PRZEDSIĘBIORCY MENNIC'ZNI W POZNANIU 191cze były dosyć chwiejne, gdyż obDk Jana Thake występuje i Jan Briissel i Jan KeI, jako mincerze poznańscy.
Ważniejszem i daleko bardziej interesującem jest to, że ten sam monogram Hanusza Kela HK, który widzimy na trojakach z 1598 r., spotykamy również i na kilku dziełach sztuki, a to medalach królewskich Zygmunta III-go. Najwcześniejszym z nich to medal z 1597 z popiersiem królewskiem i napisem na pamiątkę ufundowania kościoła św. Piotra w Krakowie ). Dalej idą 3 medale tegoż króla z datą 1599 z widokiem miasta i okrętu na monu oraz napisem "Crescit geminatis gloria curis" i figurami Neptuna i Cerery 2). Z r. 1604 pochodzi niesygnowany już medal królewski na dalszą budowę kościoła Jezuickiego św. Piotra w Krakowie (Gum. 57) z 1608 medal z 3 tarczami na odwrociu (Gum. 59), wreszcie z 1611 medal królewski na pamiątkę zdobycia Smoleńska (Gum. 63). Mamy zatem razem 7 medali, które Kelowi przypisać możemy, tak na podstawie jego sygnatury jak i stylowego podobieństwa. Sygnaturę lIK noszą wprawdzie tylko dwa pierwsze, reszta jednak jest w rysunku swoim i fakturze tak do nich podobna, że nie mDże ulegać wątpliwości, iż z tej samej ręki wyszła. Na tej podstawie możemy twierdzić, że KeI był w pierwszym rzędzie artystą medalierem i to bardzo wysokiej miary. Medale jego wykonane na pamiątkę budowy kościoła św.
Piotra w Krakowie, wskazują, że był w bliższych stosunkach z Jezuitami i może jeszcze jako złotnik odbierał Dd nich zamówienia. N ależy go też zaliczyć do tych artystów poznańskich, którzy należeli do poznańskiej szkoły medalierskiej, razem z R. Lehmanem i M. Stammem i którzy byli zarazem chlubą cechu złotniczego naszego miasta. WiadomO', że sztuka złotnicza właśnie wówczas przeżywała w Poznaniu najpiękniejszy swój akres a dodać należy, że medalierstwo było jej odgałęzIeniem wcale wybitnem. Ostatnim medalem, jaki Ketowi przypisać można jest medal z 1611 r. z popiersiem króla Zygmunta i z widokiem zdobytego przez wojska pDlskie Smoleńska. Umieszczony na nim herb Bogorja należy do podskarbiego litewskiego Hieronima
1) Gumowski Medale Zygmunta lII-go, Krak6w 1924 Nr. 44.
2) Gumowski l. c. N. 49, 49 a i trzeci nieopisany w zbiorach W. Zygarłowskiego w Poznaniu,tj. 
KRONIKA :MIASTA POZNANIA
W ołłowicza i wskazuje, że nasz artysta aż z Wilna otrzymał zamówienie, a może i do Wilna pojechał. Jest to jednak już ostatni ślad jego działalności.
XII. Jan Becker" Radzina Bec,ker6w nal'eży do dobrze znanych w numizmatyce polskiej, śląskiej i brandenburskiej. Wielkopolska zna dwóch mincerzy tegO' nazwiska, jednego z czasów Zygmunta III-go, drugiego z czasów Jana Kazimiena, pozatem Krzysztof Becker był cesarskim wardajnem w mennicy głogowskiej na śląsku w 1625, Jerzy Becker był mincerzem w Olesnicy 1676, a Adryan Becker był naprzód doktorem medycyny, potem 1657 wardajnem w mennicy elektorskiej w Berlinie, wreszcie 1"664 przełożonym takiejż mennicy w Krośnie. Najwcześniejszy z nich Jan Becker, pochodził z Magdeburga i na wezwanie magistratu zjawił się w połowie: 1611 r. w Poznaniu, gdzie właśnie po śmierci Geelena i ustąpieniu Hanusza Kela wakowała pDS ada kierownika mennicy miejskiej. Przedwstępne pertraktacje trwały dosyć krótko, tak, że interes wnet został ubity i obie strony w dniu 30 lipca 1611 r. przystąpiły do kontraktu. W akcie tym wzięli ze strony miasta udział Andrzej Kosicki i Jan Bolewski burmistrze, oraz Jan Winkler, Łukasz Rasch, Dr. Jan Borek, Tomasz Schmidel, Jeremiasz Rydt i Wojciech Bochwic radni miejsc)", nadto panowie wójt i ławnicy. Wprawdzie ci ostatni protestowali przeciw kontraktowi, ale ze względów zasadniczych, nie chcąc wogóle dopuścić do dalszego bicia monety miejskiej. Protest ich jednak nie miał skut,ku z powodu, że jak radni oświadczyli, tam gdzie obywatelstwu nie czyni się żadnej krzywdy, tam jedynie do kDmpetencji rady miejskiej należą tego rodzaju sprawy co wypuszczanie mennicy w dzierżawę. Powyższym kontraktem oddało miasto Beckerowi swoją mennicę na przeciąg roku w dzierżawę, a to od 7 sierpnia 1611, do 7 sierpnia 1612 r. Nowego dzierżawcę nazywa kontrakt mężem świetnie obeznanym w technice mincerskiej, uczciwym i ze . wszech stron jaknajlepiej poleconym. Oddaje mu też w używanie dom i znajdującą się w nim fabrykę wraz z maszynami i całem urządzeniem, za co Becker zobowiązuje się płacić tytułem czynszu dzierżawnego 1200 zł. rocznie w ratach kwartalny'ch z góry i to pod rygorem exmissji w razie uchybienia któ