JAN GRUNWALD
PRZEBUDOWA ULIC MAŁE GARBARY - SOLNA (1976 - 1977)
CIĄG ulic Małe Garbary - Solna, łączący rejon śródmieścia z dwujezdniowym wylotem Trasy E-8 w kierunku Warszawy, jest ważnym fragmentem w układzie komunikacyjnym miasta. Niestety, był on dla nowoczesnego ruchu komunikacyjnego niedogodny. Z inicjatywą przebudowy ulic wystąpił w drugiej połowie 1976 r. Urząd Miejski.
Polegała ona na następujących założeniach: w ul. Małe Garbary na odcinku od ul.
Garbary do Sw. Wojciecha powstanie ciąg dwu jezdniowy z torowiskiem po stronie południowej, a dalej (w kierunku al. Stalingradzkiej) część jezdni ul. Solnej, po przesunięciu osi w kierunku północnym, otrzyma drugą jezdnię. Ważnym celem robót było także zbudowanie odcinka torów tramwajowych od Garbar do pi. Wielkopolskiego, co zapewni połączenia tramwajowe śródmieścia z Osiedlem Warszawskim. Podstawową myślą jednak było prawidłowe wkomponowanie tego odcinka ulic w ogólnomiejski układ komunikacyjny, a tym samym jego pełniejsze wykorzystanie. Chodziło również o to, aby przy minimalnych nakładach efektywnie usprawnić komunikację miejską i uporządkować dość ruchliwy rejon miasta. Przygotowanie dokumentacji projektowo- kosztorysowej zlecono Pracowni Komunikacyjnej Biura Projektów Budownictwa Komunalnego. Zespół projektantów pod kierownictwem inż. Stanisława Lewandowskiego opracował dokumentację techniczną w dwóch etapach: na przebudowę ul. Małe Garbary - Wolnica i na przebudowę ul. Solnej. Autorami opracowań byli projektanci: inż. Miłosław Synoradzki i inż. Wiesław Koźmiński (dokumentacja drogowa); mgr inż. Mirosława Dylewska (kanalizacja i odwodnienie), mgr inż. Zenon Stachowski i mgr inż. Krystyna Nawrocka (organizacja ruchu drogowego i sygnalizacja świetlna); mgr inż. Kazimierz Goroński (torowisko tramwajowe); inż. Aleksander Melcer (sieć trakcyjna i zasilania): mgr inż. arch. Rościsław Kapliński (urbanistyka i architektura); Krystyna Kucharczyk (zagospodarowanie); inż. Hanna Kwaśniewska (przebudowa sieci wodociągowej); mgr inż. Bogdan Celmer i Lech Pawłowski (przebudowa gazociągów); inż. Jerzy Kowalewski, inż. Lech Budziałowski (energetyka i oświetlenie); inż. Danuta Kompf (zazielenienie trasy); Stanisław Wiatr z Biura Studiów i Projektów Łączności (telekomunikacja). Dokumentację przekazywano na budowę sukcesywnie, co zapewniało ciągłość robót na poszczególnych odcinkach przebudowywanych ulic. Projektanci pełnili także nadzór autorski przez cały okres budowy. Inwestor budowy - Zarząd Dróg i Mostów, pełniący rolę koordynatora robót i podwykonawcy, reprezentowany był w osobach: dyrektora inż. Janusza Chmielewskiego, zastępcy dyrektora mgra inż. Mieczysława Kończala i kierownika nadzoru mgra inż. Jerzego Potrawiaka. Roboty budowlane rozpoczęto w dniu 29 października 1976 r. na wszystkich odcin
6 Kronika Miasta Poznania 
Jan Grunwald
Małe Garbary. Widok w kierunku skrzyżowania z G arb arami - Estkowskiego. Fotografia wykonana w dniu 4 grudnia 1972 r.
kach przebudowy (równolegle z budową urządzeń komunalnych), na których prowadzenie robót było możliwe. Dodatkowym utrudnieniem przy uzbrajaniu terenu było to, iż odbywało się ono przy ciągłej komunikacji tramwajowej linii 5 do pętli na Garbarach. Zmiany w organizacji ruchu Wydział Komunikacji Urzędu Miejskiego wprowadził dopiero z dniem 5 listopada 1976 r. od godz. 9.00. Generalnym wykonawcą robót było Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Robót Drogowych, po zmianie nazwy (od dnia 31 V 1977) - Komunalne Przedsiębiorstwo Robót Drogowych. J emu też powierzono zadanie prowadzenia cotygodniowych narad koordynacyjnych, na których rozpatrywano węzłowe problemy budowy. Generalny wykonawca prowadził roboty drogowe i odwodnienie oraz prace uzupełniające przy rozbiórce i wyburzeniu budynku nr 4 przy ul. Małe Garbary .
Małe Garb ary. Widok w kierunku ul. Solnej. Na planie po prawej: posesja nr 5.
Fotografia wykonana w dniu 4 grudnia 1972 r.
 v 't o 0
UL. SOLNĄ @ fJJ
>et: « en er: <{ C.!)
..'t; &  fi "" " /..... 
/o i1r ou > , Yf ;::... Jr:V,f-/ Go
GARB ARY o [I]
[!] ESTKOWSKIEGO
...   (.f)  LU N UJ
'23  UJ  I I o   L> o:: c:(l DOMINIKAŃSKA
>a: « CD OC <J:po przebudowie . Małe/\bary Ulice: Solna I 
Jan Grunwald
Male Garbary nr 4, narożnik Bóżniczej 16. Fotografia wykonana w dniu 4 grudnia 1972 r.
Roboty przezbrojeniowe i budowę urządzeń komunalnych prowadziły: Komunalne Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych (kanalizacja deszczowa i budowa wodociągu); Instytut Automatyki Politechniki Poznańskiej (programowanie urządzeń sygnalizacyjnych); Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego i Rurociągów Energetycznych "Energopol" (przejście ciepłociągu); Przedsiębiorstwo Robót Oświetleniowych "Reklama'" (oświetlenie i znaki podświetlone); Poznańskie Przedsiębiorstwo Robót Telekomunikacyjnych (sieć teletechniczna); Wielkopolskie Zakłady Gazownictwa i Górnictwa Nafty i Gazu (sieć gazociągowa); Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej (przejścia ciepłociągów); Wojewódzki Urząd Telefonów (kable magistralne i rozdzielcze); Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji (sieć wodociągowa); Zakład Wykonawstwa Sieci Energetycznej (sieć energetyczna);
Wolnica. W głębi północna strona pi. Wielkopolskiego. Fotografia wykonana w dniu 4 grudnia 1972 r.

Wroniecka 11. Wylot na Wolnicę. Fotografia wykonana na przełomie lat 1972/1973
Zarząd Dróg i Mostów (sygnalizacja świetlna, oznakowanie poziome i bariery ochronne) . Nadzór nad przebudową uzbrojenia podziemnego pełniła z ramienia Zarządu Dróg i Mostów inspektor nadzoru mgr inż. Dobrosława Grzymała-Busse. Podczas przebudowy urządzeń komunalnych napotykano na nieprzewidziane przeszkody. Przede wszystkim roboty ziemne musiały być prowadzone po przebiegach fundamentów nie istniejących od dawna budynków, dziewiętnastowiecznych fortyfikacji, a także bunkrów i schronów zbudowanych przez okupanta w latach 1939-1945. Wymagało to użycia młotów pneumatycznych. Napotykano również niewypały, które usuwali saperzy. Budowa połączona była z nieuniknionymi wyburzeniami budynków mieszkalnych oraz budynków gospodarczych i produkcyjnych przedsiębiorstw państwowych i warsztatów prywatnych, co wiązało się z koniecznością przekwaterowania i dyslokacji. Przede wszystkim wyburzano obiekty, które zagrażały bezpieczeństwu publicznemu.
Sporych trudności nastręczało przekwaterowanie lokatorów z części domu przy pi. Wielkopolskim 9 - siedziby Spółdzielni Inwalidów "Niewidomy". Wynikały one z braku odpowiedniego budynku zastępczego, zaś budynek przy Grunwaldzkiej 32 wymagał pracochłonnych adaptacji. Dokonano rozbiórek i wyburzeń budynków znajdujących się przy Małych Garbarach nry: 2, 4, 5, 5a, 8, 9, 10, 11: Bóżniczej 16; Garbarach 90, 92, 93, 95; ul. Działowej 2 i 4; placu Wielkopolskim 9; ul. Solnej 6 i 10 oraz części dawnych stajni wojskowych przy zbiegu ul. Kościuszki i Solnej. Wszystkie rodziny wykwaterowane z wyburzonych domów otrzymały mieszkania zastępcze, najczęściej w nowych osiedlach mieszkaniowych. Roboty rozbiórkowe wykonywały ekipy koncesjonowanych zakładów rozbiórkowych, z których na wyróżnienie zasługują zakłady Władysława Balcerka, Władysława Leciejewskiego i Wacława Pawlaka. Sprawy organizacyjno-prawne związane 
Jan GrunwaldahtMI"
Widok na plac budowy w styczniu 1m r. w pobliżu skrzyżowania ulic G arb ary - Male Garbary - Estkowskiego. Fotografia wykonana z trzeciego piętra domu przy ul. Male G arb ary 4. W głębi budynek Szkoły Podstawowej Nr 40 przy ul. Garbary 82. Widoczny po lewej pas przyszłej jezdni uzyskany został po rozbiórce ruder widocznych na zdjęciach na s. 82 i 84
z rozbiórkami i wywłaszczeniami prowadzone były przez pracowników Urzędu Miejskiego: inż. Hieronima Helcyka, mgra Bolesława Matczaka, mgr Marię Sobczak, mgra Czesława Marcinkowskiego i mgra Piotra Fiedlera oraz pracowników Zarządu Dróc i Mostów: mgr Daniele Lewicką i inspektorów: Mariana Kaczmarka i Leonardę Smolarek.
Konserwator Zabytków Miasta zabezpieczył zabytkowe piece kaflowe z budynku
Widok na plac budowy na odcinku Wolnica w styczniu 1077 rprzy Małych Garbarach 4 (Bóżnicza 16). Dokonał również inwentaryzacji budynku przy Solnej 10. Podczas prowadzenia robót w pobliżu pływalni miejskiej odkryto znacznej wartości historycznej pozostałości po Barbakanie i Bramie Wronieckiej, wzniesionych w latach 1431 - 1433. Konserwator zabytków Miasta - dr Eugeniusz Linette zlecił Muzeum Archeologicznemu przeprowadzenie badań w tym rejonie (na odcinku od Garbar do Wronieckiej). Rozpoczęły się one w drugiej połowie kwietnia. Jednocześnie z wyburzeniami trwały prace przy budowie torowiska tramwajowego i montażu sieci elektrycznej napowietrznej od pi. Wielkopolskiego do Trasy Chwaliszewskiej . Tutaj pracowały brygady Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego, które ułożyły 1606 m toru pojedynczego oraz dokonały niezbędnego remontu torowiska tramwajowego wzdłuż ulicy 23 Lutego. Trasę zaprojektowano w ten sposób, aby zachować maksymalną ilość drzew. Nie dało się jednak uniknąć wycinki i karczowania. Drzewa zakwalifikowane do przesądzeń przetransportowano i wysadzono w Parku im. J. Kasprowicza. Roboty z tym związane oraz z zagospodarowaniem terenów zielonych wykonały brygady Miejskiego Przedsiębiorstwa Zieleni. Do wykonania trawników o łącznej powierzchni 18 794 m 2 dowieziono 3652 m S ziemi urodzajnej, wykorzystując wszelkie jej zasoby zdjęte przed rozpoczęciem zasadniczych robót drogowych. Swoją ofiarnością i pracą zasłużyli na uznanie pracownicy Miejskiego Przedsiębiorstwa Zieleni: inż. Zdzisław Szulc oraz Henryka Mejza, inż. Mariusz Pikulik, Krystyna Sypniewska, Piotr Sengier, Marek Turowski. Nadzór z ramienia Zarządu Zieleni Miejskiej pełniła mgr Grażyna Lewandowicz. Roboty przebiegały sprawnie. W dniu 20 lutego 1877 r. ekipy Komunalnego Przedsiębiorstwa Robót Drogowych przystąpiły do układania pierwszej warstwy nawierzchni na modernizowanej trasie. Na zapleczu budowy pracowali z całą ofiarnością pracownicy Wytwórni Mas Bitumicznych ze S tarczanowa i z Golęcina. N a początku marca roboty koncentrowały się na ul. Solnej i na drugim odcinku robót - od pi. Wielkopolskiego do Al. Marcinkowskiego. Trwały prace rozbiórkowe przy ul. Działowej oraz przebudowa podziemnego uzbrojenia na skrzyżowaniu z Al. Marcinkowskiego. Rozpoczęto tutaj podstawowe roboty ziemne i drogowe. Między ul. Młyńską a ul. Kościuszki pracownicy Komunalnego Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjnych wybudowali kanał deszczowy. W piątek (4 III 77) zakończono rozbiórkę starych stajni przy zbiegu ul. Solnej i Kościuszki. Efektem prac Komunalnego Przedsiębiorstwa Robót Drogowych jest nowoczesna dwujezdniowa arteria komunikacyjna kategorii N - II o długości 1440 m ze zmodernizowanymi skrzyżowaniami i pełną regulacją ruchu. Na nowej trasie zastosowano (po raz pierwszy w kraju) wydzielone pasmo ruchu przeznaczone dla autobusów komunikacji miejskiej. Łuki poziome wykonano w postaci krzywych esowych złożonych z dwóch biklotoid o wspólnym parametrze. Oznakowanie pionowe trasy wykonano znakami drogowymi podświetlanymi o wymiarach większych od dotychczas stosowanych, co zapewnia lepszą widoczność, a w konsekwencji większe bezpieczeństwo ruchu. U stawiono 8975 m krawężnika, zużyto 5500 m S tłucznia i 1100 m S betonu na podbudowę. Wykonano 47 296 m* powierzchni jezdnej, na co zużyto 12 633 tony masy asfaltowo-betonowej (łącznie z chodnikami) oraz 1200 m' chodnika z płytek betonowych i 5550 m* chodnika z masy asfaltowo-betonowej. Odwodnienie powierzchniowe zapewnia czterdzieści jeden sztuk wpustów ulicznych.  tografii - siedziba Spółdzielni Inwalidów "Niewidomy" przy pi. wielkopolskim 9; budynek który nastręczył ekipom budowlanym sporo kłopotów. Jeszcze w połowie kwietnia 1977 r. nowy odcinek torów tramwajowych z placu Wielkopolskiego w kierunku Estkowskiego "kończył" się na ścianie tego domu...
Przebudowy torów tramwajowych na pi. Wielkopolskim dokonują brygady Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego.
Zdjęcie wykonane na początku maja 1977 r. 
Regulację ruchu zapewnia sygnalizacja świetlna na czterdziestu siedmiu masztach rurowych, sterowana przez cztery aparaty sterownicze typu SCR-5. W tym celu należało ułożyć łącznie ok. 9000 m przewodów sygnalizacyjnych i zasilających. Traya została oświetlona przez sto czterdzieści cztery lampy rtęciowe OUR umieszczone na sześćdziesięciu dziewięciu słupach stalowych o wysokości 11 i 16 m. Estetycznym akcentem prac budowlanych było wykonanie w miejscu dawnych ogrodzeń ul. Małe Garbary jednolitego parkanu z płyt warstwowych wyprodukowanych przez obornicki "Metalpiast" . Montaż parkanu wykonało Przedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego Nr 5. Ekipy tego przedsiębiorstwa wykonały i zamontowały płotki wydzielające torowisko tramwajowe, przebudowały ustępy publiczne przy pi. Wielkopolskim, wykonały stanowiska postojowe z zadaszeniami przy ul. Piaskowej oraz szereg robót małej architektury. Wielobarwne elewacje budynków
Mieszczański dom przy ul. Działowej 4 (róg pi. Wielkopolskiego) w kilka dni po rozpoczęciu wyburzania w styczniu 1977 r. 
Jan Grunwald
Secesyjna kamienica przy ul. Bóżniczej 16 (Małe Garbary 4) w kilka dni po rozpoczęciu rozbiórki w styczniu 1977 r.
wykonały na zlecenie Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Mieszkaniowej i innych właścicieli - rzemieślnicze spółdzielnie budowlane Poznania. Całość robót związanych z odtworzeniem sytuacji projektowej i inwentaryzacją powykonawczą wykonało Poznańskie Przedsiębiorstwo Geodezyjno- Kartograficzne "Geopoz". Prace geodezyjne prowadzone były przez zespół mierniczych pod kierownictwem geodety Jana J arczyńskiego. Wysoko ocenia się pomoc społeczną. W dniu czynu partyjnego (15 maja 1977) poznaniacy wykonywali prace związane z porządkowaniem jezdni i poboczy, profilowaniem terenów zielonych, humusowaniem pasa rozdziału i poboczy, zakładaniem zieleńców i trawników, a więc roboty o dużym nakładzie pracy ręcznej. W efekcie już w dniu 16 maja 1977 r. można było ul. Solną udostępnić do ruchu kołowego. Zakończenie podstawowych robót na całym odcinku nastąpiło w dniu 6 czerwca 1977 r.
Koszt budowy całego obiektu (wraz z kosztem dokumentacji projektowo- kosztorysowej) wyniósł: 64 553 000 zł, w tym roboty budowlano-montażowe 60 502 000 zł. U dział procentowy poszczególnych rodzajów robót był następujący: roboty drogowe i torowe - 67,3'/0; przezbrojenia - 25,7%: roboty wykończeniowe e/o. Dobra organizacja pracy - połączona z doświadczeniami wyniesionymi z budowy Trasy E-8 - zespołu projektantów, ekip budowlanych i służb inwestorskich umożliwiły wykonanie zadania w ciągu trzech kwartałów i skrócenie cyklu budowy o dziesięć miesięcy. Na nowej trasie uruchomiono linie tramwajowe: nr 8 (Ogrody- Miłostowo); nr 16 (Wilczak - Miłostowo); nr 17 (Junikowo - pi. Wielkopolski). Przywrócono również regularną komunikację autobusową. Krótki odcinek nowo wybudowanej 
Ollinii tramwajowej łączącej pi. Wielkopolski z Trasą Chwaliszewską wydatnie skrócił czas przejazdu pomiędzy wschodnimi i zachodnimi dzielnicami miasta, odciążając dzielnice centralne łącznie z przeprawą przez Wartę na moście Marchlewskiego. W miejsce zamkniętej z dniem 1 czerwca 1977 r. linii tramwajowej nr 5, kursującej po wysłużonym torowisku do pętli przed Rzeźnią Miejską i znacznie utrudniającej ruch kołowy w ul. Garbary , Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne, po zmodernizowaniu jezdni uruchomiło stałą komunikację autobusową linii 57 i 113. Znaczne zasługi w terminowej realizacji obiektu położyli: pracownicy Komunalnego Przedsiębiorstwa Robót Drogowych: dyrektor inż. Zenon N ettmann, zastępca dyrektora inż. Alfred Tomaszewski, członkowie kierownictwa budowy inż. Roman Marcela, Grzegorz Awtuch, Marian Michalak; starsi majstrowie Stanisław Bałwas, Henryk Kaczmarek. Bogdan Kupś oraz pracownicy: Henryk Jędrzejewski, Mieczysław Osowski, Jan Pempera, Bogusław Pydziński, Tadeusz Sobczak, Władysław Wojciechowski. Spośród zespołu budowniczych z Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego na wyróżnienie zasługują: Władysław Błaszczyk (brygadzista-spawacz), Zbigniew Chasiński (pracownik transportowy), Tadeusz Cieślak (brygadzista-monter), Jan Juja (brygadzista-elektryk), Zenon Ruta (brygadzista-brukarz) oraz Dezydery Adamski. Zdzisław Kołodziejczak, Leszek Matysiak, Adam Poliński, Stanisław Stańczewski, Konrad Stolpiak - pracownicy służby nadzoru i kierownictwa robót. W dniu 6 czerwca 1977 r. odbyło się ostatnie posiedzenie Rady Budowy z udziałem I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej J erzego Zasady, prezydenta Poznania Władysława Ślebody, wicewojewody poznańskiego Ryszarda Ćmielewskiego oraz dyrektorów zjednoczeń, urzędów i przedsiębiorstw. Na uroczystość przybyli pracujący na budowie przodujący robotnicy, technicy i inżynierowie z biur projektowych i przedsiębiorstw wykonawczych. Dyplomy uznania I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i wojewody poznańskiego otrzymały instytucje i przedsiębiorstwa:
Brygada Komunalnego Przedsiębiorstwa Robót Drogowych układa krawężniki przy StalingradzkIej. Z lewej budynek Szkoły Podstawowe] Nr 43. Zdjęcie wykonane ok. 20 Kwietnia 1977 r. 
Jan Grunwald
Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego; Komunalne Przedsiębiorstwo Robót Drogowych; Komunalne Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych; Poznańskie Przedsiębiorstwo Geodezyjno- Kartograficzne; Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej; Miejskie Przedsiębiorstwo Zieleni; Poznańskie Przedsiębiorstwo Robót Telekomunikacyjnych; Przedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego Nr 1; Przedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego Nr 5, Przedsiębiorstwo Robót Oświetleniowych "Reklama"; Wielkopolskie Zakłady Gazownictwa i Górnictwa N afty i Gazu: Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej; Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne: Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji; Wojewódzki Urząd Telekomunikacji; Zakład Wykonawstwa Sieci Energetycznej: Zarząd Dróg i Mostów; Zarząd Zieleni Miejskiej.
Listy pochwalne I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego otrzymali: Stanisław Bałwas, Jan Juja, Mirosław Kucharzewski, Bogdan Kupś, Bolesław Marciniak, Henryk Mejza, Bogusław Pydziński, Tadeusz Sobczak, Jerzy Szawala, Kazimierz Waśkowiak.
Dyplomy prezydenta Poznania otrzymali: Roman Barczewski, Zbigniew Chasiński, Włodzimierz Drzewiecki, Henryk Graczyk, Tadeusz Jarmuszkiewicz, Henryk Jędrzejewski, Jan Jarczyński, Czesław Krauze, Cezary Komorowski, Franciszek Nowak, Tadeusz Pohl, Franciszek Ratajczak, Zygmunt Rybak, Piotr Sengier, Marian Szudera.
Odznakami Honorowymi Miasta Poznania udekorowano: Władysława Błaszczyka, Stanisława Gadomskiego, Henryka Kaczmarka, Sylwestra Łukaszczyka, Tadeusza Niemira, Marka Turowskiego, Zenona Stachowskiego, Władysława Wojciechowskiego.

ANEKS
INWESTORZY, PROJEKTANCI I BUDOWNICZOWIE
Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego Biuro Studiów i Projektów Łączności oddział w Poznaniu Komunalne Przedsiębiorstwo Robót Drogowych Komunalne Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej Miejskie Przedsiębiorstwo Zieleni Okręgowy Urząd Telekomunikacji Międzymiastowej Politechnika Poznańska, Instytut Automatyki Poznańskie Przedsiębiorstwo Geodezyjno- Kartograficzne Poznańskie Przedsiębiorstwo Robót Telekomunikacyjnych
Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego i Rurociągów Energetycznych "Energopol" Przedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego Nr 1 Przedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego Nr 4 Przedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego Nr 5 Przedsiębiorstwo Robót Oświetleniowych " Reklama" Rzemieślnicza Spółdzielnia Mechaników Spółdzielnia Rzemieślniczo- Budowlana Wielkopolskie Zakłady Gazownictwa i Górnictwa Nafty i Gazu Wojewódzki Urząd Telekomunikacji Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej 
Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Robót Drogowych (patrz: Komunalne) Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji Zakład Inwestycji Komunalnych
Zakład Wykonawstwa Sieci Energetycznej Zakład Zadrzewień i Zieleni Zakłady Energetyczne Poznań-Miasto Zarząd Dróg i Mostów Zarząd Zieleni Miejskiej
RADA BUDOWY
dr Włodzimierz Błaszczyk, dyrektor Muzeum Archeologicznego inż. Janusz Chmielewski, dyrektor Zarządu Dróg i Mostów inż. Janusz Domazar, dyrektor Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej inż. Hieronim Helcyk, zastępca dyrektora Wydziału Gospodarki Przestrzennej i Ochrony Środowiska Urzędu Miejskiego Damian Janowski, kierownik działu w Zarządzie Zieleni Włodzimierz Juskowiak, wiceprezydent p o znania mgr Czesław Kaczmarek, dyrektor Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji mgr inż. Gabriel Kaczmarek, zastępca dyrektora Wojewódzkiego Zjednoczenia Budownictwa Komunalnego mgr inż. Edmund Karolewski, zastępca dyrektora Komunalnego Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjnych mgr inż. arch. Eugeniusz Kolny. dyrektor Biura Projektów Budownictwa Komunalnego inż. Marian Kołodziejski, zastępca dyrektora Wojewódzkiego Zarządu Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich mgr inż. Mieczysław Kończal, zastępca dyrektora Zarządu Dróg i Mostów mgr inż. Andrzej Kruk, zastępca dyrektora Wojewódzkiego Zjednoczenia Przedsiębiorstw Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej inż. Rudolf Kubala, kierownik Wydziału Remontowego Wielkopolskich Zakładów Gazownictwa i Górnictwa Nafty i Gazu inż. Stanisław Lewandowski, kierownik pracowni w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego mgr inż. Tadeusz Lisewski, dyrektor Zakładu Wykonawstwa Sieci Energetycznych mgr inż. Jerzy Lisiak, zastępca dyrektora Wydziału Komunikacji Urzędu Miejskiego dr Eugeniusz Linette, Konserwator Zabytków Miasta Poznania inz. Olgierd Lubawy, kierownik działu w Wojewódzkim Urzędzie Telekomunikacyjnym mgr Bolesław Matczak, dyrektor Wydziału Spraw Lokalowych i Komunalnych Urzędu Miejskiego mgr Bolesław Matella, dyrektor Poznańskiego Przedsiębiorstwa Robót Telekomunikacyjnych inż. Zenon N etmann dyrektor Komunalnego Przedsiębiorstwa Robót Drogowych Stanisław Pińczyński, dyrektor Przedsiębiorstwa Robót Oświetleniowych "Reklama" mgr inż. Wiesław Piórek, zastępca dyrektora do spraw budowy i konserwacji w Miejskim Przedsiębiorstwie Zieleni inż. Bernard Podgórski, zastępca dyrektora Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej mgr inż. Jerzy Potrawiak. kierownik nadzoru Zarządu Dróg i Mostów inż. Leszek Radwan, dyrektor Poznań
Jan Grunwald
skiego Przedsiębiorstwa Geodezyjno- Kartograficznego inż. Henryk Rożnowski, kierownik wydziału w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym mgr inż. Bolesław Stawarz, kierownik działu w Okręgowym Urzędzie Telekomunikacji Międzymiastowej mgr Henryk Stawniak, dyrektor Komunalnego Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjnych Tadeusz Szubiński, kierownik działu w Komunalnym Przedsiębiorstwie Robót Drogowych inż. Zdzisław Szulc, dyrektor Miejskiego Przedsiębiorstwa Zieleni mgr inż. Aleksander Szymkowiak, za
stępca dyrektora Przedsiębiorstwa Budownictwa Komunalnego Nr 5 inż. Alfred Tomaszewski, zastępca dyrektora Komunalnego Przedsiębiorstwa Robót Drogowych mgr inż. Kazimierz Wejchert, zastępca Głównego Architekta Województwa Poznańskiego mgr inż. Bogdan Zastawny, Wydział Budownictwa Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii RobotniczeJ mgr inż. Romuald Zątek, zastępca dyrektora Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego inż. Marian Żurawik, dyrektor Biura Studiów i Projektów Łączności w Poznaniu