CECH SZEWSKI POZNAŃSKI DO R. 1793cionum) i wilkierz, 7) zbroję na 2 mężów, 1 pancerz, 2 przyłbice, blachy, 8) 6 skórzanych węborków. Czeladź szewska posiadała tegoż dnia 1) pieniędzy 4 floreny 1 18 groszy, 2) wilkierz "pod pieczęcią rzemiosła" i uchwały (constituciones), 3) skrzynię.

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1932 R.10 Nr2/3

Czas czytania: ok. 2 min.

Dowiadujemy się rzeczy wysoce wartościowych. Bractwo posiadało skrzynię, posiadała też czeladź skrzynię; miało bractwo dom przynoszący 5 grzywien rocznie, miało legaty na cele kościelne i dobroczynne, miało rejestry własne i czeladzi, miało broń, miało węborki do pożaru, miało wilkierz (z r. 1422) bracki i miało wilkierz czeladniczy, miało pieczęć średniowieczną, bo pieczętowało nią wilkierz czeiadzi. Z całego tego inwentarza nic zachowało się nic. Już w tcm miejscu można zaznaczyć pewien stosunek cechu szewskiego do kościoła Dominikańskiego, uwydatniający się później sporadycznie, a wynikający pewnie z sąsiedztwa przeważnej ilości braci z tym kościołem.

Przy lustracji z r. 1538 zbadano majątek następujących cechów poznańskich: rymarzy, szewców, kuśnierzy, garbarzy czerwonych, bialoskórników, kaletników, czapników, krawców, plócienników, sukienników, ślusarzy, kowali, złotników, kołodziejów, stolarzy, bednarzy, mielcarzy, piwowarów, piekarzy, rzeźników starych, rzeźników nowych, balwierzy, garncarzy, budników i kupców oraz czeładzi kuśnierskiej, sukienniczej, szewskiej, krawieckej i piwowarskiej. Snąć czeladź gospodarniejsza była tylko w tych pięciu cechach, bo dość liczną czeladź mieli w każdym razie także rzeźnicy dwu cechów a pewnie, i inne rzemiosła. Więcej pieniędzy w skrzynce niż szewcy miały w owej chwili cechy budniczy (21 grz. 18 gr.), mielcarski (15 grz) i czeladź krawiecka (17 grz. i 1 fi. węgierski), równo rzeźnicy nowi (14 grz.), wszystkie inne mniej. Dom własny zapisaho tylko u szewców i czeladzi sukienniczej, nowi rzeźnicy posiadali na własność wykusz i 8 jatek, rzeźnicy starzy rzeźnię, budnicy 1 budę. Przywileje królewskie, których szewcy nie mieli, posiadali rymarze, mielcarze, złotnicy, białoskórnicy. Broń na więcej niż dwu pachołków mieli budnicy, piekarze, kowale (3), mielcarze, kuśnierze, kaletnicy (4), inne cechy na 2 lub mniej. Więcej niż 6 węborków skórzanych prezentowali mielcarze (20), rzeźnicy nowi (10), po (i złotnicy, krawcy, raeźnicy starzy, inni mniej. Ołtarze własne (szewcy nie mieli go pewnie w r. 1538) posiadały cechy: budniczy (1), mielcarze (3 i 1 kanonikat) rzeźnicy nowi (1 prebendę), kuśnierze (2 ołtarze), kupcy (1), rzeźnicy starzy (1), czapnicy (1).

Powyższy artykuł jest częścią publikacji Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1932 R.10 Nr2/3 dostępnej w Wielkopolskiej Bibliotece Cyfrowej dla wszystkich w zakresie dozwolonego użytku. Właścicielem praw jest Wydawnictwo Miejskie w Poznaniu.
Do góry