ZYCIE

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania 1963.04/06 R.31 Nr2

KULTURALNE

WŁODZIMIERZ

KAMIŃSKI

IV MIĘDZYNARODOWY KONKURS SKRZYPCOWY IM. HENRYKA WIENIAWSKIEGO (4 XI - 18 XI 1962)

JL/ISTOPAD 1962, roku stał się kulminacyjnym punktem imprez muzycznych roku, któremu patronowało imię Wieniawskiego. Po wiosennych konkursach kompozytorskim i lutniczym nadszedł czas na egzamin dla skrzypków. Zjechało ich do Poznania 24, co w porównaniu z konkursem z roku 1957 wynosi zaledwie 53 a /o, jednakże poziom całej grupy był znacznie wyższy. Jedyny wyjątek w tym zespole stanowi Allen Cox, którego przyjazd był oczywistym nieporozumieniem. Toteż jeśli odrzucimy liczbę kandydatów uczestniczących w I etapach obu konkursów, etapach stanowiących w zasadzie dopiero eliminację, różnica zmniejszy się zasadniczo: 1957 - 28, 1962 - 21. Dopiero z tego punktu widzenia można właściwie ocenić udział skrzypków w Konkursie. Nie przyjechali bowiem ci wszyscy, którzy zorientowali się, że bez dostatecznie wysokiego poziomu wirtuozowskiego zgłaszanie się do Konkursu Wieniawskiego jest bezcelowe. Tak więc ostatecznie w IV Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. H. Wieniawskiego wzięli udział reprezentanci: Argentyny: Mariana Behrendt; Czechoisłowacjii: Jifi Tomaśek; Francji: Antonie Goulard; Kuby: Evelio Tieles; Polski: Krzysztof Jakowicz, Jadwiga Kaliszewska, Stanisław Kawalla, Tomasz Michalak, Bogdan Pietrzak, Paweł Puczek, Andrzej Siwy, Marek Szwarc, Wanda Wierzbicka, Jolanta Wilson, Tadeusz Zymbak; Rumunii: Leonora Geanta; Stanów Zjednoczonych Ameryki: Anne Amibroise, Allen Cox, Charles Treger; Węgier: Laszto Kóte; Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich: Aleksander Arenkow, Oleg Krysa, Izabella Fetrosjam, Mirosław Rusin. Ocenę poziomu produkcji młodych wirtuozów powierzyli organizatorzy Jury, w skład którego weszli wybitni muzycy z 12 krajów: Zdzisław Górzyński (Polska) - przewodniczący juiry, Vladimir Avramow (Bułgaria) - wiceprzewodniczący, Louis Fersinger (Stany Zjednoczone Ameryki) - wiceprzewodniczący, Igor Bezrodnyj (Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich), Irena Dubiska (Polska), Fritz Ehlers (Niemiecka Republika Demokratyczna), Jean Fournier (Francja), Denes Kovaos (Węgry), Georges Manoliu (Rumunia), Maria Mihailovic (Jugosławia), Aleksander Plocek (Czechosłowacja), Remy Principe (Włochy), Edward Statfciewicz (Polska), Emil Telmanyi (Dania), Eugenia Umińska (Polska), Tadeusz Wroński (Polska),. Ponadto w charakterze obserwatorów przybyli na konkurs: Maria Hlounova, Ivan Kavaciuk i Tibor Gaisiparek -. wszyscy z Czechosłowacji, Elena Geneva i Petr Christovkow z Bułgarii, Bj6rn Olafeon z Islandii, Lazar Marianovic z Jugosławii, Gorutaut Biron z Francji, profesorowie Kurdiumow, Bondarenko i Wartanian' ze Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz Isitvan Gerster z Węgier. Honorowymi gośćmi Konkursu byli potomkowie Henryka Wieniawskiego David Paul z Anglii i Julian Wieniawski z Polski. Wszyscy ucizestnicy Konkursu zaimieiszkali w hotelu "Wielkopolskim", (co w poważnym stopniu ułatwiło komunikację z aulą

Włodzimierz

Kamiński

Uniwersytetu Adama Mickiewicza, w której odbywały się przesłuchania oraz z Państwową Wyższą Szkołą Muzyczną, gdzie znajdowały się klasy do ćwiczeń i prób. Konkurs rozpoczął się w niedzielę, 4 XI 1(%2 r. W dniu tym o godz. 16 po raz pierwszy zebrało się Jury Konkursu na posiedzeniu inauguracyjnym. Przedmiotem obrad było ustalenie zasad, według których przeprowadzone będą wszystkie prace konkursowe. Podstawę dyskusji stanowił projekt regulaminu pracy przygotowany uprzednio przez organizatorów. Poprzedyskutowaniu i uchwaleniu ostatecznego brzmienia regulaminu Jury przystąpiło do losowania kolejności występów kandydiatów na przesłuchaniach. Zgodnie z regulaminem Konkursu skrzypkowie występować mieli w kolejności alfabetycznej nazwisk, należało jednak wylosować literę, od której zaczną się produkcje. Rozpoczynanie od A byłoby krzywdzące dla osób, których nazwiska Charles Treger (USA) rozpoczynają się właśnie od tej litery.

Wiadomo powszechnie, że pierwszy wykonawca w konkursie znajduje się zawsize w najtrudniejszej sytuacji Decyduje o tym zarówno "trema" jak i fakt, że Jury nie dysponuje w tym momencie jeszcze żadnymi kryteriami porównawczymi. Po losowaniu, którego w obecności Jury dokonał przewodniczący, dyr. Zdzisław Górzyński, okazało się, że pierwszą literą w tym konkursowym abecadle będzie litera K. Bezpośrednio po losowaniu kolejności nastąpiło drugie losowanie: tym razem kandydaci losowali, który z trzech Mitów K. Szymanowskiego wykonywać będą w II etapie. Jest to innowacja w historii naszych konkursów, polegająca na tym, że każdy kandydat musiał przygotować wszystkie trzy Mity, ale dopiero przed rozpoczęciem konkursu miał się dowiedzieć, który z nich będzie grał. Ideą tej innowacji było nie tylko utrudnienie obowiązkowego programu konkursowego, ale równocześnie zobowiązanie młodych skrzypków zagranicznych do wprowadzenia do swego repertuaru koncertowego jak najwięcej utworów kompozytorów polskich. Aby rozładować napiętą - jak zwykle - atmosferę przedkonkursową, organizatorzy zaproponowali dość niecodzienny sposób lasowania: każdy kandydat rzucał kostką do gry, przy czym liczba punktów l lub 2 oznaczała Źródło AretuZ)l, 3 lub 4 Narcyz, 5 lub 6 - Driady i Pan. W ten sposób wszystkie problemy związane z kolejnością wystąpień i programem przesłuchań w ciągu całego Konkursu zostały rozstrzygnięte już w dniu jego rozpoczęcia. Oficjalnym, uroczystym otwarciem Konkursu stał się wieczorny koncert inauguracyjny w wykonaniu Państwowej Filharmonii w Poznaniu pod dyrekcją Roberta Satanowskiego. Po koncercie goście konkursowi podejmowani byli na przyjęciu wydanym przez przewodniczącego Prezydium Rady Narodowej m. Poznania - Jerzego Kusiaka w salach "Arkadii".

Dzień następny rozpoczął ciężką "roboczą" cizęść Konkursu. Cały tok prac konkursowych podzielony zositał na trzy etapy. Zadaniem I etapu było wyłonienie grupy osób o możliwie najbardziej wyrównanym poziomie, mających szanse zajęcia miejsca na liście laureatów Konkursu. O liczbie dopuszczonych do II etapu decydowało Jury w jawnym głosowaniu, przeprowadzonym po zakończeniu przesłuchań I etapu. Jedynym ograniczeniem stawianym przez regulamin Konkursu

była konieczność uzyskania przez kandydata co najmniej 16 punktów. Zadania II etapu zostały już w regulaminie sprecyzowane wyraźnie: należało wybrać z grupy uczestników dwunastu najlepszych wykonawców -laureatów, między których podzielone zostaną (po przesłuchaniu III etapu) nagrody i wyróżnienia przewidziane regulaminem Konkursu. N atomiast ostatni, III etap, miał zadecydować o ostatecznej kolejności zajętych miejsc. Jury oceniało występy kandydatów, punktując poziom wykonania od l do 25. które to oceny jurorzy wpisywali na kartach doręczonych im bloków punktacyjnyeh. Po zakończeniu każdego etapu wszystkie odcinki punktacyjne były komisyjnie zbierane celem obliczenia punktacji poszczególnych kandydatów (suma punktów uzyskanych od wszystkich jurorów podzielona przez liczbę oddanych ważnych głosów). Wypełnione przez sekretariat Jury zbiorcze arkusze punktacyjne doręczane były następnie wszystkim jurorom celem sprawdzenia prawidłowości dokonanych obliczeń. Wyniki poszczególnych etapów były sumowane, tak że o ostatecznej kolejności w Konkursie decydowała suma punktów uzyskanych we wszystkich trzech etapach. Dodać jeszcze należy, że w myśl regulaminu Konkursu jurorzy, których uczniowie brali udział w Konkursie, nie oceniali ich produkcji, oddając odcinki punktacyjne nie wypełnione. W dniu 5 listopada o godz. 10.00 rano rozpoczęły się przesłuchania I etapu.

Przy wypełnionej już od pierwszego występu sali (fakt nie notowany dotychczas na żadnym konkursie w Polsce!), jako pierwsza wystąpiła poznańska skrzypaczka Jadwiga Kaliszewska, a następnie Stanisław Kawalla i Laszlo Kóte. W popołudniowej audycji, o godzi. 19.00 wystąpili: Oleg Krysa, Tomasz Michalak i Izabella Petrosjan Przesłuchania tego etapu trwały do dniia 8 XI. I tak: 6 XI wystąpili - przed południem Bogdan Pietrzak, Paweł Puczek i Mirosław Rusin, po południu - Andrzej Siwy Marek Szwarc (kandydat poznański) i Eveliio Tielea. W dniu 7. XI przed południem - Jifi Tomaśek, Charles Treger i Wanda Wierzbicka, po południu - Jolanta Wilson, Tadeusz Zymbak (kandydat poznański) i Priscalla Anne Ambrose W dniu 8. XI. przed południem - Aleksander Arenkow, Mariana Behrendt, Allen Cox, po południu - Leonora Geanta, Antoine Goulard i Krzysztof

Oleg Krysa (ZSRR)

Jakowicz.

Program wykonywany przez kandydatów w tym etapie obejmował następujące utwory J S Bach Partita h-moll (Allemande i Double wraz z drugą jeszcze do wyboru częścią tejże partity z przynależnym jej Double, a więc Sarabande, Corrente lub Bourree). Największym powodzeniem cieszyło się Bourree (13 wykonań) i Sarabande (8 wykonań). Najmniej zainteresowania ze strony kandydatów wzbudziła Corrente, która doczekała się tylko dwu wykonań (Treger, Kawalla) . Drugim punktem w programie I etapu były dwa Kaprysy Wieniawskiego. Tutaj regulamin pozostawiał do swobodnego wyboru kandydata w zasadzie wszystkie Kaprysy (z wyjątkiem op. 10 nr 9), jednakże z zastrzeżeniem, że co najmniej jeden pochodzić mu=i ze zbioru op. lO. Jako ciekawostkę zanotujemy, że najpopularniejszymi kaprysami Konkursu były: Cadenza op. 10 nr 7 (13 wykonań), oraz Alla Saltarella op. 10 nr 5 (8 wykonań). Ostatnim, obowiązującym wszystkich utworem było Adagio

Włodzimierz

Kamiński

E-dur W. A. Mozarta. Dodajmy, że ten ostatni utwór wprowadzony został do programu po raz pierwszy w tym roku. Wpłynęło na to doskonałe wykonanie S. Hartba, który właśnie to Adagio wybrał sobie za utwór bisowy w koncercie laureatów w 1957 r. Wykonaniem tym wykazał on wszechstronne swoje walory wirtuozowskie, a w szczególności olbrzymią muzykalność. Tak więc każdy z kandydatów przed wejściem do II etapu musiał poddać się jeszcze i tej, bardzo trudnej próbie. Cały program I etapu przewidywał wyłącznie utwory solowe, jedynie Adagio Mozarta wykonywane było z akompaniamentem! fortepianu. Po zakończeniu przesłuchań tego etapu, w nocy z 8 na 9 listopada, dokonane zostały obliczenia punktacji kandydatów. Ranne posiedzenie Jury w dniu 9 listopada poświęcone zostało ustaleniu listy uczestników II etapu. W wyniku dyskusji stwierdzono, że reprezentowany na Konkursie poziom jest dostatecznie wyrównany; tak wysoki, iż z wyjątkiem trzech kandydatów, którzy nie uzyskali potrzebnego minimum punktów, wszystkich uczestników należy dopuścić do następnego etapu. W południe ogłoszona została lista skrzypków, którzy weszli do II etapu. Znaleźli się na niej: A, Amtorose, A. Arenkow, Mi Behrendt, Li. Geanta, A. Goulard, K. Jakowicz, J. Kaliszewska, S. Kawalla, L. Kótó, O. Krysa, T. Michalak, I. Petrosjan, M. Rusin, A. Siwy, M. Szwarc, E. Tieles, J. Tomaśek, Ch. Treger, W. Wierzbicka, J. Wilson, Ti Zymbafc.

Po południu wszyscy goście konkursowi zaproszeni zostali ma wycieczkę autokarem po Poznaniu. Wieczorem odbył się koncert symfoniczny Państwowej Filharmonii w Poznaniu pod dyrekcją R. Satanowskiego. Solistką wieczoru była Regina Smendzianka.

W dniu 10 listopada od nowa rozpoczął się" bój" konkursowy. Znów przez estradę przewinął się korowód skrzypków różnych narodowości, reprezentujących różne szkoły, różne style i temperamenty. W II etapie wszystkie utwory przeznaczone były na skrzypce z towarzyszeniem fortepianu. Tak więc w programie obok sonaty staroklasycznej jednego z podanych w regulaminie kompozytorów znalazły się trzy mity K. Szymanowskiego oraz I część jednego z dwu koncertów H. Wieniawskiego. Tutaj także każdy ze skrzypków mógł pokazać swoje umiejętności, wykonując utwór dowolny, wybrany przez siebie w zależności od indywidualnych zainteresowań. Jedynym zastrzeżeniem! regulaminowymi było, że nie może to być koncert skrzypcowy ani któraś jego część. Dzięki takiemu układowi programu słuchacze II etapu Konkursu mogli usłyszeć poza utworami Szymanowskiego i Wieniawskiego kilka interesujących sonat z XVII i XVIII w., a także doskonałe wykonania utworów takich kompozytorów, jak: B. Bartok (Sonata na skrzypce solo), S. Prokofiew (Sonata nr 1 i 5 Melodii), A. Szalowski (Suita), E. Ysaye (Sormta nr 4), J. Martinon (Sonatina nr 5) i in. A oto kalendarzyk przesłuchań II etapu: w dniu 10. XI. godz. 10.00 -. J. Kaliszewska, S. Kawalla, Li. Kóte, O. Krysa; godz. 16.00 - T. Michalak, L Petrosjan, M. Rusin; w dniu 11. XL godz. 10.00 - A. Siwy, M. Szwarc, E. Tieles i J. Tomaśek; godz. 16.00 - Ch. Treger, W. Wierzbicka, J. Wilson; w dniu 12. XI. godz. 10.00 - T. Zymbak, A. Ambroise, A. Arenkow, M. Behrendt; godz. 16.00 - Ii Geanta, A. Gouland, K. Jakowicz. Kandydatami akompaniowali: Krystyna Kujawa, Maria Morawska, Jadwiga Szamotuiska i Jerzy Marchwiński z Polski, oraz Inna KolIegorskaja, Łarisia Łobkowa (Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich), Eliza Chiriac (Rumunia), Vladimir Menel (Czechosłowacja) i Rozsi Venetianer (Węgry).

I znów noc z 12 na 13 listopada poświęcona została Obliczeniom wyników punktacyjnych. Sześć godzin pełnych napięcia, żeby nie popełnić pomyłki w obliczeniach (pracę tę wykonywano równolegle na dwóch maszynach do liczenia, a następnie jeszcze raz sprawdzano wszystkie wymilki!) i ciągła niepewność -> dla nas Polaków - jak uplasują się polscy kandydaci? Wreszcie o godz. 2 w nocy są wyniki: czterech Polaków w finale - można spokojnie iść odpocząć. W dniu 13 listopada rano posiedzenie Jury. Raczej już tylko formalność - trzeba zatwierdzić wyniki

obliczeń i podać do wiadomości kandydatów. Po południu wycieczka autokarami do Gniezna, Kórnika i Rogalina, gdzie gości powitała kapela dudziarzy. Na zakończenie lampka wina w nastrojowych salach rogalińskiego pałacu. Wieczorem w auli koncert Chóru Stuligrosza. Ostatni - III etap -. Konkursu rozpoczął się 14 listopada. Był to chyba etap najtrudniejszy . Dwunastu doskonałych skrzypków wybranych z całej grupy kandydatów wykonać miało' na przesłuchaniach dwa koncerty, a mianowicie: II i III część Koncertu d-moll lub fis-moll Wieniawskiego (którego pierwsza część wykonano w II etapie) oraz jeden z dwóch koncertów skrzypcowych K. Szymanowskiego. W tym etapie wszystkie utwory wykonywane były z towarzyszeniem orkiestr vPaństwowej 'Filharmonii w Poznaniu, którą na zmianę dyrygowali Robert Satanowski i Kazimierz Wiłkomirski. Jakiego wysiłku wymagało wykonanie tego programu, łatwo sobie wyobrazić pamiętając, że jest to około 45 minut samej gry. A przecież wszystkie obowiązujące koncerty zawierają poważne problemy techniczne, o które tak łatwo potknąć się nawet najlepiej przygotowanemu, tym bardziej, że kolosalna trema - o wiele większa

Krzysztof J akowicz (Polska)niż na normalnym koncercie - robi swoje. Trudności mieli zresztą w tym etapie wszyscy: jurorzy - bo przyjęta odpowiedzialność zmusza do najwyższego napięcia uwagi w czasie całego trzygodzinnego przesłuchania; tutaj już przecież każdy ułamek punktu mógł zadecydować o wyrządzeniu nieświadomej krzywdy któremuś z kandydatów; dyrygenci - bo dysponując (minimalną ilością prób, trzeba było opracować dwanaście różnych koncepcji interpretacyjnych tych samych utworów; organizatorzy - bo niełatwo w ciągu trzech dni zorganizować koncerty z orkiestrą dla dwunastu solistów, każdy przy tym chciałby próbować jak 'najwięcej i jak naj dłużej, a przecież sala jest jedna i każdy musi mieć jednakowe szanse; no i wreszcie orkiestra" która kilka razy dziennie wykonywać musiała ten sam utwór, zawsze z jednakowym skupieniem i zawsze jak najlepiej. Wszystko jednak poszło dobrze. Produkcje III etapu otworzyła J. Kaliszewska w dniu 14 listopada o godz. 19.00, a dalsi wykonawcy tego dnia to O. Krysa i Tl. Michalak; w drugim dniu III etapu - 15. XI. - grali: I. Petrosjan, M. Rusin i A. Siwy; w dniu 16. XI. wystąpili: E. Tieles, Ch. Treger i A. Amibrose. Ostatnie przesłuchanie konkursu, w dniu 17. XI. wypełnili: A. Arenkow, A. Goulard i K. Jakowicz, Tak więc - jak przystało na gospodarzy Konkursu - > pierwszym i ostatnim wykonawcą był kandydat polski. W nocy z 17 na 18 listopada przeprowadzone zostały wszystkie prace związane z obliczaniem ostatecznych wyników i ustaleniem kolejności zajętych miejsc. Gotowe wyniki liczbowe przedstawione zostały Jury na rannym posiedzeniu w dniu 18 listopada. Zdawać by się mogło, że podjęcie decyzji o przyznaniu nagród to tylko formalność. Faktycznie jednak jest zupełnie inaczej. Pamiętać trzeba, że wyniki obliczanie są z dokładnością do 1/100 punktu!. W związku z tym w wielu wypadkach różnice ocen poszczególnych kandydatów sprowadzały się do liczb ułamkowych (w jednym wypadku różnica wynosiła 0,33 punktu!). Nad tymi i nad

Włodzimierz

Kamiński

wielu jeszcze innymi problemami technicznymi (np. jak naj sprawiedliwiej podzielić globalną sumę przewidzianą na nagrody między poszczególne lokaty?) Jury radziło cztery godziny. Wreszcie o godz. 13.00 ogłoszono listę laureatów: Charles Treger - I nagroda - 40 000 z3; Oleg Krysa - II nagroda - 30 000 zł; Krzysztof Jakowicz - III nagroda 20 000 zł oraz nagroda Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków, ufundowana przez H. Szerynga dla -najlepszego Polaka w Konkursie - 25 000 zł; poza tym skrzypce roboty Vladimira Filara, ofiarowane w czasie II Międzynarodowego Konkursu Lutniczego im. H. Wieniawskiego przez Związek Kompozytorów i Lutników Czechosłowackich z przeznaczeniem również dla najlepszego skrzypka polskiego; Izabella Petrasjan IV nagroda 20 000 zł; Mirosław Rusin V nagroda 12 500 zł; Izabella Petrosjan (ZSRR) Priscilla A. Ambrose równorzędna V nagroda - 12 500 zł oraz nagroda specjalna (statuetka), ufundowana przez Państwową Operę im. St. Moniuszki w Poznaniu dla najmłodszego uczestnika Konkursu. Tomasz Michalak - VI nagroda - 10 000 zł.

Pięć wyróżnień po 5000 zł otrzymali: Andrzej Siwy, Aleksander Arenkow, Antoine Goulard, Evelio Tieles i Jadwiga Kaliszewska.

Dwie nagrody specjalne po 5000 zł, ufundowane przez Wielkopolskie Towarzystwo Kulturalne dla dwóch najwyżej punktowanych skrzypków z Poznania otrzymali: Jadwiga Kaliszewska i Marek Szwarc. Dyplomy uczestnictwa w II etapie z zaszczytnym wyróżnieniem otrzymali: J 0lanta Wilson i Marek Szwarc. Pozostali uczestnicy II etapu otrzymali dyplomy uczestnictwa w II etapie IV Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego.

Upominki dodatkowe: trzy patery zakupione przez anonimowego ofiarodawcę z Krakowa dla drugich w kolejności: Rosjanina, Amerykanina i Polaka - otrzymali: I. Petrosjan, P. A. Ambrose i T. Michalak. Sześć płyt z nagraniami E. Ysaye - dar A. Ysaye z Brukseli z ramienia Fundacji Ysaye · - otrzymali laureaci pierwszych sześciu nagród. Wieczorem, na koncercie laureatów, na który przybyli: minister kultury i sztuki Tadeusz Galiński - protektor Konkursów im. H. Wieniawskiego, przedstawiciele Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, Ministerstwa Kultury i Sztuki, Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Poznaniu oraz prezydiów Wojewódzkiej i Miejskiej Rad Narodowych, po przemówieniach przewodniczącego Jury dyr. Z. Górzyńskiego i przewodniczącego Prezydium Rady Narodowej miasta Poznania Jerzego Kusiaka, a zarazem przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego - wręczone zostały nagrody i wyróżnienia, po czym rozpoczął się koncert nagrodzonych). Laureaci IV, V i VI nagrody wykonali swoje utwory z towarzyszeniem fortepianu, natomiast K. Jakowicz, O. Krysa i Ch. Treger grali koncerty Wieniawskiego z towarzyszeniem orkiestry. Koncert transmitowany był przez telewizję w programie Interwizji, oraiz przez Polskie Radio w programie ogólnopolskim. Po koncercie laureatów minister Galiński po wydanym z okazji zakończenia Konkursu w auli Muzeum Narodowego w Poznaniu. W dniu 19 listopada zaczęli wyjeżdżać z Poznania pierwsi goście: obserwatorzy oraz niektórzy kandydaci. Laureaci wy- 4 jechali na koncerty w różnych miastach Polski, jurorzy zaś bądź to na rezerwowa- IŁ;, ne dla nich koncerty w Polsce, bądź też W na koncerty wynikające z ich kalendarza koncertowe go. Na zakończenie jeszcze kilka informacjii dodatkowych. W czasie Konkursu czynoe było Biuro Prasowe, którego zadaniem było prowadzenie stałej informacji o przebiegu Konkursu. Codziennie w nocy /\ wszystkie redakcje w Polsce otrzymywały dalekopisami Polskiej Agencji Prasowej tzw. skrócony serwis informacyjny o przebiegu Konkursu. Codziennie też wydawany był specjalny biuletyn konkursowy w języku polskim, a po każdym etapie w języku francuskim!. Wszystkie audycje przedpołudniowe transmitowane były przez Polskie Radio, a po południu przedstawiciel Biura Prasowego informował radiosłuchaczy o naj ciekawszych wydarzeniach dnia w specjalnej audycji poświęconej Konkursowi. Przez pokoje Biura Prasowego przewinęło się ponad 70 dziennikarzy krajowych i zagranicznych. Dla spopularyzowania zagadnień konkursowych ogłoszono konkurs prasowy na najlepsze publikacje wokresie przygotowawczym i w czasie trwania Konkursu. W efekcie w prasie krajowej ukazało się ok. 700 publikacji!

IV.

Międzynarodowy

Konkurs

SkrzYpcowy

"" TL

N aj młodsza uczestniczka konkursu Anne Arabrose (USA)

Inny jeszcze konkurs odbywał się w tym czasie w naszym mieście. Był to konkurs na plakat - Konkursów Wieniawskiego w 1907 r., który wydany zostanie przez Poznańskie Towarzystwo' Muzyczne im. H. Wieniawskiego w r. 1963. Po rozstrzygnięciu konkursu otwarta została we foyer auli Uniwersytetu Adama Mickiewicza wystawa wszystkich nadesłanych plakatów. Dla celów dokumentacyjnych dokonane zostały przy pomocy Polskiego Radia nagrania wszystkich przesłuchań konkursowych. Sporządzono również bogatą dokumentację fotograficzną i filmową (sylwetki wszystkich kandydatów). Wsizystkie materiały dokumentacyjne wraz z wnioskami organizatorów dotyczące sposobu organizowania następnych konkursów przekazane zostaną Poznańskiemu Towarzystwu Muzycznemu im. H. Wieniawskiego, które z dniem 1. I. 1963 r. przejęło organizację Międzynarodowych Konkursów im. H. Wieniawskiego. Miasto nasze wywiązało się należycie z podjętego zadania. W tym miejscu podkreślić należy niezwykle pozytywny stosunek do pracy organizatorów wszystkich instytucji i władz naszego miasta. Szczególnie poważną pomoc Komitet Organizacyjny zawdzięcza Prezydium Rady Narodowej m. Poznania, Zarządowi Międzynarodowych Targów Poznańskich, Państwowej Filharmonii w Poznaniu, U niwersytetowi im. A. Mickiewicza, Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, Muzeum Narodowemu w Poznaniu oraz wszystkim drukarniom naszego miasta, które to instytucje bezpośrednio przyczyniły się do realizacji IV Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w 1962 r. Bez ich pomocy, a także bez życzliwego stosunku całego społeczeństwa poznańskiego, nie można wyobrazić sobie wykonania wszystkich prac organizacyjnych.