KIWIK:\ :\IIASTA POZNANIAdzenia, nie omieszkał starszy Bractwa Bielefeld na zehraniu 7 styczJlia 1795 przedstawić obecnym, że :<prawa jest ważna i należało;hy ją omówić wspólnie z syndykiem Bractwa, radcą Gehhardem i przez niego najdoJlośniejsze uprawnienia ku dohru kupiectwa zmierzające, temuż Dyrektorjum przedłożyć. Pozatem postanowiono z Hyndykiem miejskim MenzIem odhyć co do tego oso,bną jescze konferencję (16). Jak się pokazało, to w Bm'linie nie tylko w sprawie przywilejów Bractwa Kupieckiego toczyły się narady, ale że żydzi wyłali już delegatów do Berlina, celem zatwierdzenia swoich )Jrzywilejów. Ahy stąd nie wynikła jaka szkoda dla kupiectwa chrześcijailskiego, uprosili obecni na zebraniu 20 marca 1795 konfratrzy star.,zego, ahy w imieniu Bractwa naradził się z syndykiem MenzIem, Jako, honorarjum za trudy postanowiono temuż wypłacić 100 talarów, a gdyhy skutkipll1 jego zabiegliWf)j życzeJlia Bractwa się spełnił'. postanowiono je::.zcze 200 tal. dodać (18) Jaki ostatecznie obrót sprawa wzięła, w Protokólarzu doczytać się Jlie można. O ile się zdaje, to rząd pruski nie chcąc dawnych przywilejów uznać, a z drugiej strony, ahy kupiedwa chrześcijaitskiego sobie nie zrazić, pozostawił Jlarazie rzecz całą w za wieszenhl.

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1933 R.11 Nr2/3

Prząd Celny i Akcyzy w Poznaniu domagał się koniecznie od kupców, ahy od w:5zelkich towarów. 'Wartą sprowadzanyeh, opłacali do w złocie i to in natura dukatami (Rand-Dukaten) w wartości 2% talara, Kupcy, ponieważ dukatów takich na miejscu w dostatecznej ilości dostać nie by ło mo"żna, postanowili na posiedzenu brackiem, 21 października 1795 r., udać się do Dyrekcji Ceł z przedstawieniem położenia i z prośbą. aby cło mogli opłacać, jak dotychczas, w połowie złotem i w poło:\\Tie srehrem, ohliczając wartość dukata po 3 tal. 5 sgr., jak to zresztą rozporządzenie Król. NaddTekcji Celnej w Berlinie z dnia 19 listopada 1794 r. opiewało.. (33) Dyrekcja Przędu Celnego w Poznaniu nie chciała ustąpić od płacenia cła w złocie, więc Bractwo Kupieckie !la swem zebraniu 31 października uradziło wY:5łać do Naddyrekrji w Ber

linie prośb. aby, dla hraku złotych dukatów, opłata cła pozo:-tala nadał jak dotychczas w po,lowie złotC'm i w połowie reItrem, łicząc dukata po 3 tal. 5 l'igl'. Zal'azpm dołączono zażalenie, że kupcy poznm1:'c' opłatę da mu:,;zą w urzdzie celnym regulować z końcem każdego, miesią('a. a to jest dla nieh hardzo ul'iążIiwem. (35) Prz'Chylił si do życzeil Braet\\'a ministC'r i szef wydziału ak('yzy i ('eł v. Stł'uensee i w odpowiedzi de dato 29 listopada, zazna('z ł: 1) Co dotyczy kredytu na opłat cła, to winien każd' kupie!' zoołJlJa u tamtejszej Dyrekeji l'rzędu Celnego zgłosić l'iię i odczekać de('yzji, ho dawanie kredytu zależnem jel'it w łą('znie od uznania Dyrekcji. 2) Natomial'it ('o do zażalenia ohliczallia cła w złocie, licząc dukata I') 2;! talat'a, to temu l'itało się zadość i polecono tamtejszej DTekcji, ahy je od towarów, przychollzący('h \Vartą, od krajow('ów, jal\. dawniej, pohierano w polowie złotem, w połowie >:ł'C'hrem, licząc dukata po 3 talary. Przychylna odpowiedź ministra, gdy ją oznajmił star::;zy El a<'twa Francke na zebraniu 9 grudnia 1795 r., wywołała wśród obecnyd, konfratrów zrozumiałe zadowolenie, to też wśród aplauzu postanowiono' imieniem kupiectwa poznailskiego złoż'ć mu hołd i najszczerl'izą poidzik, niemniej wyrazy uznania dla Dyrekcji Celnej za jej wstawiennictwo oraz l'itarl'izym Bradwa za ieh stat'ania, uwieilCZOIle tak pom'ślnym l'ikutkiem. (37) Później pod dniem l grudnia 1 j!j(j r. czytamy je,::;zcze w tej materji w Protokólarzu, że szóstą część pozol'itałej do uiszczenia opiaty da przyjmował urząd celny miedziakami, zredukowane; mi lIa połowę wartości. a w r. 1800 obliczai dukata po 3 talary 6 sgr. (37)

!{ról. Dyrekcja Ceł w Poznaniu reskn'ptem z dnia 10 grudnia 1795 przełała Braetwu Kupieckiemu surowe ostrzeżenie, że '\ ielu kup!'ów z winem i towarami. przeznaczonemi dla Poz'wnia.. ahy uchylić l'ii od opłaty cIa, nie stosują(' się do przepisów, omija trakt handlowy.