G Wielkiego Ięstwa p O Z N A N 8 K I E G O. Nakładem Drukami Nadwornej IF. Dekera i Spółki. - Redaktor: A. Wanneuski. ?6£. W Srodę dnia 13. Marca. 1844. Wiadomości krajowe. Z Berlina, d. 4. Marca. Powszechna gazeta pruska zawiera następującą deklaracyą braci G r i m m ów: » Dzienniki zagraniczne przesadzają się nawzajem w fałszywych doniesieniach o ostatniej horjoryfIkacyi z pochodniami. Niechaj w sprzecznościach swych zaginą, tylko jasne kłamstwo potrzebuje sprostowania i w obec stu i jeszcze stu świadków ostać się nie może, że Dr. Hoffmann von Fallersleben w grono studentów przez Wilhelma Grimma sprowadzonym był. Dopiero gdy tenże mowę swoje zakończył, tylko w towarzystwie jednego deputowanego zeszedł i znów do siebie powrócił, a śpiew już się był skończył, dały się nagle słyszeć z po za pochodu pojedyncze głosy z zadziwiającym wszystkich przytomnych Vivatem dla Hoffmanna: Nik nie słyszał, iżdy tenże aby słówko przemówił. Wszedł on był do towarzystwa, tak, iż my o te'm nic nie wiedzieliśmy; zdaje się, że w żadnym innym zamiarze, jak tylko, aby powinszować z okazyi wiadomych mu urodzin. Nie jest naszą rzeczą unikać go, ponieważ go inni unikają. Znamy go osobiście od roku 1818.: wiele lat odtąd upłynęło, w których nam uprzejme literackie świadczył przysługi i zawsze nam współuczucie «woje objawiał. Nie złomna jego pilność wydała aa niwie starożytnej literatury niemieckiej niejeden owoc i znacznie się do jej rozkrzewienia przyczyniła. Ubolewamy nad losem, który go spotkał: ale uczucie to nie zobowięzuje nas do reprezentowania łub pochwalenia jego opinii i czynności. Ze nam tą rażą niemiłym był gościem i wszelką radość zepsuł, sam to zapewne czuje. Wszak to niedorzecznością jest wielką, że z takowego powodu chcą teraz w dziennikach publicznych wydobyć z nas niejako polityczną naszą opinią, któreJśmy się w swoim czasie nie zaparli, aleśmy jej owszem jasne dali dowody. Jeżeli co mocno nienawidzimy, to to, aby z opinią tą co chwila się popisywać i bez poszanowania takową trząsać. Od dawna już gorącem naszem było życzeniem, aby nas zawsze nie wyciągać na scenę w nieprzyzwoitych wyrazach, które nie nam, tylko nieprzyjaciołom naszym są miłe. W gęstym dymie sekciarstwa, z której strony się wznosi, nie możemy oddychać. Kiedy w spokojności pracować chcemy, toć nie damy przecie nikomu dowolnie sobą trząsać. Ze niewinnie, z czystego uczucia studentów pochodząca honoryfikacya przez rozpustę takiemu podlega wykrzywieniu, nad te'm nietylA o my, ale i wszyscy ci ubolewać winni, którym trwałość naszych uniwersytetów na sercu leży. Jakób Grimm. Wilhelm Grimm. Z Berlina. - Spostrzegają tu znowu żywą zmianę gońców miedzy Petersburgiem i sto ści o podróży, którą Cesarz za nastaniem lepszej pory roku do Niemiec przedsięwziąć zamyśla. Podług tych wiadomości Cesarz nie tylko do Wiednia się uda, lecz razem z swoim zięciem, Księciem Le uch ten bers kim, dalej jeszcze ku południowi się puści; Cesarzowa zaś przez 4 lub 5 tygodni w gronie dostojnej familii swojej w Berlinie zabawi, potem do Cesarza do Cieplic się uda i przepędziwszy tam dni kilka nad Ren się uda. - Listy owe z Petersburga głoszą, ze Gen. piechoty Kisseleff, mąż bardzo światły a przytem czyuny, ma zostać następcą mianowanego Generalnym Gubernatorem Królestwa Polskiego Księcia C z e r ni - ez e w a, dotychczasowego ministra wojny. Inni Generała piechoty, Hr. Tołstoja, przyszłym ministrem wojny być mienią. - Po wystąpieniu z służby Hrabi K a n kry n a Rzeczywisty Tajny Radzca Khitrowo i Tajny Radzca W r o t s c h e n k o wydziałem skarbu wspólnie zawiadywać będą. Cesarz w ostatnich czasach z nadzwyczajną gorliwością zajmował się sprawami państwa i dozoruje pilnie władze centralne. Podług listów z War s z a w y żałują tam powszechnie utraty dotychczasowego Namiestnika, Księcia Paszkiewicza, który przy zadnej sposobności uczuć szlachetnego serca swego nie przytłumiał i wszędzie chętnie drogą łaski i pobłażania umysły Pola'kow z rządem jednał i łagodził. Słychać, że Książę z małżonką swoją tymczasem do Drezna się uda a później do Włoch się przeniesie. Wiadomości zagranIczne. PolsKa. Z Wa rsz a wy, dnia 8. Marca. N. Pan w skutku przedstawienia J O. Księcia Namiestnika Królestwa, Najmiłościwiej udzielić raczył znajdującemu się we Prancyi wychodźeowi polskiemu, Alexaudrowi Kojanowskiemu, Swe Monarsze przebaczenie, z dozwoleniem powrotu do Królestwa na łono familii. Przez Ukaz Cesarski do Rządzącego Senatu w dn. 29. Października r. z. wydany, Członek Rady lekarskiej Królestwa Polskiego, Doktor medycyny, Radca kolleg. Stummer, Najniiłościwiej mianowany został za gorliwą i nieskazitelną służbę w dotychczasowej randze, Radcą Stanu, ze starszeństwem od dnia 19. Czerwca 1840. roku. W Gazecie Policyjnej ogłoszono następny rozkaz dzienny Pana Ober- Policmrjstra Petersburskiego, pod dniem II.Lutego: »N. Cesarz Jmć Najwyżej rozkazać raczył, przYJąc wzór furażerki z kokardą na opasce z przodu, dla Generałów, oraz wyższych i niższych oficerów Cesarsko - rossyjskiej armii. O takowej woli N ajwyższej obwieszczam poruczonćj mi Policyi petersburgskićj, dla wiadomości i przestrzegania, iżby nikt z urzędników cywilnych, tudzież dymissyouowanych wojskowych, przed dniem zatwierdzenia tej formy, 2. Stycznia r. b., nie nosi! takiej furażerki. O takowym przepisie polecam zawiadomić (z odebraniem deklaracyj), wszystkich handlujących rzeczami oficerskiemi, kapeluszników i czapników, aby o tein ostrzegali każdego kupującego furażerki nowej tej formy. « Rossya. Z P e t e r s b u r g a, dnia 29. Lute go. Przez rokaz dzienny Cesarski z dnia 15. Lutego, zostający przy oddzielnym kaukaz kim korpusie General porucznik Książę Bebutow, mianowany dowodzącym w stronie północnej i górzystej Dagestanu na miejsce Generał - Majora Kluki von Klugenau. N. Cesarz Jmć raczył zwrócić uwagę na nadzwyczaj szybką jazdę powozów w stolicy i dla zapobieżenia temu rozkazał obwieścić mieszkańcom Najwyższy Ukaz 1808. roku, w czasie późniejszym niejednokrotnie ponawiany zzastrzeżeniem iżby od przepisanego w nim skarceuia nikt i niczyi ekwipaż wyłączonym nie był. Najwyższym zaś Ukazem 1808. roku rozkazano: niedozwalać woźnicom jeździć prędko i nieuważnie ; za niewypełnienie zaś tego i w razie jakiegokolwiek od szybkiej jazdy przypad - ku, woźuice mają być oddawani pod sąd a konie zabierane; ci zaś, którzy od takowej jazdy poniosą szkodę na zdrowiu mąją być leczeni w szpi'nlach miejskich ua koszt tego kto jechał w pOWOZIe. Ta wola Monarsza ostatniemi dniami została podana do powszechnej wiadomości w rozkazie dziennym Pana Ober-pulimejstra S. Petersburskiego. Zatwierdzona została przez N. Cesarza Jmć nowa forma furażerek, z kokardą na przedzie, dla Generałów i Olicerów wszelkiego stopnia armii rossyjskiej. N. Cesarz d. 18. Grud, z. r. w Ukazie do N. Synodu, potwierdził etaty miejskiego i wiejskiego duchowieństwa w guberniach inflantskiej i kurlandskićj. Elat katedry SS. Piotra i Pawła w Rydze wynosi 29 15 r. sr. , a innych 93 miejskich i wiejskich kościołów 11,562 r. sI. Na przełożenie Ober Prokurora N. Synodu N. Cesarz zezwolił, na ustanowienie dwóch nym, drugiego w ekonomicznym zarządzie przy N. Synodzie. O, b. m. umarł tu Kommandor de Guerreira przedtem Poseł nadzwyczajny i Minister pełnomocny portugalski przy tutejszym dworze. Umarł w Petersburgu po krótkiej chorobie Rzeczyw. Radzca Stanu Szambelan Jan Miatlew, znany autor poematu żartobliwego pod tytułem: »Sensarye pani Kurdiukow za granica.« Gazety tutejsze zawierają następny artykuł: »Spieszymy donieść publiczności przyjemną wiadomość, że na przyszłą zimę będziemy znowu mieli operę włoską. Pani Viaidot -Garcia i Tamburini już są angażowaui. Rubini, lubo postanowił opuścić teatr zupełnie, do tyla został ujęty powszechnem dla swego talentu uwielbieniem, iż zapewne zgodzi się pozostać na rok jeszcze. Spodziewają się też, że Lablache tu przybędzie. Wtenczas można będzie rozszerzyć zakres naszego repertorium i opera tut ej - sza będzie pierwszą w świecie.« W tych dniach przybyła do Petersburga znakomita włoska śpiewaczka pani Ronzi. W 1827. roku była ona primadonną opery włoskiej w Paryżu, i używała niemniejszej sławy od pani Pasta; pani Ronzi zamierza dawać koncert a. Przybył tu również P. Wartel, uczeń znakomitego N ourrit i wychowaniec konserwatorium paryskiego. Zajmował on miejsce pierwszego tenora w tak nazwanej Akademii Muzycznej w Paryżu. P . Wartel poświęcił się wyłącznie jednemu rodzajowi, temu właśnie do którego należą roeloclye Beethovena, Schuberta i nakoniec romanse. Mamy też obecnie w murach stolicy slawuego, a jak niektóre gazety go nazywają, pierwszego w Germanii skrzypka; jest to Mistrz kapeli Stnttgardskiej P. Molique. Jest on głową szkoły tak nazwanej klassycznej w Niemczech; przybywa z Berlina, pędzie wzbudził najżywszy entuzyazm. Ogłoszony już jest koncert P. Molique. Od niejakiego czasu rozchodziła się w stolicy wieść o pojedynku w którym sławny Liszt miał zginąć. Wieść ta jest zupełnie zmyślona. Odebrano tu list od niego samego; dowiedziawszy się o tej pogłosce spieszy uspokoić swoich przyjaciół, zapewniając że nietylko pojedynku, ale ani kłótni z nikim niemiał . F r a ii c y a. Z Paryża, dnia 4. Marca. Wczoraj i dzisiaj obiegała w Paryżu pogłoska, że rząd spisek wojskowy wyśledził. Wszakże podawane przez rozsicwaczy nowia wieści są bardzo niepewne i po części sprzeczne miedzy sobą. National wyn.ża: »Tyle, jak się zdaje żadnej nie ulega wal pin-ości, że od dni kilku miedzy podoficerami j dnego w Paryżu konsystującego pułku aresjowania zachodzą. Słychać nawet, że i wyżsi oficerowie są skompromitowani, między innymi jedeu Pułkownik i jeden Podpułkownik. Bliska przyszłość sprawę ( ę wyjaśni.« Onegdaj Xiążę Oetlingen- Wallerstein w towarzystwie sekretarza legacyi, Hr. Moulgelas, znowu do Paryża przybył. Pytanie zachodzi, czyli względem Otaheiti miały miejsce między Paryżem a Londynem jakie układy. Kwestya ta rozbieraną bywa po wszystkich naszych towarzystwach polityczin eh.' Ci co znają dobrze bieg rzeczy, nie wątpią bynajmniej, iż między dworem tuileryjskim a londyńskim względem Otaheiti ważne przedsięwzięto negoryacye. Układy te wszakże li tylko ustnie się odbyły, co wielką sianowi różnicę w świecie dyplomatycznym. Przy konferencjach ustnych zwykł agent dyplomatyczny depesze rządu swego przeczytać tylko Ministrowi spraw zewnętrznych, z którym ma wnijść w układy, i tylko na żądanie jego udzielić mu piśmienną kopię tychże depeszy. Rezultat tego jest teu, iż po skończonych układach, kopia taka odebraną być może, i udzielone sobie nawzajem wiadomości, mogą być uważane jako nie byłe. W znaczeniu więc ścisło dyplomatycznem mógł Pan Guizot utrzymywać, bez nadwerężania prawdy, iż między nim a Lordem Aberdeen względem Otaheiti żadne nie zaszły układy, chociaż wnosząc z oświadczenia zrobionego przez Lorda Aberdeen i Sir Roberta Peel w Parlamencie angielskim, nie można bynajmniej wątpić o zajściu takich układów. Co zaś rzeczywistość tego potwierdza, jest wysłanie Hr. St. Aulaire syna, Deputowanego z Dardogne, do Londynu. Hr. St. Aulaire był przed nominacyą na Deputowanego, pierwszym Sekretarzem ambassady w Wiedniu, i zażądał zaraz po wnijściu do Izby dymissyi. Teraz wybranym on został przez P. Guizot, by osiągnąć przez niego odwołanie Konsula angielskiego Pntchard na Otaheiti. Zaraz po odebraniu pierwszej wiadomości z Otaheiti, wysłał Pau Guizot jednego z urzędników swego ministeryum do Londynu, w celu polecenia tamtejszemu ambassadorowi Francyi, by zażądał od Lorda Aberdeen odwołania Pritcharda. Lord Aberdeen odpowiedział, iż gabinet angielski, odwołując P. Nicholas, Kommendanta okrętu wę Pomareh do oporu przeciw Francyi, kazawszy kilka z dział swego okrętu wyprowadzić na ląd, i teź ofiarując na jej rozkazy, dostateczną dał satysfakcyą, te'm bardziej, ii odwołanie to stało się wprzódy, nim Francya się onego domagała. Ale co się tyczy odwołania P. Pritchard, Lord Aberden mało do tego nakłaniać się zdawał. Pan Guizot pospieszył więc z wysianiem do Londynu młodego Hr, St. Aułaire, i z nakłonieniem Lorda Aberdeen do odwołania Konsula angielskiego. Hr. Sf. Aulaire od tygodnia bawi w Londynie, niedopiąwszy celu posłannictwa swego. Mówią, iż Lord Aberdeen tylko w ostateczuym przypadku do tego się nakłoni. Stosownie do sprawozdań z Perpignan, Królowa Marya Krystyna tylko na usilne proźby Generała Kapitana Barona v. Meer dała się nakłonić do odbycia lądem podróży do Barcelony, chciała bowiem dla kroiszej drogi wsieść na okręt w porcie Veiulres. Podróż takim sposobem o dni 4 przedłużoną została, ale Generał Kapitan żądał tego koniecznie od Królowej, ponieważ na calej drodze, od granicy hiszpańskiej do Barcelony, przygotował jej prawdziwy tryumf. W Barcelonie zapewue wsiądzie Królowa na okręt, by się udać do Walencyi, zkąd odbędzie podróż lądem aż do samego Madrytu. Francuzki parostatek »Lavoisier« o 7 armatach i 134 ludziach oczekiwać będzie Królowej w Barcelonie, by ją zawieść do Waiencyi. N ad samą granicą hiszpańską złamał się dyszel pojazdu Królowej. Część z jej orszaku zdawała się być przestraszoną wypadkiem tym, jako złą przepowiednią. Ale Królowa wsiadła śmiejąc się do pojazdu swych dam honorowych, i w nim przejechała granicę hiszpańską, gdzie ją przyjęto prawdziwie po królewsku. Anglia. Z Londynu, dnia 2. Marca. N. Pani i rodzina Królewska dzisiaj po południu w pałacu Buckingham stanęły. Dotychczas N. Pani w Windsorze rezydowała. B rit a n n i a donosi z pewnego źródła, że się rozwiązania N. Pani ku końcowi Czerwca albo na początku Lipca spodziewają, i że wszelkie przygotowania do tego już poczyniono. W pierwszym albo drugim tygodniu Sierpnia Królowa w towarzystwie małżonka swego przedsięweźmie zamierzoną podróż. Dziennik New-Orleans- Picayune zawiera następujące szczegóły względem konwencyi zawartej między Anglią i Mexykiem, załatwiającej tymczasowo spór między terni dwomakrajami. Pierwszy artykuł stanowi, że kroki nieprzyjacielskie, zamierzone przez Anglią przeciw Mexykowi, zostaną zawieszone. Art. 2. Eskadra angielska przeznaczona do zwiedzenia portów Hiexykańskich, przyjęta tam zostanie z honorami przynależnemi banderze angielskie'}. Art. 3, stanowi, ze dom handlowy angielski, który ucierpiał w swych iuteressach przez postępek rządu mexykanskiego, otrzyma przypadające mu wynagrodzenie szkód. N akoniec art. 4. brzmi: Bząd angielski odwoła swego Ministra i wyznaczy innego stosownie do życzenia rządu mexykanskiego. Nowy jednak Minister nie pierwej złoży listy wierzytelne, aż gdy powyższe warunki dopełnione zostaną. Influenza, która od niejakiego czasu panuje w Anglii, okazuje się straszniejszą dla weteranów armii angielskiej, niż nieprzyjacielskie kule działowe; do długiej listy wyższych oficerów zmarłych w bieżącym miesiącu, z żalem dodać musimy jeszcze Generał-Majora Baroneta Way. Hiszpania. Z Paryża, dnia 4. Marca. Zgromadzenie wojsk przed Alikautę i Kartagenę, pozostawiło bandom karlistycznym wMaestrazgo prawie całkiem wolne pole do działania. Liczba ich w ostatnich czasach znacznie się zwiększyła, tak iż, jeśli się złączą w celu jakiegoś wspólnego przedsięwzięcia, wystawić mogą korpus z 900 dobrze uzbrojonych ludzi. Silą tą byłoby im łatwo poznosić załogi mniejszych miasteczek i pozabierać broń i zapasy wojenne. Wyprawa, którą dowódzca z Caslellon przedsięwziął przeciw osławionemu Lacoba, pozostała bez skutku. Ministen um wydało rozporządzenie, wskutek którego z rozbójnikami i gnerillasami pestępować się ma według praw wojennych, które postanawiają prawną odpowiedzialność Alkadów. Mieszkańcy Maestrazgo cieszą się, iż rozbrojenie gwardyi narodowej W obwodzie tym nie zostało przedsięwzięte z tą surowością jak gdzie indziej , lak iż spokojni mieszkańcy wśród band karlistycznych, niezupełnie przynajmniej są bezbronni, Niderlandy. Z Hagi, dnia 59. Lutego. Projekt do prawa względem nadzwyczajnego opodatkowania i dobrowolne'j pożyczki, przyjęty został na dzisiejszem posiedzeniu drugiej Izby większością głosów 32 przeciw 25. Niemcy. Z D r e z n a, dnia 2 1. Lute go. Wiadomo, że zwłoki wielkiego naszego kompozytora, Karola Maryi Webera, spoczy wieństwo katolickie tegoż kościoła zawiadomiło teraz wdowę Webera, iż jeżeli ona sobie tego życzy, tedy swoim kosztem sprowadzi te zwłoki do Drezna, celem pogrzebania ich na tutejszym smętarzu. Przed kilku laty zebrano tu już sposobem składki pewną na ten cel suminę, ale gdy ta okazała się niewystarczającą, przeto patryotyczny ten zamiar zaniechać musiano. Teraz, kiedy duchowieństwo obcego kraju nam chce tę przysługę wyświadczyć, owa summa posłużyć może na wzniesienie pomnika dla niezapomnianego Webera. Z Monachium, dnia 20. Lutego. "Wydane tu zostało do sądów rozporządzenie ministeryalne, aby na opiekunów wybierauo zawsze osoby tego wyznania, jakiego są małoletni. Z Frankfortu n.M.- Tutejsze prawodawcze zgromadzenie uchwaliło jednozgodnie, aby objawić Senatowi Hządzącemu życzenie swoje, iżby wszelkiemi środkami starał się o to, aby we wszystkich krajach Związku Niemieckiego publiczne banki gier hazardowych zostały znIeSIone. A U S t r y a. Z Wiednia, dnia 6. Marca. Hr. Orłów ukończywszy uiissyę swoje do Petersburga powraca. Ścisłe p rzymie rz e Rossyi z Austryą naprzeciw Francusko-angielskiemu alliansowi zdaje się, że było głównym celem tego posłannictwa, zaś pytanie hiszpańskie tylko pozorem. Hr. Orłów doznał tu jak najzaszczvtniejszego przyjęcia i bywał nawet na obiadach u Cesarza. J. C W. Arcy książę Karol dawał mu wielki festyn, równie jak i Książę Metternich. Słychać, że Cesarz Mikołaj z Petersburga wprost do Wiednia się uda. Z Pre szburga, d. 24. Lutego, Nadeszła tu wydana do Króla, w przeszło 1600 podpisów opatrzona petycya narodu kroackiego przeciw znanemu Król. reskryptowi dotyczącemu języka węgierskiego. - Z Wiednia dowiedziano się, że podanej przez Bauusa Kroacyi proźby o uwolnienie go od urzędowania Cesarz nie przyjął. Nieporozumienia między Telekym i Banusein jeszcze nic są załatwione. Włochy. Z Rzymu, dn. 12. Lutego. Wczoraj odbyło się w kościele św. Piotra poświęcenie biskupie 4ch Kardynałów. Papież, który tego świętego obrządku osobiście dopełniał, celebrował jako Biskup, nie zaś jako P o n t i f e x , wielką mszę przed wielkim ołtarzem. Ponieważ od 150 lat nie było takiego poświęcenia przez samego Papieża, przeto na uroczystość tę, obok ogromnej massy wszystkich Kardynałów, Prałatów, zebrało się także prawie całe dyplomatyczne ciało, oraz bawiący tu następca tronu Wirtemberskiego i O. Miguel. Z Turynu, dnia 16. Lutego. Wed ług wiadomości z G e n u y, usiłowanie nakłonienia Beja tunetańskiego do powolności we względzie zakazu wywożenia zboża, spełzło znowu na niczem. Tymczasowie okrętom floty naszej przeznaczono Cagliari na miejsce zebrania; na początku Marca odpłynie ona ztamtąd do Afryki, jeżeli przeciwne nie nadejdą rozkazy. Turcya. Z nad granicy tureckiej, d, 14. Lutego. Z Czarnogórza donoszą, że Władyka przed wyjazdem do Wiednia zawarł z Baszą Skodryjskim zawieszenie broni, które atoli już przez Turków haniebnie pogwałcone zostało. Kilka Czarnogórskich łodzi, które ufne w zawieszenie broni, sól i ryby do domu zawieźć chciały, zostały w odległości strzału od Lessan napadnięte i zniszczone, osada zaś częścią zabita, częścią w niewolę zabrana. W Monastyrze ściągają Turcy ciągle ogromne massy wojska, dla przygotowania się na wszelki przypadek. Xiestwa naddunajskie. Z nad granicy tureckiej, dn. 21. Lutego. Ze śledztw przedsięwziętych przeciw uczestnikom ostatnich zamachów wykazuje się jasno, że ze strony Miioszystów znaczne poświęcono summy, aby lud przeciw rządowi Alexandra Cieorgiewicza podburzyć. Rzecz ta wydała się jednak dosyć wcześnie, tak, iż rząd ostrych! chwycił się środków. Do buntowników należeli także Jefrem i Jan Obrenowicz, stryjowie byłego Księcia Michała; pierwszy miał wyruszyć przeciw Belgradowi z Szabaczu, drugi z Czaczaku, a były Prestawnik Prolycz z Semendryi. Pieniędzmi i obietnicami mieli lud wiejski za sobą pociągnąć i do chwycenia za broń nakłonić. Simicz miał się połączyć z Księciem Janem w Czaczaku lub też w drodze ku stolicy. Nie podpada prawie żadnej wątpliwości, że gdyby rząd nie był się dość wcześnie o zamachu tym dowiedział, byliby go wichrzyciele pewno do skutku przyprowadzili, gdyż przedsięwzięcie to rozpoczęto dostatecznemi środkami i w czasie, kiedy w kraju w rzeczy samej niechęć feu rządowi panuje dla surowego poslępowania z dwoma najpopularniejszymi mężami, Wuciczem i Pelroniewiczera, cze donoszą, że rossyjski Konsul P. Daszkoff, nie mogąc przeprowadzić wyboru kandydata rossyjskiego, zabezpieczył wybór Jliskupa z Romano na Metropolitę mołdawskiego. Rozmaite wiadomości. CZftftlfS OCZY. Powieść Pantofla, ogłoszona pr%ex Eleonorę S%tyrmer. (Ciąg dalszY.) POWIASTKA O P. IZYDORZE. (H)J;T III . . .. rtf1fritlid) werten 6te nur Incben.... freiltd) onf ttwae n>Unlrr= Itc:fie 5Beife; wtt fann aber bafur, bag fdircecb nfi»ii)e