LAUREACI MIASTA POZNANIA W ROKU 1950

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym miasta Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1950.03 R.23 Nr1

Wzorem lat ubiegłych Miejska Rada Narodowa i Zarząd Miejski stół. m, Poznania przyznały w bieżącym roku miejskie nagrody: naukową i artystyczną. Wręczenia nagród dokonano na uroczystym posiedzeniu Miejskiej Rady Narodowej w Teatrze Wielkim w dniu 23 lutego, w rocznicę oswobodzenia miasta Poznania. N agrodę naukową przyznano dr. Janowi Żniniewiczowi za całokształt jego pracy badawczej na polu wodolecznictwa. Dr Jan Żniniewicz urodził się dnia 1 grudnia 1872 r. w Ostrowie Wielkopolskim.

W r, 1891 zdał egzamin dojrzałości w gimnaZjum Marii! Magdaleny w Poznaniu. Studia lekarskie odbył w Gryfii, gdzie napisał swoją rozprawę doktorską pL "O pierwotnych rakach wątroby oraz ich zarodzi". W r. 1908 uzyskał dyplom lekarski i doktorat medycyny. Przebyta w młodości choroba, wyleczona przez zastosowanie wodoleczniczej metody, wpłynęła decydująco na obranie właśnie medycznych studiów i późniejszej specjalizacji. W r. 1908 dr Żniniewicz otworzył w Poznaniu własne ambulatorium wodolecznicze, w którym wespół z siostrą swą dr. med. Janiną Żniniewicz rozpoczął pracę badawczą nad wypracowaniem systemu wodolecznictwa. W oparciu o wyniki licznych doświadczeń ogłasza drukiem szereg rozpraw, z których na podkreślenie zasługują: "Hartowanie ciała i leczenie wodą w oświetleniu fizjologii" - Poznań 1913 ,,0 ważnej sprawie zdrowia" - Poznań 1922.

"Wodolecznictwo a nerwy" - Poznań 1930.

"Die Wirkungsweise der Kaltwasserreize auf die Dynamik des Nervenssystems und deren therapeutische Verwertung" - Wiedeń 1933. ,,0 negatywnych i pozytywnych reakcjach w mózgu pod wpływem zabiegów hydroterminicznych" (referat wygłoszony na Kongresie FizYkoterapii w Londynie 1936).

Umiejętnie wypracowywana nowa, jednolita metoda wodolecznih ctwa zyskiwała coraz lepsze wyniki i budziła duże zainteresowanie latorium, a ciężkie przeżycia okupacyjne rujnują jego zdrowie. Po odzyskaniu niepodległości podejmuje na nowo pracę badawczą w Oddziale Wodoleczniczym w Poznańskim Zakładzie Przyrodoleczniczym, gdzie pracuje do dnia dzisiejszego. Plonem 50-letniej pracy badawczej, opartej o obserwację przeszło 30 000 pacjentów, jest 18 tomów protokołów eksperymentów wodoleczniczych, 5 tomów o teorii wodolecznictwa oraz przygotowana do druku praca pL "Działanie zabiegów wodoleczniczych na układ nerwowy a szczególności na układ wegetatywny". Do niewątpliwych osiągnięć leczniczych należy zaliczyć dowolne regulowanie ciśnienia krwi, planowe rozmieszczenie krwi w organizmie i w poszczególnych jego częściach, zebranie poważnych materiałów do leczenia nerwic, astmy oskrzelowej, reumatyzmów. Miejska Rada Narodowa, przyznając dr. Żniniewiczowi nagrodę naukową, wzięła pod uwagę przede wszystkim postępowy charakter jego pracy badawczej, która w wyniku dała ludzkości nową, skuteczną metodę leczniczą, a mianowicie wodolecznictwo. Troską władz uniwersyteckich i świata lekarskiego winno stać się zabezpieczenie bogatego dorobku naukowego dr. Żniniewicza oraz rozpowszechnienie wynalezionej przez niego metody. N agrodę artystyczną na rok 1950 przyznano zasłużonemu scenografowi, artyście malarzowi Zygmuntowi Szpingierowi za jego działalność artystyczną, ze szczególnym uwzględnieniem jego powojennych realizacji scenicznych.

Zygmunt Szpingier urodził się w Poznaniu 20 sierpnia 1901 r. Po ukończeniu gimnazjum im. Bergera w Poznaniu rozpoczął studia malarskie pod kierownictwem Wiktora Gosienieckiegc. W roku 1925 wyjechał do Paryża, gdzie przebywał do roku 1931. Pobyt w Paryżu wywarł duży wpływ na twórczość artysty: wiążą się z nim jego pierwsze sukcesy, wystawia swoje obrazy w Galerie Bernheim i Galerie Cheron, czym zwraca na siebie uwagę świata artystycznego. W roku 1929 zakupiono jego obrazy do The Art Institut

Zygmunt Szpingierof Chicago>

Po powrocie do kraju w r. 1931 osiada w rodzinnym Poznaniu 1 poświęca się przede wszystkim dekoracji teatralnej, nie zapominając dramatycznymi, dając dc r. 1939 około 250 projektów scenograficznych, z których na czoło wysuwają się dekoracje do "Juliusza Cezara" Handla i "Czterech Gburów". Stale rozwijający się talent i wytężona praca przynoszą mu duży sukces i wyróżnienie w postaci złotego medalu na Wystawie Sztuki Dekoracyjnej. W okresie okupacji artysta przebywał w Poznaniu pracując nadal w teatrze jako malarz dekoracyjny. Po wojnie objął stanowisko scenografa w Teatrze Wielkim w Poznaniu, gdzie dotąd pracuje. Należy również wspomnieć o jego pracy w dziedzinie projektowania polskich stoisk wystawowych na zagranicznych targach międzynarodowych, które budzą podziw swoją estetyką i zmysłem kompozycyjnym. Osiągnięcia artysty na polu scenografii teatralnej należą do wybitnych i one zadecydowały o przyznaniu mu nagrody artystycznej stcł, m. Poznania. Pod uwagę wzięto w szczególności jego osiągnięcia powojenne, a mianowicie dekoracje do opery Verdiego "Aida" i do Uroczystości Stalinowskch w r. 1949.

NOWE GMACHY, NOWE DOMY...

21. XII. 1949- OTWARCIE PIERWSZEJ MIĘDZYSZKOLNEJ ŚWIETLICY.

W 70 rocznicę urodzin Generalissimusa Stalina ctwarto w gmachu Państw. Szkoły Podstawowej nr 37 Świetlicę Międzyszkolną dla dzieci ze szkół podstawowych ze Śródmieścia. Wydatnej pomocy przy założeniu Świetlicy udzieliły: Zarząd Miejski, Miejski Inspektorat Szkolny, Kuratorium O. S. P., Wydział Opieki nad Dzieckiem c raz Komitet Rodzicielski Szkoły Podstawowej nr 37. Międzyszkolna Świetlica przyczyni się do dalszego podniesienia poziomu wychowawczego, naukowego i kulturalnego dzieci szkolnych. I. Międzyszkolna Świetlica Prznania posiada czytelnię gazet, czytelnię książek, salę gier, sale przeznaczone na odrobienie zadań domowych, pracownię robót ręcznych z działem stolarskim, ślusarskim, introligatorskim. W auli szkolnej dzieci przygotowują recytacje i inscenizacje zbiorowe.