KRONIKA MIASTA POZNANIAarchitekturę zewnętrzną i wewnętrzną, nie naruszając dzieła sztuki. Zachował się też pałac Górków w pięknej swej strukturze do r. 1835, o czem świadczy rysunek Minutolego z r. 1833. Główny zrąb pałacu 117) przeznaczyły Benedyktynki na kościół i na klasztor. Kościół stanął w r. 1609, ołtarz główny ukończono w r. 1613. Pierwszą ksienią nowo ufundowanego klasztoru wybrano Dorotę Żerońską. Budynek południowy lIS) przeznaczono na mieszkanie dla pań świeckich, t. j. przedewszystkiem dla panien oddanych do klasztoru na wychowanie. Wychował się też w klasztorze w ciągu 2 stuleci liczny zastęp córek rodzin obywatelskich wielkopolskich, jak również córek rodzin mieszczańskich z Poznania. Dziewczęta oddawano nieraz w młodym bardzo wieku 1lt1 ). Pozatem w domu panien świeckich mieszkały też osoby świeckie w starszym wieku, przybywające do klasztoru na krótki okres wypoczynku lub zamieszkujące tu do schyłku życia 120). Nauka panien w szkole Benedyktynek odbywała się prawdopodobnie według wzoru szkoły Benedyktynek chełmińskich i obejmowała naukę religji, czytania, pisania, śpiewu i robót ręcznych 121 ). Zdolniejsze wychowanki, zwłaszcza te, które pragnęły poświęcić się stanowi zakonnemu, uczyły się łaciny, czytania nut, muzyki i śpiewu kościelnego, później uczono takżefi) Na planie poziomym oznaczony literami A-G. lIS) oznacz, lit. II. 119) I tak p. Jan Sierakowski, wielki dobrodziej klasztoru, owdowiawszy, oddal do klasztoru na wychowanie dwie córeczki, 7 letnią Katarzynę i 5 letnią Zofiannę (Kron. Ben.). Księga zmarłych notuje kilka zgonów: 19 letniej Marji Stulpińskiej, 12 letniej Barbary Obiezierskiej, 11 letniej Anny Lińskiej i 4 letniej Doroty G loskowskiej. A. A. Księga zmarł. Panien Benedyktynek. Akta miejskie wspominają również o tem, że w klasztorze Benedyktynek uczyły się dziewczęta, ale nie podają szczegółów. A. m. P. XVII. C e 7.
120) A. A. Księga zmarłych.
121) Emil Waschinski: Das kirch!. Bildungswesen in Ermland, Westpreussen u. Posen. Breslau 1928, t. II., 278-85. Autor daje coprawda zbyt ujemny obraz szkolnictwa żeńskiego klasztornego, opierając się na bardzo szczupłym materjale.