KRONIKA MIASTA POZNANIA

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1932 R.10 Nr1

na kapelana seminaryjnego i prosiło naczelnego prezesa o cofnięcie nominacji ks Niebijewskiego, dodając, że kapelan będzie w seminarjum zbędny, ponieważ przewiduje się na przyszłość na stanowisko dyrektora seminarjum księdza. Ale jakby na przekorę, nienawidzony przez radcę konsystorskiego i szkolnego Jacoba, dyrektor Gruszczyński mimo różnych szykan, wcale nie miał chęci iść na emeryturę. Seminarzyści chodzili, ponieważ własnego katechety nie mieli, na codzienne nabożeństwa, do kościoła Św. Jana, a w niedzielę i święta do kated ry 80). Właściwie to prow. kolegjum szkolnemu o zupełnie coś innego chodziło - nie chciało księdza, by móc sobie jaknajrychlej przywłaszczyć kościół. Kościół jest niepotrzebny, należy go zamknąć i użyć na cele szkolne - to było zdanie prow. kolegjum szkolnego 11111.

Pod pozorem, że sem1narjUm nie może się pomieścić w budynku klasztornym S2), proponuje prow. kolegjum szkolne przerobić kościół w ten sposób, aby "część kościoła na wielką salę wykładową i na mieszkania dla nauczycieli i wychowanków instytutu, a tę część, gdzie stoi Wielki Ołtarz na kaplicę zakładową urządzić" i stawia do ministra Altensteina wniosek o formalne przekazanie kościoła seminarjum nauczycielskiemu. Wniosek ten uzasadnia prow. kolegjum szkolne jeszcze tern, że tylko wówczas, gdy kościół stanie się wyłączną własnością seminarjum, wszelkie reparacje w nim na koszt seminarjum wykonane będą mogły być. " Według naszego zdania nie ulega żadnej wątpliwości, że kościół ten, skasowanego już klasztoru, który nigdy nie miał prawa "cura animarum" , nie może nadal należeć do zakonu, który nie jest w stanie z pośród siebie wydelegować do niego kapelana - i który przeznaczony jest na

. l ' l .

80) stan ten trwał aż do 25. 1. 1835 kiedy znowu otworzono kościół św. Kazimierza. ci) A. P. - Prov. Schul. Kol. 111 D 13 (list Jacoba z dnia 20. II. 1827).

82) Za czasów Prus Południowych było 3 nauczycieli, dyrektor, 12 seminarzystów i G aplikantów, a w r. 1828 dyrektor, 5 nauczycieli, 28 seminarzystów i 43 aplikantów.