KRONIKA MIASTA POZNANIA

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1932 R.10 Nr1

Czas czytania: ok. 2 min.

W liście z 28 kwietnia 1839: "Po obiedzie, jak zwykle, u Marcina czas mile przepędziłem. Poraź pierwszy powiedziałem mu. żem z Tobą po zaręczynach. Otwarcie z Tobą występuję, udzielam Ci zatem niemal dosłowną rozmowę. Marcin utrzymywał. 1 żem się cokolwiek pośpieszył, gdy żeniąc się karjerę kończę. Odpowiedziałem, że, lubo po zaręczynach jestem, tak się ani ja, ani Ty nie śpieszymy ze ślubem, bo zważamy dobrze na przyszłość naszą. Powiedział mi, że on ciągle myśli o tern, abym byl w Paryżu, że chcąc dobrze stanąć w Poznaniu trzeba ze dwa lata na to odłożyć, że pewny dochód mój z praktyki 20 tal. miesięcznie nie wystarcza na utrzymanie przyzwoite żony. Przerwałem mu i rzekłem, żeś przygotowana na trudny początek, żeś gotowa ze mną wszystko dzielić, że miłość nasza tak wielka, iż wszystko gotowaś ze miną przedsiębrać, że będziem mieli prócz mojej praktyki inne jeszcze pomierne dochody. Zgadzał się ze mną, żem dobrze uczynił, iżem poszedł za popędem serca, szanował miłość naszą, ale śpieszyć się nie kazał. Przybycie gościa przerwało rozmowę naszą, na inny czas odłożyliśmy ciąg dalszy II . W liście z 13 października 1839 r. pisze Matecki o wyjeździe Marcinkowskiego do więzionego arcybiskupa Marcina Dunina.

"Marcin uzyskał pozwolenie odwiedzenia arcybiskupa jako lekarz, pojechał też wczoraj z wieczora do Kołobrzegu. Ja go zastępuję zupełnie, mam więc wiele znów zatrudnienia. Choć praca ta, nie popłaca, przecież na przyszłość los mój ustala, a na teraz potrzebnym [= potrzebującym] ulgę przynosi; z calem też sercem i duszą pracuję ". O tem, jak trudno w ówczesnym Poznaniu było ostać się innym lekarkom wobec tak potężneg-o dyktatora, jakim był Marcinkowski, świadczą następujące uwagi, zawarte w liście z dnia G grudnia 1839 r.: "Poznań piękne miejsce, Poznań miłe miejsce, ale Marcin ma i mieć będzie wszystką praktykę, dalekie więc widoki, a ten-że Poznań drogi, bardzo drogi. Cóż powiesz na Rawicz, co na Pleszew? Rozważ dobrze, abyśmy za przybyciem mojem o wszystkie m dokładnie pomówić mogli... W Rawiczu, w PleszeW1e mogę odrazu samodzielnie wystąpić, w Poznaniu w Mar

Powyższy artykuł jest częścią publikacji Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1932 R.10 Nr1 dostępnej w Wielkopolskiej Bibliotece Cyfrowej dla wszystkich w zakresie dozwolonego użytku. Właścicielem praw jest Wydawnictwo Miejskie w Poznaniu.
Do góry