KR Rektorzypoznańskichuczelni PROF. DR HAB. TADEUSZ CZWOJDRAK - REKTOR AKADEMII ROLNICZEJ Urodził się dnia 3 maja 1924 r. w Rawiczu w rodzinie robotnika Marcina Czwojdraka i jego żony Agnieszki z domu Wolna. Szkołę Podstawową ukończył w 1937 r. w rodzinnym mieście. W latach okupacji hitlerowskiej pracował w przedsiębiorstwach budowlanych w Rawiczu. Po wyzwoleniu Rawicza w 1945 r. pracował w różnych zakładach, a jednocześnie uczył się w Liceum Ogólnokształcącym, które ukończył w 1947 r. Tegoż roku zapisał się na studia na Wydziale Prawńo- Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Studia ukończył w 1952 r. otrzymując dyplom magistra praw. Przez cały okres studiów pracował na swoje utrzymanie, m. In. w charakterze wykładowcy z wybranych zagadnień marksizmu-leninizmu na centralnych kursach instruktorów szkół przysposobienia przemysłowego. W 1947 r. Tadeusz Czwojdrak rozpoczął pracę jako nauczyciel historii i nauki o Polsce współczesnej w Szkole Przysposobienia Przemysłowego w Rawiczu, pełniąc zarazem funkcję zastępcy dyrektora do spraw wychowawczych. W związku z powołaniem go do pracy w Komitecie Powiatowym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Rawiczu został urlopowany z zajęć szkolnych. Pod koniec 19SJ r. został skierowany na stanowisko dyrektora Zakładów Odzieżowych w Rawiczu. W 1952 r. Tadeusz Czwojdrak przystąpił do pracy w Wyższej Szkole P.olniczej w Poznaniu w charakterze kierownika działu kadr. Z dniem l stycznia 1956 r. objął funkcję dyrektora administracyjnego Uczelni. W tymże czasie prowadził zajęcia dydaktyczne z podstaw marksizmu-leninizmu oŁaz encyklopedii prawa. Jednocześnie uczęszczał na seminarium doktoranckie z historii gospodarczej na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. W 1%1 r. został powołany na stanowisko kierownika Urzędu Spraw Wewnętrznych Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej. Po przebytej operacji kręgosłupa wrócił do pracy jako adiunkt w Katedrze Ekonomiki i Organizacji Rolnictwa Wyższej Szkoły Rolniczej. Stopień doktora nauk prawnych uzyskał w marcu 1%1 r. w wyniku egzaminu i przedstawionej rozprawy na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Stopień docenta habilitowanego z zakresu ekonomiki ogólnej rolnictwa uzyskał w maju 1965 r. na Wydziale Rolnym Wyższej Szkoły Rolniczej. W tymże roku został powołany na stanowisko docenta etatowego z jednoczesnym powierzeniem funkcji kierownika nowo utworzonej Katedry Polityki Agrarnej. W RektorzY poznańskich uczelnidniu 29 VIII 1974 r. Rada Państwa nadała mu tytuł profesora nadzwyczajnego nauk rolniczych. W latach 1968 -1970 był organizatorem i kierownikiem Międzywydziałowego Studium Nauk Politycznych. Z dniem l IX 1970 r. Tadeusz Czwojdrak powołany został na stanowisko dyrektora Instytutu Nauk Ekonomiczno-Rolniczych. W latach 196) - 1970 pełnił funkcje prodziekana Wydziału Rolniczego i prorektora do spraw dydaktycznych i wychowawczych. Dnia 23 października 1978 r. objął stanowisko rektora Akademii Rolniczej. W zakresie historii gospodarczej wsi zainteresowania naukowe prof. dra hab. Tadeusza Czwojdraka dotyczą historii polskiego rolnictwa, spraw kolonizacji niemieckiej na ziemiach polskich oraz parcelacji na ziemiach b. dzielnicy pruskiej. Dorobek naukowy składa się z ok. czterdziestu rozpraw naukowych ogłoszonych drukiem. Wyróżnić można trzy kierunki zainX teresowań badawczych. Pierwszy z nich obejmuje prace z historii gospodarczej; na drugi składają się prace poświęcone produkcji ziemniaka i przemysłu ziemniaczanego w Wielkopolsce; trzeci tworzy grupa prac traktujących o przemianach ustroju rolnego. Do obszernej pracy habilitacyjnej traktującej o uprawie i przerobie przemysłowych ziemniaków w Wielkopolsce do 1939 r. nawiązuje szereg prac rozwijających i pogłębiających szczegółowe zagadnienia z tego zakresu. Wartość tych prac polega na wykorzystaniu materiałów archiwalnych pochodzących z różnych, nie uzyskanych do tej pory źródeł. W, pracy O rozwoju gorzelnictwa w Wielkopolsce w latach 1812 - 1928 przedstawił upadek drobnych gorzelni wywodzących się jeszcze z feudalnych praw propinacyjnych epoki przedrozbiorowej oraz rozwój od połowy XIX w. kapitalistycznych form gorzelnictwa związanego z gospodarstwami folwarcznymi. Przemysłowi ziemniaczanemu poświęcił analizę opartą na materiałach źródłowych zebranych za lata 1948 - 1962, tj. w okresie, w którym wzrósł potencjał produkcyjny zakładów wytwórczych dzięki inwestycjom i mechanizacji procesu technologicznego i rozwinął się eksport. W innym interesującym zarysie przedstawił i udokumentował proces upowszechniania uprawy ziemniaków oraz ich znaczenie gospodarcze dla Wielkopolski. Prace poświęcone produkcji ziemniaków i ich przemysłowemu przerobowi zawierają cenny dorobek poznawczy dla historii gospodarczej, a także dla kształtowania bieżącej polityka produkcyjnej i przemysłowej. N a kierunek zainteresowań związany z kształtowaniem się struktury agrarnej złożyło się dziewięć prac o parcelacji i kolonizacji niemieckiej na ziemiach polskich, kilkanaście prac z zakresu polityki rolnej z okresu międzywojennego i po II wojnie światowej. Zawierają one m.in. analizy strukftury wielkościowej gospodarstw chłopskich w wybranych powiatach województwa poznańskiego różniących się stanem kultury rolnej, produktywnością, stopniem uprzemysłowienia i warunkami przyrodniczymi. Wszystkie prace prof. dra hab. Tadeusza Czwojdraka stanowią oryginalny dorobek autora, cenny dla nauki i jednocześnie bardzo przydatny dla wykreślenia lub korygowania kierunków polityki agrarnej. Aktualnie prowadzi badania nad zmianami w stosunkach własnościowych i w strukturze agrarnej. Z tego zakresu opracował także prognozę zmian do 199) roku; jest również współautorem prognoz mechanizacji rolnictwa oraz prognoz zapotrzebowania na energię elektryczną rejonów intensywnego rolnictwa w kraju. Tadeusz Czwojdrak jest wytrawnym dydaktykiem o przeszło trzydziestoletniej praktyce dydaktycznej i wychowawczej . Jego długoletnia praca na różnych szczeblach od asystenta aż do kierownika katedry i instytutu, organizacja i kierownictwo Międzywydziałowego Studium Nauk Politycznych, zajęcia na studiach dziennych i zaocznych na różnych wydziałach świadczą o jego bogatym doświadczeniu dydaktycznym. Do Polskiej Partii Robotniczej wstąpił w pierwszych dniach po wyzwoleniu Rawicza w 1945 r. Od tego czasu pełnił szereg funkcji partyjnych, m.in.: sekretarza Komitetu Zakładowego Polskiej Partia Robotniczej i Polskiej zjednoczonej Partii Robotniczej w Szkole Przysposobienia Przemysłowego, członka Komitetu Miejskiego, lektora Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, członka Komitetu Dzielnicowego, członka Komisji Nauki i Oświaty Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, członka Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej do spraw rolnictwa. W Akademii Rolniczej jest niemal nieprzerwanie członkiem egzekutywy Komitetu Uczelnianego, pełnił funkcję I sekretarza w latach 1962 -1965 oraz od 1970 do 1978. W latach 1972 - 1976 był posłem na Sejm wybranym w Okręgu Nr 57. Był członkiem Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów oraz pełnił I funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Handlu Zagranicznego. Był seniorem Okręgu Wyborczego w Gnieźnie oraz przewodniczącym Zespołu Poselskiego w Koninie. Od 1972 r. jest radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej. Jest członkiem Rady Głównej Sekcji Nauk Rolniczych oraz członkiem Komitetu Organizacji Produkcji Rolnej i Wyżywienia Kraju Wydziału V Polskiej Akademii Nauk. Jest laureatem Nagrody Ministra Szkolnictwa Wyższego I stopnia (1979) i II stopnia w latach 1969, 1972 i 1978. Jest laureatem Zespołowej Nagrody Rolniczej Miasta Poznanda i Województwa Poznańskiego za rok 1974 oraz Województwa Bydgoskiego za rok 1973. Za zasługi w pracy zawodowej i społecznej Tadeusz Czwojdrak udekorowany został Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżami Kawalerskim (1964) i Oficerskim (1972) Orderu Odrodzenia Polski, a w roku 1977 Orderem Sztandaru Pracy II ki. Posiada Medal X-Iecda, Odznakę Tysiąclecia, Złotą Odznakę im. Jan ka Krasickiego, Odznakę Honorową "Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego", a także gorzowskiego, kalisikiego i pilskiego. W latach 1973 i 1975 otrzymał listy gratulacyjne od I Sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Edwarda Gierka. Zebrał Tadeusz Świtała Nagród NAGRODY WOJEWÓDZTWA POZNAŃSKIEGO ZA ROK 1977 (część czwarta) Nagroda Naukowa za badania statystyczno-ekonomiczne i prace wydawnicze miasta Poznania i Wielkopolski DOC. DR STANISŁAW WIERZCHOSŁAWSKI Urodził się dnia 3 marca 1926 r. w Wielkim Komorsku pow. Świecie w województwie bydgoskim, w rodzinie pracownika umysłowego Józefa Wierzchosławskiego i jego żony Weroniki z Damratów. W latach 1932 - 1938 uczęszczał do szkoły podstawowej w miejscu urodzenia, a następnie do gimnazjum w Bydgoszczy. W latach okupacji hitlerowskiej pracował zawodowo, początkowo w przedsiębiorstwie handlowym (1940 - 1942), a następnie jako robotnik w przedsiębiorstwie transportowo-spedycyjnym (1943 - 1945). Był członkiem ruchu oporu - żołnierzem Armii Krajowej garnizonu bydgoskiego. Po wyzwoleniu kraju ukończył I Państwowe Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące w Bydgoszczy i złożył w 1947 r. egzamin dojrzałości. Studia ekonomiczne w Akademii Handlowej w Poznaniu ukończył w 1950 r. W latach 1950 -1951 współpracował z Zakładem Badania Obrotu Towarowego, uczestnicząc w badaniach nad handlem miasta Poznania pod kierunkiem prof. dra Zbigniewa Zakrzewskiego. Z początkiem 1951 r. został asystentem przy Katedrze Statystyki b. Wyższej Szkoły Ekonomicznej, po roku awansował na starszego asystenta, a od l stycznia 1954 r. na adiunkta. W dniu 10 lipca 1%2 r. na podstawie rozprawy Efektywność handlu wiejskiego w świetle badań ankietowych, której promotorem był prof. dr Stanisław Waszak, uzyskał stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych w zakresie statystyki ekonomicznej. Od l lutego 1972 r. jest docentem. W dniu l października 1974 r. został powołany na kierownika Pracowni Statystycznej, a 19 lipca 1977 r. na kierownika Zakładu Statystyki Ekonomicznej i Demografii oraz zastępcę dyrektora Instytutu Cybernetyki Ekonomicznej do spraw naukowo- badawczych. Dorobek naukowy doc. Stanisława Wierzchosławskiego obejmuje ponad dziewięćdziesiąt pozycji opublikowanych, w tym pięć rozpraw i opracowań o charakterze monograficznym. W dorobku tym wyodrębnić można dwa nurty: metodologiczny z zakresu teorii statystyki oraz zastosowań metod statystycznych w badaniach zjawisk i procesów ekonomicznych. Pierwszy z nich dotyczy za gadnień źródłoznawstwa w dziedzinie statystyki społeczno-gospodarczej (zwłaszcza pomiaru zjawisk i procesów ekonomicznych, ich porównywalności statystycznej w czasie i przestrzeni oraz między poszczególnymi podmiotami gospodarczymi), a także metod i technik obserwacji statystycznej (ze szczególnym uwzględnieniem metody badań ankietowych). W dziedzinie aplikacji metod statystycznych na uwagę zasługują badania nad kształtowaniem się kosztów i efektywnością w handlu. Podjęte w połowie lat pięćdziesiątych przy współpracy ówczesnej Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego objęły swym zakresem wszystkie przedsiębiorstwa handlowe prowadzące działalność na obszarze północno-zachodnich województw kraju. W latach sześćdziesiątych zakres badań został rozszerzony na wszystkie przedsiębiorstwa handlowe w kraju, natomiast w latach siedemdziesiątych badaniami objęto najmniejsze jednostki operacyjne handlu - punkty sprzedaży detalicznej. Obszerne te informacje dały podstawę dla stworzenia w instytucie Cybernetyki Ekonomicznej jedynego w swoim rodzaju w Polsce banku informacji o kosztach handlu uspołecznionego. W oparciu o te informacje jest aktualnie przygotowywana monografia, która zawierać będzie syntezę dotychczasowych wyników dociekań. Badania te spotkały się z zainteresowaniem zagranicznych ośrodków naukowych. W związku z tym z niektórymi z nich prowadzona jest wymiana wyników i doświadczeń badawczych. Z Instytutem Matematyki i Informatyki oraz Instytutem Statystyki i Rachunkowości Wyższej Szkoły Handlowej w Lipsku (Niemiecka Republika Demokratyczna) przybrała ona formę wspólnych badań kooperacyjnych nad metodami analizy kosztów i efektywnością handlu wewnętrznego. Równoległym kierunkiem badań realizowanym przez doc. Stanisława Wierzchosławskiego są badania demograficzne poświęcone przeobrażeniom współczesnej rodziny polskiej. Oparte są one na szeroko zakrojonych ogólnopolskich badaniach ankietowych nad wielkością i strukturą rodziny, podstaWami prokreacyjnymi młodych małżeństw oraz młodzieży w wieku matrymonialnym. Badania te w poznańskim środowisku naukowym zostały zainicjowane przez wybitnego demografa prof. dra Stanisława Borowskiego. Prowadzone są one przy współpracy z Komitetem Nauk Demograficznych Polskiej Akademii Nauk i Komisją Ludnościową przy Radzie Ministrów w ramach problemu węzłowego "Optymalizacja struktur i procesów demograficznych w PRL". WIerzchosławski jako koordynator czwartej grupy tematycznej tegoż problemu ("Demograficzno-społeczne i biologiczne problemy rozwoju rodziny i ma 4* cierzyństwa") kieruje wielkim zespołem badawczym pracowników rekrutujących się - ze względu na interdyscyplinarny charakter badań - z różnych uczelni w kraju. Celem tych badań jest diagnoza uwarunkowań rozwoju współczesnej rodziny polskiej oraz sformułowanie przesłanek dla określenia jej przyszłego modelu prokreacyjnego. Znaczna część dorobku naukowego Stanisława Wierzchosławskiego z zakresu badań aplikacyjnych zarówno w dziedzinie problematyki kosztów i efektywności handlu jak i problematyki demograficznej dotyczy regionu środkowo-zachodniego kraju w ogóle, a Wielkopolski i Poznania w szczególności. N a podkreślenie zasługuje dydaktyczna i wychowawcza działalność doc. Stanisława Wierzchosławskiego, zwłaszcza w prowadzeniu seminariów magisterskich, na których tematem obok problematyki metodologicznej - są prace z zakresu gospodarki regionu wielkopolskiego i Poznania. Problematyka ta jest również przedmiotem szeregu rozpraw przygotowanych na seminarium doktorskim pod jego kierunkiem. Bierze czynny udział w życiu organizacyjnym uczelni, kierując przez szereg lat studiami magisterskimi i podyplomowymi dla pracujących. Pełni obowiązki przewodniczącego Senackiej Komisji Wydawniczej, a ostatnio jej członka. Położył znaczne zasługi organizacyjne w zakresie popularyzacji wiedzy ekonomicznej w poznańskim środowisku naukowym. Od 1953 r. pełnił przez okres trzech kadencji obowiązki sekretarza naukowego poznańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, a następnie przez wiele lat członka Zarządu. Jest współorganizatorem szeregu środowiskowych i ogólnopolskich konferencji naukowych, przyczynił się do ożywienia działalności odczytowej Towarzystwa. Jest inicjatorem i współorganizatorem wydawnictw Towarzystwa, które nawiązują do chlubnych tradycji poznańskiego środowiska ekonomicznego - "Prac Ekonomicznych" redagowanych przez prof. dra Edwarda Taylora. Od 1956 r. pełni obowiązki sekretarza Komisji Wydawniczej, jednocześnie jest sekretarzem, współredaktorem, a od 1974 r. redaktorem "Poznańskich Roczników Ekonomicznych". Przy jego czynnej współpracy ukazało się dwadzieścia dziewięć tomów "Roczników" oraz szesnaście prac w ramach serii "Rozprawy i Monografie" i wiele innych publikacji. Od 1968 r. jest sekretarzem Komisji Nauk Ekonomicznych Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz sekretarzem Komitetu Redakcyjnego Prac tejże Komisji. Od 1977 r. pełni także obowiązki redaktora działu ekonomicznego kwartalnika "Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny", organu U niwersytetu im. Adama Mickiewicza i Akademii Ekonomicznej. Laureaci Nagród Działalność badawczą łączył z aktywną pracą społeczną. W latach 1957 - 1959 był członkiem Rady Naukowo-Ekonomicznej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej, a od 1958 do 1%5 r. członkiem Rady przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy. W r. 1959 zawarł związek małżeński z Moniką Stróżyk. Z małżeństwa tego urodziło się trzech synów: Rafał (1960), Krzysztof (1962) i Piotr (1964). Za swą działalność naukową, popularyzatorską oraz społeczną udekorowany został Złotym Krzyżem Zasługi. Posiada Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego, Odznaki Honorowe Miasta Poznania i "Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego", Medal Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego "Za długoletnią i ofiarną pracę w dziedzinie polskiej statystyki" oraz Złotą Honorową Odznakę Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. Zespołowa Nagroda Budownictwa i Architektury prryznana zespołowi w składzie: mgr lnz. arch. Jerry Buszkiewicz lnz. Tadeusz Henski mgr Alfred Hofman lnz. Czesław Jarysz mgr lnz. Eugeniusz Komorowski Edward Kowalik Bogdan Lehmann mgr arch. wnętrz Janusz Lenartowicz mgr lnz. arch. Jerry Liśniewicz mgr lnz. arch. Józef Maciejewski lnz. Maria Najewska mgr inż. Czesław Nawrocki mgr inż. Józef Rosiak inż. Wojciech Siwa mgr inż. Bronisław Srymaniak dr Wiesław Slebioda lnz. Henryk Właź za projekt i realizację hotelu Poznań" w terminie skróconym. Hotel "Poznań" zbudowany został w ciągu - czterdziestu ośmiu miesięcy obejmujących wszystkie elementy procesu inwestycyjnego, od decyzji o budowie do oddania obiektu -ch użytku. W porówniu z dotychczasową praktyką krajową oznacza to dwukrotne skrócenie całkowitego cyklu inwestycyjnego. Zbudowanie nowoczesnego' i dużego obiektu hotelowego o kubaturze 164 500 m' w tak krótkim czasie możliwe było dzięki udziałowi w tej realizacji całego środowiska technicznego m. Poznania. Podstawą sukcesu była sprawna organizacja budowy i nowoczesne techniki wykonania. Do szczególnych osiągnięć realizacyjnych zaliczyć należy: skrócenie rzeczywistego cyklu robót podstawowych do trzydziestu siedmiu w porównaniu z cyklem normatywnym wynoszącym pięćdziesiąt dwa miesiące; wdrożenie wielkiej płyty mieszkaniowej winogradzkiej do budownictwa hotelowego i wykorzystanie udoskonalonych rozwiązań do wznoszenia szesnastokonodygnacyjnych budynków mieszkalnych. MGR INŻ. ARCH. JERZY BUSZKIEWICZ Urodził się w dniu 20 lipca 1930 r. w Poznaniu w rodzinie Bronisława Buszkiewicza i jego żony Adrianny z domu van Rysselberghe. W rodzinnym mieście uczęszcizał do szkoły podstawowej na Łazarzu. W latach okupacji hitlerowskiej pobierał naukę na tajnych kompletach u prof. Wisławy Knapowskiej. Po wyzwoleniu kraju uczył się w gimnazjum irn. Adama Mickiewicza, a maturę uzyskał w liceum ogólnokształcącym w Szamotułach. Studia wyższe ukończył w 1956 r. na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej uzyskując tytuł magistra inżyniera architektury. Pracę zawodową rozpoczął z dniem l marca 1954 r. jako kontraktowy kierownik budowy w Biurze Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Poznaniu. M.in. przeprowa dzał remont zabytkowego pałacu w Lewkowie (pow. Ostrów Wlkp.). Działalność projektową rozpoczął w 1955 r. w Biurze Projektowo- Badawczym Budownictwa Ogólnego "Miastoprojekt" na stanowisku asystenta, później starszego asystenta-projektanta. Współpracował pod kierunkiem poznańskich architektów Henryka Kary oraz Stefana Błońskiego m.in. przy projektach budynków mieszkalnych na pi. Wielkopolskim. W 1956 r. po ukończeniu studiów drugiego stopnia otrzymał skierowanie do pracy w Wojewódzkiej Pracowni Urbanistycznej na stanowisku projektanta, później starszego projektanta. Zajmował się głównie planami szczegółowymi oraz koordynacyjnymi Kalisza. Aktywny udział -w samodzielnej pracy zawodowej rozpoczął w 1958 r. Wespół z żonąartystą-plastykiem Ewą Pruską projektował co roku dwie ekspozycje wystawowe przemysłu na Międzynarodowych Targach Poznańskich. Kilka z nich wyróżniono nagrodami. W latach 1962 -1966 Jerzy Buszkiewicz w poznańskim Biurze Projektów Budownictwa Przemysłowego kierował zespołem projektowym, który m.in. opracował projekty: fragmentu centrum Poznania; Poznańskich Zakładów Farmaceutycznych "Polfa", siedziby Urzędu Wojewódzkiego. Ten ostatni został wyróżniony Nagrodą Ministra Budownictwa II stopnia (1971). W latach 1963 -1985 był stypendystą Biura Głównego Architekta Londynu. Podczas praktyki w Wielkiej Brytanii wykonał projekty osiedla mieszkaniowego satelity Londynu - Haverhill (częściowo zrealizowane i nagrodzone medalem) oraz centrum tego miasta. W 1967 r. przystąpił do współpracy przy rozwiązywaniu zagadnień urbanistycznych i architektonicznych Zespołu Osiedli Mieszkaniowych "Winogrady". W tym celu stanął na czele zespołu projektowego w Zakładzie Projektowania i Usług Inwestycyjnych "Inwestprojekt" . Pod jego kierownictwem wykonano szereg wariantów sekcji budynków mieszkalnych oraz usługowych. Niektóre z nich wyróżnione zostały Zespołową Nagrodą II stopnia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych (1979). Z dniem 15 kwietnia 1972 r. Jerzy Buszkiewicz został powołany na stanowisko głównego architekta miasta, kierownika Wydziału Budownictwa, Urbanistyki i Architektury. Za jego kadencji opracowano Plan Ogólny Poznania oparty o nowe zasady kształtowania funkcji oraz przestrzeni. Wprowadzał on w konstrukcji merytorycznej zmiany, które w praktyce urbanistycznej zostały później wdrożone w całej Polsce. Plan uzyskał Nagrodę I stopnia Ministra Administacji i Gospodarki Przestrzennej (1976). Po reorganizacji administracji kraju (1975) Jerzy Buszkiewicz mianowany został głównym architektem województwa poznańskiego oraz naczelnym dyrektorem Wojewódzkiego Zarządu Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich. W tym okresie powstało szereg wartościowych opracowań, przygotowujących materiały merytoryczne, zapewniające harmonijny i kompleksowy rozwój województwa poznańskiego i Poznania. Trzynaście z nich za wybitne wartości merytoryczne uzyskało w latach 1978 - 19ffi Nagrody Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska. Znaczna część opracowań ma charakter nowatorski w metodzie oraz wysoką wartość realizacyjną. W ramach współpracy z "Inwestprojektem" Jerzy Buszkiewicz wykonał projekty budynków mieszkalnych prefabrykowanych szesnastokondygnacyjnych dla Zespołu Osiedli Y_\ f y-y Mieszkaniowych "Winogrady" oraz zespół budynków administracyjnych dla Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej przy ul. Gronowej. W czteroosobowym zespole wykonał projekt Oirbisowskiego hotelu "Poznań" z wielkiej płyty mieszkaniowej, o wysokości dwudziestu jeden kondygnacji, o dużej skali trudności technicznej, funkcjonalnej i estetycznej. Osobnym rozdziałem działalności zawodowej Jerzego Buszkiewicza są prace konkursowe. W wielu konkursach miał możność zamanifestowania własnego poglądu na interesujące go problemy architektoniczne lub urbanistyczne. Do znaczących prac z zakresu architektury zalicza: projekt ratusza w Amsterdamie (1968), gmachu Sądu Najwyższego w Warszawie (1970), Polskiej Agencji Prasowej i Centralnej Agencji Fotograficznej w Warszawie (1972), natomiast z zakresu urbanistyki: dzielnicę mieszkaniową w Wiedniu (1971), Nową Dzielnicę Mieszkaniową "Rataje" (1%9) oraz centrum Kołobrzegu (1970). W 1979 r. otrzymał nadany przez Ministra Kultury i Sztuki status i prawa arohitekta-twórey. Z dniem l stycznia 1974 r. Jerzy Buszkiewicz został zaangażowany na stanowisko starszego wykładowcy w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych do prowadzenia wykładów i ćwiczeń w katedrze malarstwa i rzeźby w architekturze. Od lipca 1974 r. prowadzi Pracownię Propedeutyki Architektury. W lipcu 1974 r. w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku przeprowadził przewód kwalifikacyjny na stopień docenta przedstawiony na tle całego dorobku zawodowego (w formie wystawy projektów i realizacji). W lutym 1975 r. powołany został przez ministra kultury i sztuki na stanowisko docenta kontraktowego. Jerzy Buszkiewicz jest członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich oraz Towarzystwa Urbanistów Polskich. W Stowarzyszeniu Architektów Polskich pełnił od 1954 r. szereg funkcji. Od 1962 r. jest członkiem za Laureaci Nagródrządu, a od 1%6 r. prezesem oddziału. Wf 1966 r. wybrany został członkiem Rady Std)warzyszenia przy Zarządzie Głównym, a ria Walnym Zjeździe (1975) prezesem Stowarzfszenia Architektów Polskich. W latach 1973-1975 zasiadał w stałej komisji do spraw wykonywania zawodu w Międzynarodowęj Unii Architektów. N a zgromadzeniu ogólnym Międzynarodowej Unii Architektów w Ac apulco (1978) powołany został na stanowiskm drugiego wiceprezydenta Unii. Jest członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej od 1963 r.; czynnie uczestniczy w życiu politycznym, w komisjach powoływanych przez Komitet Wojewódzki i Ceni-=tralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotn:ii-=czej. Od 1962 r. jest członkiem Komisji Urba i - nistyczno-Architektonicznej Wojewódzkiej Raidy Narodowej i Rady Narodowej m. Poznania, a od nominacji na stanowisko Główneg@ Architekta (1972) jej przewodniczącym. Od szeregu lat czynnie uczestniczył w pracach: Sekcji Planowania Przestrzennego Komisji Planowania Przestrzennego i Kształtowaniiill Środowiska Oddziału Polskiej Akademii N auli (1972 -1974), Komisji Urbanistyki i Planowania Przestrzennego Oddziału Polskiej Akademii Nauk (1975 -1977), w Komitecie Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk (1978 - 1980). W 1979 r. otrzymał nominację d do auli Muzeum Narodowego przybyli przedstawiciele władz partyjnych i państwowych: zastępca członka Biura politycznego, sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej J erzy Łukaszewicz, kierownik Wydziału Kultury Komitetu Centralnego Bogdan Gawroński, minister kultury i sztuki Zygmunt N ajdowski, wiceminister kultury i sztuki Józef Fajkowski, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Jerzy Zasada, wojewoda poznański Stanisław Cozaś, prezydent Poznania Władysław Sleboda, sekretarze Komitetu Wojewódzkiego Maria Rynkiewiciz i Józef Świtaj, dyrektor Departamentu Bibliotek, Doimów Kultury i Działalności Społeczno-Kulturalnej Ministerstwa Kultury i Sztuki Włodzimierz Sandeokl, wicedyrektor Departamentu Edward Paliński, wiceprezydent Poznania Andrzej Wituski, wiceprzewodniczący Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki Zygfryd Rekosz, przedstawiciele Naczelnego Komitetu Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, przedstawiciele organizacji społecznych, środowisk kulturalnych, świata nauki, zasłużeni pracownicy bibliotek. Obecny był minister pełnomocny, konsul generalny Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w Poznaniu Nikołaj Gusjew. Zebranych powitał w imieniu władz partyjnych i państwowych wojewoda poznański Stanisław Cozaś nawiązując w swoim wystąpieniu do chlubnych dziejów Biblioteki. Następnie głos zabrał członek Biura Politycznego, sekretarz Komitetu Centralnego J erzy Łukaszewicz, który powiedział m. in.: "Spotkaniem tym inaugurujemy Dni Kultury, Oświaty, Książki i Prasy. Inauguracja odbywa się w Poznaniu. Jest to wyraz naszego wielkiego uznania dla środowisk twórczych Poznania, dla zasłużonych placówek i instytucji kulturalnych promieniujących i oddziaływujących na kraj. Jest to także wyraz naszego szacunku dla obchodzącej swój jubileusz Biblioteki im. Edwarda Raczyńskiego, tej Biblioteki, która ma wielki wkład w rozwój autentycznego czytelnictwa rodzin poznańskich, gdzie książkę się nie tylko posiadało, gdzie książkę się nie tylko wypożyczało, ale gdzie rzeczywiście książkę się czytało. "I stąd nieprzypadkowo wybraliśmy poznańskie na inaugurację tych "Dni", chcemy przez Jubileusze Uroczystości jubileuszowe (3 V 1979). W auli Muzeum Narodowego przemawia wojewoda poznański Stanisław Cozaśto także dać wyraz naszego uznania władzom partyjnym i państwowym poznańskiego za warunki, jakie stwarzają dla rozwoju twórczości kulturalnej i pracy placówek i instytucji kulturalnych. "Dni Kultury, Oświaty, Książki i Prasy rozpoczynamy w dniu 3 maja, nawiązując tym samym do postępowej, demokratycznej polskiej patriotycznej myśli politycznej zawartej w Konstytucji trzeciomajowej; odbywamy te «Dni» w miesiącu maju, aby dokonywać przeglądu naszego jakżeż wielkiego dorobku w twórczości kulturalnej i upowszechnianiu kultury, naszego wielkiego dorobku w rozwoju oświaty i naszego wielkiego dorobku w upowszechnianiu książki i prasy. To prawda, że mamy ciągle nie zaspokojone potrzeby, że chcielibyśmy, aby wychodziło u nas więcej książek i to dobrych książek, aby były większe nakłady, byśmy tymi książkami mogli obdzielić wszystkie biblioteki w kraju, a obecni tu bibliotekarze na pewno mogliby mówić o tym, jak im wiele brakuje. Chcielibyśmy, aby ukazywały się wyższe nakłady gazet, bowiem także i po gazety stoi się dziś w kolejce, chcielibyśmy, aby ukazywało się więcej dobrych przedstawień, aby przedstawienia teatralne docierały do najbardziej odległych zakątków kraju, chcielibyśmy, aby móc zwiększać pojemność naszych muzeów, aby większa liczba ludzi mogła oglądać te bezcenne zbiory zgromadzone. "Ale to, że mamy w pełni zaspokojne potrzeby, jest przecież wynikiem rewolucji kul Goście uroczystości jubileuszowych zwiedzają wystawę w gmachu Biblioteki (3 V 1979). Na planie, od lewej: zastępca członka Biura Politycznego, sekretarz Komitatu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Jerzy Łukaszewicz, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Jerzy Zasada, prezydent Poznania Władysław Śleboda, sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Maria Rynkiewicz. Objaśnia Kazimierz Ewicz turalnej, oświatowej, jaka się w Polsce dokonała. Jeśli popatrzymy, że przez trzydzieści pięć lat przeszliśmy drogę od kiilku milionów analfabetów do wydania w roku 1979 milionowego dyplomu ukończenia wyższej uczelni, do kraju, który szczyci się jednym z najwyższych w świecie wskaźników ludzi ze średnim wykształceniem i z wyższym wykształceniem, i z zawodowym, podstawowym wykształceniem, to to wszystko co Polska Ludowa w tej dziedzinie zrobiła, otworzyło nowe potrzeby, które musimy zaspokajać. "Liczymy, że Dni Kultury, Oświaty, Książki i Prasy - będą zatem przeglądem naszego 'dorobku, będą także impulsem pobudzającym twórczość artystyczną, pobudzającym impulsem do jeszcze lepszej pracy nad upowszechnieniem wartości kuLturalnej, nad upowszechnieniem oświaty. "Z wielkim szacunkiem odnosimy się do wszystkich działaczy zajmujących się upowszechnieniem kultury i chciałbym w imieniu Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, ministra kulturyi sztuki na ręce tu obecnych przedstawicieli tej olbrzymiej armii ludzi upowszechniających kul turę złożyć nasze -wyrazy szacunku i tym powiedzieć, że traktujemy, iż Dni Kultury, Oświaty, Książki i Prasy w roku 1979 zostały otwarte" . Wystąpienie Jerzego Łukaszewicza było przerywane gorącymi oklaskami. Za zasługi dla kultury narodowej i miasta Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Edwarda Raczyńskiego nadany został Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz Odznaka Honorowa Miasta Poznania. Medal i Odznakę -wręczył delegacji Biblioteki I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Jerzy Zasada. Uchwałą Rady Państwa najbardziej zasłużeni pracownicy Biblioteki udekorowani zostali wysokimi odznaczeniami państwowymi. Krzyżami Kawalerskimi Orderu Odrodzenia Polski zostali udekorowani: Kazimierz Ewicz, Halina Kurkówna, Alfred Laboga i Wanda Polaszewska. Złotymi Krzyżami Zasługi: Alina Głołwmkowska, Anna Hyfaza, GjelWWefa Kostyrko, Czesław Marcinialc, Józefa Marci Jubileuszeniak-Morkowska. Srebrnymi Krzyżami Zasługi: Zofia Filberek, Teresa Mikołajczyk, Wiesława Piątka, Melania Stefaniak. Brązowymi Krzyżami Zasługi: Hanna Hauzińska, Helena Kagan, Maria Kullak, Maria Struszewska. Czternaście osób otrzymało Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury, dwadzieścia pięć osób Odznaki Honorowe Miasta Poznania i "Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego", dwie osoby Medale Komisji Edukacji N arodowej. Z okazji inauguracji Dni Kultury, Oświaty, Książki i Prasy pięć osób otrzymało N agrody im. Heleny Radlińskiej: Maria Dembowska, Maria Gutry, Emilia Białkowska, Józef Korpała i Waleria Konarska. W imieniu odznaczonych za zaszczytne wyróżnienia podziękował dyrektor Alfred Laboga. Uroczystość zakończył występ Chóru Chłopięcego i Męskiego Filharmonii Poznańskiej pod dyrekcją Stefana Stuligrosza. N astępnie wszyscy goście przeszli do zabytkowego gmachu Biblioteki, gdzie minister kultury i sztuki Zygmunt Najdowski odsłonił tablicą pamiątkową ku czci Edwarda Raczyńskiego. Na tablicy (drewno, brąz, litery mosiężne) projektu Józefa Stasińskiego pod wizerunkiem Edwarda Raczyńskiego umieszczono na Uroczystości jubileuszowe (3 V 1979) w siedzibie Biblioteki. Przemawia prezydent Poznania Władysław Sleboda. Stoją od lewej: sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Maria Rynkiewicz, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Jerzy Zasada, przewodniczący Zarządu Głównego Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich prof. dr Witold Stankiewicz, "wiceminister kultury i sztuki Józef Fajkowski stępujący tekst: Przeznaczeniem Biblioteki Rac:ryńskich jest aby w c:rytelni, która w tejże będzie urządzoną, każdy bez różnicy osób w dniach i godzinach oznaczonych miał prawo Z niey korzystać. 9 3 Statutu Biblioteki Raczyńskich Z roku 1829. Tablicą odsłonięto 3 maja 1979 roku w 150 rocznicą założenia Biblioteki. Z kolei Alfred Laboga zaprosił przedstawicieli władz ćo zwiedzenia wystawy ,,150 lat Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Edwarda Raczyńskiego" . Po zwiedzeniu wystawy w Filii Nr 39 odbyło się spotkanie przybyłych na jubileusz przedstawicieli władz z pracownikami Biblioteki i aktywem kulturalnym, w czasie którego głos zabrał przewodniczący Państwowej Rady Bibliotecznej, wiceminister kultury i sztuki Józef Fajkowski. Swoje wystąpienie poświęcił on roli bibliotek i bibliotekarzy w życiu społecznym i kulturalnym kraju. N astępnie przemawiał dyrektor Biblioteki N arodowej, przewodniczący Zarządu Głównego Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich prof. dr Witold Stankiewicz przekazując w imieniu bibliotekarzy serdeczne pozdrowienia oraz dary jubileuszowe z zasobów Biblioteki N arodowej: mikrofilm "Dziennika Poznańskiego", faksymile Topograficznej karty Królestwa Polskiego, 30 ekslibrisów Langnera z Krakowa. N a zakończenie swego wystąpienia Witold Stankiewicz odczytał adres Biblioteki N arodowej następującej treści: "Biblioteka N arodowa w Warszawie składa naj serdeczniejsze życzenia i wyrazy uznania dla dotychczasowego dorobku Waszej placówki. Ufundowana i oddana społeczeństwu przed stu pięćdziesięciu laty przez Edwarda Raczyńskiego, gromadziła Biblioteka bezcenne zabytki piśmiennictwa z historycznie polskich Ziem Zachodnich i całego kraju. U ratowane i kompletowane z nie małym trudem przez wielkiego historyka i miłośnika ksiąg, stanowiły one niezastąpioną skarbnicę źródeł dla poznania naszych dziejów. W latach niewoli narodowej pełniły zbiory Biblioteki Raczyńskich istotną rolę w rozwoju życia naukowego i świadomości patriotycznej Wielkopolski. Jej inicjatywy wydawnicze dały szereg kronik, pamiętników i wydawnictw archiwalnych, które weszły na trwałe do dorobku piśmiennictwa naszego narodu. Szybkie odrodzenie się Biblioteki w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, mimo ciosów jakie zadała zbiorom i siedzibie II wojna światowa jest dowodem jej żywotności i pozwala z uzasadnioną nadzieją oczekiwać na równie wybitne osiągnięcia w przyszłości. Życzymy dostojnej Jubilatce - Bibliotece dalszych osiągnięć w codziennych pracach wykonywanych w przekonaniu, że służą one dalszemu rozwojowi kultury polskiej" . Niezwykłym akcentem było wystąpienie rzemieślnika poznańskiego Mariana -Walczaka, który przekazał na ręce prezydenta Poznania Władysława Slebody dar największy w kraju zbiór bibliofilski, zawierający książki, rękopisy i pamiątki związane z Józefem Ignacym Kraszewskim. Przejmując dar od ofiarodawcy prezydent Poznania zapewnił, że zbiory zostaną otoczone fachową opieką, aby najlepiej mogły służyć społeczeństwu. I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Jerzy Zasada podkreślił w swoim wystąpieniu zasługi Biblioteki dla rozwoju kultury i czytelnictwa. Goście zwiedzili Muzeum Literackie Henryka Sienkiewicza przy Starym Rynku. W godzinach popołudniowych w hallu recepcyjnym w Operze Poznańskiej odbyło się spotkanie pracowników Biblioteki z przedstawicielami władz i instytucji kulturalnych Poznania. Uczestniczyli: wiceminister kultury d sztuki Józef Fajkowski, wiceprezydent Poznania Andrzej Wituski, wicedyrektor Departamentu Bibliotek, Domów Kultury i Działalności Społeczno- Kulturalnej Ministerstwa Kultury i Sztuki Edward Paliński, zastępca kierownika Wydziału Pracy Ideowo- Wychowawczej Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Janusz Dembski, dyrektorzy Wydziałów Kultury i Sztukiwojewództwa Maciej Frajtak i miasta Andrzej Goćwinski, przewodniczący Zarządu Głównego Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich prof. dr Witold Stankiewicz. Pięciu pracownikom Biblioteki wręczono nagrody Ministra Kultury i Sztuki, a dwudziestu - nagrody Wydziałów Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego i Miejskiego. Siedemnastu pracowników otrzymało dyplomy Ministra Kultury i Sztuki. Dyrektor Biblioteki Alfred Laboga wręczył pamiątkowe medale osobom szczególnie zasłużonym dla rozwoju Biblioteki oraz instytucjom, które przyczyniły się do przygotowania jubileuszu, m. in. Poznańskim Zakładom Graficznym im. Marcina Kasprzaka i redakcji "Gazety Zachodniej". Przedstawiciel Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki Władysław Przybylski wręczył dyrektorowi Alfredowi Labodze medal przyznany przez Zarząd Główny "Za zasługi dla Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki". Dla uczestników spotkania i innych pracowników Biblioteki zespół Opery Poznańskiej przedstawił operę Gaetano Donizettiego Córka pułku. Dnia 4 maja 1979 r. o godz. 9.00 w sali Malinowej Pałacu Działyńskich rozpoczęła się sesja naukowa pt. "Rola bibliotek publicznych w środowisku wielkomiejskim". W obradach uczestniczyli m. in.: zastępca kierownika Wydziału Pracy Ideowo- Wychowawczej Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Janusz Dembski, wicedyrektor Departamentu Bibliotek, Domów Kultury i Działalności Społeczno- Kulturalnej Ministerstwa Kultury i Sztuki Edward Paliński, naczelnik Wydziału Organizacyjnego tegoż Departamentu Halina Kamińska. Obradom przewodniczyli: w pierwszej części wicedyrektor Biblioteki Kazimierz Ewicz, w drugiej - prof. dr Stanisław Kubiak. Zebranych powitał dyrektor Alfred Laboga, następnie przedstawiciele bibliotek z całego kraju składali życzenia, pamiątki i dary. M. in. zabrali głos: dyrektor Biblioteki z Brna dr Miroslav Mraz, dyrektor Biblioteki Głównej U niwersytetu im. Adama Mickiewicza i Instytutu Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej prof. dr hab. Stanisław Kubiak, dyrektor Biblioteki Kórnickiej Polskiej Akademii Nauk doc. dr hab. Marceli Kosman, dyrektor Instytutu Informacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk dr Czesław Burdziń - ski, wicedyrektor Biblioteki Publicznej w Warszawie mgr Janina Cygańska, dyrektor Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Kaliszu mgr Ryszard Bieniecki, dyrektor Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Książnicy Miejskiej w Toruniu mgr Alojzy Tujakowski, dyrektor Pedagogicznej Biblioteki Publicznej w Poznaniu mgr Jarosław Lamperski. Jubileusze Obrady Sesji przebiegały zgodnie z programem, który przewidywał pięć referatów i dwanaście komunikatów. Referaty wygłosili: Alfred Laboga - "Działalność Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Edwarda Raczyńskiego jako biblioteki regionalnej Poznania i Wielkopolski"; prof. dr J erzy Kossak - "Książka w kulturze współczesnej"; prof. dr Stanisław Kubiak - "Model funkcji biblioteki publicznej w środowisku wielkomiejskim"; doc. dr Janusz Ankudowicz - "Miejsce bibliotek publicznych w czytelnictwie społeczności wielkomiejskiej"; dr Józef Zając - "Rozmieszczenie przestrzenne placówek bibliotecznych w środowisku wielkomiejskim" . Komunikaty: jmgr Kazimierz Ewicz - "Zagadnienie zbiorów specjalnych w wielkomiejskiej bibliotece publicznej"; mgr Krystyna Gumowska - "Biblioteka w spółdzielczym osiedlu mieszkaniowym"; mgr Anna Hybza - "Biblioteki dziecięce i czytelnictwo młodzieży · w minionym trzydziestoleciu"; mgr Genowefa Kostyrko - "Działalność kuU"'ralno-oświatowa Miejskiej Biblioteki Publicznej po II Wojnie Światowej"; mgr Wanda Polaszewska - "Działalność informacyjna Miejskiej Biblioteki Publicznej"; dr J anisław Osięgłowski - "Ochrona książek w wielkomiejskiej bibliotece publicznej"; mgr Wojciech Spaleniak - "Wielkomiejska biblioteka publiczna w systemie informacji naukowej"; dr Piotr Szkutnik - "Dokumentacja czytelnictwa w wielkomiejskiej bibliotece publicznej dla potrzeb badań czytelnicitwa"; mgr Andrzej Gawroński (Łódź) - "Z problemów zbiorów regionalnych w bibliotece wielkomiejskiej"; mgr Alina Stachurska (Szczecin) "Organizacja wypożyczeń międzybiliotecznych"; mgr J anina Cygańska (Warszawa) - "z doświadczeń czytelni specjalistycznych w Bibliotece Publicznej m. sL Warszawy"; mgr Anna Guzowska (Wrocław) - "Rola dużych bibliotek pub U cznych w rozwoju życia umysłowego w środowisku wielkomiejskim na podstawie Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej Wrocławia". Prof, dr hab. Stanisław Kubiak w wystąpieniu końcowym dokonał zwięzłego podsumowania obrad, podkreślając znaczenie prezentowanej na sesji problematyki i niewątpliwy dorobek sesji. Równocześnie poinformował, że materiały sesji zostaną opublikowane. Okres poprzedzający bezpośrednio uroczystości jubileuszowe, a zwłaszcza dni 3 i 4 maja 1979 r. charakteryzowały się znacznym nasileniem informacji o Bibliotece i jej zbiorach. Prawie wszystkie liczące się w kraju czasopisma zamieściły okolicznościowe artykuły, o jubileuszu informowały radio i telewizja, zarówno w programach lokalnych jak i ogólnopolskich. Oczywiście najwięcej miejsca poświęciły Bibliotece czasopisma lokalne (podobnie jak radio i telewizja w programie lokalnym). Szczególna rola przypadła tutaj "Gazecie Zachodniej", która doskonale wywiązała się z przyjętego obowiązku patronackiego nad obchodami jubileuszowymi. Pracownicy Biblioteki napisali trzynaście artykułów dla specjalnego zeszytu "Bibliotekarza" (R. 1979, Nr 4), obrazujących różne dziedziny aktualnej działalności Biblioteki. Ponadto przygotowano kilkadziesiąt kompletów zdjęć (po dwadzieścia sztuk), które eksponowano w filiach, w bibliotekach związKOwych w mieście oraz kilkunastu większych bibliotekach w województwie. Zdjęcia podobnie jak plakaty jubileuszowe eksponowano również w witrynach wystawowych księgarń · i niektórych instytucji kulturalnych. Odbyło się kilka prelekcji. W sposób najpełniejszy przybliżyła mieszkańcom Poznania Bibliotekę i jej dzieje wystawa jubileuszowa. Niemal w ostatniej chwili zdołano wykonać niezmiernie estetyczne gabloty i ekrany doskonale zharmonizowane z zabytkowym wnętrzem budynku. Wystawa (40 gablot 100X70 cm i 40 ekranów 95X95 cm) miała na celu ukazanie najważniejszych wydarzeń z dziejów Biblioteki oraz najwartościowszych zbiorów. Tematycznie wyraźnie dzieliła się na dwie grupy zagadnień: pierwsza obejmowała dzieje i zbiory do 1939 r. - druga obrazowała najnowsze osiągnięcia Biblioteki po roku 1945. Scenariusz wystawy opracowały mgr Izabela Mrugasiewicz (część pierwsza) oiraz mgr Helena Kagan (część druga). Nad całością czuwał wicedyrektor Biblioteki Kazimierz Ewicz. Oprawę plastyczną przygotował artysta-plastyk Józef Skoracki. Wystawa ukazała Edwarda Raczyńskiego jako twórcę Biblioteki i wydawcę; dokumenty, powstania Biblioteki (statut, księga protokołów, akt fundacyjny), zbiory z czasów Raczyńskiego (rodzinne druki "wyszyńskie" , rękopisy i diruki klasztorne, "niemćeiwicziaina" i "Tadziwilliana"), cenniejsze nabytki z okresu międzywojennego, m. in. ciekawsze pozycje ze zbiorów Bolesława Erzepkiego - czternastowieczny rękopis muzyczny z tekstem polskim, z kolekcji Stanisława Latanowicza autografy Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego, dyplomy. Trzy gabloty poświęcono inkunabułom (pięknie iluminowany druk Sch6ffera z Moguncji z 1470 r.) i starym drukom (mszał Wrocławski Hochfedera i kancjonał husycki - unikat w skali światowej z 1541 r.). Na ekranach eksponowano liczne mapy Polski i wielkopolski, głównie starsze z XVI - XVIII w. oraz kijka obiektów z XIX w. Kolejna część wystawy ukazywała nabytki (rękopisy, stare druki, kartografię, ekslibrisy) po roku 1945, m. in. tom poezji młodzieńczej Jana Kasprowicza, powieść Józefa I. Kra 7lszewskiego N a bialskim zamku, autografy Cypriana Norwida, Karola Libelta, Hipolita Cegielskiego, dokumenty Komuny Paryskiej z podpisami Jarosława Dąbrowskiego i Walerego Wróblewskiego, ceinne polonica i druki wielkopolskie, atlasy i mapy z XVIII w. Trzy ekrany poświęcono ciekawszym obiektom Muzeum Literackiego Henryka Sienkiewicza. Ostatnia część wystawy poświęcona była działalności Biblioteki po roku 1945. Pokazano rozwój sieci bibliotecznej, księgozbioru, czytelnictwa, działalności kulturalno-oświatowej, służby informacyjnej, działalności naukowej i wydawniczej. Zaakcentowano współpracę z Wielkopolskim T owarzystwem Przyj aciół Książki, wyeksponowano piękne oprawy, które wzbogaciły zbiory Biblioteki w wyniku ogólnopolskich konkursów introligatorskich. Uzupełnieniem wystawy centralnej była wystawa zorganizowana w Osiedlowym Domu 'Kultury "Pod Lipami" pt. "Dzieci i książki". Scenariusz i ekspozycję obrazującą historię i działalność filii dziecięcych łącznie z materiałami metodycznymi przygotowały mgr Józefa Przedwojska i mgr Janina Borowiak. Wystawa centralna zgodnie z intencjami organizatorów spełniła swoje zadanie. Cieszyła się dużym zainteresowaniem, nie tylko mieszkańców Poznania, licznie odwiedzała ją młodzież szkolna poprzez ekspozycję i szczegółowe objaśnienia zapoznając się bliżej z dziejami i zbiorami instytucji, z której usług korzystała i korzysta na co dzień. Wystawa była naj dłużej trwającym akcentem, związanym bezpośrednio z uroczystościami jubileuszowymi. Jako trwały ślad roku jubileuszowego i świadectwo ISO-letniego dorobku pozostaną wydawnictwa jubileuszowe, plakaty, zdjęcia, artykuły prasowe, dokumentacja wystawy. Władze raz jeszcze usatysfakcjonowały J ubilatkę, kiedy to w trzydziestą piątą rocznicę powstania Polski Ludowej U chwałą z dnia 14 lipca 1979 r. Rada Państwa przyznała Bibliotece Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, a w dniu 22 lipca 1979 r. przyznano Bibliotece Nagrodę Wojewódzką za wybitne osiągnięcia w dziedzinie upowszechniania kultury za rok 1978. Kazimierz Ewicz ANEKS STRUKTURA ORGANIZACYJNA W ROKU JUBILEUSZOWYM (na dzień 30 VI 1979) A. BIBLIOTEKA GŁOWNA Dyrektor: Alfred Laboga, kustosz Wicedyrektor: mgr Kazimierz Ewicz, st. kustosz dyplomowany Główny księgowy: mgr Melania Stefaniak I. Dział Gromadzenia Kierownik: mgr Elżbieta Szymił (kustosz) l. Oddział Przybytków Kierownik: Teresa płóciennik (starszy bibliotekarz) Starsi bibliotekarze: mgr Maria Paskorska Bibliotekarze: mgr Marek Majorkowski, Agnieszka Tomczak Młodsi bibliotekarze: mgr Halina Onichowska 2. Oddział Druków Zbędnych Kierownik: mgr Aleksandra Rynowiecka (kustosz) Bibliotekarze: Maria Łoś Młodsi bibliotekarze: Genowefa Przybyłek 3. Oddział Czasopism Kierownik: Zdzisława Szalbierz (bibliotekarz) Młodsi bibliotekarze: Krystyna Halkę Pomocnicy bibliotekarza: Leokadia Kowaleni I I. Dział Opracowania Kierownik: mgr Alina Głowinkowska (kustosz dyplomowany) l. Oddział Opracowania Księgozbioru Podstawowego Kierownik: mgr Danuta Kokot (kustosz) Bibliotekarze: Stanisław Andrzejewski, Maria Ławniczak e Młodsi bibliotekarze: mgr Dorota Drzewiecka, mgr Ewa Kaźmierczak 2. Oddział Opracowania Księgozbiorów Sieci Kierownik: mgr Teresa Kwiatkowska (kustosz) Jubileusze Bibliotekarze: Maria Linke, Grażyna Ldsiak, Teresa Marciniak, Teresa Mikołajczyk, Barbara Olszewska Młodsi bibliotekarze: Sabina Kasprzycka 3. Oddział Konserwacji Kierownik: Zofia Filberek (bibliotekarz) III. Dział Udostępniania Kierownik: Bożena Wallheim (kustosz) Bibliotekarze: mgr Barbara Siejna Młodsi bibliotekarze: Maria Armon (1/2 etatu), mgr Józef Wiśniewski Starsi magazynierzy: Michalina Fiedorowicz Magazynierzy: Janina Ćwikła, Mirosław Kowalik, Anna Maćkowjak . Pomocnicy bibliotekarza: Eugenia Frydrychowicz, Władysława Wójcikiewiez IV. Dział Sieci Bibliotecznej Kierownik: mgr Krystyna Gumowska (kustosz) Instruktorzy: mgr Barbara Zakrzewska (kustosz), mgr Anna Hybza (starszy bibliotekarz), mgr Józefa Przediwojska (starszy bibliotekarz), mgr Janina Borowiak (młodszy bibliotekarz) l. Oddział Kompletów Ruchomych Kierownik: Pelagia Woźniak (bibliotekarz) Instruktorzy: Danuta Ziętek (bibliotekarz), Małgorzata Fasiecka, Elżbieta Grendei (młodsi bibliotekarze) V. Dział Instrukcyjno- Metodyczny Kierownik: mgr Genowefa Kostyrko (kustosz) Instruktorzy: mgr Janina Chudzińska (kustosz), Zbigniew Ślosarczyk (bibliotekarz) VI. Dział Informacyjno- Bibliograficzny Kierownik: mgr Wanda Polaszewska (kustosz dyplomowany) Instruktorzy: mgr Helena Kagan (kustosz), mgr Jolanta Bagińska- Mleczak, mgr Krystyna Suchan (starsi bibliotekarze), mgr Alicja Dolata, mgr Ewa Serafinowska-Słomka (bibliotekarze), mgr Marek Skwara (młodszy bibliotekarz) VII. Dział Zbiorów Specjalnych Kierownik: mgr Kazimierz Ewicz, (starszy kustosz dyplomowany, wicedyrektor) Aciunkt dyplomowany: mgr Izabela Mrugasiewicz Kustosz: inż. Hanna Hauzińska Starszy bibliotekarz: mgr Halina Ziętek Młodszy bibliotekarz: mgr Danuta Frąszczak Starszy kustosz dyplomowany: mgr Halina Kurkówna (1/2 etatu) VIII. Dział Organizacyjno-Administracyjny Kierownik: Henryk Wapniarski Zastępca kierownika: Andrzej Mańczak (referent) Starsi referenci: Maria Doerman, Grzegorz Krawczyński, Ewa Meroniuk, Zofia Piasecka Starsi magazynierzy: Krystyna Pelczarska IX. Dział Księgowo-Finansowy Kierownik: mgr Melania Stefaniak (główny księgowy) Zastępca kierownika: Maria Kullak Kierownik sekcji finansowej: Maria Czubala Kierownik sekcji księgowości: Krystyna Kleiber Starszy referent do spraw księgowości: Janina Ciarkowska X. Samodzielny Referat Służb Pracowniczych Kierownik: Wiesława Piętka Referenci: Anna Krajewska XI. Placówka wyodrębniona Biblioteki Głównej: Muzeum Literackie Henryka Sienkiewicz, Poznań, Stary Rynek 84 "Kierownik: Krystyna Rypińska (kustosz) Bibliotekarze: Ignacy Moś Młodszy bibliotekarz: mgr Andrzej Sieradzki B. FILIE Nr Położenie Rodzaj wypożyczalni Krańcowa 1dla dorosłych i dzieci, czytelnia dla dzieci t Kraszewskiego 5wypożyczalnia i czytelnia dla dorosłych specjalizacja: starożytność Lodowa 4 wypożyczalnia i czytelnia dla dorosłych specjalizacja: pamiętniki Dzierżyńskiego 94wypożyczalnia i czytelnia dla dorosłych specjalizacja: poezje T omickiego 14wypożyczalnia dla dorosłych i dzieci Grochowska 49wypożyczalnia i czytelnia dla dorosłych Osino wa 14/16wypożyczalnia dla dorosłych Liczbai woluminów Obsada bibliotekarzy 17 690 młodsi: Melania Mroczkowska (kierownik) Władysława Kulczyńska bibliotekarz: Maryla Durzynska 28 417 bibliotekarz: Sławomira Grzesiek (kierownik) młodsi: Iwona Mania / mgr Janina Przybysz Irena Stryj ska starszy pomocnik: Zofia Przystanowicz pomocnik: Kazimiera Golus 38 696 bibliotekarze: Czesław Marciniak (kierownik) · - Michał Handke Elżbieta Kołdyka Anna Słowikowska młodsi: Maciej Gustowski Iwona Romaszewska Jadwiga Sawa 27 555 bibliotekarze: Anna Spendowska (kierownik) Barbara Głozińska Ewa Kryg młodsi: mgr Alicja Drzewiriska - Pawlak Małgorzata Szepielewicz 18 607 bibliotekarze: Emilia Weznerowicz (kierownik) Bożena Durzynska młodsi: Marzena Jagiełka 15 866 bibliotekarze: mgr Teresa Mańczak (kierownik) młodszy Małgorzata Głowińska 23 873 starszy: mgr Anna Kobelska (kierownik) młodsi: Janina Laskowska Barbara Weber bibliotekarz: Bogumiła Markievvicz (kierovvnik) bibliotekarz: Aldona Jakubiak (kierownik) bibliotekarz: Irena Marciniak (kierownik) młodsi: Małgorzata Jankowska Maria Knie Wanda Kujawa starszy pomocnik: Bożena Ciesielska 9 Drzymały 4/6 wypożyczalnia dla dzieci 6 686 10 Nowotarska 10 wypożyczalnia dla dorosłych 9 972 i dzieci , 11 Chwaliszewo 17/23 wypożyczalnia i czytelnia dla 40 161 dorosłych i dzieci specjalizacja: II wojna światowa Arciszewskiego 27 Dożynkowa 9 blok A Jubileuszewypożyczalnia i czytelnia dla dorosłych specjalizacja: literatura społeczno-politycznawypożyczalnia dla dorosłych wypożyczalnia dla dorosłych i dzieci wypożyczalnia dla dorosłych i dzieci, czytelnia dla dorosłych wypożyczalnia dla dorosłych i dzieci wypożyczalnia dla dorosłychwypożyczalnia dla dorosłych i dzieci specjalizacja: literatura faktu 19 Szczepankowo 74 wypożyczalnia dla dorosłych 9 841 i dzieci 20 Słowackiego 28 wypożyczalnia czytelnia 11679 dla dzieci Palacza 127 Fabianowska 2 Muszkowska lA Opolska 81 Wroniecka 6 Limbowa 7 Blok 14 Lodowa 4 Hetmańska 41 Os. Rzeczypospolitej lal Os. Kraju ad Blok23 w. Cwypożyczalnia dla dzieciwypożyczalnia dla dzieciwypożyczalnia dla dzieciwypożyczalnia dla dorosłych specjalizacja; literatura społeczno-polityczna wypożyczalnia dla dorosłych i dzieci specjalizacja; literatura radzieckala 256 bibliotekarze: mgr Grażyna Wybraniać (kierownik) Bogna Bebejewska starsi pomocnicy: Sylwia Błajecka bibliotekarz: Elżbieta Szponik (kierownik) młodsi: mgr Anna Załuska bibliotekarz: Leontyna Olejnik (kierownik) młodsi: Danuta Domańska młodsi: mgr Leopold Czacharowski (kierownik) pomocnik: Czesława Gorynia młodsi: mgr Renata Sztangierska (kierownik) pomocnik: Danuta Jankowiak bibliotekarz: Grażyna Malak (kierownik) starsi: mgr Małgorzata Obuchowicz Starszy pomocnik: Łucja Łuczak bibliotekarze: Irena Fopp (kierownik) Krystyna Marciniak Izabela Rybacka młodsi: Małgorzata Chmarzyńska Irena Miecznikowska Ewa Śliska mgr Iwona Winiarska młodszy: Halina Knioła (kierownik) starszy: mgr Elwira Żok (kierownik) bibliotekarz: Elżbieta Blinkiewicz młodszy: Liliana Żak bibliotekarz: Anna Ławrynowicz (kierownik) starszy: Eleonora Pabich bibliotekarz: Urszula Proch (kierownik) młodszy: Barbara Szwarc bibliotekarze: Wiesława An, drzejewska (kierownik) Stanisława Kościańska Barbara Wolniestarszy: mgr wic z (kierownik)bibliotekarze: Grażyna Huzar (kierownik) mgr Grażyna Mendelewska \. Konopnickiej 15 Czerwonej Armii 80/82pi. Wolności 19 Ściegiennego 50 Wawrzyniaka 43 Ławicka 6 Os. Manifestu Lipcowego 84 Wojska Polskiego 85 Kassyusza 1 Zakopiańska 36A Słowiańska 14 Szkolna (szpital) Ognik 20bpi. Wolności 19 Sandomierska Osiedle Piastowskie 98 Os. Wielkiego Października Osiedlowy Dom Kultury "Pod Lipami" Mickiewicza 2 (szpital) Kronika ffi. Poznania z. 2;ID Jubileuszewypożyczalnia dla dorosłych i dzieciwypożyczalnia dla dorosłych i dzieciwypożyczalnia dla dorosłych specjalizacja: literatura w językach obcychwypożyczalnia dla dorosłychwypożyczalnia dla dorosłychwypożyczalnia dla dorosłych i dzieci wypożyczalnia dla dzieciwypożyczalnia dla dorosłychwypożyczalnia dla dorosłychwypożyczalnia dla dorosłych i dzieciwypożyczalnia dla dorosłych i dzieciwypożyczalnia dla dorosłychwypożyczalnia dla dorosłych i dzieci specjalizacja: literatura matematyczno - przyro dniczawypożyczalnia i czytelnia dla dorosłych specjalizacja: literatura z dziedziny sztuki, płyty z muzyką poważną i rozrywkowąwypożyczalnia dla dorosłych i dzieci wypożyczalnia dla dorosłychwypożyczalnia i czytelnia dla dorosłych specjalizacja: krajoznawstwo, turystykawypożyczalnia dla dorosłychbibliotekarz: Halina Pic (kierownik) młodszy: mgr Bożena DomagaIska bibliotekarz: Kazimiera Rakowska (kierownik) młodszy: Roma Śliwińska starszy: Wiesława Nawrocka (kierownik) młodsi: Ewa Furmankiewicz Elżbieta Marciniak mgr Hanna Napieraiska bibliotekarz: mgr Ojcumiła Czyżak (kierownik) bibliotekarz: mgr Wanda Wojciekievvicz (kierownik) pomocnik: Róża Rataj (kierownik) bibliotekarz: Ewa Sobczak (kierownik) młodszy: Irena Rosołowska (kierownik) młodsi: Marian Tucholski (kierownik) Genowefa Kontowicz młodszy: Benigna Pawłowska (kierownik) pomocnik: Helena Połczyńska bibliotekarz: Irena Kozupa (kierownik) młodszy: Jolanta Pasterska bibliotekarze: Maria Owczarczak (kierownik) Elżbieta Przybył pomocnik: Teresa Tomczak bibliotekarz: Maria Stuszewska (kierownik) młodszy: Regina Lasik starszy pomocnik: Czesława Koralewska bibliotekarz: Ewa Szaniawska (kierownik) starsi: mgr Gwidona Kempińska mgr Krzysztof Krawczyński porno-nik: Stefan Jurga (kierownik) bibliotekarz: Halina Kaczmarek (kierownik) kustosz: mgr Teodora Łęszczak starszy: Bogumiła Gendera (kierownik) bibliotekarz: Maria Wierzchowska młodsi: Elżbieta Bednarek mgr Halina Glabus pomocnik: Danuta BryI bibliotekarz: Janina Kosmala (kie równik) Warszawska 93/95 Jubileuszewypożyczalnia dla dzieciwypożyczalnia dla dzieciwypożyczalnia dla dzieciwypożyczalnia i czytelnia dla dorosłych specjalizacja: sport wypożyczalnia dla dzieciwypożyczalnia dla dzieciwypożyczalnia i czytelnia dla dorosłych specjalizacja: literatura fantasstyczno- naukowa wypożyczalnia dla dorosłych i dzieciwypożyczalnia dla dorosłych i dzieci wypożyczalnia i czytelnia dla dzieci 54 Za Cytadelą (Dom Harce- wypożyczalnia dla dzieci 4418 rza) 55 Osiedle Zwycięstwa wypożyczalnia dla dorosłych 5 235 blok 1 w. F i dzieci 57 Osiedle Przyjaźni wypożyczalnia dla dzieci 3 660 blok 4 w. G 58 Stary Rynek 84 wypożyczalnia dla dorosłych 2 917 Opolska 81 Arciszewskiego 27 Osiedle Przyjaźni blok 11 w. Ł Osiedle Jagiellońskie 32 Osiedle Wielkiego Października Osiedlowy Dom Kultury , ,Pod Lipami" Osiedle Kosmonautów Osiedlowy Dom Kultury "Orbita" Os. Lecha 15 Dąbrowskiego 261 Czajcza 11młodszy: Urszula Kubiak (kierownik) bibliotekarz: Elżbieta Brzykcy (kierownik) bibliotekarz: Anna Zalewska- Kozak (kierownik) bibliotekarz: Mieczysława Krejacić (kierownik) młodszy: Leokadia Chmielewska bibliotekarz: Kazimiera Ograbisz (kierownik) młodszy: Halina Przybylska bibliotekarz: Ewa Pasiciel (kierownik) młodszy: Aleksandra Reich Elżbieta Semrau bibliotekarz: Danuta Talarczyk (kierownik) młodszy: mgr Ewa Zielińskabibliotekarz: Teresa Mańczak (kierownik) młodszy: Jolanta Tomelka młodszy: Maria Długowska (kierownik) bibliotekarz: mgr Elżbieta Borowicz (kierownik) młodszy: Zdzisława Pers młodszy: Danuta Śledzińska (kierownik) bibliotekarz: Zygmunt Ejsymont (kierownik) bibliotekarz: Elżbieta Graczyk (kierownik) bibliotekarz: Anna Bartkowiak (kierownik) starszy: Maria Misiórska INWESTYCJE GOSPODARKI KOMUNALNEJ (Sesja Miejskiej Rady Narodowej) W dniu 28 września 1979 r. w sali sesyjnej Wojewódzkiej Rady Narodowej przy al. Stalingradzkiej odbyła się X Sesja Miejskiej Rady N arodowej poświęcona w głównym punkcie porządku dziennego ocenie stanu realizacji inwestycji gospodarki komunalnej ze szczególnym uwzględnieniem inwestycji dotyczących komunikacji, a także uzbrojenia terenów pod budownictwo mieszkaniowe. W sesji, obok radnych uczestniczyli: wicewojewoda poznański Stanisław Piotrowicz, prezydent Poznania Władysław Sleboda, wiceprezydenci: Łucjan Majewski i Andrzej Wituski, poseł do Sejmu Józef Drzewiecki. Otwarcia sesji dokonał sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, radny Józef Świtaj. Rada uczciła chwilą milczenia pamięć zmarłego w dniu 12 sierpnia 1979 r. radnego Edmunda Króla. Po zatwierdzeniu porządku dziennego stwierdzono wygaśnięcie mandatu radnego Miejskiej Rady Narodowej Edmunda Króla, wybranego w XII Okręgu Wyborczym, członka Komisji Rozwoju Gospodarczego i Zagospodarowania Przestrzennego. Na miejsce zmarłego w dniu 10 kwietnia 1979 r. przewodniczącego Komisji Zdrowia, Spraw Socjalnych i Ochrony Środowiska, radnego Mieczysława Wojtowicza, przewodniczącym Komisji wybrano jednomyślnie radnego Wojciecha Pankowskiego. Wnioski i interpelacje złożyli: radny Wacław Łukaszewicz o przywrócenie na ul. Gorysława chodnika, na którym urządzono parking oraz o spowodowanie, aby kierowcy Państwowego Przedsiębiorstwa "Polmozbyt" w czasie odbywania próbnych jazd respektowali ustawiony przy Ul. Gorysława znak drogowy, ograniczający szybkość pojazdów do 30 km/godz. Radny Stefan Ratajczak o pozostawienie na dotychczasowym miejscu przy ul. Kościuszki (narożnik Czerwonej Armii) Księgarni Rolniczej "Domu Książki", którą zamierza się przenieść na ul. Walki Młodych. 6* Radny Kazimierz Nowicki przedstawił wniosek o nadanie priorytetu budowie szkoły podstawowej na Osiedlu Rusa. Radny Franciszek Raś zgłosił interpelację w sprawie przeznaczenia terenu przy ul. Dolina, na którym zlokalizowano przedszkole, a rozpoczęcie budowy nowego miało nastąpić w latach 1976 - 19ffi oraz wnioski w sprawie wyłączania oświetlenia ul. Dolina ikontroli terenu położonego między ul. Jerzego a Chwiałkowskiego. Radny Andrzej Piotrowski zgłosił wnioski w sprawach przebudowy skrzyżowania na ul. Jedności Słowiańskiej z ul. Wiatraczną; zbadania przyczyn opóźnień Pogotowia Ratunkowego przy udzielaniu pomocy mężczyźnie, który zasłabł przy ul. Głogowskiej (22 IX 1979); zobowiązania Spółdzielni Pracy "Uniwersum" do niezwłocznego zabierania zwłok w przypadkach zgonów na ulicy. Radna Maria Pastuszewska- Włoch - w sprawach przyspieszenia uruchomienia apteki na Osiedlu Czecha 126; dokonania zmiany trasy autobusu przejeżdżającego przez Osiedla Czecha i Rusa w ten sposób, by autobus objeżdżał dookoła Osiedle Rusa; uporządkowania przejść podziemnych przy ul. Warszawskiej. Radny Zygmunt Sokołowski w sprawie przedłużenia terminu skupu podręczników szkolnych przez "Dom Książki". Radna Danuta Tomecka w sprawie ponownego ułożenia chodnika na ul. Obodrzyckiej, zdewastowanego podczas robót inwestycyjnych. Radny Eugeniusz Korwel w sprawie zobowiązania dyrekcji Pogotowia Ratunkowego do bezwzględnego stosowania przepisów Kodeksu Pracy. Radna Maria Kudła w sprawach likwidacji pojemników na kwiaty ustawionych przy tablicy pamiątkowej na ul. Ratajczaka; czystości na klatkach schodowych; zmiany organizacji ruchu kołowego na ul. Grunwaldzkiej .w pobliżu Ostroroga. Radny Zoignłew Thsus - w sprawie przy Sprawozdaniawrócenia Operze Poznańskiej dawnej nazwy Teatru Wielkiego. Ponadto Komitet Osiedlowy "Ławica" zgłosił wnioski dotyczące utwardzenia ulicy Perzyckiej; podwyższenia chodników na tejże ulicy; odmalowania przejść dla pieszych; wprowadzenia ograniczenia szybkości pojazdów do 30 km/godz. na odcinku do ul. Kępińskiej. N a tym lista osób zgłaszających interpelacje i wnioski została wyczerpana. Przewodniczący Rady Józef Świtaj poinformował, że poruszone w interpelacjach i wnioskach sprawy wymagają szczegółowego rozpatrzenia i dlatego odpowiedzi zostaną udzielone na piśmie. W nawiązaniu do wniosku radnego Zbigniewa Theusa w sprawie przywrócenia Operze Poznańskiej dawnej nazwy Teatru Wielkiego, wyraziły pogląd, że Urząd Miejski przy poparciu Urzędu Wojewódzkiego winien wystąpić do ministra kultury i sztuki. W odniesieniu natomiast do wniosków skierowanych pod adresem Stacji Pogotowia Ratunkowego zaproponował przedstawienie na następnej sesji informacji dyrektora Stacji o funkcjonowaniu tej placówki. W punkcie piątym porządku dziennego rozpatrywano stan realizacji inwestycji gospodarki komunalnej ze szczególnym uwzględnieniem inwestycji dotyczących komunikacji, a także uzbrojenia terenów pod budownictwo mieszkaniowe. Radni otrzymali przed rozpoczęciem sesji "Ocenę stanu realizacji inwestycji gospodarki komunalnej w Poznaniu w 1979 roku" przygotowaną przez Wojewódzkie Zjednoczenie Przedsiębiorstw Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej. "Plan nakładów na inwestycje komunalne Poznania w 1979 r. - czytamy w «Ocenie» - stanowi 83,1% nakładów inwestycyjnych planowanych dla gospodarki komunalnej miast w województwie poznańskim. Plan inwestycji na 1979 r. przewiduje wykonywanie osiemdziesięciu dwóch zadań o łącznej wartości kosztorysowej 3808 milionów zł, w tym: czterdzieści pięć zadań, których realizację rozpoczęto przed rokiem 1979; trzydzieści siedem zadań rozpoczynanych w 1979 r. oraz zakupy inwestycyjne maszyn, urządzeń, różnego sprzętu i środków transportowych. "Podstawową część środków inwestycyjnych, w planie na 1979 r. przewiduje się na inwestycje wodociągowo-kanalizacyjne (razem 35,9% nakładów), ciepłownicze (34,2%) oraz na komunikację miejską (18,9%). Uzbrojenie miasta w sieć wodociągową, kanalizacyjną i ciepłowniczą pochłonie razem 61,8% ogólnej sumy planowanych nakładów. Realizacja tej części planowanych zadań inwestycyjnych ma zasadnicze znaczenie dla stworzenia niezbędnych warunków do budowy nowych osiedli mieszkaniowych. W związku z okresowymi niedoborami wody w niektórych rejonach miasta - w pierwszym kwartale 1979 r. zapadły decyzje ustalającej kolejność realizacji najpilniejszych inwestycji wodociągowych. Postanowiono też zwiększyć nakłady finansowe i przerób w planie na 1979 r. na wybranych inwestycjach wodociągowych. "W ramach przedsięwzięć techniczno-organizacyjnych przeprowadza się analizę możliwości wykorzystania dla zaopatrzenia miasta w wodę - zakładowych studni, głównie ujęć wody eksploatowanych przez zakłady przemysłowe. Planuje się zmniejszenie dostaw wody z miejskich wodociągów dla przemysłu i inwestycji posiadających własne ujęcia, a ponadto - przeznaczenie ewentualnych nadwyżek wody z tych ujęć dla potrzeb miasta. Przez komunalne wodociągi przejęta zostanie m. in. nadwyżka wody z przemysłowego ujęcia w Gruszczynie , wybudowanego dla Poznańskich Zakładów Drobiarskich "Poldrób" (Koziegłowy). Przygotowuje się budowę rurociągu łączącego to ujęcie z ogólnomiejskim systemem sieci wodociągowej m. Poznania". "W planie na rok 1979 - czytamy dalej w «Ocenie» - jedna trzecia część nakładów inwestycyjnch przypada na inwestycje ciepłownicze. Do najpoważniejszych w tym zakresie zalicza się: magistralę ciepłowniczą «wschodnią» z Elektrociepłowni Karolin o łącznej długości 17 km, której budowę podzielono na sześć odcinków. Dostarczy ona energię cieplną głównie dla osiedli mieszkaniowych na Górnym Tarasie Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej «Rataje» i dla zakładów przemysłowych w rejonie Starołęki, a także umoż, liwi przesyłanie ciepła do nowo budowanego osiedla mieszkaniowego na Dębcu. Magistralę ciepłowniczą «zachodnią» z Piątkowa do ul. Marcelińskiej podzielono na sześć odcinków, o łącznej długości 8 km oraz magistralę ciepłowniczą Osiedla Mikołaja Kopernika o długości 8,1 km. ,.Na budowach magistral piętrzą się roznorodne trudności. N a «wschodniej» 'wystąpiły duże opóźnienia w wykonywaniu izolacji ciepłociągu przez Przedsiębiorstwo Robót Termoizolacyjnych «Termoizolacja» z Zabrza, na skutek braku materiałów. Dyrekcja Przedsiębiorstwa zapewnia, że wykona do końca 1979 r. uzgodniony zakres robót. Na «zachodniej» tempo robót poważnie hamuje usuwanie wielu kolizji z istniejącym uzbrojeniem i z obiektami naziemnymi. Część magistrali układana jest na (terenach ze zwartą zabudową o gęstej sieci uzbrojenia. Pomimo podejmowanych środków nadrobienie powstałych zaległości 'do końca 1979 r. jest tutaj wątpliwe" . Dużo miejsca w "Ocenie" poświęcono komunikacji miejskiej. Zaplanowana rozbudowa linii tramwajowych z niezbędnymi obiektami pomocniczymi zaplecza uwzględnia realizację postulatów zgłaszanych przez mieszkańców miasta. Budowę obiektów prowadzi się z dużym udziałem sił własnych Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego, występującego przeważnie w roli podwykonawcy. Budowa linii tramwajowej na Górny Taras N owej Dzielnicy Mieszkaniowej "Rataj e" , w budowie której uczestniczyło wielu wykonawców (m. in.: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych - 10, Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne, Komunalne Przedsiębiorstwo Robót Drogowych) zakończona została w sierpniu 1979 r. W pierwszym kwartale tegoż roku, przed planowanym terminem, uruchomiono komunikację na nowej linii. Linia tramwajowa w ulicach Winiarska- Wołyńska znajduje się w budowie. Roboty są utrudnione ze względu na liczne kolizje z istniejącym uzbrojeniem i zabudową. Ponadto brak szyn tramwajowych. Do budowy torów wykorzystane zostaną kolejowe szyny. Linia ma być wybudowana i uruchomiona do końca 1979 r. "Generalnym wykonawcą zajezdni tramwajowej przy ul. Fortecznej - czytamy dalej w «Ocenie» - jest Poznańskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego Nr l, którego dyrekcja zapewniła o ostatecznym wykonaniu wszystkich robót do końca grudnia 1979 r. Ustalono, że obiekty zajezdni, kończone przed terminem, przekazywane będą do zagospodarowania użytkownikowi natychmiast. W dniu 27 VII 1979 r. przekazano do użytku Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego część głównej hali zajezdni. Zajezdnię transportu gospodarczego przy ul. Kopanina buduje Poznańskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Budowlanego Nr 2. W 1979 r. roboty wykonywane są planowo. Przystanek zbiorowy "Rondo-Rataje" budowany był siłami kilku wykonawców. Przekazano go do użytku społeczeństwa z dużym wyprzedzeniem planowanego terminu w dniu 22 VI I 1979 r. Budowa trzech pawilonów socjalno-dyspozytorskich Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego uległa opóźnieniu na skutek złych warunków atmosferycznych w pierwszych miesiącach 1979 r. "W I półroczu 1979 r. tabor komunikacji miejskiej Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego zasiliło piętnaście nowych jednostek: cztery wozy tramwajowe typu 105 N i jedenaście autobusów berliet". Z pozostałych inwestycji gospodarki komunalnej w "Ocenie" analizowano m. in. stan budowy Centralnej Oczyszczalni Ścieków w Kozichgłowaeh; rozlewni gazu płynnego "Korgaz" ; bazy Komunalnego Przedsiębiorstwa Techniki Sanitarnej przy ul. Góreckiej, budowanej przez Poznańskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego Nr l. Na tym ostatnim placu budowy przewiduje się wznowienie robót w 19ffi r., przerwanych z uwagi na ograniczone limity inwestycyjne. Podstawowe obiekty inwestycyjne dla go spodarki komunalnej miasta budują: Poznańskie Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych Budownictwa Przemysłowego "Hydrobudowa" (urządzenia i magistrale wodociągowe, kolektory kanalizacyjne, a ostatnio także magistrale ciepłownicze); Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego i Rurociągów Energetycznych "Energopol-7" (głównie magistrale ciepłownicze); Poznańskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego Nr l (zajezdnia tramwajowa, zbiorniki wody, rozlewnia płynnego gazu); Komunalne Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych (sieć wodociągowa i kanalizacyjna). Poza wyjątkowo ciężkimi warunkami atmosferycznymi w pierwszym kwartale 1979 r.,. które w wielu przypadkach uniemożliwiały prowadzenie jakichkolwiek robót, niemały wpływ negatywny na realizację niektórych inwestycji wywierały: braki materiałowe (np. brak materiałów na izolację termiczną, rur wodociągowych O 1(0) i 1200 mm, kabli energetycznych, szyn do budowy torów tramwajowych), nieterminowy spływ materiałów lub dostawy materiałów jakościowo nieodpowiednich. Zaległości w przerobach z okresu zimy są stopniowo odrabiane. W sprawach zaopatrzenia materiałowego dla inwestycji i dostaw inwestorskich (w tym - zbiorników do płynnego gazu) przeprowadza się ciągłe interwencje. Stałym nadzorem i kontrolą objęto postęp w budowie obiektów ważnych dla gospodarki miejskiej. Spełniają je: Rada Budowy Magistral Ciepłowniczych; Rada Budowy Linii Tramwajowych; Rada Budowy Centralnej Oczyszczalni Ścieków. Ogólny nadzór nad realizacją wszystkich inwestycji gospodarki komunalnej sprawuje Zespół Koordynacyjny do spraw inwestycji pod przewodnictwem wicewojewody. W celu maksymalnego wykorzystania środków przydzielonych na inwestycje komunalne w 1979 r. wojewoda poznański podjął w dniu 16 VIII 1979 ir. decyzję w sprawie zmian w planie inwestycyjnym. Zwiększono nakłady na czterech zadaniach inwestycyjnych; w tym o 35,4 milionów zł na przesyłowej magistrali wodociągowej. Wprowadzono do planu dodatkowo dziesięć nowych zadań inwestycyjnych o nie dużym zakresie rzeczowym, jednak pilnie potrzebnych, w tym również: budowę kanalizacji w ulicach Gronowej i Inowrocławskiej, a także budowę ciepłociągu w ulicach Wyłom - Koronna, m. in. dla poprawy warunków ogrzewania mieszkań w Zespole Osiedli Mieszkaniowych "Winogrady". Dla zapewnienia pełnej realizacji zadań, objętych planem inwestycji gospodarki komunalnej na 1979 rok i -uzyskania wyników zakładanych w planie - niezbędne jest przede wszystkim: l. Nadrobienie zaległości i terminowe przekazywanie do eksploatacji zadań Sprawozdaniaw zakresie inwestycji ciepłowniczych,' ze szczególnym położeniem nacisku na inwestycje dla budownictwa mieszkaniowego; 2. Zagwarantowanie warunków przez inwestora i wykonawców do zrealizowania inwestycji wodociągowych o kluczowym znaczeniu dla zaopatrzenia miasta w wodę; 3. Wykonanie do końca 1979 r. planowanych inwestycji dla komunikacji miejskiej; w tym: - uruchomienie komunikacji tramwajowej na nowej linii w ulicach Winiarskiej - W ołyńskiej oraz przekazanie do użytku zajezdni tramwajowej przy ul. Fortecznej; 4. Nasilenie starań w sprawie dotrzymania terminów dostaw potrzebnych materiałów, urządzeń i sprzętu dla celów inwestycyjnych, a także uzupełnienia powstałych niedoborów w tym zakresie. Przed przystąpieniem do dyskusji nad głównym punktem porządku dziennego jiowołano komisję redakcyjną uchwały. Funkcję przewodniczącego powierzono radnemu Józefowi Doboszowi, przewodniczącemu Komisji Gospodarki Komunalnej, Komunikacji i Łączności. Jako pierwszy głos zabrał radny Tadeusz Hatajczak. "Ocena stanu realizacji inwestycji gospodarki komunalnej w 1979 r. - powiedział mówca na wstępie - była przedmiotem szczegółowej analizy na wspólnym posiedzeniu Komisji Rozwoju Gospodarczego i Zagospodarowania Przestrzennego oraz Komisji Gospodarki Komunalnej, Komunikacji i Łączności. Jak wynika z przedstawionych nam materiałów, w 1979 r. wykonuje się na obszarze Poznania osiemdziesiąt dwa zadania inwestycyjne, o łącznej wartości kosztorysowej 3,8 miliarda zł. Realizacja tych zadań jest konieczna i niezbędna dla zagwarantowania podstawowych potrzeb mieszkańców oraz prawidłowej zabudowy i rozbudowy miasta. "W zakresie inwestycji wodociągowych niezbędna jest prawidłowa koncentracja na budowie stacji uzdatniania wody w Mosinie oraz magistrali wodociągowej z Mosiny do Poznania, aby inwestycje te zakończyć w ustalonym terminie tj. do 31 marca 1981 r. W zakresie ciepłownictwa do najpilniejszych zadań należy budowa magistrali ciepłowniczych «wschodniej» i «zachodniej» oraz terminowe zakończenie przebudowy kotłowni przy ul. Danielaka, celem zapewnienia cieplika dla Osiedla im. Mikołaja Kopernika na sezon 1979/ 1980. Z inwestycji komunikacji miejskiej osiem zadań jest planowanych do zakończenia w br. N a inwestycjach tych pozostały do przerobienia 83 miliony zł i należy zobowiązać wykonawców do zakończenia realizacji tych zadań do końca 1979 r. celem przekazania do eksploatacji. Analizując z kolei finansowe i rzeczowe zaawansowanie planu 1979 r. poszczególnych zadań po ośmiu miesiącach realizacji, członkowie Komisji wy razaJą zaniepokojenie o pełną realizację zadań w 1979 r .i uzyskanie zakładanych wyników. "Z uwagi na b. trudną sytuację panującą w działalności inwestycyjnej, radni wysoko oceniają słuszne decyzje i wysiłki władz politycznych i administracyjnych województwa i m. Poznania w celu maksymalnego zapewnienia realizacji. Słuszna jest decyzja wojewody z dnia 16 VIII w sprawie zmian w planie inwestycyjnym. W celu zapewnienia pełnej i terminowej realizacji zadań, objętych skorygowanym planem inwestycji gospodarki komunalnej na 1979 r. Komisja wnioskuje o: 1. Przyspieszenie realizacji zadań i nadrobienie powstałych zaległości do końca 1979 r.; 2. Zagwarantowanie niezbędnych warunków przez inwestora oraz wykonawców dla terminowej realizacji zadań; 3. Terminowe przekazywanie wszystkich zadań do eksploatacji zgodnie z ustaleniami; 4. Nasilenie starań o terminowe zaopatrzenie w zakresie dostaw materiałowych, urządzeń i sprzętu, niezbędnych do realizacji inwestycji". Andrzej Tyma - przewodniczący Rady Osiedla im. Mikołaja Kopernika przedstawił sytuację inwestycyjną w zakresie budownictwa towarzyszącego na osiedlu. Zdaniem mówcy najgorzej przebiega budowa pawilonów handlowych. Wyznaczane kilkakrotnie terminy zakończenia budowy pawilonów nie zostały nigdy dotrzymane. Drugim ważnym zagadnieniem jest wybudowanie szkoły podstawowej. Dzieci uczęszczają do już i tak przepełnionej szkoły przy ul. Taczanowskiego, w której zajęcia odbywają się na trzy zmiany. Stąd nasuwają" się dwa wnioski: l. Do końca 1979 r. należy zakończyć budowę pawilonów handlowych; 2. W trybie pilnym wprowadzić do planu inwestycyjnego budowę szkoły podstawowej na Osiedlu Kopernika. "Do tej pory - mówił dalej Andrzej Tyma osiedle jest ogrzewane wyłącznie przez kotłownię położoną przy ul. Danielaka, jednakże ilość cieplika dostarczana przez tę kotłownię nie wystarcza. Dlatego też władze miejskie podjęły decyzję zainstalowania kotłowni kontenerowej typu Bertch o wydajności 5 Gcaljh, która ma zapewnić ogrzewanie w sezonie ogrzewczym 1979/1980. Termin zakończenia prac związanych z podłączeniem tej kotłowni ustalono na dzień 30 września 1979 r. jednakże nic nie wskazuje na to, aby kotłownia ta została w zaplanowanym czasie podłączona. Z materiałów przedłożonych pod obrady Sesji wynika, że podłączenie Osiedla do magistrali ciepłowniczej ma nastąpić w 1983 r., co wskazuje na to, że przez najbliższe trzy sezony ogrzewnicze w blokach mieszkalnych Osiedla brak będzie ciepła. Z roku na rok zapewniano mieszkańców o ostatecznym załatwieniu tej ważnej Nowa Dzielnica Mieszkaniowa "Rataje". Taras Dolny czyli Rataje, Taras Górny czyli Chartowo i część południowa czyli Zegrze, gdzie dwa osiedla otrzymały nazwy: Związku WalM Młodych i Związku Młodzieży Polskiej OBORNICKA FERENCA RAKOCZEGO OSIEDLE MARYSIEŃKI _1K"__r,_'ft'A1 ""'''''IJIJ.'A '' OTWY FOD SH1 EIAHI OSIEDLE JANA III SOBIESKIEGO Osiedle domków jednorodzinnych w pobliżu Osiedla Jana III Sobieskiego otrzymało naawę Osiedla Marysieńki. Ulice wewnątrzosiedlowe - Chocimska i Wilanowska Ulice na Osiedlu Zwycięstwa otrzymały nazwy: 9 maja, Bitwy pod Studziankami, Bitwy pod Siekierkamizsmmsz KŁOSOWAms'" Nowo projektowane ulice położone w obrąbie ulic Włodarska A Skotarska-Czarna Hola- Pasterska otrzymały nazwy: Słomiana i Kłosowa N owo projektowana ulica położona między ulicami Mieleszyńską i Kożuclhowską otrzymała nazwę Wiktora Goslenieckiego . Odcinek ul. Miełeszyńskiej między Korczaka i Opolską otrzymał nazwę Leszczyńskiej J L Nowo projektowane ulice w rejonie: Nowina-Polska-Piękna-Świerczewskiiego otrzymały nazwy: Ładna, Wonna, Majowa i Wesoła. Ulice: Luba i Szafirowa zostały przedłużone PORZECZKOWA Plac położony między ulicami Grunwaldzką- Przybyszewskiego- Białą- Niecałą otrzymał nazwę Kazimierza N 0wakowskiego N owo projektowany odcinek ulicy między ulicami Sowice i Bobrownicką otrzymał nazwę ul. Porzeczkowej INI 5 2 CZ ĘSTOCHOWSKA (<. < Po przebudowie zachodniego odcinka ul. Kazimierza Jarochowskiego, nazwa ul. Wieśniaczej została zlikwidowana DOLNA WILDA Ulicy Feliksa Dzierżyńskiego na odcinku (między placem Wiosny Ludów a Juliana Marchlewskiego przywrócono historyczną nazwę Półwiejska Sprawozdania RANCISZKA NSKA -1 3ADAREWSK! EGO MARCK-EWgCEGO Zachodnia część ul. Słalingradzkiej Armii i Karola Libelta otrzymała Przywrócono tradycyjne nazwy nie adresowe uliczkom w środkowej części Starego Rynku: iRaftuszawa, Różany Targ, Kurza Nogana odcinku między Czerwonej nazwę Henryka Wieniawskiego sprawy, lecz do tej pory w zakresie ogrzewania na osiedlu zrobiono niewiele. N a Osiedlu brak sieci telefonicznej. Dyrekcja Okręgowa Poczty i Telekomunikacji zapewniła, że podłączenie Osiedla do miejskiej siecii telefonicznej nastąpi w drugim półroczu 1974 r. Obecnie mówi się o miesiącu maju 1980 r. Istotną sprawą jest także usytuowanie pętli autobusowej. Znajdująca się do tej pory pętla przy ul. Promienistej jest uciążliwa dla mieszkańców oraz zagraża bezpieczeństwu ruchu. Spółdzielnia Mieszkaniowa "Grunwald" zwracała się do Zarządu Dróg i Mostów o przeniesienie pętli na nie zagospodarowany teren w pobliżu skrzyżowania ul. Promienistej z J awornicką. Propozycja ta została wstępnie przyjęta do realizacji. W imieniu mieszkańców osiedla Andrzej Tyma przedstawił następujące wnioski: l. Załatwić ostatecznie, jeszcze przed sezonem ogrzewczym 1979/1980 przyspieszenie montażu kotłowni kontenerowej typu Berten; 2. Zagwarantować odpowiednie parametry cieplika w sezonie ogrzewczym 1980/1981 i w dalszych sezonach przez przyspieszenia rializacji podłączenia do osiedla magistrali ciepłowniczej; 3. Przyspieszyć, a w najgorszym przypadku dotrzymać terminu zainstalowania sieci telefonicznej do miesiąca maja 1980 r.; 4. Kontynuować prace przygotowawcze do budowy końcowego przystanku autobusowego poza osiedlem. Jerzy Kowalski, wiceprezes Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej podkreślił, że w nowych spółdzielczych zasobach zamieszkuje aktualnie ponad dwieście tysięcy mieszkańców (55 (XX) mieszkań o powierzchni 2,5 min m*). Plan na lata 1979 - 1980 zakłada przyrost 9300 mieszkań. Na nowe mieszkanie oczekuje aktualnie 75 (0) członków i »kandydatów. Świadczy to o rozmiarach potrzeb mieszkaniowych. Budownictwo mieszkaniowe jest kapitałochłonne. Obok nakładów podstawowych wymaga miliardowych nakładów na uzbrojenie terenów osiedlowych i urządzeń ogólnomiejskich, które zasilą instalację osiedlową. Miasto nie posiada wyprzedzającego uzbrojenia terenów osiedlowych. N owe tereny wyznaczone pod budownictwo mieszkaniowe wymagają uzbrojenia od podstaw, a zasilające urządzenia miejskie wymagają często skomplikowanego omijania przeszkód terenowych, przez które muszą przebiegać. Dlatego też progiem, który w dużym stopniu limituje dalszy dynamiczny wzrost budownictwa mieszkaniowego są olbrzymie nakłady na uzbroj e ni e . W 1979 r. w związku z koniecznością włączenia przedsiębiorstw budowlanych do likwidacji skutków zimy, nastąpiło zachwianie w rytmicznym przekazywaniu obiektów do użytku. Wystąpiły również opóźnienia w uzbrajaniu terenów osiedlowych. Zachowanie dynamicznego rozwoju budownictwa mieszkaniowego po roku 1985 wymagać będzie umieszczenia -w planie inwestycyjnym przyszłej pięciolatki potrzeb związanych z uzbrojeniem terenów tych osiedli, których realizacja nastąpi w latach 1986 -1987. Systematyczny wzrost budownictwa 'uwarunkowany jest następującymi czynnikami: l. Doprowadzenie do takiej sytuacji, aby uzbrojenie terenów było wykonywane z rocznym wyprzedzeniem; 2. Uzyskania niezbędnego potencjału przedsiębiorstw budowlanych, który zagwarantuje wykonanie tych uzbrojeń i urządzeń komunalnych na rzecz potrzeb budownictwa mieszkaniowego. Na tej wypowiedzi zakończono dyskusję. W następnym punkcie porządku obrad Rada rozpatrywała sprawozdanie z działalności Miejskiego Komitetu Kontroli Społecznej za okres od l września 1978 r. do 30 sierpnia 1979 r. Uwag ani zastrzeżeń nie wniesiono. Zgodnie z wysuniętą przez przewodniczącego obrad propozycją, Rada pozytywnie oceniła działalność Miejskiego Komitetu Kontroli Społecznej w latach 1978 -1979. W dążeniu do uzyskania jeszcze większych efektów w zwalczaniu zjawisk społecznie negatywnych, występujących zwłaszcza w dziedzinie gospodarczej i administracyjnej oraz'w celu zapewnienia pełnej koordynacji poczynań podejmowanych przez różne organy kontroli społecznej, zaleca się Miejskiemu Komitetowi Kontroli Społecznej dalsze doskonalenie organizacji, metod i form działania przy jednoczesnym uwzględnieniu obowiązujących w tym zakresie wytycznych Rady Państwa. W punkcie siódmym porządku obrad rozpatrywano projekt uchwały w sprawie nazw niektórych ulic i osiedli w mieście. Wprowadzić nazwy dzielnic mieszkaniowych zarządzanych przez Spółdzielnię Mieszkaniową "Osiedle Młodych": dla Dolnego Tarasu N owej Dzielnicy Mieszkaniowej "Rataj e" nazwę Rataje, dla Górnego Tarasu - Chartowo, a dla Rataj Południe - Zegrze. "Osiedla leżą na obszarze trzech dawnych osad: Rataj, Chamtowa i Zegrza - czytamy w uzasadnieniu uchwały i "nie można przenosić nazwy Rataje na tereny innych dawnych wsi, należy utrzymać wielowiekową ciągłość tradycji nazewniczej tych terenów". Nazwać dwa nowe osiedla, które mają być wybudowane na obszarze Zegrza nazwami: Osiedle Związku Walki Młodych i Osiedle Związku Młodzieży Polskiej. (Rys. l). Osiedle domków jednorodzinnych położone między ul. Obornicką a Osiedlem Jana III Sobieskiego nazwać Osiedlem Marysieńki. Dwie ulice wewnątrzosiedlowe: Wilanowską i Chocimską. (Rys. 2). Ulice wewnątrzosiedlowe na Osiedlu Zwycięstwa riazwaćY 9; Maja; Bitwy pod Studziankami i Bitwy pod Siekierkami. (Rys. 3). Sprawozdania Nowo projektowane ulice w rejonie: Włodarska- Skotarska- Pasterska-Czarna Rola nazwać: Słomiana i Kłosowa. (Rys. 4). N owo projektowaną ulicę położoną między Mieleszyńską a Kożuchowską nazwać Wiktora Gosienieckiego. "Wiktor Gosieniecki (1876-1956) - czytamy w uzasadnieniu, malarz, rysownik, grafik był współorganizatorem i pierwszym dyrektorem Szkoły Sztuk Zdobniczych w Poznaniu. Nazwa ulicy nawiązuje tematycznie do nazw ulic sąsiednich, np. Malczewskiego, Dunikowskiego". Ponadto przemianować odcinek ul. Mieleszyńskiej między Opolską a Korczaka na Leszczyńską (Rys. 5). Nowo projektowane ulice w rejonie: Nowina- Polska- Piękna- Swierczewskiego nazwami: Ładna, Wonna, Majowa, Wesoła. Równocześnie przedłużenie ulic Lubej i Szafirowej nazwać identycznie. (Rys. 6). Plac położony między ulicami: Grunwaldzką- Przybyszewskiego- Niecałą- Białą nazwać placem Kazimierza Nowakowskiego. "Kazimierz Nowakowski (1879 - 1952) - czytamy w uzasadnieniu, był naczelnym chirurgiem szpitala miejskiego w Poznaniu w latach 1923-1952, powstańcem wielkopolskim, wielce zasłużonym współtwórcą chirurgii poznańskiej". (Rys. 7). W związku z przebudową zachodniego odcinka ul. Kazimierza Jarochowskiego zlikwidować nazwę ulica Wieśniacza. Dawna ul. Wieśniacza stała się fragmentem ul. Kazimierza Jarochowskiego. (Rys. 8). Przedłużyć nazwę ul. Porzeczkowa na nowo projektowany odcinek pomiędzy ulicami Sowice i Bobrownicką. (Rys. 9). Przywrócić historyczną nazwę ul. Półwiej - ska fragmentowi ulicy Feliksa Dzierżyńskiego między placem Wiosny Ludów a ul. Juliana Marchlewskiego. "Poza względami natury historyczno-nazewniczej - czytamy w uzasadnieniu - ten fragment ulicy ma charakter deptaku, a ponadto zgodnie z koncepcją urbanistyczną przewiduje się «odcięcie» tego odcinka dwupoziomowym skrzyżowaniem ulicy Marchlewskiego z przedłużeniem ulicy Piekary (trasa Północ-Południe). (Rys. 10). Zmienić nazwę zachodniej części ul. Stalingradzkiej na odcinku miedzy Czerwonej Armii i Karola Libelta na ul. Henryka Wieniawskiego. Ulica Stalingradzka na tym odcinku przebiega w dwóch osiach oddzielonych od siebie placem, parkami i gmachem opery. Główna oś tej ulicy jest arterią miejską, natomiast zachodnia oś jest jednokierunkową ulicą dojazdową częściowo bez przejazdu. Przy tej ulicy, za gmachem Opery leży park Henryka Wieniawskiego. (Rys. U). Uzupełnić nazjwę ul. Galla. Pełna nazwa brzmi Galla Anonima. Ulicy Gorysława nadać prawną nazwę Gorzysława. Przywrócić tradycyjne, nie adresowe nazwy ulic w zabudowie środkowej części Starego Rynku: Ratuszowa, Kurzanoga, Różany Targ. (Rys. 12). Do projektu uchwały nie zgłoszono uwag lub innych propozycji. Rada podjęła uchwałę jednomyślnie. Przewodniczący Komisji Redakcyjnej uchwały radny Józef Dobosz wniósł o przyjęcie w zaproponowanym brzmieniu projektu uchwały w sprawie oceny stanu realizacji inwestycji gospodarki komunalnej, ze szczególnym uwzględnieniem inwestycji dotyczących komunikacji, a także uzbrojenia terenów pod budownictwo mieszkaniowe. Komisja uzasadniła swój wniosek w ten sposób, że projekt uchwały nie wymaga uzupełnienia lub też wprowadzenia zmian w jego treści, gdyż ujęte w paragrafie 2 postanowienie zapewnia rozpatrzenie wniosków zawartych w opinii Komisji Rozwoju Gospodarczego i Zagospodarowania Przestrzennego oraz Komisji Gospodarki Komunalnej i Łączności, jak również wynikających z dyskusji na Sesji nad przebiegiem realizacji inwestycji gospodarki komunalnej w Poznaniu w 1979 r. w wyniku przeprowadzonego głosowania Rada podjęła uchwały jednomyślnie. Na tym porządek obrad X Sesji został wyczerpany. Zamknięcie obrad nastąpiło o godz. 10.30. Afanan Gen o wefiak ANEKS SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI MIEJSKIEGO KOMITETU KONTROLI SPOŁECZNEJ (1 IX 1978 - 1 VIII 1979) (fragmenty) W okresie sprawozdawczym Miejski Komitet Kontroli Społecznej w Poznaniu odbył pięć plenarnych posiedzeń, jedno posiedzenie Prezydium Komitetu oraz sześć narad roboczych z doraźnie powołanymi zespołami dla przeprowadzenia badań kontrolnych. W okresie tym wpłynęło do Komitetu od obywateli osiem spraw, z których cztery miały charakter indywidualnych, stąd też ograniczono się jedynie do ich przekazania rzeczowo właściwym jednostkom organizacyjnym, w celu merytorycznego załatwienia. Sprawy te dotyczyły przydziału mieszkania, wykonania · eksmisji z bloku mieszkalnego, zainstalowania aparatu telefonicznego oraz ewidencji meldunkowej. Od momentu powołania Komitetu (l IX 1978) przyjęto zasadę pełnienia stałych dyżurów w każdy poniedziałek w godzinach od 15.00 do 17.00 przez zastępcę przewodniczącego korzystając z faktu, iż jest on zatrudniony w siedzibie Komitetu. Analiza spraw zgłaszanych w czasie dyżurów potwierdza trafność stosowania tej formy szczególnie w początkowej fazie działalności Komitetu. Niedostateczna jeszcze orientacja wśród społeczeństwa w sprawie zadań, dla realizacji których powołane zostały komitety kontroli społecznej powoduje, że przeważająca ilość spraw zgłaszanych w czasie dyżurów to typowe sprawy indywidualne podlegające załatwieniu przez organy administracji [...] Przedmiotem obrad drugiego plenarnego posiedzenia Komitetu (27 X 1978) było: analiza form i rodzajów stosowanej dotychczas w Poznaniu kontroli społecznej, dokonanie oceny ich skuteczności oraz ustalenie wytycznych w sprawie ogólnych kierunków kontroli społecznej i zabezpieczenia koordynacji oraz efektywności jej działania; ustalenie form współdziałania Komitetu z państwowymi organiami kontroli i ścigania działającymi na obszarze miasta; informacja Prezydium Komitetu o realizacji uchwały Miejskiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia l IX 1978 r. zobowiązującej m. in. Miejski Komitat Kontroli Społecznej do przeprowadzenia kontroli w przedsiębiorstwach, które nie wykonały planowanych na I półrocze 1978 r. zadań produkcji rynkowej oraz nie osiągnęły założonych wskaźników wzrostu produkcji. W posiedzeniu uczestniczyli przedstawiciele kontroli społecznej sprawowanej przez Wojewódzką Radę Związków Zawodowych, samorządu mieszkańców, samorządu robotniczego oraz Wojewódzką Spółdzielnię · Spożywców "Społem". Udział wzięli także reprezentanci kierownictwa państwowych organów kontroli, organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości działających w Poznaniu. Dokonując analizy form stosowanej dotychczas kontroli społecznej oraz oceny ich skuteczności na podstawie konkretnych przykładów wykazano poważne osiągnięcia wymienionych organizacji w rozwijaniu społecznych form kontroli oraz skuteczności stosowanych metod w zwalczaniu zjawisk społecznie negatywnych. Pozytywnie oceniono również *fakt, że poszczególne formy kontroli społecznej z reguły nie działają w izolacji i tak np. stałe komisje Miejskiej Rady N a rodowej współdziałają z samorządem mieszkańców, kontrola związków zawodowych z komitetami Wojewódzkiej Spółdzielni Spożywców "Społem" jak i z organami kontroli zawodowej. Wskazano również na mankamenty, których nie ustrzegły się w swej działalności kontrole społeczne: zbędna wielokrotność prowadzonych kontroli, co niewątpliwie wywiera ujemny wpływ na autorytet organów sprawujących kontrolę społeczną, a tym samym na skuteczność ich zaleceń pokontrolnych. W konkluzji stwierdzono, że pomimo niewątpliwych osiągnięć istniejących form kontroli społecznej w Poznaniu sprawą o pierwszoplanowym znaczeniu dla dalszego usprawnienia oraz zapewnienia jej skuteczności jest pełna koordynacja bieżącej działalności różnych organów i form kontroli społecznej w Poznaniu poprzez: przedstawianie Komitetowi planów pracy poszczególnych organów kontroli społecznej oraz półrocznych informacji o ich działalności; sygnalizowanie Komitetowi o trudnościach w egzekwowaniu zaleceń pokontrolnych; przedstawienie Komitetowi wniosków wynikających z ujawnionych przez kontrolę społeczną problemów o szczególnym znaczeniu społecznym lub gospodarczym, wymagających pilnego rozwiązania. Mając na uwadze dążenie do maksymalnego umocnienia skuteczności kontroli [...], Prezydium Komitetu poddało pod rozwagę propozycje ustalenia praktycznych form współdziałania Komitetu z państwowymi organami kontroli, organami ścigania i wymiaru sprawiedliwości: przyjmuje się jako regułę, iż w plenarnych posiedzeniach Komitetu uczestniczyć będą każdorazowo przedstawiciele państwowych organów kontroli, organów ścigania i iwymiaru sprawiedliwości; organa te dokonywać będą w miarę możliwości uzgodnień z Prezydium Komitetu dotyczących problematyki swoich planów pracy; organa te dokonywać będą także wzajemnej wymiany informacji o zjawiskach społecznie negatywnych, wymagających uruchomienia społecznej względnie zawodowej kontroli, wspólnych działań kontrolnych lub też podjęcia działalności profilaktycznej. Propozycje te spotkały się z pełną aprobatą ze strony przedstawicieli państwowych organów kontroli, organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości, którzy zadeklarowali jednocześnie na rzecz kontroli społecznej jak naj dalej idącą pomoc i instruktaż. Oprócz omawianej tematyki, Prezydium Komitetu złożyło sprawozdanie z badań kontrolnych w zakresie wykonania planu produkcji rynkowej za I półrocze 1978 r. przeprowadzonych w wybranych zakładach produkcyjnych przez doraźnie powołane zespoły kontrolne Komitetu. Kontrolę przeprowadzono w Sprawozdaniapięciu zakładach produkcyjnych, które w znacznym stopniu nie wykonały planu produkcji w pierwszym półroczu 1978 r.: Rejonowym Przedsiębiorstwie Przetwórczym przemysłu Paszowego "Bacutil", Wielkopolskiej Przetwórczej Spółdzielni Pracy, Poznańskich Zakładach Opon Samochodowych "Stomil", Poznańskich Zakładach Koncentratów Spożywczych "Amino", Meblarskiej Spółdzielni Pracy. Plenarne posiedzenie Komitetu (9 III 1979) poświęcone zostało rozpatrzeniu informacji Prokuratury Wojewódzkiej o wynikach badań w zakresie prokuratorskiej kontroli przestrzegania prawa na obszarze Poznania w roku 1978 oraz omówieniu wytycznych i zakresu działań kontrolnych w sprawach przestrzegania zasad dyscypliny pracy w przedsiębiorstwach Poznania zaplanowanych na miesiąc kwiecień. W okresie sprawozdawczym działalność Komitetu polegała głównie na inspirowaniu kontroli społecznej, kontynuowaniu działań kontrolnych oraz na współdziałaniu z państwowymi organami kontroli i ścigania. W okresie od 7 do 10 marca 1979 r. dziewięć zespołów kontrolnych złożonych z członków Komitetu i przedstawicieli samorządu robotniczego dokonało oceny gospodarowania zakładowym funduszem socjalnym i funduszem mieszkaniowym w 1978 r. w: Poznańskim Przedsiębiorstwie Robót Drogowych, Wytwórni Wyrobów Tytoniowych, Wielkopolskiej Fabryce Maszyn Elektrycznych "Wiefamel" , Zakładach Przemysłu Odzieżowego im. Komuny Paryskiej "Modena", Poznańskim Przedsiębiorstwie Produkcji Leśnej "Las", Okręgowym Zarządzie Lasów Państwowych, Przedsiębiorstwie Handlowo-Technicznym Sprzętu Pożarniczego i Ochrony "Supon", Przedsiębiorstwie Remontowo- Budowlanym i Zakładach Sprzętu Oświetleniowego "Połam". Ujawnione w toku badań kontrolnych nieprawidłowości polegały na niepełnym wykorzystaniu posiadanych funduszów oraz na niewłaściwym dysponowaniu funduszem socjalnym. Materiały wraz z wnioskami z tej kontroli przekazano Wydziałowi Ekonomicznemu Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych, który opracował zbiorczą informację w tym zakresie dla Wojewódzkiego Komitetu Kontroli Społecznej w Poznaniu. Z inicjatywy Komitetu Komisja Ochrony Zdrowia Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych dokonała badań kontrolnych w sprawie zasadności i rzetelności wykorzystywania zwolnień lekarskich przez pracowników w sześciu wybranych przedsiębiorstwach Poznania za miesiąc marzec 1979 r.: Zakładach N aprawczych Taboru Kolejowego, Zakładach Metalurgicznych "Pomet" , Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym, Przedsiębiorstwie "Polmos", Poznańskich Zakładach Obuwniczych "Domena", Okręgowym Przedsiębiorstwie Przemysłu Mięsnego. Ustalono, że w przedsiębiorstwach tych z powodu absencji chorobowej ogółem utracono 34 788 dni roboczych, co stanowi 14% nominalnego czasu pracy [...] W wizytowanych przedsiębiorstwach kontrolę stosowania się do zaleceń lekarskich przeprowadzono zaledwie u pięćdziesięciu dziewięciu osób, co stanowi 1% w stosunku do wydanych w tym okresie zwolnień lekarskich. Niewłaściwe wykorzystanie zwolnień lekarskich stwierdzono w dwóch wypadkach, w wyniku czego osoby te pozbawione zostały zasiłku chorobowego. W okresie od 9 do 13 kwietnia 1979 r. dziewięć zespołów trzyosobowych złożonych z członków Komitetu, członków Komisji Ekonomicznej Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych, przedstawicieli Wydziału Zatrudnienia i Spraw Socjalnych Urzędu Wojewódzkiego i U rzędu Miejskiego oraz przedstawicieli samorządu robotniczego przeprowadziło kontrolę przestrzegania zasad dyscypliny pracy w osiemnastu zakładach pracy Poznania. W kontrolowanych jednostkach gospodarczych zatrudnionych jest ponad 21000 osób, w tym 10 (0) kobiet. W czasie kontroli ustalono, iż do pracy (powyżej 5 min.) spóźniło się 253 pracowników. 6)% z nich posiadało w miarę obiektywne usprawiedliwienia. Do najczęściej podawanych przyczyn należały: nIeregularność kursowania kolei (92 przypadki), tramwajów i autobusów komunikacji miejskiej (44 przypadki) oraz 5 w przypadkach Państwowej Komunikacji Samochodowej. Ujawniono trzydzieści przypadków wcześniejszego kończenia pracy. Nie stwierdzono żadnego przypadku przyjścia do pracy w stanie nietrzeźwości, względnie spożywania alkoholu w godzinach pracy. Na plenarnym posiedzeniu Komitetu (29 V 1979) poddano szczegółowej analizie rezultaty badań kontrolnych przeprowadzonych W wybranych przedsiębiorstwach Poznania w sprawie skuteczności społecznej kontroli sprawowanej przez zakładowe komisje kontroli wewnętrznej, samorząd robotniczy i rady zakładowe w zakresie przestrzegania zasad dyscypliny pracy z uwzględnieniem rzetelności korzystania z zaświadczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy. W wyniku dokonanej oceny w tym przedmiocie Miejski Komitet Kontroli Społecznej podjął następujące wnioski: 1. Wojewódzka Rada Związków Zawodowych zobowiąże: a) rady zakładowe do szerokiego rozwijania pracy wychowawczej wśród załóg na rzecz poprawy organizacji pracy, lepszego sposobu wykorzystania czasu pracy i przestrzegania dyscypliny pracy (zebrania, narady wytwórcze itp.); b) rady zakładowe i samorząd robotniczy do dokonywania systematycznej analizy wykorzystania czasu pracy i przestrzegania dyscypliny pra cy celem wypracowania konkretnych wniosków zmierzających do dalszej poprawy sytuacji w tym' zakresie; c) Komisję Ochrony Zdrowia Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych do podjęcia działań na rzecz aktywizacji zakładowych zespołów kontroli wewnętrznej, które zgodnie z U chwałą Rady Ministrów z dnia 10 września 1971 r. zobowiązane są do prowadzenia kontroli całokształtu działalności przedsiębiorstw, a więc również na odcinku dyscypliny pracy, rzetelności korzystania ze zwolnień lekarskich itp. Miejski Komitet Kontroli Społecznej postanowił także, że sprawy rzetelności korzystania ze zwolnień- lekarskich przez pracowników przedsiębiorstw poddane zostaną ponownie analizie poprzedzonej badaniami kontrolnymi przy udziale Wydziału Zdrowia i Opieki Społecznej Urzędu Wojewódzkiego i Komisji Ochrony Zdrowia Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych w 1980 r. W okresie od 13 do 19 czerwca 1979 r. powołane doraźnie zespoły Komitetu przeprowadziły kontrolę realizacji programu budowy stacji benzynowych oraz myjni samochodowych. W wyniku kontroli stwierdzono poważne opóźnienia w irealizacji tych inwestycji. Ustalono, że głównymi przyczynami opóźnień są: nieterminowa realizacja zadań przezpodwykonawców oraz trudności z uzyskaniem materiałów budowlanych, szczególnie stali. Prezydium Komitetu współdziałając z Okręgowym Oddziałem Komisji Cen, Okręgowym Inspektoratem Państwowej Inspekcji Handlowej, Komendą Miejską Milicji Obywatelskiej oraz Wydziałem Handlu i Usług Urzędu Miejskiego zorganizowało w dniu 3 lipca 1979 r. wspólne działania kontrolne w zakresie prawidłowości stosowanych cen na poznańskich rynkach zielonych: Wildeckim, Łazarskim, Bernardyńskim, Wielkopolskim, J eżyckim. W toku kontroli na Rynku Bernardyńskim i Wildeckim nie stwierdzono nieprawidłowości. Natomiast na pozostałych targowiskach ujawniono uchybienia polegające na działaniu na szkodę interesów nabywców, nieuwidaeznianiu cen jednostkowych, braku zaświadczeń uprawniających do sprzedaży płodów rolnych przez producentów, nieprzestrzeganiu warunków sanitarnych. W stosunku do osób winnych nieprawidłowości w pięciu przypadkach skierowano wnioski o ukaranie do Kolegium do Spraw Wykroczeń, nałożono dwa mandaty karne na łączną kwotę 800 zł oraz udzielono sześć pouczeń. Za rażące zaniedbanie obowiązków służbowych spowodowano zwolnienie ze stanowiska kierownika targowiska na Rynku Wielkopolskim. SESJA MIEJSKIEJ RADY NARODOWEJ POŚWIĘCONA PERYFERYJNYM REJONOM POZNANIA W dniu 23 listopada 1979 r. odbyła się w sali sesyjnej Wojewódzkiej Rady Narodowej XI Sesja Miejskiej Rady Narodowej, w której obok radnych udział wzięli m. in. wicewojewoda poznański Bolesław Stachowiak, prezydent Poznania Władysław Sleboda, wiceprezydenci: Zbigniew Kmieciak, Łucjan Majewski i Andrzej Wituski. Sesja poświęcona była w .głównym punkcie porządku dziennego kierunkom działania w dziedzinie dalszego zaspokajania potrzeb socjalno-bytowych ludności zamieszkującej peryferyjne rejony poznania. Otwarcia Sesji dokonał przewodniczący Rady, sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej radny Józef Świtaj. Interpelacje i wnioski złożyli: Radna Maria Kudła w sprawie ponownego przeanalizowania kolejności budowy wiat na przystankach komunikacji miejskiej ze szczególnym uwzględnieniem rejonów peryferyjnych. (Trasa E-8 w kierunku Srnochowic); pobudowania zjazdów do wózków w przejściach podziemnych dla pieszych; przeprowadzeniaremontu kapitalnego przejścia podziemnego dla pieszych na IStarołęce. Radna Zofia Sznajder w sprawie przywrócenia rozkładu jazdy autobusów, który obowiązywał przed uruchomieniem zbiorczego przystanku przy ul. Książęcej; utworzenia nawierzchni ul. Żorskiej; oznakowania przejść dla pieszych przy dworcu kolejowym na Starołęce. N a tym lista interpelantów została wyczerpana. Materiały dotyczące głównych kierunków działania w dziedzinie dalszej poprawy zaspokajania potrzeb socjalno-bytowych ludności zamieszkującej peryferyjne rejony Poznania dostarczono radnym przed Sesją. "Rozwój rejonów peryferyjnych - czytamy w nich - od dłuższego czasu należy do problemów nurtujących władze miejskie. Świadczy o tym m. in. podjęta w 1966 r. przez Radę Narodową m. Poznania "U chwała w sprawie programu rozwoju rejonów peryferyjnych miasta Poznania". Programem tym zostały objęte rejony: Antoninek, Dębieć, Fabianowo, Franowo, Goraszewo, Główna, Sprawozdania Głuszyna, Junikowo, Kobylepole, Krzesiny, Krzesinki, Krzyżowniki, Ławica, Minikowo, Naramowice, Osiedle Warszawskie, Podolany, Pokrzywno, Psarskie, Smochowice, Sołacz, Spławcie, Starołęka, Sizczepankowo, Swierczewo, Winiary, Zatorze, Zawady i Zegrze. Wymienione rejony obejmowały przyległe do nich obszary i inne ciążące ku nim skupiska ludności. Powiększenie w grudniu 1972 r. obszaru miasta o tereny tzw. Pasma. Północnego poszerzyło rejony peryferyjne o część wsi Suchy Las, Piątkowo i Koziegłowy. "W wyniku zintensyfikowanego rozwoju miasta rozwiązano w minionych latach istotne problemy szeregu rejonów zaliczanych wówczas do peryferyjnych. Niektóre z nich, w szczególności Winiary , Sołacz oraz część Junikowa stały się obszarami wysokiego budownictwa mieszkaniowego, wyposażonymi w niezbędne urządzenia socjalno-bytowe. Równocześnie powstanie nowych dzielnic mieszkaniowych, takich jak "Rataje" i ..Winogrady" przybliżyło szereg ważnych urządzeń socjalno-bytowych i umożliwiło korzystanie z nich mieszkańcom terenów przylegających. "Osiągnięte wyniki są odczuwalne, niemniej problem peryferii miasta nie maleje w związku ze stałym postępem budownictwa jednorodzinnego. Dalsze zaspokajanie potrzeb socjalno-bytowych ludności tam zamieszkałej jest przedmiotem troski władz miejskich. Kierunki działania w tej dziedzinie koncentrują się na realizacji przedsięwzięć inwestycyjnych, organizacyjno-eksploatacyjnych oraz pobudzaniu inicjatywy społecznej i samorządu mieszkańców" . Zgodnie z możliwościami Inwestycyjnymi rozbudowywana jest przede wszystkim komunikacja i uzbrojenie miejskie dla nowych dużych osiedli mieszkaniowych budownictwa wielorodzinnego, a także budownictwa ogólnego oraz obiektów wyższej użyteczności. W zasadzie wszystkie obszary peryferyjne są objęte komunikacją tramwajową lub autobusową. Do rejonów o znacznym nasileniu ruchy należą: Dębieć, Junikowo - Ławica, Podolany , Smochowice i Swierczewo. Rejon Podolan obsługują cztery linie autobusowe (60, 68, 72 i 83); Smochowic - linie autobusowe 61, 85, 102 i 104, a rejon Ławicy - 59, 78 i 108. W kierunku Ławicy Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne wprowadziło ostatnio na liniach 59 i 78 nowoczesne autobusy berliet. Rejon J unikowa obsługiwany jest przez sześć linii tramwajowych (1, 3, 6. 13, 15, 17), co aktualnie zaspokaja potrzeby komunikacyjne tego obszaru. Nie przewiduje się także zmian w komunikacji zbiorowej w rejonie Dębca i Swierczewa, które obsługuje pięć linii tramwajowych (2, 3, 10, 18, 20) oraz osiem linii autobusowych (53, 75, 76, 79, 101, 116, 117, C). Po roikiu 1980 przedłużona zastanie linia tramwajowa do osiedla mieszkaniowego Klin Dębiecki. Na prawym brzegu Warty nie planuje się zmian w układzie tras i linii autobusowych. W 1980 r. zamierza się przystąpić do budowy linii tramwajowej w przedłużeniu Trasy Hetmańskiej w kierunku Franowa. W 1979 r. na budowę i modernizację ulic w rejonach peryferyjnych przeznaczono 33 (XX) (XX) zł (odnowa 16100 ma ulic, ułożenie 13,6 km dywaników bitumicznych, zainstalowanie 70 nowych punktów świetlnych). W projekcie planu na 1980 r. na budowę i modernizację ulic peryferyjnych przeznacza się 61 (XX) (XX) zł. (Odnowa 12 9:X) m' dróg, ułożenie ok. 18 km dywaników bitumicznych i zainstalowanie 45 nowych punktów świetlnych). W latach 1981-1985 zamierza się budować nowe ulice oraz przeprowadzić modernizację istniejących, przede wszystkim w rejonach osiedli: Junikowo, Ławica, N aramowice i Podolany. Mieszkańcy osiedli peryferyjnych położonych poza zasięgiem miejskiej sieci wodociągowej zaopatrują się w wodę z lokalnych studni. Od połowy lat siedemdziesiątych, na skutek postępującej urbanizacji, następuje powolne obniżanie się lustra wody gruntowej powodując zanik wody w studniach. W 1976 r. opracowano "Program zaopatrzenia w wodę mieszkańców terenów peryferyjnych". Konieczność koncentracji nakładów inwestycyjnych na realizację podstawowego uzbrojenia miejskiego w osiedlach mieszkaniowych: "Rataje", "Winogrady", Piątkowo i Kopernika wstrzymała realizację programu zwodociągowania rejonów: Krzesiny, Szczepankowo, Spławie, Zieliniec. Odwiercono jedynie siedem studni, a do prowizorycznej eksploatacji dla potrzeb ogrodniczych i gospodarczych włączono dwie studnie w Szczepankowie przy ul. Oliwkowej i Zielińcu przy ul. Starachowickiej. Kontynuacją robót zajęła się utworzona w 1979 r. Spółka Wodna. Na jej zlecenie opracowana jest przez Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego dokumentacja projektowo-kosztorysowa. Celem zbilansowania zasobów wód podziemnych przygotowywana jest również dokumentacja hydrogeologiczna. W wyniku usilnych zabiegów U rzędu Miejskiego wybudowano w ostatnich latach wodociąg lokalny dla osiedla Podolany. Sieć wodociągowa w odcinkach ulic: Szarych Szeregów, Cieszkowskiego, Anny Danysz, Strzeszyńskiej, Zakopiańskiej i Ciechocińskiej będzie w przyszłości (po zrealizowaniu niezbędnych inwestycji ogólnomiejskich) włączona do systemu sieci . miejskiej drugiej strefy zasilania. Zbudowanie w 1978 r. wodociągu w ulicach Scinawskiej - Dziewińskiej (Junikowo) oraz magistrali wodociągowej w ul. Świerczewskiego od Edwardowa do Złotowskiej, umożliwiło budowę sieci rozdzielczej w osiedlach J unikowo i Ławica, w sierpniu 1979 r. oddano do eksploatacji wodociąg w ul. Wyszomierskiej. W rejonie Kopaniny ukończy się w 1980 r. budowę sieci wodociągowej i kanalizacyjnej w ulicach: Giżyckiej, Odległej i Sieradzkiej. Również w 1980 r. planuje się przystąpienie do budowy dalszego odcinka Kolektora J unikowskiego. Planowane ukończenie w 1982 r. budowy kolektora umożliwi odprowadzanie ścieków z rejonu Junikowa i Ławicy do kanalizacji miejskiej. Wielkopolskie Zakłady Gazownictwa i Górnictwa N afty i Gazu w ramach inwestycji własnych oraz przy udziale Społecznych Komitetów Gazyfikacyjnych rozbudowują sieć gazową w rejonach: Antoninek, J eżyce (Ogrody), Kopanina i Osiedle Warszawskie. Roboty będą kontynuowane w 1980 r. Sieć handlowo-usługowa w rejonach peryferyjnych wykazuje stałe tendencje rozwojowe. Tworzone w nowych osiedlach mieszkaniowych centra handlowe spełniają funkcję służebną nie tylko dla mieszkańców tych osiedli, ale również dla ludności zamieszkującej rejony obrzeżne. Oddano do użytku pawilony w Antoninku przy ul. Haliny (100 m 2 ) i Minikowie przy ul. Ożarowskiej (166 m 2 ). W 19&) r. będzie oddany do użytku na Dębcu pawilon handlowo-usługowy. Przygotowuje się dokumentację dla pawilonów w Minikowie (ul. Andrychowska) i w Spławiu (ul. Gospodarska). Budowę przewiduje się na lata 19&) - 1981. Pawilon w Smochowicach (ul. Chodzieska) zbudowany będzie w latach 1981 - -1982. Uzupełnienie sieci handlowej rejonów peryferyjnych stanowią placówki handlu prywatnego, uruchamiane w branżach spożywczej, gastronomicznej i artykułów przemysłowych. Potrzeby ludności w zakresie usług zaspokajane są głównie drogą rozwoju rzemiosła. Łączny przyrost warsztatów rzemieślniczych w 1979 r. określono na ok. sześćdziesiąt. W 1980 r. przewiduje się powstanie pięćdziesięciu jeden z zakładów rzemieślniczych. Wiele uwagi poświęcono również sprawie urządzeń socjalno-kulturalnych. Uruchomiono m. in. dodatkowy oddział w przedszkolu przy ul. Jesionowej. Potrzeby w dziedzinie opieki nad dzieckim w rejonie Ławicy, Smochowic, Swierczewa zostały uwzględnione w programie na lata 1981 -1985. Korzystanie z pomocy lecznictwa otwartego mieszkańców dzielnic peryferyjnych Wildy polepszy się znacznie pod koniec 1980 r. po oddaniu do użytku trzydziestogabinetowej przychodni lekarskiej przy ul. Opolskiej. Na Osiedlu Warszawskim w budynku przy ul. Kostrzyńskiej uruchomiona zostanie w 1980 r. przychodnia rejonowa. W latach 1981 -1985 przystąpi się do budowy przychodni rejonowych w Ławicy i w osiedlu Klin Dębieeki. N a J eżycach rozpoczęto zagospodarowanie południowej części brzegu jeziora Rusałka. Realizacja została podzielona 7 Kronika m. Poznania z. 2/IDna trzy etapy. W Antoninku przy ul. Leszka z inicjatywy Komitetu Osiedlowego i przy wydatnej pomocy Fabryki Samochodów Rolniczych "Polmo" przystąpiono do budowy ośrodka rekreacyjnego z płytą do piłki nożnej, kortem tenisowym, boiskami do siatkówki i koszykówki oraz pomieszczeniami na szatnię. Na Swierczewie (Sawickiej-Buczka- Sempołowskiej) rozpoczęto budowę ośrodka rekreacyjno-sportowego, w którym powstanie kompleks boisk, kręgielnia, sala do tenisa stołowego, place zabaw i szatnie. Przed przystąpieniem do dyskusji funkcję przewodniczącego Komisji Redakcyjnej Uchwały Rada powierzyła radnemu Antoniemu Pietrzykowskiemu, przewodniczącemu Komisji Rozwoju Gospodarczego i Zagospodarowania Przestrzennego. Jako pierwszy głos zabrał radny Antoni Pietrzykowski, który przedstawił opinię wszystkich komisji Rady oraz osiemnastu komitetów osiedlowych. "Stanu realizacji przyjętego w 1966 r. programu rozwoju rejonów peryferyjnych - powiedział na wstępie radny Antoni Pietrzykowski - nie można uznać za w pełni zadowalający. Program ten mógł być traktowany jedynie jako program otwarty i to zarówno w odniesieniu do nowych zadań i problemów, jakie wymagały szybkiego rozwiązania, jak i hierarchizacji potrzeb wynikających z sytuacji gospodarczej; możliwości finansowych, rozwiązywania szczególnie pilnych spraw społeczno-socjalnych w poszczególnych rejonach miasta. Warunki te musiały być i w rzeczywistości były brane pod uwagę przy realizacji programu. Za otwartym charakterem programu przemawiają również złożone w czasie obrad komisji wnioski i postulaty przez wszystkich przedstawicieli komitetów osiedlowych. Szereg z tych wniosków ma swoje głębokie uzasadnienie i wymaga podjęcia możliwie szybkiego działania władz miejskich. Są jednak i takie, których realizacja będzie musiała poczekać, inne zaś mogą być rozwiązywane kompleksowo w ramach inwestycji miejskich, np. niektóre sprawy drogowe, a zwłaszcza zaopatrzenie ludności w wodę. "Komisja stoi na stanowisku, iż należy obiektywnie informować mieszkańców obrzeży miasta i dlatego uważa za konieczne przedstawienie możliwości realizacji zgłaszanych postulatów z uwzględnieniem następujących faktów: potrzeby Poznania w dziedzinie inwestycji drogowych, komunalnych, komunikacyjnych na obrzeżach znacznie przewyższają aktualne możliwości finansowe i rzeczowe ich realizacji, co niejednokrotnie podkreślano już w opiniach do Planów Społeczno-Gospodarczego Rozwoju. W tych warunkach realizowane być mogą tylko te zadania, które włączone zostaną do planów na poszczególne Iat3, względnie znajdą możliwość Sprawozdania realizacji w ramach wygospodarowanych rezerw, tak produkcyjnych, jak i finansowych. Zgodnie z perspektywicznym planem rozwoju Poznania, niektóre rejony obrzeży posiadać muszą priorytet w realizacji inwestycji komunalnych i drogowych. Dotyczy to tych kierunków, gdzie powstaje na szeroką skalę budownictwo wielorodzinne, blokowe lub indywidualne. Znajduje to również uzasadnienie względami gospodarczymi, takimi jak zapewnienie sprawnego dojazdu pracowników do fabryk i zakładów pracy. "Działania władz miejskich doprowadziły do tego, że już obecnie mamy ponad ustalone partycypacje 50 milionów zł otrzymanych z zakładów produkcyjnych. Uważamy, że świadczenia te winny być równie wielkie, a może nawet jeszcze "większe w 1980 r., wychodząc z założenia, że zakłady pracy działające w Poznaniu muszą, powinny i jak z tego wynika, mogą świadczyć na łagodzenie napięć występujących na różnych odcinkach gospodarki komunalnej. "Mając na uwadze obiektywne elementy wyznaczające działanie władz miejskich Komisja Rozwoju Gospodarczego i Zagospodarowania Przestrzennego uważa za konieczne jeszcze raz podkreślić niepokój o stan realizacji zadań gospodarki komunalnej i infrastruktury na osiedlach objętych Planem Pięcioletnim, utrzymując pełen priorytet dla budownictwa mieszkaniowego uważamy, że rozmiary zaległości w budownictwie towarzyszącym odsuwają nie tylko możliwość poprawy warunków życia mieszkańców obrzeża miasta, ale stają się podstawowym problemem dla dużych skupisk ludności miejskiej. Znaczącą pomocą dla miasta w rozwiązywaniu szczególnie palących problemów są czyny społeczne mieszkańców wspierające finansowo i rzeczowo działania inwestycyjne zwłaszcza w zakresie dróg i wodociągów. >,. Uważamy, że dalsze zapewnienie ze strony Urzędu Miejskiego skutecznego wsparcia tych działań, tak finansowego, jak i rzeczowego jest ze wszech miar potrzebne i korzystne dla rozwoju poznańskiej aglomeracji miejskiej. Są jednak w tym wzajemnym Wispółdziałaniu mieszkańców miasta i zainteresowanych jednostek administracyjnych widoczne niedomagania, przynoszące w efekcie nie tylko straty w sferze gospodarczej, ale przede wszystkim społecznej. Podstawowym z tych mankamentów, o którym mówili dyskutanci na posiedzeniu Komisji, są braki koordynacyjne wyrażające się w stosunkowo opieszałym w niektórych przypadkach wywiązywaniu się z obowiązków przyjętych przez te jednostki. W efekcie powstają straty gospodarcze d społeczne. "Komisja wnosi o pełne ujęcie w planach tych wszystkich zadań, które zostały już zaakceptowane i przyjęte do obecnego Planu Pięcioletniego. Szereg z nich jest wynikiem starań i zabiegów samorządów mieszkańców - ich rezultaty i wysiłek nie powinien być poddawany nowej ocenie przy opracowaniu nowego planu. Postulat ten zgłaszamy pod adresem Miejskiej Komisji Planowania Gospodarczego. "Dynamiczny rozwój miasta pociąga za sobą określone konsekwencje. Jest to nieuniknione i stopień nasilenia tych zjawisk jest wprost proporcjonalny do tempa i zakresu rozwoju miasta Poznania. Jedną z tych ujemnych konsekwencji jest w sporadycznych przypadkach pogarszanie sytuacji mieszkańców zamieszkałych na obrzeżach lub w rejonach, gdzie następuje intensywna rozbudowa przemysłu, względnie dróg o zasadniczym znaczeniu. Pogarszanie tej sytuacji ma różny charakter począwszy od spraw wodnych, jak. np. obniżanie się lustra wody i uniemożliwienie czerpania jej z lokalnych studni czy też likwidacji punktów handlowych i usługowych. Uważamy, że te ujemne skutki mogą być eliminowane. Komisja z dużym zadowoleniem przyjmuje stanowisko zajęte w tej sprawie przez przewodniczącego Rady J ózefa Świtają. Wyraża się ono w konsekwentnym egzekwowaniu zasady, że wszelkie poczynania inwestycyjne mogące wywierać ujemne skutki dla mieszkańców zainteresowanych rejonów muszą być wkalkulowane w środki i fundusze przynajmniej na odtworzenie i utrzymanie aktualnego stanu faktycznego. "Wymaga to podejmowania działań już w fazie projektowania. Jeżeli w wyniku budowy drogi likwiduje się pewną liczbę punktów handlowych, muszą być wybudowane lub uruchomione nowe i to nie w odległym terminie realizacji, ale równolegle. To samo dotyczy i innych spraw. Jestem osobiście przekonany, że taka decyzja nie wywołała entuzjazmu u inwestorów, ale na pewno znajdzie uznanie mieszkańców Poznania, usunie bowiem poczucie niezadowolenia z pogarszania ich warunków życia uzyskanych bardzo często drogą własnych inicjatyw i własnej pracy. "J est jeszcze jedna sfera działań nie wymagająca często nakładów finansowych lub rzeczowych, która może przyczyniać się do łagodzenia i usuwania napięć. Są to działania organizacyjne przedsiębiorstw, a zwłaszcza przedsiębiorstw handlowych. Należą do nich przede wszystkim: lepsze zaopatrzenie sklepów peryferyjnych w artykuły pierwszej potrzeby; utrzymywanie godzin pracy tych sklepów stosownie do życzeń mieszkańców; przyjęcie zasady co najmniej równorzędności w terminach dostaw do tych sklepów z pozostałymi punktami handlowymi miasta Poznania, co przy obecnych trudnościach transportowych nie jest bez znaczenia; uruchamianie punktów aptecznych przy przychódniach lekarskich; egzekwowanie świadczenia usług dla ludności przy wszystkich decyzjach zezwalających na uprawianie rzemiosła w obrębie obrzeża miasta". "Komisja wnosi - powiedział na zakończenie radny Antoni Pietrzykowski - aby kwestię kroków organizacyjnych mających na celu łagodzenie kłopotów mieszkańców rozpatrzył Wydział Handlu i Usług stawiając określone zadania przed przedsiębiorstwami handlowymi i usługowymi. Jesteśmy także przekonani, że komitety osiedlowe wniosą w tym przedmiocie swoje uwagi, a także inicjatywę" . Radny Zdzisław Filipiak, uzupełniając wystąpienie przewodniczącego Komisji Rozwoju Gospodarczego i Zagospodarowania Przestrzennego stwierdził, że w wielu komitetach osiedlowych dzięki podjęciu szeregu czynów społecznych udało się zrobić dużo dla poprawy warunków socjalno-bytowych mieszkańców. Przykładem należytego przygotowania czynów społecznych, sięgnięcia do pomocy zakładów pracy może być Komitet Osiedlowy "Świerczewo". W tym najbardziej zaniedbanym rejonie dużo zrobiono w zakresie sieci wodociągowej, kanalizacyjnej oraz utwardzenia najpotrzebniejszych dróg. Najlepszym odzwierciedleniem może być wartość wykonanych prac oszacowanych na kwotę 12 milionów zł. Nie zawsze nowe osiedla mieszkaniowe sąsiadujące z peryferiami zapewniają prawidłowe zaopatrzenie mieszkańców rejonów peryferyjnych. Przykładem może być Osiedle Kopernika, które nie posiada dotąd żadnego pawilonu handlowego. W takim przypadku należy przy pomocy społecznej i udziału samych mieszkańców' podjąć budowę tych pawilonów. Radny Czesław Śniady, zastępca przewodniczącego Komitetu Osiedlowego "Naramowice " stwierdził, że łatwo zaobserwować, jak szybko miasto wchłania w swoje granice osiedlę niegdyś rolnicze, takie jak N aramowice. W imieniu mieszkańców osiedli peryferyjnych zwrócił się z prośbą o wzięcie pod uwagę w Planie Społeczno-Gospodarczego Rozwoju Poznania poprawy warunków socjalno-bytowyah mieszkańców osiedli w zakresie dalszego rozwoju sieci urządzeń komunalnych, szczególnie sieci wodociągowej, kanalizacyjnej i drogowej; rozbudowy sieci placówek socjalno-kulturalnych, jak przychodnie lekarskie, żłobki, przedszkola i szkoły; rozwoju sieci handlowo "'usługowej l placówek pocztowo- telekomunikacyjinych; doskonalenia funkcjonowania komunikacji miejskiej. Na tej wypowiedzi zakończono dyskusję. W następnym punkcie porządku dziennego rozpatrywano informację o realizacji zadań rolnictwa w mieście w latach 1978 -1979 oraz 7*perspektywach rozwoju na lata następne. W sprawie tej głos zabrał członek Komisji Zaopatrzenia Ludności, Usług i Rolnictwa radny Bogusław Szydłowski. "Niepoślednią rolę w zaspakajaniu potrzeb mieszkańców Poznania, powiedział m.dn. mówca, odgrywa Kombinat Państwowych Gospodarstw Ogrodniczych w N aramowicach, jako największy w Wielkopolsce i jeden z największych w kraju producentów warzyw, owoców, mleka i kwiatów. W latach siedemdziesiątych Kombinat znacznie powiększył areał sadów, który 'wynosi obecnie 7cxx) ha. Nastąpił dalszy rozwój i modernizacja hodowli bydła mlecznego, a począwszy od 1972 r. rozbudowano i zagospodarowano 220 (XX) m! szklarni wraz z zapleczem produkcyjnym i socjalno-bytowym". W roku gospodarczym 1978;79 N aramowice dostarczyły na zaopatrzenie rynku m.in. 120$ ton pomidorów szklarniowych, 56) ton ogórków oraz 300 ton innych warzyw szklarniowych. Kierując się potrzebami mieszkańców Poznania, Kombinat rozszerza uprawę warzyw gruntowych, która zajmuje w strukturze upraw ponad 200 ha. Mówca wyraził opinię, że kroki podejmowane przez Kombinat w zakresie intensyfikacji i powiększania produkcji przyczynią się do lepszego zaspokojenia potrzeb miasta. Rada przyjęła jednomyślnie informację o krokach podejmowanych w dziedzinie ochrony i konserwacji zabytków, j ak również pomników walki i męczeństwa znajdujących się na obszarze Poznania. Podjęto także uchwałę w sprawie zwiększenia budżetu miasta na rok 1979. W punkcie siódmym rozpatrywano informację na temat działalności Stacji Pogotowia Ratunkowego m. Poznania. Zgodnie z zaleceniem Rady podjętym na X Sesji, Komisja Zdrowia, Spraw Socjalnych i Ochrony Środowiska przeprowadziła kontrolę działalności Stacji Pogotowia Ratunkowego. Wyniki przedstawił radny Andrzej Piotrowski. "W dniach od 20 do 25 października 1979 r. kontrolą objęto: Stację Pogotowia Ratunkowego przy ul./ Chełmońskiego 20; Podstacje: przy ul. Ugory 18; ul. Kościuszki 103; na Osiedlu Piastowskim 16; przy ul. Bukowej l; Ambulatoria: przy ul. Kórnickiej 8 i ul. Kasprzaka 16. Kontrolę przeprowadzono dwukrotnie, w godzinach rannych oraz wieczornych. Z protokołów zespołów kontrolujących wynika, że niektóre podstaje w pewnych porach dnia nie są przeciążone pracą, np. w podstacji na Osiedlu Piastowskim 16 w dniu 22 X 1979 r. w godzinach rannych nikt nie korzystał z pomocy ambulatoryjnej. Podobnie w godzinach wieczornych. Również w podstacji przy ul. Bukowej l w godzinach rannych nikt nie korzystał z pomocy ambulatoryjnej. Kierowniczka lej podstacji oświadczyła kontrolującym, że otrzymała polecenie dy Sprawozdaniarektora Stacji Pogotowia Ratunkowego, aby nie udzielać żadnych informacji statystycznych. Wieczorna kontrola podstacji przy ul. Bukowej l wykazała jej sprawną i prawidłową działalność. "W wyniku kontroli książek skarg i wniosków w podstacji na Osiedlu Piastowskim 16 oraz przy ul. Bukowej l nie stwierdzono żadnych wpisów, a książki skarg i wniosków były zamknięte w kasetach. W pozostałych podstacjach i ambulatoriach książki skarg i wniosków znajdowały się w widocznych miejscach. W Stacji przy ul. Chełmońskiego w 1979 r. "wpisano jedenaście skarg na niewłaściwą postawę lekarzy; w ambulatorium chirurgicznym przy ul. Kórnickiej w latach 1974 - 1978 odnotowano jedenaście podziękowań za udzielenie pomocy i ani jednego zażalenia. W podstacji przy ul. Ugory 18 zanotowano w latach 1976 - 1977 dwie skargi i dotyczyły one braku lekarzy mogących udzielić pierwszej pomocy. "W trakcie kontroli stwierdzono, że obsada lekarska i pomocnicza w jednostkach była pełna, za wyjątkiem stacji przy Chełmońskiego, w której na czterech lekarzy przewidzianych do pełnienia dyżuru pediatrycznego obecnych było dwóch, a pozostali nie poinformowali o przyczynach nieobecności i nie udało się kierownictwu stacji uzupełnić tego braku. W ambulatorium chirurgicznym przy ul. Kórnickiej brakowało na dyżurze salowej. "Komisja jest zdiania, że w celu dalszej poprawy funkcjonowania Stacji Pogotowia Ratunkowego w mieście należy: l. Zobowiązać lekarzy pracujących w Pogotowiu Ratunkowym do natychmiastowego informowiania kierownictwa o niemożności objęcia dyżuru. 2. Uwzględnić pewną liczbę lekarzy "awaryjnych", którzy pełniliby dyżur w przypadku nie stawienia się któregoś z lekarzy na dyżur. 3. Spowodować, aby w każdej podstacji pogotowia ratunkowego oraz ambulatorium książki skarg i wniosków były wyłożone w widocznym i dostępnym miejscu'*. Następnie udzielono głosu Jerzemu Muszyńskiemu - dyrektorowi Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego, który składając in formację o działalności Pogotowia, zajął również stanowisko wobec wniosków wynikających z przeprowadzonej kontroli oraz wobec interpelacji zgłoszonych na X Sesji Rady. Podziękował za uwagi krytyczne, które przyczyniły się do wyeliminowania szeregu nieprawidłowości w działaniu Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego. Rada zaakceptowała złożone wyjaśnienia i wnioski Komisji Zdrowia, Spraw Socjalnych i Ochrony Środowiska. Przewodniczący Komisji Redakcyjnej Projektu U chwały - radny Antoni Pietrzykowski wniósł o przyjęcie U chwały w sprawie kierunków działania w zakresie dalszej poprawy zaspokajania potrzeb socjalno-bytowych ludności zamieszkującej peryferyjne rejony miasta Poznania oraz we wprowadzeniu dodatkowego paragrafu w następującym brzmieniu: "Zobowiązuje się Prezydenta Poznania do spowodowania szczegółowego rozpatrzenia wniosków i postulatów, które zgłoszone zostały przez komitety osiedlowe na posiedzeniu Komisji Rozwoju Gospodarczego i Zagospodarowania Przestrzennego". Komisja uzasadniła swój wniosek tym, że na posiedzeniu Komisji Rozwoju Gospodarczego i Zagospodarowania Przestrzennego zostały złożone przez przewodniczącego komitetów osiedlowych konkretne propozycje i wnioski, stąd też rozpatrzenie tych wniosków jest konieczne w- celu udzielenia konkretnych odpowiedzi przedstawicieloim samorządu mieszkańców. W wyniku przeprowadzanego głosowania Rada jednomyślnie podjęła uchwałę wraz z zaproponowanym uzupełnieniem. Podobnie jednomyślnie uchwalono zadania rolnictwa w Poznaniu po roku 1980. Przewodniczący obrad radny Józef Świtaj podziękował wszystkim zaproszonym gościom oraz radnym za udział iw Sesji, a także organizatorom wystawy warzywniezo- kwiatowej, a szczególnie dyrektorowi Kombinatu Ogrodniczego Naramowice. Zamknięcie obrad XI Sesji Miejskiej Rady Narodowej nastąpiło o godz. 10.45. Afanan Genowefiah ANEKS INFORMACJA O OCHRONIE I KONSERWACJI ZABYTKÓW ORAZ POMNIKÓW WALKI I MĘCZEŃSTWA (fragmenty) W ciągu ostatnich kilku lat poszerzył się znacznie zakres działania konserwatorskiego w Poznaniu. Do końca lat sześćdziesiątych pod opieką Konserwatora Zabytków znajdowały się dwie dzielnice miasta: Ostrów Tumski ze Sródką oraz Stare Miasto. Począwszy od 1970 r. strefa zainteresowania Konserwatora Zabytków znacznie się poszerzyła. W jej zasięgu zna lazło się XIX-wieczne centrum i szereg obiektów i zespołów architektonicznych w pozostałych dzielnicach miasta. Poszerzyły się także ramy rodzajowe obiektów chronionych - chroni się bowiem nie tylko architekturę, lecz także parki, cmentarze, zespoły urbanistyczne. Praktyczne działanie Konserwatora Zabytków rozwija się w dwóch podstawowych kierunkach: a) w tworzeniu ewidencji i zbieraniu dokumentacji oraz b) w praktycznej opiece nad zabytkami przejawiającej się w nadzorowaniu i uzgadnianiu zamierzonych lub realizowanych prac [. . .] W najbliższym czasie wpisany zostanie do rejestru zabytków zespół miejski w obrębie dziewiętnastowiecznych murów obronnych, a także Rynek Jeżycki, ul. Matejki, ul. Roosevelta z zapleczem i inne. Przewiduje się także wpisanie ok. stu obiektów architektury i parków m.in, Parku Marcina Kasprzaka z palmiarnią. Wydanie decyzji o uznaniu za zabytek łączy się z opracowaniem karty ewidencyjnej a także z zebraniem podstawowej dokumentacji inwentaryzacyjnej i fotograficznej. Dokumentacja taka, której gromadzeniem zajmuje się Biuro Badań i Dokumentacji Zabytków stanowi poważny materiał naukowy udostępniany osobom zainteresowanym. W archiwum Konserwatora Zabytków znajduje się wiele unikalnych, oryginalnych planów z XIX i początku XX w., fotografii i in. dokumentów [. . .] Pod nadzorem Konserwatora Zabytków wykonuje się aktualnie remonty i adaptacje wielu budynków użyteczności publicznej m.in. opery, szkół i szpitali, gmachu Powszechnej Kasy Oszczędności i paimiarni. Szczególnie wiele problemów konserwatorskich nastręczają potrzeby szpitalnictwa. Stare gmachy są źle przystosowane do potrzeb współczesnej służby zdrowia, z kolei jednak ich bezsporne walory architektoniczne zmuszają do bardzo ostrożnego i rozważnego wprowadzania zmian. Zagadnienie prawidłowego połączenia zabytkowej formy z nowymi funkcjami jest w ogóle jednym z naczelnych i najtrudniejszych problemów konserwatorskich w mieście i dotyczy w równym stopniu budynków jak i układów komunikacyjnych i przestrzennych. Większość robót przy obiektach zabytkowych finansowana jest przez ich użytkowników. Różnorodność ich jest bardzo duża, począwszy od zupełnie drobnych o charakterze kosmetycznym, poprzez wystrój lokali handlowych, remonty elewacji i wnętrz, aż do odbudowy starych i budowy nowych obiektów. Na Starym Mieście w ostatnim czasie wiele buduje Usługowa Spółdzielnia Inwalidów. Poza gotowymi już obiektami przy ul. Kramarskiej, Klasztornej i Żydowskiej, Spółdzielnia będzie rekonstruowała rozebrany budynek przy ul. Szewskiej. Projekt uporządkowania został opracowany także dla Ostrowia Tumskiego. Zgodnie z nim, w 1980 r. zostaną rozpoczęte prace, m.in. zrekonstruowany zostanie pomnik Jana Kochanowskiego i przerzucona kładka przez Cybinę. Duże znaczenie dla sylwety miasta będzie miała rekonstrukcja barokowych hełmów na kościele przy pi. Bernardyńskim. Będzie ona połączona z położeniem nowego dachu, który zastąpi dotychczasowy - prowizoryczny. Działalność inwestorska Konserwatora Zabytków obejmuje najważniejsze obiekty zabytkowe będące własnością państwa. W ostatnich latach działalność ta skupiła się głównie na Starym Rynku. Od 1973 r. prowadzone były prace renowacyjne w ratuszu i na jego elewacjach. Prace te będą kontynuowane w najbliższych latach. Dotyczyć będą piwnic, dachu i innych pomieszczeń oraz detali wystroju. Stary Rynek był w 1945 r. najbardziej zniszczoną częścią miasta, niektóre kamienice przetrwały pożogę wojenną w stanie prawie nie naruszonym. Otrzymały one w latach pięćdziesiątych nowe elewacje, ale ich wnętrza długi czas nie były remontowane. Kamienice te zachowały najwięcej elementów starego zabytkowego wystroju, co czyni je szczególnie cenne i najbardziej predystynowane do użytku publicznego. Zgodnie z wytycznymi "Programu rozwoju kultury w Wielkopolsce" - zostały przeznaczone na poszerzenie bazy lokalowej instytucji kulturalnych. Wśród nich wymienić należy kamienicę nr 84 oddaną do użytku jako Muzeum Literackie, które pomieściło pamiątki po Henryku Sienkiewiczu oraz kamienicę nr 48 przeznaczoną na salon Państwowego Przedsiębiorstwa "Desa". Z innych obiektów na Starym Rynku przewiduje się adaptację kamienicy nr 47 na poszerzenie Muzeum Instrumentów Muzycznych. Dla poprawienia estetycznego wyglądu Starego Rynku konieczne jest przeprowadzenie kompleksowej renowacji elewacji tego zespołu. Do utraty przez nie swoich walorów, niezależnie od niszczącego działania czasu i niekorzystnych warunków atmosferycznych, a także dymów i spalin, przyczyniło się niewłaściwe i samowolne malowanie przez użytkowników przyziemi budynków. Do prac elewacyjnych przystąpi się w 1980 r. Będą one poprzedzone remontami dachów, które już się wykonuje. Zakończenie tych robót, wykonywanych głównie przez rzemiosło poznańskie, nastąpi w 1980 r. Z innych prac przewidzianych na Starym Rynku wymienić należy zawieszenie na elewacjach kutych lamp z numeraimi domów oraz zaprojektowanie i wykonanie trzech studzienek według istniejących, skąpych zresztą, wzorów i przekazów archiwalnych. Poza Starym Rynkiem, ze środków konserwatorskich wykonane będą prace' przy węźle bramy Wronieckiej. Sprawozdania Po zakończeniu badań prowadzonych przez Muzeum Archeologiczne, większość elementów zostanie zasypana a na powierzchni zaznaczony tylko układ fundamentów. Aktualnie opracowywany jest projekt zagospodarowania [, ..] Porządkowanie miejsc pamięci narodowej oraz fundowanie nowych tablic i pomników następuje częściowo ze środków społecznych. W końcu 1978 r. i w pierwszej połowie 1979 r. wykonane zostały tablice pamiątkowe związane głównie z Powstaniem Wielkopolskim 1918/1919: Ignacego Paderewskiego na budynku hotelu "Bazar", odtworzona według tablicy przedwojennej; na dawnym Hotelu "Royal" przy ul. Armii Czerwonej, upamiętniająca siedzibę dowództwa Powstania; na pi. Wolności, upamiętniająca przysięgę powstańców w 1919 r.; na pi. Wolności obok poprzedniej, upamiętniająca przekazanie sztandaru dla 3. Brygady Pancernej II Armii Wojska Polskiego w 1945 r. Poważne prace prowadzi aktualnie Poznańskie Przedsiębiorstwo Zieleni na cmentarzach leżących na stoikach Cytadeli. Całkowicie gotowy jest Cmentarz Bohaterów Radzieckich, który otrzymał nowe granitowe nagrobki. Nowy pomnik nagrobny dla grupy Franciszka Witaszka ustawiono także w kwaterze polskiej. W 1978 r. rozpoczęto porządkowanie Cmentarza Św. Wojciecha (między Cmentarzem Bohaterów a Garnizonowym), na którym znajduje się kwatera żołnierzy Powstania Wielkopolskiego. Groby te, poza niektórymi otrzymają nowe jednolite nagrobki. N a Cmentarzu Garnizonowym porządkuje się przede wszystkim najbardziej dotąd zaniedbaną część parkową z kwaterą lotników [. . .] W 1979 r. wykonano prace w Forcie VII. Wiążą się one z uruchomieniem tam Oddziału Muzeum Historii Ruchu Robotniczego im. Marcina Kasprzaka. M.in. wykonano bezkolizyjne przejście dzięki przerzuceniu przez fosę kładki i rozpoczęto ustawianie ogrodzenia długości 270 m b.