J12
Jubileusze
- · iK'sfWv
SI
SGDTEt
BAZ
Moment po odsłonięciu pamiątkowej tablicy w hallu "Bazaru". Na tablicy wyryto napis: "Hotel Bazar powstał w latach 1838-1842 staraniem grona polskich patriotów i społeczników. W okresie zaboru pruskiego był miejscem uroczystości narodowych, ośrodkiem postępowych prądów politycznych i odgrywał ważną rolę w walce z germanizacją. W jego murach gościło wielu wybitnych Polaków i znakomitych osobistości. Budynek zniszczony w 1945 r. podczas działań wojennych odbudowano z gruzów w 1949 r." Poniżej okolicznościowa wystawa
W imieniu odznaczonych podziękował Prezydium Rady Narodowej Jan Baranowski zapewniając, iż załoga "Bazaru" dołoży starań, aby godnie reprezentować miasto. Z kolei wiceprzewodniczący Zarządu Głównego Pracowników Gospodarki Komunalnej i Przemysłu Terenowego Czesław Zalewski wręczył Złote Odznaki Związku: Ludmile Bobrowskiej, Aleksandrowi Grysce, Annie Kempa, Helenie Pojawa, Hieronimowi Polaczkowi i Karolowi Zembatemu. Uroczysta akademia zakończona została wręczeniem upominków od przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i nagród pieniężnych z funduszów związkowych. N astępnie zaproszeni goscle udali się do hallu "Bazaru", w którym sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Poznaniu Czesław KoriczaI dokonał odsłonięcia tablicy pamiątkowej, ufundowanej przez Wydział Kultury Prezydium Rady Narodowej m. Poznania.
Wyryto na niej napis: Hotel Bazar powstał w latach 1838-1842 staraniem grona polskich patriotóto i społeczników;. W okresie zaboru pruskiego byl miejscem uroczYstości narodowych, ośrodkiem postępowych prądów politycznych i odgrywał ważną rolą w walce z germanizacją. W jego murach gościło wielu wybitnych Polaków i znakomitych osobistości. Budynek zniszczony w 19ł5 r. podczas działań wojennych odbudowano z gruzów w 1949 r.
Ireneusz Soliński 
ZDZISŁAW CEGŁOWSKI (1923-1968)
Dnia 16 lutego 1968 r. zmarł nagle przewodniczący Wojewódzkiej Komisji Związków Zawodowych w Poznaniu, zasłużony działacz partyjny i społeczny regionu poznańskiego, poseł na Sejm - Zdzisław Cegłowski. Niespodziewana smlerć, która zaskoczyła w pełnym rozkwicie sił i aktywności tego cenionego człowieka, jest dotkliwą stratą w szeregach Polskiej Zjednoczonej Partii Roi Kronika miasta Poznania
botniczej i dla ruchu związkowego, z którym był związany pracą zawodową i poprzez którą w okresie wielu lat odgrywał niemałą rolę w życiu społeczno-politycznym Poznania i Wielkopolski.
Zdzisław Cegłowski urodził się dnia 21 lutego 1923 r. w Poznaniu w rodzinie robotniczej. Trudne warunki materialne sprawiły, że mając zaledwie piętnaście lat, już po ukończeniu szkoły podstawowej, musiał pod
Z żałobnej kartyjąć pracę zarobkową. Rodzina była liczna; pracował więc JUZ w latach 1937-1939 w Poznańskiej Mleczarni. Lata okupacji hitlerowskiej 1939-1945 spędził również w Poznaniu, ciężko pracując przy naprawie dróg jako robotnik betoniarski. Wyzwolenie miasta w 1945 r. i powstanie Polski Ludowej otworzyły przed nim nowe, niedostępne dotąd perspektywy życia. W marcu 1945 r. powołany został do obowiązkowej służby wojskowej, początkowo w 79. Pułku Zapasowym w Lubińcu Śląskim, a następnie w nagrodę za pilność i wzorową postawę żołnierską skierowany został do pracy kancelaryjnej w Sztabie Generalnym w Warszawie. Zdolnościami i pracowitością doszedł do stopnia sierżanta. Po latach, będąc już w rezerwie uzyskał stopień podporucznika. Po powrocie z wojska w czerwcu 1947 r.
rozpoczął pracę w Poznańskich Zakładach Odzieżowych im. Komuny Paryskiej, początkowo jako robotnik. Wkrótce jednak Zdzisław Cegłowski dał się poznać jako utalentowany działacz społeczny. Należał już wówczas do Polskiej Partii Robotniczej, rozpoczął czynną działalność w miejscowym oddziale Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Odzieżowego i żywo uczestniczył w pracach Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W Zakładach powierzano mu różne funkcje społeczne. Od l sierpnia 1947 do 31 grudnia 1948 r. był II sekretarzem podstawowej organizacji partyjnej Polskiej partii Robotniczej. Z dniem l stycznia 1949 r. przeniesiono Go w drodze awansu społecznego do pracy związkowej w Poznańskim Zarządzie Okręgu Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Odzieżowego. Pełnił tam funkcje instruktora do spraw kulturalno-oświatowych, w prowadzeniu których wykazał szczególne umiejętności. Szybko też zwrócił na siebie uwagę Zarządu Głównego tego Związku, który w marcu 1950 r. ściągnął Go do pracy w Warszawie. Sprawował tam przez blisko półtora roku obowiązki kierownika Wydziału Kulturalno-oświatowego, ale brak własnego mieszkania i niemożliwość połączenia się z rodziną sprawiły, że wrócił do Poznania. Znany już wtedy jako działacz partyjny i związkowy, Zdzisław Cegłowski piastował w latach 1951-1952 ważkie funkcje w ruchu związkowym Wielkopolski. Od l października 1951 do 28 lutego 1952 r. był wiceprzewodniczącym Zarządu Okręgu Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Odzieżowego, a od l marca do 31 lipca 1952 r. był wiceprzewodniczącym Zarządu Okręgu związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Odzieżowego, a od l marca do 31 lipca 1952 r. pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Okręgu Związku Zawodowego Pracowników
Przemysłu Drobnego. Cieszył się wśród szerokich rzesz związkowych ogromną sympatią i poważaniem. Podkreślano jego zalety osobiste; bezpośredniość, urok osobisty i pogodne usposobienie, a jednocześnie aktywny charakter, opanowanie, powagę i szeroki rozmach w działaniu. Widoczne też było, że dzięki Jego nie strudzonej działalności w tych ogniwach związkowych, w których pracował, następował wzrost aktywności społecznej i zwiększone zaangażowanie załóg pracowniczych w głównych problemach ówczesnego życia gospodarczego. W sierpniu 1952 r. Komitet Wojewódzki Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej skierował Zdzisława Cegłowskiego na półroczne przeszkolenie do Szkoły Partyjnej przy Komitecie Centralnym w Warszawie. Wrócił stamtąd z opinią wzorowego słuchacza oraz ze skierowaniem do pracy w aparacie partyjnym. Odtąd przez osiem lat służył partii swą energią i zdolnościami, pracował najpierw jako instruktor, potem zastępca kierownika, a od 27 czerwca 1956 roku jako kierownik Wydziału Propagandy i Kultury, natomiast od 2 grudnia 1959 do 31 maja 1%1 r. jako kierownik Inspektoratu Kadr.
Był pracownikiem żarliwym i oddanym idei.
Prostolinijne postępowanie, szczerość i serdeczność jednały mu kręgi przyjaciół, gotowych do współpracy i podejmowania inicjatyw. Pracę partyjną traktował z poczuciem ogromnej odpowiedzialności, kochał ją i wysoko cenił. Oddawał jej zawsze wszystkie swoje siły. Mimo licznych i niełatwych obowiązków, zdał w 196) r. eksternistyczny egzamin dojrzałości i rozpoczął studia zaoczne w Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Warszawie. W 1%1 r. Zdzisław Cegłowski został wybrany I Sekretarzem Komitetu Powiatowego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Ostrowie Wlkp. Położył duże zasługi w rozwoju tego regionu. Pełnił również od 196) r. funkcję członka Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, którą nieprzerwanie piastował do ostatnich dni swego pracowitego życia. 18 września 1%3 r. Egzekutywa Komitetu Wojewódzkiego desygnowała Zdzisława Cegłowskiego na przewodniczącego Wojewódzkiej Komisji Związków Zawodowych. N a tym stanowisku rozwinął szeroką i ofiarną działalność wokół najżywotniejszych interesów ludzi pracy. Czynnie uczestniczył w pracach Egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego, której był członkiem. Wypełniał prócz tego niezliczone obowiązki poselskie. Mimo nadszarpniętego chorobą zdrowia pozostał ruchliwy i pełen młodzieńczego zapału. Nigdy nie szczędził sił dla realizacji zadań, jakie wyznaczała Partia w wartko biegnącym życiu politycznym. Śmierć wyr
Wartę honorową przy trumnie Zdzisława Cegłowskiego zaciągnęli sekretarze Komitetu Wojejewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej: Jerzy Gawrysiak i Czesław Konczal (w drugim szeregu); Jan Szydlak, Jerzy Zasada i Stanisław Furgał (w pierwszym szeregu)
Członek Biura Politycznego Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, przewodniczący Centralnej Rady Związków Zawodowych, Ignacy Loga-Sowiński, na warcie honorowej u trumny Zmarłego. Za nim sekretarz Centralnej Rady Związków Zawodowych _ Wiesław Kos
8* 
Z żałobnej karty
wała Go nieoczekiwanie z szeregu działaczy w momencie, gdy większość jego InICJatyw i przedsięwzięć w ruchu związkowym przybierała realny kształt. leszcze niedawno przy jego wydatnym współudziale został opracowany program poprawy warunków socjalno-bytowych załóg pracowniczych Wielkopolski, który jako dokument partyjny, zatwierdzony do realizacji przez Komitet Wojewódzki Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, spotkał się z wysokim uznaniem centralnych władz związkowych. Za całokształt działalności i życiowych zasług Rada Państwa trzykrotnie przyznała Zdzisławowi Cegłowskiemu wysokie odznaczenia: Brązowy i Złoty Krzyż Zasługi oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
Posiadał nadto Odznakę Honorową Miasta Poznania i Odznakę Honorową "Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego" oraz liczne medale i odznaki organizacji społecznych, których był działaczem.
Marian Olszewski
Wiadomość o śmierci Zdzisława Cegłowskiego lotem błyskawicy obiegła Poznań we wczesnych godzinach porannych 16 lutego 1968 r. Tego dnia Zdzisław Cegłowski członek Egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej - miał uczestniczyć w plenarnym posiedzeniu Komitetu Wojewódzkiego, poświęconym sprawozdaniu z realizacji uchwał X Wojewódzkiej Konferencji Sprawozdawczo- Wyborczej. Po otwarciu posiedzenia I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego l an Szydlak zakomunikował ze branym w sali konferencyjnej Komitetu Wojewódzkiego o bolesnej stracie. Pamięć Zdzisława Cegłowskiego uczczono minutą milczenia. Obecny na posiedzeniu członek Biura Politycznego Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, minister obrony narodowej, Mirszałek Polski Marian Spychalski przekazał wyrazy serdecznego współczucia Wojewódzkiej Komisji Związków Zawodowych oraz żonie zmarłego - Irenie Cegłowskiej i dzieciom: l ackowi, Aleksandrze i Barbarze. Dla zorganizowania pogrzebu przy Komitecie Wojewódzkim Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej powołano komisję, na czele której stanęli sekretarze Komitetu Wojewódzkiego: l erzy Zasada i l erzy Gawrysiak oraz przewodniczący Prezydium Rady Narodowej m. Poznania, l erzy Kusiak. N astępnego dnia w gazetach poznańskich ukazały się nekrologi i wspomnienia pośmiertne. Trumna ze zwłokami Zdzisława Cegłowskiego wystawiona została na widok publiczny w poniedziałek 19 lutego w wielkiej niszy hallu Pałacu Kultury. Wnętrze niszyprzystrojono czerwienią, katafalk tonął w kwiatach, u jego stóp spoczywał wieniec żałobny od żony i dzieci zmarłego. Ściana centralna hallu przyozdobiona została portretem Zdzisława Cegłowskiego przybranym żałobną szarfą. Od godziny ll.oo zgromadzone przed Pałacem Kultury tłumy mieszkańców Poznania, delegacje fabryk i zakładów pracy, w żałobnym ordynku przechodziły przed trumną, składając Zmarłemu ostatni hołd i wiązanki czerwonych kwiatów. Do otwartej ksiągi kondolencyjnej wpisywano wyrazy współczucia. Wartę honorową przy trumnie zaciągnęli działacze partyjni i związkowi z całej Wielkopolski. O godzinie 12.00 przy trumnie Zmarłego stanęła najbliższa rodzina Zdzisława Cegłowskiego. Przez ostatnie minuty przed wyprowadzeniem trumny ze zwłokami wartę honorową pełnili sekretarze komitetów powiatowych i dzielnicowych Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, członkowie kierownictwa Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, Stronnictwa Demokratycznego, członkowie Prezydium Rady Narodowej m. Poznania i Wojewódzkiej Rady Narodowej, kierownicy wydziałów Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, członkowie Egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego z l erzym Kusiakiem i Franciszkiem Szczerbalem na czele.

O godz. 12<{; wartę honorową zaciągnęła delegacja Centralnej Rady Związków Zawo A dowych oraz członkowie Biura Politycznego Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej z przewodniczącym Centralnej Rady Związków Zawodowych Ignacym Logą- Sowińskim. W jej skład wchodzili również: Tadeusz Butkowski - przewodniczący Wojewódzkiej Komisji Związków Zawodowych woj. warszawskiego, Wiesław Kos i Kazimierz Nowicki - sekretarz Centralnej Rady Związków Zawodowych, Irena Sroczyńska przewodnicząca Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Włókienniczego i Wacław Tułodziecki - wiceprzewodniczący Centralnej Rady Związków Zawodowych. l ako ostatni wartę honorową zaciągnęli sekretarze Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej z l anem Szydlakiem na czele. Na ich barkach, spowita czerwoną flagą, trumna wyniesiona została przed Pałac Kultury i złożona na ciężarowym samochodzie przybranym kirem. Zgromadzone przed Pałacem Kultury dziesięciotysięczne rzesze poznaniaków zamarły w bezruchu. Powietrze przeszył żałobny ryk syren fabrycznych. Pracujące przy warsztatach załogi robotnicze Poznania w ten sposób żegnały swego przewodniczącego Wojewódzkiej Komisji Związków Zawodowych.