ZAPISKI

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1932 R.10 Nr4

uczonej rozprawy myślą sobie o czemsiś mniej nudnem" . Dowodziły tego częste uśmiechy dziewcząt, przypadające właśnie na te miejsca, w których uczony nudziarz na katedrze mówił o krwawych awanturach Gotów lub Wandalów z takim zapałem, jak gdyby nie miał nic lepszego do czynienia. Najdobitniej jednak piętnuje Wolski nieład i zaduch panujący w mieszkaniach Poznańczan. Okna, zamknięte na amen w ciągu całej zimy, otwiera się dopiero w czerwcu. "Szczęście rzeczywiste, jeżeli kiedy kura, wyżeł, dzieciak, czy też inne domowe zwierzę okno wybije; bo w tym razie wkradnie się cokolwiek świeżego powietrza, nim szklarz nową szybę wprawi lub kucharz starą zesztukuje". Tyle to Wolski potrafił powiedzieć w swoich "Rozmaitościach" o swoich "krajanach" wielkopolskich. Brnął w atakowaniu ich coraz dalej, mimo upomnień znajomych, drukowanych w "Rozmaitościach". Pisze jeden z nich: "Zanadto atakujesz braci Poznańczanów, i to kolumną, frontem, zamiast tyralierami, znienacka. Przy tern wywłóczysz na scenę ludzi, którzy położyli pewne w kraju zasługi". Odpowiadał na to Wolski: "Nie śmieję się z braci Poznańczanów, ale z przywar naszych, z których i mnie, jako Poznańczanowi, niejedna dostała się w udziale". I atakował dalej.

5. Wjazd biskupa Stefana Wierzbowskiego na biskupstwo poznańskie.

Józef Łukaszewicz, opisując w tomie II "Obrazu historyczno-statystycznego miasta Poznania" na str. 343 wjazd Stefana Wierzbowskiego na biskupstwo poznańskie, odbyty ostatniego dnia stycznia 1666 r., podkreśla, że "Wierzbowski był pierwszym z biskupów poznańskich, który, wjeżdżając na biskupstwo, zaniechał starożytnego zwyczaju udania się nasamprzód do kościoła Bożego Ciała". O pobudkach tego zaniechania nic dotąd nie wiedzieliśmy.