ZNIESIENIE I WYMARCIE ZAKONU REFORMATÓW NA ŚRÓDCEmalarskie w kościele i zakrystji dokonał braciszek Jan Guze. który lakże rzeźbami ozdobił i polakierował kilka ławek. W roku 1755 umieszczono także na pilastrach rzeźbione popiersia niektórych świętych. Rzeźby te zachowały się do dziś i przedstawiają po części patronów tych osób, które je ofiarowały, po części innych świętych 13 ), mianowicie: śś. Teodora, Macieja, Wiktora, Ludwika, Franciszka, Wawrzyńca, Antoniego, Stefana, Ludwika, Piotra Regalati, Franciszka, Piotra z Alkantary , Kazimierza. W latach 1760-63 postawiono nowy ołtarz N. Marji Panny.

Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1932 R.10 Nr1

Czas czytania: ok. 2 min.

Za gwardjana Sułkowskiego (1769-70) wzniesiono kosztem Ludwika Roszkowskiego, dziedzica Kotlina, kamienną kolumnę z posągiem P. Marji Niepokalanego Poczęcia nad drcgą, prowadzącą z Zawad do miasta. Gwardjan Bielewicz (1784-86) kazał poprawić wiązania presbiterjum i dał nowy dach nad chórem z wieżyczką, w której umieścił dzwonek loretański. Za gwardjana Sadowskiego (1794-96) Prusacy urządzili w klasztorze na pewien czas szpital dla żołnierzy. Wtedy też (1794) rząd pruski po raz pierwszy w celach podatkowych przeprowadził spis majątku klasztornego. Z spisu tego dowiadujemy się, że w klasztorze było wówczas 13 księży i 6 braci, rodem: 15 z Prus Południowych i Zachodnich, 2 z Polski i 2 z innych krajów. Osób świeckich było 7 mężczyzn. Klasztor posiadał 2 konie, ofiarowane mu przez dobroczyńców do zwożenia drzewa. Krów i owiec ojcowie nie posiadali, chyba im je ktoś jako jałmużnę ofiarował. W klasztorze stał mały mielcuch, w którym warzono piwo, jeżeli ktoś słód jako jałmużnę złożył. "Nie · szynkuje się piwa, a także warzy się rzadko, bo niema nic na to" ''j. Podobny spis majątku klasztornego przeprowadzono również w 1799 r. 1 wtedy zakon Reformatów nic - ani kapitału, ani dóbr - nie posiadał i nic nie nabywał, bo tego wzbraniała mu jego surowa reguła. Zakonnicy żyli tylko z jałmużny. Zakon był nawet od podatku zwolniony i miał zawsze wolną polS) Karwowski, Klasztor 00. Reformatów, str. 45/46. 14) A. P. - Acten Rep. B. II. 6 b, B. II. Ge.

Powyższy artykuł jest częścią publikacji Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony sprawom kulturalnym stoł. m. Poznania: organ Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania 1932 R.10 Nr1 dostępnej w Wielkopolskiej Bibliotece Cyfrowej dla wszystkich w zakresie dozwolonego użytku. Właścicielem praw jest Wydawnictwo Miejskie w Poznaniu.
Do góry