SYLWETKI BERNARDYNOW POZNANSKICH 249
Spatykamy gO' w r. 1537 w PrZeWOł"SKU, zapewne jako młodegO' z'akonnika, ok 20 lat przypuszczalnie liczyć mogącego. Później przebywał w Kabylinie 1547. R. 1570 jako dvskret krakowski bier,ze udział VI' kapitule przeworskiej. Także r. 1572 był jeszcze w Krakowie, i tu spełniał obowiązki kaznodziei. Był może też definitorem, przyna4mnie1 hrał udział w konferencji dcfini'torów. 1577 spotykamy gO' na kapitule tarnowskiej, jako dyskreta samb oTs<kiego , dO'wiadujemy się też o jego wyborze na definitora. Wkrótce potem przeniesiona Innocentego do KraKowa, i to na wysokie stanowisko, jeśli nie gwardjana, to przynajmniej przełO'żonego konwentu, a więc ty:mczasO'wega zastępcy gwardjana stołecznego klasztoru Bernardynów. W takim charakterze przyjmował 22 września r. 1579 powracającego z Paryża kustosza kustO'szów Era'zma Pęczyckiego. R 1581 nakaniec spotykamy go w Radomiu l). Jest jednak rzeczą prawdopodobną, że przebywał w tym czasie także w Warszawie, przynajmnie w Radomiu spDrządził swoją kontynuację kroniki Komorowskiego, i to w ten spasób, że dO' egzemplarza, zabranegO' z Krakowa., dopisał wydarzenia z lat 1557-81 na podstawie kraniki warszawskiej. Skora uwzgIędnimy, że naznaczanO' pO'b)'lt i urzędy zakonnikom zwykle O'd kapituły da kapituły i że te w tym czasie wypadły 1576 w Warszawie, 1577 w Tarnowie i 1581 w Łowiczu, O'kzymalibyśmy naJstępujące daty dla Innocentego: 1576 obecność na kapitule wa:1"'szawskiej, 1577-81 gward1ańs,two krakowskie, 1581-1582 Radom. Ostatnie l<ata swego życia Innocenty spędzit w Poznaniu.
Zgon jego przypadł na r. 1595 tamże. Nekrolog prowincji mówi o nim: "Był tO' spowiednik pełen dni, a bardziej pełen dobrych uczynków. Dużo drwin znosił od bnci" 2). Skoro przypomnimy, że pierwszy rękopi!s Innocentego roz.poczvna się r. 1537, otrzymamy potwierdzenie i wyjaśnienie owej pełności dni. WyniJka stąd bawi'em, że r. 1537 InnO'centy m6gł liczyć canajmniej lat 20, zatem w chwil'i zgonu ok. 80. Zapiska ta dalej zdaje się wskazywać na pewne shtl"'cze osłabienie sił, skoro dużO' drwin znosił 'Od brad. Bądźcobądź, długi żywot swói Innocenty wypełnił jako sumienn}'l i g orliwy zakonnik Nie dostąpił wprawdzie naJjwyżl) MPH V 382-402 passim. I) X. Kantak. Przyczynki do dziejów Bernardynów poznańskich Kronika :M. Poznania. IV. 6. str. 11.5.

KRONIKA MIASTA POZNANIAszy-ch w prowincji godności prowincjała lub kustosza kustoszów, był jedna,k, co wiemy napewno, definitarem, przełożonym, kaznodzieją i dyskretem ,k rak oW'skil111. Powierzenie ambony w stołecznym konwencie każe nami go uwa'żać za je,dnego z przed. niejszych kaznodzie.jów zakonnych. Dobrze świadczą o nim pozostałe pa nim pisma: kO'ntynuacja kronki, padręcznik i kazama. · Rękaprs Lat O I 129 według podanej treści je'st rodzaiem pO'dręcznika czy Silva rerum. CzaJS jego spisania zdaje się rozciągać na długi przeciąg lat, od r. 1537-1582. Widocznie jako młody zakonnk Innocenty zaczął iSabie robić rozmaite' zapis l ki i wyprsy i pra:wadził je dalej w ciągu lat. To tłumaczy nam nieednoHtość jego nie tylko co do treści, ale także odmiany w piśmie i okoliczność, że od k. 200 rubrykowanie ustaje, że miejscami 'spO'tyka się natatki na ma1'ginesie, że g'dzieindziej marginesu niema wcale. Treść podręcznika obeojmuje materje nader różnorodne: z as:cetyki f z pra,wa, kazania, z teologji moralnej, z filozofji schoI'a'stycznej oczywiś-cie według mistrza Szkota. Znaljduiemy także streszczenie De civitate Dei, wyciąg z NO'wego Testamentu oraz pol'ski' przekład Ekłe.zja:styka. W'szystko to ma wyraź:nie charaIkter pralktyczny, zupełnie bezpośifedni,o. Niema samodzie<1naści. OdpowiaJCla to doskonale temu, co wiemy wogóle a dzała'ln,oś'Ci Bemal"ldyn6w, 'pilnej, wytężO'ne, ale czysto praktycznej i bezpośredniej. NaJjwiększą uwagę ściągt' na siebie oCizywiście polski przekład EkoIezjastyka. W lat.ach 1536 i 41 Wietor wytłoczył po1ski przekład tejże księgi pióra Piotm Poznań-czy'ka 3). Nie mo'gąc porównać' z owym drukiem rękO'pi'su J nnocentego, podaję początek do wiadomości na1s'zych bibHstów: Vuszeliaka madroscz yest od pana bO'ga a sznyem byla od vyeczmJlslczy. I ktho yest a by boga v,czy1, czoby, v-czynycz myal. Abovym mad'rascz yego yesth przedews1zemy' rzeczamy. Slowo boga nay.wys'Szego yesth studnycza madrosczy a vyeczne przykazanya sza pramyenyowye yey. Jedenczy yesh najwyszszy stwrzyczye'] wszech rzeczy wsz.echmogący kroi M01czny a grozny barzo, szyedzączy na szwoyem maye'stacz.ye panujączy bog.
5J Zwol!!lki St. De biblii!! polo nici!! qUlie usque lid initiurn s. XVII in lucern editli !!lunt. Posnanilie. 1904. !!Itr 29.