KRONIKA MIASTA POZNANIA

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1932 R.10 Nr4

setki woluminów wertować, aby tu i ówdzie na rzeczy polskie natrafiać. I dlatego z tej kategorji mogę dziś tylko przesiać komplet depesz o Elekcji Jana III, ale z tern pospieszam, bo to jedno może się przydać Panu Kluczyckiemu do pierwszego jego tomu. Dołączani wreszcie kilka ostatnich zeszytów flizy 6-ej choć w nich niema ani wzmianki o Sobieskim - ale przyczynić się mogą do dania lepszego wyobrażenia o ekonomji całego zbioru. Kropkowane ustępy są te, których już żadną miarą z pod pleśni wyczytać się nie tlało. Na zjazd Dlugoszowy z duszy serca raclbym do Krakowa podążyć, - nie wiem tylko czy zdrowie mi na to pozwoli. Od nas tu wybierają się zpewnością: Jarochowski i Prałat Likowski - z Gniezna także parę naszych najuczeńszych duchownj eh. Syna mojego drugiego, Augusta, wysełam w tych dniach na uniwersytet Jagielloński i mistrzowskiej opiece Szanownego Pana polecam. Łączę wyrazy wysokiego i najżyczliwszego poważania August Cieszkowski.

c) Z korespondencji Żupańskiego.

Jakże mało właściwie wiemy naogół o tym wspaniałym wydawcy, który w połowie XIX stulecia stworzył jedno z jasno gorejących ognisk naszej działalności księgarskiej! Niezwykle śmiały ryzykant podejmował i doprowadzał do skutku imprezy wydawnicze, od których jak od ognia uciekali wszyscy inni nakłade> . Wiadomo, ile energji włożył chociażby w wydanie dzieł Lelewela, które niewiadomo , czy ujrzałyby wogóle półki księgarskie, gdyby nie inicjatywa greckiego przybysza, który tak się zasłużył kulturze polskiej. J. K. Żupański (* 1801 t1883) godzien jest osobnej monografji i jako księgarz i jako człowiek. Nieprzebrane materjały do niej znalazłyby się w archiwum księgarni, o ile takowe istnieje jeszcze wogóle. Wyszłyby wówczas na jaw ogromne stosunki literackie, jakie firma utrzymywała z całym kulturalnym światem Polski. Listy samego Żupańskiego trafiają się często w zbiorach korespondencji rękopiśmiennych. Wartoby zebrać je kiedyś w całość, uwydatniającą nieznużoną przez wiele dziesiątków