KRONIKA Laureaci Nagród NAGRODY MIASTA POZNANIA W DZIEDZINIE KULTURY I SZTUKI ZA LATA 1988 I 1989 Bok 1988 Prezydium Miejskiej Rady Narodowej na posiedzeniu w dniu 10 lutego 1988 r., w porozumieniu z prezydentem Poznania, na wniosek Komisji Nagród, przyznało Nagrody Miasta Poznania w dziedzinie kultury i sztuki za rok 1988. NAGRODY ZESPOŁOWE Chórowi Mieszanemu im. Stanisława Moniuszki Spółdzielczości Pracy Zespołowi Pieśni i Tańca "Wielkopolska" Pałacu Kultury NAGRODY INDYWIDUALNE OTRZYMALI: Janina Guttner- Pręgowska Sława Kwaśniewska Aleksander Maliszewski Jarosław Miklasiewicz Wiesław Porzycki Janusz Przybysz Józef S. Skoracki Wojciech Tokłowicz Mirosława Wróblewska NAGRODY ZESPOŁOWE CHOR MIESZANY IM. STANISŁAWA MONIUSZKI SPÓŁDZIELCZOŚCI PRACY Działa nieprzerwanie od 1920 r., uczestnicząc czynnie w życiu muzycznym Poznania. Obok bogatego repertuaru muzyki a cappella, w którym szczególne miejsce zajmują utwory kompozytorów poznańskich i Laureaci Nagródpolskich, Chór wykonuje wielkie dzieła wokalno-instrumentalne we współpracy z orkiestrą Państwowej Filharmonii w Poznaniu. Chór jest laureatem wielu nagród i wyróżnień zdobywanych na liczących się krajowych i zagranicznych festiwalach i konkursach śpiewaczych. Swój kunszt wykonawczy prezentują poznańscy śpiewacy podczas licznych koncertów, w tym ponad dwudziestokrotnie reprezentowali - z sukcesem - poznańską chóralistykę poza granicami kraju. ZESPÓŁ PIEŚNI I TAŃCA "WIELKOPOLSKA" PAŁACU KULTURY Obchodzi w bieżącym roku trzydziestolecie swojej działalności. Ten reprezentacyjny zespół poznański dał ponad dwa tysiące koncertów, reprezentował polski folklor na siedemnastu międzynarodowych festiwalach folklorystycznych, z których przywoził zawsze nagrody i wyróżnienia. Zespół wniósł znaczący wkład w propagowanie polskiego folkloru w krajach europejskich. Z członków "Wielkopolski" rekrutuje się wielu instruktorów tańca, choreografów, działaczy społecznych, pracowników kultury. Zespół tworzą przedstawiciele różnych środowisk i zawodów, działający zawsze na zasadach pełnego, społecznego zaangażowania. NAGRODY INDYWIDUALNE JANINA GUTTNER-PRĘGOWSKA Od 1965 r. Janina Guttner- Pręgowska związała się z naszym miastem i Teatrem Muzycznym, w którym jest czołową, wszechstronną solistką. Artystka ma w swym bogatym repertuarze ponad pięćdziesiąt partii solowych, tworzy znakomite kreacje wokalno-aktorskie zarówno w klasycznych operetkach, jak i musicalach i komediach muzycznych. Cieszy się niesłabnącym powodzeniem u publiczności i uznaniem krytyki. Chętnie uczestniczy w działalności upowszechnieniowej na terenie kraju, miasta i województwa. SŁAWA KWAŚNIEWSKA Znakomita aktorka, obchodząca w tym roku czterdziestolecie pracy artystycznej. Od dwudziestu pięciu lat związała swój życiorys artystyczny z teatrami Poznania. Tu stworzyła wiele niezapomnianych ról, świadczących o jej ogromnej dojrzałości, talencie i bogactwie twórczych możliwości. Obok ról o pogłębionym rysunku psychologicznym ma w swym artystycznym dorobku postacie charakterystyczne i komediowe. Sława Kwaśniewska łączy od wielu lat swą twórczość teatralną ze współpracą z Polskim Radiem, z ośrodkiem telewizji poznańskiej i pracą w filmie. Jest laureatką nagród na festiwalach i spotkaniach teatralnych za najlepsze kreacje aktorskie. J ej głębokie zaangażowanie w sprawy teatru i koleżeńska postawa znane i cenione są także przez młodych aktorów, którym służy zawsze radą, doświadczeniem i pomocą. ALEKSANDER MALISZEWSKI Od początku swej działalności artystycznej związany jest z Poznaniem. Od kilku lat ze stworzonym i kierowanym przez siebie najlepszym aktualnie zespołem big-bandowym "Alex Band" towarzyszy solistom największej polskiej imprezy rozrywkowej · - Międzynarodowemu Festiwalowi Piosenki w Sopocie, pełniąc jednocześnie funkcje kierownika muzycznego Festiwalu. Dla Polskiego Radia i Telewizji nagrał ponad dwieście utworów instrumentalnych i piosenek, zrealizował dwadzieścia programów telewizyjnych, nagrał dziesięć longplayów. Jest laureatem wielu krajowych i międzynarodowych nagród, w tym przyznanejw 1986 r. Nagrody Ministra Kultury i Sztuki im. Stanisława Wyspiańskiego za całokształt pracy w dziedzinie muzyki rozrywkowej. Laureaci Nagród Artysta-plastyk debiutował w 1974 r. w konkursie dla amatorów, zyskując z miejsca nagrody i zainteresowanie krytyków. Do 1983 r. prezentował swe pra MIKLASIEWICZ ce w konkursach i wystawach sztuki nieprofesjonalnej, zdobywając wszędzie czołowe nagrody, potwierdzające jego niecodzienną osobowość twórczą. W 1983 r. uzyskał kwalifikacje profesjonalne. Jarosław Miklasiewicz bierze aktywny udział w życiu artystycznym Poznania i kraju. W kolejnych latach prezentował swe prace podczas "Interartu", brał udział w wystawach w Sofii, Kolonii i Gandawie. W 1987 r. na Ogólnopolskim Konkursie Malarskim im. Jana Spychalskiego zdobył II nagrodę regulaminową oraz nagrodę fundowaną "Sztuki Polskiej" . Jego prace znajdują się w Muzeum Narodowym Poznania, w muzeach Bratysławy, Warszawy, Krakowa i Radomia oraz w wielu kolekcjach prywatnych. WIESŁAW PORZYCKI Redaktor naczelny "Głosu Wielkopolskiego", pracuje w redakcji tego poczytnego dziennika od 1950 r., sprawując w nim od ćwierć wieku funkcje kierowni cze. Dziennik ten pod jego kierownictwem stał się gazetą, w której problematyka kulturalna, adresowana zarówno do twórców, jak i odbiorców, odgrywa rolę wiodącą. Oprócz osiągnięć redaktorskich ma też Wiesław Porzycki liczące się publikacje własne, wyróżniające się formą i nośnymi treściami, jest także autorem i współautorem kilku książek. Od lat red. Porzycki łączy pracę zawodową z aktywnością społeczną. Angażuj e swój czas i autorytet wszędzie tam, gdzie rozstrzygają się sprawy ważne i znaczące dla życia społeczno-kulturalnego naszego miasta i regionu. JANUSZ PRZYBYSZ Ceniony prozaik i dziennikarz, nawiązujący w swojej twórczości do najlepszych tradycji, przeszłości i dnia dzisiejszego naszego miasta i regionu. Jego książki są dokumentem tragicznych wydarzeń historycznych oraz panoramą przemian etyczno-moralnych. Wydał kilkanaście książek - nagrodzonych i wyróżnionych. Debiutował w 1948 r. w "Głosie Wielkopolskim", obecnie kieruje magazynem "Gazety Poznańskiej" . Łączy własną pracą twórczą z aktywnością społeczną. Jest laureatem licznych nagród, w tym Nagrody Literackiej im. Władysława Reymonta. JOZEF S. SKORACKI Artysta-plastyk, absolwent poznańskiej uczelni plastycznej. Od 1951 r. jest związany z Poznaniem i Wielkopolską. Specjalizuje się w grafice książkowej i wystawiennictwie. Współpracuje stale z Wydawnictwem Poznańskim i Państwowym Wydawnictwem Naukowym. Jego prace cechuje niezwykle wysoki poziom artystyczny, perfekcja i staranność. Jest także autorem wielu projektów i realizacji wystaw w Muzeach N arodowym, Archeologicznym i Miasta Poznania oraz w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Edwarda Raczyńskiego. Opracował graficznie ponad 2300 książek i albumów, większość z tych pozycji związana jest z naszym regionem. Laureaci Nagród WOJCIECH TOKŁOWICZ Pedagog-wychowawca młodzieży, twórca Artystycznej Drużyny Harcerskie) "Słoneczna Pięciolinia", która pod jegc kierownictwem uzyskała dwukrotnie tytuł reprezentacyjnego zespołu Chorągwi Poznańskiej, była laureatem Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, na Ogólnopolskich Konfrontacjach Sceny Szkolnej zdobyła "Złotą Maskę", występowała w Niemieckiej Republice Demokra tycznej, Danii, Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, na Węgrzech, w Czechosłowacji i Finlandii. Wojciech Tokłowicz jest twórcą i aranżerem wielu piosenek wykonywanych przez członków jego zespołu. Od lat aktywnie działa społecznie, zwłaszcza w dzielnicy Nowe Miasto. MIROSŁAWA WRÓBLEWSKA Założycielka, kierownik artystyczny i dyrygent Dziewczęcego Chóru "Skowronki", który prowadzi nieprzerwanie czterdzieści lat. Artystka-pedagog Mirosława Wróblewska, bezgranicznie oddana swemu chórowi, wychowała kilka pokoleń'" dziewcząt rozmiłowanych w muzyce. Poznańskie "Skowronki" należą od początku swej działalności do najpopularniejszych wykonawców setek koncertów w Poznaniu i województwie, godnie prezentując polską chóralistykę także poza granicami kraju. Osiągnięciom artystycznym Chóru towarzyszy wzorowo, z pełnym oddaniem i odpowiedzialnością prowadzona przez M. Wróblewską praca pedagogiczno-wychowawcza wśród śpiewających dziewcząt. Rok 1989 Prezydium Miejskiej Rady Narodowej na posiedzeniu w dniu 8 lutego 1989 r., w porozumieniu z prezydentem Poznania, na wniosek Komisji Nagród, przyznało Nagrody Miasta Poznania w dziedzinie kultury i sztuki za rok 1989. NAGRODY ZESPOŁOWE Poznańskiemu Chórowi Katedralnemu Poznańskiemu Towarzystwu Fotograficznemu Redakcji Tygodnika "Wprost" Zespołowi realizatorów opery Czarna Maska Krzysztofa Pendereckiego w Teatrze Wielkim w składzie: Mieczysław Dondajewski, Ryszard Peryt, Ewa Starowieyska, Jolanta Dota-Komorowska. NAGRODY INDYWIDUALNE OTRZYMALI: Izabella Cywińska Ludwik Gomolec Adam Kochanowski Joanna Kozłowska Barbara Mądra Jerzy Męczyński Urszula Plewka-Schmidt Józef Ratajczak J an W ęcławski Jan Witkowski NAGRODY ZESPOŁOWE POZNAŃSKI CHOR KATEDRALNY Nawiązuje do tradycji założonego w 1914 r. Chóru Katedralnego, działającego pod kierownictwem ks. Wacława Gieburowskiego. Po zakończeniu odbudowy Katedry w 1956 r. Chór wznowił aktywną działalność koncertową. Od 1972 r. kierownictwo artystyczne Poznańskiego Chóru Katedralnego sprawuje ks. Zdzisław Bernat. Dorobek artystyczny Chóru, jego bogaty repertuar i poziom wykonawczy znajdują uznanie mieszkańców Poznania i wysokie oceny krytyków muzycznych. Od ponad siedmiu lat, wspólnie z poznańskim oddziałem Polskiego Związku Chórów i Orkiestr, Poznański Chór Katedralny jest organizatorem cyklu koncertów pn. "Musica Sacra", w których prezentują swój dorobek chóry Poznania, Wielkopolski i kraju a także zespoły zagraniczne. Laureaci Nagród Poznański Chór Katedralny aktywnie uczestniczy w życiu muzycznym miasta, godnie reprezentuje polską chóralistykę podczas koncertów zagranicznych. POZNAŃSKIE TOWARZYSTWO FOTOGRAFICZNE Powstało w 1924 r. pod nazwą Towarzystwo Miłośników Fotografii. Obecnie zrzesza 172 członków, wśród których działa także grono wysoko cenionych profesjonalistów. Towarzystwo prowadzi żywą działalność wystawienniczą we własnej galerii, którą odwiedza rocznie ponad czterdzieści tysięcy zwiedzających. Swą czołową w skali kraju pozycję ugruntowało Towarzystwo Foto'" graficzne w latach siedemdziesiątych zbiorowymi, krajowymi i zagranicznymi wystawami poznańskich fotografików oraz licznymi sukcesami indywidualnymi. Obok prezentacji twórczości własnych członków, Towarzystwo patronuje działaniom amatorów, oddając swoją galerię na pokaz "najlepszego zdjęcia miesiąca" czy tworząc ogólnodostępny "salon poznaniaków". Imprezom tym towarzyszy doradztwo techniczne i artystyczne. W latach 1986 -1988 członkowie Poznańskiego Towarzystwa Fotograficznego zdobywali medale i dyplomy na Forum Sztuki Fotograficznej w Uniejowie, a komplet najwyższych nagród przywieźli z VI Dni , Fotografii "Swidnica 88". Z sukcesami prezentowali swoje dokonania na Międzynarodowej Wystawie Klubów Fotograficznych w Offenburgu i w Strasburgu. Towarzystwo jest inicjatorem i realizatorem dwóch cenionych wystaw międzynarodowych: "Foto-Expo" - "Kim jesteś młody człowieku" i Biennale Fotografii Przyrodniczej. REDAKCJA TYGODNIKA "WPROST" "Wprost" - tygodnik społeczno-kulturalny, najmłodsze z poznańskich wydawnictw prasowych, ukazujący się od 1982 r. - przebojem zyskał sobie wiernych czytelników, których krąg wykroczył szybko poza macierzyste miasto. Redaktorzy "Wprost" odpowiadają na aktualne zainteresowania swoich czytelników, podejmują tematy trudne, często drażliwe, nie przechodzą obojętnie obok spraw czasem drobnych a jednak charakterystycznych dla naszego współczesnego, skomplikowanego życia. Rozmowy i reportaże, śmiała publicystyka społeczno-polityczna, często kontrowersyjne opinie o zjawiskach kulturalnych, atrakcyjna dokumentacja fotograficzna to cechy tygodnika "Wprost", którym zawdzięcza swą stale wzrastającą popularność. ZESPÓŁ REALIZATORÓW OPERY CZARNA MASKA KRZYSZTOFA PENDERECKIEGO W TEATRZE WIELKIM W SKŁADZIE: MIECZYSŁAW DONDAJEWSKI, RYSZARD PERYT, EWA STAROWIEYSKA I JOLANTA DOTA-KOMOROWSKA Polska prapremiera opery Krzysztofa Pendereckiego, zrealizowana na scenie Teatru Wielkiego 25 października 1987 r., stała się ogólnopolskim wydarzeniem kulturalnym. O poznańskim sukcesie tego dzieła zdecydowało grono jego realizatorów. Inscenizacja, integralnie związana z partyturą i librettem, wtopiona w scenografię barokowego, wnoszącego obraz grozy i niepokoju wnętrza; stopniująca napięcia warstwa muzyczna (orkiestra i dopełniający harmonicznie chór); wyrównany poziom wykonawczy grona solistów złożył się na ostateczny kształt tego niezwykle trudnego operowego widowiska teatralnego. Zainteresowanie poznańską realizacją Czarnej maski, potwierdzane znakomitymi recenzjami z jej kolejnych przedstawień w kraju i za granicą, stale wzrasta. Teatr Wielki otrzymał zaproszenia do udziału z tym przedstawieniem w liczących się europejskich festiwalach operowych. NAGRODY INDYWIDUALNE IZABELLA CYWIŃSKA Obchodzi w bieżącym roku jubi1eusz dwudziestopięciolecia pracy artystycznej, na który składa się dwadzieścia jeden lat jej działalności w Poznaniu i w Wielkopolsce. Od lipca 1973 r. sprawuje Izabella Cywińska funkcję dyrektora Teatru Nowego. Posiada umiejętność pozyskiwania do współpracy młodych twórców - autorów, reżyserów, muzyków, tworząc im warunki do rozwoju ich talentów i umiejętności. Pod jej kierownictwem Teatr osiągnął liczące się sukcesy na krajowych i międzynarodowych festiwalach teatralnych, ciesząc się jednocześnie niezmiennym zaufaniem własnej publiczności. Dziełem Izabelli Cywińskiej jest wiele znaczących spektakli teatralnych, wśród nich m.in.: Giganci Z gór Luigi Laureaci Nagród Pirandella, Oni Stanisława Witkacego, Łaźnia Włodzimierza Majakowskiego, Rewizor Mikołaja Gogola, Judasz Z Kariothu Karola H. Rostworowskiego, Oskarżony Czerwiec Pięćdziesiąt Sześć jej pióra wespół z Włodzimierzem Branieckim, Zorza Bogusława Schaffera, Dziewictivo Witolda Gombrowicza, Cmentarze według Marka Hłaski. Równolegle z inscenizacjami teatral- 1 - nymi, tworzy Izabella Cywińska spektakle telewizyjne w ośrodkach telewizyjnych Krakowa, Łodzi i Poznania. Tu w jej reżyserii powstały m.in. spektakle: Na dnie Maksyma Gorkiego, Wysocki Władysława Zawistowskiego, Ciemności kryją ziemię Jerzego Andrzej 3wskiego, Słoń Aleksandra Kopkowa, Pensjonat Paryż Adolfa Rudnickiego. LUDWIK GOMOLEC Całe swe życie zawodowe związał z Wielkopolską i Poznaniem, poświęcav jąc je pracy nauczycielskiej. Był wykładowcą i dyrektorem Liceum Pedagogicznego i Studium Nauczycielskiego oraz Liceum dla Pracujących w Poznaniu. Pracę zawodową łączył zawsze z działalnością społeczną. J ego życiowa pasja to histeria i dzień dzisiejszy Poznania. Był współorganizatorem Muzeum Wyzwolenia m. Poznania, Muzeum Martyrologii - Fort VII oraz Muzeum Historii Ruchu Robotniczego. Zbierał i gromadził materiały źródłowe dotycząca walk narodowowyzwoleńczych w Wielkopolsce, publikował liczn3 artykuły z dziejów miasta, aktywnie działa w zarządzie Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania. Będąc przewodniczącym Komisji Wykładów i Przechadzek po mieście, wygłosił dziesiątki odczytów o dziejach Poznania, ukazując jego niepowtarzalny urok i piękno. ADAM KOCHANOWSKI Od ponad trzydziestu lat pracuje w Ośrodku Radiowo-Telewizyjnym, specjalizując się w szeroko rozumianej problematyce kulturalnej. Jako redaktor Redakcji Inscenizacji i Widowisk w telewizji, następnie Redakcji Publicystyki Kulturalnej Telewizji - był autorem wielu audycji i programów relacjonujących bądź kreujących zdarzenia kulturalne. W redagowanym przez siebie cotygodniowym programie Spotkania Z kulturą, który osiągnie niebawem czterechsetne wydanie, obok dokumen - towania bieżącego życia kulturalnego, upomina się o dobrą pamięć dla ludzi i spraw z tym życiem związanych. Z inicjatywy red. Kochanowskiego obchodziliśmy Rok Strzeleckiego, on był także pomysłodawcą symbolicznego przeniesienia prochów Hipolita Cegielskiego i wielu innych wydarzeń. Swoje wszechstronne zainteresowania i pasje kulturalne przenosi red. Kochanowski do licznych stowarzyszeń, w których aktywniedziała społecznie, pozyskując dla spraw miasta i jego życia kulturalnego nowych sojuszników. JOANNA KOZŁOWSKA Jedna z najbardziej utalentowanych śpiewaczek operowych młodego pokolenia, studia wokalne ukończyła w klasie prof. Ireny Winiarskiej w poznańskiej Akademii Muzycznej. Już jako studentka odnosiła sukcesy na krajowych konkursach śpiewaczych, a bezpośrednio po studiach zdobyła I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Śpiewaków w Co. vent Garden w Londynie. Kolejnym sukcesem młodej artystki było zdobycie II nagrody w 1985 r. na XII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Rio de Janeiro. Joanna Kozłowska jest solistką Teatru Wielkiego, gdzie tworzy znakomite kreacje aktorskie i wokalne, m.in. jako Micaela w Carmen George Bizeta, P amina w Zaczarowanym flecie Wolfganga Laureaci Nagród A. Mozarta, Mi w Krainie uśmiechu Franciszka Lehara, N eddy w Pajacach Ruggiero Leoncavalla, Liu w Turandot Giacomo Pucciniego a ostatnio N annetty w Palstafie Giuseppe Verdiego. Joanna. Kozłowska występowała nascenach operowych Londynu, Genewy, Brukseli, Berlina i Glasgow, zyskując wszędzie uznanie dla swego talentu. W swoim repertuarze posiada także wiele pIesnI i utworów estradowych, które wykonuje z równym powodzeniem. BARBARA MĄDRA Studia wokalne ukończyła w klasie śpiewu solowego doc. Antoniny Kaweckiej w poznańskiej Akademii Muzycznej. Jest solistką Teatru Wielkiego w Poznaniu, gdzie śpiewa około piętnastu partii pierwszoplanowych, tworząc kreacje wokalno-aktorskie m.in. jako Desdemona w Otellu Giuseppe Verdiego, Liu w Turandot Giacomo Pucciniego, Neddy w Pajacach Ruggiero Leoncavalla, Lenora w Trubadurze a ostatnio Ali c e Ford w PalstajJie Verdiego. Barbara Mądra w 1980 r. zdobyła I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym "Voci Verd;ai:o" w Busetto we Włoszech, będąc jego naj młodszą uczestniczką Po tym sukcesie odbyła tournee po Szwajcarii i otrzymała roczne stypendium mediolańskiej La Scali. N a scenie tego znakomitego teatru operowego występuje ostatnio w partii Carycy Militissy w operze Rimskiego Koniakowa Bajka o carze Sułtanie. Artystka występuje w wielu krajach Europy i świata, m.in. w Operze Królewskiej w Brukseli, w Buenos Aires, w Paryżu i Monte Carlo. Barbara Mądra wykonuje także muzykę symfoniczną i kameralną. Dokonała licznych nagrań dla rozgłośni radiowych i telewizyjnych. JERZY MĘCZYNSKI Od 1949 r. związany jest zawodowo z upowszechnianiem i rozwijaniem kultury na terenie województwa i miasta Poznania. Jako wiceprzewodniczący Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych był inicjatorem wielu znaczą cych przedsięwzięć, których celem były podnoszenie poziomu działalności kulturalnej w zakładach pracy, nawiązywanie trwałych kontaktów między instytucjami kultury i zakładami pracy, integracja działań kulturalnych. Mimo przejścia na emeryturę, nadal niestrudzenie działa w Wielkopolskim Towarzystwie Kulturalnym, którego był współzałożycielem. Pełnił funkcję pierwszego sekretarza Zarządu w okresie organizowania pracy Towarzystwa. Był inicjatorem i współorganizatorem Wielkopolskich Festiwali Kulturalnych i współtwórcą Programu Rozwoju Kultury w Wielkopolsce. Trzykrotnie pełnił funkcje prezesa Towarzystwa, w tym w najtrudniejszych latach 1981-1983. To dzięki jego energicznemu i rozważnemu działaniu Towarzystwo nie zaprzestało swojej działalności w tym okresie. Na XI Wielkopolskiej Konferencji Kulturalnej, obradującej w maju 1988 r., nadano J. Męczyńskiemu tytuł Honorowego Prezesa WTK. URSZULA PLEWKA-SCHMIDT Jest absolwentką Wydziału Rysunku i Malarstwa Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, na którym studiowała pod kierunkiem doc. Mariana Szmańdy. Artystka tworzy monumentalne tkaniny-gobeliny i wielkoformatowe monochromatyczne formy przestrzenne oraz kompozycje. Prace jej wielokrotnie były prezentowane na wystawach indywidualnych w kraju i za granicą; odbył się m.in. cały cykl wystaw w krajach Europy zachodniej . Urszula Plewka- Schmidt uczestniczy w wielkich międzynarodowych imprezach, m.in. w Triennale Tkaniny Unikatowej i Przemysłowej w Łodzi, Biennale Tkaniny w Lozannie; prezentowała swe prace podczas kolejnych edycji Międzynarodowych Targów Sztuki "Inter-Art". W jej pracowni powstał cykl dzieł poświęconych Henrykowi Wieniawskiemu, tu przygotowuje kurtyny dla Teatrów Polskiego i Wielkiego w Poznaniu. Prace artystki znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu, Centralnego Muzeum Włókiennictwa w 10 Kronika m. Poznania 1fX) Łodzi, w muzeach Berlina Zachodniego i Zurychu, w licznych kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą. Jest laureatką Nagrody im. Brata Alb e rta. Laureaci Nagród JÓZEF RATAJCZAK Poeta, prozaik, autor sztuk dla dzieci i słuchowisk radiowych, publicysta i działacz - całym swym życiem zwią zany z Poznaniem. Pełnił funkcję kierownika literackiego Klubu Studenckiego "Od Nowa", pracował jako redaktor w "Gazecie Poznańskiej" , w " Nurcie", był redaktorem Redakcji Literackiej Polskiego Radia w Poznaniu, był też kierownikiem literackim poznańskich teatrów . Jego debiut literacki przypadł na rok 1951 i od tego czasu systematycznie publikuje kolejne prace, które składają się na bogaty dorobek twórczy. W ostatnich latach ukazały się jego antologia polskiego impresjonizmu Krzyk i ekstaza, tomiki Miasteczko Z plasteliny, Lekcje u Iłłakowiczówny, a w 1988 r. - Światło Z popiołu i Liryki małżeńskie. Józef Ratajczak jest laureatem wielu ogólnopolskich nagród i wyróżnień, w tym min.: nagrody prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci, Nagrody Literackiej im. Jana Kasprowicza za twórczość poetycką i prozatorską, dwukrotnie otrzymał nagrodę Poznańskiego Listopada Poetyckiego. JAN WĘCŁAWSKI Profesor zwyczajny, kierownik Katedry Projektowania Architektury Wnętrz - wychowawca ponad setki dyplomantów, związany od 1952 r. z Państwową Wyższą Szkołą Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Kształtował oblicze tej uczelni, jej prograrm kształcenia i wizję funkcjonowania w społeczeństwie. Jako plastyk i architekt jest autorem i współautorem wielu charakterystycznych dla miasta budowli, wnętrz i mebli. Projektował w zespole z prof. Janem Cieślińskim hotel "Merkury", Muzeum Instrumentów Muzycznych w ramach odbudowy zespołu staromiejskiego, wnętrza i meble Sądu Wojewódzkiego, budynek Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych. Jego dziełem są wnętrza lokalu Stowarzyszenia Architektów Polskich, wnętrza i meble Mu zeum - Pomnika Tysiąclecia Państwa Polskiego w Gnieźnie, wnętrze małej auli reprezentacyjnej w Politechnice Poznańskiej, wnętrza wagonów kolejowych - opracowane na zlecenie Zakładów Przemysłu Metalowego "H. Cegielski". J edną z najnowszych prac prof. Węcławskiego jest realizowany zespół sakralny przy ul. Grunwaldzkiej. Profesor jest także autorem prac teoretycznych z zakresu architektury i wzornictwa przemysłowego oraz licznych artykułów specjalistycznych. Pracę zawodową łączy z działalnością społeczną, jest członkiem Rady Nauki Szkolnictwa Artystycznego, aktywnie działa w Stowarzyszeniu Architektów Polskich. JAN WITKOWSKI J eden z najbardziej zasłużonych filatelistów polskich, rozpoczął swoją działalność kolekcjonerską w 1920 r. jako uczeń gimnazjalny w kółku młodzieżowym, by po kilkunastu już latach uczestniczyć w liczących się wystawach międzynarodowych w Europie, Australii, Brazylii, Japonii, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych Ameryki Płn. jako wystawca, komisarz i juror. Jan Witkowski jest współorganizatorem krajowych i międzynarodowych wystaw filatelistycznych, w tym jako przewodniczący Komitetu Organizacyjnego realizował Światową Wystawę Filatelistyczną Polska 73 w Poznaniu. Była to największa wystawa w historii filatelistyki polskiej i jedna z największych w dziejach filatelistyki światowej. Jan Witkowski jest członkiem zwyczajnym i honorowym wielu zagranicznych towarzystw filatelistycznych, m.in. we Włoszech, Stanach Zjednoczonych Ameryki Płn., Szwajcarii i Australii. Pełni funkcję wiceprezesa Międzynarodowego Związku Dziennikarzy Filatelistycznych i sekretarza Międzynarodowe 10«go Komitetu Wystaw Filatelistycznych Miast Targowych INTERMESS. Za swoją działalność otrzymał szereg krajowych i zagranicznych wyróżnień, w tym m.in. Zarządu Pocztowego ONZ w Genew'.e za propagowanie idei ONZ przez międzynarodową działalność filatelistyczną Zebrała: Hanna Rubas VI SESJA MIEJSKIEJ RADY NARODOWEJ W dniu 13 kwietnia 1989 r. w sali posiedzeń Miejskiej Rady Narodowej przy pi. Kolegiackim odbyła się, z udziałem 95 radnych, VI Sesja Miejskiej Rady Narodowej. W sesji uczestniczyli: prezydent Poznania Andrzej Wituski, wiceprezydenci: Łucjan Majewski, Bogdan Pucek i Mirosław Kopiński, przewodniczący Miejskiego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego Rafał Szymański, pełnomocnik wojewody poznańskiego do spraw inwalidów i osób niepełnosprawnych Ryszard Chwiłkowski, prezes Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci Stefan Barłóg, dyrektor Specjalistycznego Zespołu Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem dr med. Eugeniusz Błaszczyk, prezes Regionalnego Związku Spółdzielni Inwalidów Zdzisław Bączkiewicz, komendant Chorągwi Poznańskiej Związku Harcerstwa Polskiego Włodzimierz Warchalewski, prezes Sądu Rejonowego Janusz Ruszyński, dyrektorzy i kierownicy przedsiębiorstw miejskich, przewodniczący Dzielnicowych Rad Narodowych i sekretarze Komitetów Dzielnicowych Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, naczelnicy dzielnic oraz przedstawiciele prasy. Obradom przewodniczył radny Stanisław Antczak. Rada jednomyślnie przyjęła porządek obrad, obejmujący m.in.: 1. Stan i perspektywy kształcenia specjalnego w Poznaniu; 2. Informację o sposobie i terminie załatwiania w Urzędzie Miejskim skarg 1 wniosków obywateli zgłoszonych w 1988 r.; 3. Stan realizacji Programu zapobiegania i zwalczania patologii społecznej, przestępczości i wykroczeń w Poznaniu w latach 1986 - 1990; 4. Projekty uchwał m.in. w sprawach: a) podziału miasta na strefy oraz stawek czynszowych za najem lokali użytkowych, b) nazw ulic miasta, c) uchylenia U chwały z dnia 10 IV 1987 r. w sprawie utworzenia wspólnego Funduszu Gospodarki Gruntami i Gospodarki Mieszkaniowej z gminami: Komorniki, Dopiewo, Rokietnica, Suchy Las, Tarnowo Podgórne i miastem Puszczykowo, d) udziału Miejskiej Rady Narodowej w Miejskim Przedsiębiorstwie Handlowo-Gastronomicznym "Posnania" (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością); 5. Omówienie spraw związanych z budową elektrowni jądrowej "Warta" w Klempiczu. Interpelacje i wnioski: Radny Andrzej Baraniecki dwukrotnie apelował, by legalne 1 nielegalne manifestacje organizowane w mieście nie prowadziły do aktów wandalizmu, by bezmyślnością nie niszczono tego, co wielkim nakładem środków czyni się dla poprawy estetyki miasta. Radny Mirosław Czechowski powiedział: "W ostatnim okresie ulice naszego miasta były widownią manifestacji i demonstracji ubarwionej wręcz wulgarnymi hasłami antypaństwowymi [.. J Sprawozdania V Sesja Rady była pOSWIęcona budżetowi miasta przeznaczonemu na zaspokojenie pełnego funkcjonowania życia mieszkańców [...] A tu, w wyniku działań destrukcyjnych niektórych grup społecznych, burzy się nasz wspólny dorobek komunalny. Aby przeciwstawić się tym negatywnym zjawiskom, wnioskuję, aby Prezydium Rady wystąpiło z apelem do rektorów wyższych uczelni, szkół podstawowych i ponadpodstawowych - o podjęcie wysiłku w procesie wychowawczo-dydaktycznym, aby młode umysły i ich nie ukształtowana świadomość nie były narzędziem manipulacji. Aby przywrócić ład, porządek, estetykę i wzorową czystość miasta - stolicy Merkurego. "W imieniu Zespołu Radnych Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wnioskuję o większą inicjatywę obywateli radnych, aby rola społecznego działania nie ograniczała się tylko do udziału w sesjach, aby wychodzić naprzeciw trudom, kłopotom wyborców, mieszkańców miasta. To nas, Obywatele Radni, społeczeństwo będzie rozliczało ze społecznego mandatu. "Naszą stałą zasadą winno być systematyczne przekazywanie wyi ków obrad sesyjnych i prac komisji do na · szych miejsc pracy, organizacji społecznych, samorządów mieszkańców. Pragniemy, aby IX kadencja Miejskiej Rady Narodowej zapisała się w »Kronice Miasta Poznania« jako mwatorska, pełrn inicjatyw twórczyni;, zespołowych i irdywidualnych, dla dobra społeczeństwa i miasta dla ćbbr«) naszej Oj?zyzny". Radny Michał Downarowicz .v w cela uzyskania śtodków- medycz-i/.T dla Spe.jalistycz neg-. Zespołu O ikologicznego, gdyż jego zdaniem "szczyt" zachorowań na nowotwory na skutek awarii w Czernobylu wystąpi w latach 1992 -1993. Przedstawiając przebieg wydarzeń w dniu 2 kwietnia 1989 r. na Starym Rynku, radny Downarowicz poinformował m.in., iż, manifestacja zorganizowana przez Wielkopolskie Seminarium Ekologiczne zakończyłaby się spokojnie gdyby nie siły porządkowe. "Prawdą jest - mówił M. Downarowicz - iż nie wszystkie hasła były związane z ekologią. Organizatorzy demonstracji podjęli rozmowy zmierzające do jej pokojowego zakończenia. Po zakończeniu manifestacji, na rozchodzących się ludzi skierowano uzbrojonych w pałki »zomowców« i dwie armatki wodne. Następnego dnia w poznańskiej prasie ukazały się napastliwe artykuły szkalujące manifestantów, nazywając ich rzekomymi ekologami uzbrojonymi w kamienie i poj emniki z farbą" . Radny Downarowicz zaapelował do dziennikarzy "Głosu Wielkopolskiego" , aby szybko przeprosili Wielkopolskie Seminari um Ekologiczne za tego typu insynuacje oraz zgłosił wniosek, by na następnej sesji Rady rzecznik prasowy lub przedstawiciel Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych wyjaśnił, co było powodem użycia sił porządkowych. Radny Mieczysław Duszyński zapytał: 1. Dlaczego nie są wydawane zezwolenia na ogrzewanie mieszkań gazem, podczas gdy w okolicach Poznania jest kilka odwiertów gazu, które można eksploatować? 2. Czy istnieje zarządzenie prezydenta miasta zakazujące rozpalania ognisk i spalania odpadów na ogródkach działkowych? 3. Czy prawdą jest, że na J unikowi e ktoś wybudował elektrownię wiatrową i musiał ją zlikwidować z uwagi na duże podatki? Radny Włodzimierz Olejnik zapytał, co zamierza czynić administracja wobec dalszych legalnych i nielegalnych manifestacji na obszarze miasta? Regułą są bowiem manifestacje w śródmieściu w godzinach szczytu komunikacyjnego. Radny Jan Górski zapytał, kiedy mieszkańcy Osiedla Kopernika doczekają się usunięcia parkujących tam starych samochodów? Radny Florian Kycler, występując w imieniu użytkowników garaży przy ul. Dąbrowskiego 102, zgłosił wniosek o skontrolowanie Rejonów Eksploatacji Budynków, a szczególnie Rejonu Nr 6, oraz przeanalizowanie kosztów eksploatacji garaży. Radna Danuta Wojciechowska, występując w imieniu mieszkańców Osiedla Pawła Strzeleckiego (Głuszyna), przedstawiła wniosek, aby: 1. U stawić znak ograniczający prędkość ruchu pojazdów na ulicach osiedla; 2. Oznakować przeJSCIa dla pieszych na tym osiedlu przy przystanku autobusowym w kierunku Sypniewa; 3. Rozważyć możliwości ubranżowienia sklepów w Poznaniu. Tadeusz Pawłowski zaprotestował przeciw decyzji Urzędu Miejskiego o lokalizacji Zakładów Produkcji Tkanin Rękodzieła Artystycznego przy ul. Warszawskiej. Mówca zapytał też dlaczego Poznańskie Przedsiębiorstwo Zieleni nie poczyniło dotąd starań o rozpoczęcie budowy leśniczówki w kompleksie leśnym Marcelin-Wola oraz czy Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych otrzymał już decyzję, na jakiej powierzchni może stawiać ogrodzenie lasu przy ul. Chemicznej? Odpowiadając na niektóre interpelacje i wnioski prezydent Poznania Andrzej Wituski poinformował, iż od dnia 11 listopada 1988 r. administracja dzielnicowa wydała wiele zezwoleń na manifestacje, m.in. Polskiemu Klubowi Ekologicznemu, Wielkopolskiemu Klubowi Politycznemu "Ład i Wolność", Związkowi Akademickiemu "Młoda Polska", Klubowi Inteligencji Katolickiej, Poznańskiemu Klubowi Historycznemu im. dra Franciszka Witaszka, Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej "Solidarność" Regionu Wielkopolska, grupie studenckiej reprezentującej Komitet Uczelniany Niezależnego Związku Studentów przy Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. W Poznaniu nie ma zbyt wielu placów, na których mogłyby być organizowane manifestacje. Pozostają: Stary Rynek, Łęgi Dębińskie, tereny przy "Arenie". Miasto jest w stanie zapewnić każdej manifestacji Miejską Służbę Porządkową, jeśli odbywa się ona kulturalnie i zgodnie z przyjętymi regułami. Manifestacje nie mogą być organizowane w godzinach od 15 do 16 nie z przyczyn politycznych lecz z powodu dezorganizacji ruchu w mieście. Andrzej Wituski zapewnił, iż: rozważy się możliwość przyjścia z pomocą onkologii, m.in. w ramach zakupów targowych. W obrębie Starego Rynku prowadzone są roboty związane z wymianą sieci gazowej, aby umożliwić ogrzewanie mieszkań gazem. Przyczyni się to do likwidacji 30 kotłowni na 300 istniejących. Doprowadzono także do końca sprawę opalania gazem wszystkich piekarni. Zarejestrowano ok. 12 tys. wniosków o instalacj e gazowe a ilość ta przekracza możliwości instalacyjne, wpierw musi bowiem nastąpić rozbudowa magistrali przepływu gazu. Andrzej Wituski oświadczył, iż nie ma zarządzenia w sprawie zakazu spalania śmieci na działkach. Jest to uregulowane innymi przepisami prawnymi; do następnej sesji zostaną wyprowadzone stare samochody z Osiedla Kopernika; wnioski w sprawie oznakowania ulic w Głuszynie zostały przyjęte do natychmiastowej realizacji. Dyrektor Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Mieszkaniowej Ryszard Ćmielewski, wyjaśniając sprawę czynszów za garaże, poinformował, iż zostanie powołany dwuosobowy zespół, który zbada gospodarkę Rejonu Eksploatacji Budynków Nr 6. Ponadto powiedział, że czynsze za garaże w Poznaniu są najniższe w kraju. Przed przystąpieniem do dyskusji nad stanem i perspektywami kształcenia specjalnego, Rada powołała Komisję Projektu Uchwały. Funkcję przewodni Sprawozdania czącego powierzono radnemu Wojciechowi Kozakiewiczowi. Materiały dotyczące tego problemu opracowane zostały przez mgr Annę Żarnowiecką-Kiec i zostały doręczone radnym przed sesją. Materiały zostały bogato udokumentowane tabelami statystycznymi. "Przedmiotem analizy niniejszego opracowania - stwierdziła autorka na wstępie - jest kwestia zagwarantowania potrzeb edukacyjnych tych dzieci, które wymagają kształcenia specjalnego [...] Dzieci zamieszkałe w Poznaniu mogą korzystać z placówek kształcenia specjalnego, zlokalizowanych w samym mieście i na jego obrzeżach. Są to przedszkola, oddziały przedszkolne, szkoły i klasy specjalne dla następujących odchyleń od normy: upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim; upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym i znacznym; wady wzroku, słuchu i mowy; kalectwa narządu ruchu; przewlekłe choroby; upośledzenia sprzężone (więcej niż jedno upośledzenie). " Upośledzeniem najczęściej występującym wśród dzieci w wieku szkoły podstawowej jest niedorozwój umysłowy w stopniu lekkim a następnie w stopniu umiarkowanym i znacznym. Dzieci z drugiej grupy określa się jako wychowalne ale nie wyuczalne, nie są one bowiem zdolne do opanowania programu dydaktycznego nawet w zawężonym zakresie [...] Liczba uczniów w obu typach takich placówek wciąż wykazuje tendencje wzrostowe, co jest związane w znacznym stopniu z podnoszeniem się liczby dzieci w ogóle [,..] Dla dzieci w wieku przedszkolnym organizuje się grupy tylko przy umiarkowanym i znacznym niedorozwoju umysłowym. Aktualnie korzysta z tej formy opieki 28 dzieci. Pożądany jest jak najdłuższy pobyt dzieci upośledzonych umysłowo wśród rówieśników bez odchyleń od normy, celem stymulowania rozwoju dzieci zaburzonych i zahamowanych". "Przedmiotem stałej uwagi i szczególnej troski Wydziału Oświaty i Wychowania Urzędu Miejskiego czytamy dalej w opracowaniu - są placówki kształcenia specjalnego, bezpośrednio nadzorowane przez ten organ i skupiające największą liczbę dzieci. Z placówek wychowania przedszkolnego miasto nadzoruje bezpośrednio Przedszkole Specjalne Nr 164. Spośród szkół podstawowych m.in. wszystkie placówki dla dzieci upośledzonych umysłowo. Tzw. współczynnik zmianowości wynosi dla wszystkich szkół mniej więcej 1, ale nie stanowi to, iż stan bazy omawianych placówek można uznać za zadowalający. "Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 102 (Stare Miasto) pracuje w dwóch starych budynkach (ul. Wszystkich Świętych i ul. Hulewiczów). Pierwszy z budynków utrudnia poruszanie się dzieci o niepełnej sprawności ruchowej po wysokich schodach. Jest to także niebezpieczne dla dzieci z padaczką. "Szkoła Podstawowa Specjalna Nr 105 również pracuje w dwóch różnych punktach dzielnicy, w starych budynkach przy ul. Bydgoskiej i przy ul. Mariackiej (odległość trzech przystanków autobusowych). Tam również są niebezpieczne, wąskie i strome schody. Poza tym właściciel budynku (Zrzeszenie Katoli - ków "Caritas") wnosi o wyprowadzenie oddziałów szkolnych na rzecz Zakładu Leczniczo-Wychowawczego. Omawiana placówka nie posiada bloku żywieniowego. "Budynki Szkoły Podstawowej Nr 107 także należą do naj starszych obiektów wykorzystywanych na cele szkolne. "Niewątpliwym utrudnieniem w pracy Szkoły Podstawowej Specjalnej Nr 103, tzw. szkoły życia, jest brak internatu. Dzieci dowożone są do tej placówki (ul. Rycerska) z całego miasta [...] "Ośrodek Szkolno- Wychowawczy dla Dzieci Głuchych, liczący blisko 160 lat, jest zlokalizowany w ponad trzystuletnim obiekcie. Wciąż niszczejąca substancja starych budynków wymaga stałych wysokich nakładów finansowych 153' na bieżące remonty i rozbudowę obiektu. Ośrodek ten kształci dzieci i młodzież z trzech województw: pilskiego, poznańskiego i konińskiego. Związana z tym jest konieczność rozbudowy internatu. Na 135 miejsc przyjęto w br. szkolnym 170 uczniów! "Szkoła Zawodowa Specjalna prA.y ul. Żniwnej została utworzona dla 288 a uczęszcza do niej ponad 400 uczniów. Rozbudowa obiektu według już istniejącego planu pozwoliłaby na poszerzenie szkoły o 7 pomieszczeń dydaktycznych, 7 warsztatowych, 4 magazyny i zaplecze gospodarcze. "Kolejnym znacznym utrudnieniem w pracy szkół specjalnych jest zupełny brak odpowiedniej bazy dla mniejszych grup (klas specjalnych) różnych upośledzeń. Dotyczy to klas dla dzieci niedosłyszących i klas dla dzieci kalekich, po mózgowym porażeniu i z innymi defektami narządu ruchu. Absolwenci Żłobka Specjalnego "Bartek" (dla dzieci po mózgowym porażeniu dziecięcym) nie mogą już liczyć na przyjęcie do Instytutu Ortopedii i Rehabilitacji ze względu na zupełny brak pomieszczeń do nauki i rehabilitacji ruchowej dzieci" . Po omówieniu perspektyw kształcenia specjalnego w Poznaniu, opracowanie kończyło się następującymi wnioskami: 1. S tan kształcenia specjalnego w Poznaniu można uznać za zadowalający i wystarczający w bieżącej chwili. Biorąc jednak pod uwagę aktualną !i:zbę pomieszczeń do nauki oraz stan obiektów będących w dyspozycji szkół specjalnych, należy zaplanować wybudowanie co najmniej dwóch nowych szkół: na Piątkowie i na Nowym Mieście. 2. Spiesznej realizacji wymaga budowa internatu przy Szkole Podstawowej Specjalnej Nr 103 i rozbudowa istniejącego obiektu. 3. Klasy dla dzieci powinny znaleźć się w szym obiekcie, bowiem Mistrzostwa Sportowegoniedosłyszących innym, mniejZespół Szkół jest za dużymi zbyt wielorakim organizmem dla tych dzieci. Ponadto ciąg klas dla dzieci niedosłyszących należy wypełnić dokonując naboru w każdym roku szkolnym. 4. Spiesznego rozwiązania wymaga* problem dzieci w wieku przedszkolnym, upośledzonych umysłowo w stopniu' umiarkowanym i znacznym. W każdej dzielnicy powinien znajdować się choć jeden oddział. Aktualnie brakuje pomieszczeń na ten cel. 5. Rozwiązania wymaga sprawa dzieci z kalectwem narządu ruchu, zwłaszcza po mózgowym porażeniu. Istniejące w Instytucie Ortopedii i Rehabilitacji dwie klasy powinny znaleźć kontynuację w postaci szkół z zapleczem rehabilitacyjnym. 6. Należy kontynuować przygotowania specjalistyczne nauczycieli do pracy z dziećmi wykazującymi zaburzenia rozwojowe i mającymi trudności w nauce. 7 . Należy usprawniać organizację pomocy korekcyjno-wyrównawczej dla dzieci z odchyleniami w stanie zdrowia i rozwoju, pozostających w szkołach masowych. 8. Należy dążyć do jak naj szybszej rozbudowy Zawodowej Szkoły Specjalnej przy ul. Żniwnej. 9. Należy dokonać remontów i modernizacji ośrodka Szkolno- Wychowawczego dla Dzieci Głuchych: doprowadzić gaz, dokonać remontu kapitalnego dachu na budynku szkoły podstawowej, wybudować nowy internat (w północnej części posesji), wykonać remont kapitalny pomieszczeń aktualnego internatu. 10. Pomieszczenia piwniczne Szkoły Podstawowej Specjalnej Nr 105 należy zaadaptować na blok żywieniowy. Radny Wojciech Kozakiewicz - przewodniczący Komisji Wychowania, Oświaty i Kultury stwierdził m.in., iż prezentowane materiały dotyczą głównie bazy i kadry, pomijając ze względu na przyjętą koncepcję wiele innych istotnych problemów, co nie oznacza, że sprawy te znikają z pola widzenia Sprawozdaniaoświatowców. Chodzi tu o naukowe aspekty kształcenia specjalnego, problemy medyczne, innych sojuszników tej oświaty: czynniki społeczne, Związek Harcerstwa Polskiego, Towarzystwo Przyjaciół Dzieci oraz sprawy dalszych losów absolwentów. Przedstawione materiały zostały również szczegółowo przeanalizowane przez trzy inne komisje Miejskiej Rady N arodowej: do spraw Samorządu; Zdrowia, Kultury Fizycznej i Spraw Socjalnych oraz Rozwoju Gospodarczego i Zagospodarowania Przestrzennego. Radny Kozakiewicz zaapelował do radnych o poparcie i zaakceptowanie propozycji uchwały zawierającej katalog zadań. Realizacja tych zadań, niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania sieci placówek kształcenia specjalnego w Poznaniu i objęcia opieką wszystkich dzieci specjalnej troski, zależy w głównej mierze od rozmiarów środków przyznanych przez Wojewódzką Radę Narodową i dzielnicowe rady narodowe. Radny Maciej Kościeiski, występując z upoważnienia Zespołu Radnych Stronnictwa Demokratycznego, stwierdził, że Zespół głosować będzie za przyjęciem uchwały . Jednocześnie radny Kościeiski przedstawił swe uwagi i propozycje uzupełniające: 1. Nie maleje liczba dzieci z defektami narządu ruchu, spowodowanymi m.in. mózgowym porażeniem dziecięcym. Dzięki staraniom Wydziału Oświaty i Wychowania udało się zorganizować naukę dla tych dzieci przy Instytucie Ortopedii i Rehabilitacji. Opieką +ą, ze względu na szczupłość bazy lokalowej, objęta jest tylko część dzieci. Dziec:om tym potrzebna jest też poradnia rehabilitacyjna. Według informacji uzyskanych od lekarza miejskiego, można by zorganizować ją niewielkim nakładem kosztów w jednym ze żłobków na Winogradach np. na Osiedlu Zwycięstwa. 2. Poradnie wychowawczo-zawodowe są specjalistycznymi placówkami oświa towymi, które realizują rozległe zadania związane z diagnozą i terapią dzieci defektywnych. Są one jednak nie wystarczające, m.in. z powodu kiepskiego stanu lokalowego większości poradni. Tymczasem ani w planach rozwoju oświaty, ani w planach rozwoju szkolnictwa specjalnego nie ma informacji o poprawie warunków pracy poradni. Jeśli nawet poradnie nie podlegają bezpośrednio nadzorowi Urzędu Miejskiego, to miasto musi zatroszczyć się o ich warunki pracy. Wydział Oświaty i Wychowania, choć dostrzega wagę problemu, nie rozwiąże go bez przydzielenia odpowiedniej bazy lokalowej. "W związku z tym - powiedział na zakończenie radny Kościeiski - Klub Radnych Stronnictwa Demokratycznego proponuje, by Rada wspólnie z Wojewódzką Radą Narodową rozważyła: 1. Przyspieszenie opracowania i wdrożenia planu edukacji dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. 2. Podjęcie szybkich kroków w celu utworzenia poradni rehabilitacyjnej dla dzieci z kalectwem narządów ruchu. 3. Polepszenie warunków pracy poradni wychowawczo-zawodowych, a szczególnie ich warunków lokalowych. 4. Rozpatrzenie możliwości przeznaczenia w przyszłości pewnej kwoty z nadwyżki budżetowej Miejskiej Rady N arodowej na wyposażenie szkół specjalnych, a w szczególności na wyposażenie gabinetu logopedycznego do rehabilitacji mowy dzieci uczących się w klasach specjalnych dla dzieci niedosłyszących" . Radna Iwona Nowak w dłuższym wystąpieniu uzasadniła swoje poprawki do projektu uchwały. Dyskusję nad tym punktem porządku dziennego wzbogaciły wystąpienia kierdwnika Zakładu Psychopatologii Dziecka i Pedagogiki Specjalnej U niwersytetu im. Adama Mickiewicza doc. dr hab. Ireny Obuchowskiej, dyrektora Wojewódzkiej Poradni Wychowawczo-Zawodowej Jacka Szambelana i peł Ryc. 1. Nowe ulice w obrąbie Piątkowa Ryc. 2. Nowe ulice w obrębie Krzyżownik Sprawozdania I/l / Sztormowa / / / / sanatorium Ryc. 3. Nowa ul. Sztormowa w obrębie Kiekrza nomocnika wojewody do spraw inwalidów i osób niepełnosprawnych Ryszarda Chwiłkowskiego. Po wystąpieniu przewodniczącego Komisji Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego radnego Zygmunta Dembińskiego, Rada przyjęła do wiadomości informację o sposobie i terminie załatwiania skarg i wniosków obywateli zgłoszonych w Urzędzie Miejskim w 1988 r., zobowiązując prezydenta miasta do rozpatrzenia uwag i wniosków zgłoszonych przez Z. Dembińskiego. Stanowisko Komisji Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego w sprawie stanu realizacji U chwały Rady Nr XIX/139/89 w sprawie Programu zapobiegania i zwalniania patologii społecznej, przestępczości i wykroczeń w latach 1986 - 1990 przedstawił radny Stanisław Iwański. Informację o zwalczaniu przestępczości, wykroczeń i patologii społecznej w Poznaniu w 1988 r. przedstawił prokurator wojewódzki Wojciech Kłos. Rada przyjęła do wiadomości przedstawione informacje, zobowiązując Komisje: Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego; Wychowania, Oświaty i Kultury; Zdrowia, Kultury Fizycznej i Spraw Socjalnych i do spraw Samorządu do dokonywania okresowych ocen stopnia realizacji tej U chwały. Ryc. 4. Nowa ul. Okrętowa w obrębie Kiekrza W punkcie 6 porządku obrad, Rada rozpatrzyła projekty kilku uchwał. Kierownik Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Jan Rybka poinformował, iż nowy projekt uchwały w sprawie podziału miasta na stref y oraz wysokości stawek czynszowych za najem lokali użytkowych uwzględnia postulaty wysunięte na poprzedniej sesji Rady, jak i wnioski zgłoszone przez komisje Rady. Rozporządzenie Rady Ministrów określiło maksymalną stawkę w wysokości 1000 zł oraz minimalną - 150 zł, z tym, że stawka 150 zł może być stosowana wyłącznie wobec organizacji społecznych i politycznych utrzymujących się z własnych składek. Rada podjęła Uchwałę Nr VI/33/89 w sprawie podziału miasta na strefy oraz wysokości stawek czynszowych za najem lokali użytkowych, przy jednym głosie wstrzymującym się. N astępnie w przeprowadzonych głosowaniach Rada jednogłośnie podjęła U chwały: w sprawie nazw ulic miasta (VI/34/89) i w sprawie uchylenia U chwały Nr XIX/137/87 z dnia 10 kwietnia 1987 r. o utworzeniu wspólnego Funduszu Gospodarki Gruntami i Gospodarki Mieszkaniowej z gminami: Komorniki, Dopiewo, Rokietnica, Suchy Las, Tarnowo Podgórne i miastem Pu szczykowo (VI/35/89); w sprawie aktualizacji miejscowego planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego "Wilda 5" (VI/36/89) i miejscowego planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego "Grunwald 6" VI/37/89). Przy jednym głosie wstrzymującym się Rada podjęła Uchwałę Nr VI/39/89 o udziale Miejskiej Rady Narodowej w Miejskim Przedsiębiorstwie Handlowo-Gastronomicznym "Posnania" (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością). "Miejska Rada Narodowa w Poznaniu - czytamy w tej ostatniej Uchwale - przystępuje jako udziałowiec do powstającego Miejskiego Przedsiębiorstwa »Posnania«, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Ugu) i obejmuje w tej spółce aporty w postaci 22 kiosków typu jugosłowiańskiego, co stanowi 97 udziałów po 1 min zł każdy z nich". Wymieniona w U chwale kwota 97 min zł udziału Miejskiej Rady Narodowej stanowi 51 % kapitału założycielskiego spółki. Jest ona kapitałową i organizacyjną gwarancją interesów miejskich. Radny Wojciech Kozakiewicz, zgłaszając wniosek o podjęcie uchwały w sprawie kształcenia specjalnego, zaproponował w treści Uchwały, w 3, skreślić słowa "w roku 1991 i 1993", wpisując w to miejsce słowa: "w pierwszym półroczu każdego roku", natomiast w załączniku do U chwały, w punkcie 3 b zmienić termin realizacji z roku 1991 na rok 1990. Trzy wnioski Zespołu Radnych Stronnictwa Demokratycznego stanowić miały w załączniku kolejne punkty jako dodatkowe zadania, a mianowIcIe: pkt 5. Podjąć szybkie działania w celu utworzenia poradni rehabilitacyjnej dla dzieci z kalectwem narządów ruchu; pkt 6. Poprawić warunki pracy poradni wychowawczo-zawodowych, szczególnie ich warunki lokalowe; pkt 7. Przy rozdziale nadwyżki budżetowej uwzględnić dotacje na wyposażenie szkół specjalnych. Rada jednomyślnie podjęła Uchwałę Nr VI/38/89 w sprawie kształcenia specjalnego dzieci i młodzieży. Przewodniczący obrad, radny Stanisław Antczak poinformował, iż w związku z interpelacją zgłoszoną na poprzedniej sesji a dotyczącą zwołania posiedzenia na temat budowy elektrowni jądrowej "Warta" w Klempiczu ustalono z radnym Michałem Downarowiczem, że na VI Sesji zapozna on Radę z treścią pisma, które wystosował w imieniu Komisji Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej do ministra przemysłu Mieczysława Wilczka w sprawie budowy tej elektrowni. "Komisja Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Miejskiej Rady Narodowej w Poznaniu - czytał radny Downarowicz - zwraca się z uprzejmą prośbą o udzielenie odpowiedzi na postawione niżej pytania - dotyczące budowy elektrowni jądrowej "Warta" w Klempiczu. "Sytuację ekologiczną Polski można określić mianem klęski ekologicznej o globalnym wymiarze. Stwarza to w opinii naukowców bezpośrednie zagrożenie bytu biologicznego ludności. Podstawowym warunkiem niedopuszczenia do katastrofy ekologicznej jest ograniczenie emisji dwutlenku siarki, tlenków azotu i dwutlenku węgla. "Od dłuższego czasu dochodzi ze strony różnych organizacji społecznych i politycznych, zarówno oficjalnych, jak i nielegalnych, do protestów skierowanych przeciwko budowie elektrowni jądrowej "Warta" w Klempiczu. Miejska Rada Narodowa nie zamierza oceniać zasadności argumentów używanych przez przeciwników rozwoju energetyki jądrowej, ani też nawoływać do wyeliminowania (a priori) udziału paliwa jądrowego w bilansie paliw i energii. "Miejska Rada Narodowa pragnie poznać odpowiedź na następujące pytania i od odpowiedzi na nie uzależnia wydanie swoj ej opinii. Pytania te brzmią następująco: l, Jakie są źródła finansowania elek Sprawozdaniatrowni jądrowej w Klempiczu 1 jaki jest planowany koszt budowy tej elektrowni? 2. Czy wraz z programem rozwoju energetyki jądrowej opracowany został program likwidacji elektrowni konwencjonalnych? 3. Czy przeznaczenie ogromnych nakładów finansowych na rozwój energetyki jądrowej w Polsce nie spowoduje brav ku środków na program emisji S O 2 i NO x ? (program redukcji tych emisji). 4. Jaka jest naprawdę wielkość udokumentowanych złóż gazu ziemnego i dlaczego ograniczono poważnie nakłady na poszukiwanie nowych złóż gazu ziemnego i ropy naftowej? 5. Skoro mimo Uchwały Rady Ministrów z 1984 r. o »Rozwoju hutnictwa dla potrzeb energetyki jądrowej«, według której cztery huty miały ulec modernizacji, żadna z tych inwestycji nie została nawet rozpoczęta; skoro iluzją jest wyprodukowanie 50 lub 7rP/o> wyposażenia przyszłych elektrowni jądrowych w Polsce, jak zakładano w »Założeniach Rozwoju Energetyki J ądrowej«, skąd zostaną sprowadzone urządzenia do polskich elektrowni jądrowych? 6. Od 1990 roku Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich wstrzymuje produkcję materiałów do reaktorów WWER-440, skąd w takim razie uzyskamy potrzebne elementy do reaktorów WWER-440 i czym zapłacimy za import tych elementów, skoro zgodnie z porozumieniem z 1979 r. Polska miała w ramach Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej dostarczać elementy do reaktorów WWER-1000 - jako forma zapłaty za import urządzeń dla naszych elektrowni jądrowych, a do czego nie jesteśmy w ogóle przygotowani? 7. Czy budowa elektrowni o mocy aż 4400 MW jest koniecznością'" czy przejawem nadal nie wygasłej skłonności do gigantyzmu? 8. Jaka jest opinia Państwowego Dozoru Bezpieczeństwa Jądrowego dotycząca lokalizacji elektrowni jądrowej " Warta" w Klempiczu? 9. Czy Dozór Bezpieczeństwa Jądrowego zgłaszał zastrzeżenia co do dokumen - tacji technicznej, przedstawionej przez stronę radziecką? 10. Czy jest możliwe podanie do wiadomości radnych treści protokołu P-5 z 28 IV 1987 r. (?) z narady ze specjalistami radzieckimi? Przewodniczący Komisji Michał Downarowicz" Radny Władysław Mielcarek poinformował, iż inwestorem elektrowni jądrowej "Warta" w Klempiczu jest Zachodni Okręg Energetyczny Poznań, a generalnym wykonawcą - Przedsiębiorstwo " Energobud" Warszawa. W 1988 r. rozpoczęto roboty na budowie zaplecza pilotującego, które ma na celu przygotowanie zapleczy związanych z bezpośrednią realizacją zadania [,..] Aktualnie realizowane są takie obiekty jak: stołówki, umywalnie, magazyny. N atomiast program robót podstawowych przewiduje: pierwszy blok energetyczny w latach 1991 -1998; drugi - w latach 1993 - 2000; trzeci - w latach 1995 - -2002 a czwarty - w latach 1997-2004. Radny Włodzimierz Olejnik, występując w imieniu Zespołu Radnych Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Bezpartyjnych, powiedział: "Pragnę zaprezentować stanowiska Zespołu, który był inicjatorem podjęcia tej złożonej problematyki na dzisiejszej sesji. Nie jest to problem łatwy, niełatwo dać jednoznaczną odpowiedź. Nie da się ukryć, że temat ten od szeregu miesięcy jest w centrum uwagi społeczeństwa miasta Poznania. Odbyte już i trwające nadal akcje protestacyjne, marsze i wiece organizowane przez Polski Klub Ekologiczny, do których dołączają rzesze niestowarzyszonych obywateli, wykazały niezbicie, że tak znamienne decyzje gospodarcze należy podejmować z dużą rozwagą i pełnym rozeznaniem ich skutków. "Uważamy, że przed podjęciem decyzji o budowie elektrowni atomowej, społeczeństwo powinno zostać w pełni poinformowane o bilansie energetycznym kraju, o motywach uzasadniających jej lokalizację, technologię oraz wszelkich skutkach tak ekonomicznych jak i ekologicznych, a ostateczna decyzja powinna być oparta na opinii społecznej. "W tak ważnej sprawie, jaką jest niewątpliwie budowa elektrowni jądrowej »Warta«, emocje powinny być zastąpione argumentami, które jednoznacznie przekonałyby społeczeństwo i wyjaśniły wszystkie wątpliwości. Rozumiemy, że protestujący mają rację, istotną i w pełni zrozumiałą dla mieszkańców naszego regionu. Nikt nie chciałby mieszkać w pobliżu elektrowni, o której nie wie nic lub wie bardzo mało. "Zespół nasz w pełni podziela nie tylko krytyczne uwagi co do lokalizacji, ale jeszcze większe co do sposobu jej podjęcia, braku akcji przygotowawczej, braku szerokiej oddolnej konsultacji - uważamy, że jest to godne ubolewania. "Spór wokół Klempicza wykazał jak wiele jeszcze jest do zrobienia w tym zakresie. Nie należy jednak problemu Klempicza rozpatrywać w kategoriach politycznych - by elektrownia nie była pretekstem do wyrażania i demonstrowania sprzeciwu przeciwko władzy, by nie stała się przedmiotem walki politycznej. "Zespół Radnych Polskiej Zjedno:zonej Partii Robotniczej i Bezpartyjnych jest pełen sympatii dla ruchu ekologicznego i wiele niepokoju budzi w nas stała degradacja środowiska, lasów, obszarów rolniczych zatruwanych przez nasz przemysł, samochody itp. Nie pozwolimy na to, by dalsza degradacja środowiska naturalnego następowała w majestacie obowiązującego prawa. Przy podejmowaniu każdej decyzji gospodarczej muszą być uwzględniane aspekty ekologiczną aby każdy budowany obiekt produkcyjny czy komunalny posiadał atest ekologiczny. " Tylko takie postępowanie pozwoli nam skończyć z fikcją ekologiczną. T o pod panującą Ustawą o ochronie środowiska doprowadzono do tego, że nie mamy wód I klasy czystości, umierają nam jeziora, mamy najbardziej zanieczyszczone powietrze. Nasze prawo dopuszcza zbyt wiele odstępstw, niemal każdą decyzję można »obejść«. Ustalono normy, które nie są przestrzegane, nakładane kary są odraczane lub umarzane. Problematyka ochrony środowiska była i jest częstym tematem podejmowanym przez naszych towarzyszy na zebraniach partyjnych w zakładach pracy. Była także analizowana przez Egzekutywę Komitetu Wojewódzkie A -.' naszej partii, która również krytycznie odniosła się do dotychczasowych działań w tej sferze. "Wojewódzka Konferencja Sprawozdawcza uznała ochronę środou.' ;ka naturalnego za jeden z priorytetowych kierunków rozwoju. Zespół, doceniajac głęboki niepokój społeczny, wyrażane powszechnie obawy, wątpliwości, postulaty i protesty podziela stanowisko Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu w sprawie budowy elektrowni jądrowej »Warta« w Klempiczu" . Radny Andrzej Baraniecki zaproponował, aby Rada nie czekając na udzielenie odpowiedzi przez ministra przemysłu określiła swe stanowisko w sprawie wstrzymania realizacji inwestycji do momentu zakończenia dyskusji przez wszystkie środowiska na ten temat i otrzymania odpowiedzi od ministra przemysłu. Radny Stanisław Antczak zaproponował, by Komisja Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej rozważyła celowość poszerzenia pisma o inne pytania zgłoszone w toku dyskusji i przekazania ich ministrowi przemysłu. Propozycję Rada przyjęła jednomyślnie. Zamknięcie obrad nastąpiło o godz. 12.50. Marian Genowefiak ANEKS WYKAZ ULIC NOWO NAZWANYCHfTuT N owa nazwa S tan realizacji I Położenie ulicy I N r szkicu Dzielnica Stare Miasto obręb Piątkowo zrealizowanJ 1 ul. Stanisława Wiechowicza od projektowanej ul. l bez nazwy T. Szeligowskiego;do ul. U multowskiej 2 ul. Tadeusza Szeligowskiego projektowana od ul. Lechickiej w l kierunku północnym do obwodnicy kolejowej 3 ul. Henryka Opieńskiego J> od projektowanej ul. l T. Szeligowskiego do ul. U multowskiej obręb Naramowice 4 ul. Stefana Stoińskiego częściowo zreali- od ul. U multowskiej l zowana, bez W kierunku wschodnazwy nim do zbiegu z ul. Jasna Rola i projektowanej Trasy Naramowickiej Dzielnica J eżyce obręb Krzyżowniki 5 ul. Kościerzyńska w realizacji przedłużenie ul. Koś- 2 cierzyńskiej od ul. Łagowskiej do ul. Polanowskiej 6 ul. Łebska >)) przedłużenie ul. 2 Łebskiej od ul. Sianowskiej do ul. ul. Świecka Słupskiej 7 M od ul. Polanowskiej 2 do projektowanej ul. Kościerzyńskiej 8 ul. Oliwska » 1 od ul. Polanowskiej 2 do projektowanej ul. Kościerzyńskiej 9 ul. Zakrzewska >)) od projektowanej ul. 2 Łebskiej w kierunku ul. Słupskiej 10 ul. Kociewska >)) od projektowanej ul. 2 Łebskiej na zachód ul. Żukowska do ul. Słupskiej 11 »f od projektowanej ul. 2 Łebskiej na zachód w kierunku ul. Słupskiej 12 ul. Olecka M od ul. Łagowskiej 2 przy ul. Słupskiej na południe w kierunku ul. Sianowskiej obręb Kiekrz 13 ul. Sztormowa istniejąca bez od ul. Kierskiej na 3 nazwy wschód do dawnego cmentarza 14 ul. Okrętowa » »> łączy ul. Wilków 4 Morskich i ul. J ach1 1 tową .. ..