HISTORIA POLKIEUU RUCHU NAUKOWO.PRZYRODNICZEGO

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1938 R.16 Nr4

Liczba członków nowo założonego Wydziału dość szybko wzrastała, dochodząc już w styczniu 1858 r. do lU osób. Ważną rolę w popularyzowaniu zadań \Vydziału Przyrodniczego wśród społeczeństwa oraz w propagandzie o pozyskiwanie nowych członków spełnił Zaborowski, drukując w Przyrodzie i Przemyśle szereg sprawozdawczych artykułów, zachęcających do wstępowania do Towarzystwa.

Zanim przejdziemy do rozpatrywania dalszych losów \Vydziału Przyrodniczego, podam charakterystykę osób, które, obok poprzednio już scharakteryzowanego Juliana Zaborowskiego, najbardziej przyczyniły się do powstania tego Wydziału, a mianowicie GąsiOl;owskiego, Sypniewskiego i Szenica.

Dr Ludwik Gąsiorowski (1807-1863), założyciel Wydziału Nauk Przyrodzonych T. P. N., był szeroko znanym w Polsce lekarzem, uczonym, a także jakoby duchowym naśladowcą Karola Marcinkowskiego, gorącym patriotą i filantropem. Uczestniczył w charakterze lekarza w obozach powstańczych w walkach w r. 1831 i w lR48. Pomimo, że był bardzo twardym i wytrzymałym na niewygody życia obozowego żołnierzem, rozpływał się jednak tkliwie nad losem dzieci opuszczonych wskutek zamieszek wojennych, wspierając je materialnie i organizując dla nich Towarzystwo dla zakładania ochronek. Był wybitnym znawcą historii medycyny w Polsce i autorem do dnia dzisiejszego aktualnego cztero-tomowego dzieła z tego zakresu. Wyrazem uznania, jakim cieszył się w nauce, była propozycja z strony Uniwersytetu Jagiellońskiego ofiarowania mu katedry, z czego niestety nie mógł skorzystać z powodu sprzeciwu rządu austriackieg£?.. Ciekawsze jeszcze koleje życia przechodził pierwszy prezes Wydziału Przyrodniczego, Felicjan 8ypniewski (1822-1877), największa chluba przyrodnicza wielkopolskiej ziemi. Wszechstronny, głęboki znawca przyrody, autor do dnia dzisiejszego aktualnej jeszcze rozprawy pt.: "Okrzemki (Diatomaceae) okolic Poznania, wraz z krótką charakterystyką wszystkich rodzajów okrzemek w wodach słodkich żY.iących, według analitycznej metod'" (Boczniki Tow. P. N. Pozn., T. 1, 18()O r., str. 495-583), zbieracz motyli (których posiadał przeszło 10.000 gatunków przeważnie z Wielkopolski), pająków, mięczaków, mchów i wodorostów, a szczególnie