BOGDAN CISZEWSKI FILHARMONIA POZNAŃSKA w sezonach 1984/1985 i 1985/1986 Sezon 1984/1985 Filharmonii Poznańskiej, zainaugurowany w dniu 14 września 1984 r. koncertem symfonicznym pod batutą dyrektora i kierownika artystycznego Renarda Czajkowskiego, z udziałem skrzypaczki Kai Danczowskiej (w programie: Uwertura koncertowa Karola Szymanowskiego, Koncert skrzypcowy Jana Brahmsa, IX Symfonia Dymitra Szostakowicza), przyniósł miłośnikom muzyki niemało wydarzeń, pozostawiających niezatarte wrażenia. Już w październiku pojawiło się na afiszach nazwisko, które zelektryzowało środowisko muzyczne i melomanów Poznania: Victoria de los Angeles! Legenda współczesnej wokalistyki, gwiazda olśniewająca swoim blaskiem Londyn i Salzburg, Wiedeń i Nowy Jork, Paryż i Mediolan. Ta wielka hiszpańska sopranistka przeszła do historii muzyki operowej niepowtarzalnymi kreacjami Traviaty, Manon, Mimi, Neddy, Małgorzaty i tylu, tylu innymi. Inny, równie ważny nurt jej działalności, stanowią pieśni. Zapowiedź recitalu słynnej artystki (10 X 1984), przy akompaniamencie angielskiego pianisty Iaina Burnside'a, wzbudziła radość, połączoną jednak z refleksją i niespokojnym oczekiwaniem. Czy nasze nadzieje zostaną spełnione? Wszak wielka Victoria debiutowała w 1945 f., a więc przebywa już niemal czterdzieści lat na scenach i estradach świata, w studiach nagrań płytowych. Czy znakomita śpiewaczka oparła się bezlitosnemu prawu przemijania? W Poznaniu wystąpiła z recitalem o obszernym programie, w którym znajdowały się utwory Domenica Scarlattiego, George'a F. Haendla (aria z opery Radam isto) , Giovanniego B. Pergolesiego (aria z opery La serva padrona), pieśni Franciszka Schuberta, Roberta Schumanna, Fryderyka Chopina (Pierścień i Życzenie w języku polskim), Gabriela Faurego - a także wspaniała seria pieśni kompozytorów hiszpańskich (Federica Mompou, Enrique'a Granados, Antonia Nicolau i in.). Trzeba przyznać, że Victoria de los Angeles znajduje się w znakomitej formie. Urzeka cudownym brzmieniem "anielskiego" głosu, ujmuje kunsztem interpretacji i znawstwem odległych od siebie stylów muzycznych. Poznańska publiczność doceniła to niepowtarzalne wydarzenie i podziękowała wielkiej artystce frenetyczną owacją - za co śpiewaczka odwzajemniła się szeregiem bisów (m. in. zachwycającą seguidillą z opery Carmen Georgesa Bizeta). Inną wybitną śpiewaczką występującą w omawianym sezonie w cyklu koncertów filharmonicznych była Amerykanka Helen Donath (3 V 1985), znajdująca się w apogeum wielkiej międzynarodowej kariery. Spiewacz· ka, znana dotąd w Polsce jedynie z nagrań płytowych (m. in. opera Śpiewacy norymberscy Ryszarda Wagnera, pod dyrekcją Herberta von Karajana, i opera Kawaler Z różą Ryszarda Straussa) wykonała cztery Ostatnie pieśni Ryszarda Straussa na głos sopranowy i orkiestrę. Cykl ten, utrzymany w melancholijnym, jesiennym klimacie, przepełniony bolesną rezygnacją, znalazł w amerykańskiej śpiewaczce wybitną interpretatorkę. Orkiestrę w tym pięknym wieczorze prowadził Hans II. Joris - ceniony w Poznaniu dyrygent z Hanoweru (Republika Federalna Niemiec). Jego realizacje Symfonii C-dur "Linzkiej" Wolfganga A. Mozarta i V Symfonii Ludwiga van Beethovena wzbudziły uznanie publiczności precyzyjnie ukształtowaną formą, wysublimowanym brzmieniem i żywo pulsującym rytmem. Z ogromnym zainteresowaniem oczekiwał muzyczny Poznań występu Borisa Blocha (Stany Zjednoczone Ameryki Płn.), który w dniach 6 i 7 grudnia 1984 r. (w dwóch wieczorach) wykonać miał wszystkie dzieła na fortepian i orkiestrę Sergiusza Rachmaninowa. Zamierzony pierwotnie program został nieco zmieniony, gdyż z czterech koncertów fortepianowych Bloch wykonał trzy (z pominięciem mało znanego i niezbyt atrakcyjnego IV Koncertu g-mol!). Usłyszeliśmy też - oczywiście - sławną Rapsodię na temat Paganiniego, a ponadto rzadko wykonywany cykl Etiud-obrazów (Etudes-tableaux). Z niezwykle interesującą sztuką pianistyczną Blocha Poznań zaznajomił sięjW lutym 1983 r., kiedy to ten wybitnie utalentowany pianista wystąpił w ramach monograficznego festiwalu schumannowskiego. Wykonał wówczas z wielkim powodzeniem Koncert a-moll op. 54. Pochodzący z Odessy pianista, debiutował na wielkiej estradzie w 1965 r. Miał wtedy czternaście lat. W interpretacjach Blocha gorący emocjonalizm artysty harmonijnie współgrał z ekspresją muzyki Rachmaninowa, a perfekcyjna pianistyka umożliwiająca swobodę w pokonywaniu największych komplikacji wirtuozowskiej faktury pozwalała na pełną realizację wypowiedzi. Wybitną instrumentalistką koncertującą na poznańskiej estradzie byładuńska flecistka Michała Petri - uważana za największą współcześnie mistrzynię gry na flecie prostym. Wystąpiła dwukrotnie: na koncercie symfonicznym pod batutą Krzysztofa Dziewięckiego (14 II 1985) oraz w audycji "Stereo i w kolorze" (16 II 1985), z udziałem Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia i Telewizji w Poznaniu, pod dyrekcją Agnieszki Duczmal. Do wielkich wydarzeń sezonu należały też koncerty jubileuszowe wybitnych i niezwykle popularnych dyrygentów zespołów chóralnych Poznania. W dniu 30 października 1984 r. sześćdziesięciolecie urodzin obchodził Jerzy Kurczewski, toteż występ Poznańskiego Chóru Chłopięcego pod dyrekcją Jubilata był okazją do serdecznej owacji dla chórmistrza i jego zespołu. Program tego koncertu zawierał prawykonanie MszY poznańskiego kompozytora Zdzisława Wysockiego oraz Kantatą BWV 140 (Wachet auj) Jana S. Bacha. Dnia 23 listopada 1984 r. odbył się koncert z okazji czterdziestopięciolecia pracy artystycznej Stefana Stuligrosza. Chór "Poznańskich Słowików" wraz z zespołem orkiestralnym i solistami wykonał Magni.ficat Bacha oraz Dettinger Te Deum Haendla. Realizacja tych wspaniałych dzieł muzyki oratoryjnej ujmowała słuchaczy tymi walorami, które znamionują odtwórczość najwyższego formatu. Amerykanin Sidney Harth - laureat II Nagrody Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego (1957) przypomniał się Poznaniowi w dniu 10 maja 1985 r. Wtedy, w 1957 r. był faworytem publiczności i bezsprzecznie czołową postacią tej imprezy. Po konkursie podjął działalność koncertową. Stopniowo jednak przestawiał swcją ekspansję artystyczną na inne tory: był koncertmistrzem czołowych orkiestr amerykańskich (m. in. "Chicago Symphony"), aby z czasem - nie zrywając całkowicie z instrumentem - sięgnąć po dyrygencką batutę. Poznań zaznajomił się z nowym obliczem artystycznym Hartha w 1983 r. Osiągnął wtedy wielki sukces jako interpretator Symfonii A-dur k. v. 201 Mozarta i WIZ Symfonii Antonina Dworzaka. Tym razem artysta wykonał jako solista (równocześnie prowadząc orkiestrę) dwa utwory: Koncert g-moll Antonio Vivaldiego i Rondo C-dur Mozarta, a następnie wraz z poznańskimi filharmonikami V Symfonię e-moll Piotra Czajkowskiego. To wyborne wykonanie wykazało, jakim mistrzem batuty jest Sidney Harth. Nie można odmówić słuszności temu wybitnemu artyście, gdy w wywiadzie prasowym oświadczył, że bije w nim serce orkiestry. To absolutne zespolenie z zespołem jest w równej mierze wynikiem talentu, jak i wszechstronnego wniknięcia w tajniki muzykowania orkiestralnego, wypływającego z wielkiego doświadczenia. Takich wykonań, jak wspaniałej Symfonii Czajkowskiego, chcielibyśmy słuchać jak najczęściej. Bogdan Ciszewski Do ewenementów sezonu muzycznego należało też wykonanie Bachowskiej Pasji według Św. Jana, pod dyrekcją Stefana Stuligrosza, z udziałem Chóru Chłopięcego i Męskiego oraz orkiestry Filharmonii Poznańskiej, a także solistów z Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Monumentalną konstrukcję dzieła wypełniła pełna żaru i ekspresji interpretacja wybitnego dyrygenta. Nazwisko Stefana Stuligrosza jest przecież gwarancją niepowszednich doznań artystycznych. Spośród pianistów wymienić trzeba: Aleksandrę Utrecht (bardzo stylowe i perfekcyjne wykonanie Koncertu d-moll Jana S. Bacha), Piotra Palecznego (subtelne odtworzenie Koncertu d-moll k. v. 466 Mozarta), Mikołaja Piętrowa ze Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (pełna wirtuozowskiego polotu realizacja II Koncertu c-moll Rachmaninowa), a także innego radzieckiego pianistę, znakomitego Eugeniusza Mogilewskiego. Ten ostatni zamiast zapowiadanego wcześniej udziału w koncercie symfonicznym wystąpił z atrakcyjnym recitalem, na który składały się utwory Maurice Ravela (Gaspard de la nuit), Chopina i Modesta Musorgskiego (Obrazki Z wystawy). Innych zupełnie wrażeń dostarczył tłumnie zgromadzonej publiczności występ słynnego duetu fortepianowego Marek i Vacek (Marek Tomaszewski i Wacław Kisielewski). Faktem bezspornym jest aktualny renesans gitary - toteż występy gitarzystów są coraz częstsze i zawsze chętnie przez słuchaczy przyjmowane. Tym bardziej, gdy prezentuje się jeden z największych współczesnych mistrzów tego instrumentu Narciso Yepes. Hiszpański wirtuoz wystąpił w Poznaniu w dniu 13 maja 1985 r. Grał utwory Scarlattiego i Jana S. Bacha, a także klasyków gitary Joaquina Sora i Francisco Tarre gl. Z występów skrzypków wymienić trzeba wykonania Koncertów Brahmsa, Czajkowskiego (Asa Konishi-Jankowska) i Nicolo Paganiniego (Grigorij Żislin). Koncert a-moll "podwójny" odtworzyli bardzo udanie artyści z Hanoweru: V olker W6rtlitsch (skrzypce) i Friedrich Sellheim (wiolonczela). Spośród dyrygentów interesujące walory ujawnił laureat katowickiego Konkursu im. Grzegorza Fitelberga Chikara Imamura (Japonia) w Preludium do "Popołudnia fauna" Claude Debussy'ego i VIII Symfonii F-dur Beethovena. Na wzmiankę zasługują też występy poznańskich młodych talentów: wiolonczelistki Danuty Taczanowskiej (Koncert a-moll Schumanna), dwunastoletniego pianisty Macieja Szyrnera (IV Koncert G-dur Beethovena) oraz Marcina Baranowskiego (I Koncert skrzYpcowy Szymanowskiego). Sezon 1985/1986 zdominowany był przez pianistów. W części stało się tak za sprawą wydarzenia, które ekscytuje nie tylko melomanów, ale również ludzi na co dzień raczej obojętnych na uroki muzyki, tj. Konkursu Chopinowskiego. Ta impreza - niezależnie od wszelkich zarzutówwysuwanych pod adresem muzycznych konkursów przez tych, którym obca jest niemal sportowa rywalizacja na terenie sztuki -. ma istotny wpływ na życie muzyczne całego kraju. Reminiscencją jej na poznańskiej · estradzie były występy trzech laureatów. Pierwszy w kolejności był triumfator pianistycznego turnieju Stanisław Bunin (Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich). Dziewiętnastoletni pianista kontynuuje godnie rodzinne tradycje jako przedstawiciel trzeciego pokolenia wirtuozów. Wszak jest synem nieżyjącego już, bardzo cenionego pianisty Stanisława Neuhausa - syna niezrównanego pedagoga i pianisty Henryka N cuhausa (związanego rodzinnie z Karolem Szymanowskim). Na konkursie w Warszawie Bunin wystąpił jako jeden z faworytów tej imprezy. Dwa lata wcześniej wygrał przecież arcytrudny Konkurs im. Marguerity Long i Jacques'a Thibauda w Paryżu, gdzie zabłysnął zgoła fenomenalnym talentem. W Poznaniu Bunin wystąpił w audycji "Stereo i w kolorze" (27 X 1985), grając utwory Haydna, Mozarta i Chopina. Grę jego przepajają radosna, młodzieńcza spontaniczność oraz zafascynowanie pełną polotu wirtuozerią, jednak (co wynika zapewne z tradycji rodzinnych, a także wpływu kolejnych pedagogów - a przede wszystkim autentycznego talentu) nieobce są mu finezyjne wypracowanie detali, kultura brzmienia, wyczulenie na kantylenę. Wydaje się, że przed tym młodym pianistą otwiera się droga na pianistyczny Parnas. W dniach 23 i 24 listopada 1985 r. poznaliśmy innego z uczestników XI Konkursu im. Fryderyka Chopina. Był nim Francuz Jean-Marc Luisada - laureat V Nagrody. Niemal "senior" imprezy (27 lat), oczarował publiczność nie zwykłymi walorami osobowości, poetycką refleksją, jakimś absolutnym pogrążeniem się w królestwie muzyki - co nie przeszkodziło jednemu z profesorów (zasiadającemu w jury!) doszukać się w jego grze znamion dyletantyzmu. Na szczęście nie wszyscy fachowcy byli podobnego zdania. Janusz Ekiert tak określił francuskiego artystę: " Najbardziej wyrafinowanym pianistą Konkursu j est Jean - Marc Luisada, choć może ktoś, tu i tam, zarzuci mu przerafinowanie czy jakieś sentymentalne przerysowanie. Jego finezyjne i trochę kapryśne Mazurki były wydarzeniem III etapu" *, Jan Weber pisał, że "Luisada ukazał się nam jako pianista nie z wyuczenia gry, lecz z urodzenia, z absolutnym panowaniem nad klawiaturą" 2. Stanisław Bunin tak określił swego rywala: "Moim faworytem na Konkursie jest Luisada. Cenię jego muzykalność . " 3 1 temperament . W Poznaniu Luisada wykonał - w ramach "Koncertów Poznańskich" Chopinowski Koncert e-moll op. 11. Płynne i eteryczne legato, miękl J. W i tkowska: Aby mebel zaczął grać. "Ruch Muzyczny" r. 1985, nr 26. 2 T . amze. 8 T . amze. Bogdan Ciszewskikość uderzenia, prymat śpiewności uzyskiwany nawet w wirtuozowskich pasażach i biegnikach nasunęły skojarzenia z legendarną interpretacją Raula KoczaIskiego, którą miałem okazję usłyszeć w auli uniwersyteckiej. A bisy: zaiste do upadłego roztańczony«Grande Valse Brillante op. 18, nostalgiczny klimat w Mazurku b-moll op. 24, kapitalne Rondo alla turca (z Sonaty A-dur) Mozarta. Trzecim bohaterem XI Konkursu im. Fryderyka Chopina był Krzysztof Jabłoński. Wystąpił on w dniu 9 marca 1986 r. w koncercie z cyklu "Stereo i w kolorze". Nasz niezwykle utalentowany laureat III Nagrody zapragnął udowodnić, że chociaż zdobył laury chopinowskie jest pianistą wszechstronnym - toteż program koncertu zawierał Sonatą c-moll Haydna, Sonatą op. 13 "Patetyczną" Beethovena oraz Parafrazą Z opery H Rigoletto" Franciszka Liszta. Wśród pięciu bisów, którymi młody pianista obdarzył publiczność, była tylko jedna pozycja chopinowska (Polonez As-dur op. 53). Jakie są walory kunsztu pianistycznego Krzysztofa Jabłońskiego? Ogromny rozmach, transcendentalne niemal opanowanie klawiatury, a także dyscyplina klasyczna w interpretacji sonat Haydna i Beethovena. Brak mu natomiast jeszcze (i jest to zupełnie zrozumiałe) sublimacji wielkich uczuć, pulsujących w arcydziełach muzyki - tej cechy, która sprawia że odtwórczość nabiera charakteru twórczego. Łatwo jednak zauważyć, że muzyka jest jego żywiołem, że ma nie tylko szybkie, mocne i niezawodne palce, ale i wrażliwość (pięknie "wyśpiewany" temat Etiudy cis-moll Aleksandra Skriabina). Z osobą Krzysztofa Jabłońskiego wiązać można wielkie nadzieje. W dniu 24 stycznia 1986 r. na estradzie auli uniwersyteckiej pojawiła się wybitna pianistka Aleksandra Utrecht, aby w ramach obchodów jubileuszu trzydziestolecia swojej działalności artystycznej wykonać trzy utwory na fortepian i orkiestrę (z towarzyszeniem zespołu filharmonicznego, pod dyrekcją Renarda Czajkowskiego): IV Koncert G-dur op. 58 Beethovena, I Koncert Beli Bartoka i Wariacje na temat Paganiniego Witolda Lutosławskiego. Z tak zestawionym programem (i tak wykonanym!) mogą występować tylko pianiści najwyższej rangi. Był to niezapomniany wieczór. Wielka artystka znajduje się w szczytowej formie, budząc podziw i szacunek dla rozległych horyzontów swojej sztuki, koncepcji interpretacyjnych, nieograniczonych wręcz możliwości technicznych i wyrazowych. Gdyby koncert ten został utrwalony na płytach, stałby się zapewne, sensacją - oczywiście, w skali nie tylko krajowej. Niestety, jubileuszowy występ Aleksandry Utrecht nasunął niewesołe refleksje na temat dokonań naszej fonografii. Z olbrzymiego repertuaru poznańskiej planistyki w nagraniach płytowych ukazały się jedynie W ariacje Goldbergowskie oraz Inwencje Jana S. Bacha, a ponadto Metory op. 29 Szymanowskiego (są też dwie płyty z muzyką kameralną. To stwierdzenie nie wymaga komentarza. U schyłku sezonu, miłośnicy muzyki fortepianowej przeżyli wiele wrażeń, których sprawcą był Eugene Indjic - wybitny pianista amerykański pochodzenia jugosłowiańskiego. Indjic wyróżnił się na VIII Konkursie im. Fryderyka Chopina (1970) i od tej chwili utrzymuje ścisłe kontakty artystyczne z Polską. Koncertuje często w naszym kraju (m. in. w Poznaniu) i dokonuje tu nagrań płytowych oraz radiowych. Tym razem wystąpił w Poznaniu dwukrotnie: 22 maja wykonał (w ramach jednego wieczoru!) oba koncerty fortepianowe Brahmsa, a 25 maja zastąpił chorą Helenę Obrazcową - koncertując w cyklu "Stereo i w kolorze". Indjic znany był nam dotąd jako pianista o predyspozycjach klasycyzujących. Jego "obiektywny" styl interpretacyjny charakteryzował się pewnym chłodem, dystansem emocjonalnym wobec odtwarzanej muzyki. Tym razem pianista pokazał nam inne oblicze. Zarówno w koncertach Brahmsa, jak i w recitalu (m. in. Scherzo b-moll i Ballada As-dur Chopina) grał z żarliwością prawdziwie romantyczną, a w Lisztowskiej Campanelli zabłysnął olśniewającą brawurą. Chiński pianista Fou Ts'ong (reprezentujący jednak obecnie .. . Wielką Brytanię), znany ongiś dobrze w Polsce (studiował przecież w Krakowie, a w 1955 r. został laureatem Konkursu Chopinowskiego), pojawił się w Poznaniu z Polską Orkiestrą Kameralną, aby wzorem innych mistrzów klawiatury wystąpić w podwójnej roli: pianisty i dyrygenta. Z obu funkcji wywiązał się bez zarzutu. Inne znane nazwisko w programie to John Ogdon - angielski pianista, zwycięzca Konkursu im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie (1961). Wykonał on z rozmachem i dynamizmem III Koncert d-moll Rachmaninowa. Z kolei Lidia Grychtołówna w Wariacjach na temat Mozarta i Fantazji op. 13 Chopina przedstawiła swoje znane od lat 'i bardzo cenione walory estradowe. Wspomnieć też trzeba recital poznańskiego pianisty, pedagoga i kameralisty Andrzeja Tatarskiego z bardzo interesującym i znakomicie zrealizowanym programem: dzieła Cezara Francka (Preludium, Aria i Finał, Preludium, Chorał i Fuga), Ignacego Paderewskiego, Szymanowskiego. Sezon 1985/1986 wzbogaciły gościnne występy zespołów orkiestrowych. Koncertowały więc: Szkocka Orkiestra Symfoniczna z Glasgow, pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka; Filharmonia z Essen (Republika Federalna Niemiec), kierowana przez Heinza Wallberga oraz - dwukrotnie - Orkiestra Kameralna Polskiego Radia i Telewizji, pod batutą Agnieszki Duczmal. W jednym z koncertów tej ostatniej usłyszeliśmy zgoła Bogdan Ciszewski niecodziennego solistę: Amerykanina Gary Karra, który SWOImI niezwykłymi umiejętnościami całkowicie uwiarygodnił określenie "Paganini I\kontrabasu" . Nadal pomyślnie i owocnie rozwijała się muzyczna współpraca Poznania i Hanoweru. Hans H. Joris przybył tym razem z grupą solistów i Hanowerskim Chórem Oratoryjnym, aby przy współudziale poznańskich filharmoników wykonać Mesjasza Haendla. Było to wykonanie staranne, ze znawstwem barokowego stylu oratoryjnego, toteż przyjęte serdecznie przez publiczność - która już cztery tygodnie później wysłuchała Samsona Haendla, tym razem w żarliwie emocjonalnej, wspaniałej interpretacji chóru Stefana Stuligrosza. Interesującym odkryciem repertuarowym było oratorium Hectora Berlioza Dzieciństwo Chrystusa - ukazujące słuchaczom raczej nie znane cechy francuskiego romantyka: ujmujący liryzm, łagodność współbrzmień, pastelowy koloryt instrumentacji. Ten piękny i nieznany nawet dla wielu wytrawnych melomanów utwór został zaprezentowany przez zespoły i solistów z poznańskiej Akademii Muzycznej, pod dyrekcją Borysa Kulikowa - rektora Konserwatorium Moskiewskiego (w ramach współpracy obu uczelni). Ciekawym eksperymentem stało się wykonanie IX Symfonii Beethovena, którą na koncercie piątkowym (9 V 1986) poprowadził Renard Czajkowski, a na niedzielnym powtórzeniu (11 V) - dyrygent holenderski łan Jansen. Wykonania te wykazały, jak istotne znaczenie dla percepcji dzieła muzycznego ma osobowość realizatora. Obaj dyrygenci przekazali zespołom i solistom własne, odrębne zamysły interpretacyjne, w równej mierze interesujące. XIV SESJA MIEJSKIEJ BADY NARODOWEJ W dniu 26 czerwca .1986 r. w sali sesyjnej Wojewódzkiej Rady Narodowej przy al. Stalingradzkiej odbyła sie. XIV Sesja Miejskiej Rady Narodowej, w której uczestniczyło 75 radnych. Przybyli także: prezydent Poznania Andrzej Wituski, wiceprezydenci Łucjan Majewski, Bogdan Zastawny, Zbigniew Habel i Mirosław Kopiński, posłowie na sejm Jerzy Lutomski i Wiktor Pawlak, przedstawiciele partii i stronnictw politycznych, dyrektorzy jednostek gospodarczych, naczelnicy dzielnic i kierownicy wydziałów Urzędu Miejskiego. Otwarcia sesji dokonał oraz przewodniczył jej obradom przewodniczący Rady, radny Stanisław Antczak. Przypomniał on, iż zasadniczym tematem sesji jest zapoznanie się z działalnością samorządów mieszkańców Starego Miasta i J eżyc, a nadto zaproponował, aby na wniosek Prezydium Rady, włączyć do porządku obrad przegląd aktualnej sytuacji Międzynarodowych Targów Poznańskich. Rada, nie wnosząc uwag do porządku obrad, przyjęła go jednogłośnie. Przewidywał on: Informację o wykonaniu zadań budownictwa mieszkaniowego za okres od 1 stycznia do 31 maja 1986 r.; Informację Komisji Gospodarki Komunalnej, Komunikacji i Łączności oraz Komisji Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej o sposobie i realizacji Uchwały Nr VIII/46jI&5 w sprawie stanu i rekonstrukcji zieleni do 1990 r. orazprojekty uchwał w sprawach lokalizacji nowych inwestycji i in. Interpelacje i wnioski zgłosili: Radny Kazimierz Z. Nowicki - zapytał, co stoi na przeszkodzie temu, aby teren między Osiedlem Tysiąclecia a pętlą tramwajową nie straszył swoim wyglądem? Według zapewnień, teren ten miał być zagospodarowany i urządzony jako kolejny park miejski. Przy okazji radny Nowicki wyraził podziękowanie za zakupienie dla wszystkich radnych przewodnika pL Poznań od A do Z. Radny Jan Słonka - zapytał, dlaczego Wydział Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miejskiego podjął decyzję o jedenastokrotnym podwyższeniu dzierżawy wieczystej dla mieszkańców Swierczewa? Czy Zakłady Gazownictwa nie mogłyby zwiększyć limitu zużycia gazu dla mieszkańców tego Osiedla? Dlaczego brak jest w tramwajach i autobusach informacji o zmianie trasy? Radny Słonka wnioskował wreszcie o położenie 150 m chodnika asfaltowego na ul. Rawickiej. Radny Seweryn Majchrzak - zgłosił wniosek w sprawie zniesienia opłat w szaletach mieszczących się w lokalach gastronomicznych i na dworcach kolejowych. Radny Andrzej Baraniecki - domagał się regularnego wywożenia nieczystości z szamb zlokalizowanych przy ul. Owczarskiej w Smochowicach. Proponował Sprawozdania też, by zobowiązać "Sanepid" do częstego badania mleka butelkowego, a także, by zobowiązać Telewizję Poznańską, aby w programie lokalnym, jakim jest "Teleskop", piętnowała przejawy dewastacji miasta, jego zaśmiecenia 1 niszczenia urządzeń publicznych. Przed rozpatrzeniem informacji o aktualnej sytuacji Międzynarodowych Targów Poznańskich, przewodniczący obrad, radny Stanisław Antczak wyjaśnił, iż temat ten koresponduje z informacjami o przeniesieniu niektórych ekspozycji branżowych do innych miast w Polsce. Sprawa ta wywołała zaniepokojenie Prezydium Rady oraz Zespołu Radnych Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Bezpartyjnych. Prezydent Poznania Andrzej Wituski - przedstawiając swą informację - powiedział m. in. "W dniu 28 marca 1986 r., na posiedzeniu Rady Programowej Międzynarodowych Targów Poznańskich, poinformowano o proponowanych przenosinach z Targów dwóch dziedzin: włókiennictwa do Łodzi i targów komputerowych do Wrocławia. Uzasadnieniem było w pierwszym przypadku, iż ośrodek łódzki jest centrum polskiego włókiennictwa, zaś w Poznaniu brak wystarczającej powierzchni wystawienniczej, zwłaszcza podczas Targów czerwcowych. Jeśli chodzi o targi wrocławskie - zaproponowano je zorganizować w związku z jubileuszem zakładów, które przewodzą w dziedzinie komputeryzacji". Jako wiceprzewodniczący tej Rady, Andrzej Wituski wniósł podczas tego posiedzenia sprzeciw do protokołu, aby przed podjęciem ostatecznej decyzji, spełnione zostały dwa warunki: pierwszy -- polegający na określeniu wysokości kosztów związanych z uruchomieniem jakichkolwiek ekspozycji targowych w innych miastach, tj. adaptacji różnego rodzaju obiektów na hale targowe, podczas gdy Targi Poznańskie są niedoinwestowane w zakresie dostaw cieplika i klimatyzacji, co uniemożliwia organi zację w ciągu czterech miesięcy zimowych jakichkolwiek targów i wystaw; drugi - polegający na określeniu Szans rozwoju Międzynarodowych Targów Poznańskich. Przed tegorocznymi Międzynarodowymi Targami Poznańskimi podjęto już decyzje i podczas Targów odbyło się spotkanie szefa resortu z władzami politycznymi miasta, na którym poinformowano, że impreza we Wrocławiu nie ma nic wspólnego z targami a jest wystawą jednorazową, natomiast targi włókiennicze są targami międzynarodowymi na powierzchni ok. 4 tys. m 2 i odbywać się będą mniej więcej w tym samym terminie jak czerwcowe w Poznaniu. Należy więc uczynić wszystko, by jak najszybciej tereny targowe w Poznaniu były terenami o kubaturze wysokiej klasy, umożliwiały organizacje wystawo każdej porze roku, a jednocześnie zapewniały wysoki poziom usług. We wrześniu 1986 r. nastąpi pełne sprecyzowanie przyszłości Targów, ich szans rozwoju, bowiem dyrekcja Targów przedstawiła szefowi resortu program modernizacji i rozwoju terenów macierzystych. Radny Antoni Pietrzykowski, przedstawiając stanowisko Prezydium Rady w tej sprawie, stwierdził na wstępie, iż to co w tej chwili się proponuje jest próbą przekreślenia dotychczasowej pozycji Międzynarodowych Targów Poznańskich, grozi zaprzepaszczeniem dorobku poprzednich pokoleń nie tylko Wielkopolan, ale wszystkich światłych Polaków, dążących do tego, aby Międzynarodowe Targi Poznańskie stały się oknem na świat dla Ojczyzny. Za utrzymaniem Międzynarodowych Targów Poznańskich w dotychczasowym układzie przemawiają dwa aspekty, tj. ekonomiczny i społeczno-polityczny. Aspekt ekonomiczny nie w pełni wzięty został pod uwagę. Trudno zrozumieć fakt, że powierzchnia, którą się proponuje dla organizacji targów w innych miastach, w niektórych wypadkach nie jest większa od tej, którą mogą Targi Poznańskie zaoferować na miejscu. W aktualnej sytuacji gospodarczej kraju niezwykle korzystne jest pełne wykorzystanie przy organizacji salonów majątku, jakim dysponują Targi Poznańskie. Miejska Rada Narodowa w tym przedmiocie winna wyrazić zdecydowany protest i niezadowolenie z faktu dezintegracji Targów. Radny Pietrzykowski zwrócił uwagę na fakt, że przy podejmowaniu decyzji o przeniesieniu niektórych ekspozycji branżowych do innych miast całkowicie zignorowano art. 9 ustawy o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego z dnia 20 lipca 1983 r., mówiącego o tym, iż: "Naczelne i centralne organa administracji państwowej przed rozstrzygnięciem ważniejszych problemów dotyczących określonego terenu zasięgają opinii właściwych wojewódzkich rad narodowych". Poinformował również, iż Prezydium Rady odbyło dwa posiedzenia: pierwsze informacyjne, drugie - specjalne, z udziałem dyrektora Targów Poznańskich i dyrektora Izby Handlowej, którzy - podzielając poglądy Prezydium wyjaśnili wątpliwości jego członków. To utwierdziło Prezydium w przekonaniu o słuszności jego stanowiska. Radny Pietrzykowski zaapelował do Rady o zaakceptowanie takiej postawy Prezydium. Przedstawiając projekt uchwały w sprawie stanowiska Miejskiej Rady Narodowej w kwestii aktualnej sytuacji Międzynarodowych Targów Poznańskich i ich rozwoju wyjaśnił, iż: 1 projektu uchwały wyraża dezaprobatę wobec merytorycznych przesłanek przenoszenia niektórych ekspozycji na teren innych miast, zaś 3 dotyczy strony formalno-prawnej, bowiem kompetentna do formułowania i wydawania takich opinii jest Wojewódzka Rada NarodowagJ Radny Andrzej Baraniecki stwierdził, iż 1 projektu uchwały nie jest spójny z dwoma następnymi, albowiem wyrażone jest w nim jedynie "zaniepokojenie" i zaproponował zastąpienie tego wyrazu okreśieniem "sprzeciw" . Radny Wacław Borucki wniósł też o wprowadzenie do 2 słów: "na przestrzeni 58 lat działalności MTP". Radna Barbara Begier zauważyła, iż w 5 mówi się o ograniczaniu negatywnych skutków dezintegracji Międzynarodowych' Targów Poznańskich, a przecież powinniśmy wnosić o uchylenie decyzji ministra handlu zagranicznego. Radny Stefan Ratajczak zaproponował, aby stanowisko Rady przekazać przewodniczącemu Rady Państwa. Radny"Stanisław Antczak wyjaśnił, iż zachowując urzędowy tok postępowania, zgodnie z 4 projektu Uchwały, Rada zwraca się do Wojewódzkiej Rady o podjęcie stosownych kroków zmierzających do uchylenia decyzji ministra handlu zagranicznego. Również Rada zwraca się do Wojewódzkiego Zespołu Poselskiego i liczy na to, że nie pozostanie on bezczynny w tej sprawie. Poseł na sejm prof. dr hab. Jerzy Lutomski powiedział, że Wojewódzki Zespół Poselski złoży interpelację do wicepremiera Władysława Gwiazdy, a jednocześnie przedstawi opinię w Radzie Państwa na temat pomijania zapisu U stawy o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego. Prezydent Poznania Andrzej Wituski wniósł o rozważenie możliwości wprowadzenia do 6 obok słów: "Miejska Rada Narodowa zobowiązuje prezydenta miasta Poznania" dopisku "oraz kierownictwo Międzynarodowych Targów Poznańskich" . Po przegłosowaniu, Rada wprowadziła do projektu Uchwały: w 1 zamiast słowa "zaniepokojenie" słowo "sprzeciw", w 6 dodano: "oraz kierownictwo Międzynarodowych Targów Poznańskich". Rada jednogłośnie podjęła Uchwałę Nr XIV/96/86 w sprawie swego stanowiska wobec aktualnej sytuacji Międzynarodowych Targów Poznańskich i ich rozwoju: « Kranika m. Poznania 3;87 Sprawozdania Miejska Rada Narodowa, po zapoznaniu się z informacją o przeniesieniu niektórych ekspozycji branżowych z Międzynarodowych Targów Poznańskich do innych miast - wyraża sprzeciw wobec takich działań, nie znajdujących w opinii Rady uzasadnienia tak ekonomicznego jak i społeczno-politycznego. Miejska Rada Narodowa uznaje takie decyzje za wysoce szkodliwe nie tylko dla interesów miasta Poznania i całej Wielkopolski, ale również dla dobrze rozumianych interesów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Dezintegracja ekspozycji targowych, osłabienie ich jednolitego ogólnokrajowego i międzynarodowego zasięgu powoduje niczym nie uzasadnione koszty u nowych organizatorów oraz uczestników Targów, osłabia pozycję Międzynarodowych Targów Poznańskich w gronie europejskich miast targowych, przekreśla osiągnięte w tej dziedzinie pozycje zdobyte na przestrzeni działalności Targów. Miejska Rada Narodowa wyraża negatywne stanowisko wobec podejmowania arbitralnych decyzji w tak ważnych dla miasta i regionu kwestiach bez zasięgania opinii władzy terenowej, jaką jest Rada Narodowa. Miejska Rada Narodowa zwraca się do Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznani u z wnioskiem o podjęcie działań zmierzających do uchylenia decyzji ministra handlu zagranicznego ograniczających działania i zasięg Międzynarodowych Targów Poznańskich przez rozbicie ekspozycji targowych i przeniesienie ich na tereny innych miast, a także wystąpienie z inicjatywą określenia przez Rząd PRL roli i funkcji, jaką spełniać mają w ocenie Rządu Międzynarodowe Targi Poznańskie oraz rozpatrzenie i zatwierdzenie planów ich rozwoju na okres do roku 2000. Miejska Rada Narodowa zwraca się do postów na Sejm PRL z terenu Wielkopolski, Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego, Zespołów Partyjnych Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego i Stronnictwa Demokratycznego o udzielenie pomocy i poparcia Miejskiej Radzie N arodowej w dążeniach do ograniczenia niekorzystnych skutków dezintegracji Międzynarodowych Targów Poznańskich. Miejska Rada Narodowa zobowiązuje prezydenta miasta Poznania oraz kierownictwo Międzynarodowych Targów Poznańskich do niezwłocznego przedstawienia kalkulacji ekonomiczno-technicznych możliwości modernizacyjno-rozwojowych Międzynarodowych Targów Poznańskich oraz oceny stopnia wykorzystania istniejącego majątku Targów na tle decyzji ministra handlu zagranicznego o przeniesieniu niektórych ekspozycji do innych miast. U chwała wchodzi w życie z dniem podjęcia. Informacje o działalności samorządów mieszkańców w dzielnicach Jeżyce i Stare Miasto przedstawili: wiceprzewodni - czący Dzielnicowej Rady Narodowej Stare Miasto Juliusz Bloch i przewodniczący Dzielnicowej Rady Narodowej J eżyce Witold Pawłowski. Przewodniczący Komisji do spraw Samorządu, radny Jan Bujakiewicz, przedstawił opinię Komisji: "W Poznaniu działa ogółem 61 komitetów osiedlowych i rad osiedli z uprawnieniami komitetów. Najwięcej 19 w dzielnicy N owe Miasto, dalej - 15 Grunwald, 13 - Stare Miasto, 8 - na J eżycach i 6 - w dzielnicy Wilda. Przedmiotem zainteresowania sesji jest działalność samorządów mieszkańców w dzielnicach Jeżyce i Stare Miasto. Informacje przewodniczących tych rad oświetliły główne problemy pracy komitetów osiedlowych i rad osiedli. "Na podstawie relacji złożonych dziś przez przewodniczących rad, a także w oparciu o analizę Komisji do spraw Samorządu, można stwierdzić, że powołanie dzielnicowych rad narodowych w mieście przyczyniło się do ożywienia działań komitetów osiedlowych i rad osiedli. Godne podkreślenia są stosowane formy współpracy, mające na celu powiązanie działalności samorządu mieszkańców z programem rady narodowej. Komisje do spraw samorządu obu dzielnicowych rad odbywają posiedzenia w osiedlach, przewodniczący komitetów osiedlowych i rad osiedli (których ranga znacznie wzrosła) uczestniczą regularnie w sesjach dzielnicowych rad, często też w posiedzeniach ich prezydiów. Odbywają się w komitetach i radach osiedli nie tylko dyżury członków organów samorządu, ale i radnych. Na obrady w osiedlu często zapraszani są członkowie prezydium rady. Wszystko to stwarza możliwość uwzględniania wniosków i opinii samorządu dotyczących lokalnych problemów. Aktywizacja komitetów i rad osiedli jest drogą do sukcesów rad narodowych, bo praca tych organów samorządu decyduje oe«stopniu aktywności mieszkańców osiedli, a pośrednio dzielnic i miasta. "Na linii działania samorząd - urząd i obywatel - urząd zwraca uwagę nadal na nie zawsze właściwe wywiązywanie się urzędów ze swoich obowiązków. Prezydent Poznania i naczelnicy dzielnic winni dopilnować, aby urzędy zwracały się do samorządów mieszkańców o opinie w sprawach ważnych dla ludności. Istnieje przecież obowiązek konsultacji założeń planu społeczno-gospodarczego, planu zagospodarowania przestrzennego, a także zamierzeń inwestycyjnych i remontów obiektów użyteczności publicznej. W tym zakresie godne popularyzacji jest zarządzenie naczelnika dzielnicy Wilda. Określono w nim bardzo konkretne i szczegółowe obowiązki wydziałów Urzędu Dzielnicowego w sprawach konsultowania się z samorządem mieszkańców. "Dyżurujący członkowie komitetów osiedlowych i rad osiedli, a także radni podczas dyżurów i spotkań z mieszkańcami przekonują się, jak wiele trosk męczy ludzi, jak bardzo oczekują oni życzliwego potraktowania ich problemów. Odpowiedź urzędu może być negatywna, z uwagi na obiektywne trudności, ale niech będzie obywatelowi podana uprzejmie i wyczerpująco. Jeżeli podpisane zostało porozumienie społeczne (np. z Komitetem Osiedlowym Wola w sprawie wysypiska Sytkowo), to trzeba je realizować, a w najgorszym razie terminowo usprawiedliwić w sposób wyczerpujący niewykonanie umowy. Niech zawsze obywatel, komitet czy rada mają świadomość, że są godnie traktowani. Myślę, że z czasem nauczymy się wszyscy - tzn. zarówno działacze samorządu i radni, jak i administracja - spełniać służebną rolę wobec wyborców, wobec społeczeństwa. Nigdy bowiem nie za wiele konsultacji, a także skromności i życzliwości. "Współpraca z samorządami mieszkańców, a także pomoc dla ich organów i nadzór nad ich działalnością - to mimo Sprawozdaniawszystko domena rad dzielnicowych. Są one po prostu bliżej komitetów i rad osiedli. W niejasnej i raczej dwuznacznej - jeśli chodzi o układ kompetencyjny rad i urzędów w Poznaniu - sytuacji Komisja do spraw Samorządu, w ścisłym współdziałaniu ze swymi partnerami w dzielnicach, nadal poszukuje możliwie optymalnego modelu działań, które służyłyby ułatwianiu samorządom mieszkańców ich działalności i wzbogacaniu jej form. Nadal więc będziemy analizować doświadczenia samorządów i upowszechniać dobre przykłady społecznych inicjatyw" . "Osiągnięte rezultaty w działalności samorządów mieszkańców dzielnic J eżyce i Stare Miasto - powiedział na zakończenie radny Jan Bujakiewicz - są dobre. Zależą one przede wszystkim od ludzi pracujących w organach samorządów. Zdecydowana większość działaczy komitetów osiedlowych, rad osiedli, komitetów obwodowych i domowych to doświadczony aktyw - ludzie o dużej wiedzy i umiejętnościach rozwiązywania problemów społecznych, działający z pasją i przekonaniem o wysokiej randze tej pracy" . Radny Stefan Ratajczak, nawiązując do sprawozdania złożonego przez wiceprzewodniczącego Dzielnicowej Rady N arodowej Stare Miasto, podniósł sprawę niesubordynacji ustawowej Prezydium Rady wobec Komitetu Osiedlowego "Śródmieście II" przy załatwianiu spraw dotyczących przeniesienia Szkoły Podstawowej Nr 13 na ul. Stalingradzką. Radny Seweryn Majchrzak zgłosił wniosek o wystąpienie do władz centralnych w sprawie włączenia do planu centralnego budowy wiaduktów na Starołęce i Dębcu. Przewodniczący obrad, radny Stanisław Antczak stwierdził, iż z przedstawionych materiałów wynika, że "w pracy samorządów mieszkańców Starego Miasta i Jeżyc zyskano szereg pozytywnych doświadczeń i efektów. N a uzyskanie tych wyników, obok aktywności i zaangażo wania działaczy samorządów mieszkańców jak i samych mieszkańców, poważny wpływ wywarły współpraca z dzielnicowymi radami narodowymi * oraz pomoc merytoryczna i organizacyjnotechniczna udzielana przez urzędy dzielnicowe. Stąd należy podejmować wszelkie przedsięwzięcia zmierzające do wymiany i upowszechniania najlepszych doświadczeń, a dzielnicowe rady narodowe winny kontynuować prace wspierające samorządy w ich działalności oraz prowadzić dalsze szkolenia w dziedzinie praktycznych form wykorzystania uprawnień statutowych. Problemów, wątpliwości, trudności jest jeszcze dużo. Poszukiwanie dróg działań, uczenie się samorządności także na błędach prowadzi do zrozumienia, że demokracja to nie hasło, to pewna praktyka, metoda sprawowania władzy, w którą każdy może się zaangażować". N a zakończenie przewodniczący Rady wyraził działaczom samorządów mieszkańców z J eżyc i Starego Miasta oraz dzielnicowym radom narodowym podziękowania za dotychczasową pracę i życzył dalszych osiągnięć. Rada przyjęła do akceptującej wiadomości informacje przedstawione przez przewodniczących Dzielnicowych Rad Narodowych J eżyce i Stare Miasto oraz opinię i uwagi Komisji do spraw Samorządu. Informację o wykonaniu zadań budownictwa mieszkaniowego w Poznaniu za okres od 1 stycznia do 31 maja 1986 r. doręczono radnym przed sesją, a przewodniczący obrad, radny Stanisław Antczak poinformował, iż była ona omawiana na posiedzeniach Komisji Rozwoju Gospodarczego i Zagospodarowania Przestrzennego, Komisji Gospodarki Komunalnej, Komunikacji i Łączności, a także Prezydium Racjy. Komisja Rozwoju Gospodarczego i Zagospodarowania Przestrzennego wyraziła sprzeciw w związku z zaniżeniem przez Wydział Budownictwa Urzędu Wojewódzkiego planu budownictwa mieszkaniowego na rok 1886o 126 mieszkań. Prezydium zobowiązało Miejską Komisję Planowania do przedstawienia stanowiska Rady wojewodzie poznańskiemu. Informację przedstawił wiceprezydent Poznania Bogdan Zastawny: "W zakresie uspołecznionego budownictwa wielorodzinnego plan na bieżący rok zakłada oddanie do użytku 3100 mieszkań, tj. o 3f12 więcej niż w 1985 r., co stanowi wzrost o 12,2%. Otóż w okresie pięciu miesięcy przekazano do użytku 778 mieszkań, co stanowi 122,3% planowanych efektów w tym okresie i 25,1 % zaawansowania planu rocznego. N ajwięcej mieszkań oddano na Osiedlu Piątkowo - 387 i na osiedlach ratajskich 267. Wynik jest lepszy od uzyskanego w identycznym okresie ubiegłego roku o 379 mieszkań. "Tendencja taka utrzymuje się także w czerwcu. Spodziewane rezultaty sumaryczne budownictwa mieszkaniowego w pierwszym półroczu to oddcnie do użytku ponad 1000 mieszkań. Wynik ten jest dobrym prognostykiem ostatecznych rezultatów roku 1986. "Równolegle z pracą nad bieżącymi efektami budownictwa mieszkaniowego, przedsiębiorstwa budowlane pracują nad efektami roku 1987. Plan na bieżący rok zakłada wykonanie w stanie surowym 3183 mieszkań. Zaawansowanie stanów surowych uznać należy także za zadowalające. Niepokoić natomiast musi próba ilościowej zmiany planów budownictwa mieszkaniowego uchwalonych na lutowej sesji Miejskiej Rady Narodowej przez Wydział Budownictwa Urzędu Wojewódzkiego. Z takim postępowaniem Urząd Miejski nigdy się nie pogodzi. "Plan urządzeń towarzyszących na osiedlach mieszkaniowych przewiduje wybudowanie i przekazanie ogółem w bieżącym roku 10,8 tys. ml2 powierzchni pawilonów handlowo-usługowych, szkoły na Osiedlu Bohaterów II Wojny Światowej, żłobka na Osiedlu Jana III Sobieskiego oraz przedszkoli na Osiedlach ZMP i Czecha. Z przeprowadzonej w maju analizy zaawansowania budowy pawilonów handlowo-usługowych wynika, że: w I kwartale oddano do użytku sklepy meblowy i perfumeryjno-drogeryjny oraz bar popularny na 60 miejsc konsumpcyjnych w pawilonie na Osiedlu Jana III Sobieskiego oraz - w II kwartale - wybudowano pawilon na Osiedlu ZWM; zagrożona jest budowa pawilonu na Osiedlu Tysiąclecia. Wymaga to szczegółowego nadzoru ze strony także Urzędu Miejskiego. Ponadto w najbliższych dwóch tygodniach zakończone zostaną roboty budowlane w pawilonach na Osiedlu Czecha i na Osiedlu Bolesława Chrobrego, co umożliwi zagospodarowanie tych obiektów przez użytkowników. W bieżącym miesiącu odbyć się ma też odbiór techniczny pawilonu "Społem" przy ul. Andrychowskiej. J ednak według opinii radnych Dzielnicowej Rady Narodowej Nowe Miasto, odebranie obiektu nie będzie możliwe z powodu usterek". "Kończąc informację powiedział Bogdan Zastawny - jestem przekonany, że pozytywny trend w realizacji budownictwa mieszkaniowego w Poznaniu zostanie utrzymany, mimo występujących problemów sprzętowych, materiałowych oraz terenowo-prawnych i projektowych, bo wymaga tego interes społeczny, któremu wspólnie służymy". Rada przyjęła informację do wiadomości. Informację Komisji Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz Komisji Gospodarki Komunalnej, Komunikacji i Łączności o sposobie realizacji Uchwały Nr VIII/46/85 w sprawie stanu i rekonstrukcji zieleni w Poznaniu do 1990 r. przedstawił radny Maciej Mocek. Rada przyjęła informację do wiadomości, zobowiązując jednocześnie prezydenta do realizacji wniosków zgłoszonych przez Komisję. Następnie rozpatrywano projekty uchwał Rady w sprawach: miejscowego planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego "Minikowo 2 - 3"; opinii Sprawozdania o lokalizacji bazy magazynowej Regionalnego Związku Spółdzielni Inwalidów przy ul. Wichrowej; opinii o budowie stacji transformatorowej wraz z linią zasilającą przy ul. Bałtyckiej; opinii dotyczącej rozbudowy i modernizacji Poznańskiej Fabryki Maszyn Żniwnych; utworzenia funduszu celowego o nazwie "Fundusz odtworzeniowy miejskiego majątku drogowo-mostowego oraz niezbędnego zaplecza dla drogownictwa miejskiego"; przekazania środków z funduszu zasobowego; nazw ulic i placów Poznania. Rada jednogłośnie podjęła: Uchwałę Nr XIV/97/86 w sprawie miejscowego planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego "Minikowo 2 - 3", U chwałę Nr XIV/98/86 w sprawie opinii o lokalizacji bazy magazynowej Regionalnego Związku Spółdzielni Inwalidów przy ul. Wichrowej; Uchwałę Nr XIV/99/86 w sprawie opinii o budowie stacji transformatorowej wraz z linią zasilającą przy ul. Bałtyckiej. Przed rozpatrzeniem projektu uchwały o opinii w sprawie rozbudowy i modernizacji Poznańskiej Fabryki Maszyn Żniwnych radni zapoznali się z pismem Nowomiejskiego Zespołu Radnych z dnia 26 czerwca: "Zwracamy uwagę na fakt, że JUZ obecnie środowisko naturalne dzielnicy Nowe Miasto jest znacznie zanieczyszczone i hałas w niektórych jej rejonach znacznie przekracza dopuszczalne normy, a w przypadku pozytywnego zaopiniowania projektu rozbudowy fabryki i następnie jego realizacji - nastąpią dalsze negatywne zmiany mikroklimatu na terenie naszej dzielnicy, co szczególnie dotknie Osiedla ZWM, ZMS, ZMP, Manifestu Lipcowego, Piastowskie oraz Starołękę, które leżą w bezpośrednim sąsiedztwie czynnych zakładów przemysłowych. "W świetle powyższego, Nowomiejski Zespół Radnych [...] zgłasza następujące wnioski: 1. Rozpatrując sprawę rozbu dowy Poznańskiej Fabryki Maszyn Żniwnych należy zapoznać się z wynikami badań ekologicznych na terenie osiedli spółdzielczych, prowadzonych pod koniec lat siedemdziesiątych przez Uniwersytet im. Adama Mickiewicza i zawartych w opracowaniu Zmiany mikroklimatu prawobrzeżnego Poznania, oraz z wynikami badań kontrolnych rozpoczętych w ubiegłym roku i w konfrontacji z nimi podjąć stosowną decyzję. 2. W przypadku pozytywnego zaopiniowania projektu rozbudowy fabryki, należy bezzwłocznie podjąć działania zmierzające do maksymalnego zniwelowania ujemnych dla mieszkańców skutków podjętej decyzji. 3. N ależy bezwzględnie wyegzekwować od inwestorów [...] utworzenie ekranu izolacyjnego w postaci dwóch pasów ochronnych, składających się z obszarów wysokiej zieleni, z szybko rosnących drzew liściastych {brzozy, topole), które posiadają cechy absorbujące pyły, metale ciężkie oraz toksyny lotne, a także wyciszają nadmierny hałas. 4. W przypadku pozytywnej opinii, przy podpisywaniu umowy na rozbudowanie zakładu, wojewoda poznański oraz prezydent miasta Poznania powinni stanowczo wyegzekwować realizację wniosków w sprawie zabezpieczenia mieszkańców osiedli przed szkodliwym dla ich zdrowia działaniem zakładów przemysłowych, w szczególności poprzez wysadzenie jeszcze w 1986 r. kilku pasm szybko rosnących drzew pomiędzy Poznańską Fabryką Maszyn Żniwnych a Osiedlami Manifestu Lipcowego, ZWM, ZMP, ZMS i Starołęką. "W powyższych wnioskach wymieniamy również Zakłady Przemysłu Metalowego «H. Cegielski», gdyż mimo wielokrotnych zapewnień, nie wywiązały się one dotychczas z dawno podjętych zobowiązań odnośnie do wyciszenia pracy Zakładu W-5 poprzez zainstalowanie odpowiednich urządzeń technicznych i wysadzenie pasów ochronnych wysokiej zieleni. Nadmierny hałas, jaki powodujeten Zakład, stwarza poważne zagrożenie dla zdrowia mieszkańców, szczególnie mieszkańców Osiedla Piastowskiego" . Przewodniczący obrad, radny Stanisław Antczak poinformował, iż Prezydium Rady na wniosek Komisji Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej postanowiło wprowadzić zmianę w 3 proj ektu uchwały. Radny Wiktor Wysłouch nawiązując do stanowiska Nowomiejskiego Zespołu Radnych - stwierdził, iż nowa redakcja uchwały uwzględnia w pełni postulaty zgłoszone przez Zespół. "Modernizacja istniejących wydziałów produkcyjnych i pomocniczych - dodał radny Stanisław Antczak - dokonana przez wymianę parku maszynowego pozwoli na poprawę gospodarki elektro-energetycznej i ochronę środowiska. Ponadto, odprowadzanie ścieków do kanalizacji miejskiej następować będzie po wstępnym ich oczyszczeniu w proj ektowanej zakładowej oczyszczalni ścieków. Wydanie decyzji w tej sprawie jest niezbędne, bowiem chodzi o wprowadzenie na rynek licencjonowanego minitraktora produkcji jugosłowiańskiej, co przyczyni się do rozwiązania wielu problemów w dziedzinie gospodarki żywnościowej" . W przeprowadzonym głosowaniu Rada jednogłośnie podjęła Uchwałę Nr XIV/ /100/86 w sprawie rozbudowy i modernizacji Poznańskiej Fabryki Maszyn Żniwnych. Przy jednym głosie wstrzymującym się, Rada podjęła Uchwałę Nr XIV/I0l/86 w sprawie utworzenia funduszu celowego o nazwie "Fund usz odtworzeniowy miejskiego majątku drogowo-mostowego oraz niezbędnego zaplecza dla drogownictwa miejskiego". Rada jednogłośnie podjęła U chwałę Nr XN /102/ /86 w sprawie przekazania środków z funduszu zasobowego. Projekt uchwały w sprawie nazw ulic i placów Poznania zyskał pozytywną opinię Prezydium Rady na posiedzeniu w dniu 11 czerwca 1986 r. Przy jednym głosie przeciwnym, Rada podjęła U chwałę Nr XIV/I03/86 w sprawie nazw ulic i placów miasta. Podejmując tę U chwałę, Rada kierowała się następującymi motywami: 1. W wyniku realizacji planu zagospodarowania przestrzennego przestały istnieć niektóre ulice bądź ich części. Skreślono więc z ewidencji oraz z planów miasta nazwy ulic: Szeroka, Wieńcowa, Torowa, Oksywska, Sztumska oraz górny i dolny odcinek ul. Bastionowej. 2. Na skutek zmian wywołanych działalnością inwestycyjną ul. Owocowa została podzielona. Wschodniemu jej odcinkowi (przy ul. Bobrownickiej) nadano nazwę Truskawkowa. 3. Realizacja planu przestrzennego zagospodarowania miasta stworzyła nowe ulice, a nadto nowe rondo i park (zob. szkice). Na zakończenie obrad, odpowiedzi na wnioski i interpelacje udzielił prezydent Poznania Andrzej Wituski. Nawiązując do pytania w kwestii konsultowania projektów uchwał w sprawie nazw ulic z komitetami osiedlowymi, poinformował, iż w następnych proj ektach uchwał umieszczany będzie dodatkowy zapis, iż komitet osiedlowy zaakceptował propozycje. Dnia 27 maja Rada przekazała z nadwyżki budżetowej 5 min zł na uporządkowanie terenu, a potem utworzenie parku w rejonie Osiedli Tysiąclecia i Lecha. Teren ten przejęło już Poznańskie Przedsiębiorstwo Zieleni. Prace rozpoczną się na przełomie lat 1986/1987. Podwyższenie opłat z tytułu wieczystego użytkowania nie jest decyzją Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami, a wynika z przepisów wykonawczych opartych na decyzji Wojewódzkiej Rady Narodowej . Jeżeli jakiekolwiek uzbrojenie terenu wykonywane było w czynie społecznym, Wydział Geodezji i Gospodarki Gruntami rozpatrzy odwołania i zwolni od dodatkowych opłat. Wniosek w sprawie limitu gazu dla mieszkańców domów jednorodzinnych zo Sprawozdania Park Pomnik Braterstwa Broni i Przyjaźni Polsko - Radzieckiejulica do likwidacji - ulica do likwidacji Zlikwidowane odcinki ul. Bastionowej na Winogradach Zlikwidowana ul. Szeroka na S tarołęce _ _._ .._._.... _.. , "...._. _, .._..._._._..__,..._....-2.\ " _OKSYWSKĄ' SZTUMSKA J .....-łSTARNICKA -ulice do likwidacji 1 I - - u I i c e do likwidacji W dzielnicy N owe Miasto zlikwidowano ulice Wieńcową i Torową. Tę ostatnią nazwę nadano istniejącej tam ulicy bez nazwy Zlikwidowane ulice Oksywska Sztumska na Golęcinieg9> GRUNTA.[ZKA DOBRODZIEŃSKA 'D Tor bf : oD al 50D; Wschodni odcinek ul. Owocowej otrzymał nazwę ul. Truskawkowej, zaś w najbliższym sąsiedztwie ulicę bez nazwy nazwano Jeżynową Projektowane ulice w obrębie Junikowa otrzymały nazwy: Dobrodzieńska, Międzyborska, Pogorzelska, Przepiórcza i Raszkowska SZAT' ARSKA LUBOMIERSKA Ąłr LOTNISKO iAWICA N owo utworzone ulice na Golecinie otrzymały nazwy: Biecka i Lubomierska Nowo utworzona ulica w Krzyżownikach otrzymała nazwę Pelplińska Sprawozdania SIANOWSKA WARPNOWSKA IZBICKA C HA RZVKOWSKA JAROSŁAWA DĄBROWSKIEGO Trzy nowo utworzone ulice w Krzyiownikach: Charzykowska, Izbicka i Łebska W dzielnicy Nowe Miasto przedłużono ul. Sępią, zaś ulice nowo u tworzone otrzymały nazwy: Gronostajowa i Wiewiórcza Nowo utworzona ulica Na Uboczu na Dębcu Nowo utworzone rondo w Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej "Rataje" otrzymało nazwę Rondo Zegrze, prowadzącą doń ulicę od ul. Obodrzyckiej nazwano ul. Unii Lubelskiej. Przedłużono także ulicę Jedności Słowiańskiej, doprowadzając ją do Ronda Zegrze Nowo utworzoną ulicę w pobliżu Ronda Zegrze nazwano Falistą stanie rozpatrzony po uprzedniej konsultacji z dyrektorem Zakładów Gazowniczych. W ciągu dwóch tygodni wszystkie przystanki tramwajowe i autobusowe zostaną wyposażone w mapki informacyjne o zmianach kursowania na liniach tramwajowych i autobusowych. Zarząd Dróg i Mostów zbada warunki techniczne ułożenia dywanika asfaltowego na ul. Rawickiej i udzieli odpowiedzi o możliwości wykonania tego jeszcze w bieżącym roku. Wniosek o zniesienie opłat w szaletach zlokalizowanych w lokalach gastronomicznych i na dworcach zostanie przekazany zainteresowanym jednostkom jako wniosek Miejskiej Rady N arodowej. Wystąpiły zaległości w wywożeniu nieczystości z ul. Owczarskiej z powodu niedostatecznej li "zby małych samochodów. Ul. Owczarska leży w rejonie, w którym występuje największa ilość małych szamb. Zostaną podjęte rozmowy z kierownictwem Telewizji Poznańskiej w sprawie Park na Piotrowie w dzielnicy Nowe Miasto otrzymał imię Pawła Edmunda Strzeleckiego przekazywania w "Teleskopie" informacji o najbardziej drastycznych przypadkach dewastacji lub wandalizmu. W tym miejscu przewodniczący obrad, radny Stanisław Antczak stwierdził, iż wniosek radnego Seweryna Majchrzaka może doprowadzić do tego, że szalety będą brudne, zaniedbane, zdewastowane. Symboliczna opłata pięciozłotowa daje możliwość utrzymania w nich odpowiednich warunków higienicznych. Stąd nasunęła się wątpliwość, czy celowe będzie występowanie w tej sprawie w imieniu Rady? W związku z powyższym, przewodniczący zapytał, kto jest za tym, aby prezydent w imieniu Rady wystąpił do zakładów gastronomicznych o zniesienie opłat w szaletach restauracyjnych? W głosowaniu jedynie sześciu radnych solidaryzowało się z wnioskiem radnego Majchrzaka. Rada zobowiązała prezydenta do zasygnalizowania problemu kierownictwu Poznańskiej Spółdzielni Spożywców "Społem". Na tym radny Stanisław Antczak zakończył obrady XIV Sesji Rady. Alanan Genowefiak Sprawozdania ANEKS INFORMACJA KOMISJI OCHRONY ŚRODOWISKA I GOSPODARKI WODNEJ ORAZ KOMISJI GOSPODARKI KOMUNALNEJ, KOMUNIKACJI I ŁĄCZNOŚCI O SPOSOBIE REALIZACJI UCHWAŁY NR VIII/46/85 W SPRAWIE REKONSTRUKCJI ZIELENI NA OBSZARZE POZNANIA DO 1990 R. 1. Nakłady inwestycyjne na budowę i modernizację zieleni, zgodnie z uchwałą, od samego początku są realizowane w niedostatecznej wysokości. Na przewidywane corocznie ok. 300 min zł, w 1986 r. przeznaczono 140 min zł, co jest dalece nie wystarczające i nie pozwala na pełną realizaję zadań ujętych w programie. 2. Nastąpiła poprawa w zaopatrzeniu Poznańskiego Przedsiębiorstwa Zieleni w sprzęt specjalistyczny, na który przeznaczono i wykorzystano ponad 6,5 min zł. 3. Nie nastąpiła rozbudowa baz zaplecza Przedsiębiorstwa, szczególnie w dzielnicach Grunwald i Wilda. 4. Od 1 listopada 1985 r. wprowadzono w Przedsiębiorstwie nowy system wynagradzania. 5. Nie został uregulowany problem terenów zielonych położonych na obszarach osiedli mieszkaniowych. Wydział Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej wystąpił do Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej z propozycją uregulowania tej sprawy. Z informacji uzyskanej na piśmie wynika, że ustalenia końcowe przedstawione zostaną z końcem lipca kierownictwu Urzędu Miejskiego do akceptacji. 6. W dalszym ciągu nie wydzielono z Przedsiębiorstwa budowy i konserwacji cieków wodnych. Z uzyskanej informacji wynika, że Wydział Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej czyni starania, ażeby inni wykonawcy, którzy zajmują się robotami melioracyjnymi, przyjmowali zlecenia Przedsiębiorstwa w tym zakresie. 7. W zakresie przygotowań do renowacji stawów sołackich wyznaczony został inwestor zastępczy U rzędu Miejskiego, tj. Dyrekcja Rozbudowy Miasta Poznania. Opracowanie koncepcji i prace przedprojektowe, zgodnie z Uchwałą Nr X/70/85 z dnia 28 listopada 1985 r., prowadzone będą w latach 1986-1987, a realizacja zadania przewidziana jest po ukończeniu Malty-Cybiny.. 8. Nie rozwiązana jest także sprawa cmentarzy komunalnych na obszarze miasta. Z uzyskanych informacji wynika, że do końca III kwartału br. przedstawione zostaną kierownictwu Urzędu Miejskiego propozycje w zakresie kompleksowego uregulowania spraw związanych z budową kwater grzebalnych, ich konserwacją i eksploatacją na cmentarzach komunalnych. 9. Zakład Produkcji Szkółkarskiej Przedsiębiorstwa w Krzyżownikach dokonał nasadzeń uwzględniając gatunki odporne na warunki miejskie, zgodnie z wykazem opracowanym przez Ogród Botaniczny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Efekty tego powinny być widoczne w terminie późniejszym. '10. Pozytywnie należy ocenić starania o wyeliminowanie czynników wpływających na zły stan zieleni: a. zmniejszono środki chemiczne przy zwalczaniu skutków zimy, co nie wpłynęło negatywnie na warunki bezpieczeństwa ruchu drogowego, jednak do dzisiaj nie usunięto wszystkich skutków zimy - dotyczy to szczególnie uszkodzeń jezdni; b. rozpoczęto montowanie barierek osłonowych od strony jezdni, aby uniemożliwić parkowanie samochodów na terenach zielonych; c. ustawiono ok. 200 osłon metalowych dla drzew w śródmieściu; d. otwarty jest jednak w dalszym ciągu problem niszczenia zieleni przez pyły przemysłowe oraz niszczenia zieleni przez wandali. 11. Nie osiągnięto żadnego postępu w zachowaniu i dalszym rozwoju lasów na obszarze miasta Oraz przyległych, przygranicznych kompleksów leśnych. Z uzyskanych informacji pisemnych wynika, że prowadzone są rozmowy pomiędzy Wydziałem Rolnictwa i Leśnictwa, Wydziałem Geodezji i Gospodarki Gruntami oraz Okręgowym Zarządem Lasów Państwowych na temat utworzenia nowej jednostki organizacyjnej, której zadaniem będzie administrowanie wszystkimi lasami położonymi w granicach miasta, łącznie z lasami prywatnymi. 12. Prą-widłowo realizowany jest wniosek dotyczący opiniowania przez Komisję Ochrony Srodowiska i Gospodarki Wodnej wszystkich spraw spornych w zakresie przekazywania lasów komunalnych na inne cele. 13. Negatywnie załatwiono zamiar budowy leśniczówki przy kompleksie leśnym Marcelin -Wola. 14. Nie załatwiono także pozytywnie wniosku o przydział 1-2 mieszkań zastępczych rocznie dla rodzin zajmujących mieszkania służbowe w budynkach należących do lasów komunalnych. 15. Dotychczas me powołano w mieście Straży Prezydenckiej, która m. in. miałaby chronić zieleń przed dewastacją. Z informacji uzyskanych od prezydenta wynika, że powołanie Straży Prezydenckiej przewidziane jest w najbliższym czasie, zgodnie z zapewnieniem Urzędu Rady Ministrów. Reasumując, Komisja Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz Komisja Gospodarki Komunalnej, Komunikacji i Łączności uważają, że: 1. Należy dołożyć wszelkich starań w celu zwiększenia środków finansowych na pełną realizację zadań przez Poznańskie Przedsiębiorstwo Zieleni, zgodnie z U chwałą Nr VIII/46/85 z dnia 26 czerwca 1985 r. 2. Należy dążyć do maksymalnego ograniczenia stosowania środków chemicznych w akcji zimowej. 3. Należy rozwiązać jak najszybciej sprawy organizacyjne nie wymagające nakładów finansowych, a dotyczące: a. wskazania lokalizacji dla baz zaplecza Przedsiębiorstwa w dzielnicach Grunwald i Wilda; b. rozwiązania problemu konserwacji terenów zielonych znajdujących się na obszarach spółdzielni mieszkaniowych; c. wydzielenia budowy i konserwacji cieków wodnych z gestii Przedsiębiorstwa, z jednoczesnym zapewnieniem dalszej realizacji tych zadań; d. kompleksowego rozwiązania kwestii gospodarowania cmentarzami komunalnymi na obszarze miasta; e. kompleksowego rozwiązania sprawy administrowania wszystkimi lasami położonymi na obszarze Poznania wraz z lasami prywatnymi; f. ponownego przeanalizowania wniosku o budowę leśniczówki przy kompleksie leśnym Marcelin - Wola. JUBILEUSZ SZESĆDZIESIĘCIOLECIAAKADEMII EKONOMICZNEJ (4 IX - 9 X 1986) Senat Akademii Ekonomicznej na posiedzeniu w dniu 11 października 1985 r. postanowił, by rok akademicki 1985/1986 - jako rok poprzedzający sześćdziesiątą rocznicę istnienia uczelni - odznaczył się wytężoną pracą, a w szczególności: zintensyfikowaną działalnością naukowo-badawczą, dydaktyczną i wychowawczą; szerszym udziałem nauczycieli akademickich w realizacji centralnych programów badawczych oraz w badaniach międzyresortowych na rzecz regionu; organizowaniem konferencji oraz seminariów naukowych o zasięgu ogólnokrajowym i zagranicznym; szerszymi kontaktami z absolwentami uczelni, m. in. poprzez zorganizowanie zjazdu absolwentów. Senat postanowił uhonorować wybitnych naukowców krajowych i zagranicznych doktoratami honoris causa, przygotować jubileuszowe wy Akademia Ekonomiczna, budynek wzniesiony w latach trzydziestych. W głębi nowy gmach Akademii (biblioteka). Rysunki artysty Erafika Józefa Skorackiego na oKłaClce okolicznościowego wydawnictwa Akademia Ekonomiczna w Poznaniu (1986) jego projektu Jubileuszedawnictwa i wszczął starania o uczczenie pamięci profesorów: Antoniego Peretiatkowicza, Witolda Skalskiego i Edwarda Taylora. Jubileusz sześćdziesięciolecia uczelni miał potwierdzić wobec Wielkopolan, iż Akademia Ekonomiczna pracuje systematycznie i stara się «realizować jak najlepiej cele stawiane wyższym szkołom ekonomicznym w Polsce. Już w drugiej połowie 1985 r. odbyły się dwie konferencje naukowe: seminarium z okazji dwudziestolecia Zakładu Ekonometrii (Błażej ewko, 24 - 25 IX), zorganizowane przez Instytut Cybernetyki Ekonomicznej, oraz konferencja regionalna nt. "Bariery rozwoju Poznania i województwa poznańskiego w latach 1986 - 1990", zorganizowana wspólnie z Urzędem Wojewódzkim. W pierwszym półroczu 1986 r. odbyły się konferencje naukowe nt.: "Możliwości samofinansowania zrzeszeń przedsiębiorstw państwowych", zorganizowana przez Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa oraz Instytut Organizacji i Zarządzania (14 I); "Reforma gospodarcza, jej zaplecze teoretyczne i warunki powodzenia", zorganizowana przez Instytut Ekonomii Politycznej (24 I); "Planowanie społeczno-gospodarcze w teorii i w dydaktyce" (ogólnopolska instytutów i katedr planowania), zorganizowana przez Instytut Planowania (Błażejewko, 26 - 28 V). Przygotowano też: sesję studenckich kół naukowych pod hasłem: "Studencki ruch naukowy - praktyce gospodarczej", z udziałem studentów z Bułgarskiej Republiki Ludowo- Demokratycznej i z Holandii, zorganizowaną przez pełnomocnika rektora do spraw studenckich kół naukowych (26- 28 V); ogólnopolską konferencję naukową nt. "Intensyfikacja wykorzystania majątku trwałego", zorganizowaną przez Instytut Ekonomiki Produkcji (Zaniemyśl, 5 - 8 VI) oraz konferencję naukową nt. "Rozwój stosunków gospodarczych w Europie", z udziałem Politischer Club Berlin - Arbeitskreis fur Europaische Zusammenarbeit (5 - 8 VI). Główne uroczystości jubileuszowe zostały poprzedzone konferencją prasową w Centrum Prasowym Międzynarodowych Targów Poznańskich. 4 września 1986 r. W auli Akademii Ekonomicznej o godz. 10 rozpoczęła się uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa emerytowanemu profesorowi zwyczajnemu Zbigniewowi Zakrzewskiemu, który od 1945 r. wiedzą i ofiarną pracą służył uczelni, pełniąc wiele odpowiedzialnych funkcji, w tym w latach 1959 -1962 - rektora. Nieprzerwanie przez trzydzieści lat kierował Katedrą, a następnie Instytutem Ekonomiki Handlu Wewnętrznego, stwarzając liczący się w kraju ośrodek nauki o handlu. Posiada znaczący dorobek naukowy z dziedziny ekonomiki handlu wewnętrznego oraz wiedzy o historii myśli ekonomicznej. Podejmował też zagadnienia naukowe związane z dokształcaniem i podnoszeniem kwalifikacji ekonomistów w praktyce oraz był orędownikiem współpracy nauki z praktyką. W swej pracy wychowawczej dokładał starań o kształtowanie u studentów bogatej osobowości, otwartej na kulturę i wszelkie dobro społeczne. Wyrazem jego żywej działalności na tym polu są liczne prace historyczne o Poznaniu i Wielkopolsce. Po odśpiewaniu hymnu Gaudę Mater Polonia przez Chór Chłopięcy i Męski Państwowej Filharmonii w Poznaniu, pod dyrekcją Stefana Stu Rektor Akademii Ekonomicznej prof. dr hab. Janusz Piasny wręcza dyplom doktora honoris causa prof. drowi Zbigniewowi Zakrzewskiemu i( 4 IX .1986) ligrosza, rektor prof. dr hab. Janusz Piasny otworzył uroczystość, odczytując uchwałę Senatu, a promotor prof. dr hab. Halina Szu1ce wygłosiła uzasadnienie oraz przedstawiła Profesora jako naukowca, dydaktyka, wychowawcę wielu pokoleń ekonomistów i społecznika. Uroczysty moment wręczenia dostojnemu Profesorowi dyplomu doktora honoris causa uświetnił Chór Stuligrosza, śpiewając Ego sum pastor bonus Wacława z Szamotuł. Z kolei zabrał głos prof. Zbigniew Zakrzewski, by podziękować za nadanie mu najwyższego akademickiego wyróżnienia, które przyjął z tym większym wzruszeniem, że zarówno rektor jak i promotor zaliczają się do jego uczniów. Następnie wygłosił wykład pL Fenomen pracy organicznej w Poznańskiem pod zaborem pruskim. Serdeczne gratulacje złożyli Jubilatowi: prof. dr hab. Jerzy A1tkorn, rektor Akademii Ekonomicznej w Krakowie - w imieniu Instytutów Ekonomiki Handlu i Usług w kraju, prof. dr hab. inż. Tadeusz Puchałka - w imieniu Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, prof. dr hab. Klemens Ratajczak - w imieniu Oddziału Wojewódzkiego Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego oraz Teodor Smiełowski - w imieniu Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania. Gratulacje nadesłane z kraju i zagranicy odczytał dr Jerzy Kuczyński. Przy filiżance kawy w rektoracie składali dostojnemu Jubilatowi życzenia prezydent Poznania Andrzej Wituski i długoletni wiceprezes Stowarzyszenia Absolwentów doc. dr Henryk Graszewicz. I 5 września 1986 r. Już od wczesnych godzin rannych mury uczelni przyjmowały absolwentów przybyłych na swój Zjazd. 7 Kronika m. Poznania 3/87 Jubileusze Od godz. 9 w holu przed aulą otwarto kiermasz książek profesorów uczelni, zaś w auli autorzy dedykowali swe prace. Biblioteka Główna przygotowała przed aulą wystawę publikacji pracowników oraz plansze z datami najważniejszych wydarzeń w historii placówki. Między godz. 14 a 16 odbywały się w Instytutach spotkania byłych seminarzystów ze swoimi profesorami i promotorami, a od godz. 16 delegacje absolwentów składały kwiaty na grobach zmarłych profesorów Wyższej Szkoły Handlowej, Akademii Handlowej, Wyższej Szkoły Ekonomicznej i Akademii Ekonomicznej. O godz. 17 prezydent Poznania Andrzej Wituski - absolwent uczelni, a zarazem przewodniczący Społecznej Rady Szkoły - podejmował w siedzibie Urzędu Miejskiego przy pi. Kolegiackim członków Senatu oraz organizacji studenckich z różnych okresów działalności uczelni. Serdeczne powitanie zebranych przez prezydenta poprzedził koncert chopinowski pianisty Andrzeja Tatarskiego. Następnie w Sali Białej długo jeszcze prowadzono przyjacielskie rozmowy, a okolicznościowe przemówienia wygłosili m. in. rektor prof. dr hab. Janusz Piasny i prezydent Poznania Andrzej Wituski. Wieczór pierwszego dnia Zjazdu Absolwentów wypełniły spotkania koleżeńskie oraz imprezy kulturalne. 6 września 1986 r. O godz. 10 w sali sportowo-widowiskowej "Arena" za stołem prezydialnym zasiedli członkowie Senatu oraz goście i absolwenci: członek Biura Politycznego, sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Marian Woźniak, wojewoda poznański Bronisław Stęplowski, prezydent Poznania Andrzej Wituski. Władze regionu reprezentował I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Edward Łukasik. W prezydium zasiedli również: honorowy członek Stowarzyszenia Absolwentów prof. dr hab. Zbigniew Zakrzewski oraz władze tego Stowarzyszenia i Komitetu Organizacyjnego Zjazdu. Przy dźwiękach fanfar wprowadzono sztandary: uczelniany, Zrzeszenia Studentów Polskich, Akademickiego Związku Sportowego oraz przedwojennych korporacji akademickich "Gedanii" i "Slensani". Po wykonaniu Gaudę Mater Polonia przez Chór Akademii Ekonomicznej "Sonantes" , pod batutą doc. Krystyny Domańskiej- Maćkowiak, i odśpiewaniu przez wszystkich obecnych hymnu państwowego - otwarcia Zjazdu Absolwentów dokonał przewodniczący Komitetu Organizacyjnego doc. dr hab. Henryk Mruk. Powitał on przedstawicieli władz państwowych, Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i stronnictw politycznych oraz ok. 1,5 tys. absolwentów, a wśród nich: byłego premiera Józefa Pińkowskiego, byłego wicepremiera Tadeusza Grabskiego, wiceministra handlu wewnętrznego i usług Andrzeja Malinowskiego oraz wojewodę legnickiego Ryszarda Jelonka. Gorącymi oklaskami zebrani powitali naj starszego absolwenta z 1929 r., legitymującego się Dyplomem nr 8, współzałożyciela Stowarzyszenia Absolwentów Jana Pantoflińskiego oraz najmłodszą absolwentkę z 1986 r. - Lilianę N owak. Zjazd uczcił pamięć zmarłych profesorów i absolwentów, a wśród nich zmarłego w czerwcu 1986 r. prorektora do spraw nauki doc. dra hab. Klemensa Matułewicza, zmarłego w sierpniu 1986 r. prof. dr hab. Włady Moment otwarcia Zjazdu Absolwentów w sali sportowo-widowiskowej "Arena" (6 IX 1986). Stoją od lewej: prof. dr Zbigniew Zakrzewski, prorektor doc. dr hab. Zdzisław Kołaczyk, prorektor prof. dr hab. Lucyna Wojtasiewicz, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Edward Łukasik, członek Biura Politycznego sekretarz Komitetu Centralnego Marian Woźniak, doc. dr hab. Henryk Mruk, rektor prof. dr hab. Janusz Piasny, prezydent Poznania Andrzej Wituski, wojewoda poznański Bronisław Stęplowski, prorektor prof. dr hab. Halina Szulce sława Rusińskiego - rektora uczelni w latach 1962 - 1965 oraz pIerwszego zgłoszonego na Zjazd Absolwentów Edwarda Gołdę. Rektor prof. dr hab. Janusz Piasny zwracając się do absolwentów i gości wyraził swą radość, że Zjazd odbywa się w tak licznym gronie. Uczelnia liczy bowiem, że Zjazd pozwoli na odnowienie i rozszerzenie kontaktów jej kadry z absolwentami oraz kontaktów koleżeńskich i zawodowych między absolwentami; przybliży dzisiejszą uczelnię wszystkim rocznikom absolwentów; pozwoli na szeroką wymianę poglądów, ocenę drogi już przebytej i perspektyw rozwoju; pozwoli wreszcie na utrwalenie przyjaźni, wzajemnego poszanowania oraz przywiązania do trudnego zawodu ekonomisty. Rektor omówił najważniejsze wydarzenia w życiu uczelni od ostatniego Zjazdu Absolwentów w 1976 r., przedstawił zmiany jakościowe i strukturalne wśród pracowników naukowo-dydaktycznych, omówił główne kierunki badań naukowych oraz badań na rzecz regionu. Zajął się T' Jubileusze również problemami związanymi z kształceniem i procesem wychowawczym studentów nie tylko krajowych, ale również cudzoziemców, pochodzących z różnych stron świata. Wystąpienie swoje zakończył prof. dr hab. Janusz Piasny przedstawieniem perspektyw rozwoju działalności naukowej i dydaktycznej uczelni oraz życzeniami radosnych przeżyć w dniach Zjazdu i satysfakcji z pełnienia odpowiedzialnego zawodu ekonomisty. Po przemówieniu wiceprezesa Stowarzyszenia Absolwentów Zbigniewa Iglińskiego, zabierali głos goście-absolwenci. "Z olbrzymim wzruszeniem ale i z poczuciem dumy występuję tu dzisiaj nie tylko w imieniu obecnych tu absolwentów naszej Almae Matris, ale i także nieobecnych, działających w kraju i poza nim, których myśli zapewnie nam towarzyszą" - tymi słowami członek Biura Politycznego, sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Marian Wożniak rozpoczął swoje ciepłe i serdeczne wystąpienie. Przypomniał okres swoich studiów, podkreślając, że uczelnia wówczas nie tylko przygotowywała zawodowo i intelektualnie, ale również wychowywała za pośrednictwem organizacji politycznych i społecznych, organizacji młodzieżowych, kół zainteresowań, zespołów artystycznych i sportowych. W imieniu swoim i uczestników Zjazdu, przekazał nauczycielom akademickim wyrazy szacunku i podziękowania za ich trud i działalność w utrwalaniu dobrego imienia szkoły, za kontynuację dzieła poprzedników i za działanie na rzecz przyszłości, za kształcenie na rzecz XXI w. Marian Woźniak przypominając niektóre fakty z historii uczelni, wspomniał m. in. o pierwszej inauguracji (12 X 1926), w której udział wziął Eugeniusz Kwiatkowski, późniejszy wicepremier, człowiek-symbol dwóch epok, twórca Gdyni i otwarcia Polski na świat. Nic też dziwnego, że taki człowiek patronował placówce, powołanej do życia przez Izbę Przemysłowo- Handlowa, która właśnie dzisiaj obchodzi swoje sześćdziesięciolecie służby i pracy dla kraju i gospodarki. Część swej wypowiedzi poświęcił Marian Woźniak związkom absolwenów z uczelnią, które - jego zdaniem - umacniają jej wpływ oraz pozycję w społeczeństwie. Działające od 1930 r. Stowarzyszenie Absolwentów jest jednym z naj starszych w kraju. Kończąc, Marian Woźniak w imieniu władz państwowych oraz wojewody poznańskiego i prezydenta Poznania wyraził uznanie i przekazał podziękowanie gronu profesorskiemu, kadrze dydaktycznej i wszystkim pracownikom za twórczy wkład w kształcenie nowego pokolenia ekonomistów, a z kolei - w imieniu absolwentów, jako jeden z nich - wyraził podziękowanie władzom wojewódzkim i miejskim za tworzenie sprzyjających warunków dla rozwoju uczelni. Przemawiał także prezydent Poznania Andrzej Wituski. Odczytano następnie część gratulacji, jakie napłynęły z kraju i z zagranicy, w tym z Australii, Kanady i Stanów Zjednoczonych Ameryki Płn. - m. in. od byłego dziekana prof. dra hab. Zdzisława Krasińskiego. Gratulując honorowemu członkowi, Zbigniewowi Zakrzewskiemu tytułu doktora honoris causa w imieniu Stowarzyszenia Absolwentów, doc. dr Henryk Graszewicz powiedział m. in.: "Szczycimy się tym, że możemy się uznawać za jego uczniów, powtarzając - ku większej chwale Dyplom otrzymuje z rąk rektora pro£ dra hab. Janusza Piasnego naj starszy z absolwentów - Jan Pantofliński - sentencję, która stanowiła motto uroczystości nadania tytułu: honor virtutis praemium"r Wręczona wiązanka kwiatów i upominek od absolwentów oraz tradycyjne Sto lat i nie milknące oklaski były wyrazem serdeczności i wdzięczności wychowanków wobec swego Profesora. Po przemówieniu prof. dra hab. Zbigniewa Zakrzewskiego, odbyła się dekoracja absolwentów odznaczeniami regionalnymi oraz "Medalami za zasługi dla Akademii Ekonomicznej w Poznaniu". W imieniu odznaczonych podziękował dr Jarosław Koczorowski, były prezes Stowarzyszenia Absolwentów. Wzruszającym momentem było odnowienie dyplomów dwudziestu czterem absolwentom, którzy pięćdziesiąt lat temu, bądź wcześniej, ukończyli studia. Serdeczne słowa skierowała do starszych kolegów prorektor do spraw dydaktyki i wychowania prof. dr hab. Lucyna Wojtasiewicz, a rektor prof. dr hab. Janusz Piasny wręczył jubilatom dyplomy. Nastąpiło z kolei przekazanie rektorowi przez Zbigniewa Barcza, byłego prezesa Korporacji Akademickiej "Hermesja" (1933 - 1934), odnalezionego po latach sztandaru Korporacji, która powstała 20 listopada 1926 r. Sztandar odnalazł w Niemczech i złożył do depozytu w Muzeum Jubileusze Moment przejęcia przez rektora prof dra hab. Janusza Piasnego sztandaru Korporacji Akademickiej "Hermesja" (1933 - 1934) Archidiecezjalnym w Poznaniu mgr Sylwester Kubera z Korporacji "Lechia". Przedstawiając historię i cele Korporacji, Zbigniew Barcz powie, dział m. in.: "Slubowaliśmy uroczyście na nasz sztandar, że celem każdego z nas jest praca dla Polski, dla jej wielkości i potęgi, a dobro narodu i państwa jest dla nas najwyższym prawem, miarą wartości moralnych, drogowskazem postępowania". Interesujący wykład pt. Zatrudnienie i wykorzystanie kwalifikacji ekonomistów w świetle badań absolwentów Akademii Ekonomicznej wygłosił prof. dr hab. Józef Orczyk. Występ chóru uczelnianego zakończył tę miłą uroczystość. Grono absolwentów i pracowników uczelni zgromadziła w godzinach popołudniowych uroczystość nadania imion salom wykładowym. Sala IV otrzymała imię pierwszego rektora prof. dra Antoniego Peretiatkowicza. O uchwale Senatu w tej sprawie poinformował rektor prof. dr hab. Janusz Piasny, a dziekan Wydziału Planowania i Zarządzania doc. dr Woj Uroczystość nadania Sali IV imienia prof. dra Antoniego Peretiatkowicza (6 IX 1986). po odsłonięciu pamiątkowej tablicy, przemówienie wygłasza doc. dr Wojciech Siuda. W głębi rektor prof. dr hab. J anusz Piasnyciech Siuda przedstawił sylwetkę uczonego, jego zasługi dla szkoły i dla nauki polskiej. W obecności najbliższej rodziny prof. dra Antoniego Peretiatkowicza, rektor dokonał odsłonięcia tablicy, a absolwenci złożyli pod nią wiązankę kwiatów. Podobna uroczystość odbyła się przed salą XII, która otrzymała imię drugiego rektora - prof. dra Witolda Skalskiego. Jego wychowanek, prof. dr hab. Józef Boroń scharakteryzował postać uczonego, uwypuklając jego zasługi dla uczelni i wkład w rozwój dziedziny, którą reprezentował. W uroczystości odsłonięcia tablicy uczestniczyła bliska rodzina Profesora. Złożona przez absolwentów wiązanka kwiatów była wyrazem trwałej więzi między przeszłością a teraźniejszością szkoły. W godzinach wieczornych odbyły się bale w salach hotelu "Merkury" i restauracji "Adria". 7 września 1986 r. Dla przybyłego z całej Polski licznego grona kolegów i przyjaciół Stowarzyszenie Absolwentów zorganizowało zwiedzanie miasta autokarami. W tym samym czasie w uczelni kontynuowano spotkania towarzyskie. Dzień pełen wrażeń dobiegł wnet końca. Goście wyjeżdżali wzruszeni, obiecując utrzymywać stałe i ścisłe kontakty zarówno z kadrą naukowodydaktyczną, jak i ze Stowarzyszeniem Absolwentów. 8 września 1986 r. O godz. 16 rektor prof. dr hab. Janusz Piasny dokonał otwarcia międzynarodowej konferencji naukowej nt. "Determinanty skuteczności polityki społecznej", zorganizowanej przez Instytut Polityki Społecznej. Jubileusze Doktorzx honoris causa Akademri Ekonomicmej. Od lewej: prof dr Walter Klitzsch, pro*, dr Claude Ponsard pro£: dr hab. Maci _ Wiewiórowski (9 IX 1986) 9 września 1986 r. O godz. 10 rozpoczęła się uroczystość nadania tytułów doktora honoris causa trzem uczonym: Walterowi Klitzschowi, Claude Ponsardowi i Maciejowi Wiewiórowskiemu. Członkowie Senatu Akademii Ekonomicznej i promowani w towarzystwie swych promotorów weszli do auli przy dźwiękach poloneza. Uroczystość rozpoczął Chór Akademii Ekonomicznej "Sonantes" odśpiewaniem Gaudę Mater Polonia. Rektor prof. dr hab. Janusz Piasny wyraził na wstępie radość, że uczelnia w sześćdziesiątą rocznicę swego istnienia może nadać najwyższą godność akademicką osobom o dorobku znaczącym nie tylko dla nauk ekonomicznych, ale dla nauki w ogóle. Następnie jako promotor przedstawił sylwetkę prof. dra Waltera Klitzscha. Prof. Klitzsch wieloletnimi badaniami naukowymi przyczynił się do rozwoju metod statystyczno-matematycznych w ekonomii, a w handlu wewnętrznym w szczególności. Jako rektor położył wielkie zasługi w rozwoju współpracy naukowej pomiędzy Wyższą Szkołą Handlową w Lipsku a Akademią poznańską, m. in. w prowadzeniu wspólnych badań naukowych i kształceniu młodych pracowników nauki. Działalność naukową prof. Claude Ponsarda, doktora nauk ekonomicznych, dyrektora Instytutu Matematyki Uniwersytetu w Dijon, przedstawił promotor prof. dr hab. Zbigniew Czerwiński. Prof. Ponsard, wiążąc swą wiedzę matematyczną z ekonomiczną, przyczynił się wydatnie do rozwoju ogólnej teorii przestrzeni, ukazując różnorodne jej formy i sposoby, jakimi oddziaływuje ona na procesy ekonomiczne. Swymi wieloletnimi badaniami dał podstawy integracji ekonomii politycznej z ekonomiką przestrzeni. W ciągu długoletniej współpracy okazał się przyjacielem uczelni i polskiego środowiska akademickiego. Sylwetkę prof. dra hab. Macieja Wiewiórowskiego, doktora nauk przyrodniczych, profesora zwyczajnego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i członka Polskiej Akademii Nauk, przedstawił promotor prof. dr hab. Jacek Kozioł. Prof. Wiewiórowski opublikował liczne prace naukowe z zakresu chemii organicznej i bioorganicznej, zainicjowałtworzenie środowiskowych laboratoriów aparatury unikalnej i organizował wysokiej rangi międzynarodowe konferencje naukowe. Położył również ogromne zasługi w organizowaniu i kierowaniu wieloma placówkami poznańskiego ośrodka naukowego oraz nauki polskiej. Swoim udziałem w licznych międzynarodowych imprezach naukowych rozsławiał naukę polską w świecie. Prof. Wiewiórowski swą wiedzą i sumienną pracą służył byłej Wyższej Szkole Ekonomicznej, w której pełnił funkcję dziekana Wydziału Handlowo- Towaroznawczego. Położył on naukowe i organizacyjne podwaliny pod funkcjonujący dzisiaj na prawach wydziału Instytut Towaroznawstwa. Podziękowania nowo promowanych doktorów honoris causa i wygłoszone przez nich mowy oraz gratulacje złożone w imieniu uczelnianego środowiska akademickiego przez prof. dra hab. Bohdana Gruchmana zakończyły część oficjalną uroczystości. U świetniły ją występy Chóru "Sonantes" , pod batutą doc. Krystyny Domańskiej- Maćkowiak. Bezpośrednio po uroczystości odbyło się spotkanie w rektoracie. Serdeczne gratulacje złożył promowanym, w tym także prof. Zakrzewskiemu, wiceminister nauki i szkolnictwa wyższego prof. dr hab. Stanisław Nowacki, który w uroczystości uczestniczył. W godzinach popołudniowych w auli Akademii Ekonomicznej Senat odbierał adresy składane przez gości zagranicznych i krajowych, a następnie wręczył uczestniczącym w uroczystości wiceministrowi prof. drowi hab. Stanisławowi Nowackiemu oraz rektorom szkół zagranicznych i krajowych medale "Za zasługi dla Akademii Ekonomicznej w Poznaniu". O godz. 16 prorektor do spraw nauki i rozwoju kadr prof. dr hab. Halina Szulce otworzyła polsko-francuskie seminarium nt. "Metody ilościowe w ekonomii w odniesieniu do analizy współczesnych struktur gospodarczych oraz analizy regionalnej i przestrzennej". 10 września 1986 r. O godz. 9 rektor prof. dr hab. Janusz Piasny dokonał otwarcia polsko-niemieckiego kolokwium nt. "Statystyczne metody w badaniu ekonomicznej efektywności przedsiębiorstwa". Natomiast w godzinach popołudniowych prorektor prof. dr hab. Halina Szulce otworzyła oficjalnie konferencję nt. "Towaroznawstwo w służbie jakości". Ponadto kontynuowały obrady konferencja nt. "Determinanty skuteczności polityki społecznej" i kolokwium polsko-francuskie. 11 września 1986 r. W godzinach popołudniowych zostały zamknięte obrady kolokwiów polsko- niemieckiego i polsko- francuskiego. 8 października 1986 r. Punktualnie o godz. 9.30 w auli Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza rozpoczęła się sześćdziesiąta pierwsza inauguracja roku akademickiego. Po powitaniu przybyłych na uroczystość, rektor prof. dr hab. Janusz Piagny, poza podsumowaniem ubiegłego roku akademickiego, przedstawił również dokonania ostatniego dziesięciolecia oraz możliwości i warunki dalszego doskonalenia działalności na rzecz tworzenia zaplecza teoretycznego dla potrzeb gospodarki regionu. "Uważamy - powiedział rek Jubileuszetor - że obowiązkiem naszej uczelni w ramach służby dla państwa i społeczeństwa jest rozwijanie województw wielkopolskich. Chcemy służyć swoimi badaniami wszystkim, którym leży na sercu dobro naszego regionu. Uważamy to za przejaw zdrowego, głęboko uzasadnionego historycznymi tradycjami patriotyzmu regionalnego, potrzebnego dziś jeszcze bardziej niż kiedykolwiek". Następnie rektor omówił szczegółowo rozwój i doskonalenie kadry, wyniki rozszerzającej się współpracy z zagranicą, działalność dydaktyczno-wychowawcza, osiągnięcia wydawnictwa uczelnianego. Zwrócił uwagę na działalność międzywydziałowego Studium Pedagogicznego, które przygotowuje studentów do zawodu nauczyciela przedmiotów ekonomicznych. Uczelniany Ośrodek Przetwarzania Informacji zabezpiecza potrzeby dydaktyczne oraz świadczy usługi w zakresie przetwarzania informacji do prac naukowo-badawczych oraz zarządzania uczelnią. Pomocą w działalności naukowej i dydaktycznej służy efektywnie Biblioteka Główna, dysponująca 302 tys. woluminów książek i czasopism. Rzetelnie przedstawione sprawozdanie uzupełnił rektor omówieniem sytuacji finansowej Akademii, działalności administracyjno-gospodarczej oraz socjalnej. Rektor podziękował za wieloletnią pracę wszystkim pracownikom, a szczególnie tym, których jubileusz pracy zawodowej łączy się z jubileuszem uczelni. W 1986 r. przypadały: czterdziestolecie pracy zawodowej w uczelni prof. dra Janusza Wierzbickiego; trzydziestopięciolecie - doc. dra Przemysława Baranowskiego, doc. dra Zdzisława Dąbrowskiego, doc. dra Jerzego Krauzego, prof. dra hab. Janusza Piasnego, doc. dra Stanisława Wierzchosławskiego oraz trzydziestolecie - doc. dr hab. Emilii Denek, prof. dra hab. Ryszarda Domańskiego, dr Aliny Krauze, doc. dra. Wojciecha Siudy. Kończąc swe wystąpienie, rektor wyraził nadzieję, że również w nadchodzących latach centralne i wojewódzkie władze partyjne oraz administracyjne będą z niezmienną życzliwością odnosić się do spraw rozwoju uczelni. "Ufając w możliwości realizacji - powiedział rektor - dzięki wspólnemu wysiłkowi całej naszej społeczności akademickiej, naszych zamierzeń naukowych i dydaktyczno-wychowawczych, ogłaszam rok akademicki 1986/1987 za otwarty Quod felix faustum fortunatumque sit. Po przemówieniu przewodniczącej Zarządu Uczelnianego Zrzeszenia Studentów Polskich Doroty Piotrowiak, delegacja młodzieży akademickiej wręczyła rektorowi kwiaty. Z kolei rektor, w asyście prorektora do spraw dydaktyki i wychowania prof. dr hab. Lucyny Wojtasiewicz, dokonał aktu immatrykulacji studentów I roku studiów, który złożyli przyrzeczenie. Następnie Chór Akademii Ekonomicznej odśpiewał Gaudę Ma ter Polonia. Tradycyjnym zwyczajem, zabrała głos prezeska zarządu Koła Terenowego Stowarzyszenia Absolwentów mgr Karolina Adaszewska. N astępnie doc. dr Zdzisław Kołaczyk, prorektor do spraw współpracy z zagranicą i rozwoju szkoły, poinformował o przyznaniu przez Radę Państwa gronu pracowników uczelni odznaczeń państwowych. Liczni pracownicy uczelni otrzymali również, przyznane przez Prezydia Wojewódzkich Rad Narodowych w Bydgoszczy, Koninie, Lesznie i Słupsku, odznaki regionalne. Sama uczelnia została uhonorowana odznakami "Za rzasługi dla województwa kaliskiego", "Za zasługi dla województwa ko \{yj Awers I rewers medalu jubileuszowego "Za zasługi dla Akademii Ekonomicznej w Poznaniu". Projektowała mgr inż. arch. Barbara Baranowska nińskiego" oraz "Za zasługi dla województwa leszczyńskiego". Poznańska Akademia Rolnicza nadała jej "Medal Siewcy". Prorektor doc. dr Zdzisław Kołaczyk odczytał nadesłane gratulacje od premiera Zbigniewa Messnera, wicepremiera Zbigniewa Gertycha i ministra nauki i szkolnictwa wyższego Benona Miśkiewicza. Prorektor prof. dr hab. Lucyna Wojtasiewicz poinformowała z kolei o przyznaniu wyróżniającemu się studentowi Medalu "Summa cum laude" oraz czterem studentom stypendiów ministra nauki i szkolnictwa wyższego za wybitne osiągnięcia w nauce. Wykład inauguracyjny pt. Rozwój regionalny a postęp techniczny wygłosił prof. dr hab. Bohdan Gruchman. Jubileuszową inaugurację zakończyło wspólne odśpiewanie Gaudeamus igitur. W uroczystości inauguracyjnej uczestniczyli rektorzy wszystkich uczelni ekonomicznych w Polsce: prof. dr hab. Zygmund Bosiakowski (Szkoła Główna Planowania i Statystyki), prof. dr hab. Jerzy Altkorn (Kraków), dr hab. Józef Kaleta (Wrocław), prof. dr hab. Jerzy Rokita (Katowice) oraz rektorzy uczelni poznańskich: prof. dr hab. Jacek Fisiak (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza), doc. dr Waldemar Andrzejewski (Akademia Muzyczna), prof. dr hab. Kazimierz Szebiotko (Akademia Rolnicza), komendant Wyższej Szkoły Oficerskiej Służb Kwatermistrzowskich gen. bryg. Piotr Przybyszewski. Pozostałe uczelnie reprezentowali prorektorzy: prof. dr hab. Maria Chmielowa (Akademia Medyczna), doc. dr hab. Andrzej Szambelan (Politechnika Poznańska) i zastępca komendanta Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych płk dr Tadeusz Goliat. Pośród delegacji zagranicznych uczestniczyli w inauguracji rektorzy: prof. Paol Fusaroli (Uniwersytet w Trieście), prof. Swietłow Kałczew (Wyższy Instytut Finansowo-Gospodarczy w Swisztowie) i prof. C. C. Oosterlee.(Uniwersytet Rolny w Wageningen). W godzinach popołudniowych, po wysłuchaniu referatu prof. dra Janusza Wierzbickiego o osiągnięciach naukowych prof. dra Edwarda Taylora, Senat, pracownicy i absolwenci uczestniczyli w odsłonięciu tablicy Jubileusze Fotokopia afisza V Ogólnopolskiego Turnieju Wiedzy Ekonomicznej " Gospodarka i my" (11-13 XII 1989} - ostatniej imprezy obchodów sześćdziesięciolecia Akademii Ekonomicznej. Projektował artysta plastyk Ryszard Zalewski 7i% W D A . uoxeLvfviAAtA atsss* A&ku czci tego wybitnego polskiego ekonomisty oraz działacza i teoretyka spółdzielczości, profesora Wyższej Szkoły Handlowej i Akademii Handlowej. Uroczystość miała związek z przemianowaniem części ul. Składowej na ul. Edwarda Taylora. Odsłonięcia tablicy dokonał rektor prof. dr hab. Janusz Piasny. 9 października 1986 r. Dla gości zagranicznych i krajowych uczelnia zorganizowała autokarową wycieczkę do Lednogóry, Gniezna i Czerniej ewa. Urszula Hoffmann ANEKS 1 GOŚCIE ZAGRANICZNI JUBILEUSZU Bułgaria: doc. Zdrawko Georgiew i prof. Swietłow Kałczew (Wyższy Instytut Finansowo-Gospodarczy w Swisztowie); doc. Dimitriczka Koseva i prof. Nikolinka Syłowa (Główny Instytut Gospodarki Narodowej w Warnie). Czechosłowacja: doc. inż. Rostidlav Duben, doc. inż. Kareł Kavina, doc. inż. Milan Matejka, inż. Jan Matesova i prof. inż. Józef Vasko (Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Pradze). Francja: dr Fadi Abillama, prof. Jean Magnan de Bornier i prof. Gerard Charreaux (Uniwersytet w Dijon); dr Jean Hugues Chauchat (Uniwersytet w Saint- Etienne); dr Bernard Fustier (Uniwersytet w Dijon); prof. William Marois (U niwersytet w Orleanie); prof. J acky Perreur, prof. Claude Ponsard z małżonką i dr Elie Aadigh (Uniwersytet w Dijon); Catherine Sofert i prof. Vincent Turbat (Uniwersytet w Orleanie); dr Maurice Vincent (Uniwersytet w Saint- Etienne). Holandia: prof. Cees Veeger (Uniwersytet Rolniczy w Wageningen); prof. Peter Verheyen (Uniwersytet w Tilburgu). Japonia: prof. Yasushi Toda (Uniwersytet Tsukuba w Ibarakiken). Niemiecka Republika Demokratyczna: prof. dr Hans Borchert (Uniwersytet Marcina Lutra w Halle); prof. dr Gunther Grundke, dypl. ekonomista Gabriela Grundt, doc. dr Uwe Hellmund, prof. dr Klaus Kamp i prof. dr Walter Klitzsch z małżonką (Wyższa Szkoła Handlowa w Lipsku); prof. dr Klaus Lange (Uniwersytet Karola Marksa w Lipsku); dr Norbert Pietsch (Wyższa Szkoła Handlowa w Lipsku); doc. dr Gunther Sch6nemann i prof. dr Helmut Seidl (Uniwersytet Marcina Lutra w Halle); dypl. ekonomista Gisbert Schulze (Wyższa Szkoła Handlowa w Lipsku); prof. dr Hans Waschkau (Wyższa Szkoła Ekonomiczna Bruno Leuschnera w Berlinie). Republika Federalna Niemiec: dr Karl von Delhaes (Uniwersytet Philippsa w Marburgu); prof. dr Peter Dobias i prof. dr Georg Hartmann (Uniwersytet w Paderborn); dr Helmut Leipold i dr Reinhard Peterhoff (Uniwersytet Fhilippsa w Marburgu); prof. dr Otto Rosenberg (Uniwersytet w Paderborn); prof. dr Jurgen Zerche (Uniwersytet w Kilonii). Wielka Brytania: prof. dr Dawid T. Edwards (Uniwersytet w Bradford). Węgry: dr Sandor Kerekes (Uniwersytet Karola Marksa w Budapeszcie). Włochy: prof. Claudio Calzolari, prof. Roberto Damiani i prof. Paolo Fusaroli (Uniwersytet w Trieście). Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich: prof. Nikołaj Czugajenko, prof. Tatiana N. Dolon i prof. Siergiej A. Miechowicz (Instytut Inżynieryjno- Ekonomiczny w Charkowie). ANEKS 2 LISTA ODNOWIONYCH DYPLOMÓW (w nawiasach rok uzyskania pierwszego dyplomu) Jerzy W. Dośla (1936), Stanisław Gilarski (1932), Wanda W. Jagielska- Wnorowska (1932). Łukasz Jesse (1931), Ewa M. Korczyńska (1934), Szczęsny Makowski (1933), Tadeusz Misiórski (1936), Kamila Mondral (1931), Jan Pantofliński (1929), Stanisław Pawlicki (1931), Kazimierz Z. Ryglewicz (1931), Teresa Rzepecka (1935), Barbara Siuchnińska-Szabłowska (1929), Jadwiga Sokołowska (1932), Marian Starnawski (1932), Jubileusze Bolesław Stefanowicz (1932), Stanisław Szymański (1932), Aleksandra Tenis-Ozga (1934), Walentyna Tyczyno- Busz (1936), Adam Wilczyński (1934), Stanisław M. Wiwatowski (1931), Maksymilian Wojciechowski (1936) i Aleksander ZakrzewsKi (IS29). ANEKS 3 I ORGANIZATORZY JUBILEUSZU Koordynator obchodów: Zdzisław Kołaczyk. Senacka Komisja do spraw Obchodów Sześćdziesięciolecia Uczelni: Zbigniew Czerwiński, Andrzej Czyżewski, Ryszard Gałecki, Bohdan Gruchman (przewodniczący), Józef Krawczyk, Jerzy Kwiatkowski, Benedykt Kwissa, Piotr Rzepczyński, Andrzej Szpaderski, Janusz Wierzbicki. Prezydium Komitetu Uczelnianego Obchodów Sześćdziesięciolecia: Marek Ciesielski, Krzysztof Fonfara, Waldemar Frąckowiak, Jan J asiczak, Jerzy Kur i Florian Wiśniewski (przewodniczący). Prezydium Komitetu Organizacyjnego Zjazdu Absolwentów: Karolina Adaszewska, Monika Bączkiewicz, Eugeniusz Bober, Teresa Dieciuchowicz, Zbigniew Igliński, Adolf Michalak, Henryk Mruk, Stanisław Smoczyński i Maria Sniadecka.