KRONIKA MIASTA POZNANIAdwadzieścia lat z górą nakoniec prowadził kronikę poznańską, od r, 1727 aż do swojej śmierci r. 1753 r>l). Umarł Szysiecki w Poznaniu 14. kwietnia r. 1753 paraliżem tknięty, w przytomności prowincjała Estki. Aż do późnej starości wykonywał swoje obowiązki zakonne z wielką gorliwością. Regularnie uczęszczał do chóru za dnia, a często i w nocy ,z). Posiadał wielką powagę w zakonie tudzież u świeckich. Już na zewnątrz budził poszanowanie wyglądem swoim, obliczem podniesionem jakoby majestatycznem. Nie zapominał atoli nigdy o pokorze zakonnej, całą duszę jego przenikającej5:). W osobie Szysieckiego upatrywamy naj znakomitszego Bernardyna w. XVIII. Czasy jego przypadają wogóle na upadek tak całego zakonti jak i kr u. Stąd nie sposób przykładać do niego miarę Władysławów z Gielniowa 5,), Sebastjanów Lwówczyków ,r). Znaczenia wszakże dowodzi wybór na definitora generalnego i kandydatura na komisarza cismontańskiego. Główne zaś dzieło jego, remont konwentu poznańskiego, jeszcze dzisiaj daje miastu jedną z przedniejszych ozdób architektonicznych. Jako człowiek nader rozsądny - tak ustąpił miastu w sprawie precedencji Gc ), co na owe czasy jest wypadkiem niebywałym. Jako zakonnik gorliwy i sumienny, - oczywiście w tej post&ci, jaką zakon przybrał w Polsce w. XVIII. Administrator przezorny, budowniczy doskonały, obdarzony nielada ") Są to karty rękopisu: 388-485. n2) Jutrznię śpiewano w nocy. S tarsi zakonnicy i urzędnicy bywali zwalniani od uczestnictwa w chórze częściowo lub zupełnie. Widocznie Szysiecki nie korzystał z tych ułatwień. Ba) Dobrowicz, Chronologia Rk. włocł. 10, 52. n4) Bł. Władysław z Gielniowa był także znakomitym zarządcą prowincji i wogóle wybitnym mężem. Prowincjałem był 1487-90 i 14%-99. Umarł 1505. Por. Kantak, Les bienheureux Bernardins de Pologne du Moyen Age. Odbitka z Archiwem Franciscanum Historicum Ouaracchi, 1929. 53) Był prowincjałem 1537--40, 1545-8, 1554-7, umarł 1561. Był 10 organizator walki Bernardynów z protestantyzmem. Zamierzamy mu poświęcić osobne studjum. r,c) Kron. Berno pozn. w Kron. m. Pozn., 1925, 214 nr. 110.