KRONIKA MIASTA POZNANIA
Wobec ubytku uczenie Polek, napłynęły żydówki do Szkoły Ludwiki zbyt licznie, zmieniając charakter zakładu. Wiosną roku 1849 liczyła Szkoła Ludwiki 139 uczenie chrześcijańskich, a 116 żydówek. Na Wielkanoc przyjęto zgłoszenia 11 dzieci chrześcijańskich, a 13 żydówek. Wobec tego wśród rodziców chrześcijańskich powstała obawa, że szkoła straci zupełnie dawny charakter. Już i katoliczki niezależnie od narodowości opuszczały zakład, a zarząd Szkoły Ludwiki, żywo zaniepokojony, postanowił przeciwdziałać takiemu stanowi rzeczy273). Inicjatywa zarządu wypływała z tych samych źródeł rewolucji marcowej, aczkolwiek w odmiennym szła kierunku. Rewolucja 1848 r. nie osiągnęła wprawdzie wszystkich zamierzeń, jednak obudziła samowiedzę mieszczaństwa i samopoczucie czynników komunalnych, a więc magistratu, rady miasta, komisyj .obywatelskich. Temsamem nową inicjatywą i odwagą natchnęła również członków zarządu Szkoły Ludwiki, a zarazem fundatorów zakładu, którzy po 18 latach wskrzesili w pamięci tradycje Szkoły Ludwiki, jej pogwałcone prawa i obowiązek ciążący na zarządzie, jako stróżu tych praw i tradycyj. Członkowie zarządu zrozumieli, że rzeczywistość polityczna dlatego przekształcała Szkołę Ludwiki w duchu ujemnym, ponieważ zakład ten wbrew prawu z instytucji prywatnej przekształcony został na zakład królewski, rzekomo państwowy, a nieliczne tylko zachował ślady pierwotnej fundacji. Niedobitkami pierwotnej fundacji byli przedewszystkiem członkowie zarządu, uprzytomniający sobie teraz po niewczasie rolę, jaką odegrać mogli w dziejach zakładu, i sytuację, w jakiej się znaleźli. I oto w takiej chwili powstała wśród członków zarządu, a częściowo i fundatorów Szkoły Ludwiki, myśl, by odrobić to, co stracone, by przywrócić sobie i fundacji pierwotne stanowisko. Dnia 27. XII. 1848 t. wystosował zarząd Szkoły Ludwiki pismo do Rejencji, w którem zaniepokojony perspektywą zmian,
273) A. K. Akta Szkoły Ludwiki nr. 55.