SYLWETKI BERNARDYNOW POZNANSKICH 115po;nańskie 1547. Bibljotekę, otrzymaną w spadku po stryju prymasie, rozdarował rozmaitym konwentom swego zakonu 4). Temu Krzyckiemu oto Andrzej Żebrzydowski, jako bi'skup włocławski, ofiarował sufraganję, opróżnioną T. 1547 przez zgon hiskupa Walerjana. Bernardyn wsza:kże tej godności nie przyjął Nekrolog jego zapisał, że tak samo odmówił zaproponowanego cpacłw,a 5). Przyczyny zapewne były te same co Andrzeja Reya, Na przełomiE: w. XVI spotykamy Fabiana z Krobi. Rok 1588 przeznacza książkę dla konwentu w Kobylinie, był tam więc pewno gwardjanem lub kaznodzieją. 1592-1595 piastuje kustoszostwo poznańskie, może z przerwą w latach 1593 lub 4. Kapituła w Kazimierzu 1594 wybrała go definitorem. 1598 bierze udział w poświęceniu kamienia węgielnego nowego klasztoru w Nieświeżu. Jesienią 1598 widzimy go znowu w Poznaniu, .ale może tylko w podróży. 1600 był kustoszem w Krakowie.
Później jeszcze raz jest gwarrdjanem w Poznaniu i na tem stanowisku umiera 6}. Podając wiadomość o zgonie Fabiana Krobskiego pod r.
1622, Nekrolog poznański nadmienia, że był upatrzony na sufragana wileńskiego, ale śmierć go uprzedziła. Tymczasem r. 1622 Wilno posiadało sufragana w osobie Wojny 1612-27. Ofiarowanie sufr.aganji zatem musiało przypaść wcześniej. Wakanse w tym czasie przypadają po zgonie Cyprjana z zakonu Kaznodziejskiego 1594-1602 i po przeniesieniu Mikołaja Paca na biskupstwo żmudzkie 1610-127). Należy zatem przyjąć w za
4) Komorowski 365, 371, 386. - Andrzeja Żebrzydowskiego Korrespondencya. Acta Hist. I nr. ?.98-3oo - Notata. Rk. Arch. Kap. WłocI. Bernardyni 2 p. r. 1567. - Wisłocki w Acta Hist. I nr. 298-3UO przyp. nazywa Łukasza bratem prymasa, jednak na wszystkich zapiskach rozdarowanych książek, może własnoręcznych, nazywa się bratankiem. Książki te znajdują się w Bib!. Bern. Lw. i Sem. WłocI. 5) Acta Hist. I 298-300 i Notata, p. r. 1567.
6) Kronika Bern. pozn. Bib!. Tow. Przyj. Nauk pozn. 81,93 - Bullae Rk. Arch,. Kap. włocI. Beru 1 81, 93 - KoreEvndencja Krzyszt. Radziwiłła Rk. Bib!. Uniw. Warsz. Pol F. IV. 190, 172, 175. - Książka jest to: Priera. Summa. Antv. 1578 z BibJ.. Diec. pozn. XV. 119. 7) Nekrolog Bern. pozn. Rk. Arch. Diec. pozn. b. .<::. 879. - x.
Kurczewski (Biskupstwo wileńskie. Wilno 1912) o sufraganji Krobskiego jednak nie wspominag. 
KRONIKA MIASTA POZNANIApisaniu zgonu Krobskiego pomyłkę, najpewniej o okrągłe lat 10 lub 20.
Złączeni byli, jak widzimy. niedoszli sufragani bernarrdyńscy z konwentem poznańskim. Kustoszem poznańskim był także sufragan Dziaduski,
II.
Niemałego znaczenia doszla ww. XVI rodzina Dziaduskich.
Byli to trzej hracia Jan, Jakób i Stanisław. Wraz zlicznem rodzeństwem wywodzili się z Kraśnicy i Maliszyc w Opoczyflskiem. Ojcem ich był Mikołaj! dziedzic na tych wsiach r. 1508, matka Katarzyna z Drzewickich, kasztelanka Żarnowska 8). Jan zostawszy księdzem świeckim, dostąpił infuły chełmskiej.
potem przemyskiej 1546-59. Stanisława spotykamy 1539 na starostwie konińskiem z ekspektatywą na województwo kaliskie lub radomskie od tT. 1538. 1540 został przełożonym cła:, poznańskiego, Stanowisko to dawało mu niemałe dochody i niepospolite znaczenie w Poznaniu. W tym charakterze Stanisław brał w obronę znanego Jana Seklucjana, podówczas swego podwładnego, podczas pierwszych skarg, wytaczanych mu o szerzenie nowin protestanckich (1541) 9}. Trzeci brat, Jakób.wstąpił do zakonu Bernardynów. Data narodzenia jego i profesji nie jest dokła,dnie znana. Pierwsza mogła przypadać ok. 1490, druga ok. r. 15;10, Spotykamy go najpierw r. 1523 na kapitule generalnej w Burgos jako towarzysza kus tosza kustoszy Rafała ze Lgoty 10). Ówczesny pro8) Boniecki. Herbarz polski. V. 148.
9) X. I. Warmiński. Samuel i Seklucyan. Po. 1906, 519.
10) Rafał ze Lgoty jako spowiednik Bernardynek u ś. Agnieszki w Krakowie wyjechał 1520 po generała Licheta do \VrocławiJa, na kapitule, którą tenże odbył za swoim przyjazdem do Krakowa, odgrywał wydatną rolę i został wybrany definitorem i kustoszem kustoszy. Przy sposobności wyjazdu na kapitułę generalną do Burgos uzyskał pozwolenie na inkastelację konwentów. Powróciwszy pełnił 1525 obowiązki kustosza krakowskiego. Później otrzymał od kardynała protektora Zakonu Andrzeja de Valle, przywilej, zwalniający od przebywania w konwentach, co mu w prowincji brano za złe. Ostatecznie przeniósł się do założonej 1530 r. litewskiej prowincji, zabrawszy z sobą znaczny kilka set tomów liczący księgozbiór. Umarł w Wilnie u Karmelitów przed r. 1536. (Komorowski 337, 340, 348, 359 - Rk. 22 i 89. Bibl. Bern. Lw. 160 iJ 97 - Anagryphe Rk. Bib!. Czart. 3625 26 _ Observatio Capistrana Rk. BibL. Czart. 3656, 13-38 - Topographia specialis Rk. Bern. krak. 6 s. 130 v).