6 A z ETA
VVi elki e go
Xi stwa
POZNAŃSKIEGO
Nakładem Drukarni Nadwornej W Dekera i Spółki. - Redaktor: A. Wanneicski.

JW%.
W Srodę dnia 8. Stycznia.

1845.

Wiadomości kraj owe.

I>wór królewski jutro dnia 7. Stycznia przywdziewa żałobę na ośm dni po ś. p. J. K, W. Księżniczce M a t y l d z i e G l o u c e s t er.
Berlin, dnia 6. Stycznia 1845.
W. mistrz obrzędów HI. Pourfales.

Cenzura nasza, jak się zdaje, odniejakiego czasu znowu ściślej bywa wykonywaną; przynajmniej słychać znowu często o zażaleniach a skargi do Najwyższego Sądu cenzuralnego dochodzące w uderzający sposób mnożą się. Naturalnie w śród obecnych okoliczności wielka ciekawość, w jaki sposób po wystąpieniu Pana Radzcy Tajnego B o r n e m a n n instrukcye cenzuralne przez kollegium obecne, tłumaczone będą. Trudności cenzuralne sprawiły też podobno ustanie wychodzącego w Poczdamie miesięcznika «Vorwarts«. Pismo to podczas krótkiego istnienia swego gorliwością, geniuszem i zręcznością sprawie postępu służyło, i żałować istotnie należy, że niepomyślne okoliczności tym powszechnie uznanym usiłowaniom koniec położyły. - Gazeta kolon ska obejmuje treściwy, pięknie napisanyarykuł o stanowisku i stosunkach Niemiec, z którego następujący umieszczamy wyjątek: Stosunki nasze wewnętrzne, tak jak się dotychczas w y k s z t a ł c i ł y, niezaspakajają
wcale żądań i życzeń szczerego patryoty. Szatan niezgody religijnej, który przez długi czas był uśpionym, powstał znów groźnie i pochłonął mnóstwo zdatuości i talentów, któreby w innym obrębie mogły się stać użytecznemi. Zgubne te rozsterki odciągają niejednego z silniejszych duchów od polityki i toczą się z taką wściekłością i żarliwością, z której zapewne nic dobrego nie wyniknie. Właśnie my Niemcy tyleśmy wycierpieli w skutek wojen religijnych, ile żaden inny naród, myśmy im potęgę i wielkość naszą poświęcić musieli, dla nich najpiękniejsze stracili prowineye, i przez dwa wieki nieomal w barbarzyństwie pigrążeni byliśmy, które dopiero siedemdziesiąt lub osiemdziesiąt lat temu przed wyższą ustąpiło oświatą, jaką inne ludy już dawniej osięgły. Ponieważ kraj nasz pod względem wyznania tak bardzo jest podzielony i pomieszany, nie masz zate'm innej rady i innego sposobu, aby pokój i spokojuość utrzymać, jak wzajemne szanowanie praw i wolności obydwóch stronnictw, i to szczere szanowanie i uznanie. Każda niesłuszność jednego stronnictwa względem drugiego, niechaj pochodzi z jakichkolwiek bądź powodów, jest, tak jak teraz znów rzeczy stoją, zdradą niejako wspólnej ojczyzny. Walka duchowa, dla ktorej dla obydwóch slron równe zostawić należy pole, jeźli nie chcemy jej do najwyższego stopnia rozjątrzyć, niechaj się toczy jak to z jej konieczności wypływa; prze niechaj się starają prawo swoje uzyskać; duchy niechaj się ścierają, ile im się podoba. Lecz każde jednostronne sprzyjanie na tę lub ową stronę powinno być dalekiem od władzy rządowej, zawiera bowiem w sobie pokrzywdzenie drugiej partyi. J eźli każde stronnictwo będzie mogło otwarcie i bez żadnych względów wyrzec to, co mu cięży na sercu, wtedy łatwiej się będzie porozumieć lub leź przekonać o tern, że obie dwie strony, zwłaszcza przy równości liczebnej, szkodzić sobie nie potrafią. Skoro się zaś takowe przekonanie ustali, wtedy nastąpi bez wątpienia już dla tego spokojuość i pokój, ze w ciągłei wojnie nie będzie można zyskać aui korzyści, ani zaszczytu. Opinia publiczna pqt<;pi systematycznych burzycieli, których rzemiosjem jest korzystać z zamieszania i podszczuwać przeciw sobie różne wyznania bądź to czynem, bądź słowami; wszelki im wpływ odbierze, a słuchać będzie raczej głosów, które żądają zgody LI i szacunku praw zobopólnych.
Z Wrocławia, dnia 4. Stycznia.
Wyszły cotylko poszyt styczniowy pisma czasowego «Prophet« obejmuje uwagi godne pismo tutejszego Professora Dr. R e g e n b r e c hta do Suffragana X. Lalussek, w którym X. Regenbrecht oświadcza, że się od kościoła katolickiego odrywa. Obwinienia, jakie zwala lia kościół katolicki, przechodzą cierpkością swoją i zaciętością nawet pismo Roiigiego do Biskupa Arnoldi.

Wiadomości zagraniczne.

Fraricya.
z Paryża, dii. 28. Grudnia. Miuisirowi finansów udało się podobno w rzeczy samej uporządkować budżet na r. 1846., tak, że się wykazuje przewyżka 5 do 6 milionów fr. Na tym pomyślnym rezultacie, jako w ogóle na wykazaniu kwitnącego stanu finansów, polegają główne nadzieje ministerstwa. Z dnia 29. Grudnia.
Kommissya Izby Parów, mająca sobie polecone ułożenie adressu, składa się z Markiza La place, Hr. Porlalis, Pana Merilhou, Barona Giraud de rAin, Hr. Roy, HI. Beugnot i Pana Bartne. W Izbie Deputowanych nawet przy wtórem scrutiniura do wyboru czwartego Wiceprezesa Izby żaden Z kandydatów koniecznej nie uzyskał większości; ta wynosiła 154 głosów; Pan Biłlaut, mający najwięcej głosów, uzyskał tylko 15 O; po nim następował Pan
Debelleyme z 145 glosami. Między tymi dwoma jutro balotować będą. I wybór 4 sekretarzy do jutra odłożono. Z owych dwuch kandydatów Pan Billault należy do oppozyci, a Pan Debelleyme do kouserwatystów. - Z dnia 30. Grudnia.
Admirał Dupetit- Tliouars otrzymał rozkaz, aby natychmiast z Brestu do Paryża przybył. Spodziewają go się jutro. Minister marynarki dał był Admirałowi wolność odbycia podróży naokoło ziemi, ale Dupetit- Thouars wołał zaraz do ojczyzny powrócić. Zjawienie się jego w chwili, gdzie się zanosi na spory o adres, nabawia Ministrów niejakiego kłopotu. Dano zresztą Admirałowi do poznania, że gdyby szpadę honorową, na którą National około 20,000 fr. zebrał, przyjąć miał, natychmiast dymissyi spodziewać się może. Toż samo III nastąpić, gdyby miał objawiać jakieś nieukonlentowanie z odwolauia go z Oceanu spokojucgo. Zdaje się, że się Admirał do życzeń rządu będzie musiał przydiylić. Urzędnik jeden z Ministerstwa marynarki ma polecenie sprowadzenia go zaraz po przybyciu do Ministrów Guizola i Mackau. W M o n i t o r z e czytamy następujące sprostowanie: «Doniosło kilka dzienników, że Pau Turquin cały swój majątek, w ilości 9 milionów, szpitalom paryskim zapisał. Nie P. Turquin, tylko P. T u r q u o i s, szpytalom ziemię wartującą jeden milion zapisał, ale dopiero po śmierci jego administracva szpytałna ziemię tę w posiadłość odbierze. Roczne dochody tejże admiuistracyi zakładów miłosiernych tak są szczupłe, ze rada municypalna stolicy rok rocznie 5 milionów Ir. dokładać musi.« Z Touluzy, miasta w ogóle uieukontentowanego, odebrało ministerstwo nieprzyjemni: doniesienia. Prefekt, P. Napoleon Duihateł, wpadł w wielkie niesnaski ztameczną muoicypalnością o to, że nie diciał dozwolić, aby municypalnosć sama według własnego wyboru rozdała 10,000 fr. z kassy miejskiej pomiędzy ubogich, tyłko podział ten sain chciał uskutecznić. Gdy municypalność do żądania tego przychylić się wzbrauiała, zasuspeudował Prefekt pierwszego Adjunkta inuuicypaluości, Pana Arnoult-Gatien. Muuicypalność nie chciała zawieszenia tego przedsięwziąść, a tak polecił Prefekt tę czynność dwom radzcom Prefekturalnym. Wskutek tego podało się zaraz dwóch innych Adjunktów do dymissyi. Burmistrz, P. Sans, zwołał wśród takich okoliczności radę municypalną, ale zchodzący się członkowie znaleźli salę posiedzeń zamkniętą na rozkaz Prefekta, który posiedzeniu upoważnienia swego od burmistrz jak cała lnunicypalność o dymissyą wnieść mieli. Wnosząc z usposobienia mieszkańców Tuluzy, domyślić się można, ze cała municypalność znów obraną zostanie, co w chwili posiedzeń Izb wielkąby ministerstwu nieprzyjemność sprawiło. Ludwik Napoleon odebrał podobno wiadomość, ze Ojciec jego, Hrabia Saiut-Leu, były król Hollenderski r mający obecnie 66 lat, zapadł w Floreucyi w niebespieczną chorobę. Z Algieru donoszą, ze o pobycie Abd el Kadera najsprzeczniejsze krążą wieści. GeneraI Lamoriciere zaręcza' urzędownie,. że Emir brzegów Malonji nie opuścił. Natomiast utrzymują pokolenia południowe, że tenże wpośród nich przebywa, i że co chwila na zasiewy ich i trzody napaść jest golów, mszcząc się za przychylność ich ku Francuzom. Inni znów powiadają, że Emir znajduje się na zachodzie w Aniarze i od Hamzana domagał się wielbłądów, chcąc bagaże swoje na wschód dq Kabylów przeWlesc. Z Oranu donoszą wreszcie, że Abd el Kader jest wciąż w Teji pod dozorem Scheika Amidory, a jeśli miejsce to opuścił, udał się tylko na inne przez Cezarza Marokku wyznaczone. N a dzisiejszem posiedzeniu Izby Deputowanych głosowano z porządku dziennego o wybór p P. Debelleyme i Billault na miejsce czwartego Wice Prezesa Izby. Liczba glosujących była 340: P. Debelleyme otrzymał 172, P. Billault 168 głosów, a zatem pierwszy został czwartym Wice Prezesem. Przystąpiono potem do oboru czterech Sekretarzy; wszyscy przesztoroczni dostali znów głosy. Zwyciężyło więc wprawdzie Ministerstwo" ale to, że ministeryalny kandydat na Wieceprezesostwo, pomimo tak wielkiej liczby głosujących, tylko czterema głosami przeszedł, sprawiło na Izbę mocne wrażenie. Skutkiem tego spadla renta u a giełdzie. lutro nastąpi installacya bióra. Z dnia 31. Grudnia.
P an V i 11 e m a i n stosownie do dzisiejszego Dziennika Sporów z powodu nadwątlonego stanu zdrowia Króla upraszał o pozwolenie usunięcia się na czas pewny od spraw publicznych. »Król (powiada dzienuik ministeryalny) jakkolwiek z ubolewaniem z przyczyny choć chwilowego tylko rozłączenia się z mężem, który tak znakomite około Ironu i kraju położył zasługi, jednak ministrowi spraw edukacyjnych potrzebnego odpoczynku, o który prosił, odmówić nie mógł i dymiesyę jego przyjąć musiał. Żalu, który z powodu postanowienia tego i smu
tnych onego pobudek w wielu względach czujemy, w słowach wynurzyć nie niożem. Z powszechne'm ubolewaniem i v, najzaszczytniejszą sympatyą wiadomość tę dzisiaj w Izbie Parów przyjęto. Ubolewanie to, które zewsząd wynurzano, tylko wlej nadziei ulgę niejaką znajduje, że Król i Francya usług jednego z tych mężów, co kraj i epokę swoje największą sławą okryli i z znakoinitemi przymiotami męża stanu łączą wszelkie cnoty obywatelskie, długo pozbawione nie będą.« - Ministrowi budowli publicznych, P. Dumon,- postanowieniem królewsk. z dn. wczorajszego, zezwalającem na »dyrnissyę« Pana Villemain. tymczasowo wydział spraw oświecenia poruczono. Zdaje się prawie, że przesilenie ministeryalne się zbliża. P. Guizot cały dzień onegdajszy spędził na odwiedzinach; jeździł do hotelu posła angielskiego, do Tuileryów, do Marszałka Soult, do Pana Fulchiron, i inni miuistrowie oddawali wizyty znakomitym deputowanym. Hr. Mole onegdaj wieczorem długą miał konferencyą z Królem; po nim mieli posłuchanie P P . Morilalivet i Pasquier. Marszałek Vallee, podług wieści przyszły minister wojny, miewa czesie konferencje z Xigciem N emours. W małej giełdzie w passage de l 'Opera poczytywano ministeryum z d. 2». Paźdz, już za stracone, sądzono, że ledwo 15. Stycznia dożyje. Kur y er f r a n c u z k i twierdzący z pewnością, że gabinet ostać się nie może, opowiada następującą, zaiste bardzo do prawdy niepodobną anegdotę: Król do żywego wzruszony zimnem przyjęciem, jakiego mowa jego od tronu w Izbie doznała, powiedział - a my ręczymy za autentyczność słów tych-»Jakkolwiek biedny Guizot wielkie mi wyświadczył przysługi, chcę jednak minisieryum, pod którćm wołaćby można: Niech żyje Król! i pod którem przegląd gwardyi narodowej w stolicy bezpiecznie odbyć byłbym wstanie.« P r e s s e wyraża: »Już mówią głośno o utworzeniu nowego gabinetu; oba centra mają się podobno połączyć; otrzymanoby tym sposobem ministeryum pod przewodnictwem Hrabiego Mnie, do którego by PP. Salvaudy, Bignon, Dufaure i Billault należeli. W niedzielę od 8. - l O. wieczorem odbyła się wielka rada gabinetowa u Króla.
Z Montpellier, dnia 24. Grudnia.
Jest to w P a ryż u niby prawem wyższego towarzystwa, nie rozprawiać o polityce, ale prawa tego, które wszędzie ma być zasadą towarzyskości, nigdzie się jednak nie trzymają. - Nie można się w Paryżu oprzeć polityce, jest ona niejako w powietrzu, kto oddycha  przyprawę, najuiewimiiejsza śpiewka, najobojętuiejszy dramat. Same towarzystwo dzieli się na stronnictwa polityczne, widać juz nieomal po «klonie do jakiej się kto partyi pisze. Ta atmosfera polityczna zajmuje całą północ Prancyi, dochodzi prawie aż do Lugdunu. Tutaj zmienia się powietrze, jest wprawdzie łagogniejsze i cieplejsze, ale za to ckliwe i bez smaku. Większość mieszkańców jest legityniistyczną, ale to usposobienie jest raczej wiarą wynikającą B pamiątek przeszłości, nie zaś silną ufnością w teraźniejszość. Ludzie mają tu wprawdzie więcej ognia, więcej gwałtowności, lecz nie trzeba tego brać na serio. W kłótniach widać, że im się krew burzy, nerwy drgają, oczy się iskrzą, twarze ble dną, ale skutek, po większej części nie odpowiada groźnym syinptomatoui. Prawda, ze jeśli przyjdzie do czynu jest on tyra prędszym, tym gwałtowniejszym, im więcej było zapału. Południe dostarcza wprawdzie ognia i przypraw niejako do politycznego życia francuskiego. Guizot, Thiers, Berryer i wielu innych ludzi znakomitych, rodzili się na południu, ale materiał i massy dostarcza część północna. W czasie rewolucyi chwiała się cala Prancya, tylko kilka prowincyi około Paryża trzymały wszystko w karbach i związku. Marsylijczyry przynieśli wprawdzie Marseliezę do Pory za, ale żołnierze N ormandyi, Alzacyi, Lotaryngii, IsJe de Prance tworzyli rdzeń i jądro wojska republikańskiego. Większa część marszałków była z północy, - lecz Napoleon byl Korsykanin. Przeciwieństwo to jest jawne i byłoby to rzeczą nader zajmującą, wykryć, kiedy historycznie powstało i jak li{ w różnych czasach objawiało.
JIag lia.
Z L o n d y n u, dnia "28. Grudnia.
Wczoraj otworzono i ogłoszono testament nieboszczyka Księcia Angouleme. Wykonawcami testamentu są: Baron Billot, Książę Blacas i Baron Monlbel. Majątek pozostały wynosi około 250,000 funt. szt. i przypada małżonce Księcia; tylko 25,000 fr. przeznaczono na msze zaduszne, 25,000 fr. dla ubogich i 22,000 fr. na róine legaty. Czytamy w Brytanii, że Królowa J. M.
z powodu nader ciekawego stanu, przyezlego lata zamierzonej wycieczki przedsięwziąść nie będzie mogła. Donoszą powtórnie, że wpośród narodu Marokkańskiego znaczne się gotują niespokojności. Mieszkańcy obwodu Angera dopuścili się uszkodzeń w nagranicznych znakach linii Centyjskiej ;
Wice gubernator Tangeru chciał ich za fo ukarać, ale wojsko jego nic nie wskórało. Okoliczne pokolenia połączyły się z powstańcami, co tym jest groźniejszą, jeźli Abdel Kader znajduje się w rzeczy samej w bliskości Angery. W cofnięciu rozkazu miewauia kazań w komży widzi Times powrót do porządku w kościele. »Sprawa nasza, pisze, sprawa dobrego porządku, zdrowego rozumu, zgody i pokoju w kościele, idzie, Bogu dzięki, w górę. Biskup Eseterski ustąpił co do kazania w komży, ale obstaje jeszcze przy innych nowościach lub odnowieniach. Wszakże nie pojmujemy, jak tenże Biskup, cofnąwszy jedno rozporządzenie swoje dla tego, że było zgorszeniem, mógł nie uwzględnić innych zażaleń tego rodzaju. Nie uważamy też rozumowania jego o tych rzeczach byiiajmnie'j za usprawiedliwione. Dowiedziono już dawniej dostatecznie, że wszędzie, gdzie Iłómaczenie rytuału watpliwe'm zostaje lub ceremonie, jakkolwiek przepisane, dawno się przestarzały i w zapomnienie poszły, niewczesne j-est usiłowauie przywrócenia tychże do życia. Niemcy.
Z nizsze'j Saxonii. - Duńczycy widzą teraz sami, że wszelkie ich zamiary względem księstw niemieckich spełzły na niczem. Ich napaściom i ich niesłusznym pretensjom stawiono nad Eyderą i nad ScWeyą silny opór, którego żadnym parciem i żadną przemocą przełamać nie mogli. I cóż więc dokazali? Rozbrat, który wywołali między obydwiema stronami, niepotrafi bez wątpienia przyspieszyć urzeczywistnienia pożądanej j e d n o ś c ikr ó l e - stwa: rozpadlina, która już i tak dość była szeroką, powiększyła się w czwórnasób prawie, a ciekawą w istocie jest rzeczą zkąd Duńczycy wezmą materyał, aby przepaść tę zapełnić. O przemocy myśleć naturalnie nie można, gdyż wtenczas byłoby przynajmniej bardzo wątpliwem, na którąby się stronę szale przechyliły. Zaczną teraz podobno w Kopenhadze zastanawiać się nad tą rzeczą rozmyślniej i z krwią nieco zimniejszą, zwłaszcza, że się już ostatecznie przekonano, iż przez burzliwy pospiech, nagłe wnioski i gwałtowne postanowienia, niczego prawie dokazać nie można. Nierozsądne postępowanie TJltra- Duńczyków zadało ich dążnościom, które i tak same przez się są fałszywe, cios ostateczny. Usposobienie księstw zaelbiańskich objawia się w sejmach, w schadzkach, dziennikach, a osobliwie w owej powodzi petycyi, gdy tymczasem petycya miasta Plensburga obstającego za j e d n o ś c i ą k r ó -  pelne'm znajduje się odosobnieniu. Lud bardziej teraz niż kiedykolwiek wystrzega się duńczyzuy, a nikt mu jego podejrzliwości za złe brać nie może, wiadomo bowiem, że od jawnego przeciwnika mało co dobrego spodziewać się można. Ponieważ Szleswig i Holsztyn widzą wspólną korzyść w ścisłem połączeniu, mają przeto uznanie sił własnych, i z pewnością spodziewać się można tego, że na przyszłość przyjazne ponęty równie bezskutecznemi bc<łą, jak krzykliwe i groźne demonstracye w Kopenhadze i Rothszyldzie. - Z resztą w obydwóch księstwach nikt się nie łudzi nadzieją, jakoby dni krytyczne już całkiem przeminęły, lecz postanowiono odważnie stawić się pizeciw wypadkom. Szwajcarya.
Kanton Lucern.; Rząd nareszcie okólnikiem z dnia 26. Grudnia wszystkie rządy kautonowe zawiadomił, że mu nowa napaść liberalistów zagraża, że więc to powodem, iż nie łylko swoje wojsko na stopie wojennej utrzymać, lecz też Stany Schwytz, Uri, UnIerwalden ob und nid dem Wald pod d. 24. o wezwanie kontyngensu związkowego upraszać musiał. Wszakże w skutek nowszych, zaspakajających doniesień na zajutrz zamiaru tego zaniechano. Włochy.
Z N e a p o l u, dnia 19. Grudnia.
Przed kilku laty w skutek znanych sporów kościoła rzymsko katolickiego z grecko- rossyjskim, kaplice greckie w Messyuie, Barbecie, Neapolu i t, d. zamknięte zostały; zaszły potem obszerne układy dyplomatyczne, które nareszcie do tego rezultatu doprowadziły, że w Neapolu znowu kaplicę grecko-rossyjską prywalim urządzić pozwolono, a to w pomieszkaniu koraissarza generalnego spraw handlowych rossyjskich, Baroua Sass w Santa Lucia. Tu dnia wczorajszego pierwsze się odbyło nabożeństwo; pop ruski i sprzęty kościelne już przed kilku tygodniami tu przybyły. Tak tedy po usunięciu wszelkich nieporozumień używa Rossya obecnie razem z Anglią i Prusami równych przywilejów religijnych, t. j. w domach poselstw ich i sprawujących interna w Neapolu tolerują obrzęd kościelny wyznaniom ich właściwy. Wczorajszą uroczystość - były to imieniny Imperatora- poselstwo rossyjskie z wielką okazałością obchodziło, odśj uwano Te Deum i wszyscy Rossyanie w błyszczących mundurach znajdowali się na nabożeństwie.
Z Rzym u, dnia 21. Grudnia, Szerzy się tu powszechnie pogłoska, że rządtutejszy zamyśla kupić znaczne dobra, które książę Leuchtenberg w rzymskich prowincyach posiada. Mówiono, że podróż, którą książę chciał odbyć w ścisłym z ową negocyacyą stoi związku. Pogłoska ta zresztą potwierdza się zupełnie, gdyż przybyli już pełnomocnicy, którzy z rządem umowy rozpoczęli. - K westya kolei żelaznych, o których dawniej w prowincyach tyle rozprawiano, ucichła teraz zupełnie, słychać albowiem, iż rząd nanie nie zezwoli. - Inkwizycya już dn. 8. Sierpnia potępiła następujące 4 dzieła, które 25 p. m. jako zakazane w spisie umieszczono: 1) Isabella Orsiui di Bracciauo, Racconto di F. D. Guerrazzi; 2) du genie des Religions par. E. Qtiinet; 3) delia Piltura religiosa, Dialogo di F erdinande RanalIi da servire di confutazione al misticismo e idealisme odierno; i 4) Scienza dell' umano lptelletto ovvero lezioui d'ideologia, di Grammatica, di Logica. Opera posturna dcl Professore Tommaso Pracassi Poggi Cesenate. Przy końcu tej rezolucyi czytamy oświadczenie, że autor dziełka Epicciol dono, ma te r offre il cuore. Strenna pel capo d'anno, zasady swoje, w tym almanachu wyrażone odwołał.
Rozmaite wiadomości.

Chociaż już w przedwczorajszym Numerze Gazety naszej nekrolog ś. p. Księcia Eustachego Sanguszki z Tygod. Petersburskiego umieściliśmy, przyjemną jednak będzie zapewne czytelnikom naszym znaleść jeszcze następny nadesłany nam z rąk znamieuitego obywatela. Z Galicyi w Grudniu 1844.
Doszła nas smutna wiadomość, że jeden z najznakomitszych ziomków naszych, jedna z najdroższych naszych pamiątek, Eustachy Xiążę Sanguszko, rozszedł się z tym światem. Mimo podeszłego wieku był pełen życia i siły, gdy napadnięty raptownie ciężką chorobą, po pięciotygodniowym pasowaniu się z nią uległ }ej przemocy, zachowawszy do ostatniej chwili zupełną umysłową przytomność. Uuiarl 2go Grudnia w Sławucie, opatrzony Sw. Sakramentami, cierpiąc mało na ciele, i zachowując spokojność duszy taką, jaką tylko szczera i praktyczna religia katolicka ją w ostatecznej chwili udzielić może. Ten szlachetny Pan urodzony był dnia 26. Października 1768. I. - Odebrał edukacyą wojskową i to po części w Warszawie i po części w S trassburgu gdzie się rachował do pułku Royal Allemand. Wróciwszy do kraju dzielnie odpowiedział zaufaniu