STANISŁAW

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania 1962.01/03 R.30 Nr1

KUBIAK

PODOBIZNY UCZESTNIKÓW POWSTANIA STYCZNIOWEGO W ZBIORACH BIBLIOTEKI GŁÓWNEJ UAMWPOZNANIU

/UBLIŻAJĄCA się setna rocznica wybuchu powstania styczniowego przyczyni się niewątpliwie do wzmożenia badań historycznych nad jego problematyką. Jakkolwiek główne nasilenie walk powstańczych miało miejsce na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego, to jednak wywołały one silne reperkusje wśród społeczeństwa polskiego dwóch pozostałych zaborów. Mieszkańcy Wielkopolski np. silnie zareagowali na bohaterski zryw swych rodaków z Królestwa Polskiego i pośpieszyli im z pomocą. Problematyka oddziaływania powstania styczniowego na nastroje społeczeństwa w Wielkopolsce, jak również zakres udziału Wielkopolan w walkach powstańczych na terenie zaboru rosyjskiego, są jeszcze mało znane. Zadaniem prac badawczych z okazji setnej rocznicy wybuchu powstania styczniowego będzie ukazanie związku pomiędzy walką Polaków w granicach zaboru rosyjskiego a aktywizacją różnych grup społeczeństwa polskiego w zaborach pozostałych, w tym również na terenie Wielkopolski. Duże znaczenie dla tych zamierzonych badań ma fakt odnalezienia w nie uporządkowanych jeszcze zbiorach Biblioteki Głównej UAM tableau z podobiznami przeszło stu uczestników powstania styczniowego z terenu Wielkopolski. W r. 1888 z okazji obchodzonych wówczas uroczystości 25-lecia wybuchu powstania na łamach "Kuriera Poznańskiego" w dziale wiadomości miejscowych i prowincjonalnych ukazała się następująca informacja: "Towarzysze broni z r. 1863 postanowili na pamiątkę chwil w owym czasie przeżytych, wspólnie się fotografować, a raczej z pojedynczych fotografii uczestników walki utworzyć grupę. Zakład p. Mirskiej przy ul. Fryderykowskiej podjął się tej pracy. Kto zatem chce posiadać ową pamiątkę winien się udać do rzeczonego zakładu. Grupa kosztować będzie 4 mrk" *. Należy więc sądzić, że tableau zawiera nie wszystkie podobizny uczestników powstania styczniowego, ale tylko tych, którzy dokonali odpowiedniej wpłaty i wyrazili zgodę na zakup. W każdym razie odkrycie to stanowi ważne źródło faktograficzne oraz ikonograficzne. Na tableau znajdują się podobizny uczestników bitew pod Tartakiem, Grochowami, Cieświcą, Ignacewem, Kleczewem, Izbicą iDobrzelinem.

1 "Kurier Poznański". R. 1888, nr 16.

5«

Stanislaw

Kubiakm**,

Pamiątkowe tableau, sporządzone w zakładzie fotograficznym p. Mirskiej w Poznaniu w roku 1888

A oto ich nazwiska:

J. Adamczewski, J. Andrzejewski, ks. B. Antoniewicz, A. Banaszkiewicz, W. Below, Bentkowski, M. Bezler, J. Bieńkowski, płk Jounch de Blankenheim, M. Bogucki, K. Brodnicki, Broeker, E. Callier, J. Chojnacki, S. Chwałkowski, Cieszkowski, Czachowski, T. Drązkiewicz, I. Działyński, F. EIsner, J. Filipiński, I. Gabrieiski, Ganier, H. Gąsowski, Getrowski, J. Glabian, T. Golski, K. Grabowski, M. Gro

chowski, A. Guttry, I. Hempel, J. Heidrich, T. Jakóbowicz, ks.J. Janes, J. Jax, J. Jesionowski, B. Kempf, Kober, W. Koczorowski, J. Koluśniewski, A. Kossakowski, Koszutski, W. Kowalski, I. Krakowski, S. Królikiewicz, L. Królikowski, S. Kryszkiewicz, T. Krzyżanowski, W. Kubacki, A. Kucarkowski, W. Langner, pik Lelewel, F. Lilipiński, J. Łukomski, W. Maciejewski, A. Małecki, W. Małecki, J. Markiewicz, Igpt. Maryański, P. Masłowski, J. Meissner, K. Mielecki, J. Mikołajczak, J. Miśkiewicz, J. Mendel ewicz, W. Niegolewski, M. Nowicki, Z. Obrąpalski, J. Obrębowicz, C Olsztyński, J. Ossowski, W. Podgórski, F. Pajzert, C. Pągowski, M. Petrykowski, Pruski, J. Przybyliński, C. Przybyłowicz, płk Raczkowski, L. Rekowski, B. Rzepecki, F. Skoraczewski, K. Stankowski, J. Strachanowski, A. Suwaliński, W. Swinarski, F. Szlaga, P. Sleboda, T. Sniegowski, A. Swierczyński, gen. Taczanowski, H. Trąmpczyński, E. Trąmpczyński, I. Tundak, N. Urbanowski, J. Wągrowtecki, F. Wieigoszewski, J. Wilhelmi, Ł. Winnicki, F. Wojciechowski, A. Wolański, S. Wiłkoński, M. Woźniakowski, J. Zieliński, J. Żuromski, St. Żychliński.

Fragment parku Moniuszki ZYCIE

KULTURALNE

KATARZYNA PAJOWA

WIELKOPOLSKI FESTIWAL KULTURALNY ZAKOŃCZONY

- TRZEBlEG Wielkopolskiego Festiwalu Kulturalnego' wzbogacony został w okresie jesiennym całym szeregiem poważnych imprez. Należą do nich przede wszystkim dekada kultury studenckiej, końcowy etap konkursu fotograficznego pL "Człowiek - twórca" i związana z nim wystawa prac laureatów i wreszcie jedna z najpoważniejszych imprez programu całego festiwalu - I Festiwal Oper i Baletów Polskich. Bogactwo i różnorodność imprez cyklu jesiennego dowodzą, że fala festiwalowego zapału nie odpłynęła po pierwszym etapie realizacji, że daleko było do oznak znużenia działaczy, że starczyło sił i chęci do organizacji nowych, interesujących imprez. Poważnym sukcesem jest także fakt, że w orbitę spraw festiwalowych włączyły się nowe środowiska twórcze. Zgodnie z intencjami programowymi festiwalu w okresie wiosennym powstało w Poznaniu wiele nowych zespołów artystycznych, a zespoły istniejące od dawna odświeżyły swój skład osobowy i oceniły krytycznie swoją linię repertuarową. W dniu 15. X. 1961 r. komisja ocen artystycznych przy udziale przedstawiciela Ministerstwa Kultury i Sztuki dokonała przeglądu prac amatorskich zespołów teatralnych. Zespoły występowały we własnych salach wobec załóg macierzystych zakładów pracy i instytucji. Bez fajerwerków i kosztownych zjazdów wybrano 3 najlepsze zespoły poznańskie. Są to: zespół dramatyczny przy Domu Kultury Zakładów Przemysłu Metalowego "H. Cegielski", zespół "Maseczka" przy Domu Drukarza i zespół przy Wojewódzkim Domu Kultury, który już w maju i czerwcu wystawiał na "Scenie Amatora" Karczmę pod czarnym wąsem Broszkiewicza. "Scena Amatora" w znacznym stopniu przyczyniła się do podtrzymania ożywienia festiwalowego w Poznaniu. Dzięki niej zespoły teatralne nagrodzone na eliminacjach powiatowych zdobyły szansę wystąpienia w Poznaniu i popisania się przed publicznością poznańską swoim dorobkiem artystycznym. Duży sukces odniósł np. w Poznaniu zespół kopalni soli z Wapna (pow. Wągrowiec) - laureat I nagrody konkursu wojewódzkiego dla amatorskich zespołów teatralnych w Pile. Górnicy-aktorzy uraczyli nas pięknym widowiskiem, związanym tematycznie z pracą górnika.

l Porównaj: K. Pajowa - Poznań stolicą Wielkopolskiego Festiwalu Kulturalnego. "Kronika miasta Poznania". R. XXIX: 1961, nr 4, s. 103.

KatarzYna Pajowa

W wyniku festiwalu ożywił się także amatorski ruch studencki. W dniach od 7 do 16. X. 1961 r. zorganizowano "Dni Kultury Studenckiej". Były one okazją do zademonstrowania osiągnięć poznańskich zespołów studenckich i porównania ich dorobku z osiągnięciami zespołów studenckich Gdańska, Szczecina i Wrocławia.

Poznań przedstawił program różnorodny: od pełnospektaklowego przedstawienia Indyka Mrożka, poprzez kabarety literackie Ramzesik i Pegazik, wieczory poezji Norwida i montaż poetycki Ziemia będzie światłem do koncertu jazzowego kwintetu J. Ptaszyna-Wróblewskiego i występów chóru Politechniki Poznańskiej pod batutią Stefana Stuligrosza. Wymianę doświadczeń z najlepszymi teatrami studenckimi w maju 1961 r.

i organizację "Dni Kultury Studenckiej" oceniano jako udaną próbę włączenia młodzieży studenckiej w nurt życia kulturalnego miasta. Konfrontacja wyników artystycznych Poznania z Gdańskiem, Wrocławiem i Szczecinem" które prezentowały wysoki poziom i wyraźny profil polityczno-społeczny, wykazała, że zespoły poznańskie powinny zrezygnować z łatwych składanek na korzyść ideowo zaangażowanych i z jednolitego tworzywa budowanych spektakli. Zgodnie z postulatami festiwalowymi zespoły studenckie wyszły poza granice miasta i rewizytowały górników w Wapnie oraz wystąpiły w powiatowych domach kultury w Chodzieży i Koninie. W czasie dekady kultury studenckiej w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych urządzono wystawę malarstwa studentów tej uczelni.

Ostatnim konkursem organizowanym w ramach festiwalu był konkurs fotograficzny pt. "Człowiek-twórca", z udziałem fotografików zawodowych i amatorów. Fotografika zajmuje wiele miejsca we współczesnym życiu miasta. Festiwal, który objął swym zasięgiem wszystkie niemal dziedziny twórczości, docenił społeczną rolę masowego ruchu fotografików-amatorów. Duże zainteresowanie konkursem wynikało m. in. z atrakcyjności samego tematu. Pozwolił on fotografom-amatorom na wszechstronne pokazanie swoich możliwości. Obok portretu człowieka pracującego zademonstrowano dzieło człowieka - twórcy. Jury obradowało pod przewodnictwem mgra Zygmunta Obrąpalskiego, prezesa Poznańskiego Towarzystwa Fotograficznego przy współudziale prof. dra Tadeusza Cypriana, art. plastyka Zbigniewa Kaji i przedstawicieli komitetu organizacyjnego festiwali. Na konkurs wpłynęło około 260 prac, o wysokim, wyrównanym poziomie. Wśród laureatów konkursu znaleźli się reprezentanci Krakowa, Opola, Gdańska, Warszawy, Katowic, Wrocławia, Poznania i innych miast. I nagrodę przyznano Stefanowi Wojneckiemu z Poznania.

Dnia 8 listopada 1961 r. w popularnym salonie Polskiego Towarzystwa Fotograficznego otwarto wystawę prac nagrodzonych i wyróżnionych, eksponując 64 fotogramy. Funkcje komisarza wystawy pełniła Fortunata Obrąpalska. Ostatnią imprezą Festiwalu Kulturalnego w Poznaniu był I Festiwal Oper i Baletów Polskich. Opera im. St. Moniuszki w Poznaniu posiada ogromne zasługi w upowszechnieniu twórczości kompozytorów polskich, a w szczególności dzieł Stanisława Moniuszki. Na scenie poznańskiej wystawiane były w ciągu 40 lat działalności wszystkie nieomal opery Moniuszki, 3 opery Żeleńskiego, 6 - Ludwika Różyckiego, 2 opery Ogińskiego i 2 balety Nowowiejskiego.

I Festiwal Oper i Baletów Polskich pozwolił na obejrzenie w ciągu 9 dni (od 30. IX. do 8. X. 1961 r.) 8 oper i 1 baletu. W festiwalu wzięły udział państwowe opery z Poznania, Bytomia i Wrocławia. Program festiwalu obejmował Halką Moniuszki (P o z n a ń - 30. IX.), Straszny Dwór Moniuszki (P oz n a ń - 1. X.), transmitowaną przez Telewizję Poznańską, Goplaną ŻeleńSikiego (W r o c ł a w - 2. X.), Manru Paderewskiego (W r o c ł a w - 3. X.), Parią Moniuszki (P o z n a ń - 4. X.), Bursztynową Panną Swierczyńskiego ( P o z n a ń - 5. X.), Bolesława Śmiałego Różyckiego (B Y t o m - 6. X.), Hrabiną Moniuszki tByitom - 7. X.) i Manru Paderewskiego (Poznań -. 8. X.).

Wielkie dni polskiej muzyki operowej wzbudziły zainteresowanie nie tylko w kraju, lecz także za granicą, skąd na festiwal przybyli dyrygenci i dyrektorzy teatrów operowych z bratnich krajów socjalistycznych i dyrektorzy 13 różnych europejskich biur koncertowych. Wśród nich prof. Willi Bodenstein, dyrektor Opery w Dessau (NBD), dyrektor Opery w Sofii - Emil Trifanow, przedstawicielka biura muzycznego z Pragi Maria Capowa, reżyser Opery z Budapesztu Andreas Miko i in.

W dniach festiwalu uroczystą oprawę iluminacyjną według projektu Zbigniewa Bednarowicza otrzymał gmach opery. Fragment wstępu do opery Hrabina specjalnie zinstrumentowany przez dyr. Zdzisława Górzyńskiego spełnił funkcję festiwalowego hejnału. Świątecznej oprawy dopełniała w dniach festiwalu wystawa fotogramów Grażyny Wyszomirskiej. Wyszomirska należy do czołówki fotografików polskich specjalizujących się w artystycznych zdjęciach teatralnych. Przygotowano 'także specjalny datownik pocztowy z emblematem festiwalu. Opera wydawała codzienny biuletyn festiwalowy w kilku językach. I Festiwalowi Oper i Baletów Polskich towarzyszył przyjazd przeszło 60 krytyków muzycznych i członków Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków z całego kraju. W dniach 7 i 8 października 1961 r. w palarni opery odbyła się konferencja krytyków muzycznych członków SPAM pod kierownictwem wybitnego krytyka muzycznego, Jerzego Waldorffa. Na konferencji referaty wygłosili: mgr Wiktor Weinbaum - dyrektor Zespołu do Spraw Muzyki Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz red. Tadeusz Kaczyński z redakcji . ,Ruch Muzyczny".

jL inicjatywy Polskiej Agencji Artystycznej "Pagart" zorganizowane zostało spotkanie dyrektorów polskich teatrów operowych z dyrektorami oper krajów demokracji ludowej. Omówiono problemy wymiany kulturalnej. Dyrektor Opery w Dessau (NRD) - Willy Bodenstein wyraził chęć wystawienia Manru Paderewskiego, oceniając pochlebnie inicjatywę organizacji tego typu festiwali i spotkań. To samo potwierdził Andreas Miko, reżyser Opery Budapeszteńskiej.

Znaczenie I Festiwalu Oper i Baletów Polskich ujął najtrafniej dyrektor Opery Warszawskiej Bohdan Wodiczko: 1. Festiwal zdopinguje polskich kompozytorów do dalszej twórczości w dziedzinie oper i baletów; 2. Festiwal ustawił polską twórczość operową w odpowiedniej hierarchii w programie naszych teatrów operowych i 3. Festiwal przyniósł wiele cennych i twórczych dyskusji i konfrontacji. Postanowiono, że festiwale wejdą do programu stałych wielkich poznańskich imprez kulturalnych. Ustalono termin następnego Festiwalu Oper i Baletów Polskich na rok 1963.

W wyniku I Festiwalu, który utrwalił wysoką rangę opery poznańskiej

KatarzYna Pajowaw świecie, została ona zaproszona w roku 1962 do Austrii i Jugosławii. Mimo kilku braków programowych festiwalu, m. in. ograniczenie się tylko do jednego przedstawienia baletowego i pominięcie bogatej twórczości Karola Szymanowskiego, Festiwal Oper i Baletów Polskich był imprezą ze wszech miar udaną, pożyteczną i dobrze zorganizowaną. I Festiwal Oper i Baletów Polskich zakończył program Wielkopolskiego Festiwalu Kulturalnego. Wyczerpującą odpowiedź na pytanie, czy festiwal przyniósł pożądane, trwałe rezultaty, dadzą dopiero najbliższe miesiące. Już dziś jednak spróbuję się pokusić o wstępną ocenę. * * *

Szczególnie owocny i wartościowy był okres przygotowawczy (początek 1961 r.), mobilizujący działaczy kulturalnych do działania, do rozbudzenia życia kulturalnego w woj. poznańskim. Powiatowe i dzielnicowe komitety festiwalowe działały pod kierownictwem przewodniczących prezydiów rad narodowych i sekretarzy komitetów Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, którzy swym autorytetem i doświadczeniem w pracy ideowo-wychowawczej pomagali realizować zadania nakreślone programem festiwalu. Często komitety lokalne występowały z własnymi projektami Imprez, które rozwijały założenia wojewódzkiego komitetu festiwalowego lub też dostosowywały ogólne wskazówki do realnych możliwości terenu. Trudny postulat ożywienia wszystkich środowisk, porozi mienia z młodzieżą i dorosłymi, artystami, robotnikami i mieszkańcami odległych wsi został zrealizowany. Szeroki zasięg oddziaływania haseł festiwalowych jest rezultatem ofiarnej pracy społecznej działaczy kulturalnych. Ich wysiłek i czynny wkład w popularyzację konkursów to pierwszy trwały efekt festiwalu. Narodziła się w Poznaniu i Wielkopolsce kadra działaczy kulturalnych, którzy znają możliwości terenu i zdobyli doświadczenia organizacji i realizacji wartościowych imprez kulturalnych. Dużą aktywność i inicjatywę w imprezach festiwalowych wykazały Związek Młodzieży Socjalistycznej, Związek Młodzieży Wiejskiej, Zrzeszenie Studentów Polskich i Związek Harcerstwa Polskiego. Wojewódzka Komisja Związków Zawodowych współpracowała owocnie z wydziałami kultury prezydiów rad narodowych w organizacji wojewódzkich przeglądów ruchu amatorskiego. Wojewódzki Związek Spółdzielczości Pracy zorganizował w Poznaniu przegląd spółdzielczych zespołów estradowych. Dyrekcja i pracownicy Muzeum Narodowego zorganizowali wystawę pod nazwą "Wielkopolska Sztuka Ludowa". Wszystkie organizacje, instytucje i towarzystwa w miarę swoich możliwości starały się poszerzyć program festiwalu. Ogólne poruszenie i ożywienie cechowało także środowiska twórcze. Zrozumiałe zainteresowanie wzbudziły ogłoszone przez komitet konkursy. Ich bogaty plon to także rezultaty festiwalowej mobilizacji i zainteresowania twórców tematyką wielkopolską. Trwałym efektem konkursów dla środowisk twórczych jest realizacja nagrodzonych prac na konkursie na rzeźbę parkową. Trzy rzeźby zostały zakupione przez Prezydium Rady Narodowej m. Poznania i wkrótce ozdobią parki naszego miasta. Będzie to na pewno cenny ślad inicjatywy i osiągnięć festiwalowych. Trwałym efektem festiwalu jest także ustanowienie corocznej "Poznańskiej Wiosny Muzycznej" - małego festiwalu kompozytorów poznańskich i młodych odtwórców oraz systematycznego powtarzania kaliskich spotkań teatralnych.

N a gruncie doświadczeń festiwalowych popisów podobne postanowienia O cyklicznych otwartych przeglądach i koncertach podjęły szkoły artystyczne Poznania i województwa.

Konkursy i festiwale miały szczególne znaczenie dla rozwoju amatorskiego ruchu artystycznego. Masowość i dobry poziom artystyczny, a także ambicje w doborze repertuaru, słowem przełom, jaki się w tej dziedzinie dokonał, są dziełem Wielkopolskiego Festiwalu Kulturalnego. Anemiczne wysiłki indywidualnych entuzjastów zastąpił zorganizowany mecenat ośrodków instrukcyjno-metodycznych i Wojewódzkiego Domu Kultury. Działacze kulturalni udoskonalili swoje metody pracy w terenie, nauczyli się nowych form gromadzenia funduszów na cele kulturalne i umiejętnego ich wydatkowania. Wielkopolski Festiwal Kulturalny w Poznaniu i w Wielkopolsce łącznie z I Festiwalem Oper i Baletów Polskich kosztował 1300 000 zł. Kwota to niewielka, jeżeli się zważy zasięg oddziaływania festiwalu. Co przyniósł festiwal przeciętnym konsumentom dóbr kulturalnych? Nie trzeba przekonywać, że był imprezą masową, wniósł pożyteczną rozrywkę, ożywił wiele środowisk. Najwięcej interesujących i pochlebnych opinii wypowiedzieli o festiwalu mieszkańcy powiatowych miast - Kalisza, Piły i Chodzieży. Ich miasta z okazji festiwalowych przeglądów przeżyły swoje święto i po raz pierwszy odczuły atmosferę sprzyjającą rozkwitowi inicjatyw kulturalnych. Mieszkańcy Poznania z uwagą obserwowali przebieg imprez festiwalowych. Festiwal przyzwyczaił zespoły i pewne kręgi artystyczne do kontaktów z mieszkańcami dzielnic peryferyjnych, z robotnikami, z młodzieżą szkolną, z zakładami pracy. Festiwal owocuje - rodzi nowe idee. Wojewódzka Komisja Związków Zawodowych wystąpiła! z interesującym programem nowych metod upowszechnienia placówek artystycznych w środowiskach robotniczych. Od października 1961 r. przed każdą nową premierą dyrektor teatrów dramatycznych wyrusza z grupą aktorów do Zakładów Przemysłu Metalowego "H. Cegielski" i tam dyskutuje na temat planu repertuarowego. Każdy koncert Filharmonii poprzedza spotkanie artystów z młodzieżą studencką w klubie "Od nowa".

Towarzystwo Miłośników Miasta Poznania rozpoczęło cykl koncertów rozrywkowych w najodleglejszych dzielnicach miasta. Po raz pierwszy od wielu lat Fatoianowo, Osiedle Grunwaldzkie, Naramowice, Główna gościły u siebie trupy artystyczne z wartościową imprezą rozrywkową. Wielkopolski Festiwal Kulturalny zakończył się. Dodatnia ocena odbiorców i organizatorów świadczy o wysokich walorach imprezy, która - bez precedensu na przestrzeni ostatnich 17 lat - przyciągnęła i porwała wszystkich.

ANEKSY KOMITET ORGANIZACYJNY WIELKOPOLSKIEGO FESTIWALU KULTURALNEGO Aleksander Anholcer sekretarz Komitetu Miejskiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Eugeniusz Aniszczenko dyrektor Państwowego Teatru im. A. Fredry w GnieźnIe

Jan Bartkowiak

Zbigniew Bednarowicz

Henryk Biniaś Stanisław Chudak Ryszard Danecki Witalis Dorożała Henryk Drygaiski Henryk Duczmal Feliks Fornalczyk

Bernard Górecki Dzierżymir Jankowski Zdzisław Kandziora Zdzisław Kępiński Władysława Klawiter

Krzysztof Kostyrko

Tadeusz Kraszewski Zofia Kubacka

Stanisław Kubiak

Jerzy Kurczewski Bartłomiej Kurka Tadeusz Kwaśniewski

Alojzy Łuczak

Edmund Maćkowiak Tadeusz Magacz Henryk Malinowski

Jerzy Męczyński

Jan Mikołajski Zygmunt Obrąpalski Stefan Olszowski

Izydor Orhon

Katarzyna Pajowa

Marian Paluchowski Tadeusz Pasikowski

Jan Pawlak

Zbigniew Pawlak

Jan Perz

KatarzYna Pajowa

kierownik Wydziału Propagandy Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej prezes Oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków prezes Wojewódzkiego Związku Spółdzielni Pracy dyrygent Symfonicznej Orkiestry Objazdowej dziennikarz, współpracownik "Expressu Poznańskiego" prezes Wielkopolskiego Związku Śpiewaczego reżyser Telewizji Poznańskiej dyrektor Operetki Poznańskiej zastępca redaktora naczelnego poznańskiej rozgłośni Polskiego Radia redaktor naczelny "Gazety Chłopskiej" dyrektor Wojewódzkiego Domu Kultury redaktor naczelny "Expressu Poznańskiego" dyrektor Muzeum Narodowego zastępca przewodniczącego Prezydium Rady N arodowej m. Poznania zastępca kierownika Wydziału Propagandy Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotnic zej prezes Oddziału Związku Literatów Polskich pracownik Wydziału Kultury Prezydium RN m. Poznania redaktor naczelny poznańskiej rozgłośni Polskiego Radia dyrygent Poznańskiego Chóru Chłopięcego · kierownik Centralnego Biura Wystaw Artystycznych zastępca przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej przewodniczący Rady Okręgowej Zrzeszenia Studentów Polskich rektor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej dyrektor Młodzieżowego Domu Kultury dyrektor Państwowego Przedsiębiorstwa Imprez Artystycznych "Estrada" pracownik Wydziału Kultury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej redaktor naczelny "Gazety Poznańskiej" prezes Poznańskiego Towarzystwa Fotograficznego sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej P artii Robotniczej kierownik Wydziału Kultury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej pracownik Wydziału Kultury Prezydium Rady N arodowej m. Poznania redaktor naczelny Telewizji Poznańskiej prezes poznańskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich I Sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Związku Młodzieży Socjalistycznej pracownik Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej P artii Robotniczej dyrektor Państwowych Teatrów Dramatycznvch

T7

Janusz Przewoźny

kierownik Wydziału Kultury Prezydium Rady Narodowej m. Poznania sekretarz Wielkopolskiego Związku Śpiewaczego kurator Okręgu Szkolnego Poznańskiego dyrektor Chóru Męskiego i Chłopięcego Filharmonii Poznańskiej komendant Chorągwi Wielkopolskiej Związku Harcerstwa Polskiego przewodniczący Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej prezes poznańskiego Oddziału Związku Kompozytorów Polskich redaktor naczelny "Głosu Wielkopolskiego" dziennikarz, współpracownik "Gazety Poznańskiej" sekretarz Wojewódzkiej Komisji Związków Zawodowych prezes Zarządu Oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego przewodniczący Zarządu Wojewódzkiego Związku Młodzieży Wiejskiej prezes Wojewódzkiego Związku Gminnych Spółdzielni sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Związku Młodzieży Socjalistycznej redaktor naczelny Wydawnictwa Poznańskiego

Edward Rebelka Jan Stoiński S tefan Stuligrosz

Jan Szajek

.Franciszek Szczerbal

Tadeusz Szeligowski

Lesław Tokarski Józef Tułasiewicz Jerzy Tuszyński

Marian Walczak

Stanisław Walendowski

Feliks 'Woźniak Zbigniew Woźniak

Jerzy Ziółek

CHRONOLOGIA WAŻNIEJSZYCH IMPREZ WIELKOPOLSKIEGO FESTIWALU KULTURALNEGO

KONKURS NA PROJEKT PLAKATU 20. III. 1961 r. (ogłoszenie wyników).

1-30. IV. 1961 r. (wystawa projektów plakatów w hallu Prezydium RN m. Poznania) OGÓLNOPOLSKI KONKURS TEATRÓW POEZJI 26. III. 1961 r. (eliminacje wojewódzkie w Ostrowie Wlkp.) 29. III. 1961 r. (eliminacje miejskie w Poznaniu) OGÓLNOPOLSKI KONKURS RECYTATORSKI 7-11. IV. 1961 r. (eliminacje wojewódzkie w Poznaniu) 9-10. IV. 1961 r. (eliminacje miejskie w Poznaniu) 17. IV. 1961 r. (koncert laureatów w Poznaniu) OGÓLNOPOLSKI KONKURS KAPEL, ŚPIEWAKÓW I TANCERZY LUDOWYCH ORAZ ZESPOŁÓW MUZYCZNYCH I PIOSENKARZY 24. IV. 1961 r. (eliminacje miejskie w Poznaniu) 14-16. V. 196il r. (eliminacje wojewódzkie w Chodzieży) 29. V. 1961 r. (koncert laureatów w Poznaniu) WYSTAWA WIELKOPOLSKIEJ SZTUKI LUDOWEJ 1-31. V. 1961 r. (Muzeum Narodowe) INAUGURACJA WIELKOPOLSKIEGO FESTIWALU KULTURALNEGO 2. V. 1961 r. (uroczystości w Kaliszu) KALISKIE SPOTKANIA TEATRALNE 2-9. V. 1961 r.

4 iłrt\<S

KatarzYna Pajowa

KONKURS NA PROJEKT RZEŹBY PARKOWEJ 2. V. 1961 r. (ogłoszenie wyników w Poznaniu) 1-30. VI. 1961 r. (wystawa projektów w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu) KONKURS NA PROJEKTY WNĘTRZ DOMÓW KULTURY, ŚWIETLIC I KLUBÓW 10. V. 1961 r. (ogłoszenie wyników w Poznaniu) KONCERTY SZKOL MUZYCZNYCH POZNANIA I WIELKOPOLSKI 11-17. V. 1961 r.

WYSTAWA PRAC PLASTYKÓW AMATORÓW 15-31. V. 1961 r. (Dom Kultury ZZK w Poznaniu) KONKURSY ZAMKNIĘTE DLA POETÓW NA TEKST KANTATY O TEMATYCE WIELKOPOLSKIEJ I PIEŚNI LUB PIOSENKI 16. V. 1961 r. (ogłoszenie wyników konkursu na pieśń lub piosenkę) 6. VI. 1961 r. (ogłoszenie wyników konkursu na kantatę) PRZEGLĄD AMATORSKICH ZESPOŁÓW TEATRALNYCH 21-24. V. 1961 r. (eliminacje wojewódzkie w Pile) 10. IX. 1961 r. (eliminacje miejskie w Poznaniu) PRZEGLĄD ZESPOŁÓW ŚPIEWACZYCH 23 V. 1961 r. (eliminacje miejskie w Poznaniu) 5. IX. 1961 r. (eliminacje wojewódzkie w Poznaniu) KONKURS DLA DZIENNIKARZY NA PRACĘ PUBLICYSTYCZNĄ O ŻYCIU WIELKOPOLSKI 15. VIII. 1961 r. (ogłoszenie wyników) KONKURS FOTOGRAFICZNY POD NAZWĄ "CZŁOWIEK-TWÓRCA" 15. IX. 1961 r. (ogłoszenie wyników) 8-30. XI (wystawa nagrodzonych i wyróżnionych prac) 1. FESTIWAL OPER I BALETÓW POLSKICH 30. IX-8. X. 1961 r. (Opera im. St. Moniuszki) DNI KULTURY STUDENCKIEJ 7-16. X. 1961 r.

KONKURS NA NAJLEPSZY FILM AMATORSKI 5. I. 1962 r. (ogłoszenie wyników) 14. I. 1962 r. (publiczne wręczenie nagród połączone z omówieniem konkursu i projekcją nagrodzonych filmów)