HISTORJA MIEJSKIEGO H:OMITETU WALKI Z ŻEBHACTWEM

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1935 R.13 Nr1

W marcu 1927 roku zlecono urządzenie ogrodu w Zakładzie ogrodnikowi Tomiakowi, a w dniu 23. 5. 1928 roku ustawiono w ogrodzie figurę Matki B{)skiej Niepokalanego Poczęcia. Nowo wybudowany zakład zwiedził 8. XI. 1927 ks. kardynał Prymas Hlond.

Na posiedzeniu Komitetu 16. I. 1930 postanowiono wybudować dalsze skrzydło dla pomieszcżenia 150 łóżek w przytułku dla starców przy Grobli 26. Kapitał pozostały (21 8(j(j,17 zł) po zapłaceniu kosztów gmachu dla starców w ogrodzie, wzrósł w roku 1930 do sumy 133 500 zł. Z WiOSllą 1930 roku budowa miała być rozpoczętą. Preliminarz wydatków wynosił 200000 zł., brakujące 70000 zł dołożyłby Magistrat. Projekt wybudowania nowego przytułku dla starców przez Magistrat powitał przedstawiciel Związku Tow. Kupieckich Majewicz z radością i poprosił, ażeby dom ten nazwać "Fundacją Kupiectwa Poznańskiego", gdyż kupiectwo walnie nań łożyło i w dalszym ciągu akcję tę popierać będzie. Na posiedzeniu Komitetu Walki z Żebractwem w dniu 23.

IV. 1931 r. radca Nowicki oświadczył, "że uzyskał od Ma.gistratu aprobatę na dalszą rozbudowę zakładu dla starców przy ul. Mostowej 6 w połączeniu z istniejącym gmachem przy Grobli 26 - do wysokości wydatków 200 000 zł. Budowa w najbliższym czasie rozpocznie się". Składki do kwietnia 1931 roku wynosiły 211 000 zł. z czego 150 000 zł umieszczono w obligacjach miasta Poznania, resztę zaś na książeczkę oszczędności w Banku Miasta Poznania.

R o z d z i a ł III.

1931 r. - 1935 r.

W październiku 1931 roku objął stanowisko decenlenta wydziału Opieki Społecznej i przewodniczącego Komitetu walki z żebractwem mgr. Kazimierz Moty1iński, gdyż radca Stanisław Nowicki przeszedł na emeryturę.

Wielkę. troską Komitetu była budowa domu. Ponieważ okazała się potrzeba powiększenia projektowanego gmachu na pomieszczenie najmniej 270 łóżek, przeto zwrócono się do Magistratu o zatwierdzenie kosztorysu zwiększonego o 360 000 zł, gdydawniejszy opiewał na 200000 zł. (dla 150 pensjonarjuszy). Dnia 15. III. 1933 zatwierdziła Rada Miejska dodatkowy kosztorys w żądanej wysokości z funduszu walki z żebractwem. Zarząd Miejski ofiarował grunt pod dom bezpłatnie. Przystąpiono niezwłocznie do hudowy. Dnia 15. I. 1935 został gmach wykończony przez Wydział tedmiczny Magistratu i oddany do użytku jako miejski dom starców przy ul. Mostowej nr. 6. Kuhatura nowo zbudowanego gmachu przy ul. Mostowej wynosi 14560 m 3 . Koszt budowy m 3 wynosił 30,22 zł. - bez urządzeń specjalnych. Cena budowy m 3 włącznie z urządzeniami specjalHemi wynosiła 33.76 zł. Ogólny wydatek na budowę tego gmachu wynosi 491,500.- zł. W uznaniu hojnej pomocy kupiectwa i przychylając się do życzenia Związku Towarzystw Kupieckich, wyrażonego przez przedstawiciela kupiectwa Majewicza, Magistrat uch walił dnia 30. 10. 1934 umieścić na nowozbudowanym zakładzie napis "Dar Kupiectwa Poznailskiego". Do 23 lutego 1935 wydatkowano na hudowę domu ogółem 453979,76 zł., uzbieranych od kupiectw.a. Do ostate<,znego wyrównania wszystkich należności z tytułu budowy - pozostało około 38 000 zł, które mają pokryć wpływy z bieżących składek na zwalczanie żebractwa. W zakładzie umieBzcm giQ starców i żebraków niezdollllych do pracy i nie posiadających kre1wnych, którzyby mogli ich utrzymać. Koszty utrzymania pensjonarjuszy ponosi gmina miasta Poznania. EwentunIną rentę starości zatrzymuje Zarząd Miejski na utrzymanie starca. Staruszkowie mają pełne utrzymanie, opiekę lekarską i duchowną aż do zgonu. Pensjonarjusze są używani do lekkich prac porządkowych i kuchennych. W celu uprzyjemnienia starcom pohytu w zakła(lzie zakupił K-omitet w lutym 1935 r. aparat radjowy o trze,ch głośnikach clektro-dynamicznych za sumę 760,20 zł., wydzierżawił od Loży Woluomularskiej przy ul. Mostowej 7 ogród, obszaru 2500 m 2 , płacąc rocznie 3 grosze od m 2 dzierżawy, wreszcie w związku z przyhudową kaplicy i jej urządzeniem (Komitet pl'climinował na tpn cel 6500 zł), zakupił ołtarz do kaplicy. W roku 1933/34 utrzymywano w zakładzie średnio 172 ubogich, a mianowicie: 62 mężczyzn i 110 kobiet. Koszty utrzymania za