MEMORIAŁ W SPRAWIE DOTACJI DLA POZNANIA

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania 1958.04/06 R.26 Nr2

Prezydium Rady Narodowej m. Poznania wraz z Zarządem Międzynarodowych Targów Poznańskich skierowało do Rady Ministrów w Warszawie memoriał wnoszący o przyznanie Poznaniowi pewnych sum, niezbędnych dla przeprowadzenia w mieście - siedzibie Międzynarodowych Targów Poznańskich - koniecznych inwestycji. Wszystkie pozycje tego memoriału podajemy poniżej.

l. Przebudowa dróg, placów, parkingów oraz oświetlenia miasta itp. w latach 1958-1961 11 000 000 zł W związku z wzmożonym ruchem w okresie M. T. P. konieczne jest usprawnienie komunikacji na ulicach przylegających do terenów targowych. W pierwszym rzędzie zachodzi potrzeba przebudowy ul. Głogowskiej na odcinku od ul. Hibnera do mostu Dworcowego, obejmującym poszerzenie jezdni z istniejącej 7,5 m na szerokość do 15 m i ułożenie chodników. W pierwszym etapie przewiduje się przebudowanie jezdni ul. Głogowskiej o pow. 11 250 m 2 , a chodników 11 000 m 3 . Koszt jednego m 2 nawierzchni z kostki 9/11/m wynosi 250 zł, a koszt l m 2 chodnika 80 zł. Koszt pierwszego etapu wyniesie razem ca 4 500 000 zł W drugim etapie przebudowa dalszego odcinka ul. Głogowskiej obejmować będzie powierzchnię jezdni 12 500 m 2 , zaś chodników 10 000 m 2 . Koszt l m 2 przebudowy jezdni wynosi 150 zł, zaś chodników 80 zł. Koszt tego odcinka przy wykorzystaniu istniejącego materiału kamiennego wyniesie 3 000 000 zł Projektowany parking przy Dworcu Zachodnim o powierzchni 8200 m 2 otrzyma nawierzchnię asfaltową. Koszt l m 2 nawierzchni asfaltowej wynosi 250 zł, zatem całość inwestycji wynosić będzie 2 100 000 zł Drugi parking przy bocznicy kolejowej M. T. P. o powierzchni 4500 m 2 otrzyma również nawierzchnię asfaltową. Projektuje się parkingi asfaltowe, gdyż koszty utrzymania i eksploatacji ich są niższe od innych typów nawierzchni. Koszt budowy drugiego parkingu wraz z urządzeniami i likwidacją dotychczasowych zabudowań wynosić będzie l 400 000 zł *

2. Rozbudowa i wyposażenie komunikacji miejskiej w latach 1959-1962 54 000 000 zł W roku 1939 M. P. K. posiadało 106 wagonów silnikowych i 64 wagony doczepne - razem 170 jednostek tramwajowych. Istniejące dwie zajezdnie przy

I\.

ul. Zwierzynieckiej i ul. Głogowskiej dały pomieszczenie na 135 jednostek, czyli że już w 1939 r. zajezdnie były niewystarczające. W 1946 r. wybudowano jedną zajezdnię mniejszą na 45 wagonów. Od 1939 r.

do 1958 r. stan taboru tramwajowego podniósł się ze 170 na 289 jednostek, wobec czego obecnie brak jest miejsca na odstawianie 109 jednostek. W związku z tym zajęte są również tory przyzajezdniowe, co powoduje tamowanie przetaczania wozów oraz utrudnia podstawianie wozów do przeglądu, co z kolei prowadzi do tego, że wysyła się na linie wozy niedostatecznie pod względem technicznym przygotowane. Ażeby stworzyć możliwe warunki do przetaczania wozów w zajezdniach, trzeba odstawiać tabor na końcowych pętlach i torach odstawczych. Tego rodzaju procedura naraża przedsiębiorstwo na dodatkowe koszty połączone z odstawianiem i stróżowaniem taboru, jak również powoduje trudności w samej ekspedycji wozów na linię. Rozbudowa zatem zajezdni przy ul. Głogowskiej jest sprawą niecierpiącą zwłoki. Projekt wstępny na rozbudowę jest zatwierdzony, a projekt techniczny w opracowaniu. Koszt budowy wyniesie ok. 30 milionów złotych z tym, że budowa rozłożona jest na lata 1959-1960. Plan budowy zostanie w ten sposób rozłożony, że umożliwi już częściowe korzystanie z torów odstawczych w 1959 r. Zaangażowanie środków przedstawia się następująco: rok 1959 15 000 000 zł " 1960 15 000 000 zł Pobudowanie zajezdni umożliwi ulokowanie 60 jednostek pod dachem, stworzy warunki dla przeprowadzania dokładnych przeglądów technicznych oraz przyczyni się do polepszenia warunków pracy. Tabor ogumiony składał się w roku 1939 z 4 trolleybusów i 12 autobusów.

N a odstawianie w tej ilości taboru przeznaczono przy ul. Zwierzynieckiej 24 boksy.

W chwili obecnej posiadamy 82 jednostki taboru ogumionego, a do końca bieżącego roku liczba powiększy się do 90. Podczas okupacji wybudowano prowizoryczną zajezdnię trolleybusową przy ul. Warszawskiej na 8 jednostek, ale jednocześnie ze względu na szczupłość pomieszczeń warsztatowych część boksów przy ul. Zwierzynieckiej została przebudowana na warsztaty, tak że obecnie pomieszczenie pod dachem znajdują tylko 24 jednostki. Resztę taboru zostawia się na podwórzu przy ul. Zwierzynieckiej, na placu przed wejściem do Ogrodu Zoologicznego oraz na niezabudowanym placu przy ul. Słowackiego. Z powodu braku możliwości wykonania przeglądów i napraw w warsztatach, część ich musi się odbywać poza warsztatami, często w nieodpowiednich warunkach atmosferycznych. Ten stan rzeczy odbija się nie tylko na jakości wykonania napraw, lecz również na zdrowiu zajętych pracowników. Na budowę zajezdni autobusowo-trolleybusowej istnieją zatwierdzone założenia projektowe i częściowo opracowany projekt wstępny, który jeszcze w tym roku będzie gotów do zatwierdzenia i umożliwi opracowanie projektu technicznego.

Kronika

Realizacja budowy zamierzona jest na lata 1960-1961, a ostateczne wykończenie w roku 1962. Koszt budowy wyniesie ok. 24 000 000 zł. Zaangażowanie środków przedstawia się następująco: rok 1960 10 000 000 zł " 1961 12 000 000 " " 1962 2 000 000 " Przez pobudowanie zajezdni umieści się pod dachem 60 jednostek i stworzy się odpowiednie warunki do dokładnych przeglądów i napraw taboru. Istniejący stan w zakresie konserwacji i naprawy taboru M. P. K. stwarza już w normalnych warunkach miejskich duże trudności w utrzymaniu i zapewnieniu odpowiedniej komunikacji. Sprawa staje się wręcz groźna z chwilą wzmożonego ruchu z okazji trwania M. T. P. Częste wówczas wypadki konieczności wycofania z ruchu taboru nieodpowiednio przygotowanego do eksploatacji z podanych wyżej przyczyn, powodują zaburzenia w komunikacji miejskiej i są źródłem ujemnej opinii (zwłaszcza cudzoziemców) o naszej gospodarce.

3 . Unowocześnienie i zwiększenie taboru i urządzeń służących do oczyszczania miasta w latach 1958-1960 4 500 000 zł Posiadany prymitywny tabor do oczyszczania miasta nie pozwala M. P. O.

na utrzymanie miasta na odpowiednim poziomie czystości. Poznań posiada zaledwie 1 wóz "Mercedes-Benz" do bezpylnego wywozu śmieci. Reszta taboru M. P. O. dokonuje wywozu nieczystości stałych w warunkach prymitywnych i antysanitarnych. Dla zapewnienia miastu odpowiednich warunków do zachowania czystości, szczególnie w okresie M. T. P. i napływających licznych gości, niezbędnym jest zakup 5 wozów do bezpylnego wywozu śmieci. Koszt jednego samochodu specjalnego "Mercedes" (NRF) wynosi 340 000 zł. Ogółem zatem 1 700 000 zł Dalej konieczne są dla M. P. O.: 3 zamiataczki samozaładowcze do oczyszczania jezdni. Koszt 1 pojazdu specjalnego marki "Sch6rling" typ LK-0-3500 nosi ca 500 000 zł - razem 2 wozy asenizacyjne. Koszt a 300 tys. zł 18 tys. pojemników do śmieci wózki ręczne i akumulatorowe 20 000 kg specjalnej trawy importowanej do szczotek

1 500 000 7.1 600 000 1/ 280 000 11 220 000 1) 200 000 Tl

Razem

4 500 000 zł

4. Rewindykacja b. hotelu "Monopol" z przeniesieniem dotychczasowych użytkowników i adaptacją budynku w latach 1958-1959

6 500 000 zł

Brak w Poznaniu łóżek hotelowych wymaga nie tylko podjęcia inwestycji, ale również szukania możliwości przywrócenia na cele hotelowe tych budynków, które poprzednio stanowiły hotele. W jednym z takich gmachów, w którym znajdował się b. hotel "Monopol", mieści się obecnie Technikum Kolejowe Ministerstwa Kolei. Sprawa rewindykacji gmachu na cele hotelowe trwa od dłuższego czasu i nie jest dotąd definitywnie załatwiona. Ze względu na projekt przeniesienia Technikum Kolejowego do innego miasta (Ostrów Wlkp.) i opuszczenia gmachu, zachodzi konieczność przygotowania odpowiednich środków na adaptację i wyposażenie nowego hotelu. Gmach ten, liczący około 20 000 m 3 , w którym w tej chwili znajduje się nie tylko technikum, ale również internat dla uczniów, może przysporzyć Dyrekcji Hoteli Miejskich ok. 130 łóżek.

Koszt adaptacji oblicza się na Koszty wyposażenia hotelu na

4 3000 000 zł 2 200 000 zł

Razem 6 500 000 zł

5. Budowa i przeniesienie ZOO w latach 1959-1962 35 000 000 zł Istniejący Ogród Zoologiczny, obejmujący obszar 5,2 ha, położony bezpośrednio przy terenach wystawowych M. T. P. i wśród zwartej zabudowy miejskiej, nie posiada absolutnie żadnych możliwości rozwojowych. Obecne ZOO - z uwagi na swe usytuowanie - jest przeszkodą na drodze do właściwego uporządkowania i zagospodarowania miasta; jest przeszkodą przede wszystkim na drodze do koniecznego poszerzenia obszaru wystawowego M. T. P., które znalazłyby na tym terenie pełne możliwości dalszej i koniecznej rozbudowy. Należy również zaznaczyć, że ze względu na wymogi sanitarne, obecne ZOO nie może być na dłuższy okres czasu tolerowane w tym miejscu i jego przeniesienie poza obręb właściwego miasta jest rzeczą konieczną. Sprawa przeniesienia i budowy nowego ZOO jest aktualna już od 1954 r., brak środków uniemożliwiał realizację zamierzeń w tym względzie. Lokalizacja ogólna nowego ZOO została zatwierdzona przez P. K. P. G. pismem z dnia 14 kwietnia 1954 r. Teren b. Fortu III, stanowiący część projektowanego obszaru ZOO, został przekazany przez MON i przejęty przez Prezydium R. N. Teren przeznaczony pod ZOO należy uznać za maksymalny, nawet przy pełnym skompletowaniu zwierzostanu. Ze względu na specyficzny charakter budowy nie da się określić kosztu poszczególnych obiektów. Według zatwierdzonych przez M. G. K. założeń projektowych, koszt wyniesie ok. 25 000 000 złotych plus 400 000 zł w dewizach, co w przeliczeniu na ceny 1957 r. wynosi ok. 35 000 000 zł plus 400 000 zł w dewizach. Realizacja w czasie przebiegałaby następująco: 1959 rok 5 000 000 zł 1960" 10 000 000 zł 1961" 10 000 000 zł 1962" 10 000 000 zł plus 400 000 zł w dewizach.

Realizacja inwestycji pozwoli na swobodny, dalszy rozwój M. T. P. na terenach b. ZOO i wybitnie poprawi stan sanitarny dzielnicy Jeżyce.

Kronika

60 000 000 zł 15 000 000 " 5 000 000 " Razem: 80 000 000 zł Realizacja projektowanej inwestycji stanowić będzie nie tylko poważne usprawnienie komunikacji, lecz przyczyni się poważnie do dalszego ogólnego rozwoju miasta.

6. Budowa mostów na rzece Warcie i Cybinie wraz z drogami dojazdowymi w latach 1960-1964 80 000 000 zł Odrębnym zagadnieniem związanym z M. T. P. jest usprawnienie komunikacji w kierunku Warszawy, co pociąga za sobą konieczność budowy nowej trasy od ulicy Warszawskiej do Garbar wraz z budową mostów żelbetowych na rzece Warcie i korytach ulgowych. Są to mosty: Chwaliszewski, Chrobrego i Cybiński. Poza tym przewiduje się budowę linii tramwajowej biegnącej projektowaną trasą. Projektowana trasa obejmuje dwie jezdnie po 9 m szerokości, chodniki po 4 m szerokości oraz wydzielone torowisko tramwajowe w osi ulicy. Długość trasy wynosi 1650 m. Całkowita długość mostów 320 mb. Ogólna powierzchnia jezdni wyniesie 30 000 m 2 , a chodników 13 000 m 3 .

Koszt budowy wyniesie: 3 nowe mosty żelbetowe trasa łącznie z oświetleniem i uzbrojeniem linia tramwajowa

7. Modernizacja pompowni i oczyszczalni ścieków w latach 1958-1961 11 000 000 zł Kanalizacyjna sieć ogólnospławna budowana była dla 200 000 mieszkańców i obejmuje obecnie na lewym brzegu Warty: Śródmieście, Wildę, Łazarz i Jeżyce, a na prawym brzegu Warty: Chwaliszewo, Ostrów Tumski i Sródkę. W chwili obecnej z miejskiej sieci kanalizacyjnej korzysta ok. 285 000 mieszkańców. Ponieważ przelotowość stacji pomp przy ul. Garbary wynosi ca 53 000 m 3 na dobę, a ogólna ilość ścieków spływających do stacji wynosi do 80 000 m 3 na dobę, więc ponad Vs ścieków przelewa się przy stacji zupełnie nieoczyszczona do kolektora Bogdanki, a stąd do rzeki Warty. Codziennie więc ok. 200 m 3 mułu (25 wagonów) zanieczyszcza dodatkowo rzekę Wartę, czyniąc z niej na odcinku miasta zbiornik nieczystości. W celu uzdrowienia tej sytuacji Katedra Technologii Wody i Ścieków Politechniki Wrocławskiej opracowała w latach 1954-1955 projekt modernizacji przepompowni i oczyszczalni ścieków. Koszt modernizacji przepompowni i oczyszczalni ścieków przedstawia się w następujący sposób: a) modernizacja przepompowni b) " oczyszczalni ścieków c) budowa 7000 m 2 poletek d) " 500 mb rurociągu o średnicy 150 mm e) uzupełnienie dokumentacji

Razem:

7 643 000 zł 433 000 " 2 500 000 " 250 000 " 200 000 " 11 031 000 zł

Modernizacja WInna być zrealizowana W latach 1958-1961.

W 1958 r. sporządzenie brakującej dokumentacji technicznej, . . .

mIanOWICIe: a) urządzenia mechaniczne przepompowni ścieków b) dokumentacja techniczna dla 7000 m 2 poletek c) koordynacja dokumentacji

85 000 zł 15 000 " 100 000 .. Razem: 200 000 zł

453 000 zł 2 500 000 " 250 000 " Razem: 3 183 000 zł W 1960 r.: Wykonanie modernizacji przepompowni ścieków - I etap 5 000 000 zł W 1961 r.: Wykonanie modernizacji przepompowni ścieków - II etap 2 648 000 "

W 1959 r.: a) modernizacja WKF I stopnia b) budowa 7000 m 2 poletek c) " ruroc. wodoc. o średnicy 150 mm

Modernizacja pozwoli na osiągnięcie następujących efektów gospodarczych: a) zwiększy produkcję metanu do 6 000 m 3 na dobę, czyli o 100%. Oznacza to rocznie o l 095 000 m 3 gazu więcej o wartości 438 000 zł; b) zmniejszy wybitnie stopień zanieczyszczenia lewobrzeżnymi ściekami rzeki Warty (o 300 m 3 osadu surowego dziennie); c) zwiększy produkcję nawozu z wysuszonego osadu przefermentowanego do 9 200 m 3 rocznie, czyli o 500% więcej. Oznacza to rocznie o 7 600 m 3 nawozu więcej, wartości 114 000 zł.

8. Hotele Miejskie.

Hotele Miejskie, jako podstawowa baza rozwojowa M. T. P., przy dzisiejszym ich stanie ilościowym i jakościowym nie są w stanie zapewnić odpowiedniej ilości kwater dla gości targowych. Toteż budowa co najmniej 2 hoteli, celem zapewnienia najbardziej niezbędnej ilości miejsc, które pozwoliłyby na ewentualną rezygnację z miejsc w domach akademickich, a przez to umożliwiłaby normalny tok studiów na uczelniach wyższych, jest rzeczą konieczną. Obecnie posiadamy 7 hoteli o łącznej ilości 982 łóżek. Na 1000 mieszkańców przypada obecnie 2,6, a w okresie przedwojennym przypadało 7,3 łóżek. Poprawę sytuacji w okresie najbliższych trzech lat może przynieść projektowana budowa nowego "Hotelu Orbis" na 450 miejsc przy ul. Roosevelta. Przy obecnym zaawansowaniu dokumentacji można przyjąć, że realizacja i oddanie do użytku mogłoby nastąpić już w 1960 r., a najpóźniej w 1961 r.

Kronika

Koszt projektowanego "Hotelu Orbis": l. Wstępne koszty inwestora: pomiary terenowe, prace geodezyjne, dokumentacja techniczna, nadzór autorski 2. Przygotowanie terenu budowy: wykup terenu, odszkodowanie, przesiedlenie, rozbiórka budynku, mieszkania zastępcze, montaż żurawia, dokumentacja prawna 3. Podstawowy obiekt budowy: roboty budowlano-montażowe, instalacyjne, wyposażenie wnętrza 4. Budynek pralni 5. Zewnętrzne sieci i urządzenia instalacyjne 6. Urządzenia terenu: drogi, teren zielony, mała architektura 7. Inne roboty i nakłady: roboty porządkowe, dodatek na roboty ZImowe, dodatek dla pracowników zamiejscowych 8. Nadzór techniczny i inwestycyjny 9. Tymczasowe bud. i budowle oraz nakłady dla prowadzenia robót - plac budowy 10. Nakłady na nieprzewidziane robotyl 947 000 zł

3 238 000 zł

67 213 000 zł l 280 000 zł 889 000 zł

2 430 000 złl 291 000 zł l 078 000 złl 103 000 zł 4 024 000 zł Ogółem: 84 493 000 zł Należy zaznaczyć, że podane wartości ustalono w cenach 1956 r. Przy przeliczeniu ich na ceny bieżące, wartości te wzrosną do około 100 milionów złotych ogółem. Mając to na uwadze, należy przyjąć, że aby się zmieścić w granicach projektowanych nakładów na budownictwo hotelowe, projektowany drugi hotel, którego realizacja przypadłaby na lata 1962-1964, byłby hotelem o połowę mniejszym na około 225 łóżek i koszcie ok. 50 milionów złotych. W efekcie realizacji uzyskano by zatem 675 łóżek hotelowych, a doliczając dodatkowo 130 łóżek z rewindykacji hotelu "Monopol", powiększono by stan łóżek w hotelach poznańskich do liczby l 787. Stan ten nie dałby jeszcze pełnego zaspokojenia potrzeb w tym względzie, gdyż do ilości, przewidzianej istniejącymi normami brakowałoby jeszcze około 600 łóżek. Ministerstwo Komunikacji winno spowodować opuszczenie hotelu "Monopol" przez Technikum Kolejowe jeszcze w roku 1958.

9. Dla zabezpieczenia odpowiedniej ilości lokali gastronomicznych zachodzi konieczność budowy nowych, jak i rewindykacji pomieszczeń gastronomicznych, wykorzystywanych dotychczas na cele niezwiązane z żywieniem zbiorowym.

Zaczęta w 1956 r. budowa pawilonu-restauracji "Stołeczna" na terenie M. T. P. doprowadzona została na okres trwania M. T. P. w 1957 r. do stanu surowego zamkniętego. Dokończenie budowy wymaga jeszcze nakładów w ogólnej kwocie 5 000 000 zł, z czego przypada: 1. Na roboty budowlano-montażowe (instalacja elektryczna, wentylacyjna i c o. 2. Wyposażenie

3 000 000 zł 2 000 000 "

Adaptacja lokali w nowym budownictwie DBOR przewiduje na okres 1959-1960 4 lokale na ogólną ilość 360 miejsc. Koszt adaptacji wyniesie ok.

1 900 000 zł.

Przewidywana rewindykacja lokali gastronomicznych w okresie 1959-1960 obejmuje 14 lokali. Koszt przystosowania dla celów żywienia zbiorowego wyniesie według wstępnych obliczeń ok. 8 000 000 zł. W efekcie rewindykacji uzyska się około 1400 miejsc.

10. Specjalnego znaczenia przy stałym rozwoju motoryzacji i zwiększającej się liczbie gości zagranicznych, przybywających własnymi pojazdami na Międzynarodowe Targi Poznańskie nabiera zagadnienie obsługi i napraw pojazdów mechanicznych. Problem ten na terenie miasta Poznania do chwili obecnej pozostawał na uboczu. Dowodem jest fakt posiadania przez Techniczną Obsługę Okręg Poznań jednej stacji przydrożnej i okręgowej, działających na terenie miasta i województwa, z których ta ostatnia jest zlokalizowana tymczasowo i w warunkach nie odpowiadających nie tylko elementarnym wymogom technicznym, ale również stojących poniżej wszelkich kryteriów bezpieczeństwa i higieny pracy. W chwili obecnej Stacja Przydrożna czeterostanowiskowa, pracująca na dwie zmiany posiada zdolność wykonywania 45 usług w ciągu 2 zmian, co jest - w stosunku do potrzeb miejscowych użytkowników pojazdów - ilością niewystarczającą. Sprawa ta jeszcze bardziej komplikuje się w okresie Międzynarodowych Targów Poznańskich, gdzie dla zapewnienia zagranicznym posiadaczom samochodów możliwości dokonywania konserwacji i obsługi pojazdów zachodzi konieczność wstrzymania usług dla użytkowników krajowych. Stacja Okręgowa, której głównym zadaniem jest dokonywanie napraw pojazdów, nie jest w stanie odciążyć Stacji Przydrożnej na skutek braku miejsca, jak i wyposażenia technicznego. Warsztaty naprawcze Stacji Okręgowej znajdują się w dwóch barakach drewnianych o powierzchni produkcyjnej 950 m 2 , co dla wykonania planowych zadań produkcyjnych, wyrażających się ilością około 800 zleceń miesięcznie, stwarza konieczność wykonywania 65 % napraw na wolnym powietrzu bez względu na warunki atmosferyczne. Stan ten odbija się nie tylko na jakości wykonywanych napraw, lecz również na zdrowiu zajętych pracowników. Przedstawione warunki powodują, że Techniczna Obsługa Samochodów, szczególnie w okresie trwania Międzynarodowych Targów Poznańskich, nie jest w stanie wykonać odpowiedniej ilości obsług i napraw, co wywołuje duże niezadowolenie wśród użytkowników pojazdów krajowych i zagranicznych,

Kronikawyrażane krytycznymi uwagami kierowanymi do Dyrekcji T. O. S., M. T. P. i Wydziału Komunikacyjnego Rady Narodowej. Mając na uwadze stały wzrost ruchu turystycznego oraz fakt, że między zachodnią granicą państwa a Warszawą nie ma żadnej stacji obsługi stojącej na odpowiednim poziomie technicznym i gwarantującej odpowiednią terminowość i jakość usług, zachodzi konieczność wybudowania na terenie miasta dwóch stacji terenowych, przyczym przy jednej z nich również garaży, z których korzystaliby miejscowi jak i zagraniczni posiadacze samochodów. Zlikwidowałoby to parkowanie pojazdów, szczególnie w porze nocnej w miejscach zagrażających bezpieczeństwu ruchu. Projektuje się wybudowanie dwóch jednakowych stacji, z których każda posiadać będzie dwanaście stanowisk naprawczych oraz dwa stanowiska obsługi prostej. Koszt jednej stacji według posiadanego projektu wstępnego wynosił w 1956 r.

6 186 630 zł.

Koszt budowy garaży na 350 pojazdów (zgodnie z zaleceniem Wydziału Architektoniczno-Budowlanego Prezydium Rady Narodowej) wynosił według obliczeń wstępnych 30 000 000 zł. Uwzględniając wzrost cen od roku 1956 - ogólny koszt wybudowania dwóch stacji i garaży wynosi: l. Dwie stacje terenowe o ilości stanowisk dwanaście + dwa obsługowe 2. Wybudowanie garaży trzypoziomowych według obliczeń wstępnych

20 000 000 zł

Razem:

30 000 000 zł 50 000 000 zł

Zaangażowanie środków przewiduje się następująco: 1. Budowa dwóch stacji w latach 1959-1961 2. Budowa garaży w latach 1961-1964

20 000 000 zł 30 000 000 zł

Do powyższych wywodów dodać należy, iż w chwili obecnej (stan w połowie roku obecnego) dokumentacja techniczna na wszystkie przedstawione wyżej pozycje dotyczące rozbudowy tzw. zaplecza Międzynarodowych Targów Poznańskich bądź jest opracowana bądź znajduje się w toku opracowywania. Postulaty Prezydium Rady Narodowej m. Poznania i Zarząd Międzynarodowych Targów Poznańskich znalazły zrozumienie u władz centralnych i są przedmiotem dokładnej analizy przez Komisję Planowania przy Radzie Ministrów. Już teraz przewidzieć można, że większość z nich znajdzie swój wyraz w odpowiednich dotacjach i planach inwestycyjnych. Odpowiednia uchwała Prezydium Rządu jest obecnie przygotowywana. Tekst jej opublikujemy po uchwaleniu. Redakcja