PROGRAM

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym miasta Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1949 R.22 Nr1

Punktem wYJSCla w opracowaniu podstawowych założeń Wystawy musiał być program, określający w naj ogólniejszych choćby zarysach charakter Targów oraz sprecyzowanie najważniejszych elementów przestrzennych, przeznaczonych na pomieszczenie poszczególnych resortów wystawowych. Stwierdzono, że Targi w znacznie szerszych ramach niż w latach poprzednich muszą zobrazować probIerny gospodarki krajowej, i to w jak najbiudziej nowoczesnym ujęciu. Aby określić pojemność poszczególnych resortów wystawowych, a następnie ustalić ich położenie w terenie, trzeba było wykonać setki szkiców, a przede wszystkim dostosować do narastających zwolna wymagań wystawców, pewnych próbnie zaprojektowanych koncepcji ukształtowania terenu wystawowego. Praca nad wyraz trudna, bo wymagająca nieustannej gotowości do zmian, zależna od pogodzenia wymagań wystawców, z założeniami urbani'styczno-komunikacyjnymi i urbanistyczno-plastycznymi przyjętymi za podstawę kompozycji. Praca ta mimo trudności dała mi jednak wiele satysfakcji, jakiej architektowi dostarcza rozwiązanie tego rodzaju zagadnienia, satysfakcji wynikającej ze świadomości formowania na wskróś' żywego organizmu urbanistyczno-architektonicznego, jakim są Targi.

UKŁAD KOMUNIKACYJNY, TRASA ZWIEDZAJCYCH Po ustaleniu zasadniczych zadań programowych musiał być ustalony pewien zdecydowany układ komunikacyjny, uwzględniający zarówno potrzeby ruchu na zewnątq: i wewnątrz terenów Targowych. Z charakteru Targ'ów wynikały dwa rodzaje ruchu wewnętrznego: a) normalny przepływ zwiedzających według określonej trasy; b) bezpośredni ruch fachowców i handlowców do tych działÓw, które ich specjalnie interesują dla dokonania transakcji lub zapoznania się z metodą produkcji w danej gałęzi przemysłu. Taki stan rzeczy wymagał zaprojektowania typowej trasy zwiedzania, a równocześnie łatwego udostępnienia wszystkich gałęzi życia gospodarczego, reprezentowanych na terenie Wystawy. Druga okoliczność nie usuwała zbytnich trudności z uwagi na dość wydłużony kształt całości obszaru wystawowego pozwalającego, przy odpowiedniej ilości wejść pomocniczych na skrócenie do minimum drogi od najbliższej bramy wejściowej do hali czy