2Mtela we Francyi - jakąbądź wyznającego opInIą, któryby ojczyzny nie kładł przedewszystkiem i któryby jej przez to samo nie zamieniał w kraj żadnemu pokuszaniu się inwazyi nieprzystępny. W r. 1792. nie wszystek lud został do udziału w rządzie przypuszczony; - średnia tylko klassa chciała wolności używać i rządzić. Tryumf średniej klassy był wtedy samolubny - jak zwykle tryumf wszelkiej oligarchii. Chciała ona sobie samej przywłaszczyć prawa przez wszystkich wywalczone. W tym celu trzeba tej było lud zatrudnić, rzucając go na pola bitew, ażeby go przez to od własnych rządów odsunąć. Tern zatrndnieniem była wojna. Wojna była wymysłem monarchistów i girondystów - ale nie demokratów postępowych, którzy tak samo jak my, pragnęli prawych, zupełnych, ustalonych rządów ludowych, obejmujących wszystkie bez wyjątku i prerogatywy stany w narodzie. W roku 1792. lud niebył celem rewolucyi, ale tylko jej narzędziem.
Dzisiaj rewolucya przezeń się stała i dla niego. Dziś lud- to rewolucja! Wnosi on w jej łono nowe swoje potrzeby pracy, przemysłu, instytucyi, rolnictwa, handlu, moralności, dobrego bytu, własności, żeglugi, wreszcie cywilizacyi, - które to potrzeby wymigają pokoju. Lud więc i pobój_to jeden i ten sam wyraz! W r. 1792. wyobrażenia Francyi i Europy nie były zdolne zrozumienia, ani uznania wielkiej pomiędzy wszystkie mi narody harmonii, dla do bra całćj ludzkości. Myśl dopełniającego się stulecia, istniała zaledwie w głowach kilku filozofów, Dziś filozofia stalą się popularną. Pięćdziesięcioletnia wolność myślenia, mówienia i pisania wydala swoje owoce. Książki, dzienniki - mównice dokonały apostolstwa intelligencyi europejskiej. Rozum promieniejący zewsząd, aż po zagranice ludów - stworzył we wszystkich umysłach jednę wielką narodowość intellcktualną -, która będzie osłatecznem dziełem rewolucyi, a konstytucyą braterstwa między narodami globu. W roku nareszcie 1792. - wolność była nowością - , równość zgorszeniem_rzeczpospolita zadaniem problematycznem. Prawa ludowezaledwie przez Fenelona, Monteskiusza, IUissa odkryte, - tak dalece były zapomniane - w niepamięci pogrzebane, - przez stare tradycye feodalne, dynastyczne, kapłańskie sponiewierane - , że mieszanie się ludu do własnych jego spraw, choćby najwięcej uprawione, zdawało się politykom starej szkoły, rzeczą zupełnie potworną. - Demokracya wstrząsła zarazem trony i podwaliny społeczeńskie. Dziś i trony i ludy oswoiły się z wyrazera - z formami - z ruchami właściwe mi wolności, której mniej więcej prawie wszystkie państwa, nawet monarehfczne, w pewnych proporeyach używają. Przyzwyczają się więc i do rzeczypospolitej, która jest tej wolności formą najzupelniejszą u ludów dojrzalszych. Poznają one, że i wolnos'c jest konserwatywna - zachowawcza - ; poznają, że w rzeczypospolitej nie tylko lepszy porządek panować może, ale że nawet więcej prawdziwego porządku znajduje się pod rządem wszystkich dla wszystkich, aniżeli w rządzie z kilku dla kilku złożonym. Ale pominąwszy nawet te uwagi bczinteressowne - to wreszcie sam interes utrzymania i umocnienia rzeczyposplitej - dyktować będzie politykom francuzkim myśl pokoju. Nie ojczyzna to wystawiona jest w wojnie na największe uiebezpieczeństwo, ale wolność. Bo wojna kończy się prawie zawsze dyktaturą. Żołnierz poświęca instytucye dla ludzi. Ambitni o trouy sif pokuszają. Sława oślepia patryotyzm. W uroku zwycięzkiego imięnia kryje się zamach na wszechwładztwo narodu. Rzeczpospolita chce slawy, ale jej chce dla siebie, a nic dla Cezarów lub Napoleonów. Nie myl się pan jednakże; - te uwagi, które rząd tymczasowy poleca parni przełożyć mocarstwom, jako rękojmię bezpieczeństwa Europy niezmierzają, bynajmniej do tego, aby rzeczypospolitej wyjednać przebaczenie za to, ż« miała śmiałość urodzić się i powstać - mniej jeszcze zmierzają one do pokornego wyżebrania prawnego stanowiska dla potężnego ludu Europy;inają one cel szlachetniejszy -: chcą zwrócić uwagę rządów i ludów na to, zęby sobie mimowolnie nie pozwalały złudzeń względem charakteru naszej rewolucyi - , chcą w prawdziwćm świetle i właściwych rysach pokazać wypadki -, chcą, nareszcie dać rękojmią ludzkości, zanim ją honorowi i prawom naszym podadzą, gdyby te zagrożone, lub zapoznane być miały, Rewolucya więc francuzka nikomu wojny wydać nie zamierza -, ale teź nie ma potrzeby zapewniać, że ją przyjmie, gdyby warunki wojny ludowi francuzkiemu położono. Ludzie, rządzący obecnie Francyą, tak myślą: Szczęście dla Francyi, jeżeli jej wojnę wydadzą i przymuszają tym sposobem do powiększenia sił swoich i sławy, mimo jćj umiarkowania, Odpowiedzialność na Francyi, jcżli rzeczpospolita sama wojnę wypowie, nie będąc do niej zmuszoną. W pierwszym razie, dzięki duchowi jej wojennemu - niecierpliwej żądzy czynu i siłom przez tyle hit pokoju nagromadzonym, będzie Francya niezwyciężoną u siebie - straszną po za granicami. W drugim razie obróci przeciw sobie wspomnienia swoich podboj ów, zniechęcające inne narody i skompromituje pierwszy swój, najuniwcrsalniejszy alians: ducha ludów i ducha cywilizacyi. Sstósownie do tych zasad, które są zasadami Francyi spokojnej, a które tak bez trwogi jak i bez pogróżek, objawić ona może równie przyjaciołom j»k nieprzyjaciołom swoim, zechcesz się pan przejąć głęboko następująemi deklaracyami: Traktaty z r. 1815. w oczach rzeczypospolitej francuzkićjprawnie nie istnieją: z tym wszystkiera, oznaczone przez nie terrytoryalne rozgraniczenia są faktem, któren przyjmuje za podstawę i punkt wyjścia w swoich z innemi narodami stosunkach. Skoro zaś traktaty z r. 1815. istnieją juź tylko jako Fakta, które za wspólnem porozumieniem się zmienione być mają; skoro rzeczpospolita głośno objawia, że ma prawo, a kładzie sobie za zadanie dokonać zmian, tych i modyfikacji na drodze pokoju i porządku, - toć zdrowy rozsądek, umiarkowanie, sumienie i rozum rzeczypospolitej, lepszą i bardziej honorową dla Europy są gwarancyą, niż litera owych traktatów, tylekroć przez nią gwałconych. Staraj się pan, ażeby to wyzwolenie się rzeczypospolitej z pod traktatów r. 1 8 15. zrozumiane m i z dobrą wiarą przyjętem zostało i staraj się wytlómaczyć, że takie wyzwolenie pogodzić można z pokojem Europy. A więc, głośno to wyzuajemy: jeżeli nam się zdawać będzie, że dla którejkolwiek uciścionej w E u r o p i e lub gdzieindziej narodowości, wybiła w wyrokach opatrzności godzina odrodzenia; jeżeliby Szwajcaryi, wiernie nam od czasów F r a n c i s z k a 1. sprzymierzonej, zagrożono lub zabroniono wzrastać w tym ruchu, którego dokonywaniem powiększa siłę rządów demokratycznych; gdyby zaczepiono niepodległość państw włoskich; gdyby stawiano granice lub przeszkody przekształcaniu się ich wewnętrznemu, gdyby im siłą zbrojną zaprzeczano prawa łączenia sic z sobą wzajemnie, celem utworzenia jednej ojczyzny włoskiej; wtedy rzeczpospolita Francuzka miałaby prawo uzbrajania się z swej strony, ażeby dać opiekę prawnym ruchom wzrostu i narodowości ludów. Rzeczpospolita, jak pan widzisz, jednym krokiem przestąpiła erę proskrypcyi i dyktatury. Postanawia ona sobie nic gwałcić nigdy wolności wewnątrz, postauawia oraz nie odstępować nigdy od. principium demokratycznego na zewnątrz. Nie pozwoli także nikomu łagodnych promieni swej wolności odwracać, ani zasłaniać przed oczyma ludów. Ogłasza się za sprzymierzoną umysłem i sercem z wszystkie mi prawami, z każdym postcpeini z każdem legalnćm rozwinięciem instytucyi tych narodów, które chcą zyć podług zasad, przez nią wyznawanych. Nie rozpocznie ona żadnej propagandy skrytej lub podżegającej u sąsiadów swoich. Wie bowiem, źe tylko ta wolność jest,trwałą, która o własnych siłach z własnej ziemi wyrasta. Ale wywierać będzie światłem swoich idei, obrazem porządku i pokoju, którego wzór pokazać zamierza światu, jedyny prawy prozelityzm, prozelityzm szacunku i sympatyi. To nie wojna, to natura sama! To nie burzenie Europy, to życie! To nie zapalanie świata - ale świecenie mu z widnokręgu ludów, wyprzedzonych i prowadzonych zarazem, Praguiemy dla dobra ludzkości zachowania pokoju. Spodziewamy go się nawet. Jedyna kwestya wojny rzucona była temu dwa lata pomiędzy Francyą i Anglią. Nic Francya to republikańska rzuciła tę kwestyę - ale dynastya. la dynastya unosi z sobą całe niebezpieczeństwo tej wojny, którą podnieciła była w Europie przez osobistą ambicyą swoich familinych związków w Hiszpanii. Tak więc ta sama polityka domowa upadłej dynastyi> która przez lat 1 7 ubliżała naszej narodowej godności ubieganiem się swojera o koronę w Madrycie, zagrażała zarazem naszym liberalnym <<1iansom i pokojowi. Rzeczpospolita nie ma żadnej ambicyi; rzeczpospolita n ,e z n a żadnego nepotyzmu, nie odziedzicza pretensyi familijnych Niechrew '? c Hiszpania sama się rządzi; i bodajby Hiszpania była niepodległą , wolną! Gdzie idzie o utrwalenie związków naturalnych, tam Francya więce\i liczy na pokrewienstsvo piincipiów, jak na następstwo domu Burbonów. Oto jest duch ożywiający rzeczpospolitą. Takim jest i będzie niezraicnnie charakter polityki otwartej, silnej i umiarkowanej, którą Pan masz repijwentowac. W chwili poczęcia, w gorącym ogniu walki, nie przez lud wywołanej, wyrzekła rzeczpospolita trzy słowa, w których się jej dusza objawiła, które ściągną na jej kolebkę błogosławieństwo Boga i ludzi: w o l n ość, rów n ość, b r a t e r s t w o . N azajutrz już objaśniła znaczenie tych trzech słów, co do wewnętrznej polityki, przez zniesienie kary śmierci za polityczne przestępstwa. Pana jest rzeczą objaśnić je na zewnątrz. Znaczenie tych trzech słów w zastosowaniu do naszych zagranicznych stosunków jest następujące: wyzwolenie Francyi z więzów, które krępują jćj principia i jej godność; odzyskanie stanowiska, które zająć powinna na równi z wielkiemi mocarstwami europejskiemi, a wreszcie ogłoszenie przymierza i miłości dla wszystkich ludów. Jeżeli Francya ma z swej strony przekonanie, że jest posłanniczką cywilizacyi tego wieku, wtedy nie ma wyrazu, kto ryby wojnę oznaczał. Jeżeli Europa będzie mądrą i sprawiedliwą, wten czas nic będzie wyrazu, któryby pokoju nie oznaczał. Przyjmij WPan zapewnienie wysokiego mego szacunku, Lamartine.
Paryż, dnia 2- Marca 1848. Członek rządu tymczasowego Rzeczypospolitej i Ministra spraw zagranicznych. Jjką odwagą odznaczają się chłopcy francuzcy, to nam jeden świadek naoczny opowiadał. Na jednej ulicy zatarasowanej barykadami, pospiesza wojsko linijowc i ma zamiar strzelać do ludu stojącego za barykadą. W tćm występuje chłopiec dwunastoletni i mówi: ja to wojsko zaraz uśmierzę. 1 natychmiast wskoczał na barykadę ustawioną z bruku, opasuje się trzech kolorową przepaską i woła na wojsko: »strzylajcie, jeżeli macie odwagę  fnięcia się. Minister spraw wewnętrznych, Ledru Rollin zwiedzał wczora wszystkie szpitale, gdzie się znajdują ranni. Pokazało się, źe jedna czwarta rannych, są chłopcy od lat 12 do 14. Ojciec Lacordaire zawołał podczas kazania w Notr-Dame; gdybym miał dowodzić przed wami, bytności Boga, natenczas rozwarłyby się podwoje tego kośtioła i pokazałyby lud ten, wzniosły w swoim gniewie, jak korzy się przed ołtarzami Boga, zanosząc do niego modły i cześć. Dziennik sporów czyni uwagę: całe zgromadzenie w taki szał wpadło po tćm kazaniu L a c o r d a i r a, źc niepamiętając na świętość miejsca i nic mogąc się uchamować w zapale, dało poklask wymownemu kaznodziei. Gan Garuier Pages, został ministrem skarbu, ponieważ pan Goudchaux podał się o uwolnienie. Podobno intcr.essa i prowadzenie własnego banku skłoniły ostatniego do tego kroku. - Arago ma zostać merem Paryża. Presse donosi z Hawru, że kiedy Ludwik Filip miał wsiadać do łodzi rybackiej w Trcport, rzekł do pana V. te słowa: przystąp otwarcie i serdecznie do rzcczypospolitej, ponieważ ja unoszę z sobą monarchią z Francyi i w krotce z nią do grobu wstąpię. Pamiętaj, że jestem ostatnim królem Francyi. Żegnam cię. Cons titu tioncl donosi z Ncufchatelu, że władza naczelna szwajcarska uznała rząd tymczasowy w Neufchatelu i że komissarze konfederacyi szwajcarskiej Schneider i Mizy tam przybyli. Do deputacyi kartystów angielskich przybyłych z Anglii z adressem do do rządu tymczasowego, rzekł p. Garnier Pages między inne mi co następuje: nasze posłannictwo ziścić się musi na drodze spokojnej przez ruch idei i jesteśmy przekonani, że gdyby rząd angielski miał zamiar wydać nam wojnę, znalazby przeszkodę w samym ludzie angielskim. J ournal des Debats mówi o rozporządzeniu rządu tymczasowego względem wyborów ogólnych co następuje: nie zamierzamy krytykować zasad tego rozporządzenia. Losy rzucono. Wszystkie pomysły stronnictwa liberalnego od lat trzydziestu o »tystemacie wyborczym, zostały jednym zamachem obalone. Żadnego do wyborów nie potrzeba opłacać podatku, żadnych nie wymagają rękojmi. Stanęliśmy na raz u samego końca. Francya po raz pierwszy uczyni doświadczenie z głosowaniem ogólnem. Niezmierna próba, jeżeli Francya okaże się godną tćj wolności! Często powtarzaliśmy, a nasze przekonanie jest jedno: według nas jest jedno prawo bezwzględne dla narodów, prawo, aby nami jak najlepiej rządzono. Jeżeli Francyą będą lepiej rządzić zapomocą ogólnego głosowania, jeżeli pozyska więcej wolności, więcej porządku, więcej siły, jeżeli z tego niezmiernego połączenia głosów powstanie zgromadzenie pełne znajomości, umiarkowania i odwagi, natenczas zadanie rozwiązane»! zostanie. Natenczas zostaniemy nietylko faktem, ale prawnie zwyciężeni i pierwsi uznamy rozgłaszane przez polityków rękojmie podatkowania i zdolności za czczą i obrażającą przeszkodę. Rozporządzenie rządu tymczasowego co do kolorów naroJowych, jest następujące: art. 1) flaga narodowa i chorągiew narodowa przywracają się tak jak były przepisane rozporządzeniem konwentu narodowego z 27- pluv. roku II. według rysunku malarza Dawida, art. 2. Z tego powodu chorągiew narodowa będzie się składała z trzech równych pasów, w następującym porządku, przy drzewcu niebieski, biały w środku i czeVwony kolor na brzegu. Prawa wrześniowe zniesione zostały. Przekroczenia prassy sądzić będzie sąd przysięgłych, do potępienia oskarżonego potrzeba większości 8 głosów. Hosprawy przed głosowaniem nad wyrzeczeniem »winny czy niewinny» są dozwolone. Z rozporządzenia rządu zostaną otworzone warsztaty narodowe, a dla departamentu Sekwany już zamianował minister robót, komissarzem centralnego bióra pana Emila Thomasa. Robotnicy z zaświadczeniami dwunastu merów względem ich zamieszkania i uzdatnienia będą przyjmowani do tych biór. Zamiejscowi robotnicy, którzy się zgłoszą, podzieleni zostaną na klassy, celem przesłania ich do warsztatów departamentalnych. Wczoraj rozpoczęli w Sorbonie prelekcye panowie Micbelet, Quinet i Mickiewicz. Ksiądz Lacordaire ma zamiar wystąpić podczas wyborów, jako kandydat departamentu Sekwany. Zaręczają, że rząd tymczasowy wyda rozporządzenie względem policyi na klubach i towarzystwach ludu. Podobno naczelnicy tych towarzystw żądali tego. Gazeta akwizgrańska donosi, że poLka cmigracya jest w poruszeniu.
Dziennik księcia Czartoryskiego uważa rzeczpospolitą za jedyny środek do odrodzenia polskiej narodowości, co tćm bardziej uderza, i» niektórzy zwolennicy Czartoryskiego, uznali go za króla polskiego. Polacy wybrali już komitet, który zbiera glosy polskiej cmigracyi na ustanowienie rządu tymczasowego. Nieme y.
H e i d e l b e r g, dnia 5. Marca. - Dziś zgromadziło się tu 51 męzow z Prus, Bawaryi, Wyrtemberga A Badeńskiego, Hesskiego, Nassauskiego, 2 Frankfurt« w ogóle sami prawic członkowie izb deputowanych, a to w celu naradzenia się względem ojczyzny, przy tak trudnych okolicznościach. Zgadzając się na poświęcenie dla wolności, jedności, niepodległości i honoru narodu niemieckiego, oświadczali się z jednakiem przekonaniem, żęto najdroższe skarby należy zachować i bronić ich wspólnie z rządami - o ile do Ugo jeszcze pora nieprzeminęla. - Jednoglośnem także było wyrażenie boleści, iż najsmutniejsze doświadczenia pod względem wpływu Zgromadzenia związku niemieckiego całkiem obaliły zaufanie do tćj władzy, że jej odezwanie się do narodu, chyba tylko przedrwiewania wywołać może. Trzeba się niezmiernie zasmucać, czytając, jak to zgromadzenie naucza, że mamy smutne przykłady z historyi i pięknemi słowy wykłada, jakie nam. się należy miejsce pomiędzy narodami, a zarazem wzywa każdego Niemca, aby je wspiera! z zupełnem zaufaniem; bolesno wspomnieć w chwili obecnej, że ta sama władza zakazała Niemcom podawać do siebie petycyi. Zebrani w Heidelbergu mężowie ci jednozgodnie wyrzekli: Niemcy niepowiuny być zawikłane w wojnę przez interwencyą do spraw państwa sąsiedzkiego, ani też z tćj przyczyny, że niezostanie uznaną zmiana, która w tern państwie zaszła. Niemiec nikt na to nawodzić niepowinieu, ażeby szarpały i łupiły wolność i niepodległość drugich narodów, bo same jako swego prawa domagają się wolności i niepodległości. Obrona Niemiec i ich monarchów ma polegać jedynie na wierności i doświadczonem męstwie narodu, ale nie na przymierzu z Rossyą. Zgromadzenie złożone z deputo wanych wszystkich krajów niemieckich poubieranych stosownie do liczby mieszkańców, nie da się odkładać na później; równie dla zapobieżenia niebezpieczeństwom grożącym i wewnątrz i zewnątrz, jak dla rozwinięcia siły i kwiatu życia niemieckiego. W celu przyspieszenia o ile można reprezentacyi narodowej, zgromadzeni uchwalili, wezwać swoje rządy jak pajusiłnićj, aby z największćm pospiechem starały się otoczyć tyra walera niepodobnym do zdobycia ojczyznę i trony niemieckie. Zarazem umówili się pracować ku temu, aby wkrótce zebrali się najznakomitsi mężowie ze wszystkich krajów niemieckich, zajęli się tym przedmiotem i stosowne wnioski dla ojczyzny, oraz dla rządów poukładali. W skutek tego wezwano siedmiu członków do wypracowania projektu względem wyborów i stosownego urządzenia reprezentacyi narodowej niemieckiej, i aby wydali wezwanie na zwołanie zjazdu jak najspieszniejszego mężów Niemiec. Głownem zadaniem reprezentacyi będzie obrona przeciw państwom zagranicznym i występowanie w imieniu Niemiec we wszelkich stosunkach z temiź państwami, przez Co da się oszczędzić wiele pieniędzy, a użyć ich można na inne potrzeby; jednakże weźmie się na wzgląd miejscowe stosunki i niezawisłość zarządu rozmaitych krajów niemieckich. Przy rozważnem, otwartern i silnie zjednoczonem występowaniu wszystkich Niemców, może ojczyzna mieć nadzieję, że i w najtrudniejszych okolicznościach potrafi osięgnąć i zatrzymać wolność, jedność i porządek, jako też że powita zakwitnięcie i potęgę jakich się ledwie spodziewać mogła. Bautliu z Wyrteraberskicgo, Barchet z Wyrteb., Bassermann z Badeuskiego, Becher z Wyrtemb., Binding I. z Frankfurtu, Bissing z Badeń., Brentano z Badeń., Brunk z Hesskiego, Bul z Badeń., Carove z Prus nadreńskich, Christman z Bawaryi. Dresel, Vater z Nassauskiego, Eppclsheim z Baw., Fetzer z Wyrtemb., Frank z Hes., Gagern z Hes., Gervin «s Z Badeń., Hanscmann z Prus nadreri., Hausser z Badeń., Hagen z Bad., Hcckcr z Badeń., D. Heldmann z Hes., Helmreich z Baden., Jtzstein z Bad., U. Jucho z Frankfurtu, Kopp z Badeń., Kirchgessner z Baw., Langen z Hes., Lcchne z Iks., Leisler i Emil z Nassauskiego, Mathy z Badeń., Peter z Bad., Raffauf z Prus nadI., Rcdwitz z Wyrtemb., R6mer z Wyrtemb., Sachs z Bad., Schmitt radzca rcjencyjny z Badeń., Schweickardt z Wyrtemb., Soiron z Bad, Stedtmann z Prus nadreń., Sockinger z Baw., Stosser z Bad., Struvc z Bad , Welcker z Bad., Weiler z Bad., Wernher z Darmstadtu, Wiesner Austryak, Wiest z Wyrtemb., Wilich z Baw., Winter z Bad., Witzemann z Wyrtemberskiego.
Monachium, d. 5- Marca. - Dnia 4. Marca zwołanie sejmu bawarskiego dopiero na dzień 3 1. Maja niepodobało się wszystkim. Uważano to za proste wywodzenie ludu w póle. W południe zgromadzili się znowu obywatele rozmaici, a między nimi i deputacya uczniów uniwersytetu. Rozprawy na ratuszu stawały się coraz burzliwszemi. O 2 godzinie z połndnia pokazał się w śród radzących prezydent rejencyi baron Godin, ale go ani słuchać nicchciano. Skoro się tylko oddalił, zaczęto po mieście bić marsz jeneralny. U bramy ratuszowej jeden trębacz miejski zaczął dawać signaly i sypnęło się na ratusz mnóstwo uczniów uniwersyteckich i innego ludu. Zaczął się tłum gromadzić i koło zamku królewskiego, ale wystąpili kirasycrowie i nawet zatoczono działa. Inny oddział ludu obstąpił arsenał miejski; zdobył go, rozebrał broń i wszystko co się znajdowało. Zdawało się, że bój będzie krwawy. Tymczasem w skutek jeneralnego marszu, wojsko wzmocniło główne warty, pozajmowało różne ważne stanowiska na mieście. Nowa deputacya mieszczan, biegła z nową petycyą do króla na zamek. Król atoli deputacyi nieprzyjąl, a dopiero o 4 godzinie pokazał się książę Karol z adjutantami i oświadczył, że sejm bawarski już zwołany na 16. Marca, T o zaspokoiło i mieszczan i obywateli miasta. Milicya miejska i studenci uzbrojeni stanęli na promenadach, ale też wielu ludzi z drągami, rożnami, widłami stodolnemi i tym podobnemi narzędziami. Wojsko stało jednakże po miejscach wprzódy zajętych. 
Gazeta augsburska pocztowa powiada, że w czasie tego rozruchu byli u króla jako delegowani od miasta panowie Rosipal i Reschreiłer, że ich zrazu niechciano przypus'cic do posłuchania, ale gdy bardzo nalegali, wyszedł król do nich. Chciał sejm zwołać dopiero za 3 tygodnie, lecz naradziwszy się z księciem Karolem i radzcarai stanu, skrócił nareszcie ten termin. Ułożono zaraz uniwersał zwołania sejmu na dzień I G. Marca. Książe Karol z radzcą stanu Voltzcm udał się przed ratusz i sam ten uniwersał odczytał. Potem objeżdżał miasto konno w towarzystwie całego sztabu. Powystrzelano naboje w powietrze, odniesiono broń do arsenału i każdy z rewolucyi wrócił sobie spokojnie do domu. Turcya.
K o n s t a n t y n o p o l, dn. 16. Lutego. - Postanowieniem sultauskiem z dn. 9. b. m. nakazanem - zostało urządzenie oddzielnego korpusu armii dla prowincyi Iraki Hedżas, którago główne dowództwo powierzone zostało Abdi baszy, dotychczasowemu członkowi rady wojennej i głównemu inspektorowi wojskowych zakładów naukowych. Abdi basza jest najstarszym i najznakomitszym z tych'oficerów, którzy swe Wojskowe wykształcenie otrzymali w Wiedniu. Jer u z a l e m , dnia 18. - Łaciński patryarcha jerozolimski, Mons.
J os. Valerga, odprawił wczoraj kościelny wyjazd do swej dyecezyi z uroczystością, jakich tu dozwalają krajowe i religijne stosunki. Dnia poprzedniego przybył rzeczony prałat do klasztoru franciszkanów św. Jana'(o trzy małe drogi od Jerozolimy) , gdzie także noc przepędził; nazajutrz z rana ogromna ilość znakomitszych katolików z Jerozolimy i Betlehemu udała się tamże konno, do utworzenia wspólnie z Johannitami i tamccznem ducho
OBWIESZCZENIE.
'W księdze hypotecznej wsi szlacheckiej Kożuszkówa wola Nr. 125. położonej w powiecie Inowracławskim zapisano na mocy rozrządzenia z d. 7.Marca r. 1820. w rubryce III. pódl iczbą 1.: z obligacyi wystawionej przez byłego współdziedzica Wilhelma Józefa Gosk przed No taryuszem i świadkami na dniu 9. Lipca roku 1819. na rzecz Krystyny 2 Cli o y rrac kich primo votoMchowskit'j i uiężn jej Szczepana Sokołowskiego Konsyliarza Prefektury talarów 9000 czyli złotych polskich 54,000, zprowizyanii po 5 od sta, z których wymazano talarów 2483. sgI. 10. i odgałęzione talarów 5166. sgI. 20., poczem z całkowitego kapitału 9000 talarów jeszcze pozostało 1350 tal. wskutek wystawionej na dniu A. Maja 1836. przez owdowiałą Sokołowską konsyliarzową Prefektury przed Faustincui Leśniewskim Regentem okręgu Brzeskiego w Włocławku cessyi na rzecz Andrzeja Choynackiego Kontrollcra żupy solnej w Włocławku ex deereto z dn. 28. Grudnia r. 1838. subingrossowanc zoslały. Dokument hypoteczny wygolownny na powyższe subingrossownne 1350 lal, składał się: a. z obligacyi urzędowej Wilhelma Józefa Gosk z dnia 9. Lipca I. 1819. na 9000 tal., b. z wykazu bypotecznego z diiia 23 Marca I. 1820. na summę 9000 tal. wraz z prowizyaini i kosztami zapisaną w rub. III. pod liczbą 1., c. z układu zawartego na dniu 5. Maja I. 1835. między owdowiałą Sokołowską Konsyliarzową Prefektury i małżonkami Gosk, d. z cessyi z dnia If, Maja I. 1836, i e. 2 wykazu bypotecznego z dnia 7. Marca I. 1839., % których ostatne trzy dokumenta znajdują się jeszcze, lecz te dwa pierwsze ad a. i b. z znajdującemi się na nich -zapisami ingrossaryinemi podobno zagubione być mają. Gdy teraźniejszy właściciel wsi Kożuszkowekiej wołi przez kwit udowodnił zaspokojenie subingrossowanycb talarów 1350, więc wzywają się na wniosek jego wszyscy ci, którzy do wzwyż ad a. i b. wymienionych i zagubionych dokumentów jako właściciele, cessyonaryusze, posiadacze zastawni lub z jakowych pbui, albo też z jakiegokolwiek iuuego fundamentu pretensye rościć chcą, aby się z takowe mi zgłosili w terminie na dzień 17. Lipca 1848 I.rana o godzinie litej przed Wnym B o el I ich er Radzcą Sądu Głównego w naszej izbie instrukcyjućj wyznaczonym, gdyż w razie przeciwnym spodziewać się mogą, że z prclciisyaini swemi do wzwyż opisanych i zagubionych dokumentów wykluczeni zostaną, im nakazane m będzie wie czne milczenie i postąpiouem zostanie z amorlyzacyą dokumentów. Bydgoszcz, dnia 17. Lutego 1848.
Król. Główny Sąd Ziemiański.
Senat II.
wieństwem orszaku nowego arcypasterza. Na połowie drogi czekali na niego kustosz ziemi świętej z sześciu konwentami, składem franCuzkiego i sardyńskiego, oraz wielu obecnemi tam europejskiemi rycerzami, z drugiej zaś strony Dragoman baszy jerozolimskiego z dwoma wyższemi oficerami i 30 janczarami konnemi. Przybywszy tam, powitany został patryarcha z największem uszanowaniem i przesiadł się na bogato ozdobionego wierzchowca, którego mu basza na ten cel przysłał. Przed bramą betleheraską, gdzie oczekiwało na niego 70 księży, cała ludność katolicka Jerozolimy, muóstwo muzułmanów i Izraelitów, oraz znaczna liczba protestantów, przywdział patryarcha kapę i uroczysta processya, którą rozpoczynali księża w komżach pod przewodnictwem krzyża Św., postępowała przez cale miasto aż do wielkiego domu pielgrzymów Casa n ouva zwanego. W chwili, kiedy niewidziany w grodzie świętym od pói-pięta wieku krzyż patryarchslny, otoczony sześciu niosącemi pochodnie, podniesiony został przed 'wysokim księciem kościoła, dano salwy z broni ręcznej, a gdy procesya przybyła naprzeciwko cytadeli, z murów jej zagrzmiało sześć dział dla powitania nowego księcia kościoła. Przed domem pielgrzymów umieszczono prałata pod kosztowne m baldachinem, ubrano w suknie biskupie i odprowadzono do klasztornego i parafialnego kościoła święt. Salwatore, gdzie przyjęty podług obrzędu biskupiego, po ukończonej ceremonii miał do zgromadzenia mowę w języku włoskim, która 3 kwadranse twała, a w której rozebrana była bistorya patryarchatu jerozolimskiego, wyjaśniona ważność Jerozolimy, t. j. mieszkania pokojn, potem nauczające były słwowa do duchowieństwa i ludu. W końcu odbierał patryarcha, siedząc pod baldahinem zwykłe homagium.
UWIADOMIENIE PUBLICZNE.

W dniu 26 Grudnia I. z. znalezione zoslały w piecu nadwornym Józefowi Gl inko wskiem u gospodarzowi w Wilczy ńskich hołędroch należącym, zwłoki niewiasty nieznajomej. Taie była ubrana w koszulę płócienną podarła i takąż suknią modrego koloru z bialemi kwiatami. Na prawej nodze iniala pończochę z wełny brunatnej, na lewej nodze zaś pończochę z wełny białej: obydwie pończochy były na podeszwach tak podarte, że palce i pięty powychodziły. Włosy na głowie miała gęste i koloru czarnego. ,Tnip ten liczyć mógł 20 do 30. lat wieku swego i był około 5 slóp wysoki. Wszyscy ci, którzyby o osobie zmarłej lub o przyczynie śmierci jej zdać mogli objaśuicnic, wzywają ?ię niniejszem, ażeby nam natychmiast donieśli. Koszta przez to żadne nie wynikną. Pleszew, dnia 12. Lutego 1848.
Król. Sąd Ziemsko - miejski.
Dziennik urzędowy Królewskiej Regencyi Lignickićj z dnia 17. Lipca 1847. zawiera co następuje: Następujące obwieszczenie Dyrekcyi pensjonatu dla chorych na umyśle i o b ł ąk a n y c h w Schmiedeberg w Szląsku : Kouccssjouowaiiy pensjonat dla nieuleczonych, pospolite bezpieczeństwo nienaraźających chorych na umyśle i obłąkanych w Schmiedeberg w Szląsku może teraz w skutek nabycia wielkiego zakładami ogr«dowemi otoczonego zabudowania, przyjmować nowe zgłoszenia, tyczące się umieszczenia wpensjonacie. Chorzy pod względem za* płaty podzieleni są na dwie klasy. W pierwszej wynosi takowa dwieście talarów, w drugiej sto pięćdziesiąt talarów w ćwierćrocznych ratach, wyłącznie ustanowionego na dziesięć talarów honorarium dla lekarza Instytutu. Łagodne, do indywidualności chorego zastosowane traktowanie i prowadzenie ouegoż, staranny dozór, dobra i dostateczna strawa, usługa, wolne opranie i »akoniec dobroczynny wpływ przepysznej okolicy górzystej, w której częste spólne spacery przedsiębrauemi zostają, najdobrocźynniej wpływają na chorego i służą ku poleceniu zakładu. Dyrekqa zakładu na frankowane zapylania natychmiast udzieli dalszych dostatecznych objaśnień. Schmiedeberg, dnia 11. Czerwca 1817.
Dyrekcja zakładu.
Jo/m sen. Dr. John.
podaje się niniejszem do publicznej wiadomości z nadmienieniem, iż zakład len wedle rezultatów ponawianych z naszej strony badań, zasługuje na całkowite zaufanie. Lignica, dnia 6. Lipca 1847.
Królewska Regencya.
Wydział spraw wewnętrznych.
Hrabia Zedlitz- Triil%schkr,
Dobra Świątkowskie, w powiecie Wągrowieckim położone, składające się z4rech folwarków i jednej wsi czynszowej: 6658 morgów Magdeb. obszaru mające, z których 2034 lasu, są z wolnej ręki do sprzedania. Bliższe warunki sprzedaży u Wgo. K elIermann KOllIuiissar/.a sprawiedliwości w G n i e ź n i e . Ka towary u mnie kupowane »rxyjmiijc zagraniczne assygnaty liasowe w całkowitej icli wartości imiennej. Szr..mon MŁutz notl \r. ,LI, O. Wilhelm, ulicy . Mój nowo założony handel tytuniu, tabaki i c y gar ów polecam łaskawym względom Szanownej Publiczności. J. G i n t r o w i c z przy ulicy Wodnej Nr. 2. Pokój do wynajęcia na pierwszem piętrze pod Nrem. 9. na Jezuickiej ulicy. Od dziś codziennie świeże wodne i różne gatunki pracli sprzedaj ę. M. L i p i ii s K i, piekarz, * pod N rem. 44. na Chwaliszewie.
A ł o w ffielAy licrliiish. S t o - Dnia 9. Mana 18<18 pa nrC.
N a Pr- kurant papie- gotorami. wizna 84? 84* 88* 87* 81*
Obligi długu skarbowego Obligi preiuiów bandin ninrsk.
Obligi Marchii Elekt, i N owej
3' ,
3? 3'., v3i ' 4 &% II *\ Ir
86* 86*
Listy zastawne Pruss. Zachód.
· · Pruss. Wschód.
W. X Poznańsko  dito Pomorskie.
March. ElekiK.
» . Szląskie .... ditn od rzedli garauloivane
82*
96* 82
Inne monety złote po 5 tal.
14 'U
14i 13* 41
AUeJe U r. żel. BerI. -AiihaliskLil.A.iB.
Drogi iel. Berlin-Hanib u rgskićj tliło upierw. Herlin-Potsd; Magdeburskiej.
dilo obligi upierw. dito «lito dilo Drogi ż. lierl. - Szcj ceiuskićj Dr. j.ii. Kolon. -Miiideii.sk. . . .
Dbligi upierw.
Drogi iel. Dyssel. Elberfeld.
Dr. żel. Mnsjdeh -Halbei-Kt Eb.
Drogi iel. Magd.-Lipskiej · · Dr. żel. Dolno-Szlask.-Mnrrh.
Obligi upierw. Dolno Szl.-Mar.
dito dilo 'dilo Obligi upienv. dito dito Oblgii upierw. Serie III Drogi -ci Gorno-Sz Jaskiej 1. A Obigi upierw. tiórno Szla.sk.
iż, 4 4 5
84* - i
Ir f.
7IJ; 83* 4 4 4 4 5 5 4 4 3.1 4 4 4 5 4
---1
Droci żel. Końskiej Drogi od rz.uli. garantOM lilie.
Obligi upierw. Reńskie .... Drogi iel. Thiiringskićj Kolei Wilholm. (C. O.) upierw.
Dr. iel, Wrocl.-Swidn.-Freib, 
56* ,