KRONIKA MIASTA POZNANIAritas wyłącznie agendy zwalczania żebractwa domQkrą.żnego, wydają.c swym członkom bony, a następnie i tabliczki za .opłatą., jednak tylko dla mieszkań prywatnych, instytucyj charytatywnych i kaściełnych itd. System walki z żebrachvem opierał się dalej na ustawa.ch karnych za włóczęgostwo i żebractwQ, stosowany był przedewszystkiem do włóczęgów i żebraków zawodQwych, którzy proceder swój uprawiali nałogowo, najczęściej bez rzeczywistej potrzeby. Tych żebraków przytrzymywała policja i odstawiała da aresztu są.dowego, ską.d wysyłano ich do domu pracy przymusowej w BQjanQwie łub do krajowego zakładu dla ubogich w Śreroi e, zaleooie ad zdolnaści do pracy danego żebraka. Ponieważ Policja PaI1stwowa skutecznie i chętnie dQpomagała Deputacji Ubogich do oczyszczenia miasta z plagi żebractwa, więc w dowód uznania współpracy organów policji przy zwalczaniu żebractwa w PQznaniu, przyznano jej 80 peleryn granatowych, gumowych w cenie 4 720 złotych. (pQkwitowanie nadkomisarza Bą.czkowskiego) oraz za każdy wypadek przychwycenia żebraka przez funkcjonarjusza policji poza godzinami służbQwemi po 3 zł wynagrodzenia. O systemie zwalczania żebractwa na terenie poznańskim infQrmowano prasę w Warszawie i Krakowie z uwagi na wprost katastrofalną. plagę żebractwa w tamtejszych dzielnicach. Większe miasta zwracały się również do PQznania o bliższe informacje i zaprowadziły u siebie zwalczanie żebractwa według doświadczeń, osią.gniętych na tutejszym terenie. W sierpniu 1927 roku delegat Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej, Tyrakowski, zwiedził zakłady dobroczynne w Poznaniu i przyjął dostarczoOne mu 'W tym względzie i'nfQrmacje z wdzięcznościQ, jako materjał dQ opracowania ustawy Q zwalczaniu żebractwa w Polsce. Już w roku 1926 zamierzał Komitet do zwalczania żebrac.. twa przystą.pić do zrealizowania swego planu budowy domu dla starców, mimo że część kupców. którzy na początku deklarowali wysokie składki, pozniżali swoje wpłaty z powodu złej konjunktury handlowej i wysokich podatków i mimo, że jeszcze powa.żna liczba interesów nie opłacała żadnych składek. Przy

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1935 R.13 Nr1

Czas czytania: ok. 3 min.

naglał do rozpoczęcia budowy wzgląd, że miejski zakład dla starców przy Grobli 26, zamieniony ze szpitala miejskiego w roku 1902 na stację dla umysłowo chorych i przytułek dla starców, jako ostatnia przystań i schronienie dla starców obojga płci, pozbawionych wszelkich możliwości utrzymania się o własnych siłach, niemógł pomieścić zwiększającej się liczby pensjonarjuszy. Te powody były aż nadto wysta,rczające, by wpłynąć na decyzję rozszerzenia zakładu przez dobudowanie nowego skrzydła w ogrodzie. Projekt i kosztorys mającego się budować gmachu opracował wydział te,chniczny Magistratu. Sprawa budowy została zatwierdzona przez korporacje miejskie w czerwcu 1926 r. Koszty budowy miały być pokryte z funduszu uzbieranego od kupiectwa na akcję walki z żebractwem. Prace murarskie, ziemne i ciesielskie oddano na podstawie przetargu publicznego budowniczemu Jewasińskiemu w dniu 14. 7. 1926. Budowę ukończono 1. 3. 1927, a oddanie budynku nastąpiło w dniu 15. 3. tegoż roku. Koszt zabudowania m 3 wYJnosił 35,09 zł, powierzchnia zabudowana 166,50 m 2 , koszt zabudowania m 2 powierzchni w zaokrągleniu wyniósł 505,35 zł. Stanął więc nowy gmach o trzech kondygnacjach, zawierających 6 słonecznych sal z widokiem na ogród dla 60-70 starców. \;Y suterenach rozmieszc7.llHo uhikacje dla kuchni i gospodarstwa domowego. Kuchnia zaopatrzona była w nowoczesllą maszynę gazową i kotlinę z trzema kotłami do przyrządzania potraw (kuchnię tę przeniesiono w 1934 roku do nowego gmachu przy ul. Mostowej 6, a w ubikacjach dla kuchni urządzono warsztaty pracy dla starców). I{oszta budowy wynosiły 84 170,98 złotych, które zostały całkowicie pokryte z ofiar kupiectwa poznailsldego na zwalczanie nałogowego żebractwa na terenie miasta Poznania. Urządzenie wewnętrzne, jak białe łóżka metalowe, szafy, krzesła itp., oraz białą pościel, zakupił Magistrat z funduszy budżetowych Deputacji Ubogich. Budynek stoi na terenie starej odnogi Warty, wobec czego zakładanie fundamentów na palach Straussa podrożyło znacznie budowę z preliminowanych fi7 000 na 84 170,98 zł.

Powyższy artykuł jest częścią publikacji Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1935 R.13 Nr1 dostępnej w Wielkopolskiej Bibliotece Cyfrowej dla wszystkich w zakresie dozwolonego użytku. Właścicielem praw jest Wydawnictwo Miejskie w Poznaniu.
Do góry