KRONIKA MIASTA POZNANIA

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1932 R.10 Nr2/3

często napada na publiczność, zarzucając jej obojętność w stosunku do sceny polskiej . "Jeżeli już nie wzgląd na to, że dyrekcja krakowskiego teatru w obecnym roku musi u nas ponieść znaczne straty, toć wszakże już same uczucie patrjotyzmu powinno u nas wzbudzić większe zamiłowanie i większy interes dla sceny narodowej, która w naszych stosunkach musi koniecznie liczyć na poparcie publiczności, jeżeli ma wywierać jakikolwiek wpływ moralny" 8). Słuszne bez wątpienia nawoływania recenzentów teatralnych, aby popierać artystów polskich, chybiały jednak celu, albowiem zwrócone były swera ostrzem głównie przeciwko ludności uboższej. Tymczasem, jak to już wyżej starałem się wykazać, nie obojętność ludności w stosunku do teatru była przyczyną malejącej frekwencji, ale nieodpowiednia pora roku, ubytek najlepszych sił aktorskich (Modrzejewska, Rapacki), a zwłaszcza niezrozumiałe zgoła postąpienie dyrekcji teatru, która podwyższała jeszcze ceny biletów i temsameni uniemożliwiła biedniejszym korzystanie z przedstawień teatralnych. Niemiła też z tego powodu wybuchła polemika, której wyrazem niech będzie przytoczony poniżej wiersz, głos proletarjatu poznańskiego, mieszkańców Chwaliszewa.

Do recenzenta Bo trza Ci wiedzieć, Kroniczko kochana, Że z nas nie każdy choruje pana, Nie każdy mieć może lożę cowieczorną Mając synalka lub córkę dorodną.

Z godną małżonką są to trzy osoby, A na trzy bite, pracuj trzy półdoby.

Nie więc nieznawstwo pcha mieszczaństwo na wschody Lecz wiedza rachunków, mnożenia metody, Które, gdyby znali lożów amatorzy, Co zwykle na suchoty kieszonkowe chorzy, Częściej by mogli arkę Melpomeny Odwiedzać - i to bez wszelakiej żeny...

8) Dziennik Poznnński z r. 1869 nr. 184.