Z DZIEJÓW HANDLU I KUPIECTWA POZNAŃSKIEGO (1793-1815)i innych wydatków, postanowiono na zebraniu 27 sierpnia, aby dotychczasową składkę podnieść z 4 na 6 złp. Czy jednak uchwała ta została wykonywaną, niewiadomo ; z Protokólarza dojść nie można, a książki kasowej z tych czasów niema. (142). Do powiększenia zasobów kasy Bractwa, oprócz wstępnego i składek, przyczyniała się w znacznej mierze opłata "centnarowego" , którą na mocy dawnych przywilejów każdy kupiec, swój czy obcy, chrześcijanin czy Żyd, od towarów do Poznania przywożonych lub wywożonych dla Bractwa złożyć był zobowiązany 15). Powiększała stałe dochody Bractwa prowizja od zbytnich kapitałów. Wypożyczali je wyłącznie współbracia na weksel lub na hipotekę, płacąc zazwyczaj 6% w stosunku rocznym. Miało dawniej Bractwo jeszcze pewne dochody z kar, które winowajca, jeżeli na zwołane posiedzenie me stawił się bez poprzedniego uniewinnienia i podania słusznej przyczyny WInIen był wpłacić do kasy i to: za pierwszą rażą czwartą część talara, za drugą pół talara, za trzecią całego talara i tak dalej. Komisja Dobrego Porządku oznaczyła wysokość kary za pierwszą rażą na grzywien 6, za drugą na 12 i tak dalej. Czy za czasów Prus Południowych, które nas szczegółowo obchodzą, były kary ściągane i w jakiej wysokości, powiedzieć nie umiem. Protokólarz o płaceniu kar nie wspomina, a książki kasowej, któraby nas o tern informowała, z tych czasów niema. Jakie kwoty w dochodach Bractwa przypadały na poszczególne pozycje, ile przynosiło wstępne i składki, ile centnarówka, ile prowizja od wypożyczanych kapitałów lub z innych źródeł przyniosła wobec braku książki kasowej równie podać niepodobna. Protokółarz zapisuje wprawdzie sprawozdania z dorocznych posiedzeń, na których starsi, zdając swój urząd następcom, wobec zgromadzonych współbraci przedkładali rachunek z dochodów i rozchodów, oraz odnośne dowody, ale nie wchodzi w szczegóły i tylko każdorazowy stan majątku ogólnie podaje. Wyjątkowo w Protokólarzu znajdujemy wzmiankę, że

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1932 R.10 Nr4

J5) Spór, jaki stąd wynikł z Żydami, opisuję w następnym rozdziale.