poznańskie przyjęło postawę wyczekującą. Dzięki temu zachowało ono wprawdzie ciągłość linii ewolucyjnej swej działalności, ale jednocześnie zostało wyłączone z głównego, burzliwego nurtu rozwojowego muzyki polskiej. W ostatnich jednak latach nowa muzyka Poznania ponownie zaczęła zwracać uwagę: operuje bardzo współczesnymi środkami technicznymi, zachowując przy tym nadal komunikatywność i duży ładunek emocjonalizmu. Te cechy nazwałbym charakterystycznymi dla poznańskiej twórczości muzycznej lat 1945-1965.

Wspomniana wyczekująca postawa odbiła się niekorzystnie na wykonaniach dzieł kompozytorów poznańskich na koncertach i festiwalach ogólnopolskich. Na przykład w programach ośmiu kolejnych "Warszawskich Jesieni" . W latach 19561964 wykonano jedynie pięć utworów Tadeusza Szeligowskiego i jeden utwór Andrzeja Koszewskiego! Polskie Wydawnictwo Muzyczne od 1957 r. także prawie zupełnie pomija twórczość kompozytorów poznańskich. Większość wykonań zawdzięczają kompozytorzy głównie lokalnym instytucjom, a zwłaszcza festiwalom pn. "Poznańskie Wiosny Muzyczae". Tym bardziej więc cieszy fakt, że poznańska muzyka zachowując samodzielność i cechy indywidualne ustawicznie i wyraźnie podnosi swój poziom artystyczny. Koło Poznańskie Związku Kompozytorów Polskich ilością członków i dorobkiem twórczym należy przecież obok Warszawy i Krakowa do najsilniejszych w kraju.

ANEKS

AKTUALNA LISTA CZŁONKÓW KOŁA POZNAŃSKIEGO ZWIĄZKU KOMPOZYTORÓW POLSKICH (NA DZIEŃ l V 1965 R.)

1 Jan Astriab 2 Jerzy Badurski-Dzierżykraj 3 Mirosław Bukowski 4 Florian Dąbrowski 5 Ryszard Gardo 6 Walerian Gniot 7 Zbigniew Guzowski 8 Władysław Górzyński (Szczecin) 9 Włodzimierz Kamiński 10 Wiesław Kiser 11 Andrzej Koszewski 12 Witold Krzemieński 13 Jerzy Kurczewski 14 Zygmunt Mahlik

15 Mieczysław Makowski 16 Jerzy Młodziejowski 17 Stefan Bolesław Poradowski 18 Bogdan Riemer 19 Tadeusz Szantruczek 20 Aleksander Szełigowski 21 Apolinary Szeluto (Słupca) 22 Zenon Szubert 23 Józef Talarczyk (Szczecin) 24 Edward Twardoch 25 Franciszek Wasikowski 26 Franciszek Woźniak 27 Jan Michał Wieczorek (Toruń)

Tadeusz

Szantruczek

KRÓTKI PRZEGLĄD TWÓRCZOŚCI CZŁONKÓW POZNAŃSKIEGO KOŁA ZWIĄZKU KOMPOZYTORÓW POLSKICH ( 1945-1965)

Dorobek twórczy Koła Poznańskiego jest bogaty i zroznlcowany. Wliczam weń również dzieła kompozytorów, którzy tworzyli w Poznaniu, lecz później wyprowadzili się i są obecnie członkami innych Kół Terenowych Związku Kompozytorów Polskich, jak np. Henryk Czyż, Bogusław Madey, Władysław Słowiński i Stanisław Wisłocki.

Niestety nie udało mi się zgromadzić wszystkich materiałów. Niektórzy członkowie Związku Kompozytorów Polskich podali pełny wykaz swojej twórczości, inni tylko fragmentaryczny. Z tych m. in. przyczyn zestawienie nie może być uważano za kompletne ani pod względem ilości kompozytorów, ani pod względem ilości dzieł. Obok dzieł umieszczone są dane dotyczące roku ich napisania. Objaśnienie skrótów:

OPARA - L TK - · PWM PWN PWSM ZKP

Centralna Poradnia Amatorskiego Ruchu Artystycznego Lubuskie Towarzystwo Kultury Polskie Wydawnictwo Muzyczne Polskie Wydawnictwo Naukowe Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna Związek Kompozytorów Polskich

A. Kompozytorzy

Jan ASTRlAB, ur. 1937. Studia w Poznaniu. Obecnie pracownik naukowy PWSM W Poznaniu. Sonata na altówkę i fortepian (1958), Kwartet smyczkowy (1959), 2 Preludia na fortepian (i960), Podwójny koncert na flet i klarnet Z tow. orkiestry (1960), Rondo na skrzypce i fortepian (1961), Tryptyk symfoniczny (1963), 2 Wokalizy (1964)-wyróżnienie na konkursie Młodych Kompozytorów w Warszawie w 1964 r., Wariacje chóralne (1965).

Jerzy BADURSKI-DZIERŻYKRAJ, ur. 1930. Studia w Poznaniu. Obecnie pedagog.

Trio na skrzypce, altówkę i fortepian (1958/59), Uwertura koncertowa (1959/60), Concertino na klarnet (1960/61), Poemat symfoniczny Zmrok (1960), Improwizacja na organy, blachę i perkusję (1961), Fantazja choreograficzna (1961/62). Muzyka fortepianowa, wokalna.

Mirosław BUKOWSKI, ur. 1936. Studia w Sopocie i Poznaniu. Obecnie pracownik naukowy PWSM w Poznaniu. Sonatina fortepianowa (1955), 2 Sonaty fortepianowe (1955 i 1960), Tryptyk na sopran i orkiestrę (1958), Allegro symfoniczne (1959), Ekspresje na fortepian (1962/63), Imitacja na skrzypce i fortepian (1965).

Drobne utwory kameralne, muzyka teatralna.

Florian DĄBROWSKI, ur. 1913. Studia w Poznaniu. Obecnie kierownik Katedry Kompozycji w PWSM w Poznaniu. Nagroda Muzyczna Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy w 1960 r. W Poznaniu na stałe zamieszkał w 1954 r.

Nokturn (1956), Tryptyk liryczny (1957/58), Uwertura (1961), Kontrasty (1962/63), Kantata o Pomorzu (1960), Kantata Żołnierze (1959), Kantata liryczna (1963), Pieśń o Ziemi (1964), Koncert skrzypcowy (1965), Kanon na perkusję i taśmę magnetofonową (1965), Rytmy i barwy na perkusję (1965). Muzyka teatralna. Opracowania dawnej muzyki: Jan Wański- 2 Symfonie (1959), Wojciech Bańkowski - Symfonia (1959), Mateusz Zwierzchowski - Requiem i Pastorella (1959), Zaydler -. Pastorella i Nespore (1962), Stanisław Duniecki - Paziowie Królowej Marysieńki (1964), Anonim - Nokturn (1964), Henryk Pachuiski - Suita na orkiestrę i Fantazja na fortepian Z orkiestrą (1964).

Ryszard GARDO, Uf. 1923. Studia w Poznaniu. Kierownik muzyczny Teatru Polskiego w Poznaniu. Suita orkiestralna (1956), Sinfonietta (1957), Akt bez słów wg Becketta (1958), Kuglarze scena na 3 sola wokalne i fortepian (1958/59), Ballady i romanse na zespół chłopięcy, smyczki, perkusję i recytację (1965). Utwory fortepianowe, pieśni. Muzyka do 86 sztuk teatralnych, m. in. Lilia Weneda, Kordian, Balladyna Słowackiego, Romeo i Julia Szekspira, Elektra Sofoklesa, Wieczny małżonek Dostojewskiego, Nie b oska komedia Krasińskiego.

Walerian GNIOT, Uf. 1902. Studia w Poznaniu. Pedagog poznańskich szkół muzycznych. Sonata klarnetowa op. 75, Pamięci Chopina op. i85 - nagroda na Konkursie Kompozytorskim im. F. Chopina w 1948 f. Pierwiosnek op. 89 - wyróżnienie na konkursie mickiewiczowskim w 1949 r., Wariacje na temat ludowy op. 90 - nagroda na Konkursie Kompozytorskim im. F. Chopina w 1948 r., Uwertura kujawska op. 94, Impresje olimpijskie op. 97 - wyróżnienie na konkursie przedolimpijskim w 1952 r., Ballada na róg i fortepian op. 98. Dzieła nieoipusowane: Marsz fantastyczny - wyróżnienie na Konkursie z okazji V Festiwalu Młodzieży i Studentów w 1955 r., Wesele warmijskie - nagroda na konkursie w Olsztynie w 1960 r., Lokomotywa - nagroda na konkursie w Poznaniu w 1961 r., Marsz fanfarowy - nagroda na konkursie w Warszawie w 1963 r., Marsz śląski - nagroda na konkursie w Katowicach w 1964 r., 3 Kwintety dęte, Kwartet dęty, Tre movimenti, Sei movimenti.

Zbigniew GUZOWSKI, Uf. 1930. Studia w Sopocie i Poznaniu. Obecnie pracownik naukowy PWSM w Poznaniu. Kompozycja na fagot i orkiestrę smyczkową (1958/59), Hymn na orkiestrę (1959), 2 Nokturny na skrzypce ii fortepian (1959/60), 2 cykle Miniatur fortepianowych (1959/60), Sonata na fortepian (i960), Preludia na fortepian (1960/61), Fantasia na 2 kwartety smyczkowe i perkusję (1960), Trio fortepianowe (1961), Etiudy fortepianowe (1961/62). Ballada na fortepian (1962), Sonans na skrzypce i fortepian (1963), Inventiones na orkiestrę symfoniczną (1963). Drobniejsze utwory fortepianowe, chóralne, pieśni solowe.

Wiesław KISER, Uf. 1937. Studia w Poznaniu. Obecnie wizytator szkolnictwa artystycznego przy Wydziale Kultury Rady Narodowej m. Poznania. Kantata Gołębie pióro op. 22 (1960), Noc op. 23 (1961), 6 utworów dla dzieci op. 24 (1962), Gabrieł Peri op. 25 (1964), Treny dla T. Szeligowskiego op. 27 (1963), Trzy utwory na orkiestrę smyczkową op. 28 (1963), Mała suita op. 29 (1963), Mały koncert klarnetowy op. 30 (1963), Walc o Poznaniu op. 32 (1964), Elegia o chłopcu polskim ap. 33 (1964), Pokłon rewolucji op. 34 (1964). Utwory fortepianowe, muzyka teatralna.

Tadeusz

Szantruczek

Andrzej KOSZEWSKI, Uf. 1922. Studia w Poznaniu i Warszawie. Obecnie docent PWSM w Poznaniu. Concerto grosso (1947), Andante na dwoje skrzypiec i fortepian (1947), Capriccio na fortepian (1947), Adagio i Gawot na skrzypce i fortepian (1947), Taniec wielkopolski (1951), Trio fortepianowe (1950), Kantata sielska (1951), Suita kaszubska (1952) - wyd. 1956 PWM, Wariacje na temat Bacha (1953), Allegro symfoniczne (1953) - wyd. 1963 PWM, Scena taneczna (1953), Sonata breve (1954), Sinfonietta (1956), Musica Fa-re-mi-do-si (1960).

wyd. 1962 PWM, Uwertura (1963), La Espero na dwa chóry (1963). Pieśni solowe, opracowania chóralne.

Witold KRZEMIEŃSKI, Uf. 1909. Studia we Lwowie. Od 1963 r. dyrektor Państwowej Filharmonii w Poznaniu. Kantata Jubileuszowa (1964). Muzyka filmowa.

Jerzy KURCZEWSKI, Uf. 1924. Studia w Poznaniu. Obecnie dyrektor i kierownik artystyczny Poznańskiego Chóru Chłopięcego. Nagroda Premiera za twórczość dla dzieci i młodzieży w 1955 r., Nagroda muzyczna Województwa Poznańskiego w 1959 r., Złoty Krzyż Zasługi w sr. 1955, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w r. 1962, Świta wielkopolska (1951), Uwertura (1952), Suita dziecięca (1956), Septet dęty (1958), Symfonia (1960), Kwartet smyczkowy (1963) Pieśni chóralne, muzyka filmowa i teatralna.

Bogusław MADEY, Uf. 1932. Studia w Poznaniu i Londynie. Opuścił Poznań w 1959 r. Obecnie dyrygent Teatru Wielkiego w Warszawie. Suita na orkiestrę (1951), Impresje taneczne na orkiestrę (1952), Uwertura dramatyczna (1952), Sonatina na fortepian (1952), Preludia na fortepian (1932), Scherzo Fantastico na orkiestrę (1954) - nagroda na ogólnopolskim konkursie w 1955 r., Koncert fortepianowy (1957). Utwory wokalne, kameralne, muzyka teatralna.

Zygmunt MAHLIK, ur. 1926. Studia w Poznaniu. Redaktor muzyczny Polskiego Radia w Poznaniu. Sonata i Toccata na organy (1954), Trio fortepianowe (1954), poemat symfoniczny Śmierć poety (1955), Wesoła uwertura (1963), Kwartet smyczkowy (1964), Miniatury symfoniczne (1964). Pieśni chóralne, muzyka rozrywkowa.

Mieczysław MAKOWSKI, Uf. 1933. Studia w Sopocie i Poznaniu. Obecnie pracownik naukowy PWSM w Poznaniu. Kantata dziecięca (1957), Uwertura symfoniczna (1957), Koncert fortepianowy (1958), Muzyka na instrumenty smyczkowe (1959) wyróżnienie na Konkursie Młodych Kompozytorów w Warszawie w 1959 r., Trio na dwa flety, wiolonczelę i jedno uderzenie w talerz (1962), Suita wielkopolska (1962), Tracja na skrzypce i fortepian (1963/4), Tryptyk dziecięcy (1964), Soliloąuia super Psalmum "Miserere" vel varia tion es unius toni na skrzypce solo <1964).

Jerzy MŁODZIEJOWSKI, Uf. 1909. Studia w Poznaniu. Kierownik artystyczny Wielkopolskiej Symfonicznej Orkiestry Objazdowej od 1954 r. Złoty Krzyż Zasługi (1955), Medal lO-lecia (1955), Odznaka Honorowa za Zasługi w Rozwoju Kultury Województwa (1965). 13 utworów symfonicznych, m. in.: Drawska rapsodia (1948), Opolska rapsodia (1952), Tatrzańskie drzewa (1956), Oda na cześć Ten-Tsinga (1959), poemat symfoniczny Wysoko z przełęczy (1963), 6 utworów kon

(i icertowych, m. in.: Koncert fletowy (1953), Koncert skrzYpcowy (1965), Koncert obojowy (1965), Koncert puzonowy (1965), 13 kantat, m. in.: Legenda o Janosikowej sławie, miłości, smzerci (1946), Kantata o wielkości (1950) - wyd. 1950 PWM, nagroda na konkursie chopinowskim w 1950 r., Opowieść o Jacku Odrowążu (1956), Soła (1959), Legenda o trzech braciach: Lechu, Czechu i Rusie (1963), Pieśń o polskiej elektrowni (1965), 8 utworów kameralnych, m. in.: Sonatina na obój i fortepian (1951), Kwartet na dwa oboje, rożek i fagot (1952), Burleska na fagot i fortepian (1955), Kwartet smyczkowy (1963), utwory chóralne m. in. Jest u mnie kraj (1953) - wyd. PWM, nagroda na konkursie mickiewiczowskim, Obłoki (1963) - nagroda na Konkursie Poznańskiego Chóru Chłopięcego, Pieśń o Grunwaldzie (1963) -. nagroda na konkursie WRN w Olsztynie. Pieśni, muzyka teatralna, filmowa, opracowania i inistrumentacje, publikacje książkowe, m. in.: Mieczysław Karłowicz w Tatrach - 2 wyd. PWM, Moja OjczYzna Smetany - wyd. 1957 PWM, Sprzedana narzeczona Smetany - wyd. PWM.

Stefan Bolesław PORADOWSKI, Uf. 1902. Studia w Poznaniu i Berlinie. Kierownik Katedry Teorii PWSM w Poznaniu oraz Katedry Kompozycji PWSM we Wrocławiu. Nagroda Artystyczna Poznania w 1947 r., Złoty Krzyż Zasługi i Medal lO-lecia w 1955 r., Nagroda Muzyczna Ziemi Lubuskiej w 1961 r., Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w 1964 r., Złota Odznaka Miasta Poznania w 1964 f. Rapsodia Polska na skrzypce i orkiestrę op. 42 (1945), Uwertura koncertowa op. 47 (1947), Kantata Koń Światowida op. 28 (1947) - nagroda m. Poznania, IV Kwartet smyczkowy op. 48 (1947), ipoemat symfoniczny Ratusz poznański op. 52/1 (1949), Suita wielkopolska op. 51 (1949), VI Symfonia op. 54 (1951/52), Suita lubuska op. 65 (1952) - wyd. LTK, Kantata Pieśń o Wiśle op. 58 (1953), IV Trio smyczkowe na trzy kontrabasy op. 56 (1952) - wyd. Hofmeister Lipsk, Koncert na flet, harfę i orkiestrę smyczkową op. 59/1 (1954)-wyd. 1964 PWM, Nokturn na flet, harfę i orkiestrę smyczkową op. 59/11 (1955) - wyd.

1960 Simrock Wiesbaden, Kantata Laur op. 60 (1954), V Trio smyczkowe op. 61 (1955), Preludia i fugi op. 63 (1956), VII Symfonia op. 65 (1957/58), opera Płomienie op. 66 (1960/62), Preludium i Toccata na skrzypce i fortepian op. 68 (1963), Koncert skrzYpcowy op. 70 (1964/65), utwory chóralne, pieśni solowe, publikacje teoretyczne, m, in.: Nauka harmonii (5 wydań) - ostatnie wyd. 1963 CP ARA w Warszawie, O fudze - wyd. 1991. Katedra Kompozycji PWSM w Poznaniu, Akustyka dla mUzYków - wyd. Katedra Kompozycji PWSM w Poznaniu.

Władysław SŁOWIŃSKI, Uf. 1930. Studia w Poznaniu. Opuścił Poznań w 1964 f.

Sinfonietta, Koncert fletowy, Makowskie bajki na zespół instrumentalny, MUzYka w trzech częściach na orkiestrę, Kwintet dęty, Dialog na skrzypce i klawesyn.

Aleksander SZELIGOWSKI, Uf. 1934. Studia w Poznaniu i Warszawie. Pracownik naukowy PWSM w Poznaniu. Concerto grosso (1952), Suita dziecięca (1953), Aforyzmy na fortepian (1954), Poemat na orkiestrę (1956), Wariacje na temat Beethovena (1956), Dwa mazurki na fortepian (1957), Etiuda fortepianowa (1957), Kantylena w starym stylu (1959), poemat Lament nad Agadirem (1960), Walc na fortepian z tow. orkiestry (1961), Pudełko zwane wyobraźnią - pieśni na sopran i 17 instrumentów (1962) - wyd. 1963 PWM, Kolorowe szkice (1962), Pieśni do słów Leopolda Staffa (1963), Wokaliza na sopran i 8 instrumentów (1964), Suita na flet i kwartet smyczkowy (1965). Utwory organowe: Sonaty, Tria, Scherza,

Tadeusz

Szantruczek

Preludia, Fugi, Missa brevis. Utwory chóralne, pieśni solowe, muzyka religijna opracowania i instrumentacje, muzyka dla teatrów.

Tadeusz SZELIGOWSKI, Uf. 1896 - zm. 1963. Studia we Lwowie, Krakowie i Paryżu. Nagroda Państwowa I i II stopnia w 1951 i 1952, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski w 1952 r., Order Sztandaru Pracy II ki. w 1959 r., Nagroda Muzyczna M. Poznania w 1960 r., Odznaka Honorowa M. Poznania, Nagroda ZKP za całokształt twórczości w 1963 r. Kantata Wesele lubelskie (1948) - wyd. PWM, balet Paw i dziewczyna (1948), Nokturn na orkiestrę (1947), Arion (1949) - wyd. PWM, Sonata fortepianowa (1949) - wyd. PWM, Rapsod na sopran i orkiestrę (1949) - wyd. PWM, opera Bunt żaków (1950) - wyd. PWM, Kwintet na instrumenty dęte (1950), kantata Karta serc (1952), Uwertura komediowa (1952), Renegat (1953) - wyd. PWM, Trzy pieśni do tekstów Garci Lorci (1953) - wyd. PWM, Walc na orkiestrę (1954), opera Krakatuk (1954), Sonata fletowa (1953/54) -. wyd. PWM, Suita na 2 fortepiany (1955), Trio fortepianowe (1956), balet Mazepa (1957), balet Kwiat paproci (1958), opera Teodor-Gentleman (1960), Psalm na chór a capella (1960), oratorium radiowe Odys płaczący (1961), oratorium Rex inclitus (nieukończone). Drobne utwory instrumentalne, chóralne, pedagogiczne, pieśni solowe, masowe, opracowania muzyki ludowej, utwory dla zespołów "Skolimów" i "Mazowsze", muzyka teatralna i filmowa.

Stanisław WISŁOCKI, Uf. 1921. Studia we Lwowie i Temeszwarze (Rumunia).

Opuścił Poznań w 1958 r. Obecnie dyrygent Filharmonii Narodowej w Warszawie. Złoty Krzyż Zasługi w 1952 r., Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w 1954 r., Wyróżnienie Państwowe w 1955 r., Medal lO-lecia w 1955 r. Symfonia o tańcu (1951), Ballada symfoniczna (1952), Koncert fortepianowy (1949) nagroda na II Festiwalu Muzyki Polskiej, Taniec zbójnicki - nagroda na II Festiwalu Muzyki Polskiej w 1955 r.

Franciszek WOŹNIAK, Uf. 1932. Studia w Poznaniu. Pianista Państwowej Filharmonii w Poznaniu. Nokturn na fortepian (1955), Preludia na fortepian (1955), Wariacje na orkiestrę symfoniczną (1955), 3 cykle Miniatur na fortepian (1957, 1958, 1960), Wokaliza (1957), Concertino na fortepian i orkiestrę (1958), opera kameralna Lekcja fruwania (1959), Symfonia (1959), Muzyka na smyczki, fortepian i perkusję (1960), Koncert na fortepian i orkiestrę (1962), Kołysanka na skrzypce i fortepian (1963), Vamandaria - improwizacja na skrzypce i orkiestrę (1963), Dwanaście etiud na fortepian (1963/65), Kwartet fortepianowy (1960), Concertino na trąbkę i orkiestrę (1964/65), Miniatury na orkiestrę symfoniczną, Visioni notturni na zespół perkusyjny (1965). Muzyka teatralna, szkoła na fortepian Muzyka dla najmłodszych.

B. Muzykolodzy

Koło Poznańskie Związku Kompozytorów Polskich zrzesza również muzykologów. Sekcja muzykologiczna jest znacznie mniej liczna od kompozytorskiej. W minionym dwudziestoleciu należeli do niej:

Prof. dr Adolf CHYBIŃSKI, Uf. 1880 - zm. 1952. Studia w Krakowie i Monachium. Doctor honoris causa Uniwersytetu Poznańskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności, członek honorowy Polskiej Akademii Nauk. Order Sztandaru Pracy I klasy, Nagroda Państwowa I stopnia. Słownik mUzYków dawnej Polski - wyd. 1949 Kraków, MieczYsław Karłowicz (1876-1909). Kronika żYcia artysty i taternika - wyd. 1949 Kraków, Od Tatr do Bałtyku - wyd. I cz. 1950 PWM, wyd. II cz. 1951 PWM, wyd. całości 1959 PWM, Pieśni ludu polskiego na Orawie - wyd. 1957 Kraków, Karol Szymanowski a Podhale - wyd. 1958 Kraków, O polskiej muzyce ludowej - wyd. 1961 Kraków. Niezliczona ilość mniejszych publikacji i artykułów.

Dr Włodzimierz KAMIŃSKI, Uf. 1930. Studia w Poznaniu. Kustosz Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu. KompozYtorzY polscy w polskich rękopisach XV wieku (Poznań 1954, praca magisterska), Instrumenty mUzYczne (praca zbiorowa Z dziejów polskiej kultury mUzYcznej. PWM, w druku), Narzędzia dźwiękowe i instrumenty muzyczne na ziemiach polskich w świetle wykopalisk archeologicznych (Sprawozdania. Wyd. Poznańskie Towarzystwo Naukowe nr 1, 1960), Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu (Monografia. "Kronika Miasta Poznania" R. 1959 nr 4), Friihmittelalterliche Musikinstrumente auf polnischen Gebiet (Księga pamiątkowa I Międzynarodowego Kongresu Muzykologicznego w Warszawie, 1963 PWN), Główne problemy kształtowania i rozwoju instrumentarium mUzYcznego na ziemiach polskich (PWM, w druku), Hasła muzykologiczne do Wielkiej Encyklopedii Powszechnej i Małej Encyklopedii MuzYcznej (PWN), Próba obiektywnej oceny dźwięku skrzYpiec przY zastosowaniu analizY widmowej dźwięku (Praca zbiorowa, 1963, w druku, Polskie Towarzystwo Akustyczne, Poznań), Wczesnośredniowieczne instrumenty mUzYczne Słowian południowo-zachodnich i wschodnich (Sprawozdanie z Kongresu Muzykologicznego w Bratysławie 1964 r., w druku). Około 30 artykułów w prasie i periodykach muzycznych.

Doc. mgr Andrzej KOSZEWSKI, Uf. 1922. Studia w Poznaniu i Warszawie. Forma walców Chopina (1948), Melodyka walców Chopina. "Studia Muzykologiczne" 1953 II, Problemy rytmiczne i agogiczne walców Chopina. Annales Chopin 1958, Kraków-Warszawa, Wiedeń w walcach Chopina (1959) - wyd. 1963 Wiedeń, Pierwiastek walcowy w twórczości Chopina (1959) - wyd. 1961 Lipsk, Walce w zbiorach Oskara Kolberga. Annales Chopin 1963, Kraków-Warszawa, Materiały do nauki form mUzYcznych (1955), Improwizacja fortepianowa na tematy rytmiczne (1957). Ponadto liczne artykuły, referaty i prelekcje.

Mgr Jadwiga SOBIESKA, Uf. 1909 i doc. mgr Marian SOBIESKI Uf. 1908. Studia w Poznaniu. Opuścili Poznań w 1953 r. Badania nad muzyką ludową, zbieractwo folkloru oraz problemy z tym związane to tematy licznych publikacji Sobieskich. Obecnie są pracownikami naukowymi Instytutu Sztuki PAN. Doc. M. Sobieski jest kierownikiem Pracowni Badań nad Polskim Folklorem Muzycznym.

Mgr Tadeusz SZANTRUCZEK, Uf. 1931. Studia w Poznaniu. Prelegent Państwowej Filharmonii w Poznaniu. Wariacje fortepianowe Karola SzYmanowskiego (Praca magisterska 1960), Koncert skrzypcowy Albana Berga (Praca magisterska 1962), Wychowanie mUzYczne w Wielkopolsce w okresie XX-lecia PRL (Sprawy Oświaty i Kultury Województwa Poznańskiego, w druku), Działalność Poznańskiego Koła ZKP w XX-leciu PRL (Referat podczas Spotkania Muzykologicznego, Poznań 1965). Omówienia do programów Poznańskich Wiosen Muzycznych i Filharmonii, prelekcje, monografie, publicystyka i krytyka muzyczna.

Tadeusz

Szantruczek

Doc. dr Maria SZCZEPAŃSKA, Uf. 1902 - zm. 1962. Studia we Lwowie. Opracowania do druku dzieł muzyki polskiej wieku XVI i XVII (Wyd. w serii Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej), opracowanie rękopisu nr 375 Biblioteki Leningradzkiej (nieukończone ), monografia Bartłomieja Pękiela (nieukończona) , około 40 artykułów i rozprawo charakterze przyczynkarskim.

Koło Poznańskie Związku Kompozytorów Polskich. Siedzą od lewej: Władysław Słowiński, Stefan Poradowski, Tadeusz Szeligowski, Florian Dąbrowski, Andrzej Koszewski. Stoją od lewej: Tadeusz Szantruczek, Mieczysław Makowski, Jerzy Młodziejowski, Ryszard Gardo, Jerzy Badurski, Zbigniew Guzowski. Zdjęcie wykonano w r. 1<xD

Florian Dąbrowski

Zbigniew Guzowski

CZŁONKOWIE KOŁA POZNAŃSKIEGO ZWIĄZKU KOMPOZYTORÓW POLSKICH

Jerzy Badurskł

Włodzimierz Kamiński

Andrzej Koszewski

Witold Krzemieński

£v"

Mirosław Bukowski

Walerian Gniot

Wiesław Kiser

Zygmunt Mahlik

Mieczysław Makowski

Jerzy Młodziejowski

Stefan Poradowski

Bohdan Riemer

Tadeusz Szantruczek

Aleksander Szeligowski

Edward Twardoch

Franciszek Wasikowski

Franciszek Woźniak