LEGENDA POZNAŃSKA O MIECZU PRZECHOWYWANYM W KATEDRZE 17ten, który ów dokument wystawiał, ale i sam Bolesław II, spełniający w tym wypadku rolę dostojnego świadka. N ad podpisem Rafała słowa: "Raphael, Herozolimitanae militae supremus Tetrarcha, signo vivificae omnis iniciatus, ac benedicto gladio, quo in montis Oliveti horto Malchi auriculum Beatissimus Petrus abscidisse creditur, succinctus". Z dokumentu wynika, że podpisany był w drugi dzień tygodnia "post Dominicam Jubilate" . Z tego wnieść można, że rycerz ten albo był pasowany, albo przepasany mieczem, który miano (creditur) za miecz św. Piotra. Wreszcie - mógł to być także miecz poświęcony w miejsce tamtego. Dziś takiego miecza w Górze niema ani śladu. Zresztą - nie jest to tak istotne, bo prawdopodobnie, sądząc po wyżej przytoczonej wzmiance na dokumencie, już we wczesnem średniowieczu więcej takich mieczów istnieć musiało, a nasz poznański byłby jednym z nielicznych, podrobionych w IX i X wieku, błogosławionych i wysyłanych za siódme rzeki, góry i morza celem zachęcenia wiernych do walki z poganami. Zatem - chociaż brak nam dokumentu przysłania, powątpiewać o jego starożytności chyba nie można. Pozatem znany nam jest wczesnośredniowieczny zwyczaj wzajemnego obdarowywania się relikwjami, zwyczaj, który na tle ich ówczesnego nadzwyczajnego kultu, nie powinien nam wydać się dziwny. Cóż prostszego, że papież na znak swej przychylności, obdarował chrześcijańskiego, świeżo nawróconego księcia - pobłogosławionym mieczem, dając temsamem do poznania, że Mieczysław powinien się równie gorliwym w tępieniu pogan okazać, jak nim był Św. Piotr. W Katedrze poznańskiej miecz ten od roku 1721 coraz rzadziej pokazywano ludowi i zwolna przestano obnaszania go w procesji w dzień ŚŚ. Apostołów. Wreszcie schowano go nadobre do skarbca. Czy legenda o tym mieczu żyje do dzisiaj w pamięci ludu okolic Poznania - trudno stwierdzić. Myślę, że nie jest to wykluczone, tembardziej, że przez tak długi ciąg wieków rozprzestrzeniła się szeroko. PRZYPISY. 1 Knoop, San Marten, W. Schweda, W. Hampel, F. Rheinsberg, H. Sommer, A. Schulschevsky. 2 Zymch: "Glaudius S. Petri, antiquissimum hujus ecclesiae deposirum et unica raritas, in loco capitulari decenter servandus". 3 "Per quem (rozumie się - mowa o bsk. Jordanie) idem Summus Pontifex Stefanus quo primitiae adventus sui clero posnaniensi et populo gratiores forent, gladium beati Petri, quo in abscindenda Malchi auricula in montis Oliveti horto usus fuisse apostolus creditur, sive hunc, sive alium, in memoriam tam famosi apostolici operis surrogatum et benedictum transmitti, ut haberet posnaniensis ecclesia notorium clenodium, quo se aViearo Christi et Patri successore in beatissimi Petri decus nomen et titulum gloriaretur et dicatam et insignitam. Qui quidem gladius in ecclesia posnaniensi etiam in diem hanc studiosa colitur veneratione". Dł. : Vitae Ep. Posn. 4 Dokument ten zamieszczony jest u Dogiela: Codex diplom. 1. p. 535. Podpisał się na nim, prócz biskupa Teodora, również Bolesław Śmiały: "Boleslaus divina propitiatione rex Poloniae, dux Opoliae, Posnaniae, Glogoviae in Góra Witold Powel et Steina Dominus, etc". Akt dotyczy dotacji kościoła w Górze, daty brak. Przypuszczalnie jest to dokument stwierdzający, że rycerz Rafał zobowiązał się do znacznych danin na rzecz tego kościoła, który później przyłączony został do diecezji poznańskiej. Wynika to po pierwsze z odpisu tego dokumentu, dokonanego w roku 1663, a uwierzytelnionego przez biskupa wrocławskiego Karola Golfa, po drugie z napisu na pieczęci kościelnej: "Raphaei, hierozolimitanae militiae supremis Tetrarcha" . BIBLJOG RAFJA. Długosz: Vitae Ep. Posn. (Poznań, 1604 Treter). Zymchanowski: Summarjusz wszelkich dokumentów 1 akt kapitulnych. Zalaszowski: Jus Regni Poloniae: Rzepnicki: Vitae Praesulum P. PateIski: Memoriale Eppitaphorium. Acta capitulorum - ogł. przez Ulanowskiego (Mon. medii aevi hist.). · Józef Brown: Bibljoteka pisarzów polskich asystencji Tow. Jezusowego. Poznań, 1862. Jabczyński, ks. kan.: "Wiadomość historyczna o mieczu przechowanym w Archikatedrze Pozn., którym według podania miał Św. Piotr Apostoł uciąć ucho Malchusowi ", Roczniki T ow. Przyjaciół Nauk Poznańsk., t. I. [ KMP 1935, nr 4 ]