KRONIKA MIASTA POZNANIAv e n e r a t)i o n, e m Majestatu l a. u d a,n do, c o m m e n d a n - d " o. Wynika stąd, że propaganda dworu królewskiego nie brzydziła się żadnym środkiem, nakazując nadużywania ambony, konfesjonału i kar kościelnych dla celów politycznych i wpaj ania młodzieży szkolnej ówczesnych pojęć "wychowania państwowego" . Oporni zato byli Bernardyni i Dominikani wielkopolscy.

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1932 R.10 Nr4

Mając, jako kwestarze, styczność z najszerszemi warstwami ludności, mogli być groźnymi przeciwnikami. Oni też rokoszanom dostarczali kapelanów obozowych. Skarży się na nich król następujące mi zdaniami: "Ojcowie Bernardyni i Ojcowie Dominikani zwykle Lubomirskiego stronę t u e n t u r i przez kapelany o c c u l t e fa v e n t konfederacjej; nałożą tedy [obaj biskupi] na nich p o e n a m e x c o m m u n i c a t i o n i s, gdzieby się w tern rektyfikować nie chcieli, owszem i na kapelanów przy związku zo stających ex m u t u o c o n s i l i o sposób wynajdą, aby związek p o e n i t e n t i b u s i kompanjom swoim obrzydzili". Nie zapomniał król wreszcie i o dewotkach szlacheckich, siedzących na dewocji "przy różnych kościołach we wszystkich pryncypalnych miastach", a zwłaszcza w Poznaniu i Kaliszu. One to "częścią ze spowinowacenia, częścią ex o ffi c i i s , siła w domach szlacheckich mają konfidencjej". Im to duchowieństwo klasztorów, przy których na dewocji siedziały, miało z nakazu obu biskupów zalecić, aby "a b o m i n a t i o n e m buntów domom szlacheckim insynuowały". A. Woj t k o w ski.

(i. N a m i e s t n i k A . R a d z i w i ł ł a t e a t r p o l s k i w Poznaniu.

Wstęp.

Antoni Radziwiłł, którego rząd pruski mianował w r. 1815 namiestnikiem Wielkiego- Księstwa Poznańskiego, był człowiekiem chwiejnym i lękliwym z usposobienia. Ożeniony z księżną